QtdentogJL
HAGAZUH KAHP?™6FABR KAMPPOOIiï
ADRESBOEK
VAN AMERSFOORT.
MORRIS f
Methorst Van Lutterveld,
DenÊere Schaduum
3e JAARGANG.
Prijs voor geabonneerden op „De Eemlander" f 0.75
Voor anderenf 1-00.
ZENITH. WALTHAM, ANTOINE f
I FRERE8, VACHERON, OMEGA f
W. F. A. GROENHUIZEN,
Amersfoortsch
Wissel- en Effectenkantoor
Alle week-abonnés op dit blad, die in het bezit zijn eener verzekeringspolis, zijn volgens de bepalingen in die polis vermeld,
tegen ongelukken verzekerd voor een bedrag van: _=~r-
2000 levenslange 4QO biJ oUÜ VP,liei< van één 2 OO verlies van OQ verlicv van 00 verlies vau j Q verlies van eiken
Verschaffen Wissels en Credietbrieven op Binnen- en
Buitenland. Assurantie. Administratie.
Varinas en Maryland tabak
Ongeeevènaard vai
kwaliteit en A
poetskrachMSffi
Sederljaren algemeen
perkend als uitstekend
poetsmiddel
TUr Jaarljjks I
^verbruik meer
dan 60 Millioen Doosje]
r" it:-" hüt Hsssreaca
De ondergeteekende wenscht te ontvangen ex.
van den Sen jaargang van het Adresboek van Amersfoort.
Uitgave der Naanil. Venn. „De Eemlander").
Straat en Huienommerj Handteekening.
1 zijn le KLAM HO Hl. «Mi ES, j
•s
en liet merk |-
een goedkoop doch best
INURE HOKLOGE. f;
f"
Verkrijgbaar bij J-
Horloger Langestraat 42. f.
TELEPH INTERC. S3.
voorheen
YV. Croockewit A/.n.
KORTEGRACHT 7
ASSURANTIËN,
CREDIETEN,
«COUPONS,
OEPOSlTO's,
EFFECTEN.
PROLONGAT1EN,
VREEMD GELD,
WISSELS.
-PECIALE INRICHTING VOOR MET
J UITSTOOIiEN EM VERWEM
va n
SmDAPIES EN MEEREMKLEEDIHQ
'■4 A
GORDIJNEN DEKENS ETC.
I nETTE AFWERKING
VLUGGE BEDIEninG
CONCUREEREMDE PRUZEN
GULDEN bij GULDEN GULDEN bij GULDEN bij GULDEN bij GULDEN bij GULDEN bij
ongeschiktheid. overlijden. hand of voet. één oog. oen duim. een wijsvinger. anderen 'vinger.
Uitkeering de%er bedragen is gewaarborgd door THE OCENN ACCIDENT GUAEENTEE CORPORATION Ltd., Direeteor voor Nederl. Edward Hoijman, Oude Turfmarkt 16, Amsterdam
&«@sjte?g Cta»ais3iQ&&i?g ia 3Kff©ct©a. - -
(«Jomniaiiditulrc Veunooten H. OVENS >V ZONEN, te Amsterdam.)
AMERSFOORT, Miiurhuizen 15. BAARN, Mollerusstraat 88.
Telefoon 49. Telefoon 141.
KAETOOR, GEOPEND van 95 uur. 4
a .- .-a.t'ïfö
AMSTERDAM. 6
is niet ie overtreffen.
AL, OM VERK K IJ G B A A R.
Zie de prijscourant in elk pakje.
Let op den naam Ol den kott.
FEUILLETON.
Naar het Duitseh
door
PAUL HENKES.
144
Andreas Wichern echter liep op haar
toe hij greep haar beide handen en
keek haar diep ln de oogen.
Hedwig, fluisterde hij met on
derdrukt klinkeule stem.Ik ben een
oud man, die niet zoo beel laDg meer
te leven heeft en daarom valt het mij
misschien moeielijker dan anderen, den
geworden hals te buigen en begaan
onrecht te erkennen. Ik heb je leed ge
daan, -at weet ik wel, maar, geloof mij,
dat het alleeu uit overdreven liefde te
gen over mijn zoon gebeurd is. Ik heb
je altijd voor eer. dapper, lief en goed
meisje gehouden. Je hebt indertijd ge
zegd, dat als ik zelf terugkwam om voor
mijn' zoon je haDd te vragen, dat dan
alles vergettu en vergeven zou zijn. Blijft
het nu bij de oude afspraak?
Een zonnestraal scheen het gelaat van
het jonge meisje te verlichten.
jai enikte zij en boog zich over
de haDd van den ouden heer neer.
Als verschrikt echter trok Andreas
Wichern zijn hand terug en kuste haar
op het reine voorhoofd.
Eu nu moet het weer zijn als iu den
goeden, ouden tijd. zeide hij, terwijl
hij met met hei blozende meisje op zijn
zoon toeliep. Hebt elkaar lief, mijD
kinderen. Niets is kostbaarder dan de
liefde, nu heb ik het ook begrepen, de
liefde kan alles, verdraagt alles en over
wint alles. Zijt beiden gezegend!
De minneuden hieldeD elkaar innig
omvat.
Dat reine en hooge geluk, dat alleen
heilige en waarachtige liefde aan twee
mensohenharteu kan schenken, leefde
en werkte in ben. Zij hadden elkaar ge-
vouden, om elkaar iu vreugde en leed,
in geluk en ongeluk nooit weer los te
laten
Eerst den volgenden morgen kwam
Rudolf er toe, de belofte aan zijn zuster
te volvoeren en Hugo op te zoekeD.
Hij vond hem op zijD vroegere kamers,
druk bezig met pakken.
Ik heb al gehoord, dat je Europa
wilt verlaten, zei hij, hem de hand
schuddend. Dat is niet verstandig van
je kerel, want ik moet nog met je afre
kenen en met het losmaken van je geld
zal nog menige formaliteit gepaard
gaan.
Ik kan het hier niet langer uithou
den, bekende Hugo. Ik heb een ge
waarwording, alsof ieder mensch op mij
neerkijkt. Al ben ik nu ook vrijgespro
ken, de herinnering er aan, dat alteen
mijn lichtzinnigheid oor-aak geweest is,
dat dit vreeselijk ongeluk over mij is
gekomen, kau ik niet van mij afzetten,
zij sleept mij als een blok aan het been
na. Ginds in de verte, waar niemand
mij kent, zal ik vrijheid en vredezoeken.
Rudolf hield zijn haud va3t.
Dat zijn wakkere, verstandige
woorden, die je tot ->er strekken, Hugo,
zei hij op warmen toon, Maar je
vergeet één ding, dat er iemand leeft,
die heilige aanspraken op je heeft en
niet verplicht is, je zoo maar te laten
heengaan. Hildegard verlangt naar je.
Wil je werkelijk heengaan zonder haar
ten minste vaarwel gezegd te hebbenP
Heeft ze je niets van mijn brief
verteld, fluisterde Hugo.
Ik heb hem gelezeD.
En toch kom je hier om
Ik kom, om je bij Hildegard te
breugeu, jij kleinmoedig mensen,riep
Rudolf leveudig. Hoe slecht ken je
mijn dapper, lief zusje nog I I
Eu denk je werkelijk?.
Ga maar mee, ga maar mee,
drong Rudolf aan,
Als in een droom volgde Hugo hem:
hij merkto ternauwernood op, dat de
advocaat al bij den eersten hoek vaD
de straat een rijtuig aauriup, utu hem
aau de nieuwsgierige blikken der voor
bijgangers te onttrekken.
Toen echter, toen zij voor de villa
uitstapten en naast elkaar den met sneeuw
bedekten tuin doorliepen, toen kon ae
hevig opgewonden man nauwelijks meer
voort.
Ik zal je zuster nooit waardig zijn,
fluisterde hij, en keek Rudolf ontroerd
aan.
Deze beantwoordde zijn blik hartelijk.
Probeer haar waardig te worden,
antwoordde hij. Hildegard zal je
goede engel zijn. Deük daar aan, maak.
mijn zusten door en door gelukkig, ook
als je verre van ons zult zijn.
Daarop stonden de minuenden
tegen over elkaar.
Hildegard, mijn lieve dierbare
Hildegard, snikte Hugo hovig aan
gedaan. Is het dan waar, kun je mij
vergeven, wil je de mijne zijn en blijven?
Tot in den dood, fluisterde het
jonge meisje, hartelijk ziju hoofd tusschen
haar beide banden nemend Nu zal
niets ons meer scheiden. Ik ga met je
mee als je trouwe gezellin.
Een lichtstraal verhelderde de oogen
van Hugo.
Ik ben zooveei geluk niet waard,
Hildegard, stamelde hij met bevende
lippen. Het is te veel geluk, te veel
opeens. Wil jij je werkelijk aau mij toe
vertrouwen, ga je met mij uaar een ver,
oubekeud land?
Hildegard vleide zich nog des te in-
uiger aan zij borst.
Ja, ik ga met je mee, u uxiit
weer van je te scheiden, Heisterde zij.
Laten i» ij vol goeden moed hand in
hand het doel uastreveu, goede, plicht
getrouwe meuschen te worden. Arbeiden
en strijden, dat moet ons lot zijn. Want,
lieveling, alleen door te werken kun je'
jezelf terugvinden, het werk is de zegen
rijke, vruchtbare bodem, waarop wij
ons blijvend geluk moeteu bouwen.
EINDE.
rij W. H. A. Eymann, Kleine Haag 6.
