Ka'tholiek Nieuws= en Advertentieblad
No. 40.
Vrijdag 31 December 1909.
Drie en twintigste Jaargang.
DE EEMBODE
voor Amersfoort, Apeldoorn, Baarn, Barneveld, Blaricum, Bussum, Driebergen, Eemnes, Harderwijk, Hilversum, Hoogland, Laren,
Leusden, Naarden, Nijkerk, Soest, Stoutenburg, Veenendaal en Zeist.
Verschijnt eiken ZATERDAG.
Bureau: Langegracht 13, Amersfoort.
Uitgave van de Vereeniging De Eembode.
Prijs der Adverlenliën
Van 1 tot 6 regelsf 0.30
Voor iederen regel meerf 0.05
Dit nummer bestaat uit
twee bladen.
EERSTE BLAD.
Bij den aanvang van
een nieuw jaar.
Wederom heelt een oude jaarkring
zich bijna afgesloten en zuilen wij een
nieuw jaar intreden. Allen, door
cenige relatie verbonden, begroeien
elkander bij den aanvang van
den nieuwen jaarkring met 't zalig
nieuwjaar. Ook wij. geachte lezers,
wenschen u, getrouw aan dit overoud,
christelijk gebruik, bij liet begin des
nieuwen jaars van gansciter harte alle
heil en zegen. Want ook tussclten ons
is van lieverlede een geestelijke ver
wantschap. een vriendschappelijke hand
ontstaan, welke het ons tot plicht maakt
u lieden de beste heilwcnschen toe
te stieren.
Wat al sluimerende gedachten en
herinneringen worden bij deze treffen
de gebeurtenis gewektKrachtig dringt
zich hel oude jaar in ons geheugen
op, het oude jaar met zijn lief en leed,
mei zijn voor- en tegenspoed, met zijn
verblijden en lijden, met zijn zegenin
gen en beproevingen. Voor velen was
hel een tijdperk van zegen en geluk,
voor anderen een tijdperk van droe
vige herinneringen, wellicht ont de
beproevingen, waaraan zij blootston
den, om liet verlies van dierbare pan
den, door den dood aan hunne zijde
ontrukt, of om andere smarten, die in
stilte geleden werden.
In verschillende opzichten is het ou
de jaar echter gezegend en gelukkig
Ie noemen. Het Nedcrlandschc volk
mocht zich o.a. verheugen en jubelen
over de geboorte van een Kroonprin
sesje, zoolang met spanning verbeid.
Een blijde hope ging hiermede in
vervulling. Op politiek teirein werd ill
vaderland een strijd gestreden, die
zeer gelukkige uitkomst bracht.
Voor de Katholieke Kerk leverde liet
itide jaai zijn licht-, maar ook /-iju
schaduwzijdenzijn schaduwzijden
al 1n Frankrijk, Spanje en Italië,
waar de satanische strijd der loge tegen
op sluwe, verraderlijke wijze
werd voortgezet, maar waaruit tevens
het goede werd geboren: de nau
were aaneensluiting der katholieke par
tijen onderling om den voortdringen
den vijanden liet hoofd te bieden.
Ja gebiedend noodig is een nauwe
mcensluiling der Katholieken onder
ling. dat bewijzen gebeurtenissen, o.a.
de Ferrer-historie. in het afgeloopen
jaar.
Wij hebben de anarchisten in het
zwaar beproefde Spanje aan het werk
gezien, en tevens alom de loftrompet
hooren steken over den persoon, die het
anarchistisch gespuis tot de grootste
gruweldaden daar had aangezet.
In de „Maasbode" schreef Pedro de
zer dagen daarover zoo treffend juist
„Uil al het geschrijf van dc laatste
dagen is één zaak duidelijk geworden.
De internationale haat tegen Jezus
ChristusHet gaat niet oin Ferrer, om
waarheid, om recht. Het gaat om het
geloof. Van dc gebroken ruilen van
„'t Kasteel van Aemstel" tot de smeu
lende kloosters van Barcelona is het
dezelfde, ccne akelige geschiedenis.
Haat tegen Christus en tegen al wat
met Hem is verbonden: Paus. Kerk.
Maura. Spanje."
Zoo is het!
Het Fcrrer-gejubel is wei verstomd,
de laster in deze werd beschaamd,
maar dc geest, die razen deed van
woede, is gebleven. Daartegen moet
derhalve vastberaden gewaakt.
En Frankrijk Hoe strekte deze
natie voor ons tot eene ernstige waar
schuwing in het thans afgeloopen jaar!
Niet echter tof ontmoediging, maar
tot bemoediging wordt door ons ge
in op een land, waar de Katho
lieke Kerk een helsJie vervolging door
staat. doch waardoor tevens geloofs
helden treden in 't volle licht. Daarop
werd zoo treffend schoon de aandacht
gevestigd dour Z. H. den Paus bij de
onlangs verleende audiëntie aan Fran-
sehe pelgrims. Na gewezen te hebben
op de vertroosting, die Z. H. genoot
door de opwekkende berichten uit
Frankrijk, welke duidelijk bewijzen,
dat de godsdienst daar onoverwinne
lijk blijft, ten spijt van alle middelen
door welke de tegenstanders van liet
Katholicisme den oorlog voeren tegen
den godsdienst, en de gewijde bedie
naren vervolgen, die den godsdienst
mderwijzen en de geloovigen, die hem
ipenlijk belijden, besloot de H. Vader
zijn indrukwekkende rede o.a. met deze
hartverheffende woorden
„Maar van deze valscbe en openlijke
vervolging, wel verre van dat zij onzen
eerbiedwaardigeu broeders, de bis
schoppen van Frankrijk, geen schrik
aanjaagt, doet zij noch hen, noch ons de
standvastigheid en den moed in dezen
strijd verliezen, want wij wetende
Kerk hier beneden is de strijdende
Kerk. Wij, dienaren van Jezus Chris
tus, moeten niet alleen ons Hoofd ver
tegenwoordigen door Zijne Leer te pre
diken, maar ook door het opvolgen
van Zijn lijden, en hoe heviger de
strijd is, des te machtiger doet zich de
hulp van den Hemel gevoelen.
Echter komt liet ons niet toe. zoo
zeggen Wij. de woorden aanhalend
van Judith tot het volk van Israël, het
komt ons niet toe aan God een grens
te stellen voor Zijn geduld ten opzichte
van Zijn vijanden en Hem den dag der
bevrijding voor te schrijven. Dat
niet het middel wezen om Zijn barm
hartigheid over ons af te roepen, maar
veeleer om Zijn straf te verlengen.
Wachten wij dus met een nederig
trouwen eit in de trouwe vervulling
van onzen eigen plicht, liet uur
Zijn vertroosting af.
Hij zal tegen onze vijanden w
weten te nemen van onze tranen."
Inderdaad hoe troostend en bemoe
digend voor de toekomst klinkt niet
deze heerlijke taal van Z. H. den Paus!
Wanneer wij het oog dus vestigen
op de Katholieke Kerk. dan verschijnt
de toekomst ons minder donker, dan
treden we hoopvol het nieuwe jaar
in. Feller, 't is waar, zal de strijd moe
ten gevoerd worden, maar de vijand
verschuilt zich minder in hinderlagen
hij treedt meer openbaar tegen ons op.
Hierdoor zullen vele lauwe en dom
melende Katholieken worden wakker
geschud uit de sluimering, welke den
vijand steeds ten goede kwam. Men
moge ook met smnd verwachten, dat
de katholieke geest meer en meer ont
waken en de actie onder de Katholie
ken steeds levendiger worden zal,
wat allernoodzakelijkst is tot hervor
ming der kranke maatschappij, en tot
redding der steeds dieper verderven
de wereld.
Zoo gaan wij vol hoop en moed het
nieuwe jaar in, den Gever aller gaven
biddend, dat Hij de wenschen vervulle,
welke wij heden voor onze lezers koes
teren, en Hij wederom dit jaar zijn
mildsten zegen doe nederdalen over
onzen arbeid. Getrouw in den dienst
des Heeren, ieder overeenkomstig zijne
roeping, hebben wij niets te vreezen.
Wat het nieuwe jaar ook breugc, wij
weten, dat God alies bestuurt en or
dent tot Zijn glorie en tot heil der
mcnschenwij weten met zekerheid,
dat, wat ook gebeure, alles voor Zijne
trouwe dienaren ten goede samenwerkt.
BUITENLAND.
In een door den aartsbisschop van
Westminster. Mgr. Bourne, en alle
overige Engelsche bisschoppen ortder-
teekend herderlijk schrijven is den
Katholieken van Engeland hunne bij
de aanslaande verkiezingen te volgen
houding aangewezen.
De Katholieken zijn, zoo heet het
daarin, volkomen vrij in het kiezen
van een positie ten opzichte der poli
tieke vraagstukken. Op één punt moet
inen echter krachtig samengaan, daar
nl., waar het gaat om het behoud
van de bijzondere school. Om de Katho
lieken nu in staat te stellen tot een
juiste beoordeeling van de gezindheid
der eandidaten te geraken, bevelen de
bisschoppen aan de volgende vraag
de eandidaten te stellen: „Wilt
n liet geval, dat gij gekozen wordt,
alles doen, wat in uw vermogen ligt
een rechtvaardige behandeling der
katholieke scholen te verkrijgen, opdat
deze, onder behoud van hun katho
liek karakter, tot welk doel zij met
buitengewone kosten, die de katho
lieken van dit rijk alleen hebben ge
dragen, zijn gesticht nok denzelfden
steun van de Staatskas zullen genieten
als de andere scholen, die openlijk
door den Staat erkend zijn. en die als
inrichtingen van onderwijs etj opvoe
ding dezelfde plaats innemen?"
Opdat deze vraag niet op den achter
grond zal geraken, wenscht het Epis
copaat, dat men den eandidaten geen
andere vragen zal stellen, zelfs niet
zoodanige, die betrekking hebben op
de andere onrechtvaardigheden, waar
onder de Engelsche Katholieken nog
gebukt gaan (b.v. het uitsluiten van
Katholieken van verschillende hooge
waardigheden, den kroningseed van
den koning, waarin het H. Misoffer
een afgoderij wordt genoemd, enz.)
Aan de priesters is de speciale op
dracht gegeven om van den kansel
niet over den politieken crisis te
spreken.
Men herinnert zich de gerucht
makende beschuldigingen van de Russi
sche kadetten, tegen hun oniniddellijken
chef, kolonel Karpotf. Eene commissie
was benoemd om deze zaak te onder
zoeken en deze commissie heeft Dins
dag in de Doema de conclusies inge
diend, die besluiten tot afwijzing van
dc interpellatie der kadetten over de
zaak Karpotf.
De zetels waren goed bezet, doch
geen enkel minister was tegenwoordig.
Graaf Bobrinsky, die verslag uit
bracht, verdedigde de conclusies der
commissie en schilderde Karpotf als
een held, de kadetten als onruststokers
en terroristen.
FEUILLETON.
Na den storm.
dc v
iju hart
uoedlgin.
'legen dag in zijne ziel terugriep, hui
zende vrnulijke wezens werden door hei
morgenlicht lol blijheid. Int werkzaamheid in
hun beroep opgeroepen; hij en zijn lolge-
nooten echter moesten stilzwijgend hel spot
tend hoongelach van allen verdragen, die /.ij
ontmoetten, en gewillig aan een werk gaan.
dat hun vreemd en nnteerend was.
Zelfs hadden hun vijanden besloten hen
nog dieper te vernederen. Hun werd hel be
vel gegeven zonder verwijl aan hel herstel
len der „Maria Mngdalcua" te gaan, om dit
schip weer klaar te maken ten gebruikc le
gen het eigen vaderland. Alleen het vooruit
zicht op de lichamelijke straffen, waarmede
de opzichters dc wccrspaitnigcn dwongen,
konden den kapitein en zijn lijdensgenoou-n
er toe brengen dc banden tot dit zware werk
uil te steken.
Het schip werd op hel droge gebracht en
men zag van nu af er dagelijks dc gevangenen
aan werken. Daarbij dacht de kapitein aan
een omsiandigheid, die voor hem en z
manschappen misschien van veel gewicht k
worden. Hij hcritmcidc zich namelijk, t
hij dc scliccpskas, alsmede cenige waart
volle papieren, hem en zijn familie betreffei
's avonds van den nuodlotfigen dag in v
geheime schuiflade geborgen had, In een der
zijwanden van zijn kajuit. Ofschoon nu hel
vaarluig van onder lol hoven was geplunderd,
was Inch misschien deze geheime bewaar
plaats hun ontsnapt. Vol ongeduld zag de
kapitein uit naar een gunstig oogenhlik, dat
hem naar de kajuit kon doen gaan. Werke
lijk vond hij dal, toen eens de opzichter de
werklui alleen het. Terstond begaf de kapi
tein zich naar de bewuste plaats, en zag tut
zijn onuitsprekelijke vreugde, dal hij zich uiel
veigisl had.
Toch waagde hij hei niet hel gevondene
terstond er uil Ie nemen, daar hij niet wist,
waar hij het veilig zou bergen. Zijn slaap
plaats bood de veiligste gelegenheid aan en
zoek blootgesteldloch kwanten zoo nu en
dan de opzichters, om na te gaan, of geen
dor gevangenen voorwerpen verborgen had,
gevaarlijk in 'I gebruik. Zeer goed had
de kapitein door dezen vondst zich een ge
makkelijk leventje in zijn droevige gevan
genschap kunnen verschaffen, doch zijn recht
schapenheid deed hem zelfs dc gedachu
daaraan verre van zich afwerpen. Des te meet
dacht hij er over na, hoe hel geld in veilige
handen tc geven en zijn rechtmatig c
dom tc redden. Eerder dan hij dacht werd
dit opgelost, tip zekeren avond, toen hij zijn
ellendig leger opzocht, ontdekte hij toevallig
itt den muur een steen, die los zat. Terstond
school het Item Ie hinncu, dal ntisschic
der vorige eigenaars dezer slaapplaats daar
een verborgen schuilplaats gemaakt ha-'
llchtig i
it genu
n geld e
pa-
verheugd,
de volgende da
gen, alles, 't een na 't ander in deze veilige
plaats te bergenvooral het portret zijner
Dikwijls, als allen sliepen, haalde hij het he
itel lol van don armen gevangene werd
bij den dag ellendiger. De opzichters schenen
hem vooral ten mikpunt hunner spotternijen
gekozen tc hebben, en legden hem hel zwaar
ste werk op. Meermalen kwamen zelfs hoogcrc
Turksche officieren op deze plaats, lieten den
kapitein voor zich brengen en bekeken hent
mei minachtende blikken als een wild dier,
dat den toeschouwer getoond wordt. Als de
Turken in den loop van den oorlog met na
deel legen hun vijanden gestreden hadden,
dan was een hardere behandeling daarvan 'I
onmiddellijk gevolg en een bovenmatige be
tuiging van verachting. De opzichters straf
ten dan hel kleinste vergrijp der zeelieden
met oiiincnschclijke wreedheid, zoodat zelfs
enkele matrozen tengevolge der geleden mis
handelingen ernslig ziek werden en niet meer
konden deelnemen aan 'I werk der overigen.
Dok deed liet den kapitein leed. dal de
an dag lol dag zich nauwer
de overige gevangenen en
hein door woord cn gedrag trachten te ver
nederen voor zijn voormalige ondergeschikten.
'I Was op zekeren avond bijna tul een ern
slig optreden gekomen.
De opzichters waren namelijk heengegaan,
om l avondmaal tc halen, toen plotseling, na
voorafgegane geheime bespreking vijf of zes
dezer oproermakers op den wccrloozcn ka
pitein aanvielen, terwijl de overige gvvnn-
vormden om de aanvallers, teneinde de vrien
den des kapiteins tegen te houden. Wel ver
leenden de ongeboeide ledematen van den
kapitein hem krachtiger weerstand dan zijn
tegenstanders, doch hun aantal was te groot.
Woedend zag hij zich op den grond gewor
pen. Reeds klemde een zijner belagers dc
handen om zijn hals, om hem Ie worgen, toen
de vrienden van kapitein Tisdalc toesnelden
en hem uit doodsgevaar redden. Den toege
schoten wachters ontging het voorgevallene
niet: de kapitein eischic bestraffing der schul
digen. doch dit werd hem niet toegestaan.
Wijl cchler 'I grootste deel der vrienden van
den aangevallene op zijn hand waren, durf
den zijn belagers geen tweede poging te
wagen, hem openlijk aan te vallen, doch be
paalden zich hun woede door scheldwoorden
op Item te koelen.
Zesde Hoofdstuk.
„Als de nood het hoogst is, is Cod't dichtst
nabij." Dit spreekwoord troostte den kapitein
dikwijls, wanneer liet lijden, dat hem trof,
hem ontmoedigde en hij vermoeid van li -t
zware werk zijn slaapplaats opzocht. Wel
gevoelde hij dan niet minder de zwaarte er
van, zijn gedachten zweelden dan verre weg.
zijnen, treurend en hulpeloostoch vond hij
zelfs in dit lijden troost, want het wees hem
er op op Ood te vertrouwen, op de eeltige,
hem nog overgebleven hulp, en leerde hem.
dat zonder dit vertrouwen zijn tegenwoordig
lot ondragelijk zou zijn. Tegelijk paarde zich
aan dit vertrouwen op den Almachtige de
ontwakende hoop, dat zijn lot wel niet altijd
zoo zou blijven en een gunstigen keer nemen.
in deze hoop werd hij niet bedrogen. Dc
Iteincl zond hem en de zijnen een man toe,
die de arnte gevangenen wel niet uit hun
kerker kon bevrijden, die hun echter nog
grooter dienst bewees, doordat hij de harten
der verstokte booswichten verloederde en de
zielen der ontmoedigden opbeurde door troost-
edele daden van medege-
'oelen.
Wij mi
u des
wiens opofferende liefde
zeker ook hun harten zal winnen, niet ver
zwijgen. Het was pater Cardini. uit Turijn
van geboorte, een missionaris, die onder het
schamele habijt van de zonen van Augustinus
een hart droeg, vervuld van dc edelste en
reinste liefde voor zijn hulpbehoevende broe
ders. In de leer des Gcloots grootgebracht,
dat hij met vuur cener grooter liefde verde
digde. toegerust met een schat van mcnsche-
lljkc en hcmelschc kennis, was in hem al
vroeg de zucht opgekomen, andereu tot die
