Zeven l!ÏÏ!teteJaargang. EEMBODE 1EUVVS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR AMERSFOORT EN OMSTREKEN. I Abonnementen kunnen eiken rlao Z0l,d,-rli'ke nummers drie cent I schicdcn vóór den aanvang van een n!èuw kwa?£al °PZeggi"g va" abonnement moet ge- fV"; KANTOOR EN DRUKKERIJ: LANGEGRACHT 13 - AMERSFOORT. Advertentieprijs van één tot vijf regels dertig cent. Elke regel meer zes cent. Reclames: tien ct. p. regel. Advertentiën in het redaclioneel gedeelte vijftien ct. p. regel. Billijke tarieven bij abonnement. Alle mededeelingen en advertentiün in te zenden vóór drie uur op den dag van uitgifte. HET VERDWIJNT. •I 'Si £clu,i,iiU' dal tegenwoordig de C hristelijke fracties op liet politieke terrein schouder aan schouder staan. Dat er hier en daar nog uitzonde ringen op den regel zijn doet wel den regel niet vallen, maar bewijst alleen dat 't volmaakte op dit nunt'nog niet bereikt is, a°° hoorden we een .geloovig Pro testant zijn geestverwanten ter verant woording roepen wegens den steun aan de erfvijanden bewezen, eet gij hel wel, dat Rome's kcr- ken alom in den lande verrijzen met hun hooge torens boven alles uitste kende, om een ieder te doen zien en acht Op dat fraaie staaltje van onverstand antwoordde men: Die schoone Room- selie kerken getuigen niet tegen Rome, maar tegen ons, Wij hebben waarlijk niet te veel voor onze kerken over, maar tegen wie pleit dat? Zeker, de Katholieke Kerk veroor deelt de dwaling. Dat is hanr plicht. Wie niet door antipapisme verblind is, moet dit toegeven, Maar, verre van de gcloovige Pro testantendie uit den drang eener in nerlijke overtuiging voor hnn godsdienst en hun beginselen ijveren en oilers brengen, tc verfoeien eerbiedigen de Katholieken in hen niet alleen hnn goede trouw, hun ijver en offervaardigheid. - - maar ook de bovennatuurlijke gaven, welke htm bij het Doopsel werden in gestort en die hen ver boven het peil van ongedoopte» en ongeloovigen doen stijgen. Kardinaal .Manning schreef na zijn bekeering over de Anglicanen en liet ten volle als Katholiek recht wederva ren aan de bovennatuurlijke werking van liet geloofsleven der uict-Katho- liekct). In onzen tijd van ongodsdienstigheid CU ongeloof verheugen de Katholieken er zicil van harte over. dat zij ook in Christelijke andersdenkenden edele da den van Christelijk geloof kunnen prijzen. Het is niet. gelijk een 't Christelijk: geloof vijandige pers het voorstelt. De katholieken zien niet op hen. aan wier zijde zij in de verkiezingsdagen strijden minachtend neer. Verre van dat Integendeel, zij erkennen en eerbie digen in hun medewerking tot de zege praal «Ier Christelijke beginselen een uiting van het Christelijk bewustzijn. .Men praat van fanatieke zijde altijd van de - voorvaderen van hel -dwang juk van de «tachtig lange jaren de -brandstapels en inquisitie^ en Zouden wij ons in deze tijden, zoo ichrecl een voorman der anti-rev., als goede zonen onzer voorvaderen, tegen de Katholieken moeten stellen? Wat zouden die voorvaderen wel van ons zeggen, aU zij ons eens zagen staan aan de zijde van hen, die alle geloof in God ondermijnendie hun Zondagen. - plaats van aan hun geestelijk leven, n hun politieke plannen wijden; die op alle groote Christelijke feestdagen heel andere dingen 111 de plaats stellen van den Christus, wiens gedachtenis op die feestdagen door de Christenen wordt gevierd.' Kan een geloovig Christen meenen, dat dit niet gevaarlijk is voor onze staalkundige ontwikkeling, voor het geestelijk leven van ons volk? De geloovige Protestant weet, dat —in de staatkundige ontwikkeling iets ten grondslag ligt, dat veel dieper gaat dan beginselen up sociaal en econo misch gebied. Meer en meer zal liet vooroordeel gen de Katholieken verdwijnen, want waar de zon verrijst, daar gaan de spoken heen. In het licht der werkzaamheid van 'xntlioljeke Ministers, Kamerleden enz. :nz., kan op den duur het anti-papisme onmogelijk lieren. dies .a ,.,—.r zij. En als dan die Uoomschen de macht m ons dierbaar Vaderland eens weer in handen kregen als dan die -erf vijanden weer brandstapels gingen op richten...* Is haast niet te gcloovcn. dat cr In onze dagen nog verstandige, redelijk denkende menschen kunnen zijn. die dat in ernst meenen. 22| feuilleton. UIT VERRE TIJDEN. Maria hoorde of zag niets van li geen rondom haar voorvielt< zij de kist waarin haar vader rustte «te groeve had zien dalen, scheen het haar toe dat men ook een gedeelte baars levens aan den koudon schoot der aarde toevertrouwde, en was zij half bewuste loos op haar bidstocl nedergezonken. Toen de indrukkende plechtigheid teil einde was. begaven zich de verzamel de edellieden naar een dor zalen des kastcels, waar cemge vcrverscluiigcn waren opgedragen, en .laar maakte Her man van Heusdcn hen met den laatste» wil des Graven bekend. Zij hoorden Cc,,,rota hail. vouaennhof»"* li= talc wciisclicn voor dcjonknoirt achterlatende. Maria was nadat de kapel ledig was tingen uit hel hart cener door'den"m oniUI l'^cnd uitgesproken, stegen als eui een schitterend kruis aan den hemel staan en daarboven de in het Grieksch geschreven woordenhierdoor de over winning; ook het leger was daarvan ooggetuige. In den volgenden nacht verscheen Christus in een droom van Konstantijn en beval hem, liet aan dan hemel waargenomen teeken na te bootsen en op het krijgsvaandel aan te brengen en dit vaandel het leger vooruit te laten dragen. Konstantijn gehoorzaamde en behaalde over Maxen- tius een schitterende overwinning en ook later voerde dit krijgstecken item steeds ten zege. Het is geschiedkundig onmogelijk, de waarheid van dit feit afvallige aangewend, om het nog leven in te storten, waren een jammerlijke mislukkinghij zelf moest het stervende erkennen„Gallilaegr, gij hebt over wonnen En toen twee eeuwen later de barbaren Rome veroverden, ging met het Romeinsche rijk niet de Kerk ten grondeneen de Kerk ging de bar baren tegemoet, bracht ook aan hen het christendom en de beschaving en door :n aan geheel Europa. Zoo werden op schitterende wijze de woorden bewaarheid, die keizer Kon stantijn boven het kruis aan den hemel geschreven zag staan door het kruis zal de wereld overwonnen worden I De beroemde geschiedschrijver Eusebius van Cacsarea verklaart, dat Konstantijn zelf het hem verhaald en dc waarheid er van onder eede bevestigd heeft, ook andere tijdgenooten spreken cr over. En dat teeken de twee beginletters van het Grieksche woord voor Christus, i de e Hit testiende tnlitsl tin hel edict tin Milun. II. Dat, zooalf, sommige ongeloovige geschiedschrijvers zeggen, politiek de ecnige drijfveer zou zijn geweest van Konstanlijns handelwijze om de chris- :n godsdienstvrijheid te vcrleenen te begunstigen, opdat hij bij hen in zou vinden in zijn strijd tegen Maxcniius en later tegen Lieinius. die het heidendom beschermden, is een onhoudbare stelling. Immers, al waren de christenen reeds zeer talrijk, de tergroote meerderheid toch van de bevolking en van het leger, tenminste in het westen van het rijk. en bijna de geheele adel beleed nog het hei dendom, En een groot staatsman als Konstantijn zou niet uit politiek zulk sene machtige partij van zich hebben ifgcstooten om zijn heil te zoeken bij :en minderheid. Neen, zonder twijfel handelde Kon- itantijn ofschoon zelf nog heiden, uit sympathie voor het christendom, waar hij de zegenrijke vruchten had .-Itouwd cii dai alleen in staat was, het volk op te heffen uit liet zedelijk tl, waarin het door het heidendom verzonken en dat alleen het rijk van den ondergang kon redden. En niet minder werd hij gedreven uit dankbaarheid jegens den goddelijken stichter van het christendom, die hem Op zoo wonderbare wijze dc overwin ning over Maxentius had geschonken. Toen Konstantijn optrok legen Maxen- .s en bevreesd over den atloop van den strijd (het leger van Maxentius was driemaal sterker dan het zijne) lot God oi.; hulp en bijstand bad, zag hij, in den namiddag, boven de een monogram vereenigd prijkte sindsdien op de vaandels, op de schilden der soldaten en op dc munten. Het is waar, dat Konstantijn zich eerst in 337, kort voor zijn dood het doopsel liet toedienen (in dien tijd heerschte hier en daar het misbruik, het doopsel langen tijd uit te stellen); dat hij zich aan wreedheden schuldig maakte, doch dit alles sluit volstrekt niet uit, dat hij in zijn hart van de waarheid van het christendom overtuigd was. Die •ertuiging uitte zich door de vele wel daden. die hij aan de Kerk bewees en de heilzame wetten, die hij ter barer gunste uitvaardigde. De hoogcre ambten werden door hem bijna alleen aan Christenen geschonken, de geestelijken ontvingen eenige voorrechten, onzede lijke heidensche godsdienstplechtigheden werden verboden, de heidensche tem pels niet meer hersteld, voor het chris telijk huwelijk gunstige bepalingen uit gevaardigd; overal werden door Kon- iiantijn christelijke kerken opgericht. En :ocn hij Rome verliet, om in Byzantium zijn zetel te vestigen, kon de Paus vrij zijn geestelijk gezag uitoefenen. Het edict van Milaan en de begun- itiging door Konstantijn waren voor de H. Kerk van groote beteekenis. Ook vóór Konstantijn was zij reeds groot cn machtig cn telde haar duizenden be lijders bij alle volkeren en in alle rangen •tanden der maatschappij. Het bloed martelaren was het zaad van nieuwe Christenen geworden en in de drie eerste eeuwen schittert vooral het god delijk karakter der Kerk, die niet alleen bleet staan, maar ook groot en machtig werd niettegenstaande de heftigever volgingen die haar teisterden. Maar zij had zich telkens bij die vervolgingen :er in dc Katacorabcn moeten terug- ikken cn als zij niet bloedig werd rvolgd, belemmerde men tocli zooveel mogelijk hare werking en haar uitbreiding. Na hot edict van Milaan kon zij ech ter geheel vrij zich ontwikkelen en haar geheele macht ontplooiennu had het heidendom dan spoedig zijn aanhang en invloed verloren. De pogingi tig jaar later door keizer Juli: klanken op te vangen, die in ootmoet en onderwerping voortgebracht, zeil: de wolken doorboorden, en in de zalen ui liet H. Sion weergalmden. Vader Ambrosius geleide vervolgen: Maria uit dc Kapel. Aan de deur ge zomen, trad een man half achter eet uitstek van den muur verscholen te voor schijn, die vader Ambrosius eenige woor den in liet oor fluisterde, welke den waarden man schenen te doen ontstol len. Hij vermande zich echter, en het zijne ontroering aan Maria niet blijken hij gaf den onbekende een teeken om zich te verwijderen, en na Maria naai hare kamer geleid te hebben, bcgal hij zich naar de zaal, waar Herman hem met ongeduld scheen tc wachten. De ridder gaf nu in tegenwoordigheid van lieer Heilsberg, den waarden tc kennen, dat hij nogmaals de in overweging had genomen, e: liet bepaalde besluit gekomen was. den slotvoogd in zijne afwezigheid zijn plaats tc doen bekleedeu, hij hoopte dus dat vader Ambrosius Heer Hensberg in zijne betrekking niet zou bcmoeielij- lcen en alles zoude aanwendon om den inwcmligcn vrede te beltouden. Tevens verzocht hij hem die schikking aan Maria inede tc declcu. Vader Ambrosius keurde de handeling noch goed noch af, hij wist bij voorband dat zijne woorden ook weinig invloed zouden uitoefenen. Hij boog zich stil zwijgend, toen Itij zag dat zijne tegen woordigheid kon gemist worden, cn verwijderde zich stilzwijgend. Eenige oogcublikken daarna verliet hij het kas teel, en sloeg een der lanen in, die naar het huisje van den boschwachter g< VI. Ofschoon Futco reeds dikwijls op zij ne bevrijding bij llasan had aangedron gen. zoo had deze hem ecliter geant woord. dat liet oogenblik daartoe nog niet was aangebroken, en dat hij dus cene geschikter gelegenheid moest af wachten. Hij had hem en zijn schild knaap onder eed doen beloven geene pogingen tol eene geheime vlucht na le in hun woord zo< dat rolkoi VOOR DE ARMEN. Morgen, Woensdag 23 April a.s., zoo lezen wij in de Analen O. L. Vr„ gaat Frankrijk den lOO'te" geboortedag her denken van een zijner edelste zonen, den grooten Ozanam, hem hul digen als schrijver, als geschiedkenner, als geloofsverdediger en ook als men schenvriend. Als menschenvriend. niet n den ontwijden zin van het woord, naar in dc beteekenis die Christus, de menschenvriend, aan dat woord heeft gegeven, in den zin als St. Vinccn- tius op 's Meesters voorbeeld menschen vriend was. Te Parijs stichtte Ozanam met 7 zijner medestudenten een verecniging tn den H. Vincentius a Paulo. Dat beeld van Vincentius moest den jongen geestdriftigen, innig-godsdiens- tigen Ozanam wel aanlokken. Vincentius die getoond had en tast baar gemaakt, wat één persoon vermag voor Kerk en Maatschappij, wanneer de liefde Gods de drijfveer is voor alle rerken. Vincentius, die als weleer de Meester, ging tot de kleinen, de geringen, dc armen, met geheel zijn goedheid, geheel zijn liefde. Die een open oog had voor de noo- 1 van zijn tijd. JViens hart leed bij het zien der be hoeften van hen, die hem omringden én met wie hij leefde. Wiens naastenliefde millioenen deed •inden om ze te besteden voor gebrek kige» en zieken,verweesden en ver dwaalden. Die alle mcnschelijk lijden heeft 'erzacht en alle ellende heeft gelenigd, omdat hij in de lijdende mcnschheid zijn Heer en Meester aanschouwde. Zulk een beeld werd het ideaal vi Ozanam. Vincentius' werk en Vincentius' ijver herleefden in Ozanam en zijn volge lingen. Een nieuwe loot ontgroeide aan reeds krachtigen stam der christelijke naastenliefde. Welig schoot zij op en droeg schit terende vruchten. En nog leeft die liefde voort ei werpt zij de heerlijkste vruchten af ii den schoot der Katholieke Kerk. Want aangespoord door Ozanam' voorbeeld, hebben duizenden kloeke c edele mannen zich georganiseerd or Vincentius na te volgen. Verzamel u over een uur. rondom mijne tent had de aanvoerder gezegd, daar zal ik u opheldering geven, die gij verlangt. Inmiddels hebt gij uw lev verbeurt door van mij als aanvoerder' uwer bende rekenschap mijner daden gevraagd te hebben. Gij zult dus uwe kameraden zelf geoordeeld worden, cn indien ik er mannen onder vind, die lathartig genoeg zijn, uwe daad, onder welk voorwendsel ook te verschooncn, dan zullen zij met u hetzelfde lot deelen. Ga nuvolbreng mijne bevelen, er geet vooral niet over een uur u makkers op de bestemde plaats te heitl genoten. Daarenbo krijgslieden Fulco zeer genegen, waartoe I voornamelijk het vólgende voorval zeer veel had bijgedragen. De soldaten, die zich in het begin maar geen denkbeeld konden vormen, ilnt hun aanvoerder, die zoo zeer de christenen haatte, die twee mannen, niet alleen het leven liet maar hen zelfs met achting behandelde, hadden reeds dik wijls hierover in stilte gemord, en ein delijk had een der stoutmoedigste!! de vrijmoedigheid gehad, ITnsan hiervan rekenschap te vragen. bevi De soldaten aan een strenge tucht gewoon, waardoor alleen goede en verschrokken krijgslieden gevormd v den. verzuimden niet met hunne officie ren op liet bepaalde tijdstip tcgenwi te zijn, terwijl onder hen cene stilte I heerschte. alsof hen iets dreigends bo ven het hoofd hing. Toen zij allen zaïncld waren, trad Hasan met zijne beide gevangenen uil zijne tent cn beval zijnen krijgers een kring om hem vormen. Toen ook dit bevel was ten uitvoer gebracht, sprak hij met cene donderende stem. terwijl zijne zwarte oogen als bliksems, ouder het breede voorhoofd flikkerden. „Soldatenik heb dc ondervinding opgedaan, dat dc krijgstucht onder u begint le verzwakken, daar gij zelf een Nog steeds kunnen wij wijzen op onze kloeke Vincentianen, die het voorbeeld hunnen patroon navolgen, die stap- in zijn spoor van hulpbetoon en naastenliefde. :t vuur der liefde, dat in Vincen tius' hart brandde en overgeslagen was it van Ozanam, dat vuur heeft die jonge man doen gloeien in de borst in onze edele Vincentianen. Als Ozanam's ziel, zoo trilt ook de hunne nog van christelijk medelijden bij het aanschouwen der ellende van hun evenmensch, van hun armen broeder. En daarom stellen zij zich op de hoogte van de nooden der menschheid, daarom gaan zij tot de armen en on- gelukkigen om dezer hand te vullen, ja, maar meer nog, om door hun troos tend woord balsem te storten in het aak schrijnend gemoed. Zeker, uw werk, o Vincentianen, is liet altijd dankbaar. Vooral tegenwoor dig niet, nu de verbittering onder de arme klassen steeds hooger stijgt. Hoo- ger stijgt door het ophitsend woord der volksmisleiders. Laat Ozanams woord •oorbeeld u sterken, dat Vincentius' daden u steeds voor den geest staan, dat Paulus' kernachtige spreuk„de liefde verdraagt alles, de liefde wan kelt niet" u in de ooren klinke, maar bovenal dat Christus' belofte u opbeure „Een glas water iu Mijnen Naam ge geven, zal zijn loon niet missen." En gij armen, die weldaden geniet in uwe beschermers, weest dankbaar. O, zeker, gij beseft niet genoeg, wat •n Ozanam voor u heeft gedaan. Maar gelooft wat deze regelen van hem zegden. Aan zijne kloeke daad dankt gij het, dat de Vincentius-ver- eenigingen uwen nood lenigen. Laat het herdenken van zijn lOOn geboortedag voor u een spoorslag zijn om u dankbaar te toonen aan uwe weldoeners. Dankbaar door het goede gebruik wat gij van hunne gaven maakt, dankbaar door te luisteren naar hunne •ermaningen, dankbaar door uw gebed. Die dankbaarheid zal u wederom recht geven op nog grooter hulp in v talrijke nooden. De liefde tot Christus dringt hen. En die vinden we in de Katholieke Kerk. Een Vincentius, een Ozanam 1 alleen de Katholieke Kerk kan zulke zonen voortbrengen. En niet het socialisme, al belooft het u gouden bergen. Uit het Buitenland. Uit Rome. De berichten omtrent den toestand in Z. H. den Paus. blijven voortdu rend gunstig luiden. Maandag meldden de geneeshecren dat algeheel herstel aanstaande is. Er zuilen dan ook geen bulletins meer worden uitgegeven. Met vreugde zullen ongetwijfeld alle rechtgeaarde Katholieken zulks verne men. In Rome is het nu bizonder druk. Duizenden pelgrims uit alle landen ver dringen zich in de straten der Eeuwige Stad. Voor velen is het echter teleur stellend, dat Z. H. de Paus geen audi ëntie kan verleenen. Zij zullen dus op afgezant uit uw bidden naar mij durft te zenden om mij ter verantwoording op te roepen. Alleen in het brein van hersenloozcn of waanzinnigen kunnen zuike gedachten tot rijpheid komen, een goed, braaf cn dapper krijgs- volbrcngl de bevelen van zijn op perhoofd zonder naar het „waarom" te vragen, en hij die anders handelt is een lafaard. Een dof gebrom deed zich hooren. „Wie durft, ging Hasan voort, terwijl hij den damacencr kling uit de schede rukte, wie durft hier terwijl ik spreek, ellendelingen mijne woorden berispen. Laat de stilte, die thans heerscht door geen uwer meer gestoord worden, of ik bezweer het bij Mahomed dat ik hem dood aan mijne voeten zal uitstrekken. Heb ik u niet altijd getoond, dut ik dc christenen als mijne grootste vijanden haat dat ik hun geslacht vervloek, en dat zij bij mij zelden genade vinden? Maar heb ik u ook niet dikwijls, niet door woorden maar door daden bewe zen dat ik elke gruwzaamheid veracht? Ben ik u niet altijd in den oorlog voor gegaan, en heb ik niet meermalen mijn leven voor een mijner soldaten op het spel gezet? Heeft mij niet even als gij de grond tot nachtleger cn een steen tot hoofdkussen gediend? Wordt voortgezet.

Historische kranten - Archief Eemland

De Eembode | 1913 | | pagina 1