Stadsnieuws.
Varia.
Allerlei.
den libéralen huisraad in de buurt
blijven vliegen. De devote dagblad
schrijvers profiteeren een „apperitiefken"
op de mogelijkheid van een aanstaand
haarkenpluk tusschen menschen van do-
zelfde overtuiging en in den Katholie
ken Kring wordt er een lekker fleschje
afgetrokken in de hoop dat de roede
van den klerikalen rug zal afgekeerd
worden.
Hoewel, we gunnen aan onze tegen
strevers dit tijdelijk plezier Hoop doet
leven en we kunnen heel wel begrijpen
dat het kerkvolk met wellust achter de
gordijn staat te luisteren naar 't straat-
lawijd en af te piepen hoe wij met het
vuur spelen.
Een drenkeling klampt zich wel vast
aan een stroohalm. Waarom zou hot
zinkende Meetingkraam geen redding
betrachten door liberale verdeeldheid.
Zie toch eens hoe het verbreken der
30 jarige stevige liberale eendracht een
kolfje naar papemans hand zou ziju. De
redding van het reaktionnair ministerie
en, wie weet. misschien eenmaal de
verovering van ons liberaal stadhuis,
welke verrukkelijke apotheose voor een
klerikale zieli
De vetpottekeus zijn reeds van onge
duld een cavalier-seuï aan 't dansen op
den zolder van het „Koninksken."
Maar van den beker tot de lippen
ligt er soms vrij een afstand en wij ge-
looven dat, zoo de klerikalen hun boontjes
te weeken gelegd hebben, ze al den
tijd zullen viuden om te rotten."
Ik kon niet verder spreken, aan het
applaus, de hoera's en bravo's kwam
gewoon weg geen einde. Ik zei den
menschen niet, dat ik die mooie rede
voering eenvoudig had voorgelezen uit
het Antwerpsche blad: „De Nieuwe
Quiet" want ik begreep dat het juist
zoo'n indruk maakte, omdat ik het ge
zegd had.
Zoodat ik maar zoggen wil, dat ik
wel hoop heb, dat dat zaakje daar weer
in orde zal komen.
En waarom ik jullie dat nou allemaal
vertel? Wel eenvoudig omdat jullie
Amersfoortsche Vrijzinnigen ook nog wel
es ruzie hebben. Jullie denken ook nog
wel eens dat Piet te langzaam loopt en
Jan te hard. En ondertussclien je daar
over aan 't vechten bent, komen de
„zwartjes" oftewel klerikalen en be
halen het eene voordeeltje voor het
ander. Amersfoort is geen plaats waar
je de weelde kunt veroorlooven onder
ling ruzie te maken. Vecht niet met
je vrienden, maar met je vijanden. Zoekt
voor alles: eenheid onderling, togen liet
clericale gevaar. Dat is de eerste wensch
van
Mr. K. K. DORIS.
Japansche lyriek.
Otto Hauscr, de man, die naar zijn
eigen zeggen „ongeveer tachtig" talen
verstaat en die ook over Nederlandsche
litteratuur geschreven heeft, waarbij hij
zich natuurlijk herhaalde malen schuldig
maakte aan cardiuale vergissingen, heeft
zich thans ook aan de Japausche dicht
kunst gewaagd en daarmee voor het eerst
op groote schaal Japansche poëzie in een
Europeesehe taal overgebracht. Absoluut
vertrouwbaar zijn de vertalingen en be
weringen van den Weenschen Otto
natuurlijk niet. Doch dat heeft met het
interrest, dat zijn boekje ten deel valt
niet veel te maken.
Het heet „De Japansche Lyriek van
1880 tot 1900. Een studie en vertalingen
van Otto Ilausor Grottenhain, Baumert,
Range u. Berlin.
De vertalingen worden geroemd als
ongedwongen en wegens haar metriek.
Philologische en aesthetischc redenen
hebben Hauser afgebracht van zijn aan
vankelijk voornemen, de origineele Ja
pansche metriek te behouden, terwijl hij
daarbij consckwent gestreefd heeft naar
kortheid en scherpte van uitdrukking.
Inderdaad onderscheidt hij zich daarin
ten goede van veel andere vertalers uit
Oostersche talen, die alle moeilijkheden
ontgingen door het origineel woord voor
woord over te brengen, waardoor een
soort rijuilooze verzen werden verkregen,
die evengoed proza konden zijn.
Hauser heeft zich verder bij de
samenstelling van zijn bloemlezing be
paald tot de laatste 20 jaren van de
vorige eeuw en slechts voorbeelden ge
kozen uit het werk van de acht meest
bekende dichters. Daaronder zijn Jamada
Taketaro, Nakomura Akika en Tetsujira
Inouje.
De meeste van deze dichters vertegen
woordigen de moderne periode en de
moderne lyriek.
Belangrijk als overgang tot den nieuwe-
ren tijd is een gedicht van Toyama
Masakusas, mede in den bundel geciteerd
en wiens gedicht „De Aardbeving van
1855' indertijd baanbrekend heeft ge
werkt. Een aantal volksliederen vormen
hot slot van den bundel. Deze zijn alle
gcdichtop een zachten, weeken toon jliefde
en verlangen vormen het hoofdmotief
en de meeste ziju kort, 6 tot 3 regels.
De geisha's dragen ze in de theehuizen
voor, en vaak zijn zij het die de een
voudige woorden hebben sainengerijuid.
Kaar men namelijk weet, staan althans de
geisha's uit den vroegeren tijd en'ook de
bewoonsters van de zoogen. „groene hui
zen' op een tamelijk hoog peil van ont
wikkeling. De gestikte en de Japansche
prostituee in den ouden stijl, zijn ongeveer
te vergelijken met de Gneksche hetaere.
Een pointe, een dramatische verwikke
ling ontbreekt het dezen volkswijzen
totaal, en Hauser meent, dat het toe
komstig heil der Japansche poozie juist
in deze eenvoudige versjes ligt.
Den moderucn Japanschen dichters
raadt hij aan juist deze vormen van
litteraire kunst ijverig te bestudeoren,
en de daarin neergelegde motieven op
hun wijs te verwerken. Daardoor, zoo
zegt hij, kau de Japansche littteratuui
voor het „archaiseerend formalisme" en
de onvoorwaarlijke nabootsing van het
Europeesehe bewaard blijven.
Inderdaad blijkt dan ook in de meeste
gedichten de invloed van Europa zeer
groot. Vooral Victor Hugo, Goethe en
Byron hebben ingewerkt op de Japan
sche dichters. Doch verwacht wordt dat
deze periode van afhankelijkheid weldra
voorbij zal zijn en de Japansche dich
ters de middelen vinden tot uiting van
hun eigen nationaal gevoelsleven.
Hauser laat zijn bundel vergezeld
gaan van een vrij uitvoerige studie over
de ontwikkeling van de Japansche poë
zie gedurende de jaren 1SS01900.
wat voor te liegen! Bedienden, gewone
bedienden zijn in 't bezit van uw ge
heim 1
Helena's oogen schoten vonken.
Waarom zou ik u bedriegen
riep zij uit. Ja ik ben in dat huis ge
weest.
Mooi! U hoort het Mevrouw Stak-
hoff?
Eu zich toen weer tot zijn dochter
wendende
Dan weet gij ook ongetwijfeld wel
wie daar woont!
- Zeker, mijn echtgenoot.
De heer Stakhoff stond half verstomd.
Hij bracht het niet verder dan: „Uw..."
Ja, mijn echtgenoot! ging Helena
kalm voort. Ik bon met Dimitri Nikano-
rowisch Insaroff getrouwd.
Getrouwd! riep haar moeder uit.
Ja, moeder. Geloof mij gerust.
Twee weken geleden zegende een
priester in 't geheim ons huwelijk in.
Mevrouw Stakhoff zonk op haar bed
achterover en de lieer Stakhoff deed een
paar stappen terug.
Getrouwd! herhaalde hij. Getrouwd
en dat men dien bedelaar van een
MontenegrijnerDe dochter van een edel
man, van een Stakhoff, getrouwd met
oen vagebond, zonder onze goedkeuring
zonder onze zegen! En gij gelooft dat
ik mij niet bij 't gerecht ga beklagen?
De kloosterdeuren zullen zich achter u
sluiten. Mevrouw verklaar dadelijk dat
Vrij algemeen is tegenwoordig de
klacht, dat het dienstbodenras zoo ont
aardt, en mag men vele dames gelooven,
dan zijn er tegenwoordig geen degelijke,
zindelijke, eerlijke of bescheiden dienst
boden meer en is het een lotje uit de
loterij als men een „dienstbaren geest"
treft, op wie bovengenoemde bijvoege-
lijke naamwoorden geheel of gedeeltelijk
van toepassing zijn.
zij onterfd is!
Nikolaus Artemiewitsch! zei mevrouw
Stakhoff vleiend.
Maar waar zijt gij dan getrouwd
Wie deed het IIoc Mijn God, mijn
God! Wat zal de wereld hiervau zeg
gen! En gij, schijnheilige, hoe waagt
gehetnogonderhetouderlijkdaktewonen?
Papa, antwoordde Helena met
vaste stem, schoon zij over haar ge-
hcele lichaam beefde, gij moogt doen
wat gij wilt, maar beschuldig mij niet
van plichtverzaking of huichelarij. Be
vreesd ti voor den tijd te vertoornen,
had ik met mijn verklaring willen wach
ten tot ik met mijn echtgenoot Rusland
verliet.
Gij gaat RuslanJ verlaten? En
waar wilt gij dan heen?
Naar het vaderland vaumijuman,
naar Bulgarije.
Naar Turkije! Groote God! riep
mevrouw Stakhoff uit.
Helena viel op haar knieën voor hel
bed barer moeder.
Ga heen, riep Stakhoff haar bij
de armen vattend, ga heen, ellendeling!
Op dit oogenblik werd zacht aan de
deur geklopt; het was Stakhoff's kamer
dienaar, die hem een briefje overhan
digde. „'t Is al voor een kwartier ge
bracht, zei hij, en
Goed! antwoordde Stakhoff; bij
doorliep het schrijven en werd zicht
baar onrustig.
Daarom, gelukkig Limburg, waai' men
de ouderwetsche degelijke en deugde
lijke keukenmeiden voor het grijpen
heeft, natuurlijk in figuurlijken zin.
Zoo ontving volgens de „N. L. Koerier"
een dokter in de buurt van Heerlen den
volgenden brief op een advertentie
waarin een dienstmeid werd gevraagd,
die goed koken en zindelijk werken kon:
„Mijnheer de Dokter!
Gezien uw advertentie in de courant
vau het huisgezin bied ik mij zelve aan
om bij U te komen wonen voor dertien
gulden in de maand te betalen den
laatsten van iedere maand. Gij kunt
na mij invermeeren bij D. D. te N.
waar ik drie jaar op een maand na heb
gewoont ik kan alle werk en ben nie
knap maar ik heb goei knoesten aan
mee lijf en kan als moet zijn heel goed
ne manskerel op zene stoel houwen als
gem eetien tand moet trekken ik ben
proper en kook lekker en ge kunt veul
dienst van me hebben want ik heb
vroeger bij den veedocter te A. gewoont
en kan daarom veul reseptcn die goed
zijn voor alle vee. Ib rekenmendeer
mij zeiven en wacht de antwoord bij
onzen Janes in de vcurhei bij O.
Uw lïriendclijke Dienares
P. D."
Gelukkig ook de Limburgers, wier
lichaams gesteldheid van dien aard is,
dat ze nog „veemiddelen" kunnen ver
dragen iu een tijd, waarin de homoepathen
met hun mininaal-doses steeds meer
opgang maken.
Ja, daar in Limburg wonen nog
oer-nienschen, die huil slagvaardigheid
nog op de ouwerwetselie wijze met hun
vuisten bewijzen in plaats van woorden.
Zoo werd b.v. door hot O. M. bij de
rechtbank te Maastricht zes dagen
gevangenisstraf geëischt tegen een slag
vaardig a.s. raadslid te Mesch. Deze
man had het n.l. bij de gemeenteraads
verkiezingen dezen zomer niet tot raads
lid kunnen brengen, en kon nu zijn
tegenslag zoo weinig verkroppen, dat
hij 12 Juli j.l. zijn buurman dien hij
verdacht niet op hem gestemd te hebben
een flink pak slaag toediende, zoodat
deze hevig aan zijn hoofd bloedde.
Gelukkig voor de vroede vaderen van
Mesch, dat zij dezen slagvaardigen, heet
gebakerdeu politicus niet in hun midden
zien. Er zouden anders wellicht nog al
eens bloedige tooneelen zijn afgespeeld
al zouden deze niet zoo'n stuitend ka
rakter hebben als een vechtpartij Zater
dagnacht in den Haag.
Toon werd daar nl. de hulp van een
paarpolitie-agenten ingeroepen door twee
vrouwen moeder en dochter aan
wie door den man en vader do toegang
tot de gemeenschappelijke woning aan
de Hocfkade was ontzegd.
De agenten gingen met de vrouwen
mede naar bedoelde woning, maar de
bewoner bleef weigerachtig om vrouw
en dochter binnen te laten. De dochter
wist echter raad, zij nam een bijl en
sloeg daarmede oen paneel van de
straatdeur in.
Dit was voor den verdediger van de
bedreigde vesting het sein om meer
offensief op te treden. Hij kwam aan
de straatdeur en opende een bombarde
ment. Als eerste projectiel wierp hij een
brandende petroleumlamp naar de agen
ten en de beide vrouwen. De politie
mannen bleven toen ook niet werkeloos.
Zij trokken de sabel en verwondden
den man, die zich daarop in zijne stel
ling terugtrok, om uit het venster, meer
gedokt, het bombardement voort te zet
ten, door met bloempotten en andere
voorwerpen te gooien.
Ik moet noodzakelijk uit, wendde
hij zich tot Helena, voor den spiegel
zijn das terecht6cliikkende, maar bij
mijn terugkeer
Hij voleindigde zijn zin niet, misschien
omdat hem de kracht er toe ontbrak
of dat hij te veel haast had om uit te
gaan. Hij sproug in zijn slede en beval
den koetsier naar de woning der
Duitsche familie te rijden, bij welke hij
zijn meesten tijd doorbracht.
Helena bleef voor haar moeder op de
kuieëen liggen en kuste hare handen.
Haar zwijgen was welsprekender dan
woorden, aan den handdruk der goede
vrouw voelde zij dat ze vergiffenis had
ontvangen.
Ik kon niet anders fluisterde zij.
O, als ik er aan denk naar welk
land gij gaat!
Lieve moeder, als ik gestorven
was, zou 't nog erger zijn geweest!
Ik heb even weinig hoop om u
ooit terug te zien.
Mevrouw Stakhoff stelde zich Bulgarije
voor als een soort woestijn.
Spreek zoo niet, lieve moeder, er
zijn steden als hier iu Rusland en
wij zullen elkaar weerzien, geloof dat
zeker.
Ja, er zijn steden, maar wat voor
stedenEn dan, de oorlog is uitgebro
ken; men hoort er niets dan't gedonder
der kanonnen. En wanneer woudt gij
heengaan, mijn kind?
De agenten trokken af, aan de vrou
wen werd nachtverblijf verleend en
de man bleef overwinnaar, maar zal zijn
systeem van veidediging met een proces
verbaal moeten boeten.
Hoe weldadig doet ons dan de
volgende advertentie aan, die we in het
N. v. d. Dag lezen.
„Vereeniging van Weesvaders.
Namens het Bestuur van bovenge
noemde Vereeniging betuigt onderge-
teekende zijn hartelijken dank voor de
belangrijke gift van f100, ontvangen
van de „Club International de Bien-
faisnee", te Amsterdam, voor de onver
zorgde weezen. G. Kingma.
Tiel, Sept. 1905. Penningmeester.
Dat weldadige gevoel verkeert echter
in spijt of wrevel, wanneer we weten
dat die „weldadige club" een en de
zelfde is als het beruchte speelhol uit
de Vondelstraat. Dan bezat een reiziger
in den trein tusschen Kaufening en
Miinchen heel wat nauwgezetter geweten,
dan deze weesvader.
In een coupé tweede klasse zaten nl.
op dat traject een oude heer met zijn
zoontje er nog een heer. De oude heer
toonde zich niets op zijn gemak, onop
houdelijk keek hij op zijn horloge.
Driekwartier van Miinchen stond hij
plotsing op en trokaan de noodrem.
Met een vreeselijken ruk hier de trein
til; alle hoofden staken uit de por
tiervensters, lantaarns werden gezwaaid
en de ademloos toesnellende conducteur
opende vlug het portier.
„Wat is er aan de hand? Wat is er
geheurd", schreeuwde hij, geheel ont
daan. Doodkalm antwoordde lachend de
oude lieer: „Er is niets gebeurd, dat de
veiligheid van de medereizigers in ge
vaar brengt. Wees volkomen gerust. Ik
remde slechts voor mijn jongen hier.
Hij is namelijk moet u weten, om 9,30
juist 10 jaar geworden. Daar hij met
een kinderkaart in den trein gestapt is,
moet ik voor het traject naar Munchec
nog bybetalen. U begrijpt? Om later
onaangenaamheden te voorkomen, wilde
ik u dat maar direct zeggen. Hoeveel,
moet ik bijpassen, vriend?
De le-luit.-kwartierm. L. J. II. Heij-
man, van het 5e reg. inf., wordt ge
detacheerd ten bureele van den intendant
der 4e div. infanterie te Amersfoort.
Wegens de vergadering in Utrecht
van onderwijzers zal er a.s. Zaterdag
op de openbare scholen alliier dan vrij
af zijn.
De generaal-majoor, commandant der
4de divisie infanterie, zal op zijn in
spectiereis naar Deventer, Assen en
Leeuwarden worden vergezeld door den
kapitein van speciale diensten van het
5c regiment infanterie F. A Nieuwen-
huijs.
De jachtrit van de officieren van het
le regiment veld-artilleric, welke gis
teren zou plaats (hebben, is uitgesteld
tot de volgende week Dinsdag, met het
oog op den door de militaire sportver-
ceniging uitgeschreven afstandsrit van
70 kilometer, Amersfoort—Putten
BarneveldEdeArnhem.
De vereeniging „Amersfoortsche In
dustrie- en Huishoudschool" zal op
Dinsdag 24 October a.s. een algemeene
vergadering houden in het schoolgebouw
Hendrik van Viandenstraat no. 17, des
avonds te S uur.
Heel spoedigtenzij dat mijn
vader onze vereeniging gerechtelijk wil
nietig verklaren, mij en hem wil schei
den
Mevrouw Stakhoff sloeg haar blik ten
hemel.
Neen, lieve Helena, dat zal hij
niet doen. Ik zou mijn toestemming tot
dit huwelijk niet gegeven hebben, maar
nu 't eenmaal geschied is, is het ge
schied; ik zal nooit dulden, dat men
mijn kind onteert.
Verscheidene dagen verliepen in pijn
lijke onzekerheid. Stakhoff had zijn
dochter de woning niet ontzegd, doch
alleen zijn vrouw verboden met haar te
spreken. Zoolang hij in huis was, kwam
mevrouw Stakhoff dit verbod stipt na,
doch nauwelijks was hij weg of zij was
aanstonds bij haar.
Mevrouw Stakhoff gaarde op een
avond al haar moed bijeen. Zij riep
haar echtgenoot bij zich in de kamer.
Ieder in huis was stil en spitste de ooi en.
In den beginne hoorde men niets, maar
weldra klonk Stakhoff's stem bulderend
op. Een heftige scèue was losgebroken,
zóo, dat Schubin en Zoë reeds van plan
waren met geweld binne te dringen.
Toen echter bedaarde het tumult, het
gesprek werd gewoon en eindelijk zweeg
men stil.
Wordt vervolgd.
Punted Van behandeling zijn: lo. De
begrooting voor 1906. 2o. De benoeming
van een commissie tot nazien der
rekening en verantwoording. 3o. De
verkiezing van drie bestuursleden wegens
periodieke aftreding van mevr. Heijligers,
mevr. Tromp van Holst en den heer
Kenninck. 4o. Mcdedeelingen van het
bestuur.
Het bestuur geeft kennis dat de be
grooting (in ontwerp) van af Dinsdag
10 Oct. voor de leden ter visie ligt in
het schoolgebouw.
De Friesche vereeniging alhier hoopt
haar eerste maandelijksche vergadering
in dit jaar te houden op Donderdag
19 October, s'avonds te 8 uur in do
Keizerskroon.
De Heer C. de Lange, leeraar aan
de Ambachtsschool alhier, is benoemd
tot leeraar in het handteekenen aan de
nieuwe Ambachtsteekenschool van het
Nutsdepartement te Baarn.
Ds. D. J. van Aalst, Predikant der
Ned. Herv. gemeente alhier, komt voor
op het zestal te Leiden (vac. Ds. Her
waarden).
Zondagmorgen te half elf wordt in
de Luthersche Kerk een godsdienstoefe
ning gehouden voor den Doopsgezinden
Kring, waarbij hoopt voor te gaan Ds.
K. Vos van Woudsend.
Het Bestuur der Oudheidkundige
Vereeniging „Flèhitc" heeft zich gewend
tot Gedeputeerde Staten dezer provincie
met het verzoek om in het genot te
worden gesteld van een jaarlijksche
provinciaal subsidie groot f 200 ten bate
van een voorgenomen uitbreiding van
het Museum in verband met een haar
gedaan legaat van goederen en voor
werpen van oude kunst, van wijlen den
heer C. B. Kok.
Om de cursussen te volgen in „Ons
Huis" hebben zich aangemeld voor
Duilsch 20 leerlingen, voor Fransch 16,
voor Nederlandsch 16, voor Boekhouden
12 en voor Teekenen 11.
De cursussen beginnen volgende week,
morgenavond vergadert de cursuscom
missie.
Gisterenavond vergaderde de ver
eeniging „Handel en Nijverheid" in
't hotel „De Zwaan."
Aan de orde waren:
I. Ballotage nieuwe leden.
H. Mededeelingeu betreffende de 9
uur sluiting.
III. Ingekomen stukken.
De voorzitter opende de vergadering
met de mededeeling dat de 2e secretaris
getelegrafeerd had, onverwacht ver
hinderd te zijn de vergadering bij te
wonen, hierdoor moest de lezing der
notulen achterwege blijven.
Overgaande tot behandeling van punt
I deelde de voorzitter mee, dat do
namen van 5 candidaat-leden reeds op
de vorige vergadering waren mede
gedeeld. Op de openbare vergadering
voor 9 uur sluiting hadden zich echter
nog 10 nieuwe leden opgegeven.
Het bestuur stelde daarom voor, om
iu afwijking van een besluit der al
gemeene vergadering waarin bepaald
is, dat de namen van nieuwe leden op
de eene vergadering moeten meegedeeld
worden en op een volgende vergadering
ballotage moet plaats hebben, nu over
alle 15 nieuwe leden ballotage te houden.
Een der leden maakt bezwaar met
het oog op aanmerkingen van afwezige
leden.
Na eenige discussie wordt besloten
over de bedoelde 10 nieuwe leden
ballotage te doen plaats hebben op een
volgende vergadering.
Vervolgens worden de eerstgenoemde
5 leden met algemeene stemmen aan
genomen.
Omtrent punt H deelt de Voorzitter
mee dat het sluitings-comité vergaderd
heeft op 14 Septr., ter vaststelling van
een reglement en op 6 October.
Tot 9 sluiting hebben zich bereid
verklaard 150 magazijnen en winkel
houders.
Geen volledig resultaat was nog ver
kregen bij winkeliers in consumptie
artikelen zooals bakkers, kruideniers,
slagers, visch- en fruithandelaars.
Van bakkers en slagers liet het zich
echter aanzien, dat spoedig overeen
stemming zou worden verkregen.
De voorzitter herinnert er echter aan
dat in locale bladen verscheidene stuk
ken zijn geschreven over 9 uur sluiting.
Daaronder was er een van een Amster
dammer, die door hem was beantwoord.
Deze inzender was van oordeel, dat
alleen een wettelijke regeling vervroegde
winkelsluiting mogelijk kon maken ca
was voor geen overtuiging vatbaar.
Gezien echter het schitterende resul
taat dat hier reeds bereikt is, mag de
hoop gekoesterd worden, dat langs dozen
weg ook veel te bereiken zal zijn.
Verder leest de voorzitter een circu-
