DAGBLAD VOOR AMERSFOORT EN OMSTREKEN.
No. 136.
DINSDAG 13 JUNI 1911.
8e JAARGANG
SOCIALISTISCHE HUMBUG.
BUITENLAND.
DE EEMLANDER.
Hoofdredacteur: Mr. D. J. van Bobaardeuburg.
Abonnementsprijs:
Per jaarf 4-—Franco per
post id. f5.60. Per 3 maanden id. f 1.Franco per post
id. f 1.40. Afzonderlijke nummers f 0.05.
Hurean: UI. KIN F lll tO O. Telef. Intere. 183.
Prijs «Ier Advertentiün:
Van 1 tot 5 regels f 0.40. Voor iederen regol meer f 0.08.
Buiten het Kanton Amersfoort per regel fO.10. (Bij
abonnement belangrijke korting).
Tot plaatsing van advert, en reel, van buiten bet kanton Amersfoort in dit blad is „uitsluitend" gerechtigd het Alg. Binnen-en Buitenlandseh Advert.- bureau D. Y. ALTA, Warmoesstr. 78-78 Amsterdam
Het is altijd tveer het oude liedje.
Zoo onzinnig, zoo onwaarschijnlijk kan
een bewering of een uitspraak niet zijn
of er zijn toch altijd nog weer menschen
die er oenig geloof aan hechten. Een
kwakzalver die een onfeilbaar middel
heeft voor alle geneeslijke en ongenees
lijke kwalen; een natuurmensch, die
door zijn levenswijze het menschdom
laat zien hoe men honderd iaat- kan
worden een profeet die een nieuwen
godsdienst heeft uitgevonden waardoor
in een dag deze zondige wereld zal
komen in een paradijstoestand, zij allen
vinden steeds, en steeds weer goedge-
loovigen die hen volgen, aanhangen,
verdedigen. In nog meerdere matie is
dit het geval wanneer de verkondigers
van al dat traais hebben eenig gezag
onder hunne medemenschen, als het
ware de leiders zijn van hunsgelijken
en vooral wanneer zij met eenige vol
harding en met een zekere radheid van
tong, steeds onder een anderen vorm,
telkens hetzelfde weer zeggen. Dit alles
vaststaande, behoeft het niemand te
verwonderen dat deze voorlichters der
menschheid deze propaganda niet opge
ven, ook dan niet wanneer zij van be
voegde zijde op hunne vingers worden
getikt en hunne waarheden in het juiste
licht worden geplaatst.
Zoo is het in het dagelijksch leven, zoo
is het ook in de politiek.
Een merkwaardig staaltje daarvan
leveren ons in den laatsten tijd de so
cialistische blaadjes en de verslagen van
socialistische meetings. We lezen daar
hoe slecht het staat met onze financiën,
hoe duur de eerste levensbehoeften zijn
en hoe de minister nu tot overmaat van
ramp wil invoeren een debietrecht op
tabak en een verhooging van het tarief
van invoerrechten, waardoor die eerste
levensbehoeften nog duurder zullen
worden; hoe de sociaal-democraten en
de vooruitstrevende vrijzinnigen in en
buiten de Kamer steeds aandringen om
bij het heffen van belastingen rekening
te houden met de draagkracht der be
lastingbetalers. Tot zoover gaat alles
goed. Haar dan komt steeds het refrein
dat in alle toonaarden wordt gezongen:
terwijl de sociaal-democraten dit be
ginsel ook in de wet trachten te bren
gen als de tijd daarvoor geschikt is,
laten de overige Vrijzinnigen, „die zich
gaarne democratisch voordoen" hen bij
de eerste de beste gelegenheid in den
steek om te heulen met de conservatieve
rechterzijde. Het bewijs hiervoor,heet het
dan verder, vindt men in de houding der
vrijzinnige kamerleden bij de behande
ling der Successiewet, toen het amen
dement-Vliegen geen enkele stem buiten
die der sociaal democraten verkreeg
Wie nu eenigszins met socialistische
lectuur op de hoogte is, gclooit van der
gelijke verhaaltjes niets. Maar er zijn
altijd nog weer menschen die zich niet
kunnen legrijpen dat men zoo iets kan
schrijven of zeggen, terwijl men toch
weet dat er geen grientje waarheid in
steekt.
En wat is nu de zaak Ze is deze.
Minister Kolkman had een on werp
tot herziening der successie-wet inge
diend, waardoor die belasting 1.1
millioen gulden meer zou opbrengen
dan thans en waardoor tevens de wet
technisch zou worden verbeterd, o.a.
doordien het beginsel van belasting naar
draagkracht in de wet zou worden ge
bracht. De minister toch wilde van de
verkrijgingen, ook in de rechte lijn, een
hooger percentage heffen, naar mate de
verkrijging grooter werd. Zoo zou bijv.
iemand die van zijn ouders een bedrag
erfde kleiner dan f 50.000, daarvan min
der betalen dan tot nu toe, terwijl iemand
die meer dan f 80.000 ineens in de rechte
lijn erfde, méér zou moeten betalen dan
bij de bestaande regeling. Geheel in de lijn
der democraten. Deze regeling nu von
den de sociaal democraten verkeerd. Zij
deden een voorstel waarbij de belasting
zou moeten worden betaald niet van de
verkrijging, maar van de erfenis. Of er
voor eene erfenis van f 100.000 gulden
dus één of tien erfgenamen waren, het
percentage der belasting bleef er even
hoog om, ook al zou dat percentage van
een groote erfenis grooter zijn dan van
een kleine. Bovendien wilden zij door
hun voorstel in plaats van een meerdere
opbrengst van 1.1 railiioen gulden, eene
meerdere opbrengst halen vau ruim 11
millioen.
Dit amendement werd onder handen
genomen o.a. door den heer Treub,
daarna door verschillende andere spre
kers en den minister. Meent gij, zoo
vroeg de heer Treub, dat wij zullen
zorgen dat de minister meer geld zal
krijgen dan hij vraagt en noodig heeft?
Meent gij, dat dit ministerie die gelden
zoodanig zal besteden, dat daartoe aan
leiding bestaat? Wel neen, antwoordde-
de heer Vliegen, de eerste onderteeke
naar van het amendement, dat meenen
we niet, maar „wij staan voor de vraag
hoe de regeering het geld zal krijgen,
en nu meen ik dat het de plicht is,
ook van de oppositie, om haar inzichten
daaromtrent op een of andere wijze te
demonstreeren".
„Demonstreeren" willen dus de socia
listen en „getuigen", want de heer
Vliegen zegt even later: „Wanneer de
heer Treub zegt, dat ons amendement
is een amendement om te getuigen, dan
geef ik dat tot zekere hoogte toe." En
of nu de heer Treub en anderen al
even duidelijk uitleggen dat dit amende
ment niet in deze wet past, dat het zal
brengen een verslechtering van onze
successiewet, dat het juist in hoofdzaak
het meerdere geld wil nemen van erfe
nissen in de rechte lijn, in plaats van
erfenissen van verre verwanten of
vreemden, het geeft alles niets: de so
cialisten willen „getuigen". Behoeft het
ons te verwonderen dat zij ten slotte
de eenige vóórstemmers van het onbe
holpen, onbekookte amendement zijn en
dal de andere kamerleden hen in hun
hemd laten staan?
Toch zullen de socialistische leiderljes
voortgaan met te zeggen en te schrijven,
dat de andere vrijzinnige kamerleden
hun beginsel hebben verzaakt. Wij ge-
looven dat de S. D. A. P. een derge
lijke propaganda voor haar levensbe-
staan rioonig heeft En misschien zullen
er ook nog weer enkelen worden ge
vonden die gelooven dat er een ietsje
waarheid in steekt!
Maar wij kunnen voor dergelijke
propaganda moeilijk een beter woord
vinden dan: socialistische humbug!
V. D.
De Balkan-quakstie.
De toestand in Albanië wordt er niet
beter op en de kans op internationale ver
wikkelingen, ten gevolge daarvan, is niet
uitgesloten.
De zaak op zicbzelve is auders eenvou
dig genoeg, raaar omdat men nooit kan
weten, wat er uit voortvloeit, dienen wij
haar even op te halen:
De Turksche revolutie heeft een eind
gemaakt aan de voorrechten die men in
Albanië genoot. Daarom kwamen de hel
den der Albaneesche rotsen in beweging.
Torgoet Sjefket pasja trok tegen hen op
en het scheen dat hij er in geslaagd was
de Albaneezon tot lust tc brengen; zij had
den zelfs hunne wapens, waaraan zij zoo
gehecht ziju, uitgeleverd.
Maar nauwelijks waren do Turksche
troepen vertrokken of de opstand brak op
nieuw uit en op eene of andere manier
hadden de opstandelingen ook het middel
gevonden om zich van nieuwe wapens te
voorzien. Ditmaal was Torgoet niet zeer
gelukkig. Hy is het nog niet altijd. De
verovering van Albanië gaat langzaam en
een paar malen hebben de Turken gevoo-
lige verliezen geloden.
Verleden week vernam men dat de Gr.
katholieke Mirditen zich aangesloten had
den b\j hunne Mohammedaansche landge
nooten. Zij hadden hunne onafhankelijkheid
en die van geheel Albauië geproclameerd.
Zij hadden een voorloopig bewind benoemd,
liet geestelijke opperhoofd der Mirditen,
Monsignore Terrenzino Toci, was het hoofd
van deze revolutionnaire regeeriug.
Inderdaad heeft deze heer eene procla
matie onderteekend, waarin hij den oorlog
predikt tot het uiterste en de schoouste
beloften aflegt.
De voorloopige regeering der Albaniërs
heeft echter den vyand in het land en te
Konstantinopel is men vast besloton een
einde te maken aan don oproerige beweging.
Dat alles is duidelijk. Maar cr is in
deze Albaneesche geschiedenis eeü ander
element. Dat is de houding der mogend
heden tegenover Turkye en de opstande
lingen.
Zooals men weet werd de kleine mogend
heid, Montenegro van don beginne af door
do Turken verdacht van den opstand te
ondersteunen. Koning Nikita kan moeilijk
zyne strijdbare en vechtlustige onderdanen
verhinderen de Albaniërs te helpen. Men
leeft in zijn land en in Albanië onder de
zelfde omstandigheden. Men gevoelt zich
broeders. De Montenegrijuon hebben altijd
den Turk als hunnen vijand beschouwd.
Het was zelden rustig aau de grens. Men
had geweren en patronen in het land der
Zwarte Bergen, waarmede men gaarne de
buren te hulp kwam. De Porte klaagde
over Jen steun door Montenegro aan
Albanië verleend. Maar Ruslaud nam
Montenegro in bescherming. Men gevoelt
aan de Newa zoo iets als eene historische
roeping de beschermer te zijn van de
Slavische volken en Montenegro stond daar
altijd zeer hoog aangeschreven. Er werd
gesproken van een Russische nota, die do
bezorgde gemoederen met vrees voor oorlog
vervulde.
Later bleek die nota niet te bestaan; cr
had slechts een vriendschappelijk onderhoud
plaats gehad tusschen den groot-vizier en
den Russischen gezant. Maar nu werd men
weer verrast door eene manifestatie van
de Oostenrijksche regeering. Een officieus
orgaan, het Wiener Fremdeublatt, had een
blijkbaar geïnspireerd artikel, waarin Turkije
werd aangemaand om een anderen weg in
te slaan tegenover de Albaneezen en de
Mirditen in de eerste plaats. De houding
der Porte werd afgekeurd en de strengheid
van Torgoet Sjefket veroordeeld.
Dat maakte indruk. De Koning van
Montenegro had ook volgens do correspon
dent van de Times zich zeer ongunstig
over Turkije uitgelaten en zelfs een
naderenden oorlog voorspeld. Dat was wel
eenigszins bedenkelijk, maar Montenegro,
hoe dapper, is ten slotte zeer klein ou de
Turken zijn, eenmaal op het oorlogspad,
goede soldaten. Het scheen dat Boelgarije,
waarop Koning Nikita meende te mogen
rekenen zich onzijdig zou houden. Yan
dien kaut dreigde geen onmiddellijk gevaar
en de berichten van de Times werden dan
ook later officieus tegecsproken. Maar
Oostenrijk dat was een ander geval. De
Don au monarchie heeft zekeren invloed op
de Mirditen, Zij het ft in hun land scholen
laten bouwen en zendelingen daarheen
gezonden. Men wil de Gr. katholieke
geloofsgenooten niet aan huu lot overlaten
en men wil ook niet dat Rusland zal
beschouwd worden als de voorzienigheid
der Bdkanvolkeu. Want men heeft ook
iets te zeggen op het Balkanschinreiland.
Zoo stonden Oostenrijk en Rusland
tegenover elkander. En nu vroeg men
elkander af of een conflict dreigde. Nog
meer: uien beweerde dat tot den opstand
van de Albaneezen, do Mirditen daaronder
begrepen, was aangezet door de vreemde
mogendheden die twisten om don voorrang
en hun invloed willen vergrootcn.
En nu zegt men dat Rusland eene inter
nationalo conferentie verlangt ovor de
Albaneesche zaken, waarvan Turkije niets
wil weten, omdat men te Konstantinopel
zeer goed inziet, dat Turkije weer veroor
deeld zal worden, om van zijn besnoeid
gebied af te staan in de eerste plaats aan
Montenegro. Oostenrijk ook is tegen een
conferentie, DuitscbDnd, dat geen direct
belang bij de zaak heeft, zal den bondge
noot steunen, maar Italië staat aan de zijde
van Montenegro.
Het is niet te zeggen wat onder deze
omstandigheden kan groeien uit de Alba
neesche historie.
Een grootschk Betooging.
De groote bctooging legen de schoolwet,
die voor gisteren te Antwerpen aangekon
digd was. is toch doorgegaan, maar heeft
nu natuurlyk, ten gevolge der gebeurtenissen
van deze week, een heel andere beteckcnis
gekregen, schryft men aan De Courant. Zij
moest een protcstatie eu tevens een be
dreiging zijn, nu ip ze een ware triomftocht
geworden.
De stoet had byua een uur noodig, om
voorbij te trekken. Het was een leger van
zeker 15,000 man, met eeB twintigtal
muziekkorpsen en tweehonderd vlaggen,
blauwe cn roodc. Ongeveer een vierde
van den stoet bestond uit socialisten. Al de
politieke mandatarissen, Jiboralou en socia
listen, van Antwerpen stapten aan liet
hoofd.
Een reuzen meeting werd gehouden in
het Hippodroompaleis, dat 5000 personen
kan bevatten. Zij word gepresideerd door
den heer Desguin, wethouder van onderwijs.
Sprekers waren de heeren Hymans en
