J.J.SMIT
Rijwielen en Automobielen.
Gebrs. NEFKENS.
De grootste voorraad nieuwe en gebruikte
Huwelijksgeschenken.
Amersfoortsche Bank
Gouden- en Zilverwerken en Horloges
HORLOGEMAKER
Breedestraat 34.
Voorhanden een fijne sorteering DAMES, en HEEREN HORLOGES,
KETTINGEN in Goud, Zilver en Nikkel. REGULATEURS, KLOK-
KEN, WEKKERS, enz. tegen scherp concurreerende prijzen. Eigen
Reparatie»Inrichting voor alle soorten Uur- en speelwerken, degelijk,
billijk en onder garantie. BELEEFD AANBEVELEND.
Door de Stoomdrukkerij „DE EEMBODE" worden
alle voorkomende
DRUKWERKEN
spoedig en net uitgevoerd.
Vraagt Monsters en prijsopgaaf.
Opnieuw ontvangen
Spiegels, Schilderijenteksten, Serviezen, Theetafels, Bloemstaiulerts, Porte-
manteattx. Vogelkooien en Standerts, Milieux, Wandborden, Preseiiteertrontmels,
Theebladen, Kinkgarnituren, Majolicastellen, Nikkelen Theepotten, Koffiekannen,
Stoofjes. Beelden, Vazen, Bloempotten, Zuilen, enz.
GOEDKOOPE BAZAR, Krommestraat 50.
Korte (iracht 20 (naast het postkantoor)
Binnen- en Buitenlandsche wissels. - Effecten. - Coupons. - Vreemd
geld. - Prolongatie. - -Bcleening. - Deposito. - Assurantiën - Oediet-
brieven. - etc.
Verhuren van Safe-Loketten.
Beheeren van Vermogens.
Voeren van Administratiën.
Openen van cheque-rekening, rekening-courant met
of zonder voorschotten.
Vcrlccnen van handels credieten tegen nader te bepalen
voorwaarden.
Het soliedste en goedkoopste adres
VOOR
IS BIJ
W. SMIT, APPELMARKT 14.
Inkoop van Goud en Zilver,
REPARATION NETJES. SPOEDIG EN BILLIJK.
Broeder Hilarius.
Broeder Hilarius vervulde
koster hij de ongeschoeide C
sinds onheuglijke tijden hun klooster bezaten
in een weelderige landelijke streek,
Boerderijen bezaten ze en een brouwerij,
waarin krachtig gerstennat werd gebrouwen.
Ook werd er de wereldberoemde Carmelitcn-
gerst gedistilleerd uit velerlei heilzame krui
den, naar een eeuwenoud, in diep geheim
bewaard recept. Het was een geliefkoosd
geneesmiddel voor het volk. hielp tegen al
lerlei gebreken, zuiverde het bloed, sterkte
den moed en hielp ongetwijfeld allen, die
aan zijn geneeskracht geloofden.
De kerk was groot en werd druk bezocht.
Er waren oudjes, die Itaive dagen doorbrachten
in debruine gebeeldhouwde stoelenrimpelige
oude vrouwtjes beschouwden ze als het
voorportaal van het paradijs. Zelfs oude jonge
luhrouwcn spaarden en leden gebrek, </tn
maar een vermogen te kunnen achterlaten
aan de Carmelietenkcrk.
Maar het was ook een heerlijke kerk. in
ouden gemocdclijkcn stijl gebouwd, met
schitterende kleuren en glanzend goud ge
smukt. Een zwaar gewelf in hlauw en zilver
overspande het hoofdaltaar, en lieve kleine
engeltjes, keken er vriendelijk uit neer.
Inderdaad, zij droegen liet kruis, de door-
drie nagels, den stok en de
ms en den scepter van den ge
aring der joden" maar zij
droegen ze in blijde» triomf als teeketi der
overwinning.
Alles ademd. vroolijklteid en blijheid in
de oude Carmelietenkcrk, zelfs de bode Oods.
die met gloeiende llcfdcpljl het hart der 11.
Thcresia doorboorde, vond deze opdracht
pleizierlg, en de door vijandelijke schoten
gewonde, aan een boom gebonden Sint Se-
Itastiaan, op hel zijaltaar, glimlachte vrien
delijk bij dit martelaarschap, linde schoont,
in rood gewaad gestoken Charilas, die met
een fakkel heel den aardbol in brand Mak,
was de minzaamheid in persoon. In deze
kerk kon men niet vergeten, dal liet leven
nenkroon. c
spons, de I
hoonden „K
een gcnol is te ademen en te zijn
Broeder Hilarius had de kerk lief en hield
ze zuiver en rein als een kostbaar klclnoo-
ditlnkasije. Illj was een klein rond manneke
met ten hoofdje als een vergenoegde, bont
geschilderde' kegelbal, Zijl) blauwe oogen
keken ondeugend en zijn mond met de blanke,
gave tanden was steeds lot een glimlach
geneigd. Nooit was broeder Hilarius om
irdje verlegen, noch voor zich
zelf, noch voor anderen Als het gloeiend heet
was, zcide hij.flink zoo, flink zoo, dat doet
het graan goed rijpen!" Viel de regen in
stroomen neder, dan heette het: .Toe maar.
toe maar: nu zal alles goed groeien." Was
liet ijzig koud, dan lachte hij: ,0 je, dat
doet me plezier, want wc hebben ijs noodig
voor de gezonde gave Oods, het hier."
In alles had hij schik. Of hij den sacris-
ticvlucr schrobde of den koperen wljwnter-
kctcl schuurde, of hij mei den mooien rood
zijden klingelbuil, waarop een vrome ziel
.God zal hel u loonen" geborduurd had,
zonder groot succes rondgingof hij kaarsen
ontstak bij het genadebeeld of bloemen aan
droeg voor versiering van het altaar, alles
scheen voor hem een feest te zijn. Of hij het
Kcrstkindckc van was in zijn kribje legde,
of hij het heilig Graf mei geurende leliCn
tooide of het zwarte kleed met de zilveren
doodshoofden over een lijkbaar legde voor
de doodenmis steeds was zijn ijver de
zelfde.
Daarvan was zijn goede gezondheid de
oorzaak .Waak en bid" overdag, een
diepe droomenlooze slaap, voor zoover hem
tijd tot slapen gegund was, des nachts, en
in de eetzaal de puike honger en dorst van
den werkzamen mensch Dat alles waren
dingen om er jong, gezond en opgeruimd hij
te blijven.
.In 't huls mijns Vaders zijn veel wonin
gen". dacht broeder Hilarius en .een vroo-
lijkcn vrager heeft God even lief als een
vroolijkcn gever."
In de/elfde dagen, dat broeder Hilarius
in alle nederigheid en minzaamheid zich fot
dienaar maakte van allen, was in het kloos
ter ook een heilig priester werkzaam aan
de zlclcnzorg. Het was pater Ignatius.
Deze was in alle opzichten het tegenover
gestelde van broeder Hilarius. Zoolang ze
samen geleefd hadden in 't Convent, hadden
ze nauwelijks een woord met elkander ge
wisseld. Want pater Ignatius was slreng, hij
beminde de lucht en had ccnigszins liet land
anti den vroolijkcn, roodwangigen broeder,
die zoo behaaglijk zijn glaasje hier kon
drinken en zoo graag meer praatte dan hoog
noodzakelijk was,
Broeder Hilarius vereerde den vromen iet-
ter als een onnavolgbaar toonbeeld van hei
ligheid.
I'ater Ignatius was lang. schraal en uit
geteerd. Hij leek veel ouder dan hij inder
daad was; want de huid hing in verwelkte
plooien lil zijn lilcck gezicht en zijn donkere
oogen brandden diep in hun kassen. Hij was
hard jegens zich zelf. Zijn It
vasten, hidden en sludcereu - want I
diep onderlegd in de Godgeleerdheid.
Zelfs wanneer hij tijdens dr
delen ging in den kruisgang, rustten zijn
oogen niet op de bloeiende rozen en weel
derige wingerdranken, noch volgden z|j de
dartele vlucht van den zwaluw of hel zil
veren spel der kloosterfontein, neen... zij
wandelden gestadig en onvermoeid over het
Latijn van den een of anderen ouden kerkvader.
Pater Ignatius was de trots van het klooster.
Hij had een werk met boetepreeken uitge
geven. Elke Goede Week heklom hij den
zwart gestoffccrden preekstoel in de met
ruuw behangen kerk, en sprak over de laat
ste dingen, over den dood, de straffen der
zonden In de eeuwigheid en over het bitter
Lijden van den Verlosser. Het waren diep
aangrijpende predikaties, waaruil een hooge
ernst sprak tot de geloovigcn.
En het was als werden zij gedwongen
zijn vreesclijke vermaningen te Itooren. In
massa's stroomden zij naar de kloosterkerk,
man aan man stonden zij tol ver in de
voorportalen, tot op dc treden van de alta
ren, tot in de zijkapclcn en den ingang lot
de krypt. En te midden der stilte stegen nu
en dan zuchten en geween op. De geloovi-
gen verdrongen zich om de biechtstoelen en
oude verroeste zonden werden hekend en
beweend.
Zoo sterk en geweldig was dc macht tot
het goede, welke de pater bezat over de
harten. En misschien was trots hieraan
hem niet vreemd. Maar de kruik gaat zoo
lang te water tol ze breekt en het al te
scherpe zwaard snijdt dc scliecdc stuk. Slccds
magerder, blcekcr en uitgctcerdcr werd |)ater
Ignatius. Steeds scherper klonk zijn hoest
tusschen het psalmzingen in het koor;steeds
korter werd zijn adem, totdat allen liet be
grepen: pater Ignatius verkeerde in hel
laatste stadium der lering. En thans, nu zijn
arme borst vergeefs naar lucht snakte en nu
zijn nachten zoo kwellend werden in hun
lange eenzaamheid, nu werd hij hulpeloos
als een kind.
Nu was liet ook, dol hij vriendschap sloot
met broeder Hilarius. Wam broeder llilariun
was gezond en onverwoestbaar sterk. Ilem
werd opdracht gegeven bij den zieken paler
te waken. Hij moest den afgeleefde op zijn
sterke armen dragen naar den zonnigeii
kloostertuin, moest hem ondersteunen als de
aanvallen van asthma hem benauwden, moest
hein al die honderden kleine diensten bewij
zen, die een zwaar zieke zoo hoog noodig
Broeder Hilarius rekende zich dit lot ccuc
hooge eer, want zijn blik had zich steeds in
schuclilercn eerbied gevestigd op ileu pater,
die altijd zoo zelfbewust Item voorbij was
gegaan. En thans was het hem gegeven in
zijn onmiddellijke nabijheid het geduld en de
overgeving van dcu pater te bewonderen,
want Itij leed als een held.
Van dag tot dag echter werd hij zwakker,
en dc broeder moest met licm omgaan als
met een klein kind. Maar zelfs hij lief ver
vullen dezer zware' taak verloor de broeder
zijn humeur mei.
„Ja, ja, hoogeerwaarde", sprak hij, «pater
Ignatius heeft zijn broeder, zijn lichaam, niet
genoeg verzorgd. Nu wreekt zich broeder
lichaam op den hoogeerwaarden pater.''
„Zoo, zoo!" zuclillc de doodzieke, „(ilj
spreekt met woorden van den heiligen Eran-
ciscus. Dat hoor ik graag."
Thans hoorde hij alles graag, wal broeder
Hilarius sprak. Ja. het ronde, vroolfjke, al-
lijd bereidwillige gcziclil deed hem goed,
evenals de gezondheid, de kracht, de echte
natuurlijkheid. En de broeder liet hem nooit
voelen, dat hij Item tut last was.
Slechts nu
prediken terug.
„Zijl gij niet
i dan keerde zijn I
hang, broeder, dat gij niet
in den hemel zult komen De weg is smal
en er zijn maar weinigen, die hem bewan
delen. Slechts door hel kruis komt men tol
de kroon. Waak en bid. opdat gij niet in
bekoring valt!"
Hel waren nawerkingen van dc koorls.
Maar broeder Hilarius kwam tot nadenken.
«Gij hebt gelijk, eerwaarde; nis ik uw leven
naga en hel mijne.' Hel uwe louter verster
ving, boete, vasten en kastijden... en hel
mijne: enkel vreugde en korlswijl!"
„Vreugde en kortswijl V" vroeg (Ie sterven
de verbaasd. „Gij licht toch veel zwaren en
ruwen arbeid verricht. Gij Itehl liet loeit als
Icckcbrocder zoo buitengewoon goed niet gc-
„O, niets dan goed. Alles liccfl mij ver
heugd. En hel meeste nog wel. dal ik den
hoogeerwaarden pater Ignatius mag oppas
sen en een voorbeeld mag nemen aan zijn
bewonderenswaardig geduld."
De pater sloot ilc oogen en dacht na. Hoe
eenvoudig barmhartig was deze broeder loeit.
Altijd bereid tot nachtwaken, zonder vrees
voor besmetting. Mild als een moeder droeg
hij hem op zijne sterke armen, Ja, broeder
Hilarius zon voor hein gestorven zijn melde
woorden „dat doel ine plezier!"
loen werden de oogen van paler Ignatius
vochtig over de goedheid van een anderen
mensch. En nu bedacht hij, hoe Irolscli en
vreemd, ja, minachtend hij tijdens zijn leven
had neergezien op den arme«geleerden,
vroolijkcn broeder In zijn laatsle oogcnhlik-
ken zag hij in. dal ook hij van liet Rijk tier
Een ruilhandel. De Russische generaal R,
had tot belooning voor zijn verdienste we
gens de onderdrukking der Holen na het
ongeltlksjaar 1863 uitgebreide goederen der
Kerk in de Roolsche provincie Sadomir ten
geschenke gekregen. Toen hij zich in het
jaar IK7H tol den oorlog legen de Turken
gereed inaaktc, dacht hij eraan, voor zijn
vertrek nog iels le doen dat, den Keizer zeer
welgevallig, zou zijn. Hij riep daarom zijn
Roolsche onderdanen te zanten en sprak
„Wijl ik voor langen tijd van tt scheiden
moet. zoo zou ik gaarne ieder van u nog
een weldaad bewijzen. Blijft gij mij trouw,
dan wil ik ieder een stuk land in eigendom
geven: zeg openlijk hoeveel ge wilt." De
bewoners der goederen van den generaal,
allen zeer arme lieden, keken elkander en
den generaal mei verwondering aan en
waagden het niet, met hunne wcnschen voor
den dag te komen; eerst toen zij voor de
Iweede maal tot een keuze werden uitgc-
noodigd, verklaarden zij, wanneer de gene
raal ieder ongeveer dertig morgen grond
gaf, zouden zij op dien akker een bestaan
kunnen vinden. „Gij zult liet hebben", ant
woordde de generaal, „maar eerst moet ii
voor uw katholieke geloof het Russische
aannemen." Als hij nu bemerkte, dat dc
lieden terugschrokken, voegde hij erbij„Over
leg de zaak goed, liet gaal hier om uw
tijdelijk en eeuwig heilNa een kort beraad
traden de arme lieden met opgeruimde gc-
zichtcit weder voor den generaal, terwijl de
oudste van hen zcide: Uwe hoogheid ver
oorloof ons, dal wij onze mceniiig openlijk
bekennen. Wij hebben de /aak zoo over
wogen: wanneer It.v iemand mei ons een
paard wil ruilen en bij zijn paard iels toe
geven wil, dan is ons paard beter dan liet
zijne. Daarom moet ook ons gelooi meer
waard zijn, dan liet tiwe.daar uwe lumghcid
nog derlig morgen land aan leder loegeven
wil. wanneer hij bereid is bel. mei hel Rns-
De
I kreeg ii
daarna begon
hij na le denken. En hoe meer hij peinsde,
des te meer moest Itij toegeven, dat de een
voudige lieden In huil heldere mceniiig liet
juiste gevonden en I
Die ivi.il hel. Een straatslijper leunde aan
de deur van een herberg, loen juist een lijkstoel
voorbij kwam. Een dame vraagde hem: „Wie
wordt daar begraven V" „Ik weel het niet,"
was het antwoord, „maar ik geloot wel. dat
hef degene zal zijn, die In dc kist ligt,"'
STOOMDRUKKERIJ „DE EEMBODE" - AMERSFOORT.
