G"
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR AMERSFOORT EN OMSTREKEN.
Zes en twintigste Jaargang. Nummer 36.
Zaterdag 2 Novembei 1912.
Verschijnt eiken Woensdag en Zaterdag
Bureau: Langogracht No. 13 - Amersfoort.
Uitgave van de Vereeniging De Eembode.
DE EEMDDE
ABONNEMENTSPRIJS:
Per drie mianden50 een)
Afzonderlijke nummers 3
ADVERTENTIEPRIJS
Van I tot 5 rogels30 cent.
Eiken regel meer6
Bij abonnement minder.
Epistel en Evangelie.
23e Zondag na Pinksteren.
l,lr.S uit <len brief van den H. Apostel
Puidus aan de Pliilippcnscn
III. 17 -IV, 3.
In ieders! Weest navolgers van mij
lel op diegenen, die /lii'i wandelen
als gij ons tol een voorbeeld hebt. Want
daar wandelen er velen, van wie ik u
dikwijls zeide (en nu ook weeneud neg),
dat zij vijanden zijn van Christus' kruis
wier einde verderf is. wier God hun
buik en wier eer 111 hun schande is.
die hunne zinnen stellen op het aardsehe.
Maar onze wandel is in den hemel,
li waar wij ook als Zaligmaker ver-
ichten onzen I leer Jezus Christus, die
het lichaam onzer geringheid hervormen
■t gelijkvormig worde aan
het lichaam zijner heerlijkheid, ingevolge
de werkkracht, waardoor Hij ook alles
tan Zich onderwerpen kan. Zoo dan.
irocders, mijne vreugdeen mijne kroon!
veest aldus standvastig in den lieer,
teer geliefdenIk bid Euxodia en smeek
Syntyche, eensgezind te zijn in den
iuk 11 bid ik, oprechte me
dewerker! sla haar bij, die met mij
•.earbeid hebben in het Evangelie, met
"lemens en overige medearbeiders,
vier namen in liet bock des levens
EVANGELIE
•olgens den H. Maltheds; IX, 18 -20.
In dien lijd, terwijl Jesus tot de sclia-
'c Hem aanbad, zéggende: Heer!
ijne dochter is zoo even gestorven:
ich kont, leg uwe hand op haar. en
ilgde hum met zijne leerlingen. E11
ecuu vro iw. die gedurende twaalf
ren aan bloedvloeiing leed, naderde
em van achteren en rankte liet boord-
I van zijn kleed aan, Want zij zeide
bij ziclt zelve: Indien ik slechts zijn
kleed zal hebben aangeraakt, zal ik
gezond zijnEn Jesus, Ziclt omkccrcnd
r ziende, sprak: Vertrouw, doch-
geloof heeft u gezond gemaakt.
E11
r af.
dat
Jesus nu in het huis van den
te gekomen was en de fluitspelers
e misbaar makende menigte zag.
I lijGaat heen want de jonge
er is niet dood maar slaapt. En
zij belachten Hem. En als nu de me
nigte uitgedreven was. ging Hij binnen
en vatte haar hij de hand. En de jonge
dochter stond op. Deze mare nu werd
die gansciie landstreek verbreid.
ZIJ. DIE ZIJN HEENGEGAAN.
A ltijd en overal is het voor de kïn-
iVdcrcn der Katholieke Kerk een
heerlijk-blijde gedachte te belmoren lot
het geheimzinnig lichaam van onzen
Heer Jezus Christus en als ledematen
van Zijn lichaam deelachtig te zijn aan
Zijn veelvuldige verdiensten. Maar nooit
treft ons dit meer dan gedurende de
beide dagen door de heilige Kerk in
gesteld om de heiligen te ccrcn en de
Cieloovige Zielen tc vertroosten.
Allerheiligen en Allerzielen, o, het
zijn twee dagen, die 011s meer dan
anders doen beseffen, hoe voordeelig
en troostrijk het is te golooven, hetgeen
ons de onfeilbare Kerk voorstelt. De
leer van onzen heiligen godsdienst is
nooit wreed of hard; maar buitenge
woon zoet en liefelijk is bovenal liet
leerstuk van de Gemeenschap der
Heiligen.
liet is immers zoo redelijk voor ons
te gekloven, dat zij, die zijn heenge
gaan. dikwijls na een leven van heilig
heid, altijd na een leven van bitteren
strijd, niet heengegaan zijn zoo, dat
alle verbinding inct hen verbroken is,
Neen. de heiligen in Gods scliooncn
hemel, zij leven nog met ons mede,
wij kunnen hen bidden oin hun voor
spraak, .lie ons niet geweigerd zal
En zij. die gestorven zijn als nog
zondige mcnschcn. zij die naar onze
berekening tie straften van vele zonden
en buiten hebben af te boeten, ook
met hen staan wij in gemeenschap,
hen kunnen wij te hulp komen, Zij.
die zijn heengegaan leven this in zeke-
hulp afbidden en ook krachtdadig hen
verlichten, hen verlossen uit de pijnen,
die zij lijden moeten, misschien ook
rijke gedachte, geen balsem voor hel
hart, dal nog schreit om het verlies
van een dierbare
Hoe beklagenswaardig zijn dan dege-
hicrnamnnls.' Hoe verliezen zij geheel
c» al hun ouders, hun kinderen, terwijl
wij zeker zijn de verlorenen eens te
hen te scheiden.
Maar ook, hoe beklagenswaardig zijn
nog dog mcnschcn. tiie wel golooven
aan bcluoiiing of vergelding, doch tlie
moeiten tie dierbaren, die zij verloren,
niet te hulp te kunnen konten, die
Voorwaar, troostrijk zijn tie gcdach-
111, welke ons gedurende deze dagen
bezighouden, als balsem voor ons ge
nood is de zekerheid, dat wij zullen
vederzien, tlai wij veel. onnoemlijk
reel kunnen doen voor degenen, tlie
wij betreuren.
„Het is zeer natuurlijk", zegt tic
H. Auguslinus. „dat wij het afsterven
onzer dierbaren betreurentic natuur
tocli heelt een afschrik van den dood
en liet geloof leert ons, dat de dood
oene straf der zonde is. Derhalve is
liet een behoefte van ons halt bedroefd
te zijn, als zij, die wij beminnen, door
den tlood van ons gescheiden worden.
Immers al zijn wij er ook zeker van,
dat zij ons niet voor altijd verlaten,
maar ons slechts een korte poos voor
uitgaan, daar wij bestemd zijn 0111 hen
weldra te volgen, zoo is het nochtans niet
mogelijk, dat door den dood onzer
vrienden ons liefdegevoel niet pijnlijk-
wordt aangedaan.
Vrij moge dan het minnend hart
droevig zijn bij 't verlies der beminden,
mits het slechts leniging voor deze
smart en troost vinde in de blijde ver
zekering, welke liet geloof ons geeft,
dat onze dierbare afgestorvenen slechts
voor een korten tijd zich van ons ver
wijderen, en tot een beter leven zijn
ovcrgegar.i:."
De tranen dus, welke wij schreien
vol droefheid bij den dood onzer ge
liefden. zij zijn niet te laken. Maar
overmatig behoclt onze droefheid niet
te zijn, omdat de scheiding niet is
voor lang en ook omdat de scheiding
niet is volkomen. Zeker, wij zien de
overledenen niet meer, maar de ge
meenschap der heiligen blijft bestaan
tusschen ons cn onze dierbaren. Zij
blijven, wat wii ledematen der
Heilige Katholieke Kerk.
E11 tic droefheid, welke wij gevoelen,
geeft getuigenis van de liefde, waar
mede wij onze overledenen bemind
hebben en nog beminnen. Welnu die
licftle zullen wij dan tooncn niet enkel
door tranen, maar door gebeden en
offeranden, waarmede wij hen te hulp
komen. En bidden kunnen wij voor
hen altoos, want het gebed gaat nim
mer verloren, ook al ware liet dat
degene, voor wietl het bestemd is.
onze hulp niet meer behoeft, ook al
ware hel. verschrikkelijke gedachte, dat
onze gebeden tic ziel niet helpen kon
den. omdat de rechtvaardige Go.l haar
verwierp. Doelt de vrees hiervoor illag
ons nimmer van bidden terughouden.
De. 11. Kerk verklaart wel. dat iemand
•nclcr het getal der Heiligen in tien
hem
zeker verloren zou zijn. De Kerk ver
deelt niemand, ook al zou ieder
alles getuigen, dat hij verworpen
de zijn.
'ater de Ravignac meent, dat bij
iniige sterfgevallen geheimen plaats
hebben van Gods barmhartigheid en
schokken Zijner genade, waar de mensch
niet dan slagen Zijner rechtvaardigheid
ziet. Door een laatste genadestraal
openbaart God zich somtijds aan tlie
zielen, wier grootste ongeluk was Hem
niet voldoende gekend te hebben; en
de laatste ademtocht begrepen door
Hem. Die tie harten doorgrondt, kan
een verzuchting zijn, die nog vergif
fenis verwerft.
Hoe heerlijk te welen, dat niemand
kent de grenzen der barmhartigheid
Gods, hoe zoet te kunnen hopen en
bidden voor de zielen van hen, die
zijn heengegaan. Als wierook dan stijgen
onze gebeden op tot Hem ,,Die nim
mer plaagt uit lust tot plagen", opdat
0111 de verdiensten van Jezus en die
van Zijne Heiligen do lijdende zielen
uit liet Vagevuur verlost worden. Dat
zij het volle heil mogen ondervinden
cuscliap der Heiligen.
Uit het Buitenland.
België.
In Brussel had een groolc interna
tionale protestvergadering plaats, gericht
tegen den oorlog, 't Ging uit van de
Socialisten, en kopstukken uit verschil
lende landen voerden heftig liet woord,
't Kapitalisme kreeg oudergewoonte
van alle ellende de schuld.
Eenigcn tijd terug werd melding ge
maakt van een millioenen-zwendel. Voor
een enorm bedrag valsche spoorweg
waarden waren in omloop gebracht
en honderden werden de dupe van
dit falsarisbedrijf. De dader Wilmart
wist te ontkomen.
Deze Wilmart toonde zich steeds
een heftig anti-clcricaal. In den laalsten
verkiezingsstrijd toornde hij geweldig
tegen de geestelijke orden aan welke
hij vele min nobele praktijken ten laste
legde.
Duitschland.
Keizer Wilhelm bestemde 30000 Mark-
voor de verpleging der gewonden in
den Balkan-oorlog.
Met belangstelling volgen de Duit-
schers den gang van zaken in het Oosten.
Gerinania's belang bracht mee'leun
weinig met den Turk tc houden; ook
al uit vrees voor te grooteu invloed
van Rusland in den Balkan.
De Duitschc legcrmannen, die de
Turkschc officieren, voor hun taak heb
ben bekwaamd, leggen met hun leer
lingen weinig eer in. Bulgarije met zijn
naar Ei.msehe methode opgeleide offi
cierscorps, brengt het verder.
Den Duitschcn kroonprins trof bij
een dnjtjnchl een ongeval. Hij viel van
't paard en kreeg daardoor een bloed
uitstorting in den rechterarm, benevens
hoofdkwetsuren. Hij werd naar zijn
villa te I Jantzig overgebracht, en is
verhinderd de begrafenisplechtigheden
bij te wonen van prinses Kupprecht
van Beieren, ccne zuster van de Konin
gin van België, dezer dagen overleden.
De Oorlog.
D111 hare onderdanen te kalmeeren
en den waren toestand op het oorlogs
terrein te verbergen, fantaseert de
Turkschc rcgccring gchcele series kleine
cn grootc ovcrwimimgsbcrichtenTurk-
sche nederlagen worden zorgvuldig
verdonkeremaand, 't Blijkt weer een
keer te meer hoe verkeerd het is, wan
neer de wijze les vervat in 't spreek
woord „Schoenmaker houd je bij je
leest" vergeten wordr. De Turksche
officieren deden de laatste jaren veel
te veel aan de politiek en verzuimden
zoo, zich te bekwamen om op een ge
geven oogenblik hun laak naar bchooren
tc kunnen vervullen. Dat verzuim heeft
nu voor den Turkschen Staat nood
lottige gevolgen. Slag op slag moeten
de Turksche legerafdcelingcn het af
leggen legen hun tegenstanders.
In den veel besproken slag bij Kirkil-
lissi ontaardde de aftocht der Turken
in een paniek. Alles ging verloren om
dat de aanvoerders niet deugden.
Er worden nu strenge maatregelen
toegepast. Vele officieren werden ge
straft of smadelijk verjaagd. Met de
soldaten werd minder consideratie ge
bruikt. Bij dozijnen werden zij neerge
schoten. Straf voor hun gebrek aan
In de landstreek Epirus nabij Grie
kenland gaan Turksche benden gewel
dig te keer. Geheele dorpen worden
uitgemoord en verbrand. Niets is veilig
voor den haat en de woede der Turk
sche benden. Gruwelijk lijden de on
gelukkige bewoners van dat gewest
onder den oorlogstoestand.
Het Gricksche leger trekt inmiddels
geregeld verder het Turkschc gebied
in. De Turken blijken niet bij machte
hun een beslisseudcn slag toe te bren
gen. En zoo wordt venvacht, dat eer
lang de stad Salonika, een plaats van
beteekenis. door hen zal worden bezet.
Ook van Bulgaarschen kant komen
louter goede berichten.
Adrianopel zal spoedig in hun han
den vallen. Door uithongeren wil men do
bezetting dwingen tol overgave. Zoo
spaart men de kostbare mcnschcnlcvens,
welke een herhaalde stormaanval on
getwijfeld zou kosten.
In her land der Bulgaren behelpt
cn zich in alles zoo goed mogelijk.
Schier alles wat weerbaar is, ging ten
oorlog, zoodat vele diensten en zaken
het onmisbare personeel nagtyiocg ge
heel derven. Schoolkinderen, opgescho
ten jongens en meisjes, helpen bij de
post en aan de stations, Vrouwen verrich
ten arbeid in de landsbakkerijen enz.
Kortom, men weet zich te redden.
In de gevechten ten Noord-Oosten
van Adrianopel lieten de Turken doo-
den en gewonden achter en beproefden
verscheidene malen de Bulgaren te mis
leiden door middel van een witte vlag,
teneinde de Bulgaarsche stellingen te
kunnen naderen om dan vervolgens het
op de Bulgaren te openen. Door
deze taktick der Turken leden de Bul
garen gevoelige verliezen. Bij hun te
rugtocht lieten de Turken een batterij
met 8 kruitwagens achter. Bovendien
maakten de Bulgaren nog andoren buit.
De groote Berlijnsche bladen geven
tal van merkwaardige bijzonderheden
over onverwachte successen voordeBul-
garen en over de laksheid der Turken. Zoo
spreekt de berichtgever der „Vossisclie
Zeilung" over het inpikken van een
Turkschen spoortrein met ammunitie
op weg naar Adrianopel. Afgezien nog
van de ammunitie, die zoo gemakkelijk
veroverd werd. zullen de tien goede
renwagens de Bulgaren in staat stellen,
den kolossalen mondvoorraad bij Kirk
Kilisse veroverd, vlugger te transpor
teeren naar de voortrukkende troepen.
En die hoeveelheid was niet gering
vas bestemd voor een leger van
IÖÜ.0U0 man en voor den duur van
drie maanden,
Wat de loomheid en langzaamheid
der Turken betreft, verhaalt de oorlogs
berichtgever van het „Berl. Tageblatt"
in het Turkschc hoofdkwartier te Tsjor-
loe een staaltje. Het iceds vermelde
déraillement van den trein in Scjidlcn
met vluchtelingen uit Kirk Kilisse werd,
zegt hij, veroorzaakt door een defecten
wissel en door den doorweekten grond
en had tengevolge, dat de trein uit
Konstantinopel met nieuwe troepen niet
vertier kon. Het ongeluk zou spoedig
te verhelpen zijn geweest. Doch niet
tegenstaande er 2500 (linke jonge man
nen ter plaatse aanwezig waren, stak
niemand een hand uit van 's morgeus
tien tot 's avonds tien uur. En de
Turksche officieren bleven in een sa
lonwagen hun sigaretten zitten rooken.
In de Oosienrijksche Kamer kwam
men met beslistheid op tegen een in
menging van Oostenrijk in de zaken in
den Balkan en men stelde daarbij in
het licht, dat Oostenrijk zich noodza
kelijk een vriend van de Balkanvolkcn
moet betoonen.
Uit heigeen de minister-president
daarop zeide, bleek niet voldoende hoe
Feuilleton.
22
OP DE SLAGVELDEN VAN RUSLAND.
Zij verlieten de woning welke hun
tol een tweede tehuis geworden
was door de vriendschap zijner be-
Ongedeerd bereikten zij Dresden en
crandcnlcn door hun onverwacht ver
schijnen de droefheid dergenen, die
zicli reeds overgegeven hadden aan
1 de smart om hun verlies, in een on
beschrijfelijke blijdschap.
Slechts enkelen der getrouwen, ilic
net den overste uitgerukl waren, duel
len in de vreugde van '1 wederzien;
lo mcestcn lagen verstijfd in 't verre
land op vreemden bodem. Ofschoon
deze weinigen, en vooral den overste,
het niet ontbrak aan hoogachting en
erkenning van zijn vele verdiensten,
besloot de overste toch den dienst te
1 verlaten en in 't vervolg geheel voor
den kring der zijnen te leven, De
moeilijkheden, die hij ondervonden had,
hadden zijn haar vergrijsd, cn ofschoon
hij steeds de trouwste verpleging ge
en had, gevoelde hij zich niet meer
j sterk als eertijds, daar zijn voeten
namelijk nog altijd de sporen droegen
vroegere verstijving.
Karei daarentegen vatte aanstonds
zijn onderbroken studiën weer op cn
verliet den stand, waarvan hij eertijds
zoo'n afkeer gevoelde, doch welken
hij nu had leercn hoogachten.
Met het nieuwe jaar begon ook in
Duitschland een nieuw leven.
Het onderdrukte Pruisen stond 't
eerst op tegen den geweldenaar, die
door een hoogcrc macht geslagen was.
De in hun eigen land aangegrepen
Russen overschreden de grenzen eti
verecnigdcn zich met de Pruisen ter
bestrijding van Napoleon, die reeds
nieuwe troepen bijeenriep, 0111 ziclt op
de puinhoopen zijner macht slaande te
houden, Alleen Saksen, dat hem bijge
staan had in zijne grootheid verliet
hem ook nu niet in zijn val. Het Sak
sisch grondgebied werd de kampplaats
der gewichtige eindbeslissing; nog
eenmaal zag zijn hoofdstad dcnzelfdcn
man als gast binnen zijn muren, die,
ofschoon verslagen cn overwonnen,
toch als een te duchten overwinnaar
verscheen.
Den 2óen en 27en Augustus was
liet land getuige van een geweldigen
strijd, welken het hoofdleger der ver
bondenen den keizer, die de stad be
zette, leverde.
De overste bewoonde op dat tijd
stip met de zijnen 't landhuis in de
Nieuwe Stad en was getuige van de
gebeurtenissen der beide bloedige da
gen. Zijn huis geleek op een hospitaal,
want veel gewonden werden er bin
nengebracht, wier verpleging zijn ge
malin cn Marie op zich namen.
Terwijl alle bewoners daarmede
druk bezig waren, bespeurden zij niet,
dat heel dicht in hun nabijheid een
gevecht geleverd werd tusschen een
bataljon Fransche infanterie en een
escadron Russische cavalerie.
Door de overmacht der Franschcn
in 't nauw gebracht, zagen de Rus
sische kurassiers zich genoodzaakt
snel terug te trekken. Hun aanvoerder
echter was daartoe niet te bewegen,
doch moedigde de zijnen aan door
woord en daad, om moedig tegenstand
te bieden. De daardoor verbitterde
vijanden beproefden het uiterste, om
de vijandelijke stelling te nemen en
rukten opnieuw voorwaarts. Een schot
trof het paard van den Russischcn
aanvoerder; het edele dier steigerde
cn viel achterover met zijn berijder
die bleef liggen, geen tceken van le
ven meer gevend. Ontmoedigd door
dezen noodlottigcn val, weken de
Russische kurassiers achterwaarts, ter
wijl de vijandelijke scherpschutters hen
in stormpas achtervolgden. Weldra
waren er geen strijders meer te zien
op de plaats, waar de beide afdeelin-
gen elkaar zoo hardnekkig bestreden
hadden. In de hitte van den strijd
had geen der vervolgers achtgeslagen
op den vijandelijken bevelhebber, die
nog steeds als dood daar neer lag,
Toevallig was lvarel, die aan een
bovenvenster stond, getuige van ,'t
gevecht geweest, en nauwlijks* was
dan ook het terrein vrij, of hij snelde
naar de plaats, waar hij den aanvoer
der had zien vallen. Hoe groot was
zijn verbazing en smart tevens, dien
hij ondervond, toen hij in den op den
grond uitgestrekten bevelhebber graaf
Iwan Petrovitsj herkende I Verstijfd
van schrik stond Karei een oogenblik
als aan den grond genageld, doch in
't volgend oogenblik was hij alleen
maar bezorgd, den dienst, hem ee
door dezen man bewezen, dubbel
vergelden. Vol bezorgdheid zocht zijn
oog naar een wonde, welke den val
van den aanvoerder veroorzaakt, kon
hebben. Daar hij er geen vond, 1
slechts enkele kwetsuren, door den
plotsclingcn val veroorzaakt, nam hij
den schijnbaar lovenlooze op en bracht
hem gauw in huis. Zijn hulpgeroep
bracht de huisgenooten spoedig bij
hem, die zijn ontroering deelden. Ge
lukkig was er geneeskundige hulp bij
de hand. De dokter opende hem een
ader en met het wegvloeiende bloed
keerde ook zijn bewustzijn terug.
Zijn verbazing, zich uit den strijd
weggevoerd cn in den kring van
zulke dierbare vrienden te zien, was
niet minder groot dan zijn blijdschap.
Enkele dagen later was hij geheel
hersteld en nam afscheid van het
bevriende huis, om bij de eindbeslis
sing niet te ontbreken. Toen deze
strijd hun de zege bracht en 't .Fran
sche leger tot over den Rijn terug
gedrongen was, kwam lnj terug, ver
gezeld door zijne gemalin, die hem
uit Rusland gevolgd was.
Door 'wcdcrzijdsche betuigingen van
groote menschlievendheid met elkaar
vereenigd, vergaten beide familiën
liet leed, dat Gods Voorzienigheid in
vreugde had doen verkeeren, cn zij
sloten een verbond van onverbreek
bare vriendschap,
EINDE.