Katholiek Nieuws» en Advertentieblad
W. KLEBER,
No. 11. Eerste Blad.
Zaterdag 15 Juni 1912.
Zes en twintigste Jaargang.
DE ECHODE
voor Amersfoort, Apeldoorn, Baarn, Barneveld, Blaricum, Bussum, Driebergen, Eemnes, Harderwijk, Hilversum, Hoogland, Laren,
Leusden, Naarden, Nijkerk, Soest, Stoutenburg, Veenendaal en Zeist.
Verschijnt eiken ZATERDAG.
lenlsprija per drie maanden.
Franco per post
Afzonderlijke
I 0.40
f 0.05
Bureau: Langegracht 13, Amersfoort.
Uitgave van de Vereeniging De Eembode.
PrfJ» dor Advertentldn
Van 1 lot 6 regelsf 0.30
Voor iederen regel meerf 0.05
IN MEMORIAM.
Daar scheidde in de afgeloopen week van ons een man. wiens
naam op "t nauwst verbonden is met de geschiedenis van 't Katho
liek leven in onze veste gedurende meer dan een halve eeuw:
DANIEL PETRUS HAMERS?
Op Itoogen leeftijd heeft deze nobele man, voorbeeldig Katholiek
en verdienstvol burger, hel moede hoofd neergelegd ter eeuwige
ruste, ous een schoon voorbeeld nalatende van trouw aan de Moeder
kerk, warme liefde voorden misdeelde en grootcn eenvoud des harten.
Passend en plichtmatig in hem huldigend den Katholiek in merg
en been, den ijvcrigcn werker voor liet goede op velerlei gebied,
strekke de korte herinnering aan zijn welbesteed, verdienstvol
leven, velen ter leering en navolging.
Daniël Petrus Hamers zag den 24 l-cbr. 1832 te Amersfoort het
levenslicht.
Reeds op den jeugdigen leeftijd van twintig jaar trad hij toe tot
de Vereeniging van den li. Vincentlus a Paulo.
De christelijke Charitas, een der heerlijkste uitingen van het
werkdadig Christendom, beoefende hij in de conferentie voorbeeldig.
In alle werkzaamheden nam hij ruim zijn aandeel. Vincentinan, Vat
was en bleef zijn eeretitel ten einde toe. Toen in 1877 de toer.
mallgc president der conferentie, de heer J. B. H. Vermolen kwam
te overlijden, kozen zijn medebroeders hem eenparig tot opvolger
van dien waardigen praeses. In 1901 werd onder zijn leiding het
gouden feest der St. Vinccntiusvcrccniging herdacht, terwijl hij in
liet Volgend jaar, 1902, onder veel belangstelling den dag uiuclit
herdenken, dal hij zich vóór 50 jaar aan den dienst der armen
en misdeelden wijdde, 't Was bij die gelegenheid, dat Z, II. de
Paus hem verhief tot ridder in de Orde van den H.Gregorius den Groote.
Toegerust met meer dan gewone begaafdheden, werd hij allengs
de man, die in onze goede vaderstad de emancipatie der Katholieken
krachtig en beslist bevorderde, geleidelijk en mei wijs beleid, zonder
te offeren aan den waan van den dag, wetende dat geen organisme
tegen schokken bestand is.
In alles toonde hij zich de beginselvaste, consequente katholiek,
wiens levend geloof en warme liefde zich in daden manifesteerde.
Zeer karig met applaus en sober in oraties, openbaarde hij in zich
het type van den katholiek van de daad, op wien men bouwen kon.
Geen man van ijdelen woordenpraal was hij, maar zijn woord
had gezag; zijn advies was deugdelijk en daarnaar werd steeds
gaarne gehandeld, met vrucht.
Vol vurigen geloofsijver en doordrongen van het besef, dat de
beginselen de wereld regeeren en dat 't wcreld-regeerend beginsel
het Christelijk beginsel moet zijn, was zijn zorgzaam pogen er voort
durend op berekend, dat in kerk en huisgezin, in raadszaal en parle
ment en niet het minst in de school dat beginsel werd gesteund,
verdedigd en gepropageerd.
Daarvoor arbeidde hij in velerlei bediening met noesten vlijt, jarenlang.
Speciaal zij hier herdacht zijn ijveren voor het godsdienstig on
derwijs der jeugd. Vruchtbaar was hij op dit gebied ouder Gods
zegen werkzaam en het katholieke Amersfoort is alleen daarvoor Item
reeds grooten dank verschuldigd. De tijden van achteruitstelling en
finattcieelen nood werden hier dapper doorworsteld, dank vooral
ciep op staats- en stadsbestuur en wetgeving, onttrok luj zich niet
aan het politieke leven vol rustelooze ontwikkeling en verwikkeling,
maar aanvaardde en vervulde hij ambitieus de functiën van voorzitter
der plaatselijke en president der Centrale R. K. kiezersorganisatie.
"t District Amersfoort vaardigde hem af ter Statenvergadering in
18815 en hernieuwde bij herhaling zijn mandaat.
Meer in 't bijzonder heeft De Eembode hem dankbaar den huide
cijns te brengen voor hetgeen hij vanaf de oprichting van ons Blad
als vice-president der vereeniging De Eembode voor het Katholiek
orgaan van Amersfoort en omstreken was. Zijn heldere kijk op de
/aken kwam der Vereeniging machtig ten goede en zijn verscheiden,
diep betreurd door zijn medebestuurders, laat een leegte achter, welke
niet gemakkelijk is aan te vullen, - is een verlies in den vollen
zin van hel woord.
Want wel innig doordrongen was hij van de waaide eener goede
Pers als machtig en onmisbaar wapen in den strijd voor hel goede.
Toen op hoogen teeltijd de symptomen der kwaal die Item graf
waarts zou slepen, zich openbaarden, trok hij zich ttoode uit Oltdcr-
scheiden ambten terug, maar tot het laatste toe bleef onverflauwd
bij hem levendig de belangstelling In de goede zaak, welke luj zijn
leven lang zoo voorbeeldig diende. rw.i
En zoo naderde de ure waarop de Heer van Leven en Dood, tot
zich riep zijn trouwen dienaar, wien Hij zoovele talenten schonk en
die daarmede woekerde zoolang liet Item gegeven was.
Daniël Petrus Hamers is dan de pootten der eeuwigheid binnen
gegaan. in kalme berusting, hoog van jaren, rijk aan verdiensten
voor kerk en samenleving.
Dat hij geniete den Eeuwigen Vrede in liet zalig aanschouwen
van zijn Heer en God.
Hij werkte zoolang liet voor hem dag was en nu oMwor Item,
den hoogbejaarde, de nacht kwam, waarin niemand meer wcrkoti
kan vraden we in zijn naam aan allen, die zijn werken waardccren,
die waardecring te toonen op de cenig christelijke wijze; dooreen
hartelijk gebed voor de rust zijner ziel. v,
Eeren wij voorts dankbaar zijn aandenken door het volgen i van
zijn voorbeeld ieder naar kracht en vermogen, opdat zijn a bcid
ook na zijn dood nog Kerk ctt Maatschappij ten zegen zij. Schooner
huldiging en meer passend dankbetoou bestaan met.
BUITENLAND.
België.
Ook de verkiezing voor de Provin
ciale Staten, - wel niet van zoo groot
belang als die voor dc Tweede Kamer,
maar toch van beteokenis, is voor
onze geloofsgenooten goed afgeloopen.
't Bewijs is nu geleverd, dat de
Katholieken alle geschreeuw en getier
ten spijt 't vertrouwen van 't land on
geschokt bezitten.
Met frisschen moed kunnen nu de
bestuurders voortgaan België te leiden
op den weg naar welvaart en voor
spoed.
En zouden er dan al zijn, die niet
geheel en al instemmen niet het re-
gecringsbelcid der Katholieken, dc
geschiedenis der laatste dagen zal hun
geleerd hebben te vreezen voor de
overheersching der socialisten en
liberalen.
Zelden toch heeft een partij zich
meer geblameerd dan het politiek ver
bond tegen de Katholieke rcgcoring.
Schandelijke tuoneelen van verwoesting
en geweld veroorzaakten dc roode en
blauwe broeders toen hun duidelijk
werd. dat 't gezond verstand en 't
Katholiek gemoed der Belgen niet
zwichtten voor hun getier tegen al wat
den Christen heilig is.
Te Leuven had een zeer laffe aan
slag plaats op een zuster Francis
canes. Deze kwam uit een kerk en
keerde naar het klooster terug, toen
plotseling een kerel zich op de reli-
gleuse wierp en haar met een mes
verwondde, waarop de laffe aanrander
handelde, bedreef zijn aanslag op het
oogenblik, waarop de rcligieusc terug
keerde, na den heelen nacht doorge
bracht te hebben aait het bed van een
armen zieke!
De Zuster weigerde een aanklacht
tegen haar taffen aanrander in te dienen,
doch personen, die den aanval zagen,
hebben dc politie verwittigd.
Frankrijk
't Fecstgeruisch is reeds lang ver
stomd.
Vlaggen en wimpels, schilden en
emblemen zijn weer opgeborgen en niet
lang zal 't duren of de herinnering aan
het bezoek van onze koningin aan
Frankrijks hoofdstad is vervaagd.
Er werd bij die gelegenheid prach
tig gesproken en wel van haar beste
zijde liet de Frattsche natie zich kennen.
Jammer, dat de machthebbers in de
FEUILLETON.
republiek niet inzien, hoe bedenkelijk
zij dwalen in hun optimistische ver
heerlijking der toestanden in hun land.
.Een brandpunt van licht cn een
fakkel des beschaving", noemdccen oud
minister Frankrijk, zijn vaderland.
Wel verblind moet dc man zijn om
dit te getuigen van het ongelukkige
Frankrijk, dat inwendig verrot en be
dorven, zijn ondergang te gemoet snelt.
En de oorzaak van dien ondergang
is het ongeloof met al zijn gevolgen
het ongeloof, dat het particulier cn
maatschappelijk leven tot in den grond
heeft bedorven. De eerbied voor het
gezag is verdwenen, de beoefening der
deugd wordt belachelijk gevonden en
zelfs de liefde voor het vaderland, bij
de Franschen altijd nog een factor ten
goede, gaat gaandeweg verminderen,
Nergens wordt zoo ontzaggelijk pro
paganda gemaakt voor het kwaad in
de meest verscheiden vormen, als juist
in Frankrijk. Nergens ook kan de pro-
jiagandeering meer ongestoord geschie
den. omdat de grondslagen van deugd
n zedelijkheid door dc Regeering-zclf
uidermijnd zijn.
Een sombere schets van den alge-
ncenen toestand tePnrijsgafde.,Matin",
een blad dat in liet minst niet clericaal
mag genoemd worden, doch In een
helder oogenblik er toe kwam het vol
gende zijnen lezers voor tc houden:
„Dertigduizend apachen zijn meester
van Parijs. Er worul gemoord en ge
plunderd en de kranten geven het op.
alles mee te deelen. Met drie regels
moeten zij zich van een moord afma
ken. Op klaarlichten dag wordt er met
messen en revolvers gevochten cn aan
gevallen, niet alleen op de buiten-bou
levards, maar midden in de stad. Jonge
meisjes worden geschaakt op twee pas
afstand van de Hallen en geen mensch
krijgt de bandieten te pakken. Razende
dronkenschap, beestachtige wulpsch-
heid, wreedheid, gemeenheid, alles hangt
logisch aan elkaar. De geneesheeren
en sociologen discussieeren. de politie
bespiedt het bijzonder leven der poli
tieke mannen om weer andere poli
tiekers op de hoogte te houden. De
zittingen der Jury zijn zM overladen
met politieke processen, dat er geen
tijd overblijft voor dc berechting van
gewone misdrijven. Als bij toeval de
gemeenste van alle misdadigers veroor
deeld wordt, dan krijgt hij gratie. Als
men een klacht indient wegens eenvou
dige oplichting ot valschheid in ge
schrifte, dan krijgt men ten antwoord
„Malligheid I" De gevangenis te Parijs
zit zód vol, dat ze zich moet ontlasten
in de gevangenissen der provincie en
deze zijn ook overvol".
De verloren Dochter
Een verhnel uit den 30.J«rl|on oorloi,
36) Dc landloopcr monsterde Berk met
spottenden blik.
„Je liand wee, zeg ik. Ik ben gewapend,
gij niet. Dit meisje behoort mij. Wees maar
blij, dal zij nog zoo zachtzinnig wordt be
handeld als ik tiaar heb aangezegd, of.1"
Dreigend hief hij 't mes op.
Maar plots trof Berks ijzeren vuist als een
hamer zijn slaap. De booswicht stortte neer
om niet meer op Ie staan. Ocorge nam de
bewustcloüzc lrini op en droeg haar In zijn
armen gelijk een kind naar 't Woudjiuls,
waar hij haar aan de zorg van vrouwe
Notburga toevertrouwde.
Mel I deze mededeellngcn werd jonker
Alban in het Woudhuis ontvangen,
i „Vergeef mij, heer," zei Berk deemoedig,
„dat ik de jonkvrouw alleen liet gaan. Hoe
kon ik de .aanwezigheid van dien ellendeling
met zijn boozc plannen vermoeden? Was
uw bruid een ongeluk overkomen, gij
zoudt me niet levend hebben weergezien."
Alban reikte den trouwen dienaar de hand,
„Ik ben uw schuldenaar voor het teven. Hoe
is 't nu met mijne bruid?"
„Vrouwe Notburga vertelde me, dat de
freule nog waf bleek cn verzwakt was
den doorgestanen angst. Ik vermoed,
Graat, dat uwe komst tiaar echter meer goed
zal doen dan de kruiden van Notburga",
merkte George lachend op.
„Ga nu hooren, Berk. wanneer de freule
mij ontvangen kan", beval Alban. „En gij,
Stösser, zorg voor graaf Felscck en zijn
gevolg. De graat komt uitsluitend tiler om
met ii over gewichtige zaken te spreken".
't Spreïkt, dat 't wedervaren van Irmi
slechts in het kort aan graaf Alban was
medegedeeld. Maar hoe verlangend hij ook
was alles van tiaar zelf te vernemen, bij moest
toch vóór alles zijn plicht als gastheer
Met g.oote moetic verborg hij zijn onge
duld, terwijl hij met graal Felscck aan
zat cn maar weinig gebruikte van hetgeen
door vrouwe Notburga met veel zorg war
toebereid.
„Vergeef mij, heet graaf, dal ik U een
oogenblik verlaat. Een dringende aangele
genheid eischt mijne aanwezigheid elders.
Stosser, onze trouwe slotvoogd, zal intus-
schcii alle vragen beantwoorden welke ge
tot hem richten zult."
.Ge zljt reeds lang In 't woudhuls", zoo
begon graat Fctscek.
„Gewis, heer graaf, ik woonde hier reeds
Zoo ging de „Matin" nog eenige
kolommen voort over de verwildering
en de onveiligheid binnen Parijs, „liet
brandpunt der beschaving."
Wie wind zaait, zal storm oogsten!
Rusland.
De czaar van Rusland toeft thans
met zijn gezin in de oude residentie
stad Moskou, waar hij in geen negen
jaar een voet gezet had. Men kan zich
cenigszins een denkbeeld vormen van
den omvang der maatregelen, die voor
zijn veiligheid genomen zijn, wanneer
men weet, dat de politie in één nacht
niet minder dan 3000 personen in
hechtenis heeft genomen. De arme
wijken van Moskou werden afgezocht
door een politiemacht va» 1000 man
en ieder, die maar eenigszins voor
verdenking in aanmerking kwam of
scheen te komen, werd gearresteerd en
voor eenigen tijd opgesloten.
De meeste gearresteerden waren met
selaars en dergelijke, die naar de stad
waren gekomen om tijdens den zomer
daar werk te vinden.
Prettig voor dc bewoners, hun va
dertje czaar In hun midden tc hebben
Tripoli.
Zwaar gevochten werd er dezer dagen
tusschen de Italianen cn de Arabieren
'I bezit van een stelling, welke
slechts op korten afstand van de stad
Tripoli was gelegen.
Aan beide zijden vielen veel dooden
en't werd ten slotte ecu verwoed
gevecht man tegen man.
't Is nu zeven maanden geleden, dat
Italië Tripoli in bezit namop
papier
Gemeenteraadsverkiezing
in district III.
Onze lezers worden dringend uitge-
noodigd met alle gepaste middelen to
bevorderen de verkiezing van den
heer
candldaat der Roomsch-Katholieke-,
Anti-rev.- en Chr. Hist. Kiesvereni
gingen.
vóói Braaf Alban was geboren."
„Mooi. Zooveel tc beter zult ge mij kun
nen inlichten. Herinnert ge u wellicht den
rooversnanvnl welke, laren geleden, hier in
de buurt plaats vond cn waarbij mijn broeder
cn diens echtgenoot® als offer vielen?
„Meermalen hoorde Ik ervan, graaf Felscck.
maar bijzonderheden dienaangaande kwamen
mij niet ter oore. Er viel In dte oorlogsjaren
zooveel van dien aard voor ook bleven dc
daders onbekend".
„Wat zou dat ook geven. De dood mijns
broeders en van de gravin is immers be
wezen. tk zoek hun kind, dat bij dien onge
lukkiger» tocht vertoren werd."
„Ge zocht een kind, lieer graaf Duizenden
kinderen verloren in die bnnge tijden hunne
ouders zonder hoop elkander hier nog weer
,c vinden, 't Waren toen vreeselijke dagen."
„Zeker, maar enkele familltn werden wel
zëër zwaar gctrolfcn. Voor mijn geslacht
was 20 Mei 1635 een ongeluksdag."
„20 Mei 1635 vroeg Stosser heftig.
„Ja", antwoordde Felscck. „dien dag viel
mijn broeder onder moordenaarshand. Maar
waarom herinnert ge u dien datum? Ge
schiedde er toen iels wat ook voor u van
belang was?"
„O, die dag doet me denken aan een
bijzonder voorval. Ik trok toen met Martin
door de bossclicn om toe te zien of tilci
