Katholiek Nieuws- en Advertentieblad
No. 20.
Vrijdag 14 Augustus 1003.
Zeventiende Jaargang.
DE EEIBIIE
voor Amersfoort, Apeldoorn, Baarn, Barneveld, Blaricum, Bussum, Driebergen, Eemnes, Harderwijk, Hilversum, Hoogland,
Laren, Leusden, Naarden, Nijkerk, Soest, Stoutenburg, Veenendaal en Zeist.
Verschijnt eiken ZATERDAG.
Abonnementsprijs par dria
Franco per po«t
Afzonderlijke nummer»
10,40.
f 0,05.
BureauBreedestraat, 18 Amersfoort
Uitgave van de Vereenlglng De Eembode.
Priji dar Advertentiin
Van 1 tot 6 regel»fo.30
Voor iederea regel meer-0.05
loing des Paesen.
Met al den praal en luister, die de
H. Kerk bij dergelijke grootsche gebeurte
nissen weet ten toon te spreiden, heeft
Zondag de kroning van Z. H. Paus
Pius X plaats gehad. Reeds ten vijf
ure in den ochtend rukten de troepen,
die bij de kroning de» Pausen de orde
moesten bewaren, uit de kazernes. Om
zes uur werd het reeds druk op hel
St. Pietersplein, wijl duizenden naar de
kerk stroomden, welk majestueus tem
pelgebouw voor die gelegenheid aller
prachtigst was versierd.
De plechtige kroning ving aao om
half negen in de basiliek van St. Pieter.
waar ongeveer 50,000 personen aanwezig
waren. In de kerk zorgden de pauselijke
troepen voor orde en rust.
tn statigen optocht begaf zich Z. H.,
gekleed in bisschoppelijk gewaad, den
mijter op het hoofd, met de waardig
heidsbekleders en de edelwachten te
voet tot aan den ingang en nam plaats
op den troon, die was opgericht voor
de Heilige deur. De kardinalen plaatsten
zich daar tegenover, geschaard om
kardinaal Rampolla, den aartspriester
der basiliek, die, mede omringd van het
kapittel en van de geestelijkheid van het
Vaticaan, in het Latijn een korte rede
sprak ter huldiging van Z. H. den Paus.
Daarna liet Z. H. het kapittel en de
geestelijkheid toe tot den voetkus, onder
wijl de zangers van de Sixtijnsche kapel
het „Tu es Petrus" „Gij zijt Petrus"
aanhieven.
Na afloop dezer plechtigheid deed Z.
H. de Paus, op den plechtigen draag
stoel gezeten, intocht in de kerk, luide
toegejuicht door de ontzaglijke menigte,
terwijl van de loggia der eerste zegening
het geluid van zilveren trompetten weer
klonk. Z. H. zegende, door de kerk ge
dragen wordende, de menigte, en gaf
een teeken, dat de toejuichingen zouden
ophouden. Nu steeg hij van den draag
stoel af voor het altaar van het Aller
heiligste Sacrament, waar hij eenige
oogenblikken in gebed verzonken bleef
voor het Allerheiligste, dat plechtig was
uitgesteld, terwijl de kardinalen allen
rondom Z. H. hadden plaats genomen.
Onder ademlooze stilte der menigte
had dit schitterend tooneel plaats, het
welk een diepen en overweldigenden
indruk maakte.
Daarna besteeg Z. H. de Paus den
draagstoel en de grootsche stoet be
gaf zich verder naar de kapel van den
H. Clemens. Hier zette zich Z. H.
op den troon en de kardinalen, de
patriarchen, aartsbisschoppen en bis
schoppen brachten een betuiging van
hulde en gehoorzaamheid. Met een
krachtige, heldere, schoone stem gaf nu
Z. H. den zegen aan het volk.
Na den pauselijken zegen plechtig te
hebben geschonken aan het volk, werd
Z. H. de Paus gekleed in het priester
lijk gewaad, voor het celebreeren der
H. Mis, terwijl de kardinalen, patriar
chen, aartsbisschoppen, bisschoppen en
andere hooge geestelijken zich ook
kleedden in kerkelijk gewaad. Z. H. Irok
daarna, voorafgegaan dooreen schitteren
den stoet en gezeten op den draagstoel
naar den grooten troon, opgericht op
het altaar der Belijdenis, boven het graf
van den H. Petrus, om de H. Mis op
te dragen.
Op het oogenblik, dat de optocht het
middelschip der kerk binnenging, trad
een ceremoniemeester voor den Paus,
dragende in de eene hand een zilveren
staf en een weinig werk of uitgeplozen
vlas, dat hij ontbranden deed onder 't
zingen dor woorden Pater Sancte,
sic transit gloria mundiHeilige Vader,
aldus vergaat de glorie der wereld."
Deze plechtigheid nerhaalt hij nog twee
maal. voordat de pauselijke draagstoel
tot het hoogaltaar gekomen is, waar de
kardinalen, de bisschoppen en andere
geestelijken weder beluigingen van hulde
en gehoorzaamheid brachten aan den
Paus de kardinalen kusten 's Pausen
voet, enkele zijn knieën en zijn gelaat.
De pontificale Hoogmis nam nu een
aanvang. Z. H. hief met plechtige zeer
welluidende slem het Gloria in excel sis
aan. Na het zingen van het Epistel en
hel Evangelie bad de oudtic ka dinaal-
diaken, secretaris van de Congregatie
der Breven, kardinaal Macchi, aan het
Pauselijk altaar, de gebeden, bijzonder
voor de kroning van den Paus voorge
schreven, terwijl Z. H. zal op den troon.
Op het oogenblik der Elevatie weer
klonken de zilveren trompetten van den
hoogen koepel der kerk, en wierpen de
troepen der pauselijke wachten zich op
de knieën. De menigte bewaarde een
plechtig godsdienstig stilzwijgen, zoodat
een verrukkelijke stilte heerschte. Dit
oogenblik maakte op de menigte een
machtigen indruk.
Nadat de plechtige H. Mis geëindigd
was, nam Z. H. weder plaais op den
draagstoel en onder een baldakijn werd
hij gedragen tot voor een verhooging,
speciaal voor de kroning opgericht vóór
het altaar der Belijdenis.
De Pau» nam plaats op een troon
zetel, waarop de kardioaal-deken Oreglia
di Santo Stefano, de genade des Heeren
voor den nieuwen kerkvoogd inriep
.opdat hij de Kerk goed besture, en eett
vader zij der vorsten, een herder der
geloovigen".
Daarna nam de tweede kardinaal-
diaken, Macchi, den Paus den mijter
en de eerste zette hem de tiaar op,
i zeide
Accipe Tiaramtribus coronis ornatam,
scias te esse patrem principum et regum,
etorem orbis, in terra ficarium Sul-
Joris nostri Jesu Chrislicui est honor
et gloria in sneeula saeculorum, Amen.
Neem aan de priestermuts, met drie
kronen versierd, en weet, dat gij zijt
de vader der vorsten en koningen, de
bestuurder der wereld, op aarde de
plaalsbekleeder van onzen Zaligmaker
Jesus Christus, aan Wien zij eer en glorie
l in de eeuwen der eeuwen, Amen.
Nadat Z. H. de Paus plechtig den
zegen aan het volk had geven, barstte
dit andermaal uit, in warme, geestdriftige,
hartelijke toejuichingen, waarmede de
grootsche plechtigheid der kroning van
den Paus was afgeloopen.
Omtrent de pauselijke tiaar, o( drie
kroon, zij nog het volgende vermeld
De tiara of het triregnum is hel bij
zondere teeken der pauselijke waardig-
maar het is niet bepaald een litur
gisch hoofddeksel, zoodat Zijne Heilig
heid bij godsdienstige plechtigheden dan
ook niet de tiara, maar de mitra (mijter)
draagt.
Van de tiara bedient hjj zich alleen
op de daarvoor bepaalde dugen, op zijn
naar en van de kerk, en oo|t ter
enheid van bizondcre en gewichtige
handelingen als daar zijn b. v. de heilig
verklaringen.
,Ten teeken der heerschippij", zegt
Innocentius III, „bezigt de Paus de kroon,
ten teeken van zijn priesterschap de mitra.
De mitra gebruikt hij echter bij alle ge
legenheden, altijd en overalde kroon
niet, noch altijd, noch overalwant de
priesterlijke macht is ouder, eerwaardiger
omvangrijker dan deheerschersmacht.
,Ten teeken der wereldlijke macht
heelt God mij de krooo, ten teeken der
geestelijke macht de mitra gegeven de
mitra voor het priesterschap, de kroon
voor het koningschap, omdat hij mjj
aangesteld heeft tot stedehouder van
Hem, op Wien» kleed geschreven staat
.Koning der koningen, Heer der heer-
schers, Priester tot in eeuwigheid, volgens
de orde van Melchisedech'".
Van dezen kroningsdag rekent de Paus
de jaren van zijn Pontificaat.
Eene herinnering.
Toen in het begin des jaars 1878
Paus Leo XIII den Zetel van den H.
Petrus had ingenomen, en evenals thans
ook in die dagen allerlei zotte, dwaze,
leugenachtige berichten rondgingen over
den nieuwen Paus, welke door al te
ijverige liberale correspondenten kwistig
verzonnen en onder het publiek werden
uitgestrooid, schreef Dr. Schaepman in
.Onze Wachter" de volgende treffende
woorden, welke thans terecht in herin
nering mogen gebracht, omdat ze, waar
de naam van Leo XIII in dien van
Pius X wordt omgezet welke om
zetting wij ons zuilen veroorloven
als voor onzen lijd geschreven zijn. Na
de lasler- en logentaal der liberale
nieuwtjesjagers naar verdienste te heb
ben gebrandmerkt, zei Dr. Schaepman
zoo treffend
„Weer klinkt het rumoer
ons toe: de Paus is verarderd. Gyzult
een anderen weg opgaan."
„Neen, daar is slechts één wegde
Christus en op dien weg is slechts één
gidsPetrus. Zóó heeft bet Christus
gewild.
„Voor ons, wij geloovcn in den Paus.
Wij huldigen Christus' Stedehouder nu
hij ons verschijnt in de ernstige waardig
heid, de wel beraden kracht, de schoone
en hooge wetenschap van Pius den XeD
gelijk w(j hem huldigden toen hij voor
ons stond in de majestueuze en vader
lijke liefde van Leo den Xiil"". Wij
vreezen voor geen veranderlijkheid: wat
recht is, blijft recht, wat waarheid is,
waarheid. Als de vorst des vredes inei
het .Pax vobis" op de lippen, Ireedt
Pius de Xe voor ons op en zegent de
wereld. Geheel de wereld, want voor
allen is hij gekomen, ook hierin zijn
Meester gelijk. Nog heefl hij niet te
richten, niet te veroordeelen, nog geeft
hij den zegen en biedt hij den vrede.
Geen vrede dezer wereld, die het onrecht
onder hel zegel der macht of onder de
kransen der victorie bedektgeen vrede,
die schelle juichtonen aanheft, waarbij
de doodskreet der vrijheid of de klacht
van het recht vergaat. Neen, maar de
vrede, die uil God is en »,ls Godrecht
vaardig, waarachtig, heilig. „Pax vobis"
klinkt het van 's Pausen lippen aan de
wereld gaf de eeuwige barmhartigheid
des Heeren een nieuwe verlossingsstonde,
een keus lusschen leven en dood. Straks
als de keus gedaan, straks als opnieuw
de vredebond met God werd verworpen
onder hoongelach en smaad, straks zal
het blijken, dat het ,Pax vobis" van
dezen Paus, als bij al zijn voorgangers,
ook verwant is aan het geweldige woord
.Non veni portare pacem sed gladium."
Z. H. Paus Plus X.
Aan een particuliere correspondentie
uit Rome in hel .Huisgezin" ontleenen
wij nog het volgende
Met heilige ontsteltenis had de oot-
moedigde kerkvoogd gedurende het Con
clave de toenemende waarschijnlijkheid
zijner verheffing gadegeslagenhjj smeekte
zijn vrienden d!en slag van zijn hoofd
af te wenden, zijn schouders waren voor
zulk een last niet berekend. Twee lange
slapelooze nachten bracht hjj in grooten
zielsangst door, jui3t als Leo XIII voor
zijn keuze,
Z. Em. kardinaal Richeimy, aartsbis
schop van Turjjn, dien ik dezer dagen
tweemaal mocht spreken, verzekerde, dat
de ootmoedige Sarto in voile conclaaf
opstond en hel H. College met tranen
in de oogen bezwoer hem toch niet te
kiezen, daar hij zich verplicht zou zien
te weigeren. De kardinalen, die hem in
zijn cel bezochten, moesten hem her
haaldelijk wijzen op den klaarbljjkeljjken
wil Gods en op de algeheele-overgeving,
welke de Heer vordert, ten einde hem
tot aannemen ovei te halen. En toen
hij met bijna algemeene stemmen werd
uitverkoren, onderwierp hjj zich groot
moedig, sterk in 's Heeren kracht.
Men kan met onfeilbare zekerheid
zeggen, dat Pius X zijn karakter en ge
drag onveranderd zal blijven volhouden,
en hierin kan men twee hoofdtrekken
onderscheiden een buitengewone gods
vrucht en een diepe nederigheid. Het
gebed, de innnige vereeniging met God,
de liefde tot de Madonna zullen ookop
den troon van Petrus zjjn groote middel
zijn lol een heilig loven. Zelfs als patri
arch van Venetië stond hij des morgens
zeer vroeg op, ten einde meer tgd aan
het inwendig gebed te kunnen wjjden,
en hij hield va»t aan het vrome gebruik,
des avonds met zijn twee zusters den
rozenkrans te bidden.
Zijn ijver voor hel huis des Heeren ver
flauwde geen oogenblik, niets was hem lie
ver dan persoonlijk in de wonderschoone
kerk van St. Marcus met vollen luister de
kerkelijke diensten te vieren. Als herder
der zielen vond hij zijn weerga niet
jaren lang was hjj pastoor in verschil
lende kleine dorpjes, later bisschop van
Mantua, eindelijk patriarch van Venetiö,
in al die ambten zocht hjj met ver
loochening van zich zelf door alle heilige
middelen het heil der zielen te bevor
deren en arbeidde vooral aan de vor
ming van de geestelijkheid, voor wie hg
zelf de jaarlijksche retraite predikte.
BUITENLAND.
De Nordd. Allg. Ztg., het officieuze
Duitsche orgaan, heefl een recht hartelgken
gelukwensch uitgesproken bjj de kroning
van Z. H. Paus Pius X, welke blijkbaar
indruk heeft gemaakt, getuige de op
schudding daardoor in de Duitsche per»
teweeggebracht De strgd-tegen-Rome
predikers, zijn er ten zeerste ongerust
over geworden. Het genoemde orgaan
schreef
„Heden wordt in Rome Pius X plechtig
FEUILLETON.
E n g e 1 s e h-I nd i
Ravipadn.
Bat doel vin dit schrgven is om deze plaats,
user ik n>y nu reeds vgf meenden bevind
(weer blijft de tjjdl?) den lezere eenigszias be
kend te maken, dear ik er van overtuigd ben.
dat velen gaarne ieta over de toestanden bier
willen weten. Spreekt men van Ravipadn dan
denkt men niet alleen aan bet dorp, dat dezen
naam draagt, doch ook aan de omliggende
dorpjes en gebncbljea, 16 in getal, welken te
zamen nilmakeo de aanzienlijke en zeer uitge
strekte Ravipadu-missie. Hier in 't dorp is de
boofdstatie bet is het middelpunt van wi
alles bestaard en geregeld wordt, van waaruit
de missionaris zijn dikwgis avontuurlijke tochtjes
ooderneemt naar de omliggende dorpeo eu ook
waartoe alleo komen om zoowel lichamelijke
als geestelijke hulp en troost en raad te vragen.
Gelukkig de missionaris, die dit alles en aan allen
geven kan I
Ravipadn ia een echt Indisch, binneniandsch
dorpjehet lelt 1)00 zielen, waarvan er nog
800 gebnkl gaan onder 't zware sa betreurens
waardige jak van 't Heidendom, en waarvan
400 Roomseh zijn en derhalve genieten de
troostende en zalvende middelen, zooals de
Roomsche Kerk die alleen geven kan. De mis
sionaris, die een tien of twaalf-tal jaren geleden
Ravipadn bezoebt, kon slechte gunstige t jdingeu
daarover mededeelen. Het was een we varend
dorp; het dagelgkscbe harde werk van den
landman werd jaarlijks gezegend met een goeden
oogst, zoodat de katoen en andere voortbreng
selen in groote hoeveelheden ter bergplaatsen
konden worden gebracht, door den over-levreden,
ja, gelnkkigen grondeigenaar. De landtax kon
betaald en een kleine penning leng gelegd
worden voor de nitgaven gedurende het komend
jaar. De tijden eehter xjjn veranderd. De laatste
7 jaren werd Ravipadn niet gezegend, wat be
treft Je tgdelgko goederener viel geen regen,
ot wel op een ongelegen tjjd, zoodat de oogst
soms geheel, soms gedeeltelijk mislukte. Hel
gevolg daarvan is, dat men nu over 't algemeen
klaagt over den benarden toestand, ov
beersebende armoede, over 't geldgebrel
geld voor 't land kan niet aan 't Gouvernement
betaald worden bet voedsel, dat steeds schraal
is, ia nu daarbg weinig, eu ook de vele jooge
dochters worden niet uitgehuwelijkt, da
een zekere som gelds vordert. Velen verlaten
dan ook dit eu de andere dorpen om ergens elders
in 't noorden onderkomen te zoeken. Geen oogst,
geen rgst; geen rijst, hongersnood. Het is
rjjst, waarom de arme Indiaan vraagt. Is er
iemand in bet dorp, die dat alles weet, dao is
het de prleater, wien zjj in vertrouwen hun
moeilgkheden komen blootleggen. Zoo ia het
gesteld met de bewoners, de burgers van Ravi
padn wal er van ben gezegd kan worden op
geestelijk gebied, als Christenen, dat is gelukkig
gunstiger
Om wederom een tiental jaren terug te geen
er stood toen midden in 't dorp een klein
bouwvallig kerkje, naast een afgoden tempel,
waar den duivel, ia plaats van den waren God
wierook wordt gebraad, 't Kleine kerkje is niet
meer. Ga ik door het dorp, langs die plaats,
dan zal een zwarte krnllebot my de plaats
aanwijzen waar 't eenmaal stondeenige ver
hevenheden der muren, wat kalk etc. zjjn de
getuigen. De Christenen werden menigvnldiger,
zoodat de toen hier resideerende priester het
stonte plan opvatte, bniten het dorp, aan den
openbaren weg, voor 'I oog van alle voorbö-
gangers, eeo nieuwe kerk te doen verrgzen.
De Christenen zonden zeil bouweu, zelt al het
werk doengeld ja, ook dkt zonden iy near
vermogen geven I Iedereen w.s vol verwicbting,
vol moed I Hen loog aan 'l werk, doch ziel de
priester werd verplaatst, na de fondamenten te
hebben gelegdde zeven schrale, slechte, Egyp
tische jaren braken aan en T werk 1 't werk
werd voorloopig .stop" gezet. De lolandsche
priester, die er toeo geplaatst werd en nu mijn
pastoor i», deed zyo beat om de muren tot
staud te krggeo. Voorwaar een groot werk,
daar hg nieta bezat van zich zelf, en niets te
verwachten had van zgn stadgenoolen, vanwaar
ZEerw. kwam. Dit werk strekte zich uit over
eenige .jaren", en nn staat bet weer stilbier
dacht men, dat het beter was te .slaken", sn
waarlijk in zulke omstandigheden ia het ook
beter. Ze wachten nn, zou men in Holland
zeggen, op den rgken oom nit Amerika I Kwam
hg spoedig I Gedurende al dien tgd komen de
Christenen His hooren etc. in de groote voor
kamer vaa oos huis. De vrouwen kannen voor
eeo groot gedeelte in de kamer neerhurken
de aodere zitten onder het balkonde mannen
zitten geheel on al buiten op 'I zand, onder de
brandende Indische zon.
Is bet wonder, dat Ravipadn nilziet naar de
voltooiing ven haar half voltooid kerkje? Zg
willen gaarne bet werk zeil doen, doch 'I geld,
daartoe benoodigd, kunnen zg niet storten. Ik
vroeg eenige weken geleden een der voor
name inwoners van Ravipadn, een Christen, die
mg bg afwezigheid ven mjjn zwarten pastoor
kwam bezoekenHoeveel, deokt ge, is er
noodig voor den bouw der kerk Ach, Swami,
zeide hy, sla we nog maar 1000 Rnples haddeo,
dan konden wg haar van buiten en binnen
klaar trggen (d. 1. f1600). Als men dit getsl
gaat rergeljjken met de sommen, welke in Hol
lend vereischt worden voor een kerk, dan zon
men moed begionen te krggeo; doch. denkt
men er dan weer aan, dat men niet ln Hellend,
maar in de binnenlanden ran Indie zit, dan
wordt het duister aan den horizon en een
macht van moeilgkheden daagt voor de oogen
des geestes opl Nieltemio echter denk ik dan
terug een de dagen, niet lang vervlogen, ala
wanneer vele burgers van Amersfoort en andere
steden, zoo milddadig en srygevig bnn band
uitstaken voor 't goede, 't groote doel: de
Hissiel eo den krjjg ik weer moed, want die
zelfde vrienden en kennissen leven nog ea
weten do in welke toestanden ik kwam In
Ravipadu hoe het nu ie, en hoe het kan
worden door ooderlingsn stenn
Au revolrl
G. J. HARTMAN,
Missionaris.
Gaarne verklaren w\j ons bereid giften
voor den bouw eener kerk te Ravipadu
in ontvangst te riemen en deae tn „De Eem
bode" te vermelden.
Red.)