Katholiek Nieuws= en Advertentieblad
No. 49.
Zaterdag 5 Maart 1910.
Drie en twintigste Jaargang.
DE EE1D0DE
voor Amersfoorl, Apeldoorn, Baarn, Barneveld, Blaricum, Bussum, Driebergen, Eemnes, Harderwijk, Hilversum, Hoogland, Laren,
Leusden, Naarden, Nijkerk, Soest, Stoutenburg, Veenendaal en Zeist.
Verschijnt eiken ZATERDAG.
Abonnementsprijs per drie meenden.
I;ranc" per pust
Ai/.onderlijke nummers
f 0.40
f 0.05
Bureau: Langegracht 13, Amersfoort.
Uitgave van de Vereeniging De Eembode.
Van 1 tot 6 regelsf 0.30
Voor icderen regel meerf 0.05
Dit nummer bestaat uit
twee bladen.
EERSTE BLAD.
Ken heilmiddel tegen de
kwalen van onzen tijd.
II (Slot.)
Zagen wij reeds een vorige maal,
hoe heilzaam en overeenkomstig de
behoeften van onzen tijd, waarin zoo
schromelijk ongeloof hcerscht, de ver
eering van St. jozef, den geloovige en
rechtvaardige bij uitnemendheid is, ook
onder een ander opzicht mag deze
devotie stellig een heilmiddel hceten
tegen de heerschende kwalen van onzen
tijd. Er bestaat, behalve den geest
des nngeloofs, nog een tweede kwaal,
die het maatschappelijk en huiselijk
geluk als de vrucht van waren gods
dienstzin niet minder ondermijnt en
allengs geheel en al verwoest. Deze
kwaal, een even rampzalige, misschien
nog gevaarlijker kanker, waardoor onze
hedendaagsche maatschappij is aange
tast, hebben we ai eerder reeds ge
noemd: het is de verderfelijke zucht
naar weelde en genot, naar grootdoen
en verkwisten, zooals zij zich hier
meer, daar minder, doch in alle staten
en standen gelijkelijk openbaart. Het
is die al hoogor opgevoerde trek naar
de genietingen des levens, al valt hier
aan op geen andere wijze te voldoen
dan met verwaarloozing veler andere,
zelfs der edelste belangen en ten koste
van lichamelijke en tijdelijke welvaart,
om niet te spreken van waarachtigen
zielevreè en geestelijk geluk.
De huiselijkheid in den eigen familie
kring is weg, zoo klaagt men vaak ge
noeg en zeker niet zonder reden. Men
heelt geen lust voor zijn beroepsstaat.
men arbeidt schier enkel uit nood en
niet zelden ook met wrevel in het hart,
en den ledigen, vrijen tijd, vooral op
den rustdag aan 's Hoeren dienst ge
wijd. zoekt men buitenshuis met doel-
looze en gevaarlijke kennismakingen,
met reizen en trekken, in allerlei ont
spanningslokalen te slijten. Men wil
van alles genieten, verteert in overdaad,
voert uit dwaze ijdclheid zijn staat te
hoog in kleeding en verderen opschik,
en geraakt noodzakelijk vroeg of laat
in schulden, die men op dien weg
nooit zal te boven komen. En hoe die
kwaal juist in latcrcn tijd met den
modernen vooruitgang immer is toe
genomen, en Jioe zij zich niet slechts
in de steden en grootere plaatsen, maar
ook onder het landvolk, hier en daar
tot in de kleinste dorpen, allengs schrik
barend heeft uitgebreid, het is recht
duidelijk voor ieder, die tusschen het
verleden en het heden een eerlijke
vergelijking wcnscht te maken.
Het is dan ook deze geest des tijds
van uithuizigheid, van opschik, van ge
nieten, waarvan niet het minst de Itoo-
gere geestelijkheid hier te lande het
groot gevaar voor godsdienst en zede
lijkheid en ook voor stoffelijke welvaart
immer heeft ingezien. Het ware gemak
kelijk dit laatste uit onderscheidene
aanhalingen veler bisschoppelijke Man
dementen en Vastenbrieven der latere
jaren te bewijzen.
Zoo zijn dan gebrek aan godsdion-
sligen ijver cn te groote aardschge-
zindheid de groote kwalen van onzen
tijd de geneesmiddelen moeten als een
tegengift dus ook in het tegendeel be
staan, derhalve in hernieuwde opwek
king van geloof en godsdienstzin en
in meerdere onthechting aan hetaard-
sclie. Voor beide wijst de H. Jozef ons
den weg. Hij is de man des geloofs,
die voor zijn bewonderenswaardige
deugdoefening juist du kracht put in
dat geloofmaar daardoor is hij tevens
de man. die in de wereld leeft zonder
zijn hart aan de wereld te hechten.
Dat Qod hem zoo hoog verheven en
aangesteld heeft tot hoofd van het
allerheiligst gezin en belast met de
zorg der heiligste zielen, het maakt
hem nog ootmoediger bij de gedachte
aan die wel vcreerende, maar hoogst
verantwoordelijke taak. Zoo waardeert
hij zijne roeping, en acht zich gelukkig
hare verplichtingen met groote nauw
gezetheid te volbrengen. Hij kent voor
taan maar één levensdoel te waken,
te werken, te leven voor zijn godde-
lijkcn Pleegzoon en Diens maagdelijke
Moeder. Daarom arbeidt hij van den
vroegen morgen af tot den laten avond
toe, en zwoegt om in de behoeften van
de zijnen te voorzien. Maar ook in de
getrouwe vervulling dier moeilijke taak
vindt hij reeds zijn belooning. Hij bezit
den onwaardeerbaren schat: „het huise
lijk geluk en de liefde van Jesus en
Niet ten onrechte daarom wordt Jozef,
het eerbiedwaardig hoofd van het heilig
ste aller gezinnen, vooral in onze dagen,
door het Christenvolk erkend en ge- I
prezen als een voorbeeldig Leidsman
en de aangewezen Beschermheilige van
elk christelijk gezin. Want hoe leer
zaam, hoe ernstig vermanend is niet
zijn voorbeeld in onzen lichtzinnigen
en genotzieken tijd 'i Hoe leert ons zijn
gezin, waarvan hij eens de wijze be
stierder was. dat waarlijk het geluk,
de vrede en de vreugde hier beneden
niet in de genietingen des levens bui
ten den huiselijken kring, maar wel in
de beoefening en den troost van den
godsdienst en in een getrouwe plichts
betrachting aan den eigen haard zijn
te vindendat zelfs óe kommervolle
arbeid bij miskenning cn beproeving
nog zoet en aangenaam wordt, wanneer
hij slechts uit hoogerc oogmerken voor
God en den Hemel wordt verricht.
Doch inzonderheid voor hen, die zei
ven aan liet hoofd van liet huisgezin
zijn gesteld, voor de christelijke ouders,
wier taak in onzen tijd zoo moeilijk is,
en daarom bij te grootcr verantwoor
ding ook grootcr zorgen vraagt, is de
H. Jozef het toonbeeld van den besten
huisvader en den volmaaksten echtge
noot. Dat zij van hem derhalve leeren,
hoe dus ook hun levenstaak geen andere
is dan voor God en hun gezin te le
ven. hetgeen niet anders mogelijk is
dan bij een getrouwe navolging van
St. Jozefs deugden, vooral van zijn
arbeidzaamheid.'spaarzaamheid, matig
heid. huiselijkheid, tevredenheid met
zijn stand, en bovenal van zijn oprech
ten en nederigen godsdienstzin, waar
in hij het meest heeft uitgeblonken.
Moge dan de devotie tot dien hei
ligen Patriarch, in dien zin gevat, im
mer toenemen over de aarde. Moge
men alom meer en meer het toonbeeld
en den Schutspatroon van het christen
huisgezin navolgen en vereeren, en te
gelijkertijd niet verzuimen om zijne
machtige bescherming over de ver
schillende aangelegenheden der familie
meermaals en ijveriger in te roepen.
Wat zou er dan meer godsdienstigheid,
meer vrede, meer tucht, meer waar
achtig christelijk familieleven, en bij
gevolg meer geluk, hcerschen in de
gezinnen, en daardoor ook in de maat
schappij, die uit de gezinnen zelve
geboren wordt.
BUITENLAND.
italië.
Omireni de hulp, die de Paus ver
leend heeft aan de slachtoffers van de
aardbeving op Sicilië spreken eenigc
bladen, die volstrekt geen verdedigers
der Kerk genoemd kunnen worden
zeer loffelijk.
Zoo zegt de heftig anti-elerieale
„Giornale di Sicilia o.m.
De hulp werd uitgereikt met een
onpartijdigheid, boven allo bureaucra
tisch vooroordeel en het was een ware
getuigenis van menschelijke solidariteit.
De liberale Italia schreef dezer
dagen
„Men mag zeggen, dat. dank aan een
goede en snelle inrichting, ondanks
zekere moeilijkheden, de Paus voor
treffelijk de hulp uitdeelde, met ven
bewonderenswaardige snelheid en een
werkelijk hongeren praktisehen zin.
Het is waar, dat de personen door
Pius X met de uitdceliug belasi, uit
stekend werden gekozen en niet te
lijden hadden van de belemmeringen
en de spreekwoordelijke traagheid van
de Staatsbureaucratie.
't Is een feit. dat verdient vermeld
te worden- Men heeft snel gegeven,
spoedig hulp verleend en ze vooral
verstandig uitgedeeld."
Nog steeds is de Ferrer-zaak de
wereld niet uit. Te Florence althans
heeft men een gedenksteen opgericht
ter herinnering aan de executie van
ferrer. De consul-generaal van Spanje
aldaar heeft officieel tegen deze op
richting geprotesteerd, daar hel op
schrift bclccdigend is voor koning Al-
phons en het Spaansche volk. Dit protest
zal door den Spaanschen gezant ge
steund worden.
De bladen van Florence erkennen,
dat het opschrift een zware bcleedi-
ging voor Spanje is.
Ook zal de gezant van Spanje pro*
testeeren tegen de onthulling van een
buste van Ferrer, Zondag der vorige
week geplaaist tegen den gevel van
een huis vlak bij het Vaticaan, waar
zich de zetel bevindt van den anti-
clericalen Giordano Bruno-bond.
Koning Edward van Engeland lueft
Dinsdag in Buckingham Palace ont
vangen de aartsbisschoppen van Can
terbury en York, vele leden der beide
kamers en deputaties van kerkelijke
autoriteiten.
De koning antwoordde op de hein
aadgeboden adressen en gaf zijn
vreugde er over te kennen, dat men
erkende, dat zijn pogingen er toe had
den bijgedragen den vrede in de we
reld te bewaren. Hij was er van over
tuigd, dat wanneer de beschaving toe
nam, de invloed der Christelijke leer
op den menschelijken geest in zeer
groote mate er toe bijdragen, liefde
en vrede te vermeerderen, waarvan
hel welzijn, het geluk en de vooruit
gang van alle naties afhankelijk waren.
Voortdurend bad bij dan ook, dat
het land mocht hewaard blijven voor
de gevaren en ellenden van den oor
log. die in dezen modernen lijd den
dood van millioenen moest tengevolge
hebben.
Hij dankte God voor de handhaving
van het goede vertrouwen en de
vriendschap tusschen de groote mo
gendheden. iets wat zoo zelden voor
kwam in de geschiedenis. Hij wcnschtc,
dat de vrede in zijn land meer algemeen
werd bemind, en dat de kalmte zon
hcerschen in zijn Staten.
Hij zag verlangend den tijd tege
moet, dat zijn zoon een bezoek zou
brengen aan de vereenigde kbloniiin
om de verzoening ie voltooien waar
voor de Moliandschc cn de Engelsclte
onderdanen zoo trouw hadden gearbeid.
Sedert twee en een Half jaar werden
de Katholieken van het diocees Cler
mont bedroefd door het schandaal van
een schismatieke» eeredienst ie Ancizes
(Puy-le-DAmc). De Semaine Kcligieusc
van Clermont meldt thans, dat de pries
ter Emilc Due. die met Vilalte den stoot
tol de scheuring had gegeven cn een
gedeelte van de bevolking had mee
gesleept. gestorven is met oprecht
berouw, na plechtig de dwaling te heb
ben afgezworen. De afgedwaalde pries
ter heeft twee maanden lang zwaar
lijdend in een gasthuis gelegen, ver
laten door allen, uitgenomen door de
genen, die hij het ongc'uk had te ver
raden. De bisschop van Clermont
nam de kosten der begrafenis van
abbé Due op zich.
De rechtbank te Reims heeft uitspraak
gedaan in het proces, dat door den
Bond van Fransche onderwijzers en de
vereeniging van Instituteurs der Marnc
was ingesteld tegen kardinaal Lugon,
FEUILLETON.
Na den storm.
lil) Nu was de toestand der kleine familie
tenminste voor den winter verzekerd. Zij
behoefden geen gebrek meer te lijden, hun
moeder kon weer versterkend voedsel krij
gen cn daardour haar herstel worden bevor
derd. Toch duurde liet nog lang alvorens de
zieke het hed kon verlaten. Reeds werd hel
voorjaar, en de in de haven gemeerd liggende
oorlogsbodems maakten zich gereed weer zee
te kiezen, toen zij voor "t eerst, op den arm
hater kinderen geleund weer aan 't vensier
kwam. liet zien der schepen wekte opnieuw
droevige herinneringen op. Zij herkende ze
alle. welke in den vorigen herfst uitgeloopcn
warenalleen de „Maria Magdnlen.V ont
brak. Waar zou haar goede kapitein thans
vertoeven? Waar lag zij zeil voor anker?
Tranen kwamen de bedroefde moeder in dc
uogen. als zij daaraan daeht.
Met bezorgden blik zag zij de toekomst
in. want haar geld raakle weer op, haar door
den admiraal grootmoedig geschonken.
Toch ware dit nog wel te dragen, als zij
niet zooveel zorg om linar man gehad had.
Zijn familie vermoedde echter volstri niet
hel werkelijk 'ijden, dat hij moest verduren,
doch dal zijn tot niet benijdenswaard was,
begrepen /.ij maar al te goed, als zij dach
ten aan de wreedheid'der Turken, die ten
opzichte der gevangenen geen grenzen ken
de. Ook moest de gevangene wel streng be
waakt worden, want sedert zijn eersten brief
was er geen tweeden ontvangen.
Terwijl zij zoo In voortdurenden angst om
den geliefden echtgenoot cn vader verkeer
den, verbreidde zich opeens hel gerucht, dat
de gevangenen der „Maria Magdalena" uit
hun gevangenschap ontslagen waren, en de
terugkeer naar hun vaderland op een Rus
sisch schip hadden aangenomen. Willem was
een der eersten, die ervan hoorde. Terstond
snelde hij naar huis, en vertelde zijn moe
der, wat hij vernomen had. Ook voor Itaar
kreeg dit ceiiigen schijn van waarheid, wijl
de oorlog tusschen Russen en Turken reeds
cenlge maanden geCindigd en van beide zij
den gevangenen uitgewisseld waren. Daarom
zond zij Willem nogmaals tot den admiraal
om opheldering. Werkelijk was het er zoo
mede gelegen als Willem vernomen had. Dc
gevangenen waren, zooals dc lezer weel, ont
slagen, doch met leedwezen verklaarde de
admiraal, dat het dc uitdrukkelijke wil der
keizerin geweest was, dat kapitein Tisdale
nog steeds in gevangenschap moest blijven.
Zelfs het verzoekschrift, dat Willem hem ge
geven had, vond hij beter achterwege te la
ten, daar cr hoogst waarschijnlijk niet op ge
antwoord zou worden.
Zoo was dan ook deze straat van hoop,
die als een snel verdwijnende zonneglans een
oogenblik hun gemoed warmer had doen klop
pen. verdwenen ell had een grootcr verdriet
achtergelaten. Terwijl de overige gevangenen
zich verheugden over hun vrijheid, moest
hun brave kapitein alleen terugblijven, wiens
naam bezoedeld was door smaad en schan
de. Juist dit laatste kou de zwaar beproefde
familie in haar tegenwoordigen nood 't minst
dragen. Hoewel onbemiddeld, was het loch
steeds hun trots geweest, door anderen met
eere genoemd te worden. Nu was ook dit
weg. en moeder cn dochter vermeden daar
om den omgang inct degenen, met wie zij
eertijds in vriendschappelijke betrekking had
den gestaan.
De tijding dour Willem van den admiraal
ontvangen, werd reeds in de eerstvolgende
dagen bevestigd. Er viel een schip binnen,
dat alle gevangenen, behalve den kapitein,
aan boord had. De verlosten waren buiten
gewoon verheugd, toen zij de bevriende haven
invoeren. Het was een treffend toonccl, toen
zij van boord kwamen, want veel matrozen
hadden vrouw cn kinderen achtergelaten;
deze laatsten hadden de woning des kapiteins
tijdens zijn afwezigheid haast neergehaald
en zijne cchtgcunolc dc grofste verwijtingen
Juichend ontvingen zij dc weergekeerden
zij vonden hen echter zoo veranderd door
het langdurig lijden, dat zij ze nauwlijks her
kenden. Toen dc eerste verwelkoming voor
bij was, gingen zij gczamclijk naar de wo
ning van den kapilcin. Dc officieren gingen
naar binnen, om dc familie hun deelneming
Ie betuigen. Deze vernamen nu het Int van
den ongelukkigcn man cn weiden daardoor
diep getroffen. Tevens gaven zij haar echter
de verzekering, dal hun kapitein, tot op 't
laatste oogenblik. toen zijn schipin 'svijands
handen viel, zich als een man van eer ge
dragen had, en niet door eigen schuld m
zulk een treurigen toestand gekomen was.
Alle aanwezigen boden de echtgenoote des
kapiteins hun diensten aan; daar zij echter
wisl, dat de mecsfen hunner voor eigen ge
zin moesten zorgen, wees zij dit beleefd doch
heslist af, en liet niet blijken in welken nood
zij met haar kinderen verkeerde.
Toch hoorden dit later verscheidene on
der hen, en dc voorkomendheid, waarmede
zij thans de huisgcnoolen huns kapiteins
behandelden, getuigde van de groote
aanhankelijkheid aan hun kapitein. Vooral
een oude matroos, vergrijsd in den dienst,
die al zijn avonturen met den kapitein
gedeeld had. stond de treurende familie
metterdaad bij cn verlchtte, belangeloos,
voor Itcn 't zware werk. Hij bleef er
hij niet meer zonder den kapitein naar zee
te gaan, en woonde in 't vervolg hij hen In
huls. Meer dan eens liepen hem dc tranen
over de wangen, als hij Johanna verraste hij
't een of ander werk. dat zij verrichtte in
stilte, om zoodoende wat geld te verdienen.
Ook wilde hij niet, dat Willem, nu reeds
dienst nam op een schip, daarvoor was hij
nog te jong.
Op zekeren dag kwam Willem met van
vreugde stralend gelaat thuis. Hij hield een
brief in de hand, In welks adres hij zijn va
ders hand herkende. Aller blijdschap hij dit
lang verbeide tecken van leven was onbe
schrijfelijk. Steeds opnieuw werd de briel
gelezen, tot Johanna hem van bulten kende.
De kapitein schilderde den toestand, waarin
hij zich bevond, in aangrijpende trekken en
deelde den zijnen alles tot in bijzonderhe
den mede. Behalve, dat dit schrijven hoop gat
voor dc naaste toekomst, was het eveneens
onschatbaai voor hen, omdat deze briel van
hem zelf kwam. Vooral dc edelmoedigheid
van den eetwaarden missionaris trof allen diep.
„O. konden wij dien edelen man vergelden,
wat hij aan ons gedaan heeft," zcidc hun
moeder, „dan zouden wij ons eigen ongeluk,
ons door den hemel overgezonden, minder
hard voelenMaar neen, zoo iets is niet van
deze wereld, doch van den hemel, cn vindt
ook daar slechts zijn belooning!"
Lenige dagen later was er een antwoord
gereed, waarin moeder en kinderen den va
der troostten en lic.n trachtten gerust te stel
len over hun eigen toestand. Zij meldden
cellier niet, dat deze zoo kommervol en treurig
was. om den gevangene nog niet meer te
bedroeven, docli schreven over de trouw
en aanhankelijkheid van Tom, den ouden
matroos, die hun met raad en daad bijstond.
Deze brief vertrok met hetzelfde schip, doch
kwam niet op zijn bestemming, daar het
schip verging cn de manschappen slechts
liet veege lijf redden.
Weken, maanden verliepen, voor de kapt-
tein een tweeden hrlcf zond. Waarschijnlijk
hoopte ook hij tevergeefs op bericht van dc
zijnen, van wie hij door zulk een treurig lot
gescheiden was. In hnngc afwachting vielen
hun dc dagen dubbel lang, temeer nu de
herfst reeds voot den tweeden keer aanbrak.