aie to' Maandag 20 Mei 1912. BUITENLAND. FEUILLETON. Avonturen van Lady Molly van Scotland-Yard. AMERSFOORTSCH DAGBLAD. ABONNEMENTSPRIJS: f l.oo. - 1.50. - 0.05. ar 8 maanden voor Amorafeort Idem franco per post fzonderlijko nummers leze Courant verschijnt dagelijks, behalve op Zon* en Feest* dagen. tdvertentiênmededeelingen enz.gelieve men vóór 11 nr 's morgens bij de Uitgevers in te zenden. Uitgevers: VALKHOFF C«. Utreshtesh «straat 1. Intercomm. Telephoonnummer 66. PRIJ3 DER ADVERTENT1ËN: Van 1—5 rogols t 0.50. Elko rogel moor - O.IO. Dienstaanbiedingen en aanvragen 25 ceut* bij vooruitbetaling. Grooto lettors naar plaatsruimte. Voor handol on bodrljf bestaan zeer voordeelige bepalingen tot hot herhaald advorteoron in dit Blad, bij abonnement. Bene circulaire bevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag toegozondon. Kennisgevingen. W A A R S CII U WI N G. e Burgemeester van Amersfoort, lezen de aanschrijving van den heer Commis- der Koningin in de provincie Utrecht, d.d. 11 •i 1912, 4c Afdceling no. 2233/1684 (Provinciaal- id no. 45), houdende mededeeling, dat het <Den mixtcr van liinnenlaudschc Zaken gebleken is, t er nog ste>eds personen zijn, wier praktijken o. a. in bestaan, dat zij voorspiegelen in staat te zijn ongeschiktvcrklaring van militieplichtigen te be rderen, mits deze hen daarvoor eene som gelds talen. Waarschuwt belanghebbenden voor bovenbedoelde tijken en wijst er tevens op, d«t de bemoeiin- van deze personen in geen enkel opzicht tot [keuring ran den betrokkene kunnen leiden, doch iem slechts finantieel nadeel berokkenen. Tevens wordt de aandacht gevestigd op het be- laaldtï m art. 206 van het Wetboek van Strafrecht, liidende als volgt Met gevangenisstraf van ten hoogste twee jaren rordt gestraft: lo. hij, die' zich opzettelijk voor den dienst bij de ïilitie ongeschikt maakt of iaat maken 2o. hij, die een ander op diens verzoek opzette- jk voor den dienst ongeschikt maakt; Indien in het laatste geval het feit den dood fceu- ;evolge heeft, wordt gevangenisstraf van ten hoog te zes jaren opgelegd. Amersfoort, den 18. Mei 1912. De Burgemeester van Amersfoort, WULJTIERS. NATIONALE MILITIE. ZITTING VAN DEN 2en KEURINGSDIENST De 'Burgemeester van Amersfoort) Gelet op art. 57 der Militiewet (Staatsblad 1912 no. 21) en art. 67 van het Koninklijk besluit van den 13cn April 1912 (Staatsblad no. 145) Gezien de aanschrijving van den heer Commis «iris der Koningin in de provincie Utrecht d-d. 15 Mei 1912, 4e afdceling no. 1729 •Brengt ter kennis dat de 'zitting voor deze ge meente van den tweeden Keuringsraad zal worden gehouden in het voormalig schoolgebouw in die Koe straat te Amersfoort, telkens des voormiddag ten 9j uur, op Donderdag, den 30. Mei 1912 vooT de ngeschrevenen der militie van die lichting 1913, voonkomende op het alphabctisch register onder de volgnummers 1 tot cn met 60; op Vrijdag 31 Mei 1912 voor de ingeschrevenen der militie van de lichting 1913 voorkomende op het alphubctisch register onder de volgnummers 61 tot cn met 110 op Zaterdag 1 Juni 1912 voor die ingeschrevenen der militie van deliehting 1913, voorkomende op het adphabetisch register onder de volgnummers 111 il en met 170, cn op Maandag, den 3. Juni 1912 voor de overige in geschrevenen der militie wn die lichting 1913, voor komende op het alphabetisch register. Amersfoort, den 18. Mei 1912. De Burgemeester voornoemd, "WiUWTlERS. Burgemeester en Wethouders van Amersfoort bren gen ter kennis van belanghebbenden, dat ingevolge de wet van 8 November 1815 (Stbl. no. 51) alle vor deringen ten laste van het Rijk óver het dienstjaar 1911 A-dór of op 30 Juni 1912 moeten worden inge diend bij hen, op wier last d!e leveringen zijn ge schied, cn dat de belanghebbenden, die 'hiertoe van de tusschenkomst van het Gemeentebestuur w*n- schen gebruik te maken hunne declaration vóór 1 Juni a.s. ter secretarie belmoren in te leveren. Amersfoort, 18 Mei 1912. Burgemeester en Wethouders voornoemd, De Secretaris, De Burgemeester, J. G. STEN FEUT KROESE. WUUTIERS. De Burgemeester van Amersfoort, brengt ter openbare kennis dat volgens mtetledee. ling van den Minister van Oorlog op 21 Mei a.s. eene schietoefening zal worden gehouden van het fort Iioek van Holland. Er zal gevuurd worden met kanonnen van licht kaliber (6 c.M.) waarbij onveilig wordt gemaakt een driehoek gevormd door het fort, eene roode vlag bonoorden en eene bezuiden het zeegat tot op 3100 M. van het fort. Op den dag waarop gevuurd wordt, zal van het fort eene roode vlag waaien, die 3 uuf vóór het begin der oefening halfstok cn óón uur vóór de oefe ning geheel voorgeheschen wordt. Amersfoort, 18 Mei 1912. De Burgemeester voornoemd, WUIJTIERS. Politiek Overzicht □e Duitsche Keizer over Elzas-Lotharingen. De Duitsche rijksdag beeft nu ook zijn schandaaldag gehad, waarop het haast nog rumoeriger is toegegaan dan in het Pruisi sche huis van afgevaardigden op den dag, toen het sociaal-democratische lid Borchardt door de politie uit de zaal werd verwijderd. Ook ditmaal was een sociaal-democraat de hoofdpersoon in hel schandaal, maar hij ging op eene andere manier te werk; hij ging zich niet tc buiten in geïmproviseerde onhebbe lijkheden tegen den voorzitter, maar debi teerde in ccne goed voorbereide rede ©ene ganschc reeks onhebbelijkheden tegen don Keizer en tegen Pruisen. De uitwerking was dan ook eene andere; de spreker, hoewel herhaalde malen tot de orde geroepen, bracht zijne rede ten einde, maar de rijkskanselier, gevolgd door alle leden van den bondsraad, verliet de zaal, om daardoor te p rotes toeren tegen zijne woorden. Hel was de do zijn kort vice-prcsident- schap bekend geworden afgevaardigde Schei- demann, die dit effect Icwoeg bracht, li ij hesprak de woorden, die de Keizer op het feestmaal te Straatsburg tot den burge meester dr. Scbwander gesproken heeft, om zijne ergernis uil te drukken over sommige dingen, die in den laatslen lijd in den land dag van liet rijkstand Elzas-Lotharingen zijn voorgekomen. Bijzonder scherp klonk zijne vergelijking van s KeiZers dreigement der in lijving van de Elzassers en Lotharingers bij Pruisen met tuchthuisstraf, verlies van de burgerlijke ccrerecliten en overplaatsing in de tweede klasse van den soldatenstand. In dien trant ging hij een geruimen tijd voort; met uitdrukkingen als: „Wij willen niet, dat Pruisen langer hel Duitsche Siberië blijft", en „Iliet is eene schande een Pruis te zijn", was zijne rede doorspekt. Het was te begrijpen, dat deze woorden een hevig tumult deden ontslaan. De meeste afgevaardigden sprongen op van hunne plaatsen, de rechterzijde gaf luide hare verontwaardiging te kennen. De voorzitter, die in hel groote rumoer niet goed had verstaan wat ue spreker zeide, vicJ hem in de rede toen hij de eerste der door ons aangehaalde uitdrukingen bezigde cn zeide, dal als hij zoo voortging, hij tot de orde zou worden geroepen. Toen stond de rijkskanse lier op van zijne plaats en verliet met de leden van den bondsraad de zaal, om daar mee te kennen te geven, dat zij niet onbe schermd uitdrukkingen wilden liooren, dio hun als beleedigend voor den bondsstaat Pruisen in de ooren klonken. De uittocht van den bondsraad deed de op gewondenheid natuurlijk nog stijgen. De dol ste geruchten deden de ronde; men sprak van eene prcsidenlskrisis en van ontbinding van den rijksdag, omdat de voorzitter de re- gccring niet behoorlijk in bescherming geno men had tegen de aanvallen uit het huis. Zoo'n vaart heeli het niet geloopen. Toen het stenogram van de rede van Scheidemann gereed was, nam de voorzitter daarvan inza ge cn riep hein, op grond daarvan, tot do orde wegens sommige door hem gebezigde uitdrukkingen. Kort daarna verschenen de rijkskanselier en de leden van don bonds raad weer in de zaal en de rijkskanselier nam weldra het woord; hij dekte don Keizer niet zijn persoon en nam voor 's Keizers woorden de voile verantwoordelijkheid op zich. Dit incident is dus, om eene populaire uitdrukking tc gebruiken, met een sisser af- geloopen. liet is overig»s niet de eerste maal geweest, dat zoo iets zich heeft voorgedaan; in Bismareks tijd is het bij herhaling voorgeko men, dat dc bondsraad ten teelten van pro test de zaal verliet. Vorst Bismarck had een tijdlang dc gewoonte heen te gaan als aan den voormalige» leider van de Forlsehritts- partei, Eugen Richter, het woord werd ver leend. Die nam de zaak met humor op; eens riep hij den heengaande» rijkskanselier na, dat hij zich daarvan nie's aantrok, omdat hij had gemerkt, dal zijne gedrukte redevoerin gen door de» kanselier met veel aandacht werden gelezen. Eene andere vraag is of de woorden van den Keizer den ophef waard zijn, die er van gemaakt is. De Elzassische afgevaardigde Hauss heeft die woorden naar hunne waarde boordeeld, toen zij opmerkte: „Het dreige ment, dat Elzas-Lotharingen hij Pruisen zal worden ingelijfd, heeft geen bijzonderen in druk op ons gemaakt. Als bewoners van een groot wijnland vatten wij tafelgesprekken nooit tragisch op." Dat schijnt volkomen juist gezien. De woorden waren niet voor openbaarmaking bestomd; zij zijn door eene indiscretie publiek geworden. En zooals zij gesproken zijn, kunnen zij nooit zijn bedoeld, want dc keizer schreef zioh hierbij eene macht toe, dio hij in werkelijkheid niet be zit. Dc keizer .kan er in ernst niet aan den ken dc grondwet van Elzas-Lotharingen op te heffen. Want daartoe is de keizerlijke wil niet voldoende; de toestemming van den bondsraad cn van den rijksdag zou er voor noodig zijn. En dat die toestemming niet zou worden gegeven, is onder de 'bestaande om standigheden haast van zelf sprekend. Het rijks land is in het rijk opgenomen omdat het door die gezamenlijke bondsstaten is veroverd. Deze toestand bestaat nu reeds veertig jaren en is in Mei van hel vorige jaar nogmaals gesanctioneerd door dc grondwet, die rijks dag cn bondsraad gezamenlijk voor Elzas-Lo- tharingen hebben vastgesteld. Hel spreekt dus van zelf, dal bondsraad en rijksdag zul len hebben uit tc maken of er ooit een tijd komt, waarop deze grondwet zal moeten worden gewijtzigd en, zoo ja, hoe dat dan zal moeten geschieden. De rijkskanselier heeft dit in zijne rede van verleden Vrijdag uit drukkelijk gezegd. De woorden van den keizer zijn blijkbaar gesproken onder den indruk van eene oogen- blikkclijke ergernis, waardoor zij zijne bedoe ling zijn voorbijgesneld. Dat is trouwens den Duitschcr. keizer wel meer overkomen, en niet zonder reden wordt bij dit geval in her innering gebracht de verklaring, die de vo rige rijkskanselier, vorst Bulow, in Novem ber 1908 in den rijksdag beeft afgelegd naar aanleiding van de publicatie van hel keizer- interview in de Daily Telegraph. Vorst Bi't- low sprak toen als zijne in tnocielijke dagen verkregen overtuiging uit, dat de uitwerking, die door dc publicatie van dit interview was teweeggebracht, den keizer er toe zou leiden voortaan ook in particuliere gesprekken die reserve in acht te nemen, die in hel belang van eene consequente politiek en eveneens van het gezag van de Kroon onontbeerlijk is. Dat kan ook voor dit geval gelden. Italic cn Turkije. Rhode6, 18 Mei. 750 Turk«chc gevan genen, waaronder 29 officieren, kanonnen en munitie, zijn naar Italië ingescheept. Ro m e, 18 Mei. Volgens boodschappers zijn 2300 Turksche soldaten in handen van de Italianen gevallen, die zich ook van vier batterijen meeste^ maakten. De Corriere della Sera heelt van haren correspondent tc Athene bericht ontvangen, dat de Turken van de operatiën van de Ita- liaansche vloot in het zuidelijke deel van de Egeische zee partij trekken om de garnizoe nen in het noordelijke deel van de Egeische zee te versterken. In Sa mos' en Mytiiene zijn nieuwe troepen en munitie aan land ge bracht. De bezetting van Mytiiene telt nu 3000 man. Ook de bezetting van Chios heeft, met het oog op te verwachten Italiaansche aarfval- len, aanzienlijke versterking gekregen. Rome, 18 Mei. Admiraal Amcro be richt, dat het oorlogsschip Regina Margheri- ta heden in de vroegte een Turksche kazerne aan dc golf van Marmaritzan tegenover Rho des, heeft vernield. Konstantinopel, 19 Mei. Het de partement van oorlog maakt bekend, dat in de gevechten op Rhodes de Turken meer dan 200 dooden hebben gehad; de rest is gevan gen genomen. De Italianen hebben op Rhodos eene vol ledige militaire overwinning behaald cn daarmee hun eerste werkelijke succes in de zen oorlog. Door eene gemeenschappelijke operatie \an de land- en zeestrijdkrach ten is de Italiaansche opperbevelhebber op Rho dos, generaal Ameglio, er in geslaagd de Turksche bezetting van 'Rhodos tot de over gave te dwingen. Blijkens de berichten over de gevechten, die aan dc overgave zijn voor afgegaan, waren de Turksche strijdkrachten niet ver van de hoofdstad van het eiland ver zameld, terwijl men algemeen bad aange nomen, dat zij zich in kleine afdcelingen zou den splitsen om in bet gebergte den kleinen oorlog tegen de Italianen te voeren. Met in begrip van de gewapende eilandbewoners kunnen de Turken hoogstens 3000 man sterk geweest zijn; generaal Ameglio kou met eene belangrijke overmacht, die wordt opgegeven als 8 a 10,(XX) man, tegen lien ageeren. Met steun van de vloot werden twee colonnes aan de noordkust van het eiland aan land gezet, terwijl een derde van Rhodos uit ageerde. Het is gelukt den vijand van alle zijden in te slui ten en in gevechten, die hem groote verlie zen berokkenden, zoodanig te bestoken, dat hij de onmogelijkheid inzag van verder ver zet en zich overgaf. De capitulatie is geschied onder eervolle voorwaarden. Generaal Ameglio heeft daar over bericht: „Na den strijd van gisteren (16 Mei) heeft de Turksche commandant aan mijne uitnoodiging om dc wapenen neer te leggen gevolg gegeven en des avonds een parlementair in het Ilaliaansohc kamp gezon den, om over dc overgave te onderhande len. Deze had heden voormiddag om 8 uur in Psithos plaats, onder dc door mij gedic teerde voorwaarden. Alle Turksche troepen op bet eiland worden als krijgsgevangenen beschouwd, alle wapenen en de geheele mu nitie worden aan de Italianen overgegeven, aan de officieren beeft men als bewijs va» erkenning van hun dapper gedrag tien sabel gelaten." De Messagero bericht, dat het aantal der in krijgsgevangenschap geraakte Turken 2300 bedraagt, waaronder zich 38 officieren be vinden. Zij trokken lusschon twee in rijen opgestelde ba tail! ons door, die de geweren presenteerden, en werden naar de stad Rho dos gebracht, van waar zij terstond naar Italië gebracht werden. De oorlogsbuit be draagt 4000 geweren, twee bergbatterijco, twee machinegeweerbatterijen en eene groote menigte munitie. Het bericht van de overwinning is in Italië met groote geestdrift ontvangenmen doet inzonderheid uitkomen, dat dit de eerste strijd was, waarbij uitsluitend Turksche troe- pen betrokken waren. Dc groote beteekenis van de overwinning is intusschen niet op militair gebied te zooken, maar in de uit werking op de openbare meening in Italië, die daardoor eene nieuwe aansporing krijgt om in den ingeslagen weg tc volharden. De gebeurtenissen in Tripcditanie lieten 't ont breken aan afdoende overwinningen, cn al gemeen werd daarom aangedrongen op een krachtig optreden legen Turkije op andere plaatsen. Dc laatste gebeurtenissen, en vooral het op Rhodos behaalde succes, zullen het nationale gevoel bevredigen en de positie van de regeering gemakkelijker maken. Dultschland. Be r 1 ij n 18 Mei. De rijksdag heeft de begrootingen van den rijkskanselier en van buitenlandschc zaken aangenomen. Tweede telegram. In een interview heeft minister Huil verklaard, dat zijne ont slagaanvrage in verband stond met verschillen over de spoorwcgpolitiek, maar niet samen hing met het wetsontwerp op dc successie rechten. In de zitting van den rijksdag van Vrijdag heeft de rijkskanselier in de hier volgende bewoordingen protest aangeleekend tegen de aanvallen, waaraan de te Straatsburg door den Keizer gesproken woorden hebben bloot gestaan: iu een kring van genoodigde gasten hecil de Keizer woorden ontleend aan de ergernis, die in deze weken vele Duitsche harten ver vult. Deze woorden zyn door eene betreu renswaardige, niet opgehelderde indiscre tie, waarbij intusschen de Iheer niet betrok ken was, tot wien de woorden zijn gericht, openlijk bekend geworden en wel hetgeen pijnlijk is en, zooals ik aanneem, ook door vele Elzas-Lotharingers als pijnlijk wordt ge voeld, niet in oen Duitsch, maar in een Fransch blad. Door deze bekendmaking is een toestand ontstaan, waarvoor ik niet de ver antwoordelijkheid draag. Zoolang ik op deze plaats sta, plaats ik mij voor den Keizer, niet uit hoofsche overwegingen zooals mij in dc pers is aangewreven, maar uit staatspiicht. En wanneer ik aan dezen staatspiicht niet kan voldoen, dan zult gij my niet meer op deze plaats vinden. Met het beroep op bondsraad cn rijksraad worden open deuren ingeloopcn. Het heeft ge heel buiten dc 'bedoeling van den Keizer ge legen, de rechten van bondsraad en rijksdag ook maar eenigszins aan te raken. Wie» zou men toch willen doen geloovcn, dat de Keizer, als bij over Ihet opruimen van dc grondwet 43 DÓÓR BARONESSE OKCZY. Dit was alles wat do stampend zich herin nerde, want een oogenbUk later was de dour opengeworpen en was er iemand ruw op baar toegeschoten Daarop had' zij nog het •kraken van een tafeltje, dat omviel, gehoord cn een slag op haar 'hoofid gevoeld, terwijl een vochtige zakdoek tegen haar neus en mond werd gehouden. Daarop herinnerde zij zich niets meer. Toen zij langzamerhand weer hij kennis kwam, bevond zij zich in den vreeselijkcn toestand, waarin juffrouw Skew and haar huisjuffrouw haar wier en twintig uur la ter aantrof. Nadat men er op had aangedrongen «dat «ij, al was het nog zoo gebrekkig, den per soon die haar had aangevallen, zou beschrij den, vertelde zij nog, dat, toen dc deur wend opengeworpen, zij gemeend had een vrouw op leeftijd te zien, in een wijden mantel, met een hoed en voile, maar dat zij niettemin door de kracht en dc brutaliteit van den overval overtuigd was dat het een man moest zijn geweest. Zij had igeen vijanden en ze be zat riets wat der moeite waarvl was om tc stelen; toch was haar tasch, die slechts een paar waandelooze kleinigheden bevatte, in tusschen verdwenen. De verschillende bewoners van het huis konden al even weinig licht ontsteken in de duistere zaak van den oogcnschijnlijk zoo doelloozen overval. Juffrouw Skowand herinnerde zich alleen dat juffrouw Turner haar Vrijdags gezegd had, dat zij naar Banwell gin-g en tot Maan dag avond zou wegblijven; maar dat zij 'haar kamer inmiddels wilde aanhouden. Dat was ongeveer te half één geweest, juist hel uur waarop voor de verschillende logés de lunch werd klaargemaakt; geen wonder dat door niemand in het drukke pen sion werd opgemerkt dat juffrouw Turner het huis niet verliet, en ongel\s ijfeld had hot ongelukkige meisje oog ettelijke dagen in dien ellendige» toestaiwl kunnen blijven als juffrouw Skeward niet tol het gewone inhalige type had behoord, dat eigen is aan baar slag. Weston-super-Mare was aan het eind van de week overvol cn daarom zag juffrouw Skeward, die bestormd werd met aanvragen om logies, niet in waarom zij dc kamer van juffrouw Turner, die toch afwezig was die dagen, niet zou verhuren, wat haar een aar- ïliig voordeeltje zou opleveren. Met dit doel bracht zij op dien Zaterdag middag een bezoeker naar juffrouw Tur ner's kamer en, de deur openwerpende die dus bleek niet gesloten te zijn was zij met weinig verschrikt, toen rij het arme meisje zag, half op den stoel zittende, waar aan zij met een louw was vastgebonden, ter wijl een wollen sgaal rond het onderste ge- j deelte van haar gezicht was gewikkeld. Zoodra zij het arme slachtoffer had ver lost, zond juffrouw Skeward om de politic, waarop de schrandere detective Parsons iemand van het dorp eenige vage aanlee- keningen ter .pJaatsc maakte. Allereerst word de vraag ter sprake ge bracht, wie de oudere dame in den wijden mantel kon zijn, waarover juffrouw Turner had gesproken als degene, die haar had aan gevallen Naar het scheen had iemand, die i enigermate aan due beschrijving beantwoord de, zich op dien bewasten Vrijdag te onge veer één uur aangemeld en gevraagd of juf frouw Turner thuis was. De meid, die open had gedaan, had geantwoord dat zij meen de, dat juffrouw Turner naar Banwell was gegaan. had de oude dame gezegd, ,,dan zal zij nog nuit weg zijn. Ik ben de moeder van juffrouw Turner cn ik kom tiaar halen om samen naar Banwell te gaan". „Dan is juffrouw Turner misschien nog in haar kamer", o»pperdc de mekl. „WH ik eens gaan zien?" „Geef jc geen moeite", antwoordde dc oude vrouw, ,,ik weet den weg, en ik zal dus zelf wel even gaan zien". Daarop ging de oude dame de meid voor bij, en begaf zich, door de vestibule, naar boven. Niemand zag haar weer beneden ko nven, maar een van dc logés schijnt op Jane Turners deur te hebben hooren kloppen, waarop een vrouwenstem had gezegd: ,,lk ben het, Jane mag ik binnenko men?" Wat er nadien gebeurde, wie de geheim zinnige oude wouw was en hoe en met welk doel zij Jane Turner had aangevallen cn van cnkeJc waardeiooze dingen beroofd, was het groote raadsel tegenover hetwelk de politie stond cn dat wat hvl publiek betreft nooit is opgelost. Jane Turners moeder was, op dat tijdstip met een gebroken enkel bed legerig cn kon zich dus niet bewegen. Daarom was de oude wouw een vreemde indringster geweest en met hoeveel ijver er ook naar haar gezocht werd, bleef dit, in dc oogen van het publiek althans, geheel vruchteloos. Maar hierover later meer. liet tooneel van de misdaad leverde maar weinig op, dal stof gaf tot nader onderzoek. Hel touw, waarmede Jane Turner gekneveld was geweest, was een heel gewoon touw; de wollen sjaal was van juffrouw Turner zelf en was door den misdadiger benut om liet gitten van liet meisje te smoren; op den vloer lag een zakdoek, zonder naamcijfer of waschr tnerk, welke blijkbaar gedrenkt was in chlo roform; en daar dichtbij een fleschje, dat hel bedwelmende vocht had bevat. Een klein tafeltje was omvergeworpen cn de verschil lende dingen, wo'ike er op hadden gelegen, waren in het rond verspreid zooals een vaasje, waarin een paar bloemen hadden ge staan, een trommeltje «net beschuitjes cn ver scheidene afleveringen van dc West of Eng land Times. Verder niets. De schavuit slaagde er blijk baar dn, na zijn doel bereikt te hebben, hit huis onopgemerkt te verlaten; ddt kon des te gemakkelijker plaats vinden, omdat hij daar vtoor het d/rtuklke uur vo»i dein liiundh hold ge kozen. Verschillende mogelijkheden werden na tuurlijk gesteld door eenige van onze meest LMkwtunie manuien vam die YairW; de abtnnictne- lijkste oplossing was die, welke do schukl of aülhaiLs de medeplichtigheid wierp op den verloofde van het meisje, Arthur Gut- bush een deugniet, die zijn tijd grooton- decls bij wedrennen zoek bracht. Inspecteur Danvcrs, die door onzen chef was gezonden om de politie van het plaatsje te hclpc», ver klaarde, dat Jane Turner haar verloofde in derdaad zelf verdacht, maar dat zij hem trachtte te redden door te verklaren, dat zij beslist niets van eenige waarde bezat. De deugniet, echter, had zeker gc-weten dat zij toch wel eenig geld had cn had dezen bru tale» coup gewaagd met het doel er haar van te berooven. Danvers was daarop erg teleurgesteld, toen bij onderzoek bleek, dat Arthur Cut bush, drie dagen voor den overval, nu ar dc wedrennen in York was gegaan cn daar gebleven was tot Zaterdagavond, toen oen telegram van juf frouw Turner hem eerst naar Weston had geroepen. Verder verbrak het meisje haar engagement met den jongen Cut bush niet, en zoo was het besliste gemis aan ©enigerlei geldige beweeg reden een ernstig 'bezwaar voor de waar schijnlijkheid van de aangevoerde theorie. Toen zond de chef om Lady Molly. Ongc- j twijfekl begon hij in tc zien, dat ook dit een geval was, waarin vrouwelijke tact en my- lady's verwonderlijk scherpe btók zouden blijken nuttiger te zijn 'dar de meer gobrul- kclijke methode van het sterkere geslacht Wordt vervolgd.

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad | 1912 | | pagina 1