DAGBLAD voor AMERSFOORT en OMSTREKEN. WATERLOO. No. 85. DINSDAG 12 MEI 1908. 5e JAARGANG. Uitgave van de Naaml. Vennootsehap „DB EEMLANDER". Versehijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen. FEUILLETON. De Familie Von Kröchert BUITENLAND. DE MLAND Hoofdredacteur R. G. RIJKENS. AbonnementspriJ s Per jaarf 4. Franco per post- 5.60 Per 3 maanden- 1.— Franco per post- 1.40 Afzonderlijke nummers- 0.05 Bureau: BREEDESTRAA.X^a^ Telefoon Interc. 62. Prijs der Adyerténtlên; Van 1 tot 5 regels. Voor iederen regel meer. Buiten het Kanton Amersfoort per regel (By abonnement belangrijke korting.) f 0.40; I 0.08 - 0.10 Tot de plaatsing van advertentiën en reclames van buiten het Kanton Amersfoort in dit blad is uitsluitend gemachtigd het Nederlandsch Advertentiekantoor PÈ6RE5ÖOOM en AI»lFA te HaarlewTA :'ji ftSsu En waarom zouden we in dit blad nog niet eens spreken van den slag bij Waterloo „Collecte voor denge wapenden dienst I" zoo klonk het gisteren eigeniyk een maand te vroeg, langs onze deuren. Want in de meeste plaatsen wordt deze collecte op den Waterloo-dag gehouden. „Collecte voorden gewapenden dienst!" Dat is het eenige wat ons nog jaar- lyks herinnert aan een grooten dag in de wereldgeschiedenis een col lecte O, het doel is voortreffelijk. Boven dien geeft een collecte allicht aan leiding aan dezen of genen om hun stelletje „principes" eens na te zien. Is het wel goed, ,in principe" dat men collecteert langs de huizen voor invaliden En hoe luidt ook weer dat andere principehet is zaliger te ontvangen dan te geven. Of is het andersom Dat zal dan een drukfout zün, want de groots meerderheid van het menschdom vindt het geven geens zins genotvol. Ook bestaan er op dat punt vuur vaste .principes", die te zamen hierop neerkomen, dat men op de kleintjes moet passen. Edele beginselen en juist, als van Houten's cacao, de voordeeligste in 't gebruik. Eens werd de dag van Waterloo zeer feestelijk gevierd, ook in Amers foort; we hebben er juist nog eens eene courant van 1872 op nagekeken, hoewel het in dat jaar in onze stad nu juist niet pays en vreê schijnt te zijn geweest. Ten minste er staan in het nommer van 22 Juni van het Week blad, dat toen verscheen, leeljke dingen. Doch dit daargelaten. Maar kom nu eens om zoo'n feestelijke herdenking. En toch, Waterloo was een gebeur tenis in een veelbewogen tyd. Naar het Duitsch, VAN HENRIETTA VON MEERHEIMB. obiii ib ,ii*nJ Isold Zij vond dat hij er mager en moe uitzag; hij had donkere kringen om zijn oogen en een diepen rimpel in zijn voorhoofd. Het was geen wonder, hij had in den laatsten tijd ook zoo veel doorgemaakt. Zy keek hem angstig vragend aan topn zij samen door de kamers liepen. - Ik heb het zoo goed gedaan als ik konl" zei zij. n— Het is ook heel mooi zoo I" ant woordde hij onverschillig. IIscheen niet te merken met hoeveel zorg én moeite, die leelyke kleine kamertjes iq orde waren gemaakt. - Hans-Renning is Rotenwalde erg. vergpderd door het bonwen der fabripk?" vroeg zjj aarzelend. - Hy knikte. „Ja heel erg. Zy bouwen dp fgbriek tot dicht by vaders graf. De boomen in het park zyn allemaal gekapt; in huis wordt eek' alles veranderd, ze nemen er luüffeü Uit a- och laten we er maar Wat hadden niet de menschen onder vonden, die omstreeks 1815 den middel baren leeftijd hadden bereikt. Ze hadden de revolutie meegemaakt, die velen hunner geestdriftig hadden toe gejuicht, om haar later, onder het schrikbewind, te verwenschen. Toen was Napoleon gekomen, om het op hol geraakte paard, Frankrijk, te temmen maar hy had het op zyn beurt van het eene slagveld naar het andere gejaagd. Toen na den rampspoedigen veldtocht naar Rusland, na den volkenslag van Leipzig, meende men eindelyk van Napoleon af te zyn. Hij zat op Elba. Doch daar kwam plotseling het be richt, dat hij ontsnapt was en geland by Cannes. De oude soldaten schaar den zich weer om hun genialen aan voerder en door het verraad van den minister van Oorlog, maarschalk Soult, was Napoleons macht spoedig weer tot duizenden aangegroeid. Iedereen begreep, dat met Napoleon weer de vyand naderde, dat het weer oorlog zou zijn. Er werden vrijwilligers opgeroepen. De gemeenten van ons vaderland, ook van onze provincie, kleine gemeenten somtijds, nameD op zich een paar mannen uit te rusten, bijv. éen cavalerist of twee infante risten. Maar intusschen was Napoleon te Parys en Koning Lodewyk weer eens gevlucht en eerst de bloedige slag van Waterloo, waarin alleen de Neder landers verloren aan dooden 27 officieren en 2058 manschappen, aan gekwetsten 115 officieren en 1236 man, bracht hem op den troon zijner vaderen terug, die onder zijn opvolger opnieuw bezweek. Napoleon werd vervallen verklaard door Fouché misleid, moest hy zich eindelyk onderwerpen. Hij wilde naar Amerika vertrekken, om rustig burger van de opkomende republiek te worden en vroeg paspoorten en een paar schepen. Fouché hield hem bezig wat Napoleon zelf trouwens zeer goed doorzag maar wist hem eindelijk naar Rochefort te krygen. Toen viel hij in de macht der Engelschen, op wier edelmoedigheid hy notabene had gerekend, en die hem vervoerden naar een naakte rots in den Oceaan. Het spel was uit. Dat zyn dingen, die men zich on willekeurig herinnert als men thans het monotone „collecte voor den ge- wapenden dienst!" langs de buizen hoort. En nu, niettegenstaande de groote rol, die de Nederlanders onder hun lateren Koning Willem II, by dezen beslissenden slag hebben gespeeld, deze dag niet meer officieel wordt herdacht, is het misschien niet ondienstig, ter afwisseling ook van andere artikelen, het groote feit eens in het geheugen terug te roepen op deze plaats. niet over spreken. Hy liep een paar maal snel in de kamers op en neer. Ik had de heele boel al in hunne handen gegeven," begon hy na een poosje weer. Rotenwalde was niet meer van ons. Toen ben ik er nog eens heen gegaan naar boven, naar myn vroegere kamer. Het was er heel leeg en kaal, alleen de klimop naar binnen. Toen ben ik neergeval len op de vensterbank en heb gesnikt als een kindZiezoo, nu is het èruit maar ge moet het aan nie mand vertellen Hilda veegde hare oogen ai. „Maar hoe zult ge het hier uithouden? Je bent aan zoo'n he9l ander leven ge wend." Goed heel goed I" antwoordde hij ernstig. Ik zal overdag zoo hard werken dat ik 's nachts kan slapen meer verlang ik niet. Yoorloopig zyn we nog afhankelyk van de ge nade van oom Heinrich. Maar dat zal niet lang duren, reken daar maar op." Ik zal er het myne toe bydragen, Hans-Henning." Dat weet ik. Morgenochtend om vyf uur begint het." Hy liep naar de tafel waarop al de portretten uit Glückstadt stonden en keek er lang naar.„We zullen zei maar liever wegzetten," zei hy ernstig. '„Die passen nu niet meer in myd HARDEN EN EULENBURG. Een berichtgever van de Matin" is Harden gaan uithooren over de gevangenneming van Eulenburg. Toen ik hoorde dat de prins ge vangen was genomen, zeide Harden, was ik eerst wel wat onder den in druk van den tragischen loop dien de zaak neemt, welke ik in alle stilte had willen laten eindigen. Daar is nu een man voor wien kanseliers, prinsen, ridders van den zwarten adelaar beefden, en die thans getrans porteerd wordt naar een cel van het gevangenishospitaal. Zelfs midden in een strijd die helaas nog lang niet uitgevochten is heeft men het recht medelijdend raensch te zijn maar aan den anderen kant wil ik er myn voldoening niet over verbergen dat myn tegenstander en ik niet in die cel zit. 't Is zyn eigen fout. Ik- wilde hem eenvoudig uit de politiek weg hebben, hij heeft mij willen on- teeren, my willen laten opsluiten. Het was een gevaarlijk spel en ik geloof dat hy het verloren heeft. bestaan." Maar kunt ge dat Ik bedoel of ge het zult kunnen vergeten Hy kromp ineen. „Ik zal het pro- beeren I" Hij zette SÏtta's portretten weg. Hilda zag echter dat zyne hand trilde terwyl hy dat deed. Het blinkende staal van den ploeg sneed diepe voren in de zachte bruine aardkluiten. De knechts liepen met de zweep te klappen achter de paar den. Hans-Henning stond met een: paar beslykte laarzen in het veld. Hy keek aandachtig naar de ploegende knechten. Meer dan eens pakte hij zelf ook de teugels van een span paarden vast. De knecht grinnikte als by zyne slanke gestalte ver naar achteren boog om het evenwicht te herstellen of om als rem te werken. Hy wilde alles van den beginne af aan leeren hij wist dat men het niet leert door alleen maar toe te kyken. En dus deed hij eiken arbeid mee. De oude opzichter uit Malchow was trotsch op zijn leering. Hij had heel veel lof over voor zijn ijver en zyn vlug begrip. Heinrich von Kröchert was erg in zyn nopjes over de lof-f zangen. Hy kwam ook vry vaak op Heinrichshagen en overtuigde er zich dan van dat de oude opzichter niet te veel Zei. Hot kwam hem zelfs voor Waarom? Omdat hy meende alles te kunnen wageD. Hy dacht dat de strafbepalingen op meineed alleen geschreven zijn voor het volk, voor de massa, maar dat een prins, de meest geachte hoveling, door zulke leelijke dingen niet wordt bedreigd. Theodor Wolff, de hoofdredacteur van het „Berliner Tageblatt," schrijft in een hoofdartikeltje over Eulenburg; „Prins Philipp Eulenburg ligt in de vreugdelooze Charité en de man, wiens blikken plachten te zeggen„Wat kan ik voor u doen zoekt vergeefs naar een helper. Sedert de keizerlijke heer zich koel van hem afwendde, hebben, met onfatsoenlijke haast, ook de hovelingen zich uit de voeten ge maakt en de eens zoo dienstvaardige lakeienpers heeft den gevallen gunste ling den ezelstrap gegevèn. Philipp Eulenburg ledigt den bitteren lijdens kelk, en de Keizer is op jacht bjj Max Egon van Fürstenberg, in de bosschen van Donaueschingen. Een nieuwe ster is in onzen nacht verrezen. En dat is inden vollen kelk van het leed mis schien de bitterste droppel." BELGIË. De minister-president Schollaert is Zondag te Charleroi uitgejouwd, naar welke plaats hij zich had be geven om op een werkliedenvergade ring het woord te voeren. De socialisten waren met muziek en transparanten, waarop„Weg met Schollaert stond, aanwezig. Een ge vecht tusschen de politie en de be- toogers was het gevolg, terwijl de Premier genoodzaakt werd in een auto een goed heenkomen te zoeken. FRANRIJK. De uitslag van 350 verkiezingen in de hoofdplaatsen der departementen arrondissementen (die der Seine daarby niet inbegrepen) wijst uit dat de meerderheid verkrogen is door de geunifieerde socialisten in 8 gemeen ten, door de onafhankelijk socialisten, de radicalen en de radico-socialisten in 17 gemeenten, door de republi- keinsche linkerzijde in 80 gemeenten, door de progressisten in 48 getnéehten en door de reactionnairen in 30 ge meenten. Voor één gemeente is de uitslag twijfelachtig. De republikeinen wöpnett'j 11 gemt zuivbre wl dat Hans-Henning te veel werkte. Er was iets overhaast in zijne manier van werken, het was alsof hij daardoor iets tot zwijger! wilde brengen. Zou dat alleen verdriet Over het verlies van zijn ouderlijk huis zijn? Die reden kwam den ouden man niet heelemaal steekhoudend voor, warit z(jn neef moest zich hier toch wél op; zjjn gemak voelen in zijn eigenlijk vaderland. Daar bevonden zich al eeuwen lang de wortelen van hun stamboom. Als Hilda en Hans-Henning's Zon dags op Malcpow waren, dan liet hij hen vol trots alles zien. Alles was keurig netjes maar eenvoudig inge- TÖ^alt.;>iii.ihu;;njii lab oxtietf eb tèvo Zie je, beste jongen het .is een klein landgoed maar ik heb geen cent schuld dat is het ware!" zei hy na zoo'n rondgang. „Is dat nu niet beeer dan een grootsch slot dat te veel zorgen en eischen met zich brengt?" Zeker oom," antwoordde hy •kalm.-»iio ,<i»r>i;i.'k lead eb ïsinoifilj Nou, zie je wel? Ik merk wel dat ik je Malchow onbezorgd kan vermaken, vooral als je getrouwd bent met een verstandige huiselijke vrouw." Hij keek naar Karola, die zondert hoed of parasol achter hare kippen iü«p. j. n ii v.iv 8sel) jxuh )ji|i 39 gemeenten, verloren,tn zoodat zij 28-geipeenten itïpyerkourj fD. Winston CharchiU isfliét een meer derheid vanj £,7pp, stgmm^p .bfiyep den conservatieven candidaatgekozen. Hij kreeg 3065 stemmen meer dfiii de kerk lieden candidaat. Bij de vórige verkie zingen had de liberale caqdidaqt 2200 stemnien meer dan nu, maar werden in toto 6000 stemmen meer uitgebracht. En men via' gt zich af, of deze 6000 kie zers gedachtig aan het in dubiis abstine niet veel beginnen te voelen voor een zwenking in de vrijhandel-politiek. In elk geval Churchill is er en deze ver kiezing geeft geen overwegende reden tot ongerustheid. Van de 6000 minder uitgebrachte stemmen komen ér slechts goed 2000 op rekening' van den libe ralen candidaat, zoodat men hier niet al'te bezorgd behoeft te zijn. ENGELSCH-INDIË. ,X De Petit Bleu zegt uit goede bron te weten, dat de Emir van Afghanistan een alleszins bevredigend antwoórd heeft gestuurd op de hem toegezonden nota naar aanleiding van hetgsbeurde aan de Britsch-Indisché grenzen. De Emir zette uiteen in welke moeilijk heden hy zich bevond en gaf zyn spijt te kennen niet beter op de hoögte te zijn gehouden van den opstand. Hy heeft de meest besliste orders gegoven, dat allen die de grenzen overtrokken om zich by de opstandige at&mthen aan te sluiten, zich van elke nieuwe daadwerkelijkheid hebben te onthou- den. Inderdaad heeft de Emir alle reden Engeland niet tegen zich in het harnas te jagen. Maar zoöals men weet, is de oudste broeder van den Emir sterk anti Engelsch gezind en werkt hein en Engeland naar vermogen tegen, waarschynlyk in do hoop zelf eens den troon te bestijgen. «prils ,1 RUSLAND. Volgens dep qorrespondent der Kjöln- Zeitung te Helsingfors heeft de gouver neur-generaal van Finland, Bóckmanp, aan den Procurator van Finland, Grotenfeit, medegedeeld, dat de Tsqar zich tydanfi de jongste audiëntie, die Trouwen ik?" Hans-Henning lachte ietwat gedwongen. „Hoe kah ik in myn positie aan trouwen den ken?" Waarom niet, al$ Jiet iqfiisje in kwestie geld heeft?" Kröchert wierp zijn neef een doordringenden blik toe. Hy kon echter niets anjers ont- dèkken als dé ernstige ietwat treurige uitdrukking, die nu byna altijd op zyn: gezicht lag. „Wil je morgen gaan ryden met Karola?" vroeg hy snel. ri a 'J Veel talent voor diplomaat had de oude heer niet, maar Hans-Henning was te zeer vervuld van zijne liefde voor Sitta om de plannen varTzijn oom te doorgronden. Hy mocht Karola gaarno lydëh. 2jij herinnerde hem aan Ilse. Hij'bëtön- delde haar ook altyd als een kind. „Morgen? Ja, morgen hej> ik wel tyd. Ik zal je om negen uur komen halfin ifcaroia," lh eóPumw tiaqiewiobno Zij liet de zaadkorrels uit,iiqar schopt rollen en kwam hard aanloopen. Ilape oogen straalden. „Hoe heerlijk! Ilp-mag Grane beryden, hé, vader?" Als Hans-Henning er een beetje op let en jy zeer voorzichtig wilt rijden...." Wordt vervolgd.)

Historische kranten - Archief Eemland

De Eemlander | 1908 | | pagina 1