Katholiek Nieuws» en Advertentieblad No. 35. Zaterdag 28 November 1908. Twee en twintigste Jaargang. OE EEIBCBE voor Amersfoort, Apeldoorn, Baarn, Barneveld, Blarieum, Bussum, Driebergen, Eemnes, Harderwijk, Hilversum, Hoogland, Laren, Leusden, Naarden, JMijkerk, Soest, Stoutenburg, Veenendaal en Zeist. Verschijnt eiken ZATERDAG. Abonnementsprijs por drie mnanden. Franco per postf o.40 Afzonderlijke nummersf 0.05 Bureau: Langegracht 13, Amersfoort. Uitgave van de Vereeniging De Eembode. Dit nummer bestaat uit twee bladen. EERSTE BLAD. Het Pausfeest. Amersfoort» Katholieken hebben ter gelegenheid van 's Pausen gouden priesterfeest op waardige, indrukwek kende wijze (eest gevierd. Zondagavond werd de eerste feeste lijke bijeenkomst gehouden iu de onder leiding van den architect Herin. Kroes en den heer L. Kortbeek keurig versierde zaal van liet gebouw van den R. K. Volksbond. Inderdaad was de zaal in een feestkleed gestoken, zoo passend voor dit sclioone feestgetij. Deze eerste feestelijke bijeenkomst was in hoofdzaak voor loden en begun stigers van den R. K. Volksbond. Bij den aanvang van den avond om 7 uur was het gebouw tot iu de uiterste hoeken gevuld. De voorzitter, de heer W. G. Klomp, opende de vergadering en schetste met een kort woord het sclioone doel, waarom ook Amcrstoorts Katholieken hier waren bijeengekomen, en deelde daarbij mede.dat de Zeereerw. heer Past. L. A. F.X. Fock liet bescherm heerschap van den Bond op zich ge nomen had, en de beide overige hec- ren Pastoors dezer stad het eerelid maatschap hadden aanvaard. Door Pastoor Fock werd deze mc- dedccling bevestigd, terwijl Z.Eerw. tevens de verzekering gaf steeds het oog op de wcrkliedcn-orgaulsatie te hebben gevestigd en de belangen van den bond te willen behartigen, Hierna traden onder leiding van den weleerw. lieer Paardekoopcr de drie zangkoren der R. K. Parochiekerken op en brachten op hoogst verdienste- lijke wijze de vierstemmige Pltts- cantate ten gehoorc. Als feestredenaar beklom nu den katheder de weleerw. heer W. Bolder, kapelaan te Baarn, die een heerlijk overzicht gaf van het leven van den thans zoo roemrijk regeerenden Paus Pius X. In een boeiende rede schetste de spi eker liet leven van den jubileerenden Paus vanaf zijn eerste levensjaren tot op den huldigen dag. Met innige welspre kendheid spoorde de redenaar ten slotte de aanwezigen aan om den Paus steeds met hun geticden te steunen. Een daverend applaus volgde op zijne sclioone woorden. Na de pauze werd het uit twee be drijven bestaande tonneelspel vanjos, Dcmarteau „De Pauselijke Zotiaaf" opgevoerd. Flink werd dit tonneelspel afgespeeld en droeg veel bij tot welslagen van het feest, Ook het slot nummer de „Apotheose", hulde aan Z. 11. Paus Plus X, was prachtig ge groepeerd, cn verwierf grootcil bijval. Maandagavond, de tweede feest avond, werd niet minder luistervol en indrukwekkend gevierd. De groote zaal van het Bondsgchnuw was wederom stampvol met leden en gcnoodlgden der Vereeniging „Geloof cn Wetenschap". Behalve vele Eerw. hoeren Geestelijken, was het grootste deel der elite van Amcrstoorts Katho lieken aanwezig om ware belang stelling te tonnen in het groote feest, dal gevierd werd. en tevens een bewijs te geven van warme genegenheid en liefde voor Paus cn Kerk. De voorzitter, de lieer Brom, herin nerde met een kort woord aan het doel dezer feestelijke bijeenkomst, u.l. om 's Pausen gouden priesterfeest op plechtige en feestelijke wijze Ie her denken. Door de drie zangkoren, doch nu ver sterkt door de solisten Bram v. d. Stap uit Delft onW. C. Knutselaar van Amers foort werden nu verschillende liederen ton gehoorc gebracht. Alvorens de feestredenaar, de Zeer Eerwaarde Hooggeleerde Heer E. A. van Hinsbergh, Professor aan het Groot Seminarie te Rijzenburg, de feestrede uitsprak, deelde de adviseur, de wel eerw. heer J. J. Paardekoopcr mede, dat de volgende telegrammen verzon den waren: „Ann II, Paus Plus X, Nome. De Katluillekeii van Amersfoort, vergaderd Ier viering van het Juheltij van Uwe Heilig» hclil, bieden hun vader de nederige Indite van hun uorhled, liefde en trouw." «Aan H. M. Wilhelmina, Den Hang. De Katholieken van Amersfoort, vergaderd Ier viering van hel gouden Juhilc van Z. II. Pans Plus X. betuigen Uwe Majesteit ouder danigheid en trouw." Hierop waren de volgende antwoor den ontvangen; „Saint Père rcmcrclc hommage, heult lor cnllioliqucs d'Amerstuurl," Kard. Mkrry dei. Val. Amersfoort, hoogst dcrzclvcr dunk heluiglug van onderdanigheid en Irouw uve te brengen." Adjudant van dienst, Deze telegrammen werden met dave rende toejuichingen begroet. Alsnu werd deteustrede uitgesproken. Van den beginne af word men meegesleept door de gloedvolle rede, cn zag men zich verplaatst midden in 't lijden en strijden van Z. II Plus X. Wij, Roomschen, zegt Spr., hangen den Paus aan, die thans zijn gouden jubelfeest viert. Ronmsulten en onroom- sclicn eeron als om strijd dezen grooten plaütsbüklecder Gods, Hierna zette de gewijde redenaar uiteen, wat liet Pausschap Is.Wij kennen niets hooger»dan de verheven waardig heid van Paus. Nu schelste Spr, den Paus iu de Kerk, daarbij doende uitkomen, dat de Kerk niet bestaan kan zonder zichtbaar Opperhoofd, plaatsbekleder van Chris tus. Waar de Paus wordt uitgesloten, en de eenheid wordt prijsgegeven, komt verval. De Pausen, zoo zeide Spr., sterven niet, daarmede wijzende op de onmacht zijner belagers en talrijke vijanden. Hierna hoorden wij in den breede den levensloop van het kind, den stu dent, den jeugdigen priester, den hoog begaafden prelaat, den machtigen Paus, Na er nog op gewezen Ie hebben, dat wij moeten werken in de richting door den Paus aangegeven; de ver eeniging „Geloof eu Wetenschap" in aller steun te hebben bevolen, sprak Z. Eerw. nog over 't Eucharistisch Congres te Londen, daarbij memoreerand dat ons katholiek volk door Z. D. II. Mgr. Van de Wetering daar vertegen woordigd was, als opvolger van den H. Willibrord, Ten slotte toonde Spr. nog aan, hoe deze Paus steeds Christus gezocht en gevonden had cn eindigde hij met de lofzegging „Geloofd, gedankt en aanbeden zij Christus, onze Heer, in 't aanbiddelijk Sacrament." Een dankbaar en stormachtig gejuich ging o|i na liet eindigen dezer sclioone rede. Toen dit cenigszlns bedaard was, Pastoor l-foorncman liet woord i Professor v. Hinsbergh namens de wijlen onzen grooten Katholieken rede naar Dr. Schaepman." Het programma bevatte voorts de Pluscantate van Amory, die evenals Zondagavond op hoogst verdienstelijke wijze werd gezongen. Doordat de solis ten B. v. d. Stap, bariton uit Delft eu onze sfadgetioot de lieer W. C. Rnm- selaar, tenor, de solo's zongen, kwam het geheel nog meer tot zijn recht. Na het zingen van de cantate bood een der zangers een lauwerkrans aan den Directeur, den Eerw. lieer Paarde koopcr, waarop een algemeen gejuich volgde. Een viertal liederen werden voorts door den solozanger, de heer v. d. Stap tip voortreffelijke wijze voorge dragen, hiervan vooralle noemen „Moe- derke alleen". Op algemeen verlangen werd de laatste strophe van dit sclioone gedicht van Reitó de Clercq herhaald. De voorzitter van „Geloot en Weten schap" sloot daarna den feestavond onder dankzegging aan allen, die tot teUïtsxvföte'iiaüïïïii''. gedragen. Dinsdagavond is het driedaagselte Pausieest alhier op waardige wijze besloten. Evenals Zondag eu Maandag was ook dien avond de zaal van den R. K. Volksbond weder tot in de uiterste hoeken gevuld. Als feest redenaar trad op de Weleerw. heer I. Elskamp, kapelaan te Achlcvcld. Door den Weleerw. heer Bolder was Zondagavond liet leven van den Jubi leerenden Paus geschetst vanaf zijn kindsheid tot nu. terwijl Maandagavond door professor Van Hinsbergh meer de verhevenheid van het Pausschap werd geschilderd, thans besprak kapelaan Elskamp hel leven van Pius X als Paus en Priester. Toen in l!H)3 Paus LeoXlllmtn de Kerk door den dood ontviel, aldus begon Spr., kwam liet conclave bijeen, en spoedig daarop klonk over de wereld„I labc- mus Pnniificem", en nn dagen van rouw Jubelde de gehcele katholieke wereld. De stoel van Petrus was weder bezet en Leo was iu Pius X wedergekeerd. De wereld laclile om deze Pauskeuze. Wat zou deze Sarto, deze zoon van den eenvoudige» gemeente-bode van Rlcssc, kunnen rcgcureu en uitvoeren In deze dagen van crisis In de Kerk. yne schitterend echter is deze ver daden van zijn pauselijke regccrlng. Met welk een majesteit trad deze vorst zonder wereldlijke bezittingen niet op tegen Frankrijk ter verdediging van de rechten der H. Kerk; met welk een waardigheid treedt hij niet op oin hel modernisme ie bestrijden. Hoe strijdH hij niet tegen de gemengde huwelijken, die hoe langer zoo meer leden aan de Kerk ontrukken. En wal heeft deze Paus al niet gedaan voor de sociale actie en den werkman. Ja deze Paus heelt getoond met vaste hand en waardigheid het scheepje van Petrus te kunnen besturen, ook in hem blijkt bewaarheid, dat de Paus Is de plaatsbekleder Gods op aarde, cn God Zijn Plaatshekleeder bijblijft en steunt en sterkt. Wal zal onze leestgave xlln op zijn gouden priesterfeest? aldus besloot de redenaar. O, Hij de eenvoudige geviin- gene va» het Vatican» vraagt slechts uw ook schenken, wij moeten bidden voor den Paus als voor de Kerk, wier zicht baar Opperhoofd hij I». Dit zij onze verste, onze grootste feestgave. Een recht dankbaar applaus volgde op deze sclioone rede. De wclceiw. lieer H. Akkermans, Adviseur van den R. K. Volksbond, dnnkte den feestredenaar voor zijn heerlijk betoog en herdacht, hoe deze drie dagen geheel liet katholieke Amersfoort heeft deelgenomen aan hel Paasfeest en dus al ging liet Initiatie! uit va» twee vereenlglngeit, men hier Ernst kan spreken van een algemeen tholiek feest. Evenals Zondag werd de Paus-cait-" tate en het .drama „De Pauselijke Zonaal" uitstekend opgevoerd, en hield de aanwezigen niet alleen in een feeste lijke, doch tevens eerbiedige stemming. Ten slotte bracht de voorzitter na mens geheel de vergadering aan alle medewerkers en in net bijzonder de» eerw. dirigent van liet zangkoor en de leden der tooneelafd. dank voor hunne medewerking lot welslagen van liet Pausfccst. FEUILLETON. De geheimzinnige rinj?. De pleeovader. II. 4) De oude Andreas stond In dienst des graven Llndenhcrg, een rijke Jongenheer, aan wlcn vele honderden morgens bosch en akker veld behoorden. Als huschwaeliter had hij hel opzicht over de wouden van den graal en moest hij waken tegen wildslrooperlj. Ofschoon thans nog gezond cn in het bezit van zijn kracht, zag hij tocli de tijd reeds langzamer hand naderen, waarop hem zijn dienst al te zwaar vallen zou, eu zijn grijze haar ver maande hem, bijtijds naar een medehelper uit Ie zien. Als hij mi den armen verlaten knaap bij zfcli opnam, geschiedde dit allereerst slechts uit medelijden met diens zoo gehcele hulpeloosheid-, spoedig echter kwam ook bij hem de gedachte op, dal hij van den jongen gevoegelijk een helper en opvolger tn zijn ambt maken kon, in geval deze zich geschikt cn eerlijk toonde, 't Was voorlooplg slechts een vluchtig idee, maar uit die gedachte kon waarheid worden en de oude Andreas nam zlclt In leder geval voor, met den knaap minstens een proef ie nemen. Allereerst gold liet nu echter, de geboorte plaats van zijn overleden vtulcr ol pleeg vader op te s|mrcn cn Ie onderzoeken, of hij in zijn laatste uren de waarheid had gezegd of slechts in de hitte der koorts allerlei verwar de taal gesproken had. Dit uit te vorschen, scheen toch minder moeilijk dan Andrcns gevreesd had. Bij het lijk van den hosehwer- kcr vond men een klein hoekje, dat inlichting over zijn geboorteplaats gat. HIJ was geboren In ccn klein dorp aan de Bohcemsch-llljcrselte grensnu schreef de burgemeester aait de overheid van dit dorp, deelde hem de bevin ding der zaak mede en verzocht om Inlich ting over Julian, terwijl hij aan de gemeente voorstelde, den knaap terug te vorderen, In geval hij daar eeltige bloedverwanten had, Toen men Fills den boschwerker met eerc cn christelijk begraven had, werd dit schrijven verzonden, en eentgen lijd later kwam ccn antwoord In, hetwelk alles bevestigde, wal de knaap uit den mond van zijn pleegvader vernomon had. De overheid dier plaats deelde mede, dat Frlts de boschwerker daar geboren, maar nooit getrouwd was geweest. De knaap had hij vóór eeltige jaren in liet hosch gevonden en sinds dien tijd hl) zich gehou den. Van de herkomst van liet kimt wist men niets. De boschwerker zelf had daarover nooit ccnc verklaring kunnen gevun.cn boven dien was hij reeds langen tijd, noch alleen, noch met den knaap in zijn geboorteplaats geweest, daar hij schier immer een rond trekkend leven geleld hnd, het grootste deel zijns levens In du bosscltcn omzwierf en daar zijn levensonderhoud gezocht en ook wel gevonden Imd. Klachten waren nooit over hein gehoord, en men had Item immer, zeker met recht, voor ecu vlljligeii, recht schapen man gehouden, die geen verder verwijt treffen kon, dan alleen, dat hij iu geen plaats, liet woud alleen uitgenomen, de rechte rust vinden kon. Betreffende den knaap moest opgemerkt worden, dat men van de zijde der gemeente niets voor hem doen kon, want de gemeente .was arm en het ware daarbij voor den knaap wet liet beste, wan neer tiij in zijn toevluchtsoord mnnr verbleef. DU bescheid werd den ouden Andreas medegedeeld, cn hl| toonde zich danrmee gelteel tevreden. „Afgedaan, burgemeester I" zeide hij. „De jongen blijft bij mij, en Ik wtl de verplichting van vader op mij nemen, zoo goed als Ik kan." „Maar de heer graaf?" vraagde do burge meester nadenkend. „Meent gij, Andreas, dat de jonge graaf daarmede tevreden zal zijn?" „Dat zal hij zeker welt" antwoordde de oude. „Met zijne moeder, mevrouw de gravin, het» ik reeds daarover gesproken, ZIJ Is er zeef mede Ingenomen, er. u weet wel. dat de Jonge lieer geen andere wil heelt dan de hare. zij heelt het hem reeds naar Heidelberg geschreven, waar grant Julius nu studeert, en ik weet reeds, dat dit zaakje zoo goed is als beschikt. De Jongen hlljlt hl) mij, en Ik znl wel zien, dat ik hem tol een rechtschapen jagersknaap opvoed, die lil du toekomst, als Ik de oogeu sluit, mijn post kan overnemen.' „Oho oude", zet de burgemeester lachend, „dat zal zlclt nog wel eenlgen tijd laten wach ten, want wie zoo krachtig cn gezond Is als gij, die helpt nog het linlvv dorp hegn alvorens hij zelve de wereld vaarwel /egt. De zaak Is dus afgemaakt; de arme Jongen hlljlt hij it,en gij verdient een (lodsluon aan Item!" Zoo was dan no alles In orde. de arme, verlaten knaap had met (lods hulp een te huis cn een nieuwen vader gevonden, die het zetter niet minder eerlijk en goed met hem meende dun de oude. Overigens open baarde zlclt ook spoedig, dnt de knaap alle bewezen goedhuhi cn vriendelijkheid wel waardig was, want zijn karakter, zijn gauselte doen eu streven ontwikkelde zkli op cenc wijze, welke den ouden boschwaelitcr slechts tot vreugde strekken kon. Dit toonde zich reeds In den beginne, toen Andreas hcm'aan een klein examen onderwierp. „Nu, Julian", zeide hij een paar dagen na de begrafenis van den boschwerker. .nu moeten wij eens zien. wat gij kunt en geleerd licht: want nis gij een behoorlijke jagersknaap worden wilt, dan moet gij meer kennen, dan in het bosch rondloopen en een vos van een eekhoorn kunnen onderscheiden. Daarom de eerste vraag: Kunt gl] lezen Julian?" „Ja, lezen kan Ik," zeide de knaap onver saagd. „Welnu, lees dan eens", zeide de oude Andreas aangenaam verrast cn schoof hem een 'gezangboek toe. „Lees eens dit v De knaap zuchtte en zette groote oogen op. „ja. dat kan ik niet", zeide hij verbluft, „maar hout lezen kan Ik wet. Ik heb het dik wijls gedaan, wanneer ik met vader in liet bosch ging, en wij wilden een vuur na „(twee!" riep de oude Andreas, half taeliend, hall ontsteld, „zoo Is liet niet geineend, Ju lian t Ik bedoel, of u de letters in dit hoek lezen kunt?" De knaap schudde liet hoofd. „Neen. dal kan Ik niet", zcldc hü -Ik ging nou» naar school, zoonis andere kinderen". „Dus gij kunt ook niet schrijven, noch re- keuen, - met een woord gezegd In 'I ge heel niets?" Joh,in zweeg cn zag er bedroefd uil. Maar plotseling keek hij weder opgeruimder op. „Ik kan 'I niet.' zeide hij „maar Ik wll'tlceren!" „Dat zut moeilijk gaan; gij «tilt u moeten inspannen." antwoordde Andreas, „Want ziet ge, beste jongen, gij zijl reeds een tamelijk groote knaap, eu wal het kind niet leert. hm. hm. - Ik moei met den ouderwijzer spieken: Mnnr wat kunt gij anders, Julian? Heelt uw vader, de boschwerker. ii In 't geheel niets geleerd?" .1) ja", zei de knaap. - .hidden kail Ik, 's morgens eu 's avonds, en voor alle goede gaven den lieven Oud danken!" liet een weinig somber gezicht vnn den ouden jager werd weder opgewekt en vrien delijk. „Dil is fels goeds. Julian", zeide hij, en Iels zeer goeds! Uw vader moei een bra ve man geweest zijn, daar hij u godsdienst heef! Ingeprent, En vertier, wal kunt gi] nog, Julian?" „Hout kloven en zagen kan Ik. dnt heb Ik bij de houtveltcM en kolenbrander* geleerd." „Hm, Inn, cn wal kunt gij verder nugV" „Ik kan ook vogels vangen en kooien ma-

Historische kranten - Archief Eemland

De Eembode | 1908 | | pagina 1