Katholiek Nieuws= en Advertentieblad
No. 38.
Zaterdag 22 December 1906.
Twintigste Jaargang.
DE EEIBIDE
voor Amersfoort, Apeldoorn, Baarn, Barneveld, Blaricum, Bussuiri, Driebergen, Eemnes, Harderwijk, Hilversum, Hoogland, Laren,
Leusden, Naarden, Nijkerk, Soest, Stoutenburg, Veenendaal en Zeist.
Verschijnt eiken ZATERDAG.
Abonnementsprijs per drie maanden.
Franco per poslf 0,40
Afzonderlijke nummersf 0,05
Bureau: Langegracht 13, Amersfoort.
Uitgave van de Vereeniging De Eembode.
Prijs der
jntiën
Van 1 tot 6 regelsf 0.30
Voor iederen regel meerf 0.05
CorrcspondentiCn en AdvertentiCn moeten uiterlijk Vrijdag
avond voor 4 uur aan hel bureau bezorgd zijn.
Dit nummer bestaat uit
twee bladen en een
bijvoegsel.
EERSTE BLAD.
KERSTMIS.
(God met ons.)
Wat was de mensch in den Paradijs-
slaat gelukkig(iod was mei hein.
Door de hciligmakcndc genade was
hij de vriend, hel kind van God. Zijn
hart was Diens troon, zijn lichaam
Diens tempel. God was het honger
levensbeginsel der ziel, de ziel zijner
ziel.' Hij betoonde hem Zijne liefde
en vriendschap; Hij verscheen hem,
openbaarde zich en ontsluierde hem
de verhevenste geheimen. De mensch
was gelukkig iu 'I bezil van 'I hoogste
Goed, zijn hart was, door God voor
God geschapen, in God volkomen
bevredigd.
De zonde, helaas I maakt aan dezen
gelukstaat een rampzalig einde. De
mensch verloochent zijn Schepper en
kiest den satan, het door God ver
doemde schepsel, tot meester. God
trekt zich terug en met Hem het leven
der ziel. De duivel, de moordenaar
der zielen, viert zijn zegevierenden
intocht in 't hart des menschcn. Dc
dood heerscht in zijn afschuwlijkste
vormende dood der ziel is reeds
ingetreden, het lichaam zal weldra
volgen. Het strafvonnis is voltrokken:
„Gij zult den dood sterven." De mensch
staat zonder God, zonder leven.
In den Hemel echter wordt strijd
gevoerd tusschen de rechtvaardigheid
Gods en Zijne barmhartigheid. De
laatste zegeviert, en God verschijnt
zelf weder op aarde om Zijne zege
vierende barmhartigheid te verkon
digen. Nooit werden zaliger woorden
vernomen, dan in de heilsbelofte des
Paradijscs„Ik zal vijandschap stellen
tusschen u en de vrouw, tusschen uw
zaad en haar zaad en zij zal u den
kop verpletteren." God is wederom
met den mensch. Het geloof in den
toekomstige» Verlosser rechtvaardigt
hem, de hoop opent hem den Hemel,
de liefde vercenigt hem met God. Deze
blijde troostvolle verwachting blijft
voortleven onder liet uitverkoren volk
Gods. Wij zien haar in voorafbeeldin
gen, wij vernemen haar in de verzuch
tingen der Ondvaders, wij liooren haar
in de proplietieën. Duidelijker wordt
zij, naarmate het tijdstip nadert, dat de
Emmanuel, dcGnd met ons, komen zal.
Eindelijk is de volheid der lijden
daar, liet wonderteeken gegevendoor
de overlommerende kracht des H.
Gcestcs heeft tie Maagd ontvangen
en gebaard een Zoon, Wiens naam
genoemd zal worden; Emmanuel. Onder
den sluier van het maagdelijk huwelijk
werd het groot geheim der mensch-
wording in den onbevlekte» schoot
van Maria voltrokken en baarde zij
Hem, de Verwachting der volkeren.
Zij alleen met haren maagdelijken
bruidegom, alsmede Zacharias en Elisa
beth kennen liet Geheim. Dc plaats
Zijner geboorte is eenzaam, op eenigen
afstand van Bethlehem, een grot door
de natuur gevormd, een verlaten, arme
beestenstal. Maria wikkelt dc gezegende
vrucht liaars lichaams in ccnigc schamele
doeken, legt het neder op weinig stroo in
de kribbe. Zij knielt met den H. Jozef in
stille vervoering neder om in dit Kind
den menschgeworden God te aanbidden.
Waarlijk Hij is de Emmanuel, de God
met ons! Maria is dc Vrouw, in het
aardsche Paradijs beloofd, zij is het
wonderteeken door den propheet voor
speld. Als maagd heeft zij ontvangen,
als maagd heeft zij gebaardzonder
hare maagdelijkheid te verliezen is
zij moeder geworden en derhalve de
moeder van Emmanuel.
De hemelen bovenal kennen het
geheim. Zij zullen zekerheid geven
op aarde, dat in het Kind van Bethle
hem's stal God op aarde verschenen
is. De engelen aanschouwen de ge
boorte huns Konings. Zij haasten zich
de blijde boodschap te brengen aan
de eenvoudige herders op Bethlehem's
ilden. Hoort wat dc engel hen ver
kondigt „Ziet, ik verkondig n ecne
groote blijdschap, welke voor 't gan-
schc volk zijn zalDat heden in de
stad van David, u de Zaligmaker ge
boren is, die de Christus is, de Heer.
En dit zal u ten leeken zijnGij zidt
een kind vinden in doeken gewonden,
en liggende in cene kribbe." Nu openen
zich de hemelen. Een ontelbare schare
van Engelen dalen af en zwevend over
Bethlehem's velden bekrachtigen zij het
getuigenis jubelend en juichend
„Glorie zij God in den Hoogc, en
vrede op aarde aan de menschcn
van goeden wil."
En nauwlijks zijn dc Engelen ten
hemel gevaren, of aanstonds spoeden
de herders zich om het woord te zien.
door den Heer hun verkondigd.Zij treden
den stal binnen cn vinden daar Maria
en Joseph en het teeken, een kind in
doeken gewonden en liggend in een
kribbe. En aanbiddend nederkuiclend
beschouwen zij met de oogen des
gcloofs het wondervol geheim van
Gods ontfermende liefde: God met
den mensch, den mensch met God
vercenigd iu den persoon van liet
eeuwige Woord des Vaders.
Waarlijk om met ons te zij» heeft
God zich hier aan ons gelijk gemaakt
Hij heeft zich met de zwakheden onzer
natuur omkleed om daarin te boeten
voor onze zonden en ons met Zijn
hemcischen Vader te verzoenen. Hij
kwam tot de diepste diepte onzer
ellende om» ons op te heffen, tot de
diepste armoede, om ons rijk te maken,
tot de diepste vernedering, om ons
met glorie en eere te kroonen. tot de
zelfvernietiging om ons op te beuren
tot een koninklijk, tot een goddelijk
geslacht. Hij werd mensch om de
menschcn tot goden, dcelgenooten te
maken Zijner Goddelijke natuur.
naam Bethlehem, dc plaats Zijner
geboorte, geeft duidelijk te kennen,
wat Hij in de toekomst voor ons zijn
zal. Deze naam toch betcekent huis
des brands. En verzekert Hij ons niet,
dat Hij het Brood des levens is uit
den hemel nedergedaald? is dc kerk
Hem gesticht niet het Huis, waar
Hij de geloovigen als luiisgenooten
verzamelt om met hen te zijn, hen
voedend inct het brood der waarheid en
der genade, om aldus in iiuii midden
erblijveu tot aan de voleinding
eeuwen? Zijn onze tempels niet
huizen des Broods geworden op uit
nemende wijze? Zetelt Hij daar niet
onder broodsgedaante op onze altaren
om voortdurend met ons te zijn? Is
Hij daar niet het Brood des levens voor
onze onsterfelijke zielen? Meer nog.
Worden onze harten niet een ander
Bethlehem, waarin werkelijk het Brood
des Levens nederdaalt cn ons op de
innigste wijze wederom mei God ver-
eenigt? Spreekt Zijn onfeilbaar woord
niet: „Die mijn vlecsch eet en mijn
bloed drinkt blijft in Mij en Ik in
Hem en heeft het eeuwig leven
en die Mij eet, zal leven door Mij."
Heerlijk cn wondervol is de belofte
in vervulling gegaan. „Een maagd zal
ontvangen en een Zoon baren, Wiens
naam zijn zal, EmmanuölGod met
ons. Hoe eindeloos liefdevol heeft
Hij hersteld, wat door de zonde ver
loren wasOnze harten gevoelen zich
gedrongen te juichen en 's Heeren
barmhartigheden te verkondigen: Hij
kwam tot ons in de kribbe, verkeerde
met den mensch gedurende Zijn leven
op aarde, Hij is na Zijne opstanding
uit der, doode met ons iu Zijne kerk,
met ons in de Tabernakelen, met ons
en in ons in en door het Brood des
Levens! Eere en lof, aanbidding en
dank zij gedurende de heerlijke dagen
van Kerstmis het Goddelijk Kind ge
bracht, dat door zoo een groot Ver
losser te worden Adam's schuld tot
een gelukkige schuld gemaakt heeft.
BUITENLAND.
De ontbinding van den Dnitschcn
Rijksdag heeft vooral in Duitschland
heel wat pennen in beweging gebracht.
De anti-cleriale pers is daar alweer
gereed, om het Centrum als de aan-
leidcndc oorzaak daartoe aan te wijzen.
Nu het Centrum niet met de regeering
door dik en dun heen wil in zake deZuid-
West-Afrika kwestie, en daarvoor.klcni-
niende redenen opgaf, werd de Rijksdag
naar huis gestuurd, om een gelegenheid
te hebben het Centrum te nekken.
Het Centrum is echter volstrekt niet
bevreesd voor den verkiezingsstrijd.
Overal is in den laatsten tijd druk
gewerkt aan de verbetering desorga
nisatie. En waar de strijd bovendien
gaat tegen een zoo impopulaire zaak
als de credieten voor Zuid-West-Afrika,
ecne zaak waarin het Centrum zeer
ver tegemoet kwam. houdt de partij
zich overtuigd van een haar gunstige»
uitslag der verkiezingen. De „KBIn.
Volksz." stelt reeds als verkiezings
leus voor: „Hier volksrecht en volks
welzijn daar cesaristisch absolutisme
en belastingpomperij."
Dat bier inderdaad constitutioncele
beginselen in het spel zijn, blijkt nog
uit Voti Biilosv's uitlating:
„De regeering kan zich niet laten
voorschrijven door parlementsfracties.
hoeveel troepen zij in de koloniën
noodig heeft."
Spahn, de Centriinisleider, stelde
hiertegenover, dat de Rijksdag verant
woordelijk is voor de uitgaven, en als
dc redeneering van Von Biilow opging
zou de Rijksdag ten slotte steeds wil
loos alle mogelijke credieten voor
legerzaken moeten toestaan.
Dat het er fel toe zal gaan bij dezen
verkiezingsstrijd is zeker. De anti-
clericaie hartstochten zullen wel weder
worden geprikkeld, maar het Centrum
zal ook zijn plicht weten te doen, en
de kiezers evenzeer.
Als gevolg van de ontbinding moe
ten volgens de Grondwet alle wets
voorstellen en ontwerpen, al waren
zij in deze zitting reeds tot aan de
eindstemming gekomen, worden inge
trokken en bij den nieuwen Rijksdag
opnieuw worden ingediend. De nieuwe
Rijksdag zal dus. wanneer hij uiterlijk
13 Maart 1907 bijeen komt. een om
vangrijken arbeid te doen vinden,
De verkiezingen moeten 25 Januari
a.s. gehouden worden.
FEUILLETON.
Een gelukkig Kerstfeest.
Gcruimen tijd reeds had de opvoeder der
jeugd. Tlialinann, in zijn oudcrwctsch schrijf
bureau gezocht naar papier voor de „rekening
der gemeente N."
In plaats van het gezochte vond hij hl den
uitersten hoek van zijn schrijftafel een pakje
losse bladzijden met dichtregelen, die daar
reeds lang schenen r'"gen te hebben, want
zij zagen er geel uit.
Toen hij deze bladzijden zag kwam hem
een half weemoedige lach op hel gelaat.
Ja, daar lagen zo, zijn Muzen-kinderen
dicht en ondicht in groote verscheidenheid.
Eens hadden ze het daglicht gezien, toen
blijheid cn begeestering nog zijn gezellen
waren op zijn levensweg. Thans zat, waarheen
bij zich ook mocht wenden, dc Awg hem op
de hielen, cn meer dan eens keek de bange
nood door de deur. Tegen dezen laatsten
indringer streed de moedige man uit alle
macht en zijn verstandige huisvrouw hielp
hem geducht in den moeilijken worstelstrijd.
„Spaarzaamheid" heette het wapen, dat zij
meesterlijk wist Ie hnntccrcn.
Niemand vermoedde met welke middelen
mljiihccrThnlinannscchtgcnonlehaarkiiidcrcn
steeds zoo netjes kleedde. Doch zij wist van
oud nieuw te maken, de afgedragen kleeren
van haar en haar man werden weer pasklaar
gemaakt voor de kinderenheclemaal ge
keerd, een paar lintjes er op en klaar
waren ze. Haar man trachtte op een andere
manier den nood de deur uit Ie houden. Tot
dan loc was hel hem met hard werken gelukt.
Niet slechts door hel werk van zijn ambt,
waaraan hij vol liefde hingdit amht be
zorgde hem veel liefde cn dank, doch slechts
weinig geld. Hij moest tot bijverdiensten zijn
toevlucht nemen. „Schrijven" heette het
thans. Schrijven, al deden hem dc oogen
ook zeer, al kreeg hij er hoofdpijn van.
Dagenlang werkte hij halve nachten door tot
aan schooltijd. Berekeningen overal, kolom
men, getallen groeiden onder zijn ijverige
hand. Dat ook hij in 't land van idealen ge
boren was. vergat de goede man geheel.
Zijn gcboortcaclc uil dat land lag bijna geheel
verborgen onder 't stof van akten, van alle—
daagsche zorgen cn van al wat hem boven
dien nog hinderde'I was dan ook allesbe
halve opbeurend. Iu weerwil van dat alles
verloor I haliiiauu den moed met.
Wel zwol in dc jetigd hem dc borst bij
het welslagen van zijn werk en hij koesterde
hoopvolle verwachtingen. Zoodra echter dc
beslissende stap voor dc uitgave gezet moest
worden - kwam zijn bedeesdheid tus-
scltcnbcidc; zoodra het zijn eigen dichtwerk
gold, ontbrak het hem geheel aan zelfver
trouwen.
Reeds meer dan twintig jaren hadden die
pcnncvruchtcu in dien donkeren hoek gelegen.
vergeten. Nu zij hem zoo toevallig in handen
gekomen waren, nam hij ze nog
zoo verdiept, dat hij niet op dc scl
lette, welke opdez.cn donkeren Novcml
droomzijn vrouw was zachtjes hiniicngc-
legde tevens een brief er bij.
„Van Jozef", sprak zij zacht, Er scheen
angst uit haar slem te klinken
i dc v
op I:
den brief doorlas.
Zijn ingevallen gelaat en dr
waren haar reeds lang opgevallen.
Hij werkte veel te hard, zij w
durfde het lieni^ toch niet beletten.
Jozef, de oudste zoon was sedert
een ijverig theologant, de tweede ging op
een kweekschool voor onderwijzers, de derd
was jongste leerling in een handelshui
kinderen liepen te'spelen. Dc zorg had de:
laatsten nog geen rimpels in de gezichtjes
gelegd. Juist stormde de kleine schaar vroolijk
dc trap op. „Vader, moeder", klonk het blijde
uit vier kelen te gelijk, terwijl zij de di
openden. Zij waren op den schijn van liet
licht afgegaan en lieten er zich niet weinig
op voorstaan, dat ze zoo „ongeroepen" reeds
voor bedtijd thuis waren. Nu moesten ze
deze merkwaardige gebeurtenis toch eens
even vertellenalle vier openden tegelijk den
mond, doch bicven verlegen met open mond
staan, toen zij dc ontstelde ernstige gezichten
hunner ouders zagen. Veel kalmer dan anders
werd aan liet bevel gehoorzaamd, in de
woonkamer, rustig op het avondeten te
Intuss,
i hem dat
geld toch, we moeten het toch sturen
Ze vroeg dit zachtjes en keek haar man
was genoeg voor de moeder. Er zou zich wel
een mogelijkheid voordoen, het geld te ver
schaffen.
aangesprokene voort, als u maar wil zeggen,
Maar, heerzoon moet natuurlijk studecrcu,
al weet vader thuis ook al niet, waar hij het
geld ervoor vandaan zal halen. Schulden
maak ik niet, dat weet gij, die vrees ik maar
al te zeer; zon'n arme lobbert wil ook nie
mand horgen
Niettegenstaande haar zorg moest zijn
cchtgcnnotc bijna over lieitt lachen. Zij legde
hem beide handen op den schouder cn vroeg
ernstig: „Hoor eens, wie lieert zijn zoon
liefde voor de studie ingeprentzijn talenten,
iiitgcvorsclit en aangekweekt? Wie heeft
"ucr ouders zelf
toch willen studceren
„Ja. ja," pruttelde
behoeft niet zoo veel woorden te ver-
spillcn, 't zal wel zoo zijn. Ga nu in 's-
hemclsiiaam maar heen, anders verlies ik
nog meer van den kostbaren tijd. dien ik
niet missen kan".
Hij was alleen, doch met 't schrijven wou
het niet vlotten. De geopende brief lag voor
hem en duidelijk vielen hem een paar woorden
in 't oog, „Rekening van boeken", luidde het
ecne, dan „Eerslc Wijding", „Toog".
„Ja. beste jongen", sprak zijn arme vader,
„geld moet ge hebben, en mijn salaris is
niet voldoende voor 't oogenblik. Nog maar
zes weken tot Kerstmis; zou 't mogelijk zijl)
iu dien tijd nog zooveel te verdienen Onder
zoekend keek hij in dc kamer rond of er ook
'I een of ander te verzilveren viel. Neen, hij
vond niets, 't Zag er helder cn netjes uit,
maar heel, heel eenvoudig, geen kostbaar
heden, cn hij moest dan ook dat plan opgeven.
Een oogenblik schoot hem een nieuw denk
beeld te binnende handschriften, als die
nietdie waren verouderd, men zou hem
uitlachen om die prullen. Snel, als wilde hij
dc verzoeking weerstaan, wierp hij dc papieren
terzijde. Werken, hard werken, moet cn kan
hier alleen helpen.
„Das nog veel meer schrijven dan tot
nog toe!"
Was dal echter niet bijna tc veel
