Katholiek Nieuws- en Advertentieblad
No. 28.
Zaterdag 11 October 1902.
Zestiende Jaargang.
DE EEMBODE
voor Amersfoort, Apeldoorn, Baarn, Barneveld, Blaricum. Bussum, Driebergen, Eemnes, Harderwijk, Hilversum, Hoogland,
Laren, Leusden. Naarden. Nijkerk. Soest, Stoutenburg, Veenendaal en Zeist.
Verschijnt eiken ZATEKDA6.
Abonnementsprijs per drie maanden
Franco per postI 0,40.
Afzonderlijke nummersf 0,05.
BureauBreedestraat, 18 Amersfoort
Uitgave van de Vereeniging De Eembode.
Prijs dor AdvertentiSn
Van 1 lol 6 regelsf 0.30
Voor iedcren regel moer0.05
ircau bezorgd zj|i
moeien uiterlijk Vrijdagavond
Bij dit nummer behoort
een Bijvoegsel.
De Romeinsebe quaestie.
11. (Slot.)
Het maakte blijkbaar by debondge-
noolen van Italië een niet aangenamen
indruk, dat zoo spoedig na de hernieu
wing van het Drievoudig Verbond een
lid ervan toenadering ging zoeken bij
den Tsaar van Rusland, die zijn kracht
heeft versterkt door een bondgenootschap
te sluiten met Frankrijk. Van Duitsche
zijde vooral werd de Koning van Italië dan
v ook nog al scherp nagespeurd, en de
toosten, bij zijn bezoek te Petersburg uit
gebracht, in de diplomatieke schaal ge
wogen en nauwkeurig onderzocht. Men
mompelde reeds in de Duitsche pers
over verkoeling der betrekkingen tusschen
Duitschland en dien bondgenootvan
daar dat zijn komst te Berlijn met een
gemengd gevoel werd te gemoet gezien.
Toen Koning Victor Emanuel echter
in aantocht was, verschenen in de Duit
sche pers de gebruikelijke begrotings
artikelen. De ofticieele Duitsche „Reichs-
Anzeiger" was aanstonds gereed er op
te wijzen, dat de vriendschap der beide
dynastieën voor de Duitsche evenzeer als
voor de Italiaansche natie van belang
is, als een onderpand van de vastheid
van de politieke betrekkingen, die de
beide landen onder elkander en met
Oostenrijk-Hongarije verbinden.
Ook de regeeringsbladen deden hun
best den komenden koninklijken gast aan
genaam te zijn, en Keizer Wilhelm deed
hot overige. Het gold hier dan ook een
tweeledig doeleerstens door beluigingen
van bijzondere hartelijkheid en vriend
schap de pas nog slapjes aangelegde
vriendschapsbanden met Rusland krach-
leloozer te maken, en ten tweede: de
pijnigende teleurstelling, door Keizer
Franz Joseph wedervaren, zooveel moge
lijk te verzachten of te verdringen.
Hel moet gezegd, Keizer Wilhelm heeft
zijn rol daarbij weder meesterlijk afge
speeld. Do begroeiing tusschen de beide
liondgenoolen was bovenmate hartelijk.
Wellicht zul menig flegmatiek Hollander
er bij geglimlacht of het hoofd geschud
hebben, maar in Duitschland denkt
daar anders over. Toen Keizer Wilhelm
en Koning Vielor Emanuel in elkando
armen vielen, alsof hel een wederzien
betrof van naaste bloedverwanten, die
elkaar hoogst dierbaar waren on die ge
meend hadden elkaar op dit aardsehe
tranendal niet weder te zullen ontmoeten,
werd dal tooncel dapper toegejuicht.
Zoo werd het hart van den Bondgenoot
bij zijn komst reeds stormenderhand inge
nomen, en de festiviteiten Ier eerc van
den gast moesten lol aanvulling dienen.
De intocht te Berlijn, parade, vaandel-
wijdingen, feestmaallijden, toosten, enz.
enz. hadden een schitterend verloop.
Natuurlijk werd bij het wisselen der
toosten weder breed uitgemeten, dal de
Driebond niets ander dan de handhaving
van den vrede beoogt. Als zoon van
den ridderlijken koning Uinberto, dien
de keizer, zoolang hij leeft, in heilige en
dankbare herinnering zal bewaren, werd
Victor Emanuel aan het gala-diner ten
hovc te Berlijn toegesproken, en welkom
geheelen „als Koning van Italië, hel
land der droomen" en „als Irouwe
bondgenoot na de hernieuwing van hel
Verbond, dal llalifl en Duitschland met
elkander en mei Keizer Franz Joseph
verbindt."
Zeer behendig werd dus door Keizer
Wilhelm op de fijnste gevoelszenuwen
van Koning Viclor Emanuel getokkeld,
en werkelijk bleek, dat hij de juiste snaren
had aangeraakt.
Maar al dal feeslgeruisch en dieschoo-
ne vriendsehapsverklaringen vermochten
toch niet de stem te smoren, die op
den Katholiekendag te Mannheim, welke
op het tydstip van 's Konings komst
te Berlyn, gehouden was, weerklonken
had. De pers was er de echo van,
en deze weerkaatste haar overal. De
Duitsche Katholieken, daar vcreenigd,
hadden onder de grootst mogelijke geest-
drilt een resolutie aangenomen, betref
fende hel herstel van 's Pausen wereldlijke
souvereinilcil. Mei de vleiendste loosh
van Keizer Wilhelm werd zoo'n h
geenszins le niet gedaan.
Derhalve weril llalië's Koning, zelfs bij
zijn bezoek aan zijn vrieiidelijken Gastheer
Ie Berlijn, door het spook, dal do Rome
sehe quacslie hooi, onverbiddelijk achter
volgd.
Keizer Wilhelm is echter vindingrijk;
wellicht zal hij zich herinnerd hebben
de geruchtmakende frase, weleer hij zijn
bezoek le Rome losgelaten „Rome
onaantastbaar." 'I Zou dus niet le v
wonderen zijn, dat hij zijn Bondgenoot
deze snorkende woorden andermaal Irons-
lend in 't oor gefluisterd hoef!, om den
pijnlijken indruk der resolutie bij hem
cemgs/.ms wog le duwen.
Met grond mag evenwel verondersteld,
dat bij liet vertrek des Konings de ge
voelens van heide Vorsten niet onver
mengd zün geweest. Het parool„Rome
behoort aan den Pausuit den mond
der Duitsche Katholieken Ic Muitnhc
met geestdrift vernomen, was als c
welkomst-, maar ook als oen afscheids
groet aan Itulië's Koning le beschouwen.
En toen hel feeslgeruisch was verstomd,
en het sloomros hem naar „het land
der droomen," gelijk Keizer Wilhelm
zoo poëtisch van Italië had gezegd,
terugvoerde, werd hij hij het passceren
der grenzen van het gebied, waar Frnnz
Joseph troont, alweder aan de Romcin-
sche quacslie herimord.
Doch veel schriller zal bij hel reeds
aangekondigde tegenbezoek van Tsaar
Alexander on Keizer Wilhelm te Rome
andermaal blijken, dat de Komeinsclie
quaestie in volle kracht beslaat. Want
hoe groot de macht van keizers of
koningen ook wezen moge, voor den
Paus-Koning, wiens macht zich over de
geheele wereld uitstrekt, rnoel hunne
macht en grootheid wijken, en past een
eerbiedige erkenning van dit groote
wereldfoit. Een bezoek aan den Paus
kan dan ook alleen plaats vinden, volgens
voorschrift van den II. .Stoel. En toch,
aan het verlangen om le Rome den hc-
wondorenswaardigon Grijsaard Leo XIII
in hel Valicaan hulde te mogen bieden,
kan blijkbaar geen enkel vorsl ontgaan.
Maar dun ook voor llalië's Koning
weder do foltering van hel brandende
vraagstuk, dat de Romcinsche quacslie
heet.
Voor Keizer Wilhelm is hel iiilussehcn
wcnschelijk, dal hij zicli bij zjjn bezoek
le Rome herinnero, wat zijn groote leer
meester in de hoogcre politiek, vorsl
Von Bismarck, eens over Italië en de
Roineiusche quaestie heeft gezegd, dan
zullen holle frasen als„Rome is onaan
tastbaar" wol achterwege blijven. Busch,
de vriend van Von Bismarck, heeft dit
opgclcekeiid nn hel in 1898 wereldkundig
gemaakt. Hij schrijd
„Bismarck zelf heefl voorspeld, in 1879,
bij hel sluiten van hel Duitsch-Oosteii-
rijksch verhoud, dal de Kerkelijke Staal
eenmaal aan don Paus zal worden terug
gegeven. Op de vraag, hoe Italië zich
dan zou houden, gaf Bismarck tenant-
woord „De Italianen zijn als de kraaien
op het slagveld, die anderen voor voedsel
laten zorgen. Zij zouden zich voorbe
reiden, ons le overvallen, als men hun
een sluk van Tyrol beloofd had. Toen
tertijd zeidc een Russisch diplomaal
Wat willen zij toch met hun uitbreiding,
die Italianen. Lalen zij liever hun in-
wendigen toestand verbeteren en verster
ken geen ministerie duurl bij hen langer
dan een paar maanden, en het volk gaat
gebukt onder lasten en schulden. Dal is
hel ware Ilulia irredenta. Laten zij
aan verbetering van hel binnenland do
hand leggen, in plaats van aan verove
ringen le denken. Eens echter zullen zij
in denzclfdcn toestand koinen als Spanje
onder Isabella, de Kerkelijke Staat en
Napels zullen eens weder in Iiun rechten
hersteld worden."
BUITENLAND.
mijnwerkersstaking] le doen eindigen,
is misluktde stakers wilden wel een
scheidsgerecht aanvaarden, maar dc
patroons weigerden. Met dal al wordt
do hchocfle aan kolen met den dag
erger, zoo zelf», dal een emmer antlira-
cietkolen te New-York reeds 75 ct. kost,
en loch schijnen ook de stakers niet le zul
len toegeven. De voorzitter van den werk-
licdenbond zegt althans dat de werk
lieden hot den geheelen winter kunnen
uithouden. Als dat waar is zal de aan
drang der publieke opinie wel zóó sterk
worden, dat de patroons moeten toegeven.
Inlusscheu is de toestand zoodanig
geworden, dal in New-York vele inrich
tingen hel bedrijf hebben stil gezel,
waardoor nieuwe ellende ontstaat. De
Amerikaansche pers is dan ook radeloos,
maar Roosevelt behoudt zijn kalmte on
moet voornemens zijn korte metten te
maken om dezen onhoudbaren toestand
le doen eindigen. Aan den voorzitter
der werkliedcnbond, den heer Mitchell,
deed hij hel voorstel om het werk te
hervatten, op voorwaarde, dal de Kamer
van I'cnsylvanië de grieven der werk
lieden zal onderzooken. En als ook
deze poging niet lukte, zou hij de kop
pigheid der kapitalisten trachten te
fnuiken door niets minder voor te stellen
dan eune onteigening ten algemccncn
nutte.
Deze bedreiging moet Roosevelt inder
daad uil gesproken hebben en reeds ten
gevolge hebben, dal in Virginia 14 mijn
eigenaars aan de eischeri der slakers
hebben I oogegeven, die daarna ten getale
van 4000 het werk herval hebben. Ook
op de andere mijneigenaars moet het
dreigende optreden vail Roosevelt, zoo 'n
indruk hebben gemaakt, dat zij reeds
het voornemen hebben te kennen gegeven
om onmiddellijk het Congres bijeen te
roepen, ten einde te beraadslagen over
.de staatsexploitatie der mijnen.
Mitchell heefl inlusschen hel voorstel van
president Roosevelt versvorpen, omdat het,
naar hij zeidc, geen voldoende waarbor
gen bood. De onderhandelingen duren
evenwel voort. Maar reeds zijn er 10.000
inan van de militie onder de wapenen
in Pensylvanië, waar door de arbeiders
allerlei geweldenarijen worden geploegd.
De vrijheid van arbeid wordt telkens
aangerand en de vrouwen en kinderen
van lien, die arbeiden, bedreigd. Treinen
worden met steunen gebombardeerd, en
herhaaldelijk doet men ze derailleeron.
Het bezoek Tsaar Nicolaas en Keizer
FEUILLETON.
Moedertrouw ee Moedepmoed
I) Men schreef het jaar 18.,
In het fraaie Ahrdal, daar waar het riviertje
ontspringt op een teer steilen berg, ligt in de
groene kloof het stadje Blankenhcim. dat haar
oorsprong te danken heelt aan het vervallen
grafeljjk slot. Menig toerist zal met genoegen
terugdenken aan het nette stadje, waar hjj na
het besljjgon dor ruwe paden dor bovon-Ahr,
of na een moeilijken tocht door den Eile),
voor 'l eerst weer het stadsleven temidden van
eene landelijke omgeving mocht genieten. Vooral
hg, die in het begin der lente het dal bezoekt,
denkt zeker met vreugde aan uitgestrekte witte
bloementuilen, waarmede de geheele kloof als
overtrokken is, oen bloeiend idyl temidden van
de wilde Eifelloppen, welker deels kale, deels
woudrjjke raggen rondom de stad loopen. In
schulse dezer hoogten rust zjj en geniet een
zachten zomer tengevolge dezer ligging, terwijl
een kwartier den berg op den reiziger verplaatst
in een rnw, slechts voor sparren geschikt klimaat.
In den winter echter zag het er geheel anders
uit. De over de oindelooze sneeuwvlakte jagende
wind spaarde ook hel dal niet. Diepe sneenw
scheidde de atad van het leven van verderop
gelegen plaatsen en zelts van bet verkeer met
nabijgelegen steden en dorpen.
Het minst gewenscht was dan in zoo'n IpJ het
bezoek der wolven, die door het achter Blanken-
beim zich urenver uitstrekkend Zitterwoud uil
de Ardennon komen en hunnen roofzuchtigen
honger tol dicht hij de stadspoorten trachten
te stillen, De Kranschen handen de zangvogels
uit hunne hagen, de hazen uil hunne velden
weggeschoten, rnnar er zich niel op toegelegd
dit afschuwelijke roofdier uit le roeienaan de
en noordgrenzen van hun land. in de
leën en de Ardennen, waren de wolven
sene bespotting der toenmalige beschaving.
trok, tond daar weldra een kogel't was
r nog niet zoo lang geleden, dal zjj in de
jokte, en als het ijs een brug over de groote
had geslagen, zelfs op den rechteroever zich
anden. De geheele Eifel had nog thans zjjnc
•n, welke de wolven bezochten des nachts
gingen zjj 't liefst los op de vastliggende honden,
'aBgs rooiden zjj de schapen voor de oogen
der herders weg. Zelden werden zjj echter ge
vaarlijk voor de menschenonder hel volk be
tond echlor do meoning, dat een wolf, die een-
naai bij nijpend gebrek aan voedsel, menschen-
vleesch heeft geproefd in '1 vervolg nooit meer
vleesch vao een dier wil eten.
Genoemd wond nu, dat hunne tochten tot
dicht bij Blankenheim verbergt, breidt zich bjjna
van die stad uit, namelijk van den dierentuin
der oude graven bjj de burchlruTaes tot over
een hoogen bergrug, tot waar deze do rivier-
scheiding tusschen de Ahr en de Kyll vormt.
Aan heide zjjdoa liggen enkele dorpen mijlen
elkaar verwijderd, bier en daar treft men
boerenwoning, en waar uit diep uitgeholde
bergstroomeu, kleine beekjes de hoofdrivier toe-
Zulk ei
stillen.
licht io een raam van een klein hijgohouw aan
den molen doed zien, dat er menschen wonen
en tegen de koude, blauwe lucht, scheen dc
opkomende maan met eeu warm, rood liulit
boven de bergtoppen. Overal elders hoersclitn
de ernstige, kille doodslaap eener wilde woud-
Bij het licht der lamp echter waakte en klople
angstig een arm mensciienliart, een jeugdige
vrouw bjj het ziekbed van haar kind. Haar mao,
Nicolaas, was alwezig. Hjj bevond zich bjj die
jongelieden, welke, in afzonderlijke groepen vor-
ild, verschillondo districten doorkruisten ten
de de zoo govaarlijke wolven, welke zich
:ralroofzuchtig vertoonden, tedoodon. Daarom
vulde de zwaar bezochte moeder gcliool al
leen hare lieve plicht. Over liet koortsig voor
van het kind, dal met ball geopende,
e oogjes zonder besef haar zorgen gadeslaat,
zjj afkoelende natte omslagen, en tusschen
het opleggen en afnemen ervan knielde zjj voor
de schilderij der Moeder van Smarten, die tus
schen dc ramen naasl de lamp hing en deed
lil, innig gebed, Tot middernacht alceg du
i en steeds sneller moest zjj do verkoolondo
omslagen opleggen. Zjj deed dit alles onder
ave aan Gods wil en onder aanhoudend
gebed. In den donkeren hoek, waar het kind
beschut voor het licht der lamp, viel ecu
een krans om lint blonde, moede liooldjc en
gleed na een koito poos er weer overheen,als
de stralen des levens willen omgeven, alvorens
liet werd gelegd in de stille des grafs. Uren
vergingen, de moeder, verdoold door »inart en
uilputling, gevoelde hun verloop niel nicer co
boorde nauwljjks de slagen der kluk, welke haar
voortgaan aangaf.
Tegen den morgen werd de ademtocht des
kinds kalmer, do handjes werden koeler, dn
aderen op hel voorhoofd begonnen zachter Io
kloppen en de oogleden gingen meer dicht. Zjj
een dag langer geschonken was. Nog eenmaal
legde zjj, bel hoofdje zacht optillend, er een
koelen omslag om. Daarna ging zij aan 'l vonslcr
zilton, steunde huur hoofd met de handen, leunde
met haar liocte voorhoofd tegen ,lo ruiten
n vermoeide oogen io den Iroosteloozen
zijn akeligheid nog bleeker en doodscher
getint werd.
Vroeg in don ochtend weerklonk paardenge-
ippel voor den molen. Het was de doktor, die
jiskoud in de kamer trad; haar tante kwam
iet hom. Hjj giog aan hel bed van liet kir.d
zitten, nam hel handje en voelde don pols en
it voorhoofd j met ver geopende oogen keek
moeder hem aan.
„Nu krggen we de crisissprak hjj. Marga-
tha sidderde. ,Nog is niet alles verlorsn,"
li-st inogeljjk, dat de koorts in don komenden
nacht heviger wordt. Als dat gebeurt, moeten
we een krachtig middel aanwenden. Ik zal nieuwo
droppels voorschrijven, onthoud dal wol. De
uiddel D
!l;liter grootero onrust on hitte, dan spoedig elk
twartier tien droppelsik geloof, dal het leven
lan hel kind daarvan afhangt".
Tcrwjjl de dokter hel recept schreef riep
taar tante uit: -Kjjk, dat treil goed I Onze Paul
•jjdt vandaag mfl den wagen naar Blaukeuheim
tn brengt vruchten mode; die kan dan meteen
le droppuls in de apotheek halen".
Do doktor keek van het papier op en sprak„H(j
tal toch wel vóór den avond terug zjjn I Ik zeg u
daarvan hangt veel af. Morgen in de vroegte
„Zooder twijfel," antwoordde de tante, .hjj
trouw co goed."
De dokter stond op, en gaf het recept aan
Margarctha. Tezelfdertijd dat zjjn paard verder
gebergto introk Daar een auderon zieke,
trokken de beide flinke bruinen den wagen van
Paul door de groote hofpoort de straat opaaar
het Ahrdal. Haar tante beloofde in de kumer
te hljjven, en wjjl de knaap thans rustig en
vost sliep, ging ook Margaretba cco oogenblik
ter raste Zjj sliep weldra vast io, en ontwaakte
