Katholiek Nieuws- en Advertentieblad No. 15. Zaterdag 14 Juli 1894. Achtste Jaargang. DE EEMBODE voor Amersfoort, Apeldoorn, Baarn, Barneveld, Blaricum, Bussum, Driebergen, Eemnes, Harderwijk, Hilversum, Hoogland, Laren, Leusden, Naarden, Nijkerk, Soest, Stoutenburg, Veenendaal en Zeist. VerachUnt eiken ZATERDAG*. entnprijs par drie maanden) Franco per post Afzonderlijke nummers f 0,40. f 0,05. BureauKrommestraat, F 227. Amersfoort. Uitgave van de Vereeniging De Eembode. Prija dar AdvortontUni Van 1 tot 6 regelsf 0.30 Voor iederen regel meer- 0.05 CorrespondentUn en Adverlentiën moeten niter lik Vrijdagavond .Mr R lire aan hat hnrean Ke.n.rJ Be Godsdienst gewroken i. Wat moest het in onze moderne eeuw de christelijke godsdienst misgelden Wat al booze dingen werden Tan heci gezegd, wat al beschuldigingen in woord en geschrift tegen hem ingebracht Het liberalisme, ofschoon in theorie de neutraliteit op godsdienstig gebied hul digende, toonde zeer spoedig de onhoud baarheid van zijn beginselhet verloochen- de haar voortdurend in de praktijk. Sluwer en gevaarlijker dan ooit te voreG bestreed het den godsdiensthet ontzag zich zeif3 niet om hem door vuigen laster ver achtelijk te maken en der bespotting prjjs te geven. De aan den godsdienst getrouwen werden als achterlijk uitgekre ten, als dompers gescholden. Het zich tot de wolken verheffend liberalisme zou een tijdperk bezorgen van voorspoed en geluk, van genot en vrede; het ge sloten Paradijs zou voor het menschdom hier op aarde wederom worden geopend. Het liberalisme toog aan den arbeid om zjjne idealen te verwezenlijken, eD, waarljjk, wij kunnen het den lof niet onthouden, dat het in het sloopingswerk des Christendoms ijver en volhar ding genoeg heeft betoond. Nauwelijks was het in Europa oppermachtig gewor den, of de christelijke slaat moest plaats maken voor de moderne staatsinrichting overeenkomstig de beginselen van gelijk heid en vrijheid, door het liberalisme aan de Fransche revolutie ontleend. In deze begin selen lag tevens het lokaas voordemoder- niseerende bourgeoisie, die, onnoozel ge noeg, zich door schjjnbelofien liet mis leiden, xich door uitwendige schittering liet verblinden, en geen oog bleek te hebben om deze noodlottige staatkundige dwaling in haar fatale kern te door schouwen. Wel deed de katholieke pers voort durend haar waarschuwende stem hoorenzjj ontmaskerde de dwaling van het liberalisme, legde de valschheid zijner beginselen bloot, en wees op de noodlottige en rampzalige gevolgen, welke daaruit moesten voortvloeien. Doch alles te vergeefs! De katholieke pers liet haar licht schijnen voor blinden, sprak voor dooven. De nieuwe wereld beschouwing droomde slechts van eene toekomst, welks weerga in de geschie denis niet zou worden aangetroffen. 't Gold toen als onbetwistbaar, dat het christelijk staatsstelsel was verouderd en versleten en derhalve moest worden opgedoekt. .Het had zijne diensten ge daan, ja,voorde onmondige, onontwik kelde volkeren," zoo beweerde men, .maar nude volkeren bjj het heldere licht der nieuwe beschaving mondig geworden zijn, mag men hun de vrij heid en de onafhankelijkheid niet langer onthoudende meerderjarigheid ontslaat hen van de voogdij van het ouderlijk gezag. Onbelemmerd moeten zij zich kunnen ontwikkelen en zich zeiven den weg banen tot vooruitgang; de geest en wil doodende voorschriften en ge boden des Christerdoms moeten als knellende boeien geslaakt en plaats rui men voor de moderne wetenschap, welke den mensch vrij verklaart en hem de gelijkheid toekenthet staats onderwijs moet het Evangelie vervangen en het toekomstig geslacht zoozeer ver lichten en beschaven, dat het daarin richtsnoeren kracht vindt tot een wel geordend leven Ziedaarden veelbelovenden boom, door het liberalisme op den staatkundigen bodem van Europa geplant! De boom schoot weelderig op en overschaduwde ons werelddeel met zijn bladerrijke tak ken. En welke zijn nu de vruchten, die hy heeft afgeworpen? Het zijn die noodlottige vruchten, door zoovele katholieke schrijvers, die de gevolgen doorschouwden in de beginselen, voor speld vruchten, die de bitterste te leurstelling en ontgoocheling aan de maat schappij hebben gebracht. Jammer echter dat de groote massa gewoonlijk dan eerst de oogen opent, wanneer zij de wrange vruchten der dwaling ziet en proeftdat zij uit de vruchten eerst boom leert kennen. Vandaar dat iedere dwaling bij het rijpen harer vruch ten in de geschiedenis haar getij ziet verloopen en zich oplossen in terugkeer tot de waarheid of wel tot verdere consequentie der dwaling. Dit laatste thans greotendeels het gevalde groote massa der misleiden holt voort op den ingeslagen weg, terwijl slechts weinigen de oogen openen voor de meer meer in het licht tredende waarheid, dal zonder God en godsdienst de wereld niet te regeeren valt, een waarheid, welke zelfs door de heidensche wijs- geeren bjj het natuurlijk licht der rede werd aanschouwd en erkend. Welk heil kon men verwachten van het nieuwe staatsstelsel, dat God, de alleen ware bron des heils, buitensloot, de goddelijke oorsprong des gezags ont kende, diens Albestuur loochende, de waarheid verwierpPer me reges reg nant: .Door Mij regeeren de koningen", in de godloochening optrad met de hoogste blasphemie Met de verwer ping van God heefl de moderne staat 'smenschen zedelijken band verscheurd ian zijn onderdanen het geweten ontnomen, d. i. het bewustzijn van plich ten, die zij te vervullen, van rechten, die zij te erkennen hebbende verant woordelijkheid hunner daden voor God houdt daarmede opgeene belooning hebben zy meer te hopen, geen straffen meer te vreezen voor het toekomstig leven. Ieder staatsburger ziet rondom zich niets meer, wal zich boven hem verheftalles wordt zijne natuur gelijk de vorsten verliezen voor hem hun verheven majesteit, de regeeringen het hooger gezag, de wetten de heilige sanc tie; in de wetten ziet hij willekeur, in strafbepalingeü dwang, in de uitvoering daarvan geweld. Met God derhalve heeft men den vasten grondslag onder het staats gebouw weggeslagen en moet het vroeger of later ineenstorten en vergaan. Voor ieder, die oogen heeft en zien wil, wordt het met den dag duidelijker, dat de moderne staat, in zijn stelselmatige bestrijding van den godsdienst, zich zei ven tot ondergang heeft gedoemd, dal zonder godsdienst de staatsburger verwildert, leeft zonder God en gebod, zonder breidel en teugel, derhalve zyn bedorven natuur, zoozeer tot het kwade geneigd, involgt. Een vluchtige blik over de maatschappij onzer dagen kan ieder overtuigen de corruptie van de laagste tot de hoogste standen, ja zelf6 tot de regeeringskringen, is voor niemand meer geheim het kwaad heeft een hoogte bereikt, zooals de geschiedenis zelden of nooit te aanschouwen gaf. Wat baat het, of de staat in onze dagen al optreedt gewapend met allerlei wetten, met het strafwetboek in handen, orde en rust te handhaven en de overtreders daarvan te doen boeten? Wat kracht hebben de wetten, waar de hoogere sanctie ontbreekt en de staat zelf misdadig met heiligscher.nende hand den goddelijken oorsprong des gezags heeft ontkend en verworpen? Wat helpen daar nog strafbepalingen, waar de mis daden geen uitzondering meer zijn, maar lieverlede algemeen zijn geworden Wat haalt de chirurgische wetenschap wanneer het staatslichaam door den kanker is aangetast en het bederf tot in het bloed is overgegaan? Ter genezing der doodelijk kranke maatschappij is alleen de barmhartige Samaritaan in staat, die de olie en den wijn draagt om de diepste wonden te heelen. Tot Christus, wien men heiligschennend ver wierp, moet men terugkeeren Hjj alleen {"•efl den staat ware bezieling en leven Hij alleen geeft den vorsten ware maje steit Hij alleen geeft der regeeringen de goddelijkheid des gezags! Hij alleen geeft aan de wetten de hoogste sanctie Hy alleen omschrijft in den Godsdienst, door Hem gesticht, de juiste rechten en plichten door ieder te vervullen of te eerbiedigenHij alleen zal als de toekomstige Rechter van levenden en dooden worden gevreesd, Hij alleen als Verlosser in zijne eindelooze liefdedaad worden bemind, en deze hoogere vrees en liefde zullen den moreelen band vormen, waardoor de mensch zich waarljjk ge bonden zal achten tot een welgeordend leven, waarvoor niet de eeuwige straf, maar het eeuwig loon des Hemels is BUITENLAND. De Duitsche Bondsraad heeft het goede voorbeeld van den Rijksdag met opge volgd, maar de voordracht tot opheffing van de wet, waarbij den Jesuïeten het verblijf in Duitschland verboden werd, met eenparige stemmen verworpen. Al leen werd besloten de Redemptoristen en de zwarte Paters der Congregatie van den Heiligen Geest als niet aan de Jesuïeten verwant te beschouwen. Door dit besluit treden derhalve deze beide Orden in denzelfden rechtstoestand als vóór 1872, en kunnen zjj de door hen gestichte Huizen weder betrekken en hun zegenrijke werking tot heil der zielen voortzetten. Dat dit bericht met bljjdschap door de katholieken van Duitschland vernomen werd, vooral in die streken, waar met grond verwacht raag worden dat de geliefde paters zich zullen ves tigen, behoeven wjj nauweljjks te ver melden. Te Bochem o.a. werden bij het bekend worden van het besluit van den Bondsraad onmiddelljjk de klokken der vroegere Redemptoristenkerk geluid, en toonden de katholieken hun vreugde door het uilsteken der vlaggen. Hoe nu de Bondsraad tot de weten schap gekomen is, dat hjj 22 jaar lang in dwaling verkeerd heeft, door eene verwantschap te zien daar, waar die niet bestond, zal wel eenigszins duidelijk worden als men weet, dat Duitschland de .Zwarte Paters" in zjjn eigen kolo niën noodig heeft ter verspreiding der beschaving, en dat sedert hun verbanning uit Duitschland hun novicen, die in de Duitsche koloniën zouden gaan werken, in Frankrijk werden opgeleid. Deze toe stand was voor Duitschland toch al te beschamend. Maar nu de Jesuïeten en de Lazaristen en de zusters van het genootschap van het H. Hart, dezen bljjven vooralsnog buiten het Duitsche Rijk gebannen, en worden alzoo achtergesteld bij socialisten en anarchisten, die vrijeljjk mogen rond- loopen. Geduld evenwel, trouwe katho- FEUILLETON. De Reddingsplank. Uit ket Fruisch, door TH. C. R. XV. Een gewichtig besluit. 13) De edelste besluiten en krachtigste plannen worden steeds bestreden door de zelftucht, eigen liefde en eardsgezindheid, die in ons hert wonen, 't Is de eeuwige kamp tnsschen de ziel, die san hooger orde is, en bet vleesch, dat aordsch is. void bg gebrek a beid. Vjjsadea van buiten door de verleiding der wereld en vijanden in ons door de zneht naar die verleideijjko raken, olies ichgnt samen te spannen togen de del, uilgekozen tot een groolsche teak. August, eenmaal te Parus terug gekeerd, ondervond ten volle dien noodlottigen etrijd, dien God toelaat om rjjne dienaran op de proef te stallen. De toekomst teakende zich voor zgn oog met een vreedzaam en wellicht schitterend bestaan hjj zag zjjn levtn verdeeld tnsschen den arbeid dien hg liefhad, en 't beoefenen der naasteliefde dat zyn hart zoo lang nu» was; de alge 1 en zelfs de eer Gods, welke hg door zijn werken en deugdsbetraebting hoopte te bevor- 1, namen hos plaats in op de schilderij, die zich voor zijne verbeelding ontrolde't was droomerijen verdiepte, dan sprak er een stem in z^n binnenste.Dat is Gods wil niet, Hjj beeft u uitgekozen voor Zich alleen, Hg zal uw deel en ertdeel zijn." Op haar beurt voerde deze gedachte August opwaarts op de vleugelen des geloofs en der hope; en voortdurend beeireden, gevoelde by zich immer weer met grooter geweld lot zjjn Zoo naderde Kerstmis, de tgd, dien August had vastgesteld om zjjnen ouders zgn plannen mede te deeien en zoo er uitvoering atn te gaven. Bg 't naderen van dit tijdstip gevoelde hg zgn hart vreedza mer en vaster besloten dan ooit. De vrede Gods, die alle govoel te boven gaat, overstroomde zgne ziel. En toen bg op den dug van 's Hearen geboorte den menschgoworden God in zijn hart bad ontvangen, toen gevoelde hg zich stork om de wereld en alle verleiding te weerstaan hy gevoelde dat dia God, zoo groot en zoo goed, by bun do plaats van onders en vaderland zon vervullendat Bg zgn kracht en troost zon wezen in den strgd, dien hg voor God wilde strijden. Dieazelfden dig schreef August den volgenden briet san xj' mgne plannen voor de toekomst, vroeg ik hem eenige maanden nilstel om mg te bedenken. Thans is het oogenblik gekomen om n mgn hart bloot te leggen en de plannen te openbaren, dio God in zyne eindelooze barmhartigheid en goedheid naar zgoe ingevingen deed vormen. ,Gg wenscht mgn gelok; om het le beverderen hebt gü u duizenden opofferingen getroost welnu, geliefde ouders. God wil eveneens volmaakt mgn geluk, want Hg roept mg, Hg wil dal ik Hem diene als priester, en zgn heilig woord verkondig aan de arme zondari heidensche volken. Dit is, ik ben sr diop doordrongen, de laak, waartoe ik geroepen ben, en welke ik de voorkeur geel boven alles bi aarde. Eén ding echter pjjnigt en verontrust mg't is de droefheid, die het n zal I Ook ik, dierbare onders, ik gevoel hoe en hard die scheiding is. Maar wanneei spreekt mag ik dan ongehoorzaam zgn .Maarbedroeft n niet, integendeel, verblijdt Gy hebt een zoon willen grootbrengen v God, voor den hemelwelnu, indien ik 1 Gods genade getrouw ben, hoop ik eenmaal glorievol erfdeel te ontvengen. .Gescheiden hier op aarde, zullen wy eens vereenigd zgn in het verblijf, waar geen t geschreid worden, geen smart geleden en geen pgn gekend wordt. Wg zullen er ons geleden voor den naam van Jesra Christus, en vol genot zullen vrg ooze blijdschap vergrooten, denkend aan de eeuwigheid. De eeuwigheid I welk een bigde hoop: om haar onveranderlijk geluk deelachtig te worden, kon men hier wel korten tjjd lgden. .Voordat ik er toe overging u le schrijven, heb ik ven versehillendo kanten ernstig geraad pleegd en zg, aan wit ik mgn geweten heb blootgelegd, erkennen allen Goda wil. Moge deze wil ook de uwe zgn. Op mgne trnieén vraag ik uwe toestemming en oudorlgken zegen. Schenk deze aan mg. uw liefston zoon, August Didior." Nadat August dezen brief geschreven had, bad bg nog langen tgd om God zgne zaak aan te bevalen, en troost voor zgne ouders af te In den tgd, die tnsschen zgn schrijven en de ontvangst van antwoord verliep, bezocht Aognst nog dikwijls de onde Agatha, die intasschen hulp van verschillende zgden bad ontvangen; maar toch zg had behoefte aan een bezoek van Augnst, die zoovele herinneringen bg baar deed terugkeerenen Angnst zelf vond er een (rooien troost in, die arme woning le bezoeken, waar Gods genade zoo luide tol hem gesproken had. Eindelgk ontving hy eeo brief met het stempel van BeUey. Met kloppend hart opende hy de enveloppehel schrijven was van zyne moeder, en laidde: .Gods heilige wil." Dit is,dierbare Angnst, bet eenige woord dat ik n schrijven kan. Genoegzaam wordt biermede te kennen gegeven, dat wy met nwe godvruchtige plannen instemmen. Mgn kind, gjj zult priester worden, priester en missionaris, on bet hart uwer grjjze ouders zal a verges*! len s*n bet altaar en in de verre gewesten, waa gg waarschgnlgk gezonden zult worden Ach, 100 verre van ons verwjjderdMaar neen, ik wil n niet bedroevenmet n wil ik den Heer zegenen en prgzen, Hy, die n een zoo uitstekende gunst verleent en uit onze familie zich gewaardigt een dienaar zyner liefde te kiezen. Ik beef van vraagde en angst tevens bg deze gedachte, en diep beschaamd atn ik voor God, als ik bedenk, dat gy myn zoon, mgn kind, eens don levenden God doet neer dalen op bet altaar. O, ik ben een gelukkige moeder't zou ondankbaar van my zjjn, Indien ik durfde klagen. Zg mogen klagen, die moeders, wier kinderen leven en sterven in zonde, zonder geloof, zonder hopemaar ik, ik mag niet anders dan vreugdetranen storten. Mocht soms eenige droefheid mgne gebeden voor u vergezellen, dan zal God mg vergavenHjj weet dat bet hart ecner moeder zwak is, wanneer bet geldt het offer te brengen van haar kind. üw vader doelt mgn gevoelen ten toUo zgn geloof doet hem Gods barmhartigheid prijzen, maar zgne liefde voor n elemt hem soms treu rig; bg zal n binnenkort schrijven; intasschen moet ik u zeggen, dal by n zgn zegen schenkt en voor u bidt .Welnu, myn zoon, doe het noodigoom tot verwerkelgkiag van owe plannen te geraken; wy verlangen dat gg aan Gods roepstem ge hoorzaamt. .Vaarwel, August, bid voor ons, toonls wy voor n bidden. Owe liefb. moeder."

Historische kranten - Archief Eemland

De Eembode | 1894 | | pagina 1