Katholiek Nieuws- en Advertentieblad No. 41. Zaterdag 9 Januari 1897. Tiende Jaargang. DE EEMBODE voor Amersfoort, Apeldoorn. Baarn, Barneveld, Blaricum. Bussum, Driebergen, Eemnes, Harderwijk, Hilversum, Hoogland. Laren, Leusden, Naarden, Nijkerk, Sc9st, Stoutenburg, Veenendaal en Zeist. Verschijnt eiken ZATERDAG. Abonnementsprijs par drie miudam Franco per post Afzonderlijke BureauKrommestraat, F 227, Amersfoort. Uitgave van de Vereeniging De Eembode. Het woord des Pausen. Ouder gewoonte heeft Z. H. de Paus daags vóór Kerstmis het H- College der kardinalen ontvangen, dat hem bij monde van kardinaal Oreglia di San Stefano zijn gelukwenschen aanbood. De zoete troost werd den 86-jarigen Grijsaard nog eenmaal geschonken, zich omringd te zien van mannen, die hem trouw zwoeren tot in den dood. Deel- genooten in den moeilijken, harden strijd voor de eer onzer Moeder de H. Kerk, kwamen zij voor den troon van hun koninklijken Aanvoerder in hun adres uiting geven van de gevoelens hunner smart, over de machthebbers, die gei n rekening houden met de onderrichtingen des Pausen omtrent maatschappelijke vraagstukken vervat in de pauselijke Encyclieken, en diep werd door hen betreurd de menschelijke ondankbaar heid, zooals opnieuw gebleken is bij de tusschenkomst des Pausen in de zaken van Abyssiniê. liet vaderlijk, maar koninklijk ant woord door den Stedehouder Gods daarop gegeven gold wel zijne broeders, de kardinalen van het H. College, maar zijn woord was tevens tot de geheele wereld gericht. Ook tot ons komt de stem van den grooten Paus Leo XIII, die opnieuw een teedere uitdrukking geeft van zijne waarlijk vaderlijke liefde, die alles en allen omvat. Van zijne lippen vloeide deze overschoone taal .Onze hooge leeftijd en de veelvuldige bitterheden, waarmee Onze Ziel wordt overstelpt, verzoeten Ons nog den troost, nog eenmaal de heilige plechtigheid van Kerstmis te mogen vieren onder het ont vangen der gelukwenschen van het H. College. Dankbaar aan God, den gever van alle goed, die Ons tot nu toe heelt willen steunen, smeeken Wij Hem iederen dag, niet te gedoogen dat dit laatste gedeelte van Ons tijdelijk leven nutteloos zjj voor de Kerk, en vragen Wij Hem de genade, het, hoe kort ook van duur, te mogen Prijs der Advortentiën; Van 1 tot 6 regelsf 0,30 Voor iederen regel meer- 0.05 Corrospondentiên cn AdvertentiSn moeten uiterlijk Vrjjdegavond wijden aan Zijne glorie en vooral aan het werk van herstel, dat gij, heer kar dinaal, zoo even hebt aangeduid. Het was overigens, in den dagelijkschen storm, die op velerlei wijze de menschen en de volken teistert, Onze plicht, tot het ge meenschappelijk welzijn, de bovenmen- schelijke krachten var. den godsdienst van Christus aan te toonen. In den loop van Onze langjarige be diening hebben Wij ons met bijzondere liefde beijverd onzen ergdenkenden en weerbarstigen tijd gunstig voorde chris telijke instellingen te stemmen. Daarom hebben Wij meer dan eens de volken uitgenoodigd, hun blik opmerkzaam en zonder vooroordeel te vestigen op de ware gedaante van de Kerk en het Pausschap. Inderdaad wanneer zij van de eenen beter gekend en van de anderen minder belasterd werden, zouden zij uit zich zelve voldoende zijn om de vooroordeelen uit den weg te ruimen en de meest onhan delbare zielen te winnen, omdat de Bruid van den Nazarener alsdan zou verschijnen, zooals zij is, niet als de vijandin, maar als de medehelpster tot allen goeden burgerlijken vooruitgang. De menschelijke maatschappij kon als dan vertrouwen hebben in eenduuizamen vrede en haar welzijn zien verzekeren door den invloed van het Christendom, dat alle rangen der burgerlijke en maat schappelijke orde krachtig zou verleven digen. Wij voor Ons zullen nooit Onzen blik en Ons hart van dit opperste doel af wenden. Hel verheven ambt, dat Ons is opge legd en zoo moeilijk reeds op zich zelve, wordt Ons nog moeilijker gemaakt door de tijdsomstandigheden, en Wij spreken niet van den tegenstand, dien het apos tolaat van waarheid en recht in deze wereld ontmoet en altyd ontmoeten zal maar Wij spreken van den uiterlijken toestand, waartoe de Opperpriester sedert meer dan vijf en twintig jaren gebracht is; want de sophismen en rechtsficties zijn ijdelnu de providentieele vorm der onafhankelijkheid van den H. Stoel een maal vernietigd is, is er geen middel om hem op een zekere en voegzame wijze de "hem toekomende vrijheid te waar borgen. Waartoe dienen de wellen, ingevoerd om den persoon en de waardigheid van den Paus te beschermen? Wij hebben er kort geleden de ondervinding van op gedaan nauwelijks hadden Wij in het Oosten Ons woord ter gunste der Arme niërs doen hooren of Wij vatten, in een oogenblik, dat smartelijk was voor ons schiereiland, de gedachte op, in een ver en vijandelijk land honderden dapperen te troosten, die door de wisselvalligheid der wapenen verraden waren. Het gees telijk vaderschap en de liefde lot het vaderland waren onze drijfveer. Wij zijn tusschenbeide gekomen, zonder de moge lijkheid te voorzien van hetgeen er ge beuren zou en zonder Ons er over te be kommeren. Wplnu I iedereen heeft gezien hoe die liefdevolle daad openljjk weerloos aan beleediging en laster werd overge geven. De geest, die den tegenwoordigen staat van zaken beheerscht, is dus nog altijd dezelfde. Men blijll hardnekkig een ern stig conflict bestendigen, dut duizenden gewetens verontrust en als een nacht merrie op het lot van Italië drukt. Be Ireurenswaardige dwaling, en God weet hoe smartelijk zij voor Ons ismaar dit verflauwt Onze hoop niet, omdat zelfs over de wegen der menschelijke politiek heimelijk uit den hoogen Hij waakt, die de harten in Zjjn hand houdt cn de volken geneest in het uur der barmhartigheid." De geheele toonladder van aandoenin- gers wordt in het gemoed der katholieke wereld in trilling gebracht, als de innig beminde Vader aller geloovigen zoo hartroerend tot allen spreekt. Men geniet de volle majesteit des woords van dezen Paus en gevoelt tevens de weemoedigste aandoeningen der ziel daarin uitgedrukt. Met den grooten Leo XIII wordt men bewogen als hij, de eerbiedwaardige hoog bejaarde Grijsaard spreekt van den troost nog eenmaal het Kerstfeest met zjjn getrouwen te mogen vieren men wordt diep verontwaardigd, waar de droeve klacht van 's Pausen lippen komt over den rampzaligen toestand, waarin de H. Stoel door de listen cn lagen zyner vijanden is gebiachtmaar ook een blijde hoop zou ons willen doen jubelen als de Paus-koning spreekt van Hem, die de harten in Zijn hand houdt en de volken geneest in de ure der barmhar tigheid. Waarljjk een heerlijke verschijning in onze dagen van duisternis en ongeloof is onze roemrijke Paus. Wel echter is de kroon, die zijne slapen drukt, een vree- selijk zware last. Maar met welk eene edele fierheid wordt ze niet door hem getorst. Sinds jaren reeds siert die kroon zijn Koninklijk hoofd, en steeds schit terender fonkelde Zij van ongeëvenaarde glans. Doch hoe ineer zij het vergrijsde hoofd van den grooten Leo XIII om straalt, des Ie ineer ook schijnt zjj door de goddeloozen aangewezen tot het toe brengen van de felste slagen en de grievenste smaad. Maar ook hieruit straalt in volle schittering de waar heid ons tegendat lijden en foltering den verheven Plaatsbekleeder Gods niet doen buigen voor schaamteloos geweld. Welk een voorrecht derhalve voor ons kinderen te zjjn der Katholieke Kerk en te mogen strijden en Ijjden voor onze H. Moeder, onder aanvoering van den Stedehouder Gods, wiens koninklijk woord ons in de dagen van het bljjdc Kerstfeest, weder als een hemeltaal trooslend en bemoedigend in de ooren klonk. BUITENLAND. Den 27en Dec. heeft Z. II. de Paus eene toespraak gehouden tot de voor naamste oud-officieren van het pauselijk leger. Hierover zijn de Italiaansche mi- nisterieele bladen zeer boos I Nog zoo pas hadden zjj vermeld, dat de bezoeken van kardinaal Ferrari te Monza en die van kardinaal Bansa te Florence bij koning Umberto, wel eens eene inlei ding zouden kunnen zjjn tot toenadering van den kant des Pausen. En nu heeft Z. H. de Paus krasser dan ooit ge sproken en de noodzakelijkheid doen uitkomen van herstel der wereldlijke macht, en uitdrukkelijk, verklaard dat de tegenwoordige toestand onmogelijk lang kan duren. Ten slotte verklaarde Z. H. de Paus, dat hij vroeger reeds door hun groote geestdrift was getroffen en dat zijn hart hem ingaf hen spoedig weder in hunne vorige betrekking den Stedehouder van Christus te zien omringen. „En zoo sprak Z. H. verder een zelfde geloof en een zelfde geestdrift valt ook bjj de hier aanwezige overlevenden dier dappere schare te bewonderen." De Opinions noemt dit eene recht- strecksche uitdaging. Ook zegt zjj, dat de Regeering, n. b., niets gedaan heeft, om zoo iels uit Ie lokken I De Regeering zoo gaal hel blad verder, zal den weg der gematigdheid niet verlaten, en mochten de woorden des H. Vaders in daden verkeeren„dan zoo roept zij uil dan zal de terechtwijzing ge streng, snel en beslissend zijn. De gods dienst heeft van de regeering niets te vreezen, maar wie van wereldlijke macht droomt, loopt gevaar, den eigen onder gang nabij te roepon. Indien de onver- zoenlijken in het Valicaan zegevieren, zooals de woorden des Pausen aandui den, dan zullen de gevolgen neerkomen op het hoofd dergenen, die van dezen ommekeer van zaken de schuld dragen." Hieruit blijkt alweer voor de zoo- veelste maal, dat Z. H. de Paus, niet alleen het recht niet heeft, volgens het één Italië, om terug te eischen, wat éénmaal wettig eigendom is en blijft, maar dat de H. Vader zich ook vol strekt niet mag verstouten zelfs maar eene zinspeling te uilen op het eenmaal terugerlangen van dit wettig eigendom. Arm Italië Dit Abyssiniö is de eerste bezending krijgsgevangenen met de Adriatico te Napels aangekomen. Het is den soldaten ten strengste verboden ook maar iets uit te laten over Abessinië. Ten dui delijkste blijkt hieruit al weer, hoe bang de Regeering van het één Italië is voor de nieening van het vólk 1 De kardinaal-aarlsbisschop van Napels, Sanfelice di Aquavella is op twee en zestig jarigen leeftijd aldaar overleden. Z. Em. had zich een grooten naam verworven op elk gebied van kunsten en wetenschappen. Hjj was een zeer FEUILLETON. TTRKf VEROORDEELDE. zien, als ge seas acht dagen de kinderen ver en om iedere lap trapop, trapaf, loopen ol u de Inst t teljjke geven i) .Haar om 'sHemels wil, Joseph," riep vrouw Landsberg op zekeren morgen tot haren man, toen zjj kwalijk veertien dagen zich inde woning van Meijer gevestigd hadden, .dat is •och eenvoudig niet uit te houden I Wanneer ik een paar doeken te wasschen heb, moet ik vgf trappen af naar het waschvertrek, en dat wil wat zeggen, als men kleine kinderen heeft. Is het dan werkelijk zoo erg, als ik voor een enkelen keer in de kenken een kleine wasch beredder?" .Zeker is dat erg," antwoordde Landsberg. .Zet het toch voorsl uit nw hoo "d het contract te breken, want dat zon ons heel lee'jjke on aangenaamheden kunnen berokkenen. ^Mejjer laat ons onverwijld op de straat zetten. .Dat ooinenscb," prevelde vrouw Landsberg. .Op de keper beschouwd hadden we toch beter gedaan met nacr een andere woning om te zien, Joseph .Och wat," viel Landsberg, zfin jas aantrek kend, zjjn vronw in de rede, „ze zjjn bijna allemaal als Meijer, en mogelijk nog erger. Ze zeggen allende woning schaadt door de wa terdamp. En dat is toch ook wel eenigszins „Dat beetje waterdamp," antwoordde de vrouw •Pottend „zal toch waarlijk de muren niet doen vaneen scheuren. Ik zon wal eens willen van een huisbaas nog geljjk te .Ik heb genoeg te loopen," merkte Lands berg op, ,en meer trappen in een dag te be- limroeo dan gij in een heele week. Op dit ogenblik liggen er minsteos honderd wissels p de latei, die ik voor den avond nog moet icasseeren. Dat is ook geen kinderspel. Nu, dag vrouw, lot van middag, dag kinderen, goed Nadat de man zich verwijderd bad, zette zjjn vronw een groote ketel met water op de kachel, en bereidde in de keuken alles voor. sloct zjj zorgvuldig en werkte binnen zonder hall- uur later de huishoudster van meneer Mejjer op den gang langs de deur van Lands- bergs vertrekken ging, bleef zjj plotseling staan haar spitse neus trok ze snuivend op gelijk eeo haas, waoneer hij een vijand bespeurt; zacht sloop haar magere gestalte tegen de deur en glnnrde door het sleutelgat, doch zij ver mocht niets te zien- Dan snoof zjj met inspan ning de door de reten van de kenkeodenr drin gende damp in haar haviksneus en fluisterde .Waarachtig, zeeplucht en waterdampen. Die persoon waschl!" En zjj spoedde zich met jeugdig vuur naar beneden, om meneer Mejjer dit belangrijke nieuws te verkondigen. Deze liefderijke man geraakte, toen hjj hoorde van de ontzettende verbreking van het huurcontract, in heftige be weging, sloeg op de tafel en zwoer hun dit betaald te zullen zetten, door ze onverwijld uit het huis te jagen. Zjjn huishoudster meende echter, dal het beter was, dit nog niet dadelijk te doen, maar te wachten tot men meer zeker heid had. De vronw zou zich natuurlijk niet vergenoegen met dit eenmaal te doen. Ook kon bjj zeker daarop rekenen, dat zjj de deuren ge sloten had, en wat zou hjj dan uitvoeren, als ze hem niet openen wilde Dat zag meneer Mejjer ook in, en daardoor kalmeerde hjj, Later hield hjj zich bezig met de Ijjsl zjjnor hnurders eens na te gaan. Op de eerste verdieping woonde een postbeambte, die zjjn huur met een pjjnljjke promptheid be trouwen betaler den huurprijs te verhoogen. Dit zelfde noodlot trof een op de derde ver dieping wonende weduwe, wier dochter zich van haar zuur verdiende geld een pianino had aangescbafl, om ook te hnis nog eenige uren les te kunnen gevenlieden, die zich zulk een weelde kuoneu veroorloven, meende bjj, kunnen ook meer hunr beulen. Nadat hjj volgeoderwjjze zijn inspannend dagwerk geëindigd had, kleedde bjj zich en ging, in het zoete bewustzijn, hier op aarde ten volle zjjne verplichting na te komen, met opgeruimd gemoed naar zjjn sociëteit. Landsberg spoedde zich intusschen, met een pak kwilanliëu in een kleine Iederen Usch, van de eene straat tot de andere. Was de afsUnd lus- schea het eene en bet andere huis wat al te grool, dan sprong hjj wei eens op den tram, om den wog te verkorten, maar dikwijls mocht hjj dat niet doen, wilde hjj niet door die uit gaven met zjjn karig inkomen in conflict ge- Het was reeds over twaalven toen hjj op het kantoor der firma Lassen aankwam, om de in ontvangst genomen gelden af te dragen. Slechts de chef des huises, Sigmnnd Lassen, was nog aanwezighg zat in zjjn naast het kantoor zich bevindend bijzonder vertrek. Toen nu Landsberg binnentrad, beval hjj hem, hel geld uit te tellen, en de kwitanliSo, die Inge lost waren, op een vel papier te noloerenhjj een en ander te onderzoeken. Daarna verwij derde hjj zich door zijn privaalkabioet, wier denr bjj achter zich dichttrok. Landsberg telde en rekende onafgebroken voort. Hel ontvaogen bedrag wilde niet kloppen, er moesten naar zjjn berekening twintig mark meer zjjn. Hierdoor geraakte hg een weinig in ontroering, omdat hjj voor inogeljjke verliezen aansprakelijk was, zag dos de geldbeurs nog eens na en rekende met verhit hoofd de op de Ijjit genoteerde geUllenrjj noch eens door. Daarbjj was hjj zoo in zjjn arbeid verdiepl, dat hjj iu 't geheel niet bemerkte, hoe de deur van het kabinet des heeren Lasser zacht ge opend en na oen wjjle weder even behoedzaam gesloten werd. Een ball uur later verscheen Lassen weder. Hjj lelde vluchlig de lange rjj van goud- en zilverstukken, welke Landsberg in rechte lijnen naast elkander had gelegd en veide dan .Maalt nu maar spoedig dat ge wat te eten krjjgl, Landsberg, het is later geworden dan gewuonlijk, en heden oamiddag bebt ge nog genoeg te loopen." Hjj streek de geldstukken bjjeen en droeg ze in zjjn kabinet, om ze daar jin de voor iedere soort bestemde lade te bergen, onderwjjl Lands berg zich verwijderde. De deur van do geldkast atond wjjd open. Lassen bad bet niet noodig geacht ze te sluiten, omdat hg zijn bode het viste vertrouwen schonk. .Vu echter had hij kwaljjk eon blik erin geworpen, of hjj bleel met de geldstukken in de hand hoofdschuddend staan. .Wel, wel," mompelde hjj, „waar mag toch die geldrol gebleven zijn?" Snel liet hjj nu de geldstukken uit zjjn hand in een lade glijden en begon te zoeken. Daartoe had hjj evenwel niet veel tjjd noodig daar de ruimte iu zjjn kas van garingen omvang was. echter te vergeefs, nergens d bij een vermiste geld. Lassen liet zich op een stoel neder en dacht, met het hoofd in de hand steunend, een wjjle na. Opeens ging nu de deur open en een zeer statige dame van ongeveer vjjftig jaren trad .Nu Sigmnnd," zeide zjj, hem nader tredend, .hoe is het, rjjdeo wjj nog uit voor het diner .Ja, ja," antwoordde Itaar gemaal, .laat maar vast inspannen. Ik heb daar juist een onaan gename geschiedenis te overwegen." .Wat dan, Sigmnnd?" vraagde mevronw Lassen beangst, .Ge bebt toch niet aan de bears

Historische kranten - Archief Eemland

De Eembode | 1897 | | pagina 1