G" NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR AMERSFOORT EN OMSTREKEN. Zes en twintigste Jaargang. Nummer 36. Zaterdag 2 Novembei 1912. Verschijnt eiken Woensdag en Zaterdag Bureau: Langogracht No. 13 - Amersfoort. Uitgave van de Vereeniging De Eembode. DE EEMDDE ABONNEMENTSPRIJS: Per drie mianden50 een) Afzonderlijke nummers 3 ADVERTENTIEPRIJS Van I tot 5 rogels30 cent. Eiken regel meer6 Bij abonnement minder. Epistel en Evangelie. 23e Zondag na Pinksteren. l,lr.S uit <len brief van den H. Apostel Puidus aan de Pliilippcnscn III. 17 -IV, 3. In ieders! Weest navolgers van mij lel op diegenen, die /lii'i wandelen als gij ons tol een voorbeeld hebt. Want daar wandelen er velen, van wie ik u dikwijls zeide (en nu ook weeneud neg), dat zij vijanden zijn van Christus' kruis wier einde verderf is. wier God hun buik en wier eer 111 hun schande is. die hunne zinnen stellen op het aardsehe. Maar onze wandel is in den hemel, li waar wij ook als Zaligmaker ver- ichten onzen I leer Jezus Christus, die het lichaam onzer geringheid hervormen ■t gelijkvormig worde aan het lichaam zijner heerlijkheid, ingevolge de werkkracht, waardoor Hij ook alles tan Zich onderwerpen kan. Zoo dan. irocders, mijne vreugdeen mijne kroon! veest aldus standvastig in den lieer, teer geliefdenIk bid Euxodia en smeek Syntyche, eensgezind te zijn in den iuk 11 bid ik, oprechte me dewerker! sla haar bij, die met mij •.earbeid hebben in het Evangelie, met "lemens en overige medearbeiders, vier namen in liet bock des levens EVANGELIE •olgens den H. Maltheds; IX, 18 -20. In dien lijd, terwijl Jesus tot de sclia- 'c Hem aanbad, zéggende: Heer! ijne dochter is zoo even gestorven: ich kont, leg uwe hand op haar. en ilgde hum met zijne leerlingen. E11 ecuu vro iw. die gedurende twaalf ren aan bloedvloeiing leed, naderde em van achteren en rankte liet boord- I van zijn kleed aan, Want zij zeide bij ziclt zelve: Indien ik slechts zijn kleed zal hebben aangeraakt, zal ik gezond zijnEn Jesus, Ziclt omkccrcnd r ziende, sprak: Vertrouw, doch- geloof heeft u gezond gemaakt. E11 r af. dat Jesus nu in het huis van den te gekomen was en de fluitspelers e misbaar makende menigte zag. I lijGaat heen want de jonge er is niet dood maar slaapt. En zij belachten Hem. En als nu de me nigte uitgedreven was. ging Hij binnen en vatte haar hij de hand. En de jonge dochter stond op. Deze mare nu werd die gansciie landstreek verbreid. ZIJ. DIE ZIJN HEENGEGAAN. A ltijd en overal is het voor de kïn- iVdcrcn der Katholieke Kerk een heerlijk-blijde gedachte te belmoren lot het geheimzinnig lichaam van onzen Heer Jezus Christus en als ledematen van Zijn lichaam deelachtig te zijn aan Zijn veelvuldige verdiensten. Maar nooit treft ons dit meer dan gedurende de beide dagen door de heilige Kerk in gesteld om de heiligen te ccrcn en de Cieloovige Zielen tc vertroosten. Allerheiligen en Allerzielen, o, het zijn twee dagen, die 011s meer dan anders doen beseffen, hoe voordeelig en troostrijk het is te golooven, hetgeen ons de onfeilbare Kerk voorstelt. De leer van onzen heiligen godsdienst is nooit wreed of hard; maar buitenge woon zoet en liefelijk is bovenal liet leerstuk van de Gemeenschap der Heiligen. liet is immers zoo redelijk voor ons te gekloven, dat zij, die zijn heenge gaan. dikwijls na een leven van heilig heid, altijd na een leven van bitteren strijd, niet heengegaan zijn zoo, dat alle verbinding inct hen verbroken is, Neen. de heiligen in Gods scliooncn hemel, zij leven nog met ons mede, wij kunnen hen bidden oin hun voor spraak, .lie ons niet geweigerd zal En zij. die gestorven zijn als nog zondige mcnschcn. zij die naar onze berekening tie straften van vele zonden en buiten hebben af te boeten, ook met hen staan wij in gemeenschap, hen kunnen wij te hulp komen, Zij. die zijn heengegaan leven this in zeke- hulp afbidden en ook krachtdadig hen verlichten, hen verlossen uit de pijnen, die zij lijden moeten, misschien ook rijke gedachte, geen balsem voor hel hart, dal nog schreit om het verlies van een dierbare Hoe beklagenswaardig zijn dan dege- hicrnamnnls.' Hoe verliezen zij geheel c» al hun ouders, hun kinderen, terwijl wij zeker zijn de verlorenen eens te hen te scheiden. Maar ook, hoe beklagenswaardig zijn nog dog mcnschcn. tiie wel golooven aan bcluoiiing of vergelding, doch tlie moeiten tie dierbaren, die zij verloren, niet te hulp te kunnen konten, die Voorwaar, troostrijk zijn tie gcdach- 111, welke ons gedurende deze dagen bezighouden, als balsem voor ons ge nood is de zekerheid, dat wij zullen vederzien, tlai wij veel. onnoemlijk reel kunnen doen voor degenen, tlie wij betreuren. „Het is zeer natuurlijk", zegt tic H. Auguslinus. „dat wij het afsterven onzer dierbaren betreurentic natuur tocli heelt een afschrik van den dood en liet geloof leert ons, dat de dood oene straf der zonde is. Derhalve is liet een behoefte van ons halt bedroefd te zijn, als zij, die wij beminnen, door den tlood van ons gescheiden worden. Immers al zijn wij er ook zeker van, dat zij ons niet voor altijd verlaten, maar ons slechts een korte poos voor uitgaan, daar wij bestemd zijn 0111 hen weldra te volgen, zoo is het nochtans niet mogelijk, dat door den dood onzer vrienden ons liefdegevoel niet pijnlijk- wordt aangedaan. Vrij moge dan het minnend hart droevig zijn bij 't verlies der beminden, mits het slechts leniging voor deze smart en troost vinde in de blijde ver zekering, welke liet geloof ons geeft, dat onze dierbare afgestorvenen slechts voor een korten tijd zich van ons ver wijderen, en tot een beter leven zijn ovcrgegar.i:." De tranen dus, welke wij schreien vol droefheid bij den dood onzer ge liefden. zij zijn niet te laken. Maar overmatig behoclt onze droefheid niet te zijn, omdat de scheiding niet is voor lang en ook omdat de scheiding niet is volkomen. Zeker, wij zien de overledenen niet meer, maar de ge meenschap der heiligen blijft bestaan tusschen ons cn onze dierbaren. Zij blijven, wat wii ledematen der Heilige Katholieke Kerk. E11 tic droefheid, welke wij gevoelen, geeft getuigenis van de liefde, waar mede wij onze overledenen bemind hebben en nog beminnen. Welnu die licftle zullen wij dan tooncn niet enkel door tranen, maar door gebeden en offeranden, waarmede wij hen te hulp komen. En bidden kunnen wij voor hen altoos, want het gebed gaat nim mer verloren, ook al ware liet dat degene, voor wietl het bestemd is. onze hulp niet meer behoeft, ook al ware hel. verschrikkelijke gedachte, dat onze gebeden tic ziel niet helpen kon den. omdat de rechtvaardige Go.l haar verwierp. Doelt de vrees hiervoor illag ons nimmer van bidden terughouden. De. 11. Kerk verklaart wel. dat iemand •nclcr het getal der Heiligen in tien hem zeker verloren zou zijn. De Kerk ver deelt niemand, ook al zou ieder alles getuigen, dat hij verworpen de zijn. 'ater de Ravignac meent, dat bij iniige sterfgevallen geheimen plaats hebben van Gods barmhartigheid en schokken Zijner genade, waar de mensch niet dan slagen Zijner rechtvaardigheid ziet. Door een laatste genadestraal openbaart God zich somtijds aan tlie zielen, wier grootste ongeluk was Hem niet voldoende gekend te hebben; en de laatste ademtocht begrepen door Hem. Die tie harten doorgrondt, kan een verzuchting zijn, die nog vergif fenis verwerft. Hoe heerlijk te welen, dat niemand kent de grenzen der barmhartigheid Gods, hoe zoet te kunnen hopen en bidden voor de zielen van hen, die zijn heengegaan. Als wierook dan stijgen onze gebeden op tot Hem ,,Die nim mer plaagt uit lust tot plagen", opdat 0111 de verdiensten van Jezus en die van Zijne Heiligen do lijdende zielen uit liet Vagevuur verlost worden. Dat zij het volle heil mogen ondervinden cuscliap der Heiligen. Uit het Buitenland. België. In Brussel had een groolc interna tionale protestvergadering plaats, gericht tegen den oorlog, 't Ging uit van de Socialisten, en kopstukken uit verschil lende landen voerden heftig liet woord, 't Kapitalisme kreeg oudergewoonte van alle ellende de schuld. Eenigcn tijd terug werd melding ge maakt van een millioenen-zwendel. Voor een enorm bedrag valsche spoorweg waarden waren in omloop gebracht en honderden werden de dupe van dit falsarisbedrijf. De dader Wilmart wist te ontkomen. Deze Wilmart toonde zich steeds een heftig anti-clcricaal. In den laalsten verkiezingsstrijd toornde hij geweldig tegen de geestelijke orden aan welke hij vele min nobele praktijken ten laste legde. Duitschland. Keizer Wilhelm bestemde 30000 Mark- voor de verpleging der gewonden in den Balkan-oorlog. Met belangstelling volgen de Duit- schers den gang van zaken in het Oosten. Gerinania's belang bracht mee'leun weinig met den Turk tc houden; ook al uit vrees voor te grooteu invloed van Rusland in den Balkan. De Duitschc legcrmannen, die de Turkschc officieren, voor hun taak heb ben bekwaamd, leggen met hun leer lingen weinig eer in. Bulgarije met zijn naar Ei.msehe methode opgeleide offi cierscorps, brengt het verder. Den Duitschcn kroonprins trof bij een dnjtjnchl een ongeval. Hij viel van 't paard en kreeg daardoor een bloed uitstorting in den rechterarm, benevens hoofdkwetsuren. Hij werd naar zijn villa te I Jantzig overgebracht, en is verhinderd de begrafenisplechtigheden bij te wonen van prinses Kupprecht van Beieren, ccne zuster van de Konin gin van België, dezer dagen overleden. De Oorlog. D111 hare onderdanen te kalmeeren en den waren toestand op het oorlogs terrein te verbergen, fantaseert de Turkschc rcgccring gchcele series kleine cn grootc ovcrwimimgsbcrichtenTurk- sche nederlagen worden zorgvuldig verdonkeremaand, 't Blijkt weer een keer te meer hoe verkeerd het is, wan neer de wijze les vervat in 't spreek woord „Schoenmaker houd je bij je leest" vergeten wordr. De Turksche officieren deden de laatste jaren veel te veel aan de politiek en verzuimden zoo, zich te bekwamen om op een ge geven oogenblik hun laak naar bchooren tc kunnen vervullen. Dat verzuim heeft nu voor den Turkschen Staat nood lottige gevolgen. Slag op slag moeten de Turksche legerafdcelingcn het af leggen legen hun tegenstanders. In den veel besproken slag bij Kirkil- lissi ontaardde de aftocht der Turken in een paniek. Alles ging verloren om dat de aanvoerders niet deugden. Er worden nu strenge maatregelen toegepast. Vele officieren werden ge straft of smadelijk verjaagd. Met de soldaten werd minder consideratie ge bruikt. Bij dozijnen werden zij neerge schoten. Straf voor hun gebrek aan In de landstreek Epirus nabij Grie kenland gaan Turksche benden gewel dig te keer. Geheele dorpen worden uitgemoord en verbrand. Niets is veilig voor den haat en de woede der Turk sche benden. Gruwelijk lijden de on gelukkige bewoners van dat gewest onder den oorlogstoestand. Het Gricksche leger trekt inmiddels geregeld verder het Turkschc gebied in. De Turken blijken niet bij machte hun een beslisseudcn slag toe te bren gen. En zoo wordt venvacht, dat eer lang de stad Salonika, een plaats van beteekenis. door hen zal worden bezet. Ook van Bulgaarschen kant komen louter goede berichten. Adrianopel zal spoedig in hun han den vallen. Door uithongeren wil men do bezetting dwingen tol overgave. Zoo spaart men de kostbare mcnschcnlcvens, welke een herhaalde stormaanval on getwijfeld zou kosten. In her land der Bulgaren behelpt cn zich in alles zoo goed mogelijk. Schier alles wat weerbaar is, ging ten oorlog, zoodat vele diensten en zaken het onmisbare personeel nagtyiocg ge heel derven. Schoolkinderen, opgescho ten jongens en meisjes, helpen bij de post en aan de stations, Vrouwen verrich ten arbeid in de landsbakkerijen enz. Kortom, men weet zich te redden. In de gevechten ten Noord-Oosten van Adrianopel lieten de Turken doo- den en gewonden achter en beproefden verscheidene malen de Bulgaren te mis leiden door middel van een witte vlag, teneinde de Bulgaarsche stellingen te kunnen naderen om dan vervolgens het op de Bulgaren te openen. Door deze taktick der Turken leden de Bul garen gevoelige verliezen. Bij hun te rugtocht lieten de Turken een batterij met 8 kruitwagens achter. Bovendien maakten de Bulgaren nog andoren buit. De groote Berlijnsche bladen geven tal van merkwaardige bijzonderheden over onverwachte successen voordeBul- garen en over de laksheid der Turken. Zoo spreekt de berichtgever der „Vossisclie Zeilung" over het inpikken van een Turkschen spoortrein met ammunitie op weg naar Adrianopel. Afgezien nog van de ammunitie, die zoo gemakkelijk veroverd werd. zullen de tien goede renwagens de Bulgaren in staat stellen, den kolossalen mondvoorraad bij Kirk Kilisse veroverd, vlugger te transpor teeren naar de voortrukkende troepen. En die hoeveelheid was niet gering vas bestemd voor een leger van IÖÜ.0U0 man en voor den duur van drie maanden, Wat de loomheid en langzaamheid der Turken betreft, verhaalt de oorlogs berichtgever van het „Berl. Tageblatt" in het Turkschc hoofdkwartier te Tsjor- loe een staaltje. Het iceds vermelde déraillement van den trein in Scjidlcn met vluchtelingen uit Kirk Kilisse werd, zegt hij, veroorzaakt door een defecten wissel en door den doorweekten grond en had tengevolge, dat de trein uit Konstantinopel met nieuwe troepen niet vertier kon. Het ongeluk zou spoedig te verhelpen zijn geweest. Doch niet tegenstaande er 2500 (linke jonge man nen ter plaatse aanwezig waren, stak niemand een hand uit van 's morgeus tien tot 's avonds tien uur. En de Turksche officieren bleven in een sa lonwagen hun sigaretten zitten rooken. In de Oosienrijksche Kamer kwam men met beslistheid op tegen een in menging van Oostenrijk in de zaken in den Balkan en men stelde daarbij in het licht, dat Oostenrijk zich noodza kelijk een vriend van de Balkanvolkcn moet betoonen. Uit heigeen de minister-president daarop zeide, bleek niet voldoende hoe Feuilleton. 22 OP DE SLAGVELDEN VAN RUSLAND. Zij verlieten de woning welke hun tol een tweede tehuis geworden was door de vriendschap zijner be- Ongedeerd bereikten zij Dresden en crandcnlcn door hun onverwacht ver schijnen de droefheid dergenen, die zicli reeds overgegeven hadden aan 1 de smart om hun verlies, in een on beschrijfelijke blijdschap. Slechts enkelen der getrouwen, ilic net den overste uitgerukl waren, duel len in de vreugde van '1 wederzien; lo mcestcn lagen verstijfd in 't verre land op vreemden bodem. Ofschoon deze weinigen, en vooral den overste, het niet ontbrak aan hoogachting en erkenning van zijn vele verdiensten, besloot de overste toch den dienst te 1 verlaten en in 't vervolg geheel voor den kring der zijnen te leven, De moeilijkheden, die hij ondervonden had, hadden zijn haar vergrijsd, cn ofschoon hij steeds de trouwste verpleging ge en had, gevoelde hij zich niet meer j sterk als eertijds, daar zijn voeten namelijk nog altijd de sporen droegen vroegere verstijving. Karei daarentegen vatte aanstonds zijn onderbroken studiën weer op cn verliet den stand, waarvan hij eertijds zoo'n afkeer gevoelde, doch welken hij nu had leercn hoogachten. Met het nieuwe jaar begon ook in Duitschland een nieuw leven. Het onderdrukte Pruisen stond 't eerst op tegen den geweldenaar, die door een hoogcrc macht geslagen was. De in hun eigen land aangegrepen Russen overschreden de grenzen eti verecnigdcn zich met de Pruisen ter bestrijding van Napoleon, die reeds nieuwe troepen bijeenriep, 0111 ziclt op de puinhoopen zijner macht slaande te houden, Alleen Saksen, dat hem bijge staan had in zijne grootheid verliet hem ook nu niet in zijn val. Het Sak sisch grondgebied werd de kampplaats der gewichtige eindbeslissing; nog eenmaal zag zijn hoofdstad dcnzelfdcn man als gast binnen zijn muren, die, ofschoon verslagen cn overwonnen, toch als een te duchten overwinnaar verscheen. Den 2óen en 27en Augustus was liet land getuige van een geweldigen strijd, welken het hoofdleger der ver bondenen den keizer, die de stad be zette, leverde. De overste bewoonde op dat tijd stip met de zijnen 't landhuis in de Nieuwe Stad en was getuige van de gebeurtenissen der beide bloedige da gen. Zijn huis geleek op een hospitaal, want veel gewonden werden er bin nengebracht, wier verpleging zijn ge malin cn Marie op zich namen. Terwijl alle bewoners daarmede druk bezig waren, bespeurden zij niet, dat heel dicht in hun nabijheid een gevecht geleverd werd tusschen een bataljon Fransche infanterie en een escadron Russische cavalerie. Door de overmacht der Franschcn in 't nauw gebracht, zagen de Rus sische kurassiers zich genoodzaakt snel terug te trekken. Hun aanvoerder echter was daartoe niet te bewegen, doch moedigde de zijnen aan door woord en daad, om moedig tegenstand te bieden. De daardoor verbitterde vijanden beproefden het uiterste, om de vijandelijke stelling te nemen en rukten opnieuw voorwaarts. Een schot trof het paard van den Russischcn aanvoerder; het edele dier steigerde cn viel achterover met zijn berijder die bleef liggen, geen tceken van le ven meer gevend. Ontmoedigd door dezen noodlottigcn val, weken de Russische kurassiers achterwaarts, ter wijl de vijandelijke scherpschutters hen in stormpas achtervolgden. Weldra waren er geen strijders meer te zien op de plaats, waar de beide afdeelin- gen elkaar zoo hardnekkig bestreden hadden. In de hitte van den strijd had geen der vervolgers achtgeslagen op den vijandelijken bevelhebber, die nog steeds als dood daar neer lag, Toevallig was lvarel, die aan een bovenvenster stond, getuige van ,'t gevecht geweest, en nauwlijks* was dan ook het terrein vrij, of hij snelde naar de plaats, waar hij den aanvoer der had zien vallen. Hoe groot was zijn verbazing en smart tevens, dien hij ondervond, toen hij in den op den grond uitgestrekten bevelhebber graaf Iwan Petrovitsj herkende I Verstijfd van schrik stond Karei een oogenblik als aan den grond genageld, doch in 't volgend oogenblik was hij alleen maar bezorgd, den dienst, hem ee door dezen man bewezen, dubbel vergelden. Vol bezorgdheid zocht zijn oog naar een wonde, welke den val van den aanvoerder veroorzaakt, kon hebben. Daar hij er geen vond, 1 slechts enkele kwetsuren, door den plotsclingcn val veroorzaakt, nam hij den schijnbaar lovenlooze op en bracht hem gauw in huis. Zijn hulpgeroep bracht de huisgenooten spoedig bij hem, die zijn ontroering deelden. Ge lukkig was er geneeskundige hulp bij de hand. De dokter opende hem een ader en met het wegvloeiende bloed keerde ook zijn bewustzijn terug. Zijn verbazing, zich uit den strijd weggevoerd cn in den kring van zulke dierbare vrienden te zien, was niet minder groot dan zijn blijdschap. Enkele dagen later was hij geheel hersteld en nam afscheid van het bevriende huis, om bij de eindbeslis sing niet te ontbreken. Toen deze strijd hun de zege bracht en 't .Fran sche leger tot over den Rijn terug gedrongen was, kwam lnj terug, ver gezeld door zijne gemalin, die hem uit Rusland gevolgd was. Door 'wcdcrzijdsche betuigingen van groote menschlievendheid met elkaar vereenigd, vergaten beide familiën liet leed, dat Gods Voorzienigheid in vreugde had doen verkeeren, cn zij sloten een verbond van onverbreek bare vriendschap, EINDE.

Historische kranten - Archief Eemland

De Eembode | 1912 | | pagina 1