1'. 837.
lO4" Jaargang;.
Woensdag 28 Februari 1912.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
VOORHOF DER LIEFOE.
AMERSFOORTSCH DAGBLAD
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden voor Amersfoortf l.OO.
Idem franco per post - 1.50.
Afzonderlijke nummers- 0.05.
Deze Courant verschijnt dagelijks, behalve op Zoi.- en Feest
dagen.
AdvertentiSnraededeelingen enz.gelieve men vóór 11 uur
's morgens by de Uitgevers in te zenden.
Uitgevers: VALKHOFF C°.
Utrechtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummer 66.
PRIJS DER AD VERTEN TI ËN":
Van 1—5 regols f 0.50.
Elke regol moer - 0.10.
Dienstaanbiedingen en aanvragen 35 cents by vooruitbetaling.
Grooto lettors naar plaatsruimte.
Voor liantlol on bodryf bestaan zoor voordeelige bepalingen lot
het herhaald advorteeren in dit Blad, by abonnement. Eene
circulairebevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag
toogezondon.
Kennisgevingen.
De Burgemeester van Amersfoort,
I Gelet op de missive van den Commissaris -der Ko
ningin i" de provincie Utrecht, d.d. 9 April 1910,
4e afd. no. 1509/1048, waarbij virzocht wordt maat
regelen te nemen ten «inde zooveel mogeCyk het
or'staan van boschbrand tegen te gaan
Spoort de inwoners dezer gemeente aan de grootst
mogeiyke waakzaamheid en voorzichtigheid te be-
1 trachten ten einde boschbrand te voorkomen en
tevens bij het ontstaan van boschbrand, indien zulks
noodig is, de behulpzame hand te vcrleenen ten
einde eene spoedige blusscfr.rg te bevorderen.
Amersfoort, den 27. Februari 1912.
De 'Burgemeester voornoemd,
WUIJTIERS.
Politiek OveraiohL
Het levenverzekerings-
monopoiie in Italië.
De eerste ontmoeting tusschen de regec
ring van Italië en hel parlement is verloo
pen overeenkomstig de verwachting. De oor
logsstemming van het Italiaansche volk is op
merkwaardige wijze tbewaard gebleven; al is
de aaavankelijtke geestdrift ven-logen
men houdt onwrikbaar vast aan het
doel, waarmee men in den oorlog is ge
gaan. Vandaar dat de behandeling van hei
wetsontwerp tot bekrachtiging van het inlij-
vings-besluit van Tripolitanië, zoo goed als
geen strijd heeft opgeleverd. Alle groepen, tot
zelfs de meeste socialisten toe, 'heibben ge
meeld een plicht van vaderlandsliefde te
volbrengen, door aan de regeoring ftvunnen
steun te verleenen; zij willen daardoor die
regeering sterker an aken in den oorlog, dien
zij heeft te voeren.
Maar nu dit punt is afgedaan en de ge
wone parlementaire arbeid wordt hervat,
herneemt de parlementaire strijd, die ter "ij
die was gesteld ter wille van den oorlgg, zijne
rechten. In zaken die niet op dten oorlog b
trekking hebben, vindt de regeering de op-
positie tegenover zich. Dat geldt inzonder
heid het vraagstuk van het staatslevens-
verzekcringsmonopolic, dat in Italië aan de
orde is en waarover de discussie gisteren is
aangevangen.
lletkabinct-Giolitli heeft bij hel parlement
een wetsontwerp ingediend, dat aan dien
slaat het monopolie van hel levensverzeke-
ringsbedrijf wil toekennen. Een amen-dement
op art. 1 voorgesteld dtoor den afgevaardig
de Bartolini, beperkt dit monopolie tot de
verzekeringen die een kapitaal van 15.000 lire
en eene jaarlijksche rente van 1500 lire niet
overtreffen. Een tweede amendement strekt
om de maatschappijen van levensverzeke
ring, die in 1910 in Italië werkzaam waren,
te machtigen hunne operatiën voort te zet
ten gedurende een zekeren tijd, opdat zij de
inrichtingskosten, die zij bobben moeten ma
ken, kunnen terugkrijgen; die tijd zou in
geen geval zes jaren mogen te boven gaan.
Een amendemeint der regeering stelt, zoo-
als uit de telegrammen van heden blijkt, een
termijn xan tien jaren voor, maar ook met
deze beperking bedreigt het ontwerp-Giolitti
met ernstige nadeelen; de maatschappijen
zullen moeten afzien van het sluiten van
verzekeiri.ugen beneden 15.000 lire kapitaal
en van lijfrenten, lager dan 1500 lire, die ver
reweg het talrijkste zijn; er wordt hun nog
slechts zes of tien jaren levenstijd gegund, het
geen onvoldoende is om hunne inrichtingskos
len goed te maken; en wat de vraag der scha
devergoeding voor de geleden verliezen be
treft, daarover zwijgt het wetsontwerp geheel.
De vraag kan worden gedaan of hierdoor
niet afbreuk wordt gedaan aan verkregen
rechten en of er voor dc aldus benadeelden
geen middel beslaat om daartegen op te ko
De buitenlandsohe verzekerings-maatsehap
pijen hebben in den laatslcn tijd' aan een
groot aantal vermaarde geleerden op het
gebied van hel volkenrecht verzocht te wil
len antwoorden on de vraag of Italië ver
plicht is aan de vreemde maatschappijen de
schade te vergoeden die door de invoering
van het monopolie zal ontstaan en of Italië in
elk geval niet de kwestie ter beslissing moet
onderwerpen aan (het Ilaagschc scheidsge
rechtshof. Onder de geraadpleegd en desikun
digen zijn o.a. de Hollander Mr. T. M. C.
Asser en de bekende Oostenrijker Lammasoh.
Dc antwoorden dezer geleerdlen komen op
het volgende neer: „Al staat het ook ieder
land vrij de wetten in te voeren welke het
wil, zoo bestaat er toch eene algemeenc in
ternationale verplichting, buitenlanders die
door wetgevende of bestuursmaatregelen wor
den benadeeld dc geledien schade te vergoe
den. Dat is niet alleen de meening van de
geleerden op volkenrechlenlijk gebied, doch
ook in de diplomatie is sinds lang deze usan
ce gevolgd en er bestaan, tal van gevallen
waarbij dergelijke verzoeken om schadever
goeding zijn ingewilligd.
In liet bijzonder heeft de uitspraak door
scheidsrechters herhaaldelijk dergelijke mo
nopolie-kwesties óp te lossen gehad endaar-
om meenen de geraadpleegde deskundigen
dat ook Italië In het onderhavige geval zich
niet onttrekken kan aan de op de beide
Haagschc vredes-conforcntles gedane belof
te om internationale rechtskwesties aan arbi
trale uitspraak te onderwerpen."
Het Journal des Dóbats doel eenige mede-
declingen uit een door eene Fransche
alitcit in internationaal recht, Eduardi Cl mei,
uitgebracht advies, waarmee instemming be
tuigd is door bevoegde reclutsgelocrden uil
alle Europeesche lauden. Deze mcdedeelm-
gen houden het volgende in:
Dat Italië liet volste recht heeft om in het
eigen land de wetgeving in te richten naar<
goeddunken, niemand denkt cr aan he* te
betwisten. Italië kan dus zich zelf het mono
polie van levensverzekering toekennen, als
het dit in zijn belang acht. Maar het schep
daarmee geen nieuw bedrijf; het monopoli
seert slechts een bestaand en in volle werking
zijnd bedrijf. Nu is dat een zeer moeielijk
en ingewikkeld bedrijf; de maatschappijen,
die liet uitoefenen, hebben daarvoor noodig
een onbepaalden tijd van werken, en een
klimmend bedrag aan polissen. Wanneer
hun verboden wordt voor een groot deel, het
grootste deel zelfs zaken af te sluiten, dan
wordt hun niet alleen bet uitzioht op toe
komstige winsten ontnomen, maar worden
zij ook beroofd1 van eene noodkakelijke voor
waarde van bestaan, waarop zij konden re
kenen op het tijdstip toen zij zich in Italië
vestigden. Wat de Fransche maatschappijen
betreft, de wet van 27 October 1861, die hun
toestond zich in Italië te vestigen, kende hun
een bepaald recht toe, en datzelfde geldt ook
voor die Duüsche, Engelsche, Belgische,
Spaansche, Nederiandsdhe en Zwitsersche
maatschappijen.
Dat recht wil nu Italië beperken, zoodanig,
dat het haast niet meer bestaat. Dat kan
het zeer zeker doen, maar met een voorbe
houd. Wat Italië wil doen, is eene onteig
ning, en in het internationale recht geldt hei
beginsel, dat iedere onteigening eene billijk.»
voorafgaande schadevergoeding mcebrcngl
Als voorbeeld kan dienen, dat Frankrijk, toen
het In 1872 de vervaardiging van lucifers
monopoliseerde, de lucifers-fabrikanten scha
deloos heeft gesteld. Toen Urugay het le
vensvorzekerings-monopolie aannam, heelt
de Engelsche regeering verklaard, d it zij de
aanspraken op schadevergoeding an En
gelsche maatschappijen zou a kar steunen
Het schijnt niet aan twijfel onderhevig te
ziijn, dat als in Italië dc wet, die net evens
verzekeringslbeclrijf ten behoeve van den
staat monopoliseert, mocht worden aangeno
men, de levensverzc-kerings maatschappijen
een recht op schadevergoeding bezitten. Wat
de vraag betreft, hoe zij dit reaht kunnen
doen gelden, zijn die staten, waar deze maat
schappijen gezeteld zijn, gerechtigd om langs
diplomatieken weg hunne rechtmatige aan
spraken te leunen. En ten sriotte is het scheids-
gerechtshof te 's Gravenhage de aangewezen
rechtsmacht om in een geschil van dergelijk
ken aard uitspraak te doen. Aldus luidt de
conclusie, waartoe dit adKies komt ten aan
zien van de vraag boe de onafhankelijkheid
van Italië op wetgevend gebied kan worden
geëerbiedigd en tegelijk aan emtig bedreig
de belangen voldoening kan worden ver
schaft.
Italië en Turkije.
Koustanlinopel, 2 7 Febr. Vol
gens de blacken zou het protest van de Port
tegen dc Jjcsohieting van Turksche oorlogs
schepen te Beiroet, zonder dat het eindigen
van den gestelden termijn werd afgewacht,
door de mogendheden gunlig zijn ontvangen.
P a r ij s, 2 7 Febr. De Temps meent
te weten, dat minister-president Poincairé
den ambassadeur Barrère heeft opgedragen
minister San Giuliano te onderhouden over
hetgeen te Beiroet is gel>eurd en over de
mogolijke gevolgen, die dit zou kunnen heb
ben ten opzichte van de Fransche bescher
melingen in het ressort.
Kdnstantinopél, 2 7 Febr. De in
een buitengewone vergadering bijeengeroe
pen ministerraad heeft beraadslaagd over
verschillende kwesties die verband houden
met de uitzertting dar Italianen en besloot
onder anderen den genomen maatregel ook
uit te breiden tot de Italianen uit den Liba
non. De vali's van Beyroet, Damascus, Alep
po en Jeruzalem deelden de Duilsche consuls
mede dat de Italianen moeten vertrekken
binnen een termijn van veertien dagen, te re
kenen vanaf 26 Februari. De sultan Ivsloot
zijn golukwenschen te zenden aan de overle
venden van de „Avn-illiah" en de „Angora".
Het volgende kan eenig denkbeeld geven
van de Fransche belangen in Beyroet. Er zijn
twee Fransche banken, vier dito spinnerijen,
een fabriek van pharmaeeutischc producten,
een heelc reeks van scholen, waaronder eene
met geneeskundige faculteit, een ziekenhuis
en twee weeshuizen. Verder zijn de gas- en
waterleiding van Beyroet, benevens de haven
in handen van Fransche maatschappijen.
Ook de spoorweg Beyroct-Damascus met
de zijlijn naar hel Noorden, welke naar
Jloms voert en verder naar Aleppo in aanleg
is, is eene Fransche onderneming. Bij den uit
voerhandel uit Beyroet neemt Frankrijk de
eerste plaats in. In hel jaar 19U7, sinds welk
jaar de verhoudingen zich wel niet sterk zul
len gewijzigd hebben, gingen er voor ruim
9 millioen gulden aan artikelen naar Frank
rijk. De andere mogendheden bleven ver
daarbij achter; GrooH-Bntlannië dat in de
tweede plaats kwam, haalde nog niet de twee
miilioen. Daarentegen heeft Engeland wel een
geweldigen voorsprong wat den invoer aan
gaat, nl. met 10 millicen gulden. Daarop volgt
Oostenrijk nu-1 ruim 2 millioen, Duitsch-
land, dal slechts voor ruim lU.ÜOU gulden uit
voerde, met l,8üO,iRM> gulden en Frankrijk
met ruim anderhalf millioen gulden.
Het dirigceren van den Fransehen kruiser
Admiraal ('.barnier" naar Bevroed wordt,
volgens een bericht uit Parijs, hiermede -
motiveerd, dat de Koerden en Droesen van
den Libanon en andere dweepzieke stammen
het wel eens in het hoofd zouden kunnen krij
gen aan de kuslen van Beyroet en de pro
vincie wraak tc nemen oj) den aanval der
Italianen en dut Frankrijk zich deswege moet
haasten om dc bedreigden ter hulp te komen
lu den llaliaansehen Senaat heeft de minis
ter van marine medegedeeld, dat de actie
legen Beyroet niet zonder moeilijkheden wa,
geschied, vooral ten gevolge van de beperk
te ruimte in de haven en van de mogelijk
heid dal neutrale schepen of aan de kaden
gelegen huizen beschadigd zouden worden
Desondanks was, zoo zeide dc monister, de
actie met energie, vastberadenheid, doch ok
met gematigdheid ten uitvoer gebracht Hierop
volgden de gebruikelijke tirades op het „schit
terende" gedrag van de bemanningen der
„Gar ibaldi" en Ferruecio", die de bijna weer-
loozc Turksche schepen in den grond geboord
hebben.
P a r ij s, 2 7 Februari. Wij meenen
te weten dat de Fransche regeering bereid
is om zich aan te sluiten bij ieder gezamen
lijk optreden der mogendheden, zoowel bij
dc eene als bij dc andere oorlog voerende
partij, teneinde een grondslag te vinden voo
ccn vredesbemiddeling.
Konslantinopel, 27 Febr. De Por
ie heeft hare gezanten gelaat aan de mogend
heden met nadruk tc verklaren, dat een ge
raken tot overeenstemming van den vrede,
gebaseerd op het Italiaansch decreet, onmo
gelijk ie.
Luxemburg.
Brussel, 27 Febr. In de Kamer deed
de president mededceling van het overlijden
van den groothertog van Luxemburg. De
rouw in België daarover is des te gevoeliger,
wijl dc overledene ecu nar.de bloedverwant
der Belgische souvereinen was. De minister
van buitenlandsclie zaken sloot zich in naam
der regeering bij deze betuiging van rouw
beklag aan.
Luxemburg, 27 Febr. In de Kamer
hield de president een rede ter nagedachtenis
van den overleden groothertog, waarin hij
deze hulde bracht r.;uneri6 de vertegenwoor
diging des lands.
,,De laatste mannelijke afstammeling van
hel huis van Nassau'zoo zeide hij, ..daalt
ten grave, omgeven mei si stralenkrans van
goedheid en smarte en 1 reurd door allen,
zor.der dat hij het ideaal van gerechtigheid,
arbeid en eendracli;, dat hij zich had ge-
voimd, heeft kunnen verwezenlijken.
De overdracht van de rege< ring geschiedt
In volmaakte kalmte en onder hel vertrou
wen van het gehoele volk. Het land kan zijn
toekomst met gerustheid tegemoet zie». Er
zal een nieuw tijdperk aanbreken onder de
levenwekkende stralen van de vrijheid in
vooruitgang en welvaart."
De pr««id,.tit achtte het eon gunstig teckeni
voor de toekomst. dat de groothertogin Ma
rie Adelaide in het groothertogdom geboren
is, waardoor zij dc denkbeelden, het streven
en dc tradities van 1 aar volk leerde kennen.
Do scepter verzwakt niet in vrouwelijke han
den, wanneer zij met kracht, wijsheid pn
voorzichtigheid wordt gevoerd, onder leiding
van een moeder, die zooveel bewijzen van
gehechtheid aan het land heeft gegeven.
Marie Adelaide zal ale constiiutionneele
vorstin weten te waken voor de handhaving
van de onafhankelijkheid en de vrije instel
lingen van het land.
De zitting werd daarna ten teeken van
rouw opgeheven
Na de heropening werd een deputatie be
noemd, die zich naar het kasteel Berg zal
begeven, om daar de regentes den eed af te
nemen voor den duur der minderjarigheid
van de vorstin, die op 14 Juni e.k. zelf het
bewind zal aanvaarden.
Engeland.
Londen, 27 Febr. De legerbergooting
wijst oen vermeerdering aan van 170,000
en 200 manschappen voor het leger, welke
vermeerdering haar oorzaak geb&el vindt in
een uitbreiding van dc militaire luchtvaart.
Londen, 27 Februari. Dc he<len.
morgen te Londen gehouden conferentie der
mijnwerkers besloot met algemeeave stemmen
dat alle afgevaardigden zich naar het Fo
re igen Office zouden begeven en dat dc pre
sident en de vice-president namens dew
bond hel woord zouden voeren. De vergade
ring daarop verdaagd tod na de confe
rentie^ welke op het Foreige Office wordt
gehouden.
Londen, 27 Feb r. De nieuwsbladen
doelen mede dat de mijneigenaars toestem
den in een gemeenschappelijke samenspreking
in tegenwoordigheid <ler ministers op heden-
uamiddag. Dit is de eerste conferentie 'us-
sehen de heide partijen, waarbij de bemid
delaars tegenwoordig zijn.
Londen, 27 Febr. De algemoene in
druk met betrekking tot de mogelijkheid van
can etaking is nog hoopvol. Het voornaamste
punt is blijkbaar de onverzoenlijke houding
der Welsclic mijneigenaars met lip.trekking
tot liet minimum loon. Dc regeering heeft
aan beide partijen geheimhouding verzocht.
Londen, 27 Febr. Kon officicelc ver
klaring deelt mede, dat de conferentie over
het geechil in de kolenmijnen tot morgen is
verdaagd.
Londen, 28 Fe 1» r. Thomas, dc leider
der mijneigenaars in Wales, heeft in een in
terview ten aanzien van dc conferentie van
gisteren verklaard, dat de zaken precies ge
bleven zijn zooals ze waren; er is niets ge
daan. Dc bladen uiten zich over 't algemeen
op pcesimistifichen toon over den toestand en
zijn van meening dat niet* dc staking zal
tegenhouden, wanneer de mijneigenaar» blij
ven vasthouden aan hun principe inzake het
minimum-loon.
Italië.
Home, 27 Febr. De Kamer ia heden
begonnen met rle behandeling van het wets
ontwerp betreffende het monopolie op le
vensverzekeringen met de amendementen
van de regeering, waarin wordt bepaald,
27 ROMAN DOOR
ANNA ÏÏAHLENBERG,
VIII.
Dc zon drong door de rolgordijnen en vul
de hel vertrek met een warm geel schijnsel,
waarvan de mensclien zoo veel houden, als ze
's morgens wakker worden en den zonne
schijn zien.
Maar toen Stefaan de oogen opsloeg en de
zen zag, keerde hij zich teleurgesteld om, en
wenschte dat hij den geheelen dag kon blijven
liggen, want hij wist wat dit mooie weer voor
hem beteekende. Dan moest hij met Ililma op
de promenade wandelen en in de diergaarde
naar de wachtparade luisteren en taartjes
eten bij een banketbakker.
„Als men de gcheele week opgesloten zit te
naaien, dan heeft men 's Zondags behoefte
wat menschen te zien, anders weet men im
mers niet dat men leeft," placht ze te zeggen.
Bovendien hield ze ervan, tegenover haar
kennissen met haar verloofde tc pralen, die
haar tot Mevrouw zou maken, en dan wilde
ze haar nieuwen wintermantel vertoonen, die
het loon van drie volle weken gekost had.
Stefaan daarentegen hield niet van de men-
schenmassa, hij zou graag naar buiten gaan,
eenzame wegen zoeken, in een bosch wande
len, waar in 't geheel geen wegen waren af
nog liever naar hun kleinen jongen reizen.
Maar Ililma hield niet van natuur zonder
menschen, en de spoorwegkaartjes om kleinen
Einar te bezoeken waren te duur, dat men dat
iederen Zondag kon doen. Ze moesten zoo veel
mogelijk sparen voor hun inrichting, zei ze.
Ze zouden immers in het eind van April hun
bruiloft vieren.
Hij wierp zich heen en weer, met veel meer
tegenzin om dezen rustdag te beginnen dan
ooit op een gewonen werkdag. Hij trachtte
een uitvlucht te bedenken, maar hij schaamde
zich, Ililma van haar verwacht genot te be-
rooven. En toen hij eindelijk opstond, gekleed
was en ontbeten had, had hij nog geen veran
dering gemaakt in het programma van den
dag. Hij trof ziju verloofde op de afgesproken
plaats, en begaf zich met haar op hun gewone
Zondagswandeling.
Toen ze van de Diergaarde kwamen, en
weer dc Strandpromenadc bereikt hadden,
stiet Hilma hem aan, om zijn aandacht te
trekken. Een eindje voor hen uit, liepen vier
bekende personen. Het waren mijnheer Har
der, Ester, de president van de rechtbank
Rcgneus en zijn vrouw. Dadelijk nadat Ste
faan van huis was gegaan, was de familie
Begncus, die tot de intiemste kennissen be
hoorden van mijnheer Harder, gekomen om
een bezoek te brengen. En ze hadden hun
gastheer en Ester overgehaald om een eindje
te gaan wandelen met dit mooie weer. Ester
en de elegante mevrouw Regneus liepen voor
uit, in een levendig gesprek gewikkeld, dc
hceren volgden.
Toen de beide gezelschappen elkaar pas
seerden, zagen de pratende dames niet op, en
slechts dc heeren groetten Stefaan en zijn
meisje.
Hilma had een vuurroode kleur gekregen,
haar oogen schitterden.
„Die vrouwen wilden ons niet zien", zei ze.
„Mevrouw Regneus reken ik niet mee, want
aan haar ben ik nooit voorgesteld, maar met
de dochter van den boekhouder sprak ik in dc
gang, toen ik laatst naar je vroeg. Zij weet
heel goed wie ik ben. Maar ze durfde aan die
voorname mevrouw niet toonen, dat ze zoo
minne kennissen heeft als ik."
„Ze heeft ons zeker niet gezien. Ze praatten
immers", zei Stefaan.
Maar Ililma lachte hoonend.
„Niet gezien? Zij o, geloof mij, ze ge
bruikt haar oogen goed. Ze weet heel goed
alles le schikken, ofschoon jij er natuurlijk
niets van merkt. Je hebt zeker ook niet gezien,
dat ze het aanlegt op den oude?"
„De oude," herhaalde Stefaan, „welke
oude?"
Het viel hem geen oogenblik in, dat Hilma
mijnheer Harder kon bedoelen. Want deze
droeg zijn vijf-en-veertig jaar zoo goed, en
had niets van een ouden man.
„Harder, natuurlijk," zei Hilma. „De hcele
fabriek zegt, dat zij het op hem aanlegt."
Stefaan keek haar aan met een scherpen
blik.
„Ze is vriendelijk tegen iedereen," zei hij.
„Ja natuurlijk. Ze is aartslistig. Ze is met
iedereen goede vrienden, opdat degeen op
wien ze het gemunt heeft, zal zien hoe be
mind ze is, cn in vuur en vlam zal geraken
over zoo'n onweerstaanbaarheid. Ze is ook
niet van gisteren."
„Ik houd niet van kwaadspreken," zei Ste
faan boos.
„Kwaadspreken?"
Hiima was verwonderd. Ze sprak van geen
mensch kwaad. Ze had slechts gezegd wat
iedereen zei. En hij behoefde niet zulk een
hoogen toon tegen haar aan te slaan.
Ze zweeg cn deed of ze verongelijkt was.
Maar toen Stefaan ook zweeg, begon ze zich
opnieuw te verdedigen.
Zij kon toch ook niet welen, dat die dochter
van den boekhouder zulk een voorname dame
was, dal men geen woord van haar mocht
zeggen, als zij onbeleefd tegen je was. Maar
als hij meende dat zij boog voor zulk volk,
dan had hij het mis.
Ze hield op, om hem gelegenheid te geven
te antwoorden. Maar Stefaan bleef zwijgen,
wat natuurlijk haar ergernis deed toenemen.
„Natuurlijk omdat ze behoort tot jouw
voorname familie, mag men geen woord van
haar zeggen. Als ze iemand anders was, dan
deed het er niet toe. Maar zoodra men zich te
goed acht om zoo behandeld te worden door
zoo'n juffer, wordt je boos. Je bent trotsch,
dal ben je, en onverdraaglijk."
„Laat mij dan vrij, als ik onverdraaglijk
ben," zei Stefaan kort af.
En vóór Hilma van haar verrassing beko
men was, had hij reeds ernst gemaakt van
zijn woorden, en was hij zoo'n eind van haar
af, dat het onmogelijk was hem terug te roe
pen. Hij liep cn liep, alleen maar om hel aan
gename gevoel zijn bccncn te kunnen strek
ken, en de vrijheid der eenzaamheid te voelen.
Het was heerlijk, ruimte te voelen tusschen
zich en andere menschen. Men ademde lich
ter, bewoog zich gemakkelijker. En dan dc
beweging, die werkte kalmeerend op hem.
Die oproerige gedachten moest hij zien tc be
dwingen. Door zijn eigen handeling had hij
nu eenmaal de grenzen voor zijn leven vast
gesteld. Daarbuiten kon hij niet gaan. Was het
dan waard daarover te tobben? Beter was het
zijn gevoelens en gedachten in bedwang te
houden, cn het best mogelijke tc maken van
dezen toestand, dien hij zelf geschapen had.
Niet denken was zijn levensprincipe gewor
den, waaraan hij zich zoo veel mogelijk hield.
De wandeling strekte zich ver uit. Hij keer
de niet eerder om, voor dat hij bemerkte dat
hij zich haasten moest om op tijd thuis te
zijn voor het diner. En toen hij met de ande
ren aan tafel zat, was het hem werkelijk ge
lukt, om zijn evenwicht tc herkrijgen. Als hij
dien dag Hilma maar niet behoefde tc zien,
dacht hij, dan zou zijn prikkelbaarheid wel
weer voorbijgaan. Toen Marie het dessert
diende, bleef ze echter een oogenblik achter
Stefaan's stoel staan.
„Juffrouw Janson is hier", fluisterde ze.
„Maar ze wilde niet storen, ze is naar mijn
heer Stefaan's kamer gegaan om daar te
wachten tot dc familie klaar is."
Stefaan dankte voor dc boodschap, bleef
zitten tot de anderen opstonden, en ging eerst
toen naar zijn kamer.
Maar hetzelfde oogenblik dat hij de deur
opende, vertoonde zich aan zijn blik iels, dat
hem eensklaps van dc kalmte beroofde, die hij
op de wandeling met moeite heroverd had.
En zijn zenuwen, 's middags geprikkeld, rea
geerden op zoo'n hevige wijze, dat hij zijn be
zinning verloor.
Wordt vervolgd.
