Katholiek Nieuws» en Advertentieblad No. 10. Zaterdag 5 Juni 1909. Drie en twintigste Jaargang. OE EERBODE voor Amersfoort, Apeldoorn, Baarn, Barneveld, Blaricum, Bussum, Driebergen, Eemnes, Harderwijk, Hilversum, Hoogland, Laren, Leusden, Naarden, Nijkerk, Soest, Stoutenburg, Veenendaal en Zeist. Verschijnt eiken ZATERDAG. Franco per postf 0.40 Afzonderlijke nummersf 0.05 Bureau: Langegracht 13, Amersfoort. Uitgave van de Vereeniging De Eembode. Prijs der Advertentiën Van 1 tot 6 regelsf 0.30 Voor iederen regel meerf 0.05 CorrcspondentiCn en Advertentign moeten uiterlijk Vrijdag avond voor 4 uur aan het bureau bezorgd zijn. Dit nummer bestaat uit twee bladen. EERSTE BLAD. Verkiezing voor de Tweede Kamer. Alweder staan we aan den vooravond van een feilen strijd, die Vrijdag II Juni Ier stembus moei gestreden worden. De periodieke verkiezingen voor de Tweede Kamer moeten dan plaats vinden. Een zeer ernstige stembusstrijd wacht ons dus. Men herinnert zich toch al te wel, hoe in 1905 het Ministerie-Kuyper door de meest onedele praktijken be streden en ten val werd gebracht. liet vierjarig-bewind van ditRechtsche Ministerie had zich gekenmerkt door daden, die een christelijken geest adem den, en dezen geest, waar hij manral te zeer sluimerde, wakker riep onder liet volk. Tegen het ondermijnen van de christe lijke grondslagen onzer veelbewogen maatschappij kwam dat Ministerie in verzet. Met kracht trad het op tegen het steeds driester overboord werpen der christelijke beginselen, tegen de gods dienstige en zedelijke verkankering onzes volks. En juist dat bleek den tegenstanders een gruwel te zijn. De leuze„Weg met Kuyper!" werd door de linkerzijde met kracht aan geheven en door de echo's tot in het oneindige herhaald. Men waagde het niet, een politiek program te stellen tegenover dat der Regeering, omdat de verschillende be- standdeelon, waaruit de linkerzijde bestaat, niet daartoe in staat waren. Het Ministerie-Kuyper moest alleen ten val gebracht, omdat het Christelijk ivo», en daarvan blijken deed. De toeleg geluktemaar de gevolgen daarvan bleven niet uit. De taak om te regeeren viel toen der linkerzijde ten deeleen Ministerie- De Meester trad op, doch na een wan hopige poging bleek die taak te zwaar moest liet die neerleggen, zich machteloos daartoe verklarende ten aanschouwc van het geheele land. En nu een Ministerie-Heemskerk den Staatswagcn, die in het politieke moeras was vastgewerkt, weer in gang heelt geholpen, en hoewel slechts een minder heid in de Tweede Kamer achter zich. met succes heeft gewerkt, moet toch de hopeloos verdeelde linkerzijde weer bijeengedreven en in gesloten gelederen ter stembus optrekken Ier verplettering der christelijke staatkunde. Aan de Rechtsche partijen moet weder de Staatsleiding ontwrongen worden, is weder het parool. Maar wat dan weer zou te wachten staan, valt af te leiden uit de wanhoops kreten, die in de liberale pers over de linksche partijen worden geslaakt. Het „Utrcchtsch Dagblad" o.a. schrijft: Hue verhouden zich nu, tegenover het samen optrekken der rechtsche partijen, de drie vrijzinnige groepen? Het antwoord kan kort zijn: Cieen eenheid. de uitslag der den voorspeld. 't Is nu de tijd niet om de lijkheid voor dezen wantoestand vast te stel len. Dat kan gevoegelijk tot later worden - r „...1 r. 'I r Deze „dringende aansporing tot nuchterheid" wordt nader nog aange vuld met de verzuchting: Ernstige aansporingen tot eenheid van actie we denken hier in het bijzonder aan de artikelenreeks van mr. Patijn in Het Va derland hebben niet gebaat. De tijd gaal inmiddels voort en de datum, die zoo licht een latale datum kan worden, nadert ras. De drie vrijzinnige groepen mogen 't zich voor gezegd houden, dat bij hare onderlinge twisten geen enkel vrijzinnig streven baat kan in. En tevens tegenstander er oi Nog een ander toongevend liberaal blad. de „Nieuwe Rotterdamsche Cou rant" jammert niet minder hard over de hopclooze verdeeldheid, die in het kamp onzer tegenstanders heerscht. Het blad weeklaagt De partijen ter linkerzijde staan los van el kaar. De groote liberale partij van weleer is in drie groepen verbroken. Een accoord. als l'»5 althans tusschen twee van de drie stand gebracht worden kon. Is ditmaal niet gesloten. Een officieuze uitiloodiging in het orgaan van de Liberale Unie tot den Vrij- ziiinig-Democratischen Bond gericht, bleef zelfs onbeantwoord. Men is niet verder ge komen dan, plaatselijk, tot eene welwillende houding, die meebrengt, dat men niet tegen over elkander gaat staan. Bij beide partijen loopen dan ook de wensehen nog al uiteen, De lange lijst van desiderata, door den woordvoerder van de Vrijzinnig-democraten, mr. Drukker, bij het algemeen hegrootings- debat ontwikkeld, ging in het strijdprogram van den Vrijzinnig-Dcniocratischen Bond over. Bij de Liberale unie, daarentegen, was boven al: maakt liet kort, het wachtwoord. En het geen op het uiterst korte program een plaatsing mocht vinden, wordt nog niet eens in zijn geheel door den vrijzinnig-dcn*>ciaal onderschreven. De Vrijzinnig-Democratische Bond houdt officieel vast aan het Duitsche systeem van verplichte verzekering; zijn kun- dlgste penvoerders strijden daarvoor zelfs met vuur de Liberale Unie, door het En- gclsche voorbeeld hekoord, en onderden in druk van dc geestdrift, daarvoor in ons land ontstaan, heeft plots de Staatspensioneering tot haar strijdkreet verheven. Beide partijen staan in dit opzicht fel tegenover elkaar. Zoo weeklagen invloedrijke bladen der liberale pers over de hopelooze verdeeldheid, die onder de linksche partijen heerscht. nu ter stembus moet worden opgetrokken. En niettemin bij al deze niet te her stellen verdeeldheid wil zij der Regee- ring, die ten vorigen jare in de benarde politieke positie is ter hulp geschoten, ten val brengen, omdat het fier ten christelijk karakter draagt. De keuze voor ons, Katholieken, kan dus bij de stembus niet moeilijk zijn. Wij hebben te kiezen voor het behoud eener Regeering, die moedig het Staatsbewind aanvaardde, toen de zaken van Staat in verwarring waren gebracht, en sinds dien een voorbeeld heeft gegeven van wijs beleid en christe lijke staatkunde. De uiterste kracht der kiezers moge daarom gevergd, om te voorkomen, ons volk niet weder kome onder het beheer van mannen, die den wagen van Staat laten vastloopen, en die juist, wat den Christen boven alles heilig en dierbaar is, met verachting afwijzen. Kiezers, in 't district Amersfoort, stemt derhalve eenparig op den candi- daat door de R. K. Centrale Kiesver- eeniging, de Centrale Anti-revolution- naire Kiesvereeniging „Nederland en Oranje" en de Christelijk-Historische Kiesvereeniging gesteld, hel hoogst aan bevelenswaardig aftredend Kamerlid, den heer Jhr. mr. H. W. van Aseli vanWijck. Mede worden door ons de volgende candidaten met den ineesten aandrang aanbevolen. Voor 't kiesdistrict Apeldoorn Mr. W. K. F. I». graaf van Bijlandt, A/tredend lid. Voor 't kiesdistrict Ede: ds. R. 1. 1'. Rudolph. Voor 't kiesdistrict Hilversum S. baron van Heemstra, Aftredend lid. BUITENLAND. Over den tocht van graaf Zeppelin met zijn luchtschip „Zeppelin II", wordt het volgende gemeld Toen de duisternis Zaterdagavond over 't meer van Constanz lag, werd in 't bijzijn van slechts eenige genoodig- den het reuzengevaarte uit de hal ge sleept en weinige minuten later om 9.42 verdween het luchtschip in dc donkerte van den avond. Slechts enkele personen wisten met welke plannen de kampioen der luchtschippers bezield was. maar toen hij tc middernacht nog niet teruggekeerd was begon het nog steeds wachtende publiek te mom pelen van Zeppelin's langgekoesterde!) wettschzijn reis naar Berlijn. Uit verschillende steden kwamen telegrammen over 't luchtschip, dat zijn hei-stralende zoeklichten over de hui- de verbaasde inwoners liet stralen. En zoo voer hij voort Zater dagnacht, Zondag, Zondagnacht en Maandag over Trettchlingen, Neuren berg, Bayreuth, Miinchberg, Plauen, Leipzig, Bitterfeld, Halle, Schweinfurt, Wilrzberg, Heilbronn, Stuttgart, Kirch- lieim en Göppingen, overal toegejuicht door millioenen menschen, die in steden en op 't platteland het trotsche vaar tuig nastaarden, dat daar kalm en rustig door de wolken dreef. En onder die velen, die den koenen luchtschipper opwachtten om hem een welgepaste ovatie te brengen, om hem na te staren, behoorde ook de geheele keizerlijke familie. Uren iang hebben ze Zondagmiddag op het Tempelhofer- feld gestaan, maar Zeppelin kwam niet. 't Liep Maandag tegen elf uur toen hij Kirchheim passeerde. Toen was de „Zeppelin 11" 37'/, uur onafgebroken in de wolken geweest en Zeppelin met zijn 12 medepassagiers zagen tot hun grooten spijt, dat zij wegens gebrek aan benzine niet in Friedrichshaven konden terugkeeren. Men moest landen. De ballonspits raakte iti de boomtak ken vast. Het alluminiutn-dek werd op een lengte van dertig meter geheel in gedrukt en het hoogtestuur raakte detect. Graaf Zeppelin werd het mid denpunt van levendige huldebetuigin gen van de zijde der bevolking. Zeppelin heeft aan den Rijksdag ge- welke de rijksdagafgevaardigden met het luchtschip zouden ondernemen op den 6den Juni is dientengevolge uitge steld. De financieele-nuaestie, die het Duit sche rijk nogal verontrust, schijnt nu een oplossing naderbij te komen. De vijf honderd millioen Mark, die noodig zijn, hoopt men nu uit nieuwe belastingen te zullen bekomen. Sinds ettelijke maan den was een commissie bezig om dit zaakje te regelen, doch de voorzitter dier commissie belemmerde den gang van zaken, omdat elk voorstel, dat het „Centrum" deed, moest worden afge wezen. Nu de voorzitter, de heer Paasche, zijn ontslag genomen heeft zijn de volgende belastingen aangenomen, die naar de daarbij gevoegde raming, de bedragen zullen opleveren: Vooreerst een bicrbelastinglOOmilli- oen, brandewijn 80 millioen, labak 45 millioen. champagne 5 millioen, par- FEUILLETON. De scheepsjongen. 2) Dc stent van tien bootsmam weerklonk, en weinige oogcnblikken later wentelde het dek vnn matrozen en passagiers, welke ten dcelc medelijdend, maar ook gedeeltelijk toornig en verachtelijk den armen Tom aanstaarden, dien zij allen voor den dief hielden. Slechts Ellcnor twijfelde niet aan Toms onschuld en weck ook nicl van zijne zijde. „Nu weg, mijn kind," zeide dc kapitein nog maals tot haar. „Tom is de dief, en hij zal hel zeker bekennen, zoodra hij gestraft wordt. Met een dief muogl gij niet spreken en spelen, ook uwe moeder zou het niet dulden." „Tom is geen dleil" antwoordde het kind. .Mij zou hij het wel zeggen als hij 't was, en hij heeft mij gezegd, dat het niet zoo is. Ik ga nicl van hem weg!" De kapitein werd verlegen. Tegen dat Iccdcrc kind, dat hij liefhad, gelijk alle lieden op hel schip, wilde hij geen geweld gebrui ken, en toch tnocsl de dief gestraft worden. Hij stuurde daarom iemand naar de moeder van Ellcnor, en licl haar verzoeken, op het dek Ie komen. Met eenige woorden deelde hij haar den sland van zaken mede, waarop mevrouw Harrington haar dochtertje lo riep. Ellenor moest natuurlijk hare moeder gehoorzamen, maar zij deed het talmend, en niet, zonder Tom door eenige zacht gefluis terde woorden getroost tc hebben. .Och, moeder, help den armen Toml riep zij smeckend. „Hij is gewis en zeker on schuldig." Nauwelijks had Ellenor zich van Tom ver wijderd, of een paar stevige matrozen grepen dezen op een wenk van den kapitein, pakten hem en bonden hem aan den mast. Daarop trad een der mannen voor met de zweep van negen en twintig koorden. Dat dit werktuig bittere smarten veroor zaakte als iemand daarmede getuchtigd werd, laat zich gemakkelijk denken. Toen daarom Tom zag, dat men ernst tegen hem gebruiken wilde, en dat hij zeker gestriemd zou worden, begon hij luide tc schreien en smeekte om genade. Ellcnor, sidderend in dc armen harcr moeder gevleid, vernam dat angslgcschrci rukte zich los en snelde naar Tom. .Neen, neen," riep zij met heete tranen in de oogen, .neen, gij moogt Item niet slaan I Och, moeder, zeg toch dien boozen heer Whitley, dat u hem alle schade ver goeden zultl Tom is geheel en zeker on- scltuldlgl" Mevrouw Harrington, ofschoon zij wellicht niet aan Toms onschuld geloofde, toonde zich uit medelijden voor Ellenor bereid, haar zoo dringend verzoek te vervullen. .Ja, mijnheer Whitley." zclde zij tot hem, .ja ik wil u de geleden schade vergoeden, als it van uwe aanklacht tegen den armen knaap wilt afzien." Whitley was dadelijk hiertoe bereid, de kapitein echter, anders een zeer goede en zachte inan, bleef nu streng bij zijn bevel. .Het gaat hier niet om het gestolcnc, me vrouw," zeide hij, .maar om den dief. Wat zon er van orde en tucht op mijn schip ko men, als ik een zoo groote overtreding on gestraft zou laten Dat gaat niet aan. Talm niet langer, Rob, laat den knaap de zweep voelen." Ellcnor begon nu luid te schreien en wierp zich voor dc voeten van den kapitein. „Och, vergeef hem," riep zij onder tranen I „Tom is onschuldig, geheel onschuldig! Wacht nog ecu paar dagen, eer u hem laat gccselcn. Wellicht komt dan zijn onschuld aan het licht! Genade voor den armen Tom!" Met somber gelaat wendde zich dc kapitein van Ellenor af en herhaalde zijn wenk, opdat de tuchtiging beginnen zou. Reeds liet Rob dc zweep en hare koorden door zijn harde vingers glijden, reeds zette hij zich in postuur om met macht zijn slagen toe te brengen, toen Ellenor, die in bittcrcangst hare betraande oogen ten hemel geheven had, en hare bandjes wrong, plotseling opsprong en met van vreugde stralcndon blik riep: .Houdt opl Tom is onschuldig! Daar is liet bewijs!" Verwonderd hield Rob nog eenmaal zich in, cn aller oogen wendden zich naar de richting, waarin Ellenors opgeheven arin duidde. „Wat is dat?" vroeg de kapitein. .Nu, ziet u het dan niet jubelde liet kind. „Daar, uw aap in het takelwerk? Ziet u niet, dat hij met een beurs speelt, en dat deze beurs aan den heer Whitley behoort? Ik ken haar wel aan de lange franjes! Uw aap is de dief, mijnheer de kapitein I" Een algcmcenc uitroep van verbazing weerklonk op het schip van het eene eind tot bet ander. „De aap is dc dief! Tom is onschuldig! Het is de beurs van mijnheer Whitley! Vangt den aap!" zoo schreeuwden de stemmen door elkander, en in liet vol gende oogenblik was dc aap in de macht der matrozen, en de beurs in de baud van den kapitein. .Wonderbaar!" zeide deze. .Wonderbaar! Mijnheer Whitley, is dit werkelijk uwe beurs?" „Zeker, ze is het!" antwoordde mijnheer Whitley. „En opmerkelijk, ik heb den aap gisteren namiddag in mijn kajuit zien spelen. Maar de ring! Hoe komt de ring in de kist van Tom?" „Wet, dc aap heeft hem daarin verstopt, om hem te verbergen! Dat is duidelijk ge noeg!" jubelde Ellcnor. „De kist van Tom staat altijd open. niet waar, Tom?" „Ja, juffrouw Ellenor!" zeide Tom, terwijl zijn oogen van vreugde fonkelden. „Maar, waar ts nu mijn gouden horloge vraagde de lieer Whitley. „Ring en beurs zijn terecht, en in de beurs wordt niets gemist, slechts het horloge! Waar is dat?" „Met verlof," nam nu een jonge matroos het woord, „over het horloge kan ik wel licht opheldering geven. Heden ochtend, toen ik den kapitein lijding bracht, dat de wind meer Oosl-noord-oost omgegaan was, zag ik iets glinstcrends in een hock van dc kajuit liggen, cn zag wel. dat het een horloge w wel, dat de kapitein gelegd had, Nu deuk ik. dat het wellicht het horloge Is, dat vermist wordt." „Dat zon merkwaardig zijn," zeide dc ka pitein. „Vlug, Jack, cn zie of gij het horloge nog vindt, en breng het hier." Jack, de matroos, sprong snel in de kajuit van den kapitein en keerde dadelijk daarop met het horloge terug, dat hij hoog in de lucht hield, Allen lieten kreten van verwondering hoorcn, en Ellenor jubelde. «Ziel ge wel, dat Tom onschuldig is!" riep zij uit en klapte in dc handen. „He, mijnheer de kapitein, is Tom nu nog de dief?Zal hij nog geslagen worden? Och, Tom, wat ben ik blij, dat uwe onschuld aan den dag ge komen isl" „Maakt Item los I" beval de kapitein, „en legt den aap aan den ketting, opdat ons dat diefachtige schepsel niet opnieuw onheil brengt. Hel verheugt mij, Tom, dat uwe onsehuid, zou te rechter tijd zich geopen baard heeft. De schijn was tegen u, dat zult gij moeten toegeven. Nu, voor de geleden angst en schrik moet gij dit aannemen I" „En dat!" zeide mijnheer Whitley, terwijl hij, evenals dc kapitein, een blank goudstuk in Tom's hand drukte. „Zend dat aan uwe moeder, mijn jongen, en vergeef mij, dal ik u aanklaagde. Die verwcnschte aap! Wie kon ook denken, dat hij de dief was! Vergeef mij, Tom I" „Zeer gaarne, mijnheer, zeer gaarne ("ant woordde Tom cn keek vreugdevol naar Ellcnor .maar voor alles moet ik mijne goede redster bedanken I O. juffrouw Ellenor. nooit zal ik vergeten, dat u zoo goed waart en

Historische kranten - Archief Eemland

De Eembode | 1909 | | pagina 1