Katholiek Nieuws- en Advertentieblad No. 37. Zaterdag 13 December 1890. Vierde Jaargang. DE EEMBODE voor Amersfoort. Apeldoorn, Baarn, Barneveld, Blaricuin. Bussum, Driebergen, Eemnes, Harderwijk, Hilversum, Hoogland, Laren, Lensden, Kaarden, Nijkerk, Soest, Stoutenburg, Yccnendaal en Zeist. Verschijnt eiken ZATEBDAG. Abonnementsprijs per drie maanden: Franco per postf 0,40. Afzonderlijke nummersf 0,05. BureauKrommestraat, F '241, Amersfoort. Uitgave van de Vereeniging De Eembode. Prijs der Advertentiin: Voor iederen regel r Correspondenten en t Oat nooit! Nog altijd verneemt men van zekere zijde, dat een samengaan met de Anti- revolutionnairen op staalkundig gebied, voor ons gebiedend noodzakelijk is. Het Centrum vooral blijft hierop met kracht aandringen. Dezer dagen nog schreef hel blad: .Een ieder die prijs stelt op de handhaving en naleving der Chris telijke beginselen, zal in alle eerlijkheid hel zijne doen om de huidige geestes richting aan de groene tafel le behou den. Aan hun eigen krachten overgela ten zijn noch de Katholieken, noen de Anli-revohitionnairen hiertoe in staal. Het is dus een eisch van den lijd, dat zij samengaan, dat zij samenwerken aan eenzelfde verheven doel." Om nu aan die bewering nog meer kracht bij le zetten, verklaart hel blad dat eer en gcwe'en den Katholieken verplichten het ongeloof met alle kracht te bestrijden. Met deze laatste bewijsvoering zal ieder rechtgeaard Katholiek zeker vol komen instemmen, maar bedenkelijker i wordt het als het blad daarbij te ken nen geeft, dat zonder samenwerking met de Anti-revolulionnairen zulks niet doenlijk is. Hier rijst onwillekeurig de vraag: Hoe treurig moet het dan wel niet ons Katholieken gesteld zijn, als deze voor stelling de ware is? Eer en geweien zouden gebiedend vorderen, dat wij met eene partij samengaan die onze begin selen versmaadt, onze vrijheid poogt te vertrappenen waarbij onze zelfstandigheid moet worden prijs gegeven! Zulke offers worden thans van ons gevraagd, en wij zouden die brengen in slaafsche volgzaamheid, zonder te onderzoeken of hier eer en geweien niet heel iets anders vorderen, dan van die zijde gêeischl wordt? Wij hebben, helaas, reeds voorbeelden genoeg, die ons tot leering kunnen strek ken. De katholieke partij in Frankrijk ging in hare verblindheid een bondge nootschap aan met een Boulunger. Er werd gekonkeld en geknoeid millioenen werden geofferd, door sommigen zelfs met de edelste bedoelingen, en wat bleek ten slotte? dat ze haar eigen kracht roekeloos had verspild uun een droombeeld, dat ze herschensehiinmcn had nagejaagd. In slede van haar eigen kracht door éénheid te versterken, rukte zij die uiteende ontnuchtering is pijn lijk geweest; muar was ze onverdiend? Het zoo tiranniek verdrukte katho lieke Ierland meende zijn belangen niet beier le kunnen toevertrouwen, tlaii aan den man, die belootde, dat bij dit zoo diep vernederde volk uit zijne verdruk king zou ophplVcn. En nu het hoopte, dat eindelijk de beloften in vervulling zou den gaan, komt hel tot de biltere erva ring, dal hel in den zichzelf opuffereiideli en cdeluioedigen protestant, Darnell, zich schandeljjk bedrogen ziet. Voor de verheffing van een volk, zoo ondervindt men nu, zijn andere beginselen uoudig, dan zulke personen vertegenwoordigen. Een ander schouwspel levert Duilsch- laud op. Daar trad een Dr. Windthorst op, toen de Katholieken door ecu des poot werden gekneveld en vervolgd. De gcheelc katholieke wereld slaarde niet angst en ontzetting op den strijd, welke daar door een David legen een Goliath werd aangebonden. Maar wal ontwaren wij nu? De Goliath, Bismarck, ligt verslagen, en de kleine David, Windthorst, triomfeert. Eii terwijl Uou- tanger de penningen door het Fransche volk bijeengebracht, op liederlijke wijze verbrast, en Darnell door een onteerend vonnis wordt gebrandmerkt, is de eenigc 1 eerzucht van Dr. Windthorst hel stich ten van een katholieke kerk in Hanover. En met zulke voorbeelden voor oogen zou het katholieke Nederland een inau gaan huldigen en onvoorwaardelijk vol gen, die, als aanvoerder der anli-revo- tior.naire partij, zich in zijne juiste I waarde heeft vertoond? Een man, die bij voortduring in zijne pers de katho lieke Kerk, onze dierbare Moeder, be schimpt en verguistdie al wat ons heilig en dierbaar is aan de verachting en bespotting prijs geeft Wij zullen niet eens ons moede sta ren op sommige trouwelooze daden, welke onder zijne aanvoering, door zijne geestverwanten, die ons als bondge- nootcn worden opgedrongen, zijn ver richt. Als ze bij gemeenteraadsverkie zingen in gesloten gelederen tegen ons optrokken, is zulks ongetwijfeld tergend en hatelijk; en toch zuilen wij dit nog maar als van ondergeschikt belang be schouwen. Aan anderen laten wij cell ier over om die sleilheiil onzer zooge naamde vrienden naar hartelust le be wonderen. liet zou inderdaad een treurige stoet uitmaken, als de unti-liberole partij na de verkiezingen in Juni '91, wanneer deze niet dezelfde lichtzinnigheid werden geleid, als in '88 is geschied, werd ge formeerd. Wij zouden daarmede moeten optrekken. Aan het hoofd van dien stoel de leider onzer handgenooten, Dr. Kuijper met de anti-revolutiomiaire Standaard lier in de lucht wapperend, waarop nu reeds, met calvinistisclien gloed om straald, prijkt ,1'ersootilijkc dienstplicht, ook voor de Geestelijken, als de geschikte tijd dauiloc gekomen is. lu ieder geval zal hierop met kracht worden aangedrongen. .Afschaffing der vaccino-dwang. „Iluisinaiis-kiosrochl. (Algemeen slem- recht.) .Scheiding van Kerk en Staat." Wal verder in de plooien verborgen zit, zou zich des te heter openbaren, als ile stoet ter bestemde plaatse zou zijn aangekomen. De Stamluurd zou omgeven zijn door eene ecrcwacht uit leden van .Patrimonium" suaingestcld, van wie Ka'er eene eersie plaats zou innemen. Dan zouden volgen de anli- revolutionnaire volksvertegenwoordigers .niet boezeroenen aan en schootsvellen voor" die in ons Durlement hun .rauwe kreten" moeten doen hooren. Daarna zouden worden opgemerkt de anti-revo- lutionnaire kiezers, die op hevel van Dr. Knijper bereid waren Domelu Nieuwen- Imis tot lid der Tweede Kamer te kiezen. De overige anli-rcvolutioimairc kiezers zouden zich dan aansluiten om te wor den opgevolgd door de aiili-rovolution- nuire plutocraten en beziltcrs van adellijke titels .die op sluitende wijze het recht van de arbeiders miskennen." Tenslotte zouden de bondgeiiooten (de Katholie ken) mogen volgen maar niet hel minsle zou van beu geduld worden. Wee den- gene, die zijne slem daartegen zou durven verheffen zwijgen is iiii reeds liet parool. En zoo zouden wij hel moeten aanzien, dat onder psalmgezang ome beginselen ter uitvaart werden geleid. Dut nooit! klinkt het nu reeds fier langs de reien der Katholieken. Deze kreet kon en mocht niet uitblijven. Im mers eer en geweten komen hier terecht in verzet. Wij toch zouden onze banier, waarop .God cu ons recht" met onuil- wischliarc letteren slaat geleekend,met vreeze moeten verbergen, en oils onder de vage leus .Strijd tegen het ongeloof' laten medeslepen door de vijanden van ons Heilig Geloof, die ons de vrijheid en daarmede de kracht zouden ontruk ken in den waren strijd, dien wij als katholieke Nederlanders moeten strijden. .Neenwij Katholieken moeien op treden zoo als onze waardigheid dit ge biedend vuil ons cischt. De rol ons lon- bcduchl, moet met beslistheid door ons worden afgewezen. Eii als de teekenen ons niet bedriegen, dan beslaat er zeker heid, dat vóór de verkiezingen in Juni 1891, de Katholieken met een program zullen optreden, hetwelk huclaudcrsluidcii zal, dan hetgeen ons door onze zoogenaam de boiiigciiooten wordt voorgehouden. De leus „Strijd legen het onge loof" heeft alleen waarde, kun alleen uitwerking hebben, wanneer wij Katho lieken, met alle wcltige middelen (waar van de Noord-Brabantsche Katholieke Kiesverecnigingen zulk een krachtig voorbeeld guveu) ons vierkant verzetten tegen de invoering van wellen zoouls de ontworpen Legerivet, welke het on geloof onmiskenbaar moeten bevorderen. Bl'ITHKLAND. Xooals te voorzien was, heefl het manifest der lersche Rissschoppcn zijne uitwerking niet gemist. Darnell, de leider der lerscli-nationule partij is uitgeworpen, en vervangen door den algemeen ver eerden Justin Mac Gartliy, die als schrijver eii journalist, en als parlementslid de achting van vriend en vijand geniet. De Haïti/ S'eirs is verheugd over Parnell's afzetting als leider der partij en zijne vervanging door den heer Justin Mac Carlhy wiens kuiakter door het blad zeer wordt geprezen. Mac (larthy's party die de meerderheid uitmaakt en reeds lot 52 leden, allen mannen van eenige bekendheid, is aangegroeid, blijft de lersche partij, waartoe vermoedelijk later nog wel leden der minderheid zullen toetreden, liet eenigc, ival hel blad van du minderheid vreest, is dat de heer Darnell nu een vergelijk zal Irefl'en niet Lord Gulishury. liet lersche fonds, dat ongeveer I' 240.000 is, is geheel in Par nell's handen, mul uitzondering van f 14.000, welke nog in het bezit zijn van den penningmeester, die de zijde der meerderheid heeft gekozen. De vijf leden der parlij, die in de Verecnigde Staten vertoeven, seinen echter, dat zij zich bij den heer Mac Cluilhy aansluiten en dat zij ook van verschillende zijden uit de Verecnigde Slutcu bewijzen van instem ming met hunne houding ontvangen, zoodal er kans is, dat voortaan Mac (larthy's meerderheid de parlij der I Patriotten, gelijk zij zich noemen een I gedeelte van de bijdragen der Ameri- kuunsche leren zal ontvangen. De lersche Mac Garlhy-partij brengt een eigen fonds bijeen, en is voornemens een eigen blad uit te geven, waarvoor reeds een waarborgkapitaal van 30.000 pond sterling is gestort. I let Engelsche Lagerhuis beraadslaagde Maandag in tweede lezing over het wetsontwerp tot oprichting van een de partement voor de lersche landbouw- uuiigclcgeiiheilcit. Door llealy bestreden, werd hei ontwerp aangenomen met 191 tegen 129 stcuiinen, waarbij Parncll en al de nationalistische leden met de min derheid stemden. Intusscheii schijnen voor het arme Ierland weder treurige dagen te zullen aanbreken. Darnell heeft zich beroepen op het lersche volk en heeft reeds een begin gemaakt met zijn plan om in de voontuuinsle steden van Ierland rede voeringen te houden. Woensdag kwam FEUILLETON. Mijn oude werkman. PHHiOPONOS. .Toen ik des Maandags op da plaals kwam." zoo ging de oude voort, .werd mij in den luin eenig werk aangewezen. Ik verricblle dil met zorg, en ik bemerkte dan ook wel, dat de tuinbaas daarover best tevreden was. Maar hoe verwonderd slond ik le kijken, toen aan mij des Zaterdagavond», evenals aan de andere arbeiders, het volle weekgeld wer-l uitbetaal,I. Ik wist niet hoe ik het er mee had. Spoedig hielp de tuinbaas mi) uit den droom en zei:" .Meheer schijnt veel mil je op te hebben. Van morgen rroeg hjj:" .hoe maakt bet nieuwe knechtje hetben je over hem tevreden ,En toen heb ik gezeid, dat het best ging en dat je je werk goed dcedt," ,Nq, zei meheer, dan moet hem ook het volle loon worden uitbetaald." .Wat had ik een schik, toen ik dil hoorde. Ik vloog meer dan ik liep naar buis om dit te kunnen vertellen. Alle zorgen en kommer waren voor ons op eens verdwenen mijne moeder zou weder als vroeger zonder verdriet kunnen leven; welk een gelukkige toekomst lachte me tegen. De nood was we! het hoogst geweest: Gods redding was gekomen. .Toen ik zio verheugd het huis kwam bin nen stormen, was moeder zoo verrast, dal ze in het begin geen woord kon zeggen. Dal bracht mij een weinig van streek. Ik wist niet hoe ik het er meè had. Zoon onverwachte uitkomst bad haar te veel geschokt, om op eens ons geluk te kunnen orerzien. Slechts enkele oogen- blikkcn duurde dit voort, toen ze opeens mg in haar armen sloot, en tranen, maar van vreugde, begon tp schreien. .Hel eerste waaraan moeder dacht, toen we om den goeden God voor zooveel goedheid te be danken. Allen knielden wij neder en voorzeker is er zelden een vuriger dankgebed naar den Hemel opgezonden, als dien avond in onze nede' rige woning went gehoord. .Ook voor onzen weldoener went natuurlijk 's Hemels zegen afgesmeekt. Geen dag ging er voorbjj of voor hem werd gebeden, want d uik- baar, dat waren rnjne brave oudera, al zeg ik het zelf. .Sa dien tijd heb ik nimmer zoo'n nijpende '.rinoede meer gekend. Wel hadden we geen overvloed, maar toch een allergelukkigst leven. Mjjn ouders deden al wat ze konden om mij hunne liefde te beloonen, en ik hier rees de man in al zjjne fierheid op bob God zü dankgedaan wat ik kon om bun het leven te veraangenamen, en dat maakt nu nog mjjn grootste levensgeluk uit. Sog ongeveer eón jaar heelt mjjn vad-r inet het grootste geduld zyn smartelijk lijden ver duurd, toen de dood daaraan een einde maakte. Met de grootste godsrrucht ontving by de laatsle H. H. Sacramenten en toen is hjj kalm en geheel overgegeven aan Gods H. wil van o s gescheiden. .Even vdór zijn dood riep hjj mij. en zei toen .Frans ik ga sterven, maar ik ga met gerust heid de eeuwigheid in, nu ik weet, dat je wel voor je goede moeder zal zorgen. Owal heb je het lijden inijner laatste levensdagen verzacht; blijf toch altijd zoo braaf als je lol hiertoe geweest zjjtdat wil je me immers wel beloven Frans?" .Ik behoefde nlol eens ja te zeggen, want mijn vader zag genoeg aan mij. en zei daar om:" ,ja, dat dacht ik wel, beste jongen, maar dan kan je ook zeker wezen, dat de goede Gud .Hel i n treffend oogenhlik. wjj knielden biddend by zyn sterf bed neder, om op te staan, toen alles was af- geloopen. Zonder dat wy het haast konden bemerken is de ziel van mijn braven vader naar den Hemel gegaan. Verscheidene jaren zijn na dien tijd voorbij gegaan, zonder dut er iets bijzonders bij ons gebeurde. Wel stierf mijn broertje, twee ja ren na vadets dood. maar dal was een geluk voor hein, want die was toch zijn heole leren ziekelijk geweest. «Wat gevoelden we ons gelukkig toen ik met mjjne moeder zoo genoeglijk le zanten zonder zorgen konden voortleven. De dagen vlogen voorbij en als we dan 's avonds nog zoo over den vroegeren lijd begonnen op te halen. Want dat kon moeder niet laten, dan kwam er nog wel eens een traantje voor den dag, maar .Zoo leefden we voort lot ik zoo ongeveer dertig jaren was, toen moeder er op begon aan te houden, dal ik een vrouw moest nemen. ,en moeder was inderdaad iels sukkelend ge worden," „dun zou ie laar zitten te kijken. Maar alleen op de wereld Frans, dil gaal niet goed, en kostganger worden, dal zou je Ook niet bevallen, Want je hen dat huiselijke en harbdyke verkeer veel le gewoon, om dan dal le moeien Dezen raad van moeder heb ik opgevolgd, mekaar, dut. als hel een eigen dochter geweest .Veertien jaren heeft dil voortgeduurd, toen rnijns goede moeder ging Hemelen. Maar dat was ielszulk een verlies is om nooit le ver gelen. O. wy misten haar zoo. En als ik de plaats waar moeder gewoonlijk zal, zou leeg zag staan, dan heb Ik menig traantje weggeveegd. .Ons huwelijk, om daar nu op terug te komeu, twee al heel jong gestorven zyn, Dat gaf nog wel eens enkele droevige dagen, maar dan U oosten we ons daar maar weer mei, dal het engeltjes in den Hetnel waren. Als ze later soms den verkeerden weg waren op gegaan, dun was het vry wat erger geweest. .Van de andere twee kinderen een jongen üsje, hebben we veel genoegen gehad. ;i-je hebben we echter niet langer mogen eu, dan lot haar achttiende jaar. bleef ons niets meer over dan onze Jan; ferme gezonde net .Toen hjj op behoorlijken leeftijd was en hel timmervak goed verslond, is hij getrouwd met een beste bravo vrouw, zoodat hjj nu ook een lieel gelukkig en tevreden leven leidt. En als ik nu niet meer werken kun, dau gaan mjj- sterft, dan gaat degene, die er overbljjlt, bjj overspreek, dun is het dudolyk„hé wal zouden we graag licbhen, dat je nou al maar besluiten levensdagen hij ons te komen doorbrengen." tal ik eens ziens, dat i mijn si de oude man, terwijl iijj de nam om den arbeid weder te sb nu wei een poosje gepraat, m lijd noodig om eens uit te huil myn daggeld van daag al k hard willen ook heel niet meer hebben i werk. De tegenwoordige lui op de plaats hebben dit al wel honderd maal gezeid. „En nu", zoo eindigde myn oude vriend zjjn gesprek, „zuilu toch zeker moeten toegeven.dat al heb ik wederwaardigheden en zorgen beleefd, ik lach zeker al heel slecht zou doen, als ik deu goeden God, niet Innig denkbaar was voor

Historische kranten - Archief Eemland

De Eembode | 1890 | | pagina 1