aie
to'
Maandag 20 Mei 1912.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
Avonturen van
Lady Molly van Scotland-Yard.
AMERSFOORTSCH DAGBLAD.
ABONNEMENTSPRIJS:
f l.oo.
- 1.50.
- 0.05.
ar 8 maanden voor Amorafeort
Idem franco per post
fzonderlijko nummers
leze Courant verschijnt dagelijks, behalve op Zon* en Feest*
dagen.
tdvertentiênmededeelingen enz.gelieve men vóór 11 nr
's morgens bij de Uitgevers in te zenden.
Uitgevers: VALKHOFF C«.
Utreshtesh «straat 1. Intercomm. Telephoonnummer 66.
PRIJ3 DER ADVERTENT1ËN:
Van 1—5 rogols t 0.50.
Elko rogel moor - O.IO.
Dienstaanbiedingen en aanvragen 25 ceut* bij vooruitbetaling.
Grooto lettors naar plaatsruimte.
Voor handol on bodrljf bestaan zeer voordeelige bepalingen tot
hot herhaald advorteoron in dit Blad, bij abonnement. Bene
circulaire bevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag
toegozondon.
Kennisgevingen.
W A A R S CII U WI N G.
e Burgemeester van Amersfoort,
lezen de aanschrijving van den heer Commis-
der Koningin in de provincie Utrecht, d.d. 11
•i 1912, 4c Afdceling no. 2233/1684 (Provinciaal-
id no. 45), houdende mededeeling, dat het <Den
mixtcr van liinnenlaudschc Zaken gebleken is,
t er nog ste>eds personen zijn, wier praktijken o. a.
in bestaan, dat zij voorspiegelen in staat te zijn
ongeschiktvcrklaring van militieplichtigen te be
rderen, mits deze hen daarvoor eene som gelds
talen.
Waarschuwt belanghebbenden voor bovenbedoelde
tijken en wijst er tevens op, d«t de bemoeiin-
van deze personen in geen enkel opzicht tot
[keuring ran den betrokkene kunnen leiden, doch
iem slechts finantieel nadeel berokkenen.
Tevens wordt de aandacht gevestigd op het be-
laaldtï m art. 206 van het Wetboek van Strafrecht,
liidende als volgt
Met gevangenisstraf van ten hoogste twee jaren
rordt gestraft:
lo. hij, die' zich opzettelijk voor den dienst bij de
ïilitie ongeschikt maakt of iaat maken
2o. hij, die een ander op diens verzoek opzette-
jk voor den dienst ongeschikt maakt;
Indien in het laatste geval het feit den dood fceu-
;evolge heeft, wordt gevangenisstraf van ten hoog
te zes jaren opgelegd.
Amersfoort, den 18. Mei 1912.
De Burgemeester van Amersfoort,
WULJTIERS.
NATIONALE MILITIE.
ZITTING VAN DEN 2en KEURINGSDIENST
De 'Burgemeester van Amersfoort)
Gelet op art. 57 der Militiewet (Staatsblad 1912
no. 21) en art. 67 van het Koninklijk besluit van
den 13cn April 1912 (Staatsblad no. 145)
Gezien de aanschrijving van den heer Commis
«iris der Koningin in de provincie Utrecht d-d. 15
Mei 1912, 4e afdceling no. 1729
•Brengt ter kennis dat de 'zitting voor deze ge
meente van den tweeden Keuringsraad zal worden
gehouden in het voormalig schoolgebouw in die Koe
straat te Amersfoort, telkens des voormiddag ten
9j uur, op Donderdag, den 30. Mei 1912 vooT de
ngeschrevenen der militie van die lichting 1913,
voonkomende op het alphabctisch register onder de
volgnummers 1 tot cn met 60;
op Vrijdag 31 Mei 1912 voor de ingeschrevenen der
militie van de lichting 1913 voorkomende op het
alphubctisch register onder de volgnummers 61 tot
cn met 110
op Zaterdag 1 Juni 1912 voor die ingeschrevenen
der militie van deliehting 1913, voorkomende op het
adphabetisch register onder de volgnummers 111
il en met 170, cn
op Maandag, den 3. Juni 1912 voor de overige in
geschrevenen der militie wn die lichting 1913, voor
komende op het alphabetisch register.
Amersfoort, den 18. Mei 1912.
De Burgemeester voornoemd,
"WiUWTlERS.
Burgemeester en Wethouders van Amersfoort bren
gen ter kennis van belanghebbenden, dat ingevolge
de wet van 8 November 1815 (Stbl. no. 51) alle vor
deringen ten laste van het Rijk óver het dienstjaar
1911 A-dór of op 30 Juni 1912 moeten worden inge
diend bij hen, op wier last d!e leveringen zijn ge
schied, cn dat de belanghebbenden, die 'hiertoe van
de tusschenkomst van het Gemeentebestuur w*n-
schen gebruik te maken hunne declaration vóór 1
Juni a.s. ter secretarie belmoren in te leveren.
Amersfoort, 18 Mei 1912.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
De Secretaris, De Burgemeester,
J. G. STEN FEUT KROESE. WUUTIERS.
De Burgemeester van Amersfoort,
brengt ter openbare kennis dat volgens mtetledee.
ling van den Minister van Oorlog op 21 Mei a.s.
eene schietoefening zal worden gehouden van het
fort Iioek van Holland.
Er zal gevuurd worden met kanonnen van licht
kaliber (6 c.M.) waarbij onveilig wordt gemaakt een
driehoek gevormd door het fort, eene roode vlag
bonoorden en eene bezuiden het zeegat tot op 3100
M. van het fort.
Op den dag waarop gevuurd wordt, zal van het
fort eene roode vlag waaien, die 3 uuf vóór het
begin der oefening halfstok cn óón uur vóór de oefe
ning geheel voorgeheschen wordt.
Amersfoort, 18 Mei 1912.
De Burgemeester voornoemd,
WUIJTIERS.
Politiek Overzicht
□e Duitsche Keizer over
Elzas-Lotharingen.
De Duitsche rijksdag beeft nu ook zijn
schandaaldag gehad, waarop het haast nog
rumoeriger is toegegaan dan in het Pruisi
sche huis van afgevaardigden op den dag,
toen het sociaal-democratische lid Borchardt
door de politie uit de zaal werd verwijderd.
Ook ditmaal was een sociaal-democraat de
hoofdpersoon in hel schandaal, maar hij ging
op eene andere manier te werk; hij ging zich
niet tc buiten in geïmproviseerde onhebbe
lijkheden tegen den voorzitter, maar debi
teerde in ccne goed voorbereide rede ©ene
ganschc reeks onhebbelijkheden tegen don
Keizer en tegen Pruisen. De uitwerking was
dan ook eene andere; de spreker, hoewel
herhaalde malen tot de orde geroepen, bracht
zijne rede ten einde, maar de rijkskanselier,
gevolgd door alle leden van den bondsraad,
verliet de zaal, om daardoor te p rotes toeren
tegen zijne woorden.
Hel was de do zijn kort vice-prcsident-
schap bekend geworden afgevaardigde Schei-
demann, die dit effect Icwoeg bracht,
li ij hesprak de woorden, die de Keizer op
het feestmaal te Straatsburg tot den burge
meester dr. Scbwander gesproken heeft, om
zijne ergernis uil te drukken over sommige
dingen, die in den laatslen lijd in den land
dag van liet rijkstand Elzas-Lotharingen zijn
voorgekomen. Bijzonder scherp klonk zijne
vergelijking van s KeiZers dreigement der in
lijving van de Elzassers en Lotharingers bij
Pruisen met tuchthuisstraf, verlies van de
burgerlijke ccrerecliten en overplaatsing in
de tweede klasse van den soldatenstand. In
dien trant ging hij een geruimen tijd voort;
met uitdrukkingen als: „Wij willen niet, dat
Pruisen langer hel Duitsche Siberië blijft", en
„Iliet is eene schande een Pruis te zijn", was
zijne rede doorspekt. Het was te begrijpen,
dat deze woorden een hevig tumult deden
ontslaan. De meeste afgevaardigden sprongen
op van hunne plaatsen, de rechterzijde gaf
luide hare verontwaardiging te kennen. De
voorzitter, die in hel groote rumoer niet goed
had verstaan wat ue spreker zeide, vicJ hem
in de rede toen hij de eerste der door ons
aangehaalde uitdrukingen bezigde cn zeide,
dal als hij zoo voortging, hij tot de orde zou
worden geroepen. Toen stond de rijkskanse
lier op van zijne plaats en verliet met de
leden van den bondsraad de zaal, om daar
mee te kennen te geven, dat zij niet onbe
schermd uitdrukkingen wilden liooren, dio
hun als beleedigend voor den bondsstaat
Pruisen in de ooren klonken.
De uittocht van den bondsraad deed de op
gewondenheid natuurlijk nog stijgen. De dol
ste geruchten deden de ronde; men sprak
van eene prcsidenlskrisis en van ontbinding
van den rijksdag, omdat de voorzitter de re-
gccring niet behoorlijk in bescherming geno
men had tegen de aanvallen uit het huis.
Zoo'n vaart heeli het niet geloopen. Toen
het stenogram van de rede van Scheidemann
gereed was, nam de voorzitter daarvan inza
ge cn riep hein, op grond daarvan, tot do
orde wegens sommige door hem gebezigde
uitdrukkingen. Kort daarna verschenen de
rijkskanselier en de leden van don bonds
raad weer in de zaal en de rijkskanselier
nam weldra het woord; hij dekte don Keizer
niet zijn persoon en nam voor 's Keizers
woorden de voile verantwoordelijkheid op
zich. Dit incident is dus, om eene populaire
uitdrukking tc gebruiken, met een sisser af-
geloopen. liet is overig»s niet de eerste maal
geweest, dat zoo iets zich heeft voorgedaan; in
Bismareks tijd is het bij herhaling voorgeko
men, dat dc bondsraad ten teelten van pro
test de zaal verliet. Vorst Bismarck had een
tijdlang dc gewoonte heen te gaan als aan
den voormalige» leider van de Forlsehritts-
partei, Eugen Richter, het woord werd ver
leend. Die nam de zaak met humor op; eens
riep hij den heengaande» rijkskanselier na,
dat hij zich daarvan nie's aantrok, omdat hij
had gemerkt, dal zijne gedrukte redevoerin
gen door de» kanselier met veel aandacht
werden gelezen.
Eene andere vraag is of de woorden van
den Keizer den ophef waard zijn, die er van
gemaakt is. De Elzassische afgevaardigde
Hauss heeft die woorden naar hunne waarde
boordeeld, toen zij opmerkte: „Het dreige
ment, dat Elzas-Lotharingen hij Pruisen zal
worden ingelijfd, heeft geen bijzonderen in
druk op ons gemaakt. Als bewoners van een
groot wijnland vatten wij tafelgesprekken
nooit tragisch op." Dat schijnt volkomen
juist gezien. De woorden waren niet voor
openbaarmaking bestomd; zij zijn door eene
indiscretie publiek geworden. En zooals zij
gesproken zijn, kunnen zij nooit zijn bedoeld,
want dc keizer schreef zioh hierbij eene
macht toe, dio hij in werkelijkheid niet be
zit. Dc keizer .kan er in ernst niet aan den
ken dc grondwet van Elzas-Lotharingen op
te heffen. Want daartoe is de keizerlijke
wil niet voldoende; de toestemming van den
bondsraad cn van den rijksdag zou er voor
noodig zijn. En dat die toestemming niet zou
worden gegeven, is onder de 'bestaande om
standigheden haast van zelf sprekend. Het
rijks land is in het rijk opgenomen omdat het
door die gezamenlijke bondsstaten is veroverd.
Deze toestand bestaat nu reeds veertig jaren
en is in Mei van hel vorige jaar nogmaals
gesanctioneerd door dc grondwet, die rijks
dag cn bondsraad gezamenlijk voor Elzas-Lo-
tharingen hebben vastgesteld. Hel spreekt
dus van zelf, dal bondsraad en rijksdag zul
len hebben uit tc maken of er ooit een tijd
komt, waarop deze grondwet zal moeten
worden gewijtzigd en, zoo ja, hoe dat dan
zal moeten geschieden. De rijkskanselier heeft
dit in zijne rede van verleden Vrijdag uit
drukkelijk gezegd.
De woorden van den keizer zijn blijkbaar
gesproken onder den indruk van eene oogen-
blikkclijke ergernis, waardoor zij zijne bedoe
ling zijn voorbijgesneld. Dat is trouwens den
Duitschcr. keizer wel meer overkomen, en
niet zonder reden wordt bij dit geval in her
innering gebracht de verklaring, die de vo
rige rijkskanselier, vorst Bulow, in Novem
ber 1908 in den rijksdag beeft afgelegd naar
aanleiding van de publicatie van hel keizer-
interview in de Daily Telegraph. Vorst Bi't-
low sprak toen als zijne in tnocielijke dagen
verkregen overtuiging uit, dat de uitwerking,
die door dc publicatie van dit interview was
teweeggebracht, den keizer er toe zou leiden
voortaan ook in particuliere gesprekken die
reserve in acht te nemen, die in hel belang
van eene consequente politiek en eveneens
van het gezag van de Kroon onontbeerlijk is.
Dat kan ook voor dit geval gelden.
Italic cn Turkije.
Rhode6, 18 Mei. 750 Turk«chc gevan
genen, waaronder 29 officieren, kanonnen en
munitie, zijn naar Italië ingescheept.
Ro m e, 18 Mei. Volgens boodschappers
zijn 2300 Turksche soldaten in handen van
de Italianen gevallen, die zich ook van vier
batterijen meeste^ maakten.
De Corriere della Sera heelt van haren
correspondent tc Athene bericht ontvangen,
dat de Turken van de operatiën van de Ita-
liaansche vloot in het zuidelijke deel van de
Egeische zee partij trekken om de garnizoe
nen in het noordelijke deel van de Egeische
zee te versterken. In Sa mos' en Mytiiene zijn
nieuwe troepen en munitie aan land ge
bracht. De bezetting van Mytiiene telt nu 3000
man.
Ook de bezetting van Chios heeft, met het
oog op te verwachten Italiaansche aarfval-
len, aanzienlijke versterking gekregen.
Rome, 18 Mei. Admiraal Amcro be
richt, dat het oorlogsschip Regina Margheri-
ta heden in de vroegte een Turksche kazerne
aan dc golf van Marmaritzan tegenover Rho
des, heeft vernield.
Konstantinopel, 19 Mei. Het de
partement van oorlog maakt bekend, dat in
de gevechten op Rhodes de Turken meer dan
200 dooden hebben gehad; de rest is gevan
gen genomen.
De Italianen hebben op Rhodos eene vol
ledige militaire overwinning behaald cn
daarmee hun eerste werkelijke succes in de
zen oorlog. Door eene gemeenschappelijke
operatie \an de land- en zeestrijdkrach ten
is de Italiaansche opperbevelhebber op Rho
dos, generaal Ameglio, er in geslaagd de
Turksche bezetting van 'Rhodos tot de over
gave te dwingen. Blijkens de berichten over
de gevechten, die aan dc overgave zijn voor
afgegaan, waren de Turksche strijdkrachten
niet ver van de hoofdstad van het eiland ver
zameld, terwijl men algemeen bad aange
nomen, dat zij zich in kleine afdcelingen zou
den splitsen om in bet gebergte den kleinen
oorlog tegen de Italianen te voeren. Met in
begrip van de gewapende eilandbewoners
kunnen de Turken hoogstens 3000 man sterk
geweest zijn; generaal Ameglio kou met eene
belangrijke overmacht, die wordt opgegeven
als 8 a 10,(XX) man, tegen lien ageeren. Met
steun van de vloot werden twee colonnes aan
de noordkust van het eiland aan land gezet,
terwijl een derde van Rhodos uit ageerde. Het
is gelukt den vijand van alle zijden in te slui
ten en in gevechten, die hem groote verlie
zen berokkenden, zoodanig te bestoken, dat
hij de onmogelijkheid inzag van verder ver
zet en zich overgaf.
De capitulatie is geschied onder eervolle
voorwaarden. Generaal Ameglio heeft daar
over bericht: „Na den strijd van gisteren (16
Mei) heeft de Turksche commandant aan
mijne uitnoodiging om dc wapenen neer te
leggen gevolg gegeven en des avonds een
parlementair in het Ilaliaansohc kamp gezon
den, om over dc overgave te onderhande
len. Deze had heden voormiddag om 8 uur
in Psithos plaats, onder dc door mij gedic
teerde voorwaarden. Alle Turksche troepen
op bet eiland worden als krijgsgevangenen
beschouwd, alle wapenen en de geheele mu
nitie worden aan de Italianen overgegeven,
aan de officieren beeft men als bewijs va»
erkenning van hun dapper gedrag tien sabel
gelaten."
De Messagero bericht, dat het aantal der
in krijgsgevangenschap geraakte Turken 2300
bedraagt, waaronder zich 38 officieren be
vinden. Zij trokken lusschon twee in rijen
opgestelde ba tail! ons door, die de geweren
presenteerden, en werden naar de stad Rho
dos gebracht, van waar zij terstond naar
Italië gebracht werden. De oorlogsbuit be
draagt 4000 geweren, twee bergbatterijco,
twee machinegeweerbatterijen en eene groote
menigte munitie.
Het bericht van de overwinning is in Italië
met groote geestdrift ontvangenmen doet
inzonderheid uitkomen, dat dit de eerste
strijd was, waarbij uitsluitend Turksche troe-
pen betrokken waren. Dc groote beteekenis
van de overwinning is intusschen niet op
militair gebied te zooken, maar in de uit
werking op de openbare meening in Italië,
die daardoor eene nieuwe aansporing krijgt
om in den ingeslagen weg tc volharden. De
gebeurtenissen in Tripcditanie lieten 't ont
breken aan afdoende overwinningen, cn al
gemeen werd daarom aangedrongen op een
krachtig optreden legen Turkije op andere
plaatsen. Dc laatste gebeurtenissen, en vooral
het op Rhodos behaalde succes, zullen het
nationale gevoel bevredigen en de positie van
de regeering gemakkelijker maken.
Dultschland.
Be r 1 ij n 18 Mei. De rijksdag heeft de
begrootingen van den rijkskanselier en van
buitenlandschc zaken aangenomen.
Tweede telegram. In een interview
heeft minister Huil verklaard, dat zijne ont
slagaanvrage in verband stond met verschillen
over de spoorwcgpolitiek, maar niet samen
hing met het wetsontwerp op dc successie
rechten.
In de zitting van den rijksdag van Vrijdag
heeft de rijkskanselier in de hier volgende
bewoordingen protest aangeleekend tegen de
aanvallen, waaraan de te Straatsburg door
den Keizer gesproken woorden hebben bloot
gestaan:
iu een kring van genoodigde gasten hecil
de Keizer woorden ontleend aan de ergernis,
die in deze weken vele Duitsche harten ver
vult. Deze woorden zyn door eene betreu
renswaardige, niet opgehelderde indiscre
tie, waarbij intusschen de Iheer niet betrok
ken was, tot wien de woorden zijn gericht,
openlijk bekend geworden en wel hetgeen
pijnlijk is en, zooals ik aanneem, ook door
vele Elzas-Lotharingers als pijnlijk wordt ge
voeld, niet in oen Duitsch, maar in een
Fransch blad. Door deze bekendmaking is een
toestand ontstaan, waarvoor ik niet de ver
antwoordelijkheid draag. Zoolang ik op deze
plaats sta, plaats ik mij voor den Keizer, niet
uit hoofsche overwegingen zooals mij in dc
pers is aangewreven, maar uit staatspiicht.
En wanneer ik aan dezen staatspiicht niet
kan voldoen, dan zult gij my niet meer op
deze plaats vinden.
Met het beroep op bondsraad cn rijksraad
worden open deuren ingeloopcn. Het heeft ge
heel buiten dc 'bedoeling van den Keizer ge
legen, de rechten van bondsraad en rijksdag
ook maar eenigszins aan te raken. Wie» zou
men toch willen doen geloovcn, dat de Keizer,
als bij over Ihet opruimen van dc grondwet
43 DÓÓR
BARONESSE OKCZY.
Dit was alles wat do stampend zich herin
nerde, want een oogenbUk later was de dour
opengeworpen en was er iemand ruw op
baar toegeschoten Daarop had' zij nog het
•kraken van een tafeltje, dat omviel, gehoord
cn een slag op haar 'hoofid gevoeld, terwijl
een vochtige zakdoek tegen haar neus en
mond werd gehouden.
Daarop herinnerde zij zich niets meer.
Toen zij langzamerhand weer hij kennis
kwam, bevond zij zich in den vreeselijkcn
toestand, waarin juffrouw Skew and haar
huisjuffrouw haar wier en twintig uur la
ter aantrof.
Nadat men er op had aangedrongen «dat
«ij, al was het nog zoo gebrekkig, den per
soon die haar had aangevallen, zou beschrij
den, vertelde zij nog, dat, toen dc deur wend
opengeworpen, zij gemeend had een vrouw
op leeftijd te zien, in een wijden mantel, met
een hoed en voile, maar dat zij niettemin
door de kracht en dc brutaliteit van den
overval overtuigd was dat het een man moest
zijn geweest. Zij had igeen vijanden en ze be
zat riets wat der moeite waarvl was om tc
stelen; toch was haar tasch, die slechts een
paar waandelooze kleinigheden bevatte, in
tusschen verdwenen.
De verschillende bewoners van het huis
konden al even weinig licht ontsteken in de
duistere zaak van den oogcnschijnlijk zoo
doelloozen overval.
Juffrouw Skowand herinnerde zich alleen
dat juffrouw Turner haar Vrijdags gezegd
had, dat zij naar Banwell gin-g en tot Maan
dag avond zou wegblijven; maar dat zij 'haar
kamer inmiddels wilde aanhouden.
Dat was ongeveer te half één geweest,
juist hel uur waarop voor de verschillende
logés de lunch werd klaargemaakt; geen
wonder dat door niemand in het drukke pen
sion werd opgemerkt dat juffrouw Turner
het huis niet verliet, en ongel\s ijfeld had hot
ongelukkige meisje oog ettelijke dagen in
dien ellendige» toestaiwl kunnen blijven
als juffrouw Skeward niet tol het gewone
inhalige type had behoord, dat eigen is aan
baar slag.
Weston-super-Mare was aan het eind van
de week overvol cn daarom zag juffrouw
Skeward, die bestormd werd met aanvragen
om logies, niet in waarom zij dc kamer van
juffrouw Turner, die toch afwezig was die
dagen, niet zou verhuren, wat haar een aar-
ïliig voordeeltje zou opleveren.
Met dit doel bracht zij op dien Zaterdag
middag een bezoeker naar juffrouw Tur
ner's kamer en, de deur openwerpende
die dus bleek niet gesloten te zijn was zij
met weinig verschrikt, toen rij het arme
meisje zag, half op den stoel zittende, waar
aan zij met een louw was vastgebonden, ter
wijl een wollen sgaal rond het onderste ge- j
deelte van haar gezicht was gewikkeld.
Zoodra zij het arme slachtoffer had ver
lost, zond juffrouw Skeward om de politic,
waarop de schrandere detective Parsons
iemand van het dorp eenige vage aanlee-
keningen ter .pJaatsc maakte.
Allereerst word de vraag ter sprake ge
bracht, wie de oudere dame in den wijden
mantel kon zijn, waarover juffrouw Turner
had gesproken als degene, die haar had aan
gevallen Naar het scheen had iemand, die
i enigermate aan due beschrijving beantwoord
de, zich op dien bewasten Vrijdag te onge
veer één uur aangemeld en gevraagd of juf
frouw Turner thuis was. De meid, die open
had gedaan, had geantwoord dat zij meen
de, dat juffrouw Turner naar Banwell was
gegaan.
had de oude dame gezegd, ,,dan zal
zij nog nuit weg zijn. Ik ben de moeder van
juffrouw Turner cn ik kom tiaar halen om
samen naar Banwell te gaan".
„Dan is juffrouw Turner misschien nog
in haar kamer", o»pperdc de mekl. „WH ik
eens gaan zien?"
„Geef jc geen moeite", antwoordde dc oude
vrouw, ,,ik weet den weg, en ik zal dus zelf
wel even gaan zien".
Daarop ging de oude dame de meid voor
bij, en begaf zich, door de vestibule, naar
boven. Niemand zag haar weer beneden ko
nven, maar een van dc logés schijnt op Jane
Turners deur te hebben hooren kloppen,
waarop een vrouwenstem had gezegd:
,,lk ben het, Jane mag ik binnenko
men?"
Wat er nadien gebeurde, wie de geheim
zinnige oude wouw was en hoe en met welk
doel zij Jane Turner had aangevallen cn van
cnkeJc waardeiooze dingen beroofd, was het
groote raadsel tegenover hetwelk de politie
stond cn dat wat hvl publiek betreft
nooit is opgelost. Jane Turners moeder was,
op dat tijdstip met een gebroken enkel bed
legerig cn kon zich dus niet bewegen. Daarom
was de oude wouw een vreemde indringster
geweest en met hoeveel ijver er ook naar
haar gezocht werd, bleef dit, in dc oogen
van het publiek althans, geheel vruchteloos.
Maar hierover later meer.
liet tooneel van de misdaad leverde maar
weinig op, dal stof gaf tot nader onderzoek.
Hel touw, waarmede Jane Turner gekneveld
was geweest, was een heel gewoon touw; de
wollen sjaal was van juffrouw Turner zelf
en was door den misdadiger benut om liet
gitten van liet meisje te smoren; op den vloer
lag een zakdoek, zonder naamcijfer of waschr
tnerk, welke blijkbaar gedrenkt was in chlo
roform; en daar dichtbij een fleschje, dat hel
bedwelmende vocht had bevat. Een klein
tafeltje was omvergeworpen cn de verschil
lende dingen, wo'ike er op hadden gelegen,
waren in het rond verspreid zooals een
vaasje, waarin een paar bloemen hadden ge
staan, een trommeltje «net beschuitjes cn ver
scheidene afleveringen van dc West of Eng
land Times.
Verder niets. De schavuit slaagde er blijk
baar dn, na zijn doel bereikt te hebben, hit
huis onopgemerkt te verlaten; ddt kon des te
gemakkelijker plaats vinden, omdat hij daar
vtoor het d/rtuklke uur vo»i dein liiundh hold ge
kozen.
Verschillende mogelijkheden werden na
tuurlijk gesteld door eenige van onze meest
LMkwtunie manuien vam die YairW; de abtnnictne-
lijkste oplossing was die, welke do schukl
of aülhaiLs de medeplichtigheid wierp op
den verloofde van het meisje, Arthur Gut-
bush een deugniet, die zijn tijd grooton-
decls bij wedrennen zoek bracht. Inspecteur
Danvcrs, die door onzen chef was gezonden
om de politie van het plaatsje te hclpc», ver
klaarde, dat Jane Turner haar verloofde in
derdaad zelf verdacht, maar dat zij hem
trachtte te redden door te verklaren, dat zij
beslist niets van eenige waarde bezat. De
deugniet, echter, had zeker gc-weten dat zij
toch wel eenig geld had cn had dezen bru
tale» coup gewaagd met het doel er haar van
te berooven.
Danvers was daarop erg teleurgesteld, toen
bij onderzoek bleek, dat Arthur Cut bush, drie
dagen voor den overval, nu ar dc wedrennen
in York was gegaan cn daar gebleven was tot
Zaterdagavond, toen oen telegram van juf
frouw Turner hem eerst naar Weston had
geroepen.
Verder verbrak het meisje haar engagement
met den jongen Cut bush niet, en zoo was het
besliste gemis aan ©enigerlei geldige beweeg
reden een ernstig 'bezwaar voor de waar
schijnlijkheid van de aangevoerde theorie.
Toen zond de chef om Lady Molly. Ongc- j
twijfekl begon hij in tc zien, dat ook dit een
geval was, waarin vrouwelijke tact en my-
lady's verwonderlijk scherpe btók zouden
blijken nuttiger te zijn 'dar de meer gobrul-
kclijke methode van het sterkere geslacht
Wordt vervolgd.