Katholiek Nieuws- en Advertentieblad No. 42. Zaterdag 14 Januari 1899. Twaalfde Jaargang. DE EEMBODE voor Amersfoort, Apeldoorn, Baarn, Barneveld, Blaricum, Bussum, Driebergen, Eemnes, Harderwijk, Hilversum, Hoogland. Laren, Leusden, Naarden, Nijkerk, Soest, Stoutenburg, Veenendaal en Zeist Verschijnt eiken ZATERDACt. Abonnementsprijs par drie nuidm Franco per post Afzonderlijke nummers f 0,06 Bij dit nummer behoort een Frankrijk en Graaf de Chambord Dit schoone en zoozeer door de natuur begunstigde en rjjkpezegende Rijk beeft eeuwen gekend van grootheid en macht, van aanzien en glorie; de rechtmatige titel, dien het verwierf, was die va groote Natie. Haar ontzagljjke invloed deed zich gelden aan de hoven, hare taal werd er gesproken, van haar ging verlichting en beschaving uit, zij be- heerschte den toestand der volkeren xy stond aan de spits der Europeesche Staten. Groote verdiensten vergaderde zjj zich jegens de Bruid van Christus, die dankbaar haar den glorievollen titel schonk van de oudste Dochter der Kerk. Schitterend vervulde zij de zending onder de volkeren haar door de Voorzienigheid aangewezen, de uitbreiding des Chris tendoms, de bescherming der Kerk en haar Opperhoofd, de bevordering der katholieke belangen, de verdediging harer vrijheden en rechtenedelmoedig bracht zjj daarvoor de schoonste en de ver- bovenste offers. In grooten getale zond zjj steeds hare zonen en dochters over de zeeën tot verspreiding des Evan- geiie's onder de heidensche volkeren onnoemlijk waren de schatten, welke zjj jaarlijks te zamen brgcht tol on dersteuning der Missiën, krachtdadig was hare bescherming tegen de aan- vallen, die de missionarissen dikwijls hadden te verduren. Wanneer het erf goed ran den H. Petrus werd bedreigd, snelde zjj te wapen, om het te verdedigen tegen gewetenlooze aanvallers en voor den Paus te behouden, wat de grootste harer Koningen, Karei de Groote, den Roomschen Stoel had geschonken. Bin nen deze historische lijnen; door de Voorzienigheid haar getrokken, aan schouwen wij haar groot en machtig. Helaas, Frankrijk bleef zijne roeping BureauBreedestraat, E 349. Amersfoort. Uitgave ven de Vereeniglng De Eembode. niet getrouw het heeft verraad gepleegd tegen de Bruid van Christus, ontrouw is het geworden aan de Moeder, wier oudste Dochter het is. Opmerkenswaardig zijn de feiten, die de geschiedenis der laatste tijden ons van Frankrijk heeft op- geteekend. Men schreef het jaar 1870. De oorlog was uitgebroken tusschen Frank rijk en Pruisen. Napoleon, de machtige keizer van Frankrijk, trekt de Fransche bezetting uil Rome terug, en levert den Paus en diens Staten over aan het revo- lutionnair Italië. Hij, die door revolutie zich de keizerlijke kroon had bemachtigd, hjj aarzelde niet om de revolutie toe te staan over den Paus te zegevieren, hjj ver gat, dat er een Oppermachtige is, die de kronen verbrijzelt, de Rijken vernedert, Landen ontvolkt en in woestijnen her schept, wanneer zjjn wraakhoorn zich uitstort over een zjjnen wil weerstrevend volk. Opmerkelijk is het, dat op den zelfden dag, toen de Keizer door terug roeping zijner bezetting den Paus en diens wetteljjk bezit prjjs gaf aan de revolutie, de geschiedenis het begin op- teekent van eeno reeks vernederingen en nederlagen, elkander opvolgend met een wonderbare snelheid. De capitulatie Metz, de val des Keizers, de zege vierende intocht van het Duitsche leger binnen Parijs, de schandelijke vrede, waardoor twee provinciën moesten wor den afgestaan met eene oorlogsschatting vjjf milliarden was het werk van eenige maanden. Bovendien, Hjj, die heerscht over vorsten en volken, ontnam aan Frankrijk de keizerskroon om haar te drukken om de slapen van een pro- testanUchen Vorst, Pruisens koning, die verheven werd tot keizer van Duitschland. 't Scheen, dat het vreeseljjk strafge richt Gods het diep vernederde Frankrijk tot betere gezindheid zou terugvoeren; berouwvol en boetvaardig scheen het gesteld over het trouweloos verraad tegen de Kerk en haar Opperhoofd ge pleegd; de grondslagen wsrden gelegd op den Mont Martre tot eenen tempel om eerherstel te geven voor bet zondige Pri]> dsr Advertentièn i Van 1 tot 6 regels Voor iederen regel meer Frankrijk. Met groote belangstelling volg de de katholieke wereld de onderhan deling, met den edelen Graaf de Cham- bi-rd aangeknooptmen verwachtte spoedig den terugkeer van het wettig koningshuis der Bourbons op Frankrjjki troon. Tot voorwaarde werd gesteld; Frankrijk moest breken met de revolutie, die een Napoleon UI had voortgebracht, de revolutie-vlag moest worden neerge haald, de lelie-vlag, het symbool der katholieke Bourbons moest wap peren over Frankrijks bodem. Zoo wilde het de Graaf de Chambord, maar Frankrjjk begreep de oorzaak zijner ram pen niet, het wilde het symbool der revolutie niet loslaten. Op de onverzette lijke beginselvastheid van den Graaf sprongen de onderhandelingen af. In plaats van het Koningsschap werd de Reoubiiek bestendigd en de revolu- tionnaire vlag behouden. Zij, die in dien tjjd luide hunne afkeuring uitspraken over de onverzettelijkheid van den Graaf de Chambord, vergaten, dat eene vlag beginselen symbolizeert, een openljjk devies is, in welke richting het staatsbestuur zal worden gedreven. Re- volulionnaire beginselen zullen nim- ten goede en ten zegen gedijen, maar lot ondergang en verderf, alleen de ware christelijke beginselen zullen volk tot heil en geluk strekken, de Allerheerscher zal slechts daaraan Zjjn onmisbaren zegen hechten en vrede en geluk en voorspoed doen heertchen. •Dit begreep de Graaf de Chambord, en daarom wilde hjj van geen toegeven weten. Of zich de Graaf heeft vergist Ieder, die iets meer ziet in eene vlag dan doek en kleuren en die de geschiedenis van het aan het revolutionnaire dundoek gehechte Frankrjjk sinds '70 heett gevolgd, kan, dunkt ons, niet aarzelen den wettigen pretendent van Frankrjjks kroon in 't gelijk te stellen. Hjj wilde als koning zjjn volk besturen tot heil en zegen, niet ten vloek en verderf en verkoos liever erzaam burger te leven dan kroon en heerscher98tafte plaatsen onder eene vlag, die revolutionnaire beginselen hul digt met de zjjne in lijnrechten strjjd; liever verkoor hij de ballingschap, dau hel karakterloos werktuig te worden van een 't Christendom vijandigen geest, liever wilde hij verwjjderd van Zjjn Kroonland sterven, in 't bewustzijn van een goed geweten, dan met vorstelijke praal ten grave te dalen verheerlijkt door de party der revolutie. Waarlijk, de Graaf de Chambord staat voor ons in de geschiedenis opgeteekend als een waar Christen, als een man van karakter I BUITENLAND. Dinsdag 1.1. is de Fransche Kamer, na haar Kerstreces, weer bijeen gekomen. Al aanstonds bleek het, dat naar aan leiding der zaak Beaurepaire, dc ge moederen meer in gisting waren, dan in den laatsten iyd onder den indruk der Dreyfus-zaak. De oudste afgevaar digde Boisset presideerde en wees in zijne openingsrede op den tegenwoordigen toestand van tweedracht en opgewon denheid in den lande en zeide o.a. .Het buitenland heeft gebruik gemaakt van den toestand van agitatie en ver warring, om een aanmatigende houding te nemen. Frankrijk, het vaderland Jeanne d'Arc, heeft echter met min achting daartegen geprotesteerd. Aan de smartelijke verdeeldheid moet onver- wijld een einde komen wij moeten ons voorwaartsslreven hervatten, wy moeten weer kalm, vertrouwend, sterk worden." Terstond na deze rede riep de afge vaardigde Baudry d'Asson„Leve het leger I Weg met de Dreyfusards I" waarop de uiterste linkerende van repliek diende met den uitroep„Weg met de schelmen en de falsarissen, die het land in op spraak brengen 1" Nadat de rust teruggekeerd was, werd tot voorzitter der Kamer herkozen Paul Deschanel met 323 stemmen, tegen 187 op Brisson, die getracht had Deschanel uit den vooreittersstoel te dringen. Ook in den Senaat «prak de waar nemende voorzitter, Wallon, in byrta dezelfde woorden zyn gevoelen uit over den huidigen toestand in Frankrjjk en voegde er aan toe, dat ernstige mannen zich met reden ongerust maken. De Dreyfus-zaak is een nieuwe phase ingetreden. De heer Quesnay de Beaure paire, voorzitter van de Civiele Kamer van het Hot van Cassatie heeft zijn ontslag als zoodanig genomen en wel naar aanleiding, zooals hij beweert, van de partydigheid, waarmede de revisie procedure gevoerd wordt. Vooral de voorzitter van het Hof van Cassatie, Loew, en de raadsheer Bard worden door hem beschuldigd van par tydigheid ten opzichte van kolonel Picquart, die nog wel uit het leger is weggejaagd en beschuldigd wordt als valsche belasteraar van het officierenkorps. De uittreding van Beaurepaire geeft den Dreyfusards heel wat te denken, doch tevens geeft het hun slof om den onverkwikkeljjken stryd, welke het arme Frankrjjk hoe langer hoe dieper in de achting der volkereu doet dalen, met vernieuwden hartstocht voort te zetten. De toestand op de Philippijnen is nog irre van bevredigend. Uit Manilla komt de tyding, dat de Tagaliërs de 13000 Spaansche gevangenen niet uitleveren, wyi zij bang zijn, daardoor den schijn op zich t" laden, dat zij de heerschappij der Veree.iigde Staten erkennen, en hier toe zyn zij volstrekt niet geneigd. Slechts onder voorwaarde, dat de Spaansche Regeering rechtstreeks .in onderhande ling treedt met de Regeering der Philip- pynsche Republiek, willen zij officieren en soldaten op vrije voeten stellen. In den 1.1. Maandag gehouden Spaanschen ministerraad is dan ook besloten, gene raal Rios te machtigen zoo noodig recht streeks met de Tagaliërs in onderhan deling te treden over de invrijheidstelling der gevangenen. Dit strydt echter met de bepalingen van het traelaat van Parijs, doch danr de Amerikanen niets willen of kunnen doen om deze onge- lukkigen tc helpen, meent Spanje verplicht te zü» zyn dappere zonen voor algeheelen ondergang te moeten behoeden. Op Cuba gaan de zaken voorspoedi ger. Uit Havanna komt de tyding, dat alle Spaansche soldaten naar hun vader land zijn ingescheept en er geen meer te Havanna vertoeven. In Zuid-Italië hebben weder op stootjes plaats gehad en wel in het Siciliaansche stadje Niscemi. Hoopen boeren met vrouwen en kinderen school den samen op het marktplein en riepen ,Weg met den Gemeenteraad 1 Weg met de verbruiksbelasting 1" Ruiten werden ingeworpen en de huizen der belasting gaarders in brand gestoken. Er werd FEUILLETON. Het gebed der onsebnld. Dieper zonk het hoofd ran den eenzamen nun, toen de laatate toonen ven bet lied weg- stierven en eeoe plechtige stilte intrad. De tranen, welke reede enkele oogenblikken zijn oog ver duisterden, stroomden thzns over zjjne wmngeo. Al bewogen zich de lippen nog gebed, de Eenwige, die in bed: .God wees mjj, 00F ^^donr, gatadig I" En de goede Herder, din ■f zjn leven voor Zjjne schepen gel, zoo Hjj geen medelijden hebben mei dit afgedwaalde schrap Zon des bet woord: .Vrede den mensehen, die ran goeden wille zjjn 1" dat eens over Beth- lehem. klonk, Mo ydele klink geweest zjjn VI Toen de H. Mis ten einde spoedde, wei den ongelukkige te eng binnen de more kerk. Hjj verlangde naar friseche lucht en nog de eenzaamheid, waar hj) zjjne tranen - niet voor dn Ulinithm bnhoefde te verbergen. Hij droogde ongemerkt zjjn gelaat en sloop near S buiten. .Wiat ik maar, wal er Tan mijnen bron der geworden ia 1 O, kon ik bet verleden maar wear gced mei» ao tot dien God mjjner sehuld- daken# kinatvaran taragkrami" mikte hjj. m U mijner." e bat dn plotselinge overgang uil de be dompte karkioctat in de open lncht, of wae bet de diepe beroering, dio bem had aangegrepen, bjj wankelde en zon zeker ter sarde gestort zjjn, iel eeoe behulpzame bind bem gegrepen en ondersteund had. Wat deert n vroeg eene medelijdende stem, Een hevige rilling voer den aangesprokene »r de leden, bjj herkende die stem. .Jacob, wgering I" mompelde hjj naowljjke hoorbaar, rergilTenis," waot bij, dis hem voor den val behoedde wat zjjn broeder, dien hjj meende gedood te bebben. „Karei, Karei I" kloek het bem jubelend legen, en voor hjj bet alf wiat, lag by in de a van zjjnen broeder Jacob, wiens vreugdetranen zich met de zjjne vermengden. Zoo stonden zjj daar een oogenbtik sprakeloos. „Vergeving," begon de schuldige weder, de eerste opwinding een weinig voorbjj hjj weer in steal waa te spreken. „Ik heb n niets te vergeven, Karei!' bet antwoord„wat rallen vader en m onuitsprekelijk big zjjol Zjj bebben, evenals ik, met beete tranen uwe afdwaling boweei dag en nacbt den hemel om nwe terugkeer gesmeek. I" Hjj vertelde hem nn in korte woorden, vrat den vorigen avond in hui voorgevalt» en hoe de kinderen ook voor bem hadden gebed»daarna zeide bjj„Het waa niet sSjaa*» de plicht der broederliefde, K-rel, die mjj dal gebed ia d» mond legde, mes ik andera tegen handel». In piaata vu door mjjoe onverschilligheid, had ik nw hdt door zachtmoedigheid en broe derlijke toegenegenheid. De ondere ie niet alleen verplicht den jongere bet goede voorbeeld voor to houdeo, hjj bad bem ook do hand moeten rijken, om bem door de overredingskracht der liefde terog te leidra alt du kring der valsche vrienden in het onderlijk buia. Mijne goedge meende vermaning» konden u niet helpen, wel echter n verbitter». Dat lag rnjj in al deze jaren als lood op de ziel, en deze gedachte trad mjjn gelnk meermal» verwoestend in d» weg." „Neen, neu, Jacob, spreek niet aidnsl" viel hem Karei in de rede, „nwe liefde welke ik zoo weinig verdien, meg de wairbeid niet ver kleinen I Ik tllera ben de schuldige, gj| hebt allen gedaan, wat gij vermocht, om mjj vu du electa tu weg af te brugu 10, hoe veriug ik er naar, mjj au de voelen te werpen ven mjjoe diep gekrenkte ondere u bun om ver giffenis te imeeken I Maar eeret moet mijne rekuiog met d» hoogst» Hechter vereffend zjjn. O* uaar onze ondere, wees mjj bjj hu eene voorspraak, terwjjl ik du priester mjjoe misdaden rouwmoedig btljjdel" Daarop scheidden zjj tan elkaar. .Mijnheer Pastoor, daar is ienund, sproken," zeide de bejaarde huishoudster tot du eerwaardig» grijsaard, die juist zi|ie ge bed» na de H. Mis had rerriebt en wilde larugkaeren. „Win ia het?" vroeg de heminneijjl op zjjn gewon» bljjgeeetigw toon. het verzoek wel enigszins ongelegen kwam. De bniahondster gaf hem een kaartje. Neuwijjks had bjj er een blik op geworpen, of eu straal vu hemeiecbe vreugde verhelderde zjjn gelaat. .Eindelijk, eindelijk I" zeide btj, terwjjl bjj den wachtende roet vlngge schreden tegemoet liep. .Harteljjk welkom, Karei!" riep hjj den jon- gu man toe, terwjjl hjj bem met vaderljjke leedorheid de hand drukte: „Qod zjj gelooid, die u thans in nwe geboorteplaats terug leidt." liet hart van den ander was te vol, dan dat hg ou woord kon uiten. Hjj vertrouwde daarna den ondeu, trouwen vriud, die bem gedoopt u onderricht had, die hem voor du eersten keer bet Brood der Engelen bad gereikt, al zjjue aldwiMgu toe, terwyi bjj truu vu berouw vergoot, dat hjj voorbeen zjjne vermaningen in den wind bad geslagen. Thans bad de harde hud der ondervinding bem wjjs gemaakt. „Goddank, mjjn zoon!" sprak de oude pastoor met vu audoeuing trillende stemtoen bjj de woorden der absolutie over den zondaar uitge sproken had, „wat Jezns, die heden voor ons in de kribbe verschero eens de zondares toeriep, dat herbaal ik te dezer stond: „„Ga in vrede, mjjn zoon, en zondig voortaan niet meer."" Eu wjjle later trad de ronwmoedige zondaar, over wien de ugeien jubelden, tot de Tafel dea Heer». De vrede, welke de wereld niet geven kan, waa bem t» deel gewordu. Het Kindje ran Bethlehem had met de koord» zjjn er oneindige liefde wederom eue ziel tot zieb getrokken. „üw zoon leeft," zoo klonk bet du le«os- sa patriarch tegu, en zjjn hart jubelde vu vreugde. Een zelfde gevoel doortintelde ook hart» der Rovers familie, toen zjj Van Jacob hoorden, dat hu doodgewaande zoon leefde •eldra in bunne armen terug ton keer». Ais eeoe boodichap des engels klonk hun due tyding in de oor», dnbbel dierbaar, omdat zü hoorden, dal by weer op het goede pad was. Hoe langzaam ging de lyd voorby. Hoe treu zelig liep de klok tot den tgd vu wederzien. Hot begeerig vingen de oude lieden eiken kluk op, die uil de verte lot hu doordrong 1 Eindeljjk ging de deur open, m aar nog voor dat de in dubbel» zin wedergevonden zoon ook maar de woorden stamelen kon .Ik beb gezondigd I" geroeide by zich door de bevende arm» zjjner oudere oruringd, klopte zyn hart au bet warme moederhart, dat zooouoemiyk veel door bem had geledn, maar in de over maat vu vreugde alle leed eu droefenis ver- God bad het gebed der onschuld verhoord. De gewelenskoagiogen hadden du schuldige ais met geeeelriemen naar da plaats terugge dreven, waar by tjjno misdaad voltrokku bad. Daar echter wachtte hem de guade, dia ham met onweersiaubaar geweld aangreep u bem leidde, waarheen hg uit eigu kracht nooit zou gekomen zyn. En de vrede, bet heerlyk geschenk vu het Kerstkindje, had met den beronwvoli» zoon bjj lamitie Hoven weer vreugdevol haar intrede gedaan. EINDE.

Historische kranten - Archief Eemland

De Eembode | 1899 | | pagina 1