Katholiek Nieuws» en Advertentieblad
No. 10.
Zaterdag 5 Juni 1909.
Drie en twintigste Jaargang.
OE EERBODE
voor Amersfoort, Apeldoorn, Baarn, Barneveld, Blaricum, Bussum, Driebergen, Eemnes, Harderwijk, Hilversum, Hoogland, Laren,
Leusden, Naarden, Nijkerk, Soest, Stoutenburg, Veenendaal en Zeist.
Verschijnt eiken ZATERDAG.
Franco per postf 0.40
Afzonderlijke nummersf 0.05
Bureau: Langegracht 13, Amersfoort.
Uitgave van de Vereeniging De Eembode.
Prijs der Advertentiën
Van 1 tot 6 regelsf 0.30
Voor iederen regel meerf 0.05
CorrcspondentiCn en Advertentign moeten uiterlijk Vrijdag
avond voor 4 uur aan het bureau bezorgd zijn.
Dit nummer bestaat uit
twee bladen.
EERSTE BLAD.
Verkiezing voor de
Tweede Kamer.
Alweder staan we aan den vooravond
van een feilen strijd, die Vrijdag II
Juni Ier stembus moei gestreden worden.
De periodieke verkiezingen voor de
Tweede Kamer moeten dan plaats
vinden.
Een zeer ernstige stembusstrijd wacht
ons dus.
Men herinnert zich toch al te wel,
hoe in 1905 het Ministerie-Kuyper
door de meest onedele praktijken be
streden en ten val werd gebracht.
liet vierjarig-bewind van ditRechtsche
Ministerie had zich gekenmerkt door
daden, die een christelijken geest adem
den, en dezen geest, waar hij manral
te zeer sluimerde, wakker riep onder
liet volk.
Tegen het ondermijnen van de christe
lijke grondslagen onzer veelbewogen
maatschappij kwam dat Ministerie in
verzet.
Met kracht trad het op tegen het
steeds driester overboord werpen der
christelijke beginselen, tegen de gods
dienstige en zedelijke verkankering
onzes volks.
En juist dat bleek den tegenstanders
een gruwel te zijn.
De leuze„Weg met Kuyper!" werd
door de linkerzijde met kracht aan
geheven en door de echo's tot in het
oneindige herhaald.
Men waagde het niet, een politiek
program te stellen tegenover dat der
Regeering, omdat de verschillende be-
standdeelon, waaruit de linkerzijde
bestaat, niet daartoe in staat waren.
Het Ministerie-Kuyper moest alleen
ten val gebracht, omdat het Christelijk
ivo», en daarvan blijken deed.
De toeleg geluktemaar de gevolgen
daarvan bleven niet uit.
De taak om te regeeren viel toen
der linkerzijde ten deeleen Ministerie-
De Meester trad op, doch na een wan
hopige poging bleek die taak te zwaar
moest liet die neerleggen, zich
machteloos daartoe verklarende ten
aanschouwc van het geheele land.
En nu een Ministerie-Heemskerk den
Staatswagcn, die in het politieke moeras
was vastgewerkt, weer in gang heelt
geholpen, en hoewel slechts een minder
heid in de Tweede Kamer achter zich.
met succes heeft gewerkt, moet toch
de hopeloos verdeelde linkerzijde weer
bijeengedreven en in gesloten gelederen
ter stembus optrekken Ier verplettering
der christelijke staatkunde.
Aan de Rechtsche partijen moet weder
de Staatsleiding ontwrongen worden,
is weder het parool.
Maar wat dan weer zou te wachten
staan, valt af te leiden uit de wanhoops
kreten, die in de liberale pers over de
linksche partijen worden geslaakt.
Het „Utrcchtsch Dagblad" o.a. schrijft:
Hue verhouden zich nu, tegenover het
samen optrekken der rechtsche partijen, de
drie vrijzinnige groepen?
Het antwoord kan kort zijn: Cieen eenheid.
de uitslag der
den voorspeld.
't Is nu de tijd niet om de
lijkheid voor dezen wantoestand vast te stel
len. Dat kan gevoegelijk tot later worden
- r „...1 r. 'I r
Deze „dringende aansporing tot
nuchterheid" wordt nader nog aange
vuld met de verzuchting:
Ernstige aansporingen tot eenheid van
actie we denken hier in het bijzonder aan
de artikelenreeks van mr. Patijn in Het Va
derland hebben niet gebaat. De tijd gaal
inmiddels voort en de datum, die zoo licht
een latale datum kan worden, nadert ras.
De drie vrijzinnige groepen mogen 't zich
voor gezegd houden, dat bij hare onderlinge
twisten geen enkel vrijzinnig streven baat kan
in. En tevens
tegenstander er oi
Nog een ander toongevend liberaal
blad. de „Nieuwe Rotterdamsche Cou
rant" jammert niet minder hard over
de hopclooze verdeeldheid, die in
het kamp onzer tegenstanders heerscht.
Het blad weeklaagt
De partijen ter linkerzijde staan los van el
kaar. De groote liberale partij van weleer is
in drie groepen verbroken. Een accoord. als
l'»5 althans tusschen twee van de drie
stand gebracht worden kon. Is ditmaal
niet gesloten. Een officieuze uitiloodiging
in het orgaan van de Liberale Unie tot den Vrij-
ziiinig-Democratischen Bond gericht, bleef
zelfs onbeantwoord. Men is niet verder ge
komen dan, plaatselijk, tot eene welwillende
houding, die meebrengt, dat men niet tegen
over elkander gaat staan. Bij beide partijen
loopen dan ook de wensehen nog al uiteen,
De lange lijst van desiderata, door den
woordvoerder van de Vrijzinnig-democraten,
mr. Drukker, bij het algemeen hegrootings-
debat ontwikkeld, ging in het strijdprogram
van den Vrijzinnig-Dcniocratischen Bond over.
Bij de Liberale unie, daarentegen, was boven
al: maakt liet kort, het wachtwoord. En het
geen op het uiterst korte program een
plaatsing mocht vinden, wordt nog niet eens
in zijn geheel door den vrijzinnig-dcn*>ciaal
onderschreven. De Vrijzinnig-Democratische
Bond houdt officieel vast aan het Duitsche
systeem van verplichte verzekering; zijn kun-
dlgste penvoerders strijden daarvoor zelfs
met vuur de Liberale Unie, door het En-
gclsche voorbeeld hekoord, en onderden in
druk van dc geestdrift, daarvoor in ons land
ontstaan, heeft plots de Staatspensioneering
tot haar strijdkreet verheven. Beide partijen
staan in dit opzicht fel tegenover elkaar.
Zoo weeklagen invloedrijke bladen
der liberale pers over de hopelooze
verdeeldheid, die onder de linksche
partijen heerscht. nu ter stembus moet
worden opgetrokken.
En niettemin bij al deze niet te her
stellen verdeeldheid wil zij der Regee-
ring, die ten vorigen jare in de benarde
politieke positie is ter hulp geschoten,
ten val brengen, omdat het fier ten
christelijk karakter draagt.
De keuze voor ons, Katholieken, kan
dus bij de stembus niet moeilijk zijn.
Wij hebben te kiezen voor het
behoud eener Regeering, die moedig
het Staatsbewind aanvaardde, toen de
zaken van Staat in verwarring waren
gebracht, en sinds dien een voorbeeld
heeft gegeven van wijs beleid en christe
lijke staatkunde.
De uiterste kracht der kiezers moge
daarom gevergd, om te voorkomen,
ons volk niet weder kome onder
het beheer van mannen, die den wagen
van Staat laten vastloopen, en die juist,
wat den Christen boven alles heilig
en dierbaar is, met verachting afwijzen.
Kiezers, in 't district Amersfoort,
stemt derhalve eenparig op den candi-
daat door de R. K. Centrale Kiesver-
eeniging, de Centrale Anti-revolution-
naire Kiesvereeniging „Nederland en
Oranje" en de Christelijk-Historische
Kiesvereeniging gesteld, hel hoogst aan
bevelenswaardig aftredend Kamerlid,
den heer
Jhr. mr. H. W. van Aseli vanWijck.
Mede worden door ons de volgende
candidaten met den ineesten aandrang
aanbevolen.
Voor 't kiesdistrict Apeldoorn
Mr. W. K. F. I». graaf van Bijlandt,
A/tredend lid.
Voor 't kiesdistrict Ede:
ds. R. 1. 1'. Rudolph.
Voor 't kiesdistrict Hilversum
S. baron van Heemstra,
Aftredend lid.
BUITENLAND.
Over den tocht van graaf Zeppelin
met zijn luchtschip „Zeppelin II", wordt
het volgende gemeld
Toen de duisternis Zaterdagavond
over 't meer van Constanz lag, werd in
't bijzijn van slechts eenige genoodig-
den het reuzengevaarte uit de hal ge
sleept en weinige minuten later om
9.42 verdween het luchtschip in dc
donkerte van den avond. Slechts enkele
personen wisten met welke plannen
de kampioen der luchtschippers bezield
was. maar toen hij tc middernacht
nog niet teruggekeerd was begon het
nog steeds wachtende publiek te mom
pelen van Zeppelin's langgekoesterde!)
wettschzijn reis naar Berlijn.
Uit verschillende steden kwamen
telegrammen over 't luchtschip, dat zijn
hei-stralende zoeklichten over de hui-
de verbaasde inwoners liet
stralen. En zoo voer hij voort Zater
dagnacht, Zondag, Zondagnacht en
Maandag over Trettchlingen, Neuren
berg, Bayreuth, Miinchberg, Plauen,
Leipzig, Bitterfeld, Halle, Schweinfurt,
Wilrzberg, Heilbronn, Stuttgart, Kirch-
lieim en Göppingen, overal toegejuicht
door millioenen menschen, die in steden
en op 't platteland het trotsche vaar
tuig nastaarden, dat daar kalm en rustig
door de wolken dreef.
En onder die velen, die den koenen
luchtschipper opwachtten om hem een
welgepaste ovatie te brengen, om hem
na te staren, behoorde ook de geheele
keizerlijke familie. Uren iang hebben
ze Zondagmiddag op het Tempelhofer-
feld gestaan, maar Zeppelin kwam niet.
't Liep Maandag tegen elf uur toen
hij Kirchheim passeerde. Toen was de
„Zeppelin 11" 37'/, uur onafgebroken
in de wolken geweest en Zeppelin met
zijn 12 medepassagiers zagen tot hun
grooten spijt, dat zij wegens gebrek
aan benzine niet in Friedrichshaven
konden terugkeeren. Men moest landen.
De ballonspits raakte iti de boomtak
ken vast. Het alluminiutn-dek werd op
een lengte van dertig meter geheel in
gedrukt en het hoogtestuur raakte
detect. Graaf Zeppelin werd het mid
denpunt van levendige huldebetuigin
gen van de zijde der bevolking.
Zeppelin heeft aan den Rijksdag ge-
welke de rijksdagafgevaardigden met
het luchtschip zouden ondernemen op
den 6den Juni is dientengevolge uitge
steld.
De financieele-nuaestie, die het Duit
sche rijk nogal verontrust, schijnt nu een
oplossing naderbij te komen. De vijf
honderd millioen Mark, die noodig zijn,
hoopt men nu uit nieuwe belastingen
te zullen bekomen. Sinds ettelijke maan
den was een commissie bezig om dit
zaakje te regelen, doch de voorzitter
dier commissie belemmerde den gang
van zaken, omdat elk voorstel, dat het
„Centrum" deed, moest worden afge
wezen. Nu de voorzitter, de heer Paasche,
zijn ontslag genomen heeft zijn de
volgende belastingen aangenomen, die
naar de daarbij gevoegde raming, de
bedragen zullen opleveren:
Vooreerst een bicrbelastinglOOmilli-
oen, brandewijn 80 millioen, labak 45
millioen. champagne 5 millioen, par-
FEUILLETON.
De scheepsjongen.
2) Dc stent van tien bootsmam weerklonk, en
weinige oogcnblikken later wentelde het dek
vnn matrozen en passagiers, welke ten dcelc
medelijdend, maar ook gedeeltelijk toornig en
verachtelijk den armen Tom aanstaarden,
dien zij allen voor den dief hielden. Slechts
Ellcnor twijfelde niet aan Toms onschuld
en weck ook nicl van zijne zijde.
„Nu weg, mijn kind," zeide dc kapitein nog
maals tot haar. „Tom is de dief, en hij zal
hel zeker bekennen, zoodra hij gestraft wordt.
Met een dief muogl gij niet spreken en spelen,
ook uwe moeder zou het niet dulden."
„Tom is geen dleil" antwoordde het kind.
.Mij zou hij het wel zeggen als hij 't was,
en hij heeft mij gezegd, dat het niet zoo is.
Ik ga nicl van hem weg!"
De kapitein werd verlegen. Tegen dat
Iccdcrc kind, dat hij liefhad, gelijk alle lieden
op hel schip, wilde hij geen geweld gebrui
ken, en toch tnocsl de dief gestraft worden.
Hij stuurde daarom iemand naar de moeder
van Ellcnor, en licl haar verzoeken, op het
dek Ie komen. Met eenige woorden deelde
hij haar den sland van zaken mede, waarop
mevrouw Harrington haar dochtertje lo
riep. Ellenor moest natuurlijk hare moeder
gehoorzamen, maar zij deed het talmend, en
niet, zonder Tom door eenige zacht gefluis
terde woorden getroost tc hebben.
.Och, moeder, help den armen Toml riep
zij smeckend. „Hij is gewis en zeker on
schuldig."
Nauwelijks had Ellenor zich van Tom ver
wijderd, of een paar stevige matrozen grepen
dezen op een wenk van den kapitein, pakten
hem en bonden hem aan den mast. Daarop
trad een der mannen voor met de zweep
van negen en twintig koorden.
Dat dit werktuig bittere smarten veroor
zaakte als iemand daarmede getuchtigd werd,
laat zich gemakkelijk denken. Toen daarom
Tom zag, dat men ernst tegen hem gebruiken
wilde, en dat hij zeker gestriemd zou worden,
begon hij luide tc schreien en smeekte om
genade. Ellcnor, sidderend in dc armen harcr
moeder gevleid, vernam dat angslgcschrci
rukte zich los en snelde naar Tom.
.Neen, neen," riep zij met heete tranen in
de oogen, .neen, gij moogt Item niet
slaan I Och, moeder, zeg toch dien boozen
heer Whitley, dat u hem alle schade ver
goeden zultl Tom is geheel en zeker on-
scltuldlgl"
Mevrouw Harrington, ofschoon zij wellicht
niet aan Toms onschuld geloofde, toonde
zich uit medelijden voor Ellenor bereid, haar
zoo dringend verzoek te vervullen.
.Ja, mijnheer Whitley." zclde zij tot hem,
.ja ik wil u de geleden schade vergoeden,
als it van uwe aanklacht tegen den armen
knaap wilt afzien."
Whitley was dadelijk hiertoe bereid, de
kapitein echter, anders een zeer goede en
zachte inan, bleef nu streng bij zijn bevel.
.Het gaat hier niet om het gestolcnc, me
vrouw," zeide hij, .maar om den dief. Wat
zon er van orde en tucht op mijn schip ko
men, als ik een zoo groote overtreding on
gestraft zou laten Dat gaat niet aan. Talm
niet langer, Rob, laat den knaap de zweep
voelen."
Ellcnor begon nu luid te schreien en wierp
zich voor dc voeten van den kapitein. „Och,
vergeef hem," riep zij onder tranen I „Tom
is onschuldig, geheel onschuldig! Wacht
nog ecu paar dagen, eer u hem laat gccselcn.
Wellicht komt dan zijn onschuld aan het
licht! Genade voor den armen Tom!"
Met somber gelaat wendde zich dc kapitein
van Ellenor af en herhaalde zijn wenk, opdat
de tuchtiging beginnen zou. Reeds liet Rob
dc zweep en hare koorden door zijn harde
vingers glijden, reeds zette hij zich in postuur
om met macht zijn slagen toe te brengen,
toen Ellenor, die in bittcrcangst hare betraande
oogen ten hemel geheven had, en hare bandjes
wrong, plotseling opsprong en met van
vreugde stralcndon blik riep: .Houdt opl
Tom is onschuldig! Daar is liet bewijs!"
Verwonderd hield Rob nog eenmaal zich in,
cn aller oogen wendden zich naar de richting,
waarin Ellenors opgeheven arin duidde.
„Wat is dat?" vroeg de kapitein.
.Nu, ziet u het dan niet jubelde liet kind.
„Daar, uw aap in het takelwerk? Ziet u niet,
dat hij met een beurs speelt, en dat deze
beurs aan den heer Whitley behoort? Ik ken
haar wel aan de lange franjes! Uw aap is
de dief, mijnheer de kapitein I"
Een algcmcenc uitroep van verbazing
weerklonk op het schip van het eene eind
tot bet ander. „De aap is dc dief! Tom is
onschuldig! Het is de beurs van mijnheer
Whitley! Vangt den aap!" zoo schreeuwden
de stemmen door elkander, en in liet vol
gende oogenblik was dc aap in de macht
der matrozen, en de beurs in de baud van
den kapitein.
.Wonderbaar!" zeide deze. .Wonderbaar!
Mijnheer Whitley, is dit werkelijk uwe beurs?"
„Zeker, ze is het!" antwoordde mijnheer
Whitley. „En opmerkelijk, ik heb den aap
gisteren namiddag in mijn kajuit zien spelen.
Maar de ring! Hoe komt de ring in de kist
van Tom?"
„Wet, dc aap heeft hem daarin verstopt,
om hem te verbergen! Dat is duidelijk ge
noeg!" jubelde Ellcnor. „De kist van Tom
staat altijd open. niet waar, Tom?"
„Ja, juffrouw Ellenor!" zeide Tom, terwijl
zijn oogen van vreugde fonkelden.
„Maar, waar ts nu mijn gouden horloge
vraagde de lieer Whitley. „Ring en beurs zijn
terecht, en in de beurs wordt niets gemist,
slechts het horloge! Waar is dat?"
„Met verlof," nam nu een jonge matroos
het woord, „over het horloge kan ik wel
licht opheldering geven. Heden ochtend, toen
ik den kapitein lijding bracht, dat de wind
meer Oosl-noord-oost omgegaan was, zag
ik iets glinstcrends in een hock van dc kajuit
liggen, cn zag wel. dat het een horloge w
wel, dat de kapitein
gelegd had, Nu deuk ik. dat het
wellicht het horloge Is, dat vermist wordt."
„Dat zon merkwaardig zijn," zeide dc ka
pitein. „Vlug, Jack, cn zie of gij het horloge
nog vindt, en breng het hier."
Jack, de matroos, sprong snel in de
kajuit van den kapitein en keerde dadelijk
daarop met het horloge terug, dat hij hoog
in de lucht hield, Allen lieten kreten van
verwondering hoorcn, en Ellenor jubelde.
«Ziel ge wel, dat Tom onschuldig is!" riep
zij uit en klapte in dc handen. „He, mijnheer
de kapitein, is Tom nu nog de dief?Zal hij
nog geslagen worden? Och, Tom, wat ben
ik blij, dat uwe onschuld aan den dag ge
komen isl"
„Maakt Item los I" beval de kapitein, „en
legt den aap aan den ketting, opdat ons dat
diefachtige schepsel niet opnieuw onheil
brengt. Hel verheugt mij, Tom, dat uwe
onsehuid, zou te rechter tijd zich geopen
baard heeft. De schijn was tegen u, dat zult
gij moeten toegeven. Nu, voor de geleden
angst en schrik moet gij dit aannemen I"
„En dat!" zeide mijnheer Whitley, terwijl
hij, evenals dc kapitein, een blank goudstuk
in Tom's hand drukte. „Zend dat aan uwe
moeder, mijn jongen, en vergeef mij, dal ik
u aanklaagde. Die verwcnschte aap! Wie kon
ook denken, dat hij de dief was! Vergeef
mij, Tom I"
„Zeer gaarne, mijnheer, zeer gaarne ("ant
woordde Tom cn keek vreugdevol naar Ellcnor
.maar voor alles moet ik mijne goede
redster bedanken I O. juffrouw Ellenor. nooit
zal ik vergeten, dat u zoo goed waart en