Katholiek Nieuws» en Advertentieblad No. 29. Zaterdag 19 October 1907. Een en twintigste Jaargang. DE EEM80DE voor Amersfoort, Apeldoorn, Baarn, Barneveld, Blaricum, Bussum, Driebergen, Eemnes, Harderwijk, Hilversum, Hoogland, Laren, Leusden, Naarden, Nijkerk, Soest, Stoutenburg, Veenendaal en Zeist. Verschijnt eiken ZATERDAG. mentsprijs per drie Franco per post Afzonderlijke f 0,40 f 0,05 Bureau: Langegracht 13, Amersfoort. Uitgave van de Vereeniging De Eembode. Prijs der Adverlcntiön Van 1 tot 6 regelsf 0.30 Voor iederen regel meerf 0.0b Dit nummer bestaat uit twee bladen. EERSTE BLAD. W erkloosheid. Geen enkel sociaal vraagstuk, dat banger toekomst belooft, dan de werk loosheid. Van alle kanten worden daarover klachten vernomen en niet zonder reden. Het „Sociaal Weekblad" o.a. slaakte dezer dagen daarover deze verzuchting: „Dit jaar heerscht in verschillende industriei-n in ons land een werkloos heid, als zelden nog voorgekomen is. In de eerste plaats zijn liet de bouw vakken. bij welke het bedrijf zoo goed als geheel stilstaat, daar de bouwers niet, of tegen te bezwarende voor waarden, gelden op hypotheek kunnen krijgen. Het dure geld en het wantrou wen. dat eenmaal tegen de hypotheek banken gericht is, zullen nog langen tijd in deze bedrijven huil storendcn invloed doen gelden. Leest men in de laatste nummers van liet Maandschrift van liet Centraal Bureau voor de Statistiek, het door de Kamers van Arbeid ingezonden verslag omtrent den stand der arbeidsmarkt, men hoort van bijna alle Kamers van Arbeid voor de bouwbedrijven één en dezelfde klacht: ongekende slapte en malaise hcerschcn in de bouwvak ken. De vermeerdering van wcrkloozen, die regelmatig in den winter plaats vindt, om tegen het voorjaar te ver dwijnen, is dit jaar grooter dan andere jaren geweest. .Een noemenswaardige vermindering heeft tot heden midden- zomer nog niet plaats gevonden. Wellicht zijn de cijfers, die maande lijks door het Bureau van Statistiek der gemeente Amsterdam gepubliceerd worden, betreffende de werkloosheid van leden van sommige vakvcrccni- gingen beter dan woorden in staat een indruk te geven van de werkloosheid te Amsterdam. Van de belangrijkste der timmer- liedenvercenigingen te Amsterdam, de vereeniging „Concordia Inter Nos", waren in de maanden April en Mei wekelijks ongeveer 50 en nog in de maand Juni 20 leden van de 275 werk loos. In Juni is liet aantal werkloozen weer vermeerderd, en heeft liet gemid deld 34 per week bedragen. Bij een andere timinerliedciiverecnigiiig, waar van ons de cijfers der werkloosheid bekend zijn, was de toestand nog on gunstiger. Bij deze waren van de 68 leden in de maand Juli wekelijks 14—16 werkloos. Wat een zoodanige werkloosheid van 10—20 pet. der leden in den midden- zomer beteekeiicn zat, kan blijken wan neer men daarnaast plaatst de cijfers der werkloosheid, onder de vcrcenigdc timmerlieden gedurende de jaren 1898 1904. in het rapport der gemeente lijke enquête-commissie wordt de werk loosheid in deze jaren aldus geschat Werkloos op 100 leden: in 1898 8,2, 1899 2. 1900 2, 1901 2.56, 1902 4,8, 1903 5.28, 1904 6,5. Deze cijfers zijn de gemiddelde van liet ganschc jaar, zoowel omvattend den ongunstigcii winter als den guii- stigen zomer. Dit jaar gedurende de zomermaanden is de werkloosheid tweemaal zoo groot als in het ongun stige geval der laatste 8 jaai in het ganschc jaar geweest is." Men zou wel tolaal gevoelloos moeten zijn voor de beproeving van zijn even- meiiseh als zulke cijfers niet tot na denken stemden. Eu hier is nog sleehls sprake van de bouwvakken, maar deze worden dan ook wel 't zwaarst getrof fen. Dat noodkreten opgaan, om een geneesmiddel voor deze steeds voort woekerende kwaal is nog al duidelijk. Deze maatschappelijke ziekte grijpt Ie diep in het leven des volks. Dat erkent en gevoelt iedereen. Met ijver wordt nu wei de oorzaak van dit euvel op de meest verschillende wijzen blootge legd, maar een middel, dat werkelijk genezing bieden kan, daarnaar blijft men zoekende. Toch is het op de eerste plaats noodig, dat men de oorzaak kenue wil men met ccnigc vrucht werkzaam zijn in het opsporen van het middel, dat, zoo niet genezing, dan toch zooveel mogelijk tot leniging kan strek ken bij al de ellende door deze treurige omstandigheid gesticht. lil het gunstigste tijdperk van dit jaar werd een werkloosheid geconsta teerd, die een hangen winter in 't voor uitzicht stelt. Geen wonder dan ook, dat met koortsachtige spanning naar uitkomst wordt gezocht, maar juist daaruit blijkt alweder, dat het ware middel tot redding maar niet zoo voor liet grijpen ligt. Hoe men echter sonis in den blinde rondtast bij het zoeken naar een uit komst leert het verslag van een ver gadering van socialistische vereeni- gingen dezer dagen te Amsterdam ge houden, waarover de „Echo" het vol gende mededeelt: „Door de Motselaars-verecniging „D. V. V.", de Amsterdamsche Stuca- doors-vereeniging, de Steenhouwers- vcreeniging „E. M. M.", deOppcrlicden- vcrceniging „N. L.". de Timnierlieden- vcrocniging „Bewust Streven" en de ürondwerkers-vcreeniging „Vooruit gang", was aan de Algemeene Patroons- vcreeniging in de bouwvakken een solirijven gericht met het verzoek, evenals bij de gemeente, den werkdag van 9 uur geldig te doen zijn voor zes maanden. Van de A. I'. V. was hierop geen antwoord ingekomen. „Naar aanleiding hiervan was Vrijdag avond in het lokaal „De Dam", Nes. een openbare vergadering belegd voor bouwvak-arbeiders. Naar de voorzitter, de heer De Klerk, mededeelde, was de bedoeling om door deze vergadering den grondslag te leggen van een nieuw, krachtig organisatie-leven onder de werklieden in de bouwvakken, en zoodoende aan de groote werkloosheid paal en perk te stellen." Het doel dezer vergadering was dus breed opgezet: paal en perk stellen aan de groote werkloosheid, niets minder werd beoogd. Welke richting daarbij zou gekozen worden, had men al aangegeven in liet verzoekschrift aan de Patroons-vereenigiug in de bouwvakken. Deze werd dan ook in de bewuste vergadering breedvoerig aangegeven. Volgens hel bedoeld verslag ziet de eerste spreker in de inkrimping van den arbeidsdag de beste en ccnigc bestrijding van de werklooshuid. Van den kant der voorstanders is er zeker veel te zeggen voor zoo'n red middel minder werktijd bij behoud van loon, dat bij langer duur werd uitgekeerd en dan bovendien de werk loosheid keuren, moest in zoo'n ver gadering de volle instemming bekomen. Menige patroon zou op die wijze zelfs den werkman gaan benijden. Want dal de positie van menigen patroon, die nu alreeds alles behalve op rozen slaapt, hiermee nog onbehagelijkcr zou worden gemaakt, is zeker. Bij den tweeden spreker bestond dan ook blijkbaar wel ccnigc vrees, dat van die zijde tegenkanting zou worden gevonden, doch aan raadgeving liet hij liet evenmin ontbreken. De werklui moeten den 9-urlgen werkdag niet langer vragen, was zijn advies, De derde sjireker ging nog een stap verder op dat sociaal terrein. Niet alleen moet de arbeidsdag bekort worden, maar de ioonen moeten verhoogd, terwijl ze. volgens dien spr., in den laalsten tijd integendeel zijn achteruit gegaan. Met invoering van den 9- of 8-urigen werk dag zou men nog lang niet volstaan. En de vergadering besloot met een motie om een actie cip touw te zetten van directe invoering van den 8-urigen werkdag. Hier beluisteren we nu het oordeel, opgaande uit den boezem van werklie- den-vereenigingen, dus uit kringen van de meest belanghebbenden, van perso nen, die in de eerste plaats moeten gevoelen en beseffen, dat er andere middelen noodig zijn om de rampzalige werkloosheid met succes te bestrijden. Men behoeft toch werkelijk geen socio loog van den eersten rang te zijn, om in te zien, dat bij toepassing van bet in de genoemde vergadering aange prezen middel, de werkloosheid zou bevorderd worden. Of het dus nok hoog tijd is, dat door ware vrienden van den werkman met vaste hand de leiding der sociale actie, ook en vooral in zake werkloosheid, wordt ter hand genomen, is dan ook een vraag, die zich zeiven beantwoordt. BUITENLAND. In 't Zuiden van Frankrijk zijn door overstrooming ontzettende verwoestin gen aangericht. Te Pcrpigiian hebben in den nacht van Zaterdag op Zondag hevige stormen gewoed. Te Amélic- Ics-Bains is de schade door overslroo- ming van de Tech veroorzaakt enorm. Een gezin van zeven personen is ver dronken. ook talrijke stukken vee kwa men om. De spoorlijn Arles-Tech is vernield. Gelukkig was, volgens de berichten van Maandag, de Tech weder aan 't dalen. Uit Privas werd bericht, dat bij de overslrooiningeii twaalf men- schen zijn omgekomen. Nu de voorstellen van den Fran- sclicn minister van financiën bij de Kamer aanhangig een zeer ongunstigen indruk hebben gemaakt, is hij bezig, met het oog op de spoedige bijeenkomst van liet parlement.de open bare meening voor zijn finnncieele hervormingen te winnen, Bij de opening van liet stadhuis te Festé zeide hij o. a.. dat men geduld moest oefenen en rekening moest houden met den socialen toestand bij het ontwerpen van de begrootingen. De successie belasting en de ontlasting van de eerste Icvcusbeiioodigdhcden, zijn een bewijs van de groote hetcekenis eener staat kunde, die er in toestemt, de belastingen. FEUILLETON. Uit den tijd van liet Franschc Schrikbewind. (Slat.) Toen zij uit haar slaat van verdooving ontwaakte tot de werkelijkheid, zag zij, dat hel plein ledig was; de nieuwsgierige menigte was heengegaan. Alleen de tweewielige karren, waarop men de verminkte lijken ge laden had, sloegen de richting in naar de buitenwijken. Benige gendarmen vergezelden ze. liet arme meisje, dat, na alles, wat zij geleden had zich naiiwlijksstaaude kon houden, volgde de karren van verre, maar zoo, dat hel niet gezien werd. De treurige stoel ging door den tol, sloeg (oen rechts af op den glibberige» straatweg, welke builede muren liep, en hield ten slotle slil voor ecu lires in den muur. Daarachter lag een kuil, een overblijfsel van een oude steengroeve en welks diepte ongeveer dertig vierkante boeten was. Daarin werden de lijken ge worpen. Reeds spreidde de nachl zijn zwarte vleu gels uil, toen onder zijn bescherming deze vreemdsoortige doodgravers, zacht en slui pend als dieven, op de plaats aankwamen, onbemerkt gevolgd door juffrouw Paris. Toch kun zij door de duisternis heen onder scheiden, dat zij zich bevond in de onmid dellijke nabijheid van hel voormalig Augus- lijncnklooster. Enkele weken later kwam zij terug, doch vond toen de bres dichtgemelseld. Zij was nu verplicht een omweg te maken door de Barrière SI. Mandé, langs de oude verlaten kloostermuren, om de donkere steen groeve terug te vinden, die reeds door een dik grastapijt bedekt was. Toen mevrouw de Moulagu de arme kanl- klopslcr leerde kennen, had deze al zes jaar lang eiken Zondag de plaals bezocht, waar de gebeenten baars vaders en die baars broers rustten. Daar had zij gebeden, aan dal graf geknield, waar zonder onderscheid van ouderdom ol geslacht, van rijkdom Of armoede, de slachtoffers der bloedige tirannie ten eeuwigen slaap neergelegd waren, tot liet bazuingeschal van den engel hen een maal een glorievolle opstanding zou brengen. Mevrouw de Montagu bezocht nu ook, vergezeld van hare zuster, mevrouw de La- fnyette de graven. De pluk zelf had na hel bloedbad van Messidor en Thermidor een ccnigszins ander uiterlijk gekregen. In 1771» zou hel plein mei de aangrenzende landerijen publiek verkocht worden. Onderhands echter had de prinses van Hohcnzollcrn hel gchcclc doen omgeven, teneinde vernieling Ie voor komen. Zoo kwamen mevrouw de Moulagu en mevrouw de l.afayellle, den weg gewezen door juffrouw l'aris, op het kerkhof, dat ge heel onhekend was, niet alleen in de zelf. maar ook in de wijk. waarin het lag. 'I Lag daar als ecu braak stuk grond, zonder grafmonument, zonder kruis, slechts door denken een woestenij voor zièh te hebben, dan een rustplaats van dooden, 't Was dan ook met groule ontroering en stillen weemoed, dal de zusters al de overledenen gedachten, die hier rustten, en die geslachtofferd waren, zonder gerechtigheid en Ier ruste gelegd in den school der aarde zonder zegen en gebeden. De dames maakten het plan, den ouden luin der Augustijnen, welke aan den grond grensde, met toestemming der prinses van Holicnzültcrn Ie verkrijgen en ucn nieuwen „llakcldama" er hij in Ie sluiten. Aclilcr in den luin slonden nog de ruïnen van hel oude klooster; die moesten dan afgebroken en 'l geheel met een muur omgeven worden. In den geest zagen de heide zusters reeds den slanken turen eener kerk zich in de lucht verheffen, en daarnaast een huis, aan naasten liefde gewijd. Ducli nog steeds was het daartoe de rechte tijd niet, en durfde men nog niet openlijk mei plannen voor den dag komen. Napoleon wilde volstrekt niet liooren, dat de herinne ring aan de revolutie wakker geschud werd. en mevrouw de Atonlagu was niet in die male met tijdelijke goederen gezegend, om liet zoo vurig begeerde sluk grond alleen Weldra kreeg zij hulp en wel in de gedaante der armen. Mejuffrouw Paris liet een lijsl ter iiitcckciiing rondgaan hij de nabestaanden der slachtuHers. Zij zeil legde zicli den plicht op. met die koninklijke grootmoedigheid, waardoor zoo dikwijls noodlijdenden en he- lioeftigen uitmunten, elke week tien sous van Imar handenarbeid af Ie staan, tot hel liet geld stroomde toe. Een geestelijke ilit de parochie van St. Margaretha. de zeercer- waarde heer Bendot, en een notaris Chcr- liette, konden in IH02 de ruïnen van het oude Augustijncnklooster koupen. Mettertijd werd liet liefdewerk uitgebreid, een prachtige, groote kerk werd gebouwd en een nieuw oude, Hel gemeenschappelijk graf liet men onaangeroerd in den toestand, waarin men liet vond: men respecteerde zelfs het dichte grasperk, de armelijke houmen en de dalingen in den grond. Op een aangrenzend terrein echter legden de nabestaanden der slacht offers van hel schrikbewind, met toestemming der regeering, een kerkhof aan, en hier ver hieven zich weldra de grafmonumenten. Ten tijde der Restauratie had de orde van Picpus hel werk voltooid. Elk jaar. op den Ucn Juili en den 27cn Juli. hel begin eu hel einde der terechtstellingen op de Place du Trönc. werd een plechtige Requiem-mis gelezen, waaraan de voornaamste familie1» in den rouw deelnamen. Men ging als processie In twee rijen zwijgend door de lange lanen van den voormalige» tuin, tol aan het klein geheiligde poortje, dal toegang gaf tol liet martclurcnvcld. Nog onlangs kon men, als men de kerk van Picpus bezocht, aan de zijwanden van 't heiligdom twee groote, witte marmerplaten zien. waarop de namen van 1307 tcrcchtgc- stcldcn te lezen stonden, die inde laatste weken van liet Schrikbewind gevallen waren. Voor dezen treurig ernstige» gedenksteen, aan den voet des altaars, knielden onafgebroken, in diep gebed verzonken, twee nonnen, omhan gen met lange, ruodc mantels. Dat, wat nog bestaat en tot de merkwaardigste, zij het dan ook nauwlijks bekende merkwaardigheden van Parijs behoort, is hel kerkhof zelf. liet gemeenschappelijk graf van alle onthoofden. Door een grooten, ommuurden boomgaard, komt men eerst op een kerkhof, waar de rustplaatsen der gegoede famitiiin zich be llet eerste graf, dat ons opvalt, is dat van den graaf de Montalcmbcrt, van dien grooten redenaar, dien heerlijken levensbeschrijver van de II. Elisabeth, het middeleeiiwsclic sieraad der Diiitschc landen en vorstenge slachten; van dien ridderlijken, gloeicnden, onverniucidcn verdediger der katholieke Kerk in Frankrijk. Dan lezen wij de namen van Oony, d' Arey, Quélcn, Lastcyrie, Rémusat, de Noailles, graaf Mesnard, den stalmeester der hertogin van Berry, en den markies de Rosambo. In I korl. hel gchcclc stamboek van Frankrijk ligl daar voor ons opengeslagen, ücliccl achteraan, beschaduwd duor de sterre- banier der Vcrcenigdc stalen, rusl lot de opstanding des vleezes het aardsche omhulsel van den markies de Lafayette, wiens gedenk- leekcn de nationale trots uitmaakt der Ailieri-

Historische kranten - Archief Eemland

De Eembode | 1907 | | pagina 1