Katholiek Nieuws= en Advertentieblad No. 49. Zaterdag 5 Maart 1910. Drie en twintigste Jaargang. DE EE1D0DE voor Amersfoorl, Apeldoorn, Baarn, Barneveld, Blaricum, Bussum, Driebergen, Eemnes, Harderwijk, Hilversum, Hoogland, Laren, Leusden, Naarden, Nijkerk, Soest, Stoutenburg, Veenendaal en Zeist. Verschijnt eiken ZATERDAG. Abonnementsprijs per drie meenden. I;ranc" per pust Ai/.onderlijke nummers f 0.40 f 0.05 Bureau: Langegracht 13, Amersfoort. Uitgave van de Vereeniging De Eembode. Van 1 tot 6 regelsf 0.30 Voor icderen regel meerf 0.05 Dit nummer bestaat uit twee bladen. EERSTE BLAD. Ken heilmiddel tegen de kwalen van onzen tijd. II (Slot.) Zagen wij reeds een vorige maal, hoe heilzaam en overeenkomstig de behoeften van onzen tijd, waarin zoo schromelijk ongeloof hcerscht, de ver eering van St. jozef, den geloovige en rechtvaardige bij uitnemendheid is, ook onder een ander opzicht mag deze devotie stellig een heilmiddel hceten tegen de heerschende kwalen van onzen tijd. Er bestaat, behalve den geest des nngeloofs, nog een tweede kwaal, die het maatschappelijk en huiselijk geluk als de vrucht van waren gods dienstzin niet minder ondermijnt en allengs geheel en al verwoest. Deze kwaal, een even rampzalige, misschien nog gevaarlijker kanker, waardoor onze hedendaagsche maatschappij is aange tast, hebben we ai eerder reeds ge noemd: het is de verderfelijke zucht naar weelde en genot, naar grootdoen en verkwisten, zooals zij zich hier meer, daar minder, doch in alle staten en standen gelijkelijk openbaart. Het is die al hoogor opgevoerde trek naar de genietingen des levens, al valt hier aan op geen andere wijze te voldoen dan met verwaarloozing veler andere, zelfs der edelste belangen en ten koste van lichamelijke en tijdelijke welvaart, om niet te spreken van waarachtigen zielevreè en geestelijk geluk. De huiselijkheid in den eigen familie kring is weg, zoo klaagt men vaak ge noeg en zeker niet zonder reden. Men heelt geen lust voor zijn beroepsstaat. men arbeidt schier enkel uit nood en niet zelden ook met wrevel in het hart, en den ledigen, vrijen tijd, vooral op den rustdag aan 's Hoeren dienst ge wijd. zoekt men buitenshuis met doel- looze en gevaarlijke kennismakingen, met reizen en trekken, in allerlei ont spanningslokalen te slijten. Men wil van alles genieten, verteert in overdaad, voert uit dwaze ijdclheid zijn staat te hoog in kleeding en verderen opschik, en geraakt noodzakelijk vroeg of laat in schulden, die men op dien weg nooit zal te boven komen. En hoe die kwaal juist in latcrcn tijd met den modernen vooruitgang immer is toe genomen, en Jioe zij zich niet slechts in de steden en grootere plaatsen, maar ook onder het landvolk, hier en daar tot in de kleinste dorpen, allengs schrik barend heeft uitgebreid, het is recht duidelijk voor ieder, die tusschen het verleden en het heden een eerlijke vergelijking wcnscht te maken. Het is dan ook deze geest des tijds van uithuizigheid, van opschik, van ge nieten, waarvan niet het minst de Itoo- gere geestelijkheid hier te lande het groot gevaar voor godsdienst en zede lijkheid en ook voor stoffelijke welvaart immer heeft ingezien. Het ware gemak kelijk dit laatste uit onderscheidene aanhalingen veler bisschoppelijke Man dementen en Vastenbrieven der latere jaren te bewijzen. Zoo zijn dan gebrek aan godsdion- sligen ijver cn te groote aardschge- zindheid de groote kwalen van onzen tijd de geneesmiddelen moeten als een tegengift dus ook in het tegendeel be staan, derhalve in hernieuwde opwek king van geloof en godsdienstzin en in meerdere onthechting aan hetaard- sclie. Voor beide wijst de H. Jozef ons den weg. Hij is de man des geloofs, die voor zijn bewonderenswaardige deugdoefening juist du kracht put in dat geloofmaar daardoor is hij tevens de man. die in de wereld leeft zonder zijn hart aan de wereld te hechten. Dat Qod hem zoo hoog verheven en aangesteld heeft tot hoofd van het allerheiligst gezin en belast met de zorg der heiligste zielen, het maakt hem nog ootmoediger bij de gedachte aan die wel vcreerende, maar hoogst verantwoordelijke taak. Zoo waardeert hij zijne roeping, en acht zich gelukkig hare verplichtingen met groote nauw gezetheid te volbrengen. Hij kent voor taan maar één levensdoel te waken, te werken, te leven voor zijn godde- lijkcn Pleegzoon en Diens maagdelijke Moeder. Daarom arbeidt hij van den vroegen morgen af tot den laten avond toe, en zwoegt om in de behoeften van de zijnen te voorzien. Maar ook in de getrouwe vervulling dier moeilijke taak vindt hij reeds zijn belooning. Hij bezit den onwaardeerbaren schat: „het huise lijk geluk en de liefde van Jesus en Niet ten onrechte daarom wordt Jozef, het eerbiedwaardig hoofd van het heilig ste aller gezinnen, vooral in onze dagen, door het Christenvolk erkend en ge- I prezen als een voorbeeldig Leidsman en de aangewezen Beschermheilige van elk christelijk gezin. Want hoe leer zaam, hoe ernstig vermanend is niet zijn voorbeeld in onzen lichtzinnigen en genotzieken tijd 'i Hoe leert ons zijn gezin, waarvan hij eens de wijze be stierder was. dat waarlijk het geluk, de vrede en de vreugde hier beneden niet in de genietingen des levens bui ten den huiselijken kring, maar wel in de beoefening en den troost van den godsdienst en in een getrouwe plichts betrachting aan den eigen haard zijn te vindendat zelfs óe kommervolle arbeid bij miskenning cn beproeving nog zoet en aangenaam wordt, wanneer hij slechts uit hoogerc oogmerken voor God en den Hemel wordt verricht. Doch inzonderheid voor hen, die zei ven aan liet hoofd van liet huisgezin zijn gesteld, voor de christelijke ouders, wier taak in onzen tijd zoo moeilijk is, en daarom bij te grootcr verantwoor ding ook grootcr zorgen vraagt, is de H. Jozef het toonbeeld van den besten huisvader en den volmaaksten echtge noot. Dat zij van hem derhalve leeren, hoe dus ook hun levenstaak geen andere is dan voor God en hun gezin te le ven. hetgeen niet anders mogelijk is dan bij een getrouwe navolging van St. Jozefs deugden, vooral van zijn arbeidzaamheid.'spaarzaamheid, matig heid. huiselijkheid, tevredenheid met zijn stand, en bovenal van zijn oprech ten en nederigen godsdienstzin, waar in hij het meest heeft uitgeblonken. Moge dan de devotie tot dien hei ligen Patriarch, in dien zin gevat, im mer toenemen over de aarde. Moge men alom meer en meer het toonbeeld en den Schutspatroon van het christen huisgezin navolgen en vereeren, en te gelijkertijd niet verzuimen om zijne machtige bescherming over de ver schillende aangelegenheden der familie meermaals en ijveriger in te roepen. Wat zou er dan meer godsdienstigheid, meer vrede, meer tucht, meer waar achtig christelijk familieleven, en bij gevolg meer geluk, hcerschen in de gezinnen, en daardoor ook in de maat schappij, die uit de gezinnen zelve geboren wordt. BUITENLAND. italië. Omireni de hulp, die de Paus ver leend heeft aan de slachtoffers van de aardbeving op Sicilië spreken eenigc bladen, die volstrekt geen verdedigers der Kerk genoemd kunnen worden zeer loffelijk. Zoo zegt de heftig anti-elerieale „Giornale di Sicilia o.m. De hulp werd uitgereikt met een onpartijdigheid, boven allo bureaucra tisch vooroordeel en het was een ware getuigenis van menschelijke solidariteit. De liberale Italia schreef dezer dagen „Men mag zeggen, dat. dank aan een goede en snelle inrichting, ondanks zekere moeilijkheden, de Paus voor treffelijk de hulp uitdeelde, met ven bewonderenswaardige snelheid en een werkelijk hongeren praktisehen zin. Het is waar, dat de personen door Pius X met de uitdceliug belasi, uit stekend werden gekozen en niet te lijden hadden van de belemmeringen en de spreekwoordelijke traagheid van de Staatsbureaucratie. 't Is een feit. dat verdient vermeld te worden- Men heeft snel gegeven, spoedig hulp verleend en ze vooral verstandig uitgedeeld." Nog steeds is de Ferrer-zaak de wereld niet uit. Te Florence althans heeft men een gedenksteen opgericht ter herinnering aan de executie van ferrer. De consul-generaal van Spanje aldaar heeft officieel tegen deze op richting geprotesteerd, daar hel op schrift bclccdigend is voor koning Al- phons en het Spaansche volk. Dit protest zal door den Spaanschen gezant ge steund worden. De bladen van Florence erkennen, dat het opschrift een zware bcleedi- ging voor Spanje is. Ook zal de gezant van Spanje pro* testeeren tegen de onthulling van een buste van Ferrer, Zondag der vorige week geplaaist tegen den gevel van een huis vlak bij het Vaticaan, waar zich de zetel bevindt van den anti- clericalen Giordano Bruno-bond. Koning Edward van Engeland lueft Dinsdag in Buckingham Palace ont vangen de aartsbisschoppen van Can terbury en York, vele leden der beide kamers en deputaties van kerkelijke autoriteiten. De koning antwoordde op de hein aadgeboden adressen en gaf zijn vreugde er over te kennen, dat men erkende, dat zijn pogingen er toe had den bijgedragen den vrede in de we reld te bewaren. Hij was er van over tuigd, dat wanneer de beschaving toe nam, de invloed der Christelijke leer op den menschelijken geest in zeer groote mate er toe bijdragen, liefde en vrede te vermeerderen, waarvan hel welzijn, het geluk en de vooruit gang van alle naties afhankelijk waren. Voortdurend bad bij dan ook, dat het land mocht hewaard blijven voor de gevaren en ellenden van den oor log. die in dezen modernen lijd den dood van millioenen moest tengevolge hebben. Hij dankte God voor de handhaving van het goede vertrouwen en de vriendschap tusschen de groote mo gendheden. iets wat zoo zelden voor kwam in de geschiedenis. Hij wcnschtc, dat de vrede in zijn land meer algemeen werd bemind, en dat de kalmte zon hcerschen in zijn Staten. Hij zag verlangend den tijd tege moet, dat zijn zoon een bezoek zou brengen aan de vereenigde kbloniiin om de verzoening ie voltooien waar voor de Moliandschc cn de Engelsclte onderdanen zoo trouw hadden gearbeid. Sedert twee en een Half jaar werden de Katholieken van het diocees Cler mont bedroefd door het schandaal van een schismatieke» eeredienst ie Ancizes (Puy-le-DAmc). De Semaine Kcligieusc van Clermont meldt thans, dat de pries ter Emilc Due. die met Vilalte den stoot tol de scheuring had gegeven cn een gedeelte van de bevolking had mee gesleept. gestorven is met oprecht berouw, na plechtig de dwaling te heb ben afgezworen. De afgedwaalde pries ter heeft twee maanden lang zwaar lijdend in een gasthuis gelegen, ver laten door allen, uitgenomen door de genen, die hij het ongc'uk had te ver raden. De bisschop van Clermont nam de kosten der begrafenis van abbé Due op zich. De rechtbank te Reims heeft uitspraak gedaan in het proces, dat door den Bond van Fransche onderwijzers en de vereeniging van Instituteurs der Marnc was ingesteld tegen kardinaal Lugon, FEUILLETON. Na den storm. lil) Nu was de toestand der kleine familie tenminste voor den winter verzekerd. Zij behoefden geen gebrek meer te lijden, hun moeder kon weer versterkend voedsel krij gen cn daardour haar herstel worden bevor derd. Toch duurde liet nog lang alvorens de zieke het hed kon verlaten. Reeds werd hel voorjaar, en de in de haven gemeerd liggende oorlogsbodems maakten zich gereed weer zee te kiezen, toen zij voor "t eerst, op den arm hater kinderen geleund weer aan 't vensier kwam. liet zien der schepen wekte opnieuw droevige herinneringen op. Zij herkende ze alle. welke in den vorigen herfst uitgeloopcn warenalleen de „Maria Magdnlen.V ont brak. Waar zou haar goede kapitein thans vertoeven? Waar lag zij zeil voor anker? Tranen kwamen de bedroefde moeder in dc uogen. als zij daaraan daeht. Met bezorgden blik zag zij de toekomst in. want haar geld raakle weer op, haar door den admiraal grootmoedig geschonken. Toch ware dit nog wel te dragen, als zij niet zooveel zorg om linar man gehad had. Zijn familie vermoedde echter volstri niet hel werkelijk 'ijden, dat hij moest verduren, doch dal zijn tot niet benijdenswaard was, begrepen /.ij maar al te goed, als zij dach ten aan de wreedheid'der Turken, die ten opzichte der gevangenen geen grenzen ken de. Ook moest de gevangene wel streng be waakt worden, want sedert zijn eersten brief was er geen tweeden ontvangen. Terwijl zij zoo In voortdurenden angst om den geliefden echtgenoot cn vader verkeer den, verbreidde zich opeens hel gerucht, dat de gevangenen der „Maria Magdalena" uit hun gevangenschap ontslagen waren, en de terugkeer naar hun vaderland op een Rus sisch schip hadden aangenomen. Willem was een der eersten, die ervan hoorde. Terstond snelde hij naar huis, en vertelde zijn moe der, wat hij vernomen had. Ook voor Itaar kreeg dit ceiiigen schijn van waarheid, wijl de oorlog tusschen Russen en Turken reeds cenlge maanden geCindigd en van beide zij den gevangenen uitgewisseld waren. Daarom zond zij Willem nogmaals tot den admiraal om opheldering. Werkelijk was het er zoo mede gelegen als Willem vernomen had. Dc gevangenen waren, zooals dc lezer weel, ont slagen, doch met leedwezen verklaarde de admiraal, dat het dc uitdrukkelijke wil der keizerin geweest was, dat kapitein Tisdale nog steeds in gevangenschap moest blijven. Zelfs het verzoekschrift, dat Willem hem ge geven had, vond hij beter achterwege te la ten, daar cr hoogst waarschijnlijk niet op ge antwoord zou worden. Zoo was dan ook deze straat van hoop, die als een snel verdwijnende zonneglans een oogenblik hun gemoed warmer had doen klop pen. verdwenen ell had een grootcr verdriet achtergelaten. Terwijl de overige gevangenen zich verheugden over hun vrijheid, moest hun brave kapitein alleen terugblijven, wiens naam bezoedeld was door smaad en schan de. Juist dit laatste kou de zwaar beproefde familie in haar tegenwoordigen nood 't minst dragen. Hoewel onbemiddeld, was het loch steeds hun trots geweest, door anderen met eere genoemd te worden. Nu was ook dit weg. en moeder cn dochter vermeden daar om den omgang inct degenen, met wie zij eertijds in vriendschappelijke betrekking had den gestaan. De tijding dour Willem van den admiraal ontvangen, werd reeds in de eerstvolgende dagen bevestigd. Er viel een schip binnen, dat alle gevangenen, behalve den kapitein, aan boord had. De verlosten waren buiten gewoon verheugd, toen zij de bevriende haven invoeren. Het was een treffend toonccl, toen zij van boord kwamen, want veel matrozen hadden vrouw cn kinderen achtergelaten; deze laatsten hadden de woning des kapiteins tijdens zijn afwezigheid haast neergehaald en zijne cchtgcunolc dc grofste verwijtingen Juichend ontvingen zij dc weergekeerden zij vonden hen echter zoo veranderd door het langdurig lijden, dat zij ze nauwlijks her kenden. Toen dc eerste verwelkoming voor bij was, gingen zij gczamclijk naar de wo ning van den kapilcin. Dc officieren gingen naar binnen, om dc familie hun deelneming Ie betuigen. Deze vernamen nu het Int van den ongelukkigcn man cn weiden daardoor diep getroffen. Tevens gaven zij haar echter de verzekering, dal hun kapitein, tot op 't laatste oogenblik. toen zijn schipin 'svijands handen viel, zich als een man van eer ge dragen had, en niet door eigen schuld m zulk een treurigen toestand gekomen was. Alle aanwezigen boden de echtgenoote des kapiteins hun diensten aan; daar zij echter wisl, dat de mecsfen hunner voor eigen ge zin moesten zorgen, wees zij dit beleefd doch heslist af, en liet niet blijken in welken nood zij met haar kinderen verkeerde. Toch hoorden dit later verscheidene on der hen, en dc voorkomendheid, waarmede zij thans de huisgcnoolen huns kapiteins behandelden, getuigde van de groote aanhankelijkheid aan hun kapitein. Vooral een oude matroos, vergrijsd in den dienst, die al zijn avonturen met den kapitein gedeeld had. stond de treurende familie metterdaad bij cn verlchtte, belangeloos, voor Itcn 't zware werk. Hij bleef er hij niet meer zonder den kapitein naar zee te gaan, en woonde in 't vervolg hij hen In huls. Meer dan eens liepen hem dc tranen over de wangen, als hij Johanna verraste hij 't een of ander werk. dat zij verrichtte in stilte, om zoodoende wat geld te verdienen. Ook wilde hij niet, dat Willem, nu reeds dienst nam op een schip, daarvoor was hij nog te jong. Op zekeren dag kwam Willem met van vreugde stralend gelaat thuis. Hij hield een brief in de hand, In welks adres hij zijn va ders hand herkende. Aller blijdschap hij dit lang verbeide tecken van leven was onbe schrijfelijk. Steeds opnieuw werd de briel gelezen, tot Johanna hem van bulten kende. De kapitein schilderde den toestand, waarin hij zich bevond, in aangrijpende trekken en deelde den zijnen alles tot in bijzonderhe den mede. Behalve, dat dit schrijven hoop gat voor dc naaste toekomst, was het eveneens onschatbaai voor hen, omdat deze briel van hem zelf kwam. Vooral dc edelmoedigheid van den eetwaarden missionaris trof allen diep. „O. konden wij dien edelen man vergelden, wat hij aan ons gedaan heeft," zcidc hun moeder, „dan zouden wij ons eigen ongeluk, ons door den hemel overgezonden, minder hard voelenMaar neen, zoo iets is niet van deze wereld, doch van den hemel, cn vindt ook daar slechts zijn belooning!" Lenige dagen later was er een antwoord gereed, waarin moeder en kinderen den va der troostten en lic.n trachtten gerust te stel len over hun eigen toestand. Zij meldden cellier niet, dat deze zoo kommervol en treurig was. om den gevangene nog niet meer te bedroeven, docli schreven over de trouw en aanhankelijkheid van Tom, den ouden matroos, die hun met raad en daad bijstond. Deze brief vertrok met hetzelfde schip, doch kwam niet op zijn bestemming, daar het schip verging cn de manschappen slechts liet veege lijf redden. Weken, maanden verliepen, voor de kapt- tein een tweeden hrlcf zond. Waarschijnlijk hoopte ook hij tevergeefs op bericht van dc zijnen, van wie hij door zulk een treurig lot gescheiden was. In hnngc afwachting vielen hun dc dagen dubbel lang, temeer nu de herfst reeds voot den tweeden keer aanbrak.

Historische kranten - Archief Eemland

De Eembode | 1910 | | pagina 1