Katholiek Nieuws- en Advertentieblad I No. 26. Zaterdag 28 September 1895. Negende Jaargang. DE EEMBODE voor Amersfoort, Baarn, Apeldoorn, Barneveld, Blaricum, Bussum, Driebergen, Eemnes, Harderwijk, Hilversum, Hoogland, Laren, Leusden, Naarden, Nijkerk, Soest, Stoutenburg Veenendaal en Zeist. Verschijnt eiken ZATEBDAO. Abonnementsprijs par drie maanden: BureauKromnmtraat, F 227Amersfoort. Pr^a dar Adeertentitn: Van 1 tot 6 regelsf 0.30 Uitgave van de Vereeniging De Eembode. Correspondenten en AdvortentiPn moeten uiterlijk Vrijdagavond vóór 6 ure aan het bureau betorgd tjju. Bij dit nummer bekoort een bijvoegsel. ENCYCLIEK van Z. H. Paus Leo XIII. Bij het naderen van de Octobermaand zijn wij gelukkig nogmaals 's Pausen stem tc hooren, die ons opwekt met steeds vernieuwden ijver tot het Rozen kransgebed onze toevlucht te nemen. Bezitten wjj in 's Pausen onsterfelijke vermaningen en onderrichtingen zoo vele lichtbakens die, te midden dezer woe lige en stormachtige tjjden, ons rich ten naar veilige haven, zyne over- schoone brieven over den Rozenkrans herinneren er ons aan, dat eigenlijk onze hulp is in den naam des Heerenzij wijzen ons heen naar Maria, de Sterre der zee, terwijl de stormen der tjjden ons met ondergang bedreigen de voor spraak van de H. Maagd Maria zal ons de hulp doen vinden in den naam des Heeren. ,Het is plichtmatig," zegt ons de H. Vader, „de machtige en allergoederlieren- ste Hulpe van het Christenvolk, de H. Maagd en Moeder Gods, steeds met grooter lof te vereeren en met krach tiger vertrouwen aan te roepen." Vóór alles brengt hierom de Paus ons in her innering den schat van weldaden dage lijks naar alle zjjden door Haar uil- gestort. Hjjwjjstons op hot verblijdend verschijnsel, dat bjj de Katholieken in deze ernstige tjjden de liefde en de vereering voor de allerzaligste Maagd steeds toeneemt. Hiervoor getuigen de vermeerderende broederschappendat verkondigen de prachtige tempels haren naam toegewijd de vele pelgrimstoch ten en vereenigingen. Met herhaalden nadruk betuigt de H. Vader hierover zijne vreugdevooral dat het Rozen kransgebed meer en meer waardeering vindt en beoefend wordt. „Dit," zoo schrijft Hij, „verschaft ons groote vreugde, daar Wjj, die een niet gering gedeelte van Onze zorgen hebben besteed aan de bevordering van het gebed van den Rozenkrans, duidelijk zien, boe goedertieren de Koningin des Hemels Onze smeakingen verhoort terwijl wjj vertrouwen, dat Zjj Ons zoo zal blijven bijstaan dat Zij ook de zor gen en het lijden der toekomstige dagen voor Ons zal verlichten. Vooral echter verwachten Wjj door de kracht van FEUILLETON. Cm Pt eui, 1* Maart '94- Dierbare Zosters en Broeders. Ofschoon ik ook no zeer druk ben, wil ik nochtans met een brief begin nen, nit vrees, dat ik later de stof tot schrij ven vergeten hen. Ik ben weer tweemeal op reis gewee t, en zal maar beginnen u die reisjes mee te deelen. 't Was Vrijdagavond. Terwijl bniten alles in dikke duisternis was gehold, eene doodsche stilte alom heerscble, en ik in mgn kamer in bet avondgebed was verslonden, wordt er eensklaps op de groote poort van mjjne cour geklopt, welk eeklop met een laid geschreeuw gepaard gaat. (Romantisch, niet waar Een van mijn dienstdoende geesten loopt op het geklop en geschreeuw toe, opent de poort en brengt na eenige oogenblikken een man in mgn kamer, die van nil den Kón li (Missie der Franciscanen) komt en mjj uit- noodigt zijne onde moeder het H. Oliesel toe te dienen, dewjjl de paters op dal oogsnblik niet in de boort zjjo. Kan ik den Zondag hier nog eerst doorbrengen, vraag ik Doch de man durft mg hierop geeo bevestigend antwoord geven. Moeten wjj dan dezen avond ons op weg begeven ol kunnen wjj wachten tot mor gen vroeg? Neen, priester, morgen vroeg is het nog bijtijds. Goed 1 Na deze afspraak be geven wjj one ter ruste. Den volgenden morgen na de U. Mis zat ik het Rozenkransgebed een rjjke bron van hulp ter uitbreiding van het Rijk van Christus." De Paus herinnert nu aan zijne zor gen tot hereeniging der volken, die van de Kerk zijn afgescheiden. Hg wijst ons op zijn jongste voorschrift bij het H. Pinksterfeest. „Maar met het oog op den ernst," gaat Hjj voort, ,in deze hoogst moei lijke zaak en op de standvastigheid, die noodig is bij elke deugd, moeten Wjj Ons de vermaning herinneren van den Apostel: ,Volhardt in het gebed".') Vandaar roept de H. Vader geestelijken en geloovigen op om gcduiende de aan staande Octobermaand door het Rozen kransgebed en het volgen der gewone voorschriften in vereeniging met Hem tot dit doel te bidden n.l- tot hereeni ging uer volken die van de Kerk zijn afgescheiden tot dit doel onze smee kingen op te zenden tot de H. Maagd en Moeder Gods. „Voortreffelijk toch zgn de redenen waarom Wy Ons stre ven en Onze verlangens mei het groot ste vertrouwen aan Hare voorbede aanbevelen". „Het geheim van Christus' matelooze liefde jegens ons blijkt ook duidelijk daaruit, dat Hg stervende Zyne Moeder ook als Moeder wilde achterlaten aan Joannes, den leerling, met dit gedenk waardige woordZie uw zoon. In Joannes nu het is het gevoelen der Kerk geweest door alle eeuwen heeft Christus het gehcele menschelyke ge slacht begrepen, inzonderheid diegenen welke Hent door het geloof zouden toebehocren." De H. Vader loont aan, hoe Maria de zware zorgen van dit ambt grootmoe dig op zich nam in de opperzaal, in de eerste dagen van hel Christendom sterkte zij de eerstelingen met raad en voorbeeld. Die glorie en macht nam toe na hare glorievolle tenhemelopne ming. Byzonder bleek hare hulp en krachtige bescherming waar het gold de handhaving van het ware geloof te gen ketterij en dwaling. Schillerend is dit bewezen in de dagen van den H. Dominicussteunend op de macht van den Rozenkrans van Maria heeft deze heilige gelukkig gearbeid om de geloo vigen tot het christelyk leven terug te brengen. De verdiensten der kerkvaders en leeraren zijn grootendeels aan die- zellde Moeder Gods te danken. Zy zel- CoL IV mjj met mijn pedisseque in den «adel, en de man uit don Kóu li keert te toet naar hui», waar bjj na twee dagen boopt terug te keereo. De weg is erbauneijjk. De grootste helft moe ten wjj te toet gaan ol stapvoets rjjden tan wege do groote hoeveelheid steenen en rots blokken en gedurec te meer dan een uur is hel klauteren over steenrotsen, die hier en daar nog met jjs belekl tjjn, zoodal bet maar joist mo gelijk is de paarden er over te geleiden. Tegen half zeten ('s avonds) komen wjj aan den grooten Chineescben muur. Wanneer nu iemand te paard dien moor wil passeeren, moet bjj voorzien zijn van een vrjjpas van den Keizer, weiken wg allen bezitten. Dewijl wjj echter al- tjjd kannen passeeren zonder dien vrjjpas te vertoonen, had ik dien niet meegenomen. Maar wat gebeurt. Wjj z(jn nog steeds te voet. Ik ga met mijn paard voorop, mgn knecht volgt rnjj, en zoo passeeren wjj den mnnr en de plaats, waar de Mandarijn woont. Maar jawel. Zjj waren op deze plaats niet gesterad als elders. Een dertig tal mannen, misschien dienaren van den Man darijn, loopon op mijn knecht toe en vragen den vrijpas. Daar ik dien niet bjj rnjj heb, vat een der kerels het paard van mjjn knecht bij den tengel om hem te beletten venter te gaan. Dit ziende veins ik verontwaardigd to zjjn over znlk eene brutaliteit, en recht op dien kerel toeloopende, rok ik bom den tengel nit de hand, dien bjj gewillig loslaat, want de Chioeezen zijn benauwd, als men hun de tanden laat zien, voor al durven zjj niet veel tegenover een Europeaan. Ik zeg hem, dat, indien bjj iels in te brengen ven verklaren dit met dankbaar gemoed. Ook de vorsten en Pausen hebben in den 8tiyd ter verdediging voor 't geloof steeds den naam der Moeder Gods aan geroepen en dezen altijd zeer machtig en genadig bevonden. Vandaar zoovele wyzen, waarop de Kerk en de H. IJ. Vaders Maria niet minder waar dan glorievol begroeten, om Haar te vieren als de grootste hulp in den kamp tegen ketterij en dwaling. Dit moet allen met vertrouwen vervullen ter verkrij ging van 't geen nu door allen wordt gehoopt. „Op Maria," dus spoort ons 's Pausen woord aan, „onze hoop ge steld, tot Maria gebeden Wal zal Zij niet doen opdat de volken, voor wie baar Zoon Zyn hemelschen Vader dringend om eenheid gebeden heeft, en die Hg alle door eenzelfde doopsel lol eenzelfde erfdeel geroepen heeft, allen gezamenlijk daaraan deelachtig worden Maria zal de gelukkige band zjjri, die eenmaal weer alle volken onder de ge hoorzaamheid aan den Plaatsbekleeder van Christus vereenigt. Onwillekeurig verplaatst de geest zich weer terug naar die overoude tijden van christelykc eenheid en verwijlt by voorkeur by de herinnering aan hel groote concilie van Ephese, toen juist de eenheid van de gansche christelijke wereld zich uitsprak in hel dogma, verklarende dat Maria waarlijk is de Moeder Gods, een ver klaring, die de gansehe christenheid met dezelfde jubelende vreugde ver vulde. Wat vooral onze hoop op het her stel der eenheid lusschen de Oosler- sche en de Weslersehe Kerk door de hulp van Maria moet opwekken, is dat de Ooslersehe natiën in vroeger eeuwen zich jegens Maria bijzonder verdicnstciyk hebben gemaakt door de bevordering barer verecring. Hoevele verdedigers harer waardigheid en gloedvolle lofredenaars van Maria lelt het Oosten hoevele kostbare heiligdom men heeft het Ilaar loegewyd. De vele wonderbeelden, die Italië en vooral Rome bezil, en daar het voorwerp zyn van vcreering, zyn dikwyls uit het Oosten afkomstigzjj herinneren nog aan de eenheid, toen nog heerschend lusschen het Oosten en hel Westen. Geen machtiger steun tol hereeni ging dan Maria, en ons, die hare hulp inroepen, geen heilzamer middel dan het Rozenkransgebed. Reeds vroeger heeft de Paus de voor treffelijkheid van dit gebed uiteengezet heeft, hij mjj dan slechts do plaats behoelt te wijzen, waar de Mandarijn zich bevindt. Goed, wjj gaan derwaarts. De Mandarijn mol eene beklagenswaardige deftigheid en ernst komt te midden van twee assistenten ever zjjn cour naar mjj toe, terwijl eene groote menigte nieuwsgierige Chioeezen met open mond ons om ringen. Zjja eicellentie wil den vrjjpas. Ik zeg hem echter, dat ik dien niet meegenomen heb. maar dat wjj overal den muur kunnen passeeren, zon der dien mee te nemen, dat alle Mandarijnen weten, dal wjj dien vrjjpas bezitten, of hjj dan de cenigste is, die hieromtrent in onwetendheid is gelaten. De Madarjjn, verlegen zuil een affront te moeion ontvangen in de tegenwoordigheid van zooveel Chioeezen, antwoordt, dat h|j dit bang is, wanneer iemand zonder vrjjpas passeert. Mjjn knecht antwoordt hem, dat bjj niet bang behoeft te zijn, kenvell nog een weinig met bem terwjjl ik de Cbineezeo eens in den mond kjjk. Daarna trekken wjj ongemoeid verder, 's Avonds 9 uur komen wij in eene pleats, op korten af stand van de zieke, zonder dien dag iets te heb ben gegeten, sella geen druppel water gedronkeo. Wjj nemen onzen intrek bjj eene familie, waar- van reeds een gedoopt is, een ander zich tot het H. Doopsel voorbereidt. Wjj vulden onze grage megen met hetgeen zjj hadden en lagen weldra in diepen slaap gedompeld. Den volgenden morgen, na eene weldadige nachtraat, trokken wjj naer een ander dorp, gelegen aan den voet vin een zeer boogen berg, waarvan ter balveboogte zich de oude zieke moeder bevond. en aangetoond hoe het ons de voornaam ste geheimen van hot geloof voor oogen stelt, waarin wy Christus en Maria vereenigd zien. De Rozenkrans doet ons Maria voortdurend zien als de Moeder van God en tevens onze Moe der daarom is het Rozenkransgebed het meest passend, waar wij bidden voor onze dwalende broederswy doen een beroep op Maria's geestciyk moederschap. Vervolgens brengt de H. Vader in herinnering, hoe reeds vele zijner voorgangers, de heilzame kracht van den Rozenkrans kennend, dien onder de Oostersche volken trachtten te ver breiden. Telken male moehton zij van dit pogen de biydste gevolgen zien. Dit is de reden dat ook nu de H. Vader de beste verwachting heeft dal de krach tige uitwerkselen van den Rozenkrans weder ondervonden zullen worden. Hierby komt een verheugend leit voor hot Oosten en het Westen. Op 't Eucharis tisch congres te Jeruzalem is besloten een kerk te bouwen ter eere der Koningin van den allerheiligsten Rozenkrans en wel te Patras, niet verre van de plaats waar eenmaal onder Maria's hulp, de christelijke naam heeft geschitterd. Met vreugde heeft de H. Vader vernomen dat een comité zich onder zjjne goed keuring gevormd heeft om voor dien bouw gitten in te zamelen, zoodat men reeds is kunnen beginnen met liet leg gen der grondslagen. Hy heeft het noodige gedaan, opdat het leggen van den eersten steen zoo plechtig mogelijk zou geschieden. „Aldus znl die tempel daar slaan," spreekt de H. Vader, „als een gedenkteeken van voortdurende dankbaarheid van het christenvolk aan zijn Hemelsche Beschermster en Moeder, die er volgens den latynschen ritus onafgebroken zal worden aangeroepen, opdat zij, meer nog dan vroeger tegen woordig, de oude weldaden vermeer deren zal met nieuwe." Nogmaals spoort dc H. Vader einde- lyk, evenals aan 't begin, geloovigen en geestelyken aan, om deze maand vooral hun toevlucht te nemen tol Maria. Dal zy nimmer ophouden de Moedor Gods en ook onze Moeder aan te roe pen, zeggende„Toon dat gy onze Moe der zijl." Dat haar moederlyke goedertieren heid zich uitstrekke over geheel de wereld. Dat zy welwillend op de Ka tholieken moge ncderzien hen nauwer vereenigen door de brandende liefde In dat dorp aangekomen dronken wjj een kop berg op te klauteren. Do beschrijving van dien weg gaat mjjne krachten fe boven. Nu eena moeeteu wjj tegen het jjs opkruipen, dan weer langs een omweg over een rots klimmen, om dat de helling van het jjs te sterk was, en xoo bereikten wjj na een uur of 3 de plaats outer bestemming. Ofschoon ik hier van goen moe wor den weet, moet ik toch bekennen, dat ik afge mat was, en eerst eenige oogenblikken moest uitrusten, voor dat ik kon spreken. Daarna bereidde ik de zieke, die op haar ouden dag be keerd en dus nist erg onderwezen was, voor en hoorde daarna hare biecht en gaf haar het H. Oliesel. De menschen, die daar woon den, kwamen allen loegeloopen, bijna allen wilden Christen worden. Slechts eeno oude vrouw had verschillende moeilijkheden, noch tans dat de priester zich zulke vermoeienissen en ontberingen getroostte om die oude vrouw in hare ziekte bjj te staan, dat trol haar tea godsdienst, die zulk eene naastenliefde leerde, dat raooal toch wel iets anders zjjn, dan hunne fratsen. Zjj begon daarop met mjjn pedisseque en een paar christenen Ie redsneeren en bjj mjjn vertrek wensebte zjj ook Ch in te worden, om la ter oaar den Hemel t lunnen gaan. Zjj moest echter nog eerst voorbereid worden. Nu ia. er een die het noodzakelijkste kent Hjj bereidt naar zijn vermogen de overigen voor, terwijl ik een paar naar CUa pa eul heb doen komen, die grondiger in den godsdioost worden onder wezen, om later de ovarigan te helpen, latus- hen werkzamer make en standvastiger, om dc eer van den godsdienst op te hou den daarin liggen tevens voor den staat de grootste weldaden besloten. Dat zy ook op de afgescheiden volken met groote liefde moge neerachouwen dat zy heilzame begeerten in hen op- wekke en die ook gunstig in vervulling doe gaan. Dat het Oosten de vruchten plukke „van de groote dovotiezyner voorouders te harer eer. Dat zy de afgescheidenen van het Westen nut doe trekken uit de herinnering der weldadige bescher ming, waarmede zy zoovele eeuwen lang de groote vereering haar toege dragen, heeft beloond. Dal hen allen, waar zij ook zyn de Bmeckende slem der katholieke natiën tc hulp kome. „Onder deze allen," zoo toch sluit de H. Vader, „en by de overigen, waar zy zich ook bevinden, klinke krachtig één biddende stem van alle katholie ke volkeren, en klinke ook krachtig Onze stem, tot den laatsten ademtocht roependeToon one dat Oii een Motder zijt." BUITENLAND. Terwijl hel oftlciecle Italië leost vierde, de ex-GaribaldistCrispi snorkende rede voeringen hield en de vrymelsclarij jubel de by de herdenking van het brutale feit der inbezitnnmc van Rome door hot I'iëmontcesche roovergouvernement, was de 20ste September voor de ka tholieke Romeinen een dag van weemoed, gebod en boete. De kerken van Rome, die laler op den dag gesloten werden, waren des morgens overvol en lalryko H. Communiën werden tot eerherstel opgedragen. In de meeste sleden van Italië hadden de katholieken zich ver eenigd lot het uil brengen van een krach- lig protest tegen den Statenroof van 1870, evenals dit over de geheele katho lieke wereld weerklonk. Tot 28 Sep tember waren by Leo XIII en zijn staats secretaris kardinaal Rampolla reeds 30.000 telegrammen en adressen ont vangen en nog dagelyks groeit dit ge- lal aan. In het Vaticaan had alles zyn gewoon aanzien. De Paus verrichtte zyne dageiykschc werkzaamheden en kardinaal Rampolla ontving het by den II. Steel geaccrediteerde eorpt diploma tique als nnar gewoonte. Aan het ver zoek van Z. M. om op dien smartvollen gedenkdag in zyne nabyheid te zyn, hadden alle gezanten gehoor gegeven. ■chen weten ie daar op dien berg, hoe in lijd van nood te doopen. Wjj moesten daar, om aan 't verlangen van die stumpers te voldoen, boooenpesl(jen en oen drogen aardappel eten, en oa mjjn reis penningen daar achtcrgelalso te hebban, aak ten wjj weer van den berg af. Ofschoon Ik op deze reis Arnhemsche schoe nen had aangetrokken, rolde ik echter nog eenmaal onderste boven, maar gleed niet ver over hel holionda ik dcw|)l de ion den boven sten laag een weinig bed doen ontdooien. Na veel tobben kwamen wjj 's namiddags weer bchoudeo ia het dorp asn deo voet van den berg, dien ik nog niet too spoedig uit het ge heugen tal verbeten, bracht den avund en nacht door in eene christen familie, waar ik neg oen paar kinderen doopteeen jongen van tb jaar (Chriiten), die na den dood tjjner ouders in heldenache bandon was gerukt, aannam tol den mijne, misschien nog een heb overge haald Christen te worden en vertrok den vol genden morgen wederom lange een met stee nen bedekten weg en over bergen nsar Eul chou san hao, naar m||n buurman Missionarie Zjjlmans, en daarna naar 81 ing die, om met ooten ibitschop over oen en ander te spreken. Daerne keerde ik near Cba pa ent terug. Vigilie van Palmtondtg. Ik was echter nog niet Isog thuis toen ik een brief ontving ven een onier Cbiaeetcbe prieelera, <l'e door Mgr. naar het tol Che pe cut behoorende Hoang iang t' in wu getonden om daar do Misale la geren. Date, vreetende alleen niet klaar te kb-

Historische kranten - Archief Eemland

De Eembode | 1895 | | pagina 1