Katholiek Nieuws- en Advertentieblad
No. 5.
Zaterdag 30 April 1892.
Zesde Jaargang.
DE EEMBODE
voor Amersfoort, Apeldoorn, Baarn, Barneveld, Biaricum, Bussum, Driebergen, Eemnes, Harderwijk, Hilversum, Hoogland,
Laren, Leusden, Maarden, Nijkerk, Soest, Stoutenburg, Yeenendaal en Zeist.
Verschijnt eiken ZATERDAG.
Abonnamantzpriji per drie meenden:
Franco per postf 0,40.
Afzonderlijke nummersf 0,05.
BureauKrommestraat, F 241Amersfoort.
Uitgave van de Vereeniging De Eembode.
Prije der AdrertentiCn
Van 1 lot 6 regels
Voor iederen regel meer
drerlentiên moeten uiterlijk Vrijdagavond
Aanstaanden
Dinsdag, 3 Mei,
wordt het BUREAU van
DE EEMBODE naar het
perceel in de Kromme
straat F 227 overge
plaatst.
R. K. Militairen-
Vereenigingen.
Wederom is de tijd daar, waarop de
jongelingen, die bij de loting een dienst
plichtig nummer hebben gelrokken, het
ouderlijk huis of dierbare betrekkingen
moeten verlaten, en aan de gevaren van
het kazerneleven zullen blootgesteld wor
den. En dat deze zeer ernstig zijn, daar
van kan men zich meer dan voldoende
overtuigen in die plaatsen, waar de
militairen hun verblijf houden.
Maar, God zij dankeen zeker toe
vluchtsoord tegen die gevaren kunnen
onze jongelingen vinden in de zoo uil-
muntende instellingen der R. K. Militai-
ren-Véreenigingen. Daar kunnen zij, als
in eene veilige haven, hun zielerust her
stellen en door gepaste en nuttige ont
spanningen zich aangenaam bezig houden.
Met gezonde lectuur en stichtende voor
beelden en gesprekken kunnen zij daar
hun godsdienstig gemoed weder opwekken
en verfrisschen, waardoor het gedwongen
kazerneleven zeker veel dragelijker wordt
gemaakt.
Terecht moet liet dus verwondering
baren, dat er nog ouders en voogden
worden gevonden, die niet terstond bij
het in dienst treden van hun zoon of
pupil zorgen, dat deze lid van eene
dergelijke Vereeniging wordt. In plaatsen,
waar met groote offers en moeite zulke
Vereenigingen zijn opgericht en in stand
worden gehouden, kan men zich verge
wissen, hoe heilzaam het is als degenen,
die zij met droefheid in de ziel zagen
vertrekken, daar eene schuilplaats kunnen
vinden, waar de gezelligheid van den
ouderlijken haard of een echte vrienden
kring hen wacht. En toch bewijst de onder
vinding, dat, helaas die schoone instel
lingen nog geenszins naar waarde geschat
'oi den.
Om te bewijzen hoe noodzakelijk het
dat ieder katholiek jongeling, direct
bij zijn in dienst treden, lid der R. K.
Militairen-Vereeniging wordt, laten wij
hier volgen een schrijven, dat in het
begin van het vorig jaar door den wel-
heer F. A. Willenhorg, directeur der
R. K. Militairen-Vereeniging te 'sGraven-
hage in De Tijd is geplubliceerd. Ilct luidt
Op 1 April 1.1. w.-ucn hier, volgens oflicieele
ipgaven, 841 katholieke soldalen, beneden den I
•ang van olleier, in garnizoen, en hoe grool,
neent ge, was hel aanlal loden der Vereeniging
op datzelfde tijdstip? Slechts 110, alzoo j
Weinig heler ook is het goilcld mei hel gods
dienstig gehalte der militairenwant als men
r op let. hocvelcn Zondags de Mis bijwonen, I
lan zal men zich zeker niet aan overdrijving
chuldig maken, indien men dil op zjjn aller-
mogst op 3 !i 400 stelt, Even treurig is liet
nel het Paaschhoudcn gesteldde olllcieele op-
:ave ontbreekt ons neg, inaar zonder vrees
Paaschplicht niet voldoet. Nu spreken wij hier
vel over den toeslund iu de Residentie, doch
reilig kan men aannemen, dal dit, sommige
imstandighedcn in aanmerking genomen, in de
iverige garnizoensplaatsen hetzellde is.
De reden hiervan is niet moeilijk Ie vindenzij
lijn bezweken voor de verleidingin het begin
tan den diensttijd kwamen zij trouw ter kerk
de vrijheid, gevoegd lij dc omgeving, heeft
oo veranderd. Maar juist dit is do schuld
[cdaan. otn die jongelingen in de Vereeni-
doen bijjvcn, bet zou zoover niet zijn gekomen.
Hoe dikwjjls is het hun niet gevraagd, hun
soon, bjj het in dienst treden, een brief rncê te
;even, dien lij aan den directeur der Vcrceni-
[ing moet overhandigen, maar zelf ook, na
terloop van eene maand, wunneer zij toch zeker
veten waar hun zoon in garnizoen ligt, den
iirecteur per brief te vragen of die briel wer-
telijk overhandigd is. Moge hel nu al gebeuren,
lat ons zulk een brief door den milicien werd
en daarom vermanen »ij hen zoo ernstig moge- i
lijk, indien zjj ten minste nog liclang «tellen in j
hun uiterste b
gegeven, bjna nimmer is hiernaar door de
iders geïnformeerd.
Het schijnt, inderdaad, dat zjj er zich weinig
n bekommeren, of hun zoon of pupil lid zij
of niethier (och iu Den Haag (en wellicht ook
lerc Vereenigingen) geven wij ons de tnoeile
miging niet ineor bezoeken, daarvan bericht
eeniging; vooral raden w j hun aan, zich bjj den
toch vernemen wjj, dat miliciens, die eenige
wjs maken, dat zjj lid zjjn der Vereeniging en
thuis den godsdienstige uithangen, tcrwjl zjj
volstrekt geen lid zjjn en geen kerk meer be
zoeken. Ook moet men zich niet laten bedriegen,
ïpcl dor Vereeniging er op, ol als men een
medaille vertoonttlil buwjjst volstrekt niets,
daar zjj door middel van anderun zulk een ge
stempeld papier welen machtig te worden, voor
die dagen zulk een medaille leenen.
Daarom, ouders en voogden, wilt gji zooveel
mogelijk voor de uwen, die in dienst moeten
gaan, zorgen, geeft hun dan oen briel voor den
directeur der Vereeniging mede, maar schrijft
zelf, na verloop van eeu maand, aau den direc
teur of lijj don brief ontvangen lieeflmaar
ook. .vanneer ga. onverhoopt, later een brief
ontvangt, dat uw zoon ol pupil de Vereaniging
niet meer bczoekl, schrijft dan niet enkel aan
om zoo lo weten te komen of aan uwo verma
ning is voldaaneerst zóó kunt gjj zekerheid
hebben, dat zij leden dor Vereeniging zijn. en
althans hopen, dal zjj hun deugd en godsdienst
Wellicht zullen vclcu, die er eigenlijk belang
bij hebben, deze vermaning met lezen, maar al
licht wordt dit toch gedaan door een hunner
vrienden of konnissen, voorul door hun zeer-
eerw. beer pastoor ot kapelaan. Zouden dazen
nu, en vooral dc laatstcn, niet de goedheid
willen hebben, dc betrokken personen daarover
te spreken? In de dorpen gaat dit, dunkt me.
En waarljjk de zaak is hoogst ernstig, daar er
zoo bijzonder veel in den dienst bezwijken. Helpt
ons dus, zooveel ge kunt; aardoor zullen wjj
gezamenlijk, cn zeker met goed gevolg, werken
aan hel zoo verheven doelhet bewaren der
deugd en godsdienst van hou, die in de groote
Wij achten hel overbodig aan
gewichtig schrijven nog iets toe te v
gen, alleen laten wij hier nog volgen
Adressen der R. K. Militairen-Vereeni-
gingen
Amersfoort: üe WelEerw. lieer G.
Uilhorst, kapelaan aan liet Zand, lokaal
der Vereeniging bij de R. K. Kerk.
Amtlerdum: De ZccrEerw. heer A.
R. G. Feijen, pastoor, Prinsengracht
754, lokaal der Vereeniging Rapenbur
gerstraat 99a.
Arnhem: De ZecrEerw. lieer pastoor
der St.-Eusebiuskerk.
Bergen-op-Zoom De ZeerEerw. heer
P. J. Muskens, pastoor.
Breda De WelEerw. heer C. Broeders,
rector St-Elizabolhsgeslicht.
DordrechtDc ZeerEerw. heer L. C.
Spoorman, pastoor.
GeertruidenbergDe WelEerw. lieer
H. M. Volker, kapelaan.
GorinchemDe ZecrEerw. lieer J. M.
Derks, pastoor.
's-GraoenhageDe WelEerw. heer
F. A. Willenhorg, rector, Loosduinsche
weg, lokaal der Vereeniging Bazaarlaan 7.
Haarlem De WelEerw. heer J. C.
H. Klotnpé, kapelaan der Kathcdrale-
kerk.
's-HerlogenboschDe WelEerw. pater
H. Brandouw.
LeeuwardenDe ZeerEerw. heer A.
Aukes, deken en pastoor.
Leiden De WelEerw. heer 11. L. A.
Cadet, kapelaan, Harteburg.
MaastrichtDe WelEorw. lieer II. v.
d. Goor, kapelaan der St.-Servatiuskerk.
Middelburg De ZeerEerw. heer J. F.
Bernsen, pastoor.
Naarden De ZcrEerw. heer F. A.
P. Holland, pastoor.
Nijmegen De WelEerw. lieer A. J. Ray-
makers, kapelaan der St.-Auguslinuskerk,
lokaal der Vereeniging in de Houtstraat.
RoermondDe WelEerw. heer Jac.
Vrancken, rector Maria-Munsterkerk.
SchoonhovenDe ZeerEerw. heer P.
v. d. Berg, pastoor.
UtrechtDe ZeerEerw, heer J. G. M.
G. Essink, pastoor der Kathedrale kerk.
WillemstadDe ZeerEerw. heer J. M.
G. de Weert, pastoor.
BUITENLAND.
Terwijl de Fransche Regeering nog
aar steeds voortgaat de bisschoppen
te vervolgen, die hunne onderhoorige
geloovigen aanmanen om toch vooral
geen vijanden van den godsdienst tot
hunne afgevaardigden te kiezen, (onder
de vervolgden behoort ook weder de
aartsbisschop van Aix, Mgr. Goulhe-
Soulard, die in een mandement zich in
gelijken geest heeft verklaard als de
aartsbisschop van Avignon en diens
suffraganen in hun collectief schrijven!
geven de anarchisten haar hande" vol
werk door nieuwe dynainiet-aanslagen.
Dinsdag zouden de beruchte Ravachol
i zijne medeplichtigen voor het Parijsche
Hof van Assises terecht staan, maar de
anarchisten hadden vooraf gedreigd dat
zij, nog vóór dat het proces zou be
ginnen, hun wraak zouden uitgeoefend
hebben op hel koffiehuis van Véry, waar,
door de aanwijzing van den bediende
Lhérot, Ravachol was gevangen geno
men. Niettegenstaande dc door de politie
genomen voorzorgen, is deze bedreiging
evenwel op vreeselijke wijze in vervulling
gegaan. Maandagavond is de gelagkamer
van het bovenbedoelde koffiehuis door
een nieuwe ontploffing totaal vernield.
De heer Véry werd zoodanig gekwetst
dat hem een been moest afgezet wor
den, maar Lhérot, oin wien het toch
zeker wel te doen geweest is, bleef
ongedeerd. Veel personen, onder wie
ook de heer Véry, kwamen in den kelder
terecht. Hel dochtertje van den heer
Véry werd met eenige lichte kwetsuren
aan den rug uil de puinhoopen te ypor-
scliijn gehaald. Mevrouw Véry is niet
ernstig gekwetst, maar scheen krankzinnig
te zijn geworden, doch later is zij wedei
ten volle bjj het verstand geko-
De helsche machine, waardoor de
ontploffing veroorzaakt werd, is waar-
schijnlijk door een bezoeker van hét
koffiehuis naar binnen gebracht en daar
ontploft. De slag was zoo hevig, dat de
aanwezigen geruimen tijd na de ont
ploffing doof zijn gebleven. De toonbank
werd in de lucht geslingerd en veel
stukken van den inventaris vlogen over
de straal, de voorbijgangers verwonden
de zelfs bekwamen eenige personen,
letsel, die in een juist passeerenden
tramwagen gezeten waren. In het geheel
zijn 15 personen gekwetst.
Parijs is vol angsl en ontzetting en
veel personen hebben de stad verlaten.
FEUILLETON.
rulilheid bleef aanhouden.
Uit de degen mijner jeugd,
FHU.OPOHTOS.
3) Onder zulk eene gestadige bescherming
«an dien goeden man bad ik den leeftijd Tan
ongeieer elf jaren bereikt, maar toen ook hing
ik hem aan met ge'neol mijn hart en ziel; hij
was de innigste vertrouweling mjjner kinderjaren
geworden. Noor ook ik scheen het hart Tan
den man te hebben ingenomen, daar gaf hij
herhaalde malen dc bewjjzen Tan.
Hoe beter ik hem echter leerde kennen en
waardceren, des te duidelijker word liet mij.
dat hij een zorgTol leren achter zich had. Uit
zjjne lessen en Terraaningen, die hij zoo liefde-
Tol geren kon, sprak eene larenswijsheid, walke
bjj in'de school der erraring moest hebben op
gedaan; dat kon niet anders, dacht ik zoo.
de juistheid dier opratting werd mij maar
te zeer bevestigd.
Op zekeren schoonen dag in de maand Mei
maakten wjj weder eene wandeling in de prach
tige natunr, die ook gewoonlijk op het gemoed
ran Frits eenen weldadigen invloed uitoefende,
maar op dien dag was hjj zeer afgetrokken en
stil, en hel scheen, dat er af en toe tranen in
zjjne oogen kwamen. En ho# wjj ons ook be
ijverden om den man in eene blijmoediger stem
ming te brengen, het baatte ons weinig de ge-
ik wilde de oorzaak zjjacr droefheid kennen.
Daarom vroeg ik hem op deetnemenden
.Mankeert er wat aan Frits? of valt n het
toopen van daag soms wat moeieljjk Laten we
dan maar uaar huis' gaan. dan kan u wat
uitrusten, want ik zou niet graag zien, dat u,
om ons genoegen te doen, u zeiven zoudt ziek
maken, dat mag in 't geheel uiel."
„Och neen, kinderen, dat is bet niet," zei de
goede man, „maar herinneringen aan vroegere
ten. Hel is vandaag achttien jaar geleden, dat ik
mijn zoon Adolf naar het grnl heb gebracht, waar
in ook mijn dierbare vrouw is ter ruste
gelegd."
„Maar Frits, riepen mijn broer en ik tegelijk,
hebt. je nog een zoon ook gehad, daar hebt
je ons nooit iets van gezegd."
„Ach kinderen." hernam hij met een bewogen
stem, „als ik u omtrent mijn zoon iets verhalen
zal, dan moet ik een pijnlijke harlewonde weder
openrijten, en juist daarom heb ik liefst over
hem gezwegen, ofschoon lijj mjj toeh zoo liet
en dierbaar is. Maar iu de geschiedenis mijns
zoons liggen zulke gewichtige lessen opgesloten,
dat ik, nu ik gevoel dal ik aan den arond mijns
levens ben gekomen, niet langer aarzel u de-
zelven mede Lo doelen."
Daarop gingen wjj ons in dc schaduw van een
prachtigcn beuk nederzetten. Frils nam
tusschen ons plaats, en toen hjj zag dat wjj
.Waarschijnlijk zal helEduard nog wel heugen,
ijjn Bertha zulke gcnoegeljjke dagen sleeL
lerman was nog te jong om zich nu dien lijd
kunnen herinneren, niet waar V
Met zijn goedig gelaat keek de oude man
lijn broeder aan en klopte hem op den schouder,
als wilde hjj zich hiermede bemoedigen, en ging
Ja, gelukkige dagen heb_ ik met haar door-
d, al zjjn mjj ook nog zooveel stormen
r het hoofd gegaun. Want in mijne dierbare
Tledene i.vrouw had ik eene levensgezellin
gevonden, zooals ik niet heter wenschen kon.
„Toen wjj na ernsligo voorborelding tot ons
huwelijk besloten waren, moesten wjj ook naar
meenden wjj juist te vindon in hel huis, waarin
wij gedurende ons gelukkig samenzijn altijd
gewoond hebben. Wel was er een geducht
bezwaar aan verbonden, want de huur was
nog al betrekkelijk hoog, maar die moeilijkheid
werd op eene voor ons zeer genoegelijke wjjze
uit den weg geruimd.
„U moet weten, kinderen, dat ik reeds in
mijne jeugd vriendschap had aangeki
aap, Gen
de oprechtheid en goedaardigheid
Reeds op de schoolbanken leerde ik zijn edel
karakter kennen. Later kwam hel duidelijker uil,
dal htL een vriend was, waarop in benarde
omstandigheden des levens te rekenen viel.
liij ons vertellen kwam, dat ook hjj lol een
huwelijk besloten was, en nu naar een geschikte
woning voor hem uitzag. Het huis, dat mjj zoo
aantrok, omdat het in een zeer lalsoenljjke
buurt stond, waarop ook mjjn Uertha zoo ge
steld was, kon zeer goed door twee gezinnen
bewoond worden, en daarmede werd voor ons
en onzen Triend do moeilijkheid opgelosl, om ons
op voordeelige manier toch recht burgerlijk te
kunnen vestigen.
„Ons beider huwelijksfeest vierden wjj op den
zelfden dag, en wat ik ook met gerustheid
zeggen kan de dugen die vooraf gingen, waren
dagen van voorbereiding geweest tot zulk een
een gewichtigen stap. Ons aller gevoelen was,
„Met lust an jjver word de taak nu opgevat,
en wat hier nog opmerkiog vei-Vmt, is, dat ik
met kleermaken mjjn beslaan trachtte te verze
keren, terwijl myn vriend met schoenmaken
zijn brood moest verdienen. Hierin lag reeds
dit voordeel opgesloten, dal velea, die bij ean
van ons beiden iets te bestellen hadden, gemaks
halve ook bjj den ander bestellingen deden. Zoo
werkte het een het ander in de hand, waardoor
wij al spoedig de ervaring opdeden, dal het met
onze zaakjes wel lukken zou.
.Onder zulke bemoedigende vooruitzichten
ging bet werk, zoo als licht te denken valt,
vlot van de hand. Ik werd met bezigheden als
overladen, zoodat ik soms halve of zelfs heele
nachten moesl doorwerken om de klanten naar
behooren te bedienen. Ais gevolg hiervan
heerschte er in ons gezin «ene betrekkelijke
welvaart, ofschoon de zuinigheid in alle opzich
ten ten strengste beoefend werd.
„Zoo verliep een jaar onder buiseljjk geluk,
toen wij rerbljjd werden met de geboorte van
een zuon, die bjj den H. doop den naam van
Adolf ontving. Mjjn vrouw was er even als ik
opgesteld, dat ons kind don naam mjjns vadors
dragen zou.
„Meeunalen bcb ik mjj toen afgevraagdkan
ik nu nog meerder wenschen om gelukkig te
zjjn Een brave vrouw, die alles aanwendt om
beslaan voor mjjn gezin, en een kind, waarop
ik de grootste verwachtingen bouwdewas het
wonder, dat «eu bljj verschiet my voor de oogen
speelde?
Ach, die
bet i
voorbj;. Onze Adolf groeide op, en was ona
beider oogappel, onze lieveb'ng, maar daarom
werd zijn opvoeding in geenen deel» vet waarloosd.
Al bleef bet ons eeaig kind, locb leerde bjj
zicb vroegtijdig aan orde en tucht ge
wennen, en wist hem zijne moeder door eene
verstandige leiding zoo te vormen, dat zjjne
gedweeheid en gehoorzaamheid niets tewenschen
overlieten.
„Dikwjjls denk ik nog aan de genoegeljike
avonden, die ik destijds na volbrachten arbeid
in den huiaeljjken kring gesleten heb. Dan