Katholiek Nieuws- en Advertentieblad No. 5. Zaterdag 30 April 1892. Zesde Jaargang. DE EEMBODE voor Amersfoort, Apeldoorn, Baarn, Barneveld, Biaricum, Bussum, Driebergen, Eemnes, Harderwijk, Hilversum, Hoogland, Laren, Leusden, Maarden, Nijkerk, Soest, Stoutenburg, Yeenendaal en Zeist. Verschijnt eiken ZATERDAG. Abonnamantzpriji per drie meenden: Franco per postf 0,40. Afzonderlijke nummersf 0,05. BureauKrommestraat, F 241Amersfoort. Uitgave van de Vereeniging De Eembode. Prije der AdrertentiCn Van 1 lot 6 regels Voor iederen regel meer drerlentiên moeten uiterlijk Vrijdagavond Aanstaanden Dinsdag, 3 Mei, wordt het BUREAU van DE EEMBODE naar het perceel in de Kromme straat F 227 overge plaatst. R. K. Militairen- Vereenigingen. Wederom is de tijd daar, waarop de jongelingen, die bij de loting een dienst plichtig nummer hebben gelrokken, het ouderlijk huis of dierbare betrekkingen moeten verlaten, en aan de gevaren van het kazerneleven zullen blootgesteld wor den. En dat deze zeer ernstig zijn, daar van kan men zich meer dan voldoende overtuigen in die plaatsen, waar de militairen hun verblijf houden. Maar, God zij dankeen zeker toe vluchtsoord tegen die gevaren kunnen onze jongelingen vinden in de zoo uil- muntende instellingen der R. K. Militai- ren-Véreenigingen. Daar kunnen zij, als in eene veilige haven, hun zielerust her stellen en door gepaste en nuttige ont spanningen zich aangenaam bezig houden. Met gezonde lectuur en stichtende voor beelden en gesprekken kunnen zij daar hun godsdienstig gemoed weder opwekken en verfrisschen, waardoor het gedwongen kazerneleven zeker veel dragelijker wordt gemaakt. Terecht moet liet dus verwondering baren, dat er nog ouders en voogden worden gevonden, die niet terstond bij het in dienst treden van hun zoon of pupil zorgen, dat deze lid van eene dergelijke Vereeniging wordt. In plaatsen, waar met groote offers en moeite zulke Vereenigingen zijn opgericht en in stand worden gehouden, kan men zich verge wissen, hoe heilzaam het is als degenen, die zij met droefheid in de ziel zagen vertrekken, daar eene schuilplaats kunnen vinden, waar de gezelligheid van den ouderlijken haard of een echte vrienden kring hen wacht. En toch bewijst de onder vinding, dat, helaas die schoone instel lingen nog geenszins naar waarde geschat 'oi den. Om te bewijzen hoe noodzakelijk het dat ieder katholiek jongeling, direct bij zijn in dienst treden, lid der R. K. Militairen-Vereeniging wordt, laten wij hier volgen een schrijven, dat in het begin van het vorig jaar door den wel- heer F. A. Willenhorg, directeur der R. K. Militairen-Vereeniging te 'sGraven- hage in De Tijd is geplubliceerd. Ilct luidt Op 1 April 1.1. w.-ucn hier, volgens oflicieele ipgaven, 841 katholieke soldalen, beneden den I •ang van olleier, in garnizoen, en hoe grool, neent ge, was hel aanlal loden der Vereeniging op datzelfde tijdstip? Slechts 110, alzoo j Weinig heler ook is het goilcld mei hel gods dienstig gehalte der militairenwant als men r op let. hocvelcn Zondags de Mis bijwonen, I lan zal men zich zeker niet aan overdrijving chuldig maken, indien men dil op zjjn aller- mogst op 3 !i 400 stelt, Even treurig is liet nel het Paaschhoudcn gesteldde olllcieele op- :ave ontbreekt ons neg, inaar zonder vrees Paaschplicht niet voldoet. Nu spreken wij hier vel over den toeslund iu de Residentie, doch reilig kan men aannemen, dal dit, sommige imstandighedcn in aanmerking genomen, in de iverige garnizoensplaatsen hetzellde is. De reden hiervan is niet moeilijk Ie vindenzij lijn bezweken voor de verleidingin het begin tan den diensttijd kwamen zij trouw ter kerk de vrijheid, gevoegd lij dc omgeving, heeft oo veranderd. Maar juist dit is do schuld [cdaan. otn die jongelingen in de Vereeni- doen bijjvcn, bet zou zoover niet zijn gekomen. Hoe dikwjjls is het hun niet gevraagd, hun soon, bjj het in dienst treden, een brief rncê te ;even, dien lij aan den directeur der Vcrceni- [ing moet overhandigen, maar zelf ook, na terloop van eene maand, wunneer zij toch zeker veten waar hun zoon in garnizoen ligt, den iirecteur per brief te vragen of die briel wer- telijk overhandigd is. Moge hel nu al gebeuren, lat ons zulk een brief door den milicien werd en daarom vermanen »ij hen zoo ernstig moge- i lijk, indien zjj ten minste nog liclang «tellen in j hun uiterste b gegeven, bjna nimmer is hiernaar door de iders geïnformeerd. Het schijnt, inderdaad, dat zjj er zich weinig n bekommeren, of hun zoon of pupil lid zij of niethier (och iu Den Haag (en wellicht ook lerc Vereenigingen) geven wij ons de tnoeile miging niet ineor bezoeken, daarvan bericht eeniging; vooral raden w j hun aan, zich bjj den toch vernemen wjj, dat miliciens, die eenige wjs maken, dat zjj lid zjjn der Vereeniging en thuis den godsdienstige uithangen, tcrwjl zjj volstrekt geen lid zjjn en geen kerk meer be zoeken. Ook moet men zich niet laten bedriegen, ïpcl dor Vereeniging er op, ol als men een medaille vertoonttlil buwjjst volstrekt niets, daar zjj door middel van anderun zulk een ge stempeld papier welen machtig te worden, voor die dagen zulk een medaille leenen. Daarom, ouders en voogden, wilt gji zooveel mogelijk voor de uwen, die in dienst moeten gaan, zorgen, geeft hun dan oen briel voor den directeur der Vereeniging mede, maar schrijft zelf, na verloop van eeu maand, aau den direc teur of lijj don brief ontvangen lieeflmaar ook. .vanneer ga. onverhoopt, later een brief ontvangt, dat uw zoon ol pupil de Vereaniging niet meer bczoekl, schrijft dan niet enkel aan om zoo lo weten te komen of aan uwo verma ning is voldaaneerst zóó kunt gjj zekerheid hebben, dat zij leden dor Vereeniging zijn. en althans hopen, dal zjj hun deugd en godsdienst Wellicht zullen vclcu, die er eigenlijk belang bij hebben, deze vermaning met lezen, maar al licht wordt dit toch gedaan door een hunner vrienden of konnissen, voorul door hun zeer- eerw. beer pastoor ot kapelaan. Zouden dazen nu, en vooral dc laatstcn, niet de goedheid willen hebben, dc betrokken personen daarover te spreken? In de dorpen gaat dit, dunkt me. En waarljjk de zaak is hoogst ernstig, daar er zoo bijzonder veel in den dienst bezwijken. Helpt ons dus, zooveel ge kunt; aardoor zullen wjj gezamenlijk, cn zeker met goed gevolg, werken aan hel zoo verheven doelhet bewaren der deugd en godsdienst van hou, die in de groote Wij achten hel overbodig aan gewichtig schrijven nog iets toe te v gen, alleen laten wij hier nog volgen Adressen der R. K. Militairen-Vereeni- gingen Amersfoort: üe WelEerw. lieer G. Uilhorst, kapelaan aan liet Zand, lokaal der Vereeniging bij de R. K. Kerk. Amtlerdum: De ZccrEerw. heer A. R. G. Feijen, pastoor, Prinsengracht 754, lokaal der Vereeniging Rapenbur gerstraat 99a. Arnhem: De ZecrEerw. lieer pastoor der St.-Eusebiuskerk. Bergen-op-Zoom De ZeerEerw. heer P. J. Muskens, pastoor. Breda De WelEerw. heer C. Broeders, rector St-Elizabolhsgeslicht. DordrechtDc ZeerEerw. heer L. C. Spoorman, pastoor. GeertruidenbergDe WelEerw. lieer H. M. Volker, kapelaan. GorinchemDe ZecrEerw. lieer J. M. Derks, pastoor. 's-GraoenhageDe WelEerw. heer F. A. Willenhorg, rector, Loosduinsche weg, lokaal der Vereeniging Bazaarlaan 7. Haarlem De WelEerw. heer J. C. H. Klotnpé, kapelaan der Kathcdrale- kerk. 's-HerlogenboschDe WelEerw. pater H. Brandouw. LeeuwardenDe ZeerEerw. heer A. Aukes, deken en pastoor. Leiden De WelEerw. heer 11. L. A. Cadet, kapelaan, Harteburg. MaastrichtDe WelEorw. lieer II. v. d. Goor, kapelaan der St.-Servatiuskerk. Middelburg De ZeerEerw. heer J. F. Bernsen, pastoor. Naarden De ZcrEerw. heer F. A. P. Holland, pastoor. Nijmegen De WelEerw. lieer A. J. Ray- makers, kapelaan der St.-Auguslinuskerk, lokaal der Vereeniging in de Houtstraat. RoermondDe WelEerw. heer Jac. Vrancken, rector Maria-Munsterkerk. SchoonhovenDe ZeerEerw. heer P. v. d. Berg, pastoor. UtrechtDe ZeerEerw, heer J. G. M. G. Essink, pastoor der Kathedrale kerk. WillemstadDe ZeerEerw. heer J. M. G. de Weert, pastoor. BUITENLAND. Terwijl de Fransche Regeering nog aar steeds voortgaat de bisschoppen te vervolgen, die hunne onderhoorige geloovigen aanmanen om toch vooral geen vijanden van den godsdienst tot hunne afgevaardigden te kiezen, (onder de vervolgden behoort ook weder de aartsbisschop van Aix, Mgr. Goulhe- Soulard, die in een mandement zich in gelijken geest heeft verklaard als de aartsbisschop van Avignon en diens suffraganen in hun collectief schrijven! geven de anarchisten haar hande" vol werk door nieuwe dynainiet-aanslagen. Dinsdag zouden de beruchte Ravachol i zijne medeplichtigen voor het Parijsche Hof van Assises terecht staan, maar de anarchisten hadden vooraf gedreigd dat zij, nog vóór dat het proces zou be ginnen, hun wraak zouden uitgeoefend hebben op hel koffiehuis van Véry, waar, door de aanwijzing van den bediende Lhérot, Ravachol was gevangen geno men. Niettegenstaande dc door de politie genomen voorzorgen, is deze bedreiging evenwel op vreeselijke wijze in vervulling gegaan. Maandagavond is de gelagkamer van het bovenbedoelde koffiehuis door een nieuwe ontploffing totaal vernield. De heer Véry werd zoodanig gekwetst dat hem een been moest afgezet wor den, maar Lhérot, oin wien het toch zeker wel te doen geweest is, bleef ongedeerd. Veel personen, onder wie ook de heer Véry, kwamen in den kelder terecht. Hel dochtertje van den heer Véry werd met eenige lichte kwetsuren aan den rug uil de puinhoopen te ypor- scliijn gehaald. Mevrouw Véry is niet ernstig gekwetst, maar scheen krankzinnig te zijn geworden, doch later is zij wedei ten volle bjj het verstand geko- De helsche machine, waardoor de ontploffing veroorzaakt werd, is waar- schijnlijk door een bezoeker van hét koffiehuis naar binnen gebracht en daar ontploft. De slag was zoo hevig, dat de aanwezigen geruimen tijd na de ont ploffing doof zijn gebleven. De toonbank werd in de lucht geslingerd en veel stukken van den inventaris vlogen over de straal, de voorbijgangers verwonden de zelfs bekwamen eenige personen, letsel, die in een juist passeerenden tramwagen gezeten waren. In het geheel zijn 15 personen gekwetst. Parijs is vol angsl en ontzetting en veel personen hebben de stad verlaten. FEUILLETON. rulilheid bleef aanhouden. Uit de degen mijner jeugd, FHU.OPOHTOS. 3) Onder zulk eene gestadige bescherming «an dien goeden man bad ik den leeftijd Tan ongeieer elf jaren bereikt, maar toen ook hing ik hem aan met ge'neol mijn hart en ziel; hij was de innigste vertrouweling mjjner kinderjaren geworden. Noor ook ik scheen het hart Tan den man te hebben ingenomen, daar gaf hij herhaalde malen dc bewjjzen Tan. Hoe beter ik hem echter leerde kennen en waardceren, des te duidelijker word liet mij. dat hij een zorgTol leren achter zich had. Uit zjjne lessen en Terraaningen, die hij zoo liefde- Tol geren kon, sprak eene larenswijsheid, walke bjj in'de school der erraring moest hebben op gedaan; dat kon niet anders, dacht ik zoo. de juistheid dier opratting werd mij maar te zeer bevestigd. Op zekeren schoonen dag in de maand Mei maakten wjj weder eene wandeling in de prach tige natunr, die ook gewoonlijk op het gemoed ran Frits eenen weldadigen invloed uitoefende, maar op dien dag was hjj zeer afgetrokken en stil, en hel scheen, dat er af en toe tranen in zjjne oogen kwamen. En ho# wjj ons ook be ijverden om den man in eene blijmoediger stem ming te brengen, het baatte ons weinig de ge- ik wilde de oorzaak zjjacr droefheid kennen. Daarom vroeg ik hem op deetnemenden .Mankeert er wat aan Frits? of valt n het toopen van daag soms wat moeieljjk Laten we dan maar uaar huis' gaan. dan kan u wat uitrusten, want ik zou niet graag zien, dat u, om ons genoegen te doen, u zeiven zoudt ziek maken, dat mag in 't geheel uiel." „Och neen, kinderen, dat is bet niet," zei de goede man, „maar herinneringen aan vroegere ten. Hel is vandaag achttien jaar geleden, dat ik mijn zoon Adolf naar het grnl heb gebracht, waar in ook mijn dierbare vrouw is ter ruste gelegd." „Maar Frits, riepen mijn broer en ik tegelijk, hebt. je nog een zoon ook gehad, daar hebt je ons nooit iets van gezegd." „Ach kinderen." hernam hij met een bewogen stem, „als ik u omtrent mijn zoon iets verhalen zal, dan moet ik een pijnlijke harlewonde weder openrijten, en juist daarom heb ik liefst over hem gezwegen, ofschoon lijj mjj toeh zoo liet en dierbaar is. Maar iu de geschiedenis mijns zoons liggen zulke gewichtige lessen opgesloten, dat ik, nu ik gevoel dal ik aan den arond mijns levens ben gekomen, niet langer aarzel u de- zelven mede Lo doelen." Daarop gingen wjj ons in dc schaduw van een prachtigcn beuk nederzetten. Frils nam tusschen ons plaats, en toen hjj zag dat wjj .Waarschijnlijk zal helEduard nog wel heugen, ijjn Bertha zulke gcnoegeljjke dagen sleeL lerman was nog te jong om zich nu dien lijd kunnen herinneren, niet waar V Met zijn goedig gelaat keek de oude man lijn broeder aan en klopte hem op den schouder, als wilde hjj zich hiermede bemoedigen, en ging Ja, gelukkige dagen heb_ ik met haar door- d, al zjjn mjj ook nog zooveel stormen r het hoofd gegaun. Want in mijne dierbare Tledene i.vrouw had ik eene levensgezellin gevonden, zooals ik niet heter wenschen kon. „Toen wjj na ernsligo voorborelding tot ons huwelijk besloten waren, moesten wjj ook naar meenden wjj juist te vindon in hel huis, waarin wij gedurende ons gelukkig samenzijn altijd gewoond hebben. Wel was er een geducht bezwaar aan verbonden, want de huur was nog al betrekkelijk hoog, maar die moeilijkheid werd op eene voor ons zeer genoegelijke wjjze uit den weg geruimd. „U moet weten, kinderen, dat ik reeds in mijne jeugd vriendschap had aangeki aap, Gen de oprechtheid en goedaardigheid Reeds op de schoolbanken leerde ik zijn edel karakter kennen. Later kwam hel duidelijker uil, dal htL een vriend was, waarop in benarde omstandigheden des levens te rekenen viel. liij ons vertellen kwam, dat ook hjj lol een huwelijk besloten was, en nu naar een geschikte woning voor hem uitzag. Het huis, dat mjj zoo aantrok, omdat het in een zeer lalsoenljjke buurt stond, waarop ook mjjn Uertha zoo ge steld was, kon zeer goed door twee gezinnen bewoond worden, en daarmede werd voor ons en onzen Triend do moeilijkheid opgelosl, om ons op voordeelige manier toch recht burgerlijk te kunnen vestigen. „Ons beider huwelijksfeest vierden wjj op den zelfden dag, en wat ik ook met gerustheid zeggen kan de dugen die vooraf gingen, waren dagen van voorbereiding geweest tot zulk een een gewichtigen stap. Ons aller gevoelen was, „Met lust an jjver word de taak nu opgevat, en wat hier nog opmerkiog vei-Vmt, is, dat ik met kleermaken mjjn beslaan trachtte te verze keren, terwijl myn vriend met schoenmaken zijn brood moest verdienen. Hierin lag reeds dit voordeel opgesloten, dal velea, die bij ean van ons beiden iets te bestellen hadden, gemaks halve ook bjj den ander bestellingen deden. Zoo werkte het een het ander in de hand, waardoor wij al spoedig de ervaring opdeden, dal het met onze zaakjes wel lukken zou. .Onder zulke bemoedigende vooruitzichten ging bet werk, zoo als licht te denken valt, vlot van de hand. Ik werd met bezigheden als overladen, zoodat ik soms halve of zelfs heele nachten moesl doorwerken om de klanten naar behooren te bedienen. Ais gevolg hiervan heerschte er in ons gezin «ene betrekkelijke welvaart, ofschoon de zuinigheid in alle opzich ten ten strengste beoefend werd. „Zoo verliep een jaar onder buiseljjk geluk, toen wij rerbljjd werden met de geboorte van een zuon, die bjj den H. doop den naam van Adolf ontving. Mjjn vrouw was er even als ik opgesteld, dat ons kind don naam mjjns vadors dragen zou. „Meeunalen bcb ik mjj toen afgevraagdkan ik nu nog meerder wenschen om gelukkig te zjjn Een brave vrouw, die alles aanwendt om beslaan voor mjjn gezin, en een kind, waarop ik de grootste verwachtingen bouwdewas het wonder, dat «eu bljj verschiet my voor de oogen speelde? Ach, die bet i voorbj;. Onze Adolf groeide op, en was ona beider oogappel, onze lieveb'ng, maar daarom werd zijn opvoeding in geenen deel» vet waarloosd. Al bleef bet ons eeaig kind, locb leerde bjj zicb vroegtijdig aan orde en tucht ge wennen, en wist hem zijne moeder door eene verstandige leiding zoo te vormen, dat zjjne gedweeheid en gehoorzaamheid niets tewenschen overlieten. „Dikwjjls denk ik nog aan de genoegeljike avonden, die ik destijds na volbrachten arbeid in den huiaeljjken kring gesleten heb. Dan

Historische kranten - Archief Eemland

De Eembode | 1892 | | pagina 1