DAGBLAD VOOR AMERSFOORT EN OMSTREKEN.
No. 87.
WOENSDAG 12 APRIL 1911.
8e JAARGANG.
DE DRUK DER INVOERRECHTEN.
BUITENLAND.
DE EEMLANDER.
Bureau: KLEINE HaAG 6.
Telef. Intern. 183.
Abonnementsprijs
Prijs der Advertentiën:
Per jaarf 4.Franco per
Van 1
tot 5 regels f 0.40. Voor iederen regel meer f 0.08.
post id. f5.60. Per 3 maanden id. f 1.Franco per post
Buiten
het Kanton Amersfoort per regel fO.10. (By
id. f 1.40. Afzonderlijke nummers f 0.05.
abonnement belangryke korting).
Tot plaatsing van advert, en reel, van buiten het kanton Amersfoort in dit blad is „uitsluitend" gerechtigd het Alg. Binnen-en Buitenlandsch Advert.- bureau D. Y. ALTA, Warmoesstr. 76.78 Amsterdam
Volgens de meeDing van protectionis
tische Kamerleden, zouden de industrieëlen,
die premie te betalen krijgen voor de
sociale hervormingen, daarvoor vergoeding
vinden in den hoogeren prijs, dien zy door
de protectie voor hunne waren zullen kun
nen bedingen.
Dat inderdaad de stelling der vrijhande
laren, dat een invoerrecht in het algemeen
den prijs der waren met dat recht verhoogt,
volkomen Jwaar is, werd dezer dagen van
onverdacht protectionistische zijde uitge
sproken.
Frankryk straft, evenals Duitschland,
zyn bevolking met graanrechten. Door een
slechten tarweoogst is in het land van
Liberté, Fraternité en Egalité de prijs der
tarwe zeer hoog. Minstens 29 millioen
H.L. tarwe zullen uit het buitenland
moeten worden ingevoerd, om in de behoefte
to kunnen voorzien. Dat beteekent voor
de Fransche schatkist een buitenkansje
van 75 millioen aan invoerrechten. Voor
het Fransche volk beteekent het, dat het
behalve deze reuzensoui, welke het te
betalen krijgt voor het buitenlandsche
graan, nog een cijns van ettelyke millioe-
nen te offeren heeft aan de groote grond
eigenaren en de graanspeculanten, die voor
het in Frankryk verbouwde graan natuur
lijk ook den hoogen prys vragen.
In de Fransche Kamer werd aange
drongen op opheffing der invoerrechten.
De regeering weigert en in haar ant
woord aan den interpellant schrijft zij,
naar de bekende econoom Wibaut mede
deelt, de volgende passage:
„Waar eenerzyds moet worden erkend,
dat de schatting van den oogst wijst op
een tekort van ongeveer 20 millioen
centenaars, daar blijkt anderzijds, dat de
wereldproductie ruim voldoende is, om
zonder eenige moeite dit tekort te
dekken tot een prijs, welke, verhoogd
met invoerrechten en transportkosten,
nog niet hooger zal zijn dan do markt
prijs van de inlandsche tarwe*.
In dit citaat ligt de openlyke erkenning,
dat invoerrechten wel degelijk don prijs
eener waar met dat recht verhoogen. Wat
voor graanrechten geldt, geldt voor alle
protectionistische heffingen. Als minister
Kolkman zijn onzalig voornemen doorzet,
ons tarief tot het dubbele op te joeren,
beteekent dat een verzwaring van de
levensvoorwaarden voor het geheele volk.
En wel een verzwariug, die omgekeerd
evenredig is met de draagkracht. Waar
een dubbeltje tienmaal moet worden
omgekeerd voor het uit do schrale beurs
der huisvrouw naar do winkellade van den
winkelier verhuist, zullen zij het ergst haar
werking doen gevoelen.
De kleino luyden en de middenstanders,
die in 1909 hun steun gaven aan de
clericale coalitie, zullen er niet aan ont
komen, dezen bitteren kelk te ledigen, dien
minister Kolkman bun als „christelijk"
financier zal aanbieden!
De Vredesbeweging.
De ooderhuDdclingen tusscheu minister
Knox en den Britschen gezant Bryce in
Washington over het Engelsch-Amenkaan-
sche algemeene arbitrage-verdrag worden
ijverig voortgezet, en er 6chijnt heel veel
kans op te bestaan dat over enkele weken
hot verdrag zoo goed als gereed zal zijn.
Niemand weet of het een heel eenvoudig
kort stuk zal worden, bestaande uit zoo-
wat vier artikels, dan wel een lang docu
ment, waarin het beginsel in een lange
reeks artikelen is uitgewerkt.
oorts moet de Amerikaansche regee
ring volgens den correspondent vau de
Daily Telegraph voornemens zijn, de
verschillende naties nog eens te polsen
over de quaestie van beperking der bewa
peningen voor de vredes conferentie van
1914.
Het groote vredesdiner in New York is
gehouden. Er waren geen officieele per
sonen, omdat men do verantwoordelijke
lieden niet door aan tafel gesproken woor
den wilde binden; maar Carnegie was er
wel, en hij was zelfs de voornaamste maD
aan tafel. Er werd een nieuw couplet van
het volkslied, op den vrede betrekking
hebbend, gezongen, en Carnegie hield een
redevoering waarvan het volgende het
gewichtigste was:
„Zoodra wij dit verdrag tusschen het
oude tehuis van het Engelsch sprekende
ras en het nieuwe over de zee gesloten
hebben, behoeven wij ons niet bezorgd te
maken over kleinigheden, ook niet over de
oprichting van een tien-millioen-dollars-
fonds M.a.w. als er geld noodig is,
dan is Carnegie er goed voor.
Voorts zeide Carnegie, er zeker van te
zyn, dat het verdrag door den Senaat zou
worden aangenomen, feitelijk zonder oppo
sitie, terwijl ook iedereen weet dat Euge-
land het eveneens zal goedkeuren. „Als
ik" zoo eindigde Carnegie .mijn
moederland en myn huwelijksland („wife-
land') elkaar aldus de hand zie reiken om
de wereld den weg te wijzen naar een
hooger lot, dan zal er een nieuw geluk in
mijn leven komen, en ik zal kunnen zeg
gen: „Heer, laat thans uw dienaar in
vrede gaan".
Men begrijpt dat luido toejuichingen op
deze redevoering volgden.
Belgis.
Te Brussel is Maandagavond een buiten
gewoon druk bezochte vergadering gehou
den, bijeengeroepen door alle groepen van
de liberale en socialistische partijen, omjte
protesteeren tegen de door de rogeering
voorgestelde schoolwet. JDe zaal bood een
zeer eigenaardig schouwspel Dames en
heeren uit de hoogste kringen der hoofd
stad zaten er tusschen arbeiders en arbeid
sters en éénzelfde gedachte bezielde alle
aanwezigen: „De invoering der schoolwet
moet met alle middelen verhinderd wor
den".
De eerste spreker was Buis, oud-burge
meester van Brussel. Hij herinnerde aan
het oproer van 1957, dat ontstaan was ten
gevolge van een poging der klerikalcn om
aan de kloosters rechtspersoonlijkheid te
doen verloenon. En hy wokte zijn hoorders
op nog krachtiger dan destyds den strijd
tegen de kloosters te voeren.
Daarna nam do liberale leider Hymans
het woord. Ook hij trok een vergelijking
tusschen het verleden en hot heden, on
betoogde dat de klerikalen thans den grond
onder hunne voeten voelen wegzinken en
dat zij daarom het land deze monsterach
tige wet willen opdringen. Hij riep uit:
„Zal de bourgeois werkloos blijven en den
socialisten de eer laten de grondwet
en de eer van het laod te hebben gered".)
(Donderd geroep: „Neen, neen".) Zoo
volgt ons dan in den onverbiddelijkcn
stryd."
De socialist Vandervelde verklaarde,
dat de klerikalen door hun wetsvoorstel
feitelijk aan do linkerzijde een dienst
hebben bewezen, wijl het land daardoor
wakker geschud is. Liberalen en socialisten
vorgeton voor een wijl wat hen scheidt en
treden schouder aan schouder do klerikalen
tegemoet.
Ook deze spreker oogstte daverenden
bijval.
Na afloop der vergadering hielden de
vergaderden een optocht door de stad.
Frankrijk.
De groote betooging der wijnboeren in
Troyes is zondor belangrijke incidenten
afgeloopen. Er namen ongeveer 10.000
porsouen aan deel, mannen, vrouwen en
kinderen. De orde werd bewaard door de
turnvereenigingen van Troyes en er was
van politie uoch militairen iets te zien,
totdat een deel der botoogors naar de
prefectuur ging en daar de roode vlag
boven het wapen wilde bevestigen. Toen
kwam de politie tusschenbeidc. Het zou
daarbij ongetwyfeld tof een conflict ge
komen zyn, als de drie Senatoren en do
zes afgevaardigden van de Anbe de autor--
tciten niet bewogen hadden, de soldaten
terug te trekken tegenover do belofte dor
wijnboeren, dat ook zij van de prefectuur
zonden wegtrekken. Alzoo geschiedde.
Iedereen was daarmedo tevreden en zoo
eindigde do dag vreedzaam: de betoogers
waren moe en giogen slaapdronken in den
trein en naar huis.
Zondagmiddag j.l. zou er in Parijs
een betooging gehouden worden van vader?
van groote gezinnen. Dezen ziju namelijk
van meening dat hun verdiensten ten op
zichte van het zich-ontvolkcude Frankrijk
lang niet voldoende op prijs worden ge
steld, en hadden daarom het plau gevormd,
naar het ministerie van binuenlandsche
zaken te gaan en van den minister vrijdom
van belasting en andere voorrechten en
privilegiën te eischen, op welke zij meenen
recht te hebben. Deze toch waarlijk bijster
onschuldige betooging is door de politie
belet: toen 's middags ongeveer twee dui
zend vaders van groote gezinnen voor den
Invalidendom waren saamgekotneu, joeg
de politie hen uiteen. De leider der be
weging, kapitein Simon Maire, protesteerde,
maar werd iogepikt Niettemin beieikte
een deputatie minister-president Monis. die
haar vriendelijk ontving en terstond de
invrijheidstelling van kapitein Maire gelastte.
Kapitein Maire is zelt vader van negen
kinderen en is do stichter van don Volks
bond van Vaders en Moeders van groote
gezinueD, die 400.000 leden telt.
By de beraadslaging over de quaestie
van de grensregeling van het Champagne-
gebied nam de Senaat bij handopsteken
een motie aan, waarin het vertrouwen
werd uitgesproken dat de regeoring de
wynvervalsching zal onderdrukken, en de
maatregelen intrekken betreffend de grens
regeling van het Champagne-gebied.
Oostenrijk-Hongarije.
Naar het Berliner Tageblatt uit Weenen
verneemt, hebben de Stanislau bij Oekrain-
sche studenten huiszoekingen plaats gehad,
die het bestaan van een geheime revolu-
tionnaire organisatie aan het licht hebben
gebracht. Deze organisatio heot Siczinski,
naar den moordenaar van Potocki, don
vroegeren stadhouder van Galicië.
Bij de raddraaiers is beslag gelegd op
gelithographeerdo papieren en manifesten,
welke bestemd waren om te worden ver
deeld onder de soldaten aan het garnizoen.
Er zullen nog moor huiszoekingen ge
houden worden
Uit Lemberg wordt nog bericht, dat de
vereeniging Siczinski vooral onder Roe-
theensche gymnasiasten zeer veel aanhan
gers telde. De schoolautoriteiten zijn van
plan alle samenzweerders weg te jagen on
zoo noodig gerochtelyk te vervolgen.
Amerika.
In do „Suu" komt oon bericht voor,
volgens hetwelk de Amerikaansche gezant
in Mexico, Wilson, reeds sedert langen
tijd een byzonder vrienschappelijko ver
houding zou hebben opgomerkt tusschen
Mexico en Japan, zich uitende in Japansche
immigratio op grooten schaal, in schen
kingen van land aan syndicaten, het toe
staan van oen kolenstation voor een Ja-
paiiBche stoomvaartlijn, «nz. Eindelijk zou
het Wilson gelukt zijn, een geheim verdrag
voor eenige uren in handen to krygen
tusschen Mexico en Japan, hetwelk hij
gephotograieerd zou hebben, om de copie
onmiddellijk mee naarWashington te nemen.
Mexico verbond zich in dit verdrag o.m.
tot het toestaan van Japansche kolensta
tions in Magdalenabaai en op andere plaat
sen. Ook zou een of- en defensief verbond
voorbereid zijn.
Als gevolg van deze ontdekking zou
Taft onuiiddelijk bevel tot moblisatie go-
geven hebben en tot Diaz het ultimatum
gericht hebben, om binnou zes dagen
genoemd verdrag, dat wel is waar reeds
onderteekend. maar nog uiet door den
Senaat geratificeerd was, te beroepen.
Dat Diaz aan dit ultimatum heeft toege
geven. zou blijken uit de terugroeping
der Amerikaansche schepeu op do Mexi-
kaanscho kust.
Oud-president Roosevelt heeft in een
speech in Californië de volgende onvoor
zichtige woorden gesproken:
„Ik ben het Panama kauaal begonnen.
Had ik de traditioneele methode gevolgd,
dan zou ik in hel Congres een ernstig
en waardig rapport hebben ingediend over
de stappen jegens Columbia te nemen,
om den noodigen grond te krijgen voor
het kanaal. Die debatten zouden nu nog
duren. In plaats daarvan heb ik de kanaal
zone gepakt en vervolgens het Congres
laten debateeren. Terwijl mee praatte,
werd het kanaal gegraven".
Roosevelt's vijanden hebben naar aan
leiding van die woorden een veldtocht
