Nieuws- en Advertentieblad voor Amersfoort en Omstreken.
DE EEMBODE
XXVlIc Jaargang. No. 78.
UITGAVE VAN DE VEREENIGING DE EEMBODE TE AMERSFOORT.
Dit blad verschijnt Dinsdag- en Vrijdagavond.
Prijs per drie maanden vijftig cent. - Afzonderlijke nummers drie cent.
Abonnementen kunnen eiken dag ingaan,, doch opzeeeine van ahnnnrm-ni
schicden vóór den aanvang van een nieuw kwartaal. onnerrn.nl moet ge-
Zaterdag 27 December 1913.
KANTOOR EN DRUKKERIJ: LANOEGRACHT 13. AMERSFOORT.
Advertentieprijs van één tot vijf regels dc.-tlr,- sent. Elke regel meer zes cent.
reclames: tien ct. p. regel. AdvertentiEn in het redactioneel gedeelte vijftien ct. p. regel.
Billijke tarieven bij abonnement.
Alle mededeelingcn en adverlentién in te zenden vóór drie uur op den dag van uitgifte.
DE RETRAITE.
1VT aar aanleiding van het loffelijk
voornemen van leden der plaatse
lijke Mtiriaverecnigingen te Amersfoort
inn aan eene retraite in 't hier geves
tigde St, All'onsus-retraitenliuis deel te
nemen, komt het ons gcwcnscht voor
liet nut der retraite nog weer eens in
't licht te stellen.
Tegenwoordig, wc weten 't allen,
stouten wij overal op den vijand van
ons II. Geloof. In dc werkplaatsen en
op de fabrieken, in de huizen en op
'h- ^straten, in al onzen omgang en
Rusteloos dringt de wereldgeest door
in de Christelijke maatschappij.
Talloos zijn dc handlangers van den
vijand, talloos ook zijn slachtoffers.
Ken leger dus van strijdbare katho
lieke mannen en vrouwen moet daar
tegenover gesteld worden, maar moe
dig en onversaagd.
In iedere stad, m ieder dorp tc vor-
vast van karakter, onwankelbaar in het
geloof, sterk van wil, groot van hart,
«liep doordrongen van den geest van
Christus en bezield niet een heilige
geestdrift om Christus te doen heer-
schen in onze Christelijke Maatschappij,
in onze Kooinsche gezinnen, dót is het
doel, dat is dc bcteekenis van een re-
trnitenhuis.
In de harten van het Katholieke volk,
tc vernieuwen dien waren geest van
Christus, er diep en stevig te planten
dien echten godsdienstzin, dat rotsvast
geloof, met dót doe! is ook 't rctraiten-
Ituis geslicht.
Wij, katholieken, kennen wel onze
beginselen, weten wel zoowat, wat wij
doen moeten en laten, maar vaak over
denken wij die grootc hoofdwaarheden
van onzen H. Godsdienst niet genoeg
om die o.il: in een ruomschc daad om
te zetten en te verwerkelijken. Het
kwaad, dal gebeurt, komt niet zoozeer
voort uit gebrek aan geloof, maar uit
gebrek van nadenken over do geloofs
waarheden.
Een retraite is er op aangelegd in
rustigen ernst de grootc beginselen van
ons roomsch leven te overdenken, om
aldus dieper inzicht te krijgen en blij
vender overtuiging.
Wie een retraite meemaakt, zal er
gewis en zeker inct een versterkte
kooinsche overtuiging van wederkeeren.
Hij gelegenheid van de plechtige
inzegening van het rctraitenhuis te
Venlo is door den Deken van Yenlo,
een rctraitenhuis vergeleken inct een
„Sanatorium, een gezondheidsoord,
voor geestelijke teringlijders," En wer
kelijk, 'l is zoo.
De tering, of met een meer geleer
den naam, de tuberculose is wel één
der verschrikkelijkste ziekten van onze
dagen. Hccle families sterven er soms
door uit. Zij maakt ouders kinderloos
en kinderen ouderloos. Dagelijks wor
den er honderden aangegrepen door
de tering en naar hel graf gedragen.
Doch erger dan dc tering, die de
lichamen aantast, is de tering, die de
zielen doet sterven, dc zieletering.
Eerst openbaart zich die kwaadaardige
ziekte door lauwheid en karakterloos
heid, dan koint dc onverschilligheid en
eindelijk de treurige ziclcdood.
Duizenden zijn er, die lijden aan deze
kwaal, ook onder de katholieken.
En tocli voor die ziclckwaal bestaat
n probaat geneesmiddel, dat wils
kracht heet.
Welnu een der beste middelen, die ons
r karaktervorming worden aangebo
den en ons ten dienste staan om tot
LSthcid van wil te geraken, is zonder
tijfel de retraite.
Dóór worden in overweging cn ge
bed de mannen en vrouwen zonder
ichenschrooin gevormd, die den
Christus openlijk durven belijden.
Dóór komen de Apostelen vandaan,
die de heiligheid van liet gezin door
hun voorbeeld prediken, dc Apostelen,
die in de fabrieken en werkplaatsen
door geloof en godsdienstzin hun mede
arbeiders tot God zullen brengen.
en rctraitenhuis straalt nieuw
roomsch leven uitverjongd cn ver
rijkt met een schat van levenswijsheid!
verlaten zij de kleine cel voorde wijde
wereld, dc stille afzondering voor liet
openbaar leven.
En die schatten liggen in een retraite
>or liet grijpen ten gerieve van hen.
die beoefenen willen de moeilijkste
aller kunsten, de kunst van het „over-j
in u zeiven".
Het hoofddoel dus der ges'oten rc-
uuwen van karakter, van fiere wils
kracht. van onwrikbare overtuiging en
nwrikbaren wil.
Herhaaldelijk is er ook al op gewe
en dat het hoofddoel niet in: groote
ondaars bekeeren al dankt zeer
L'ker menig diepgevallen man of vr< uw
zijn of haar bekeering en eeuwig geluk
.an de retraite maar dat het er
ooral om te doen is. zegt Pater Cra-
aer, mannen en vtouwen waar iets m-
it, te bezielen met een heiligen en
asten wilvan hen te maken meii-
scltcn van overtuiging, van energie, van
karakter.
Dezulken zijn een zegen voor gansch de
omgeving, voor Kerk en maatschappij.
Nog lang na hun dood maaien ande
een rijpen cn rijken oogst, waar
zij de akkers met moeizaam doch
iirdend zwoegen hebben ontgonnen
.'aarvoor zij in rijken overvloed de
edelste zaden hebben uitgestrooid.
En daarom zijn dcrctraitcnhuizcn voor
anneii en vrouwen, jongens en nieis-
niet genoeg te waardecrcn.
En daarom ook hopen we dat de
traite der Aniersfoortsehe Mariaver-
ccnigingen spoedig voltallig moge zijn.
Tot inkeer gekomen.
Een Kerstvertelling-
„Alphons,
..hij
i Alphons". riep zij,
f kreeg een gevoel alsoi hij
door den grond zou zinken.
„Is Alphons weg", riep hij. „neen,
.1,1 is "««is 'jk!"
„Hij is weg", kermde de moeder op
hartverscheurende!! toon.
Allen rilden. Alphons was ieders
lieveling, voor hem zou eik der bedienden
door het vuur loopen.
.Oh, men zal hem gedood hebben,
mijn lieveling", riep de moeder
zinnig van smart.
„Neen", zei tic graaf snel, ot
zooveel mogelijk gerust te stellen, „ge
dood heeft men hem zeker mei. Luister,
vrouw. Er zijn hier slechte menschen
binnengedrongen, wielt hot om ons geld
te doen w as. Zij hebben tie brandkas
„iet kunnen openen cn om Zich t»
schadeloos tc stellen,- hebben zij onzt
jongen inccgcni
„O, mijn ar1"'
bent dooden'
„Neen. zij zullen hein geen kwaad
doen. Hun bedoeling is natuurlijk om
ons geld af tc persen en wij zullen zeker
hein voor geld weer vrij kunnen koopen.
t.'n al vroeg men mijn gchcelc ver
mogen. ik zal niet aarzelen. Gij zuil
hem terughebben".
e kleine jongen, zij zullen
Uit het Buitenland.
Slechte tijd.
Er licerschen over het algemeen op
de arbeidsmarkt slapte en stilstand van
taken. Men vraagt zich af of dat van
/oorbijgnandcu aard zal zijn. dan wel
of 1914 geen opleving te zien zat
geven.
Men beweert, dat in Amerika liet
ergste al geleden zou zijn. Het eind
van het jaar is wel weinig moedgevend,
maar men verwacht in dc groote Amc-
rikaansche republiek herleving.
Nu, dat is wel noodig. Dc toestand
in handel en nijverheid is zeer gedrukt
er hccrscht lusteloosheid in zaken en
werkloosheid ook. In de staalnijverheid
werkt men slechts met halve capaciteit
en in de bouwvakken is bijna niets
In Diiitschland is hel wat de bouw
vakken betreft al even erg. F.n de
drukte bij de groot-industrie neemt
voortdurend af. Er zijn optimisten, die
meenen dat hier ook het ergste achter
den rug is, maar anderen beweren, dat
het geen seizoen-slapte is, maar een
depressie, die zich lang nog kan voort
zetten, daar ook handel cn scheepvaart
verslapping gaan toonen.
In Engeland is dit al zeer erg. Een
deskundige zcide eenige dagen geleden
„In mijn heclc loopbaan als zakenman,
heb ik nimmer zulk een val in de
vrachtprijzen gezien. Dc handel over
de gehecle wereld schijnt uitgeput".
Dc oorzaken nu van dezen min gun.
stigen toestand
Deze zijn niet maar in eens tc noe
men. doch het is wel zeker dan de
spanning tusschen dc verschillende
landen er mede de schuld aan is, daar
dit de onzekerheid in de hand werkte.
En dan ook de reusachtige uitgaven
in schier alle groote landen voor uit
breiding van het militairisme, die mede
hel geld zoo duur gemaakt hebben.
Duitschland.
Op de onlangs gehouden jaarlijksche
conferentie van Duitsche bisschoppen
te Fulda zijn een aantal besluiten .ge
nomen omtrent de kwestie der sexueele
opvoeding, welke een goede leiddraad
vormen voor opvoeders en anderen,
die in deze zaak belangstellen.
Over liet algemeen moet de sexueele
'oorlichting der jeugd met groote
zichtigheid, cn terughoudendheid ge
schieden. In bijzondere gevallen waar
het noodzakelijk is, is ze de taak der
ouders of van den godsdienslleeraar of
an den biechtvader, of van de n
Van jongs af aan moet bij de
oeding eerbied voor de Uuiscll
worden aangekweekt.
Doet zich voor hen, die de school
crlaten hebben, de noodzakelijkheid,
an voorlichting gelden, dan moet ze
door moeder of vader of door den
biechtvader niet groote voorzichtigheid
worden gegeven.
Nooit zijn gemeenschappelijke turn-
.•feniiigen of turnoptochtcn voor Una-
mi en meisjes goed te keuren, even-
in gemeenschappelijke uilstapjes van
aankomende jongens cn meisjes en
uitstapjes van meerdere dagen vooi
meisjes alleen^.Ook alle turn-dcmonstriv
in het openbaar door meisjes of
dames, en nog veel meer openbare
iwcdstrijdcn, waaraan vrouwelijke
personen deelnemen, moeten ten sterkste
veroordeeld worden.
Het is tc bejammeren, dat de vrou
welijke klceding tegenwoordig in ruime
kringen bij kinderen cn volwassenen
schaamteloos geworden is en de confe
rentie zou het levendig toejuichen, als
de Katholieke vrouwenbond een moe
digen, beslisten en volhardenden strijd
over de gchcele linie tegen die sma
delijke ontstichting wilde aanbinden.
Uit-Japan.
Sedert den Russisch-Japanschen oor
log zijn er voortdurend klachten ver
nomen over den ellendigen econoini-
schen locstand der Japansche volks
klassen. Tengevolge daarvan kwam
het herhaaldelijk tot oproerige bewe
gingen, die echter niet van dien om
vang waren, dat ze grootc bekendheid
In den laatstcn tijd nemen de be
richten, die van hongersnood nu in
deze.- dan weer in die streek van Japan
spreken, steeds toe. Vooral in de noor
delijkste provincie van het voornaamste
eiland van Japan, Nippon en op hel
eiland Hokkaido lijdt de bevolking
tengevolge van mislukte oogsten groot
In Tokio komen onophoudelijk be
richten binnen, welke van de groote
ellende der bewoners van genoemde
streken gewag maken en bijzonderheden
bevatten, die iemand met huivering
vervullen.
Hij wendde zich lot zijne
„Komt", zcide hij.
Allen volgden hem nu, bereid des
noods hun lei
kleinen Alphons te redden. Zij gingen
ilc achterdeur uit. liepen tot onder liet
raam. dat opengebroken was en volg
den nu dc snccuwsporen. Maar helaas
de hemel was al weder niet dikke wolken
bezet en groote vlokken
geruischloos neer. Als het
zouden de sporen binnen eenige minuten
onzichtbaar zijn.
„Vooruit, zoo snel we kunnen", riep
dc graaf en de vlugste mannen hadden
dc uiterste moeite hein bij
De i,
den
liet boscli, achter hel kasteel, mat
en dan moest men stilstaan, om te
of men het spoor nog wel volgde. En
bij don rand van liet bo..ch gekomen
waar men verschillende paden kon
slaan, was de graaf niet meer zeker i
zijn za.ilc.
„Mijn God", zuchtte hij. „welk van
deze drie paden moeten wij inslaan?"
„Mijnheer", zei een der bedienden,
„laten we ons vetJcclcn".
Dit was inderdaad een goede raad.
cn oogenblik dacht de graal'na, to
:idc hij:
„Ik volg het middenpad, twee vat
nan met mij mee. Gij verdeelt u
loge God ons bijstaan".
Men wilde aldus doen, toen opeens
in de verte dof een schot knalde, gc-
rolgd door een zwakken ktect.
Geen twijfel, men moest het linkt
zijpad inslaan om op de plaats te konten,
aar het schot gelost was.
Zonder beraad volgden allen den
graaf. Het pad sneed een kleinen hoek
van liet bosch af, men kwam zoo spoe
dig op een brccden weg.
In radcloozen angst snelde de graaf
jort, hij wist niet wat liet schot te
beduiden kon hebben, llij struikelde
over een boomstronk, bezeerde zijn
knie, maar hij voelde het niet eens. llij
sprong weer op en liep verder. Men
kwam op den weg, helaas een slede,
door twee paarden gelrokken, gleed
ginder weg.
Maar wat was dat r
Daar op het midden van den weg
es een gestalte op en strompelde hen
tegemoet. De man hield
Met grootc sprongen bereikte dc graaf
hem
zcide de man, „neem ove;
hij reiklc den graaf over wat hij
zijn armen hield en viel toen weder il>
die zich rood kleurde,
Falcone zag dat niet, hij be
moeide zich slechts met hetgeen hij
zijn armen Hield.
Het was zijn zoon, zijn Alphons. be
wusteloos, maar ademend toch cn levend.
„O mijn Jezus, ik dank u", bad de
graaf cn kuste vurig cn innig het ge
laat van zijn lieven jongen.
Binnenlandsche Berichten.
't Kan verkeeren
Stel u voor schrijft „De Stan
daard" een poolreiziger, die op 26
Juni uaar Groenland scheep was ge
gaan, sinds niets uit het vaderland ge
hoord had, en nu, om 't noodweer te
ruggekomen. leest wat er op dit oogen-
'ik in onze politiek omgaat.
Zou zoo iemand zijn oogeff geloove
i niet heuscli m .'enen in een toovt
land terecht te zijn gekomen
Op 26 Juni op de politieke beurs
den liberalen hoek geen woorden scham-
n bitter genoeg om 't onheil, dat
ïdenburg over Indiü bracht, op de kaak
te stellen nu op 20 December ïden
burg met allen lof in zijn ambt beves
tigd en hem geen lof gespaard,
Op 26 Juni dc oorlogspolitiek van
Colijn als linaticieelc ruïne voor het
land geschilderd, nu op 20 December
liberaal Minister van Oorlog, die
precies in 't spoor van Colijn loopt.
Op 26 Juni de openbare onderwij-
■rs in jubel in hun kamp terug na
:n storm dien zij tegen het Kabinet-
Heemskerk liepen en nu op 20
December diezelfde onderwijzers door
liberaal Kabinet afgescheept met
refuus van salarisverhooging.
zoo ook, op 26 Juni een bittere
verhoudig in de pers cn op dc mee
tings van liberalen kant tegen al wat
rechts stond, en nu op 20 December
vroolijk allegaartje in de Tweede
Kamer, afgespeeld tusschen de leiders
rechts met de mannen van het
liberale Kabinet.
Toen wrang zuur, nu suikerzoet.
Tot zelfs in liet groote schoolgeding
in allen het zwijgen opgelegd, en
van allen kant een lioerah opgaande,
dat openbaar met bijzonder onderwijs
nu in het huwelijk gaan treden, in ge
meenschap van gcedcren,
Droomen we
Of is het werkelijkheid
Waarschuwing.
Belanghebbenden worden gewaar
schuwd niet naar de Vercenigde Staten
Amerika te gaan in de verwach
ting aldaar werk in fabrieken te New-
York en omgeving te vinden, daar zij
zicli waarschijnlijk daarin teleurgesteld
zouden zien.
't Begin.
heer J. J. de Kapper te Hoorn
ingang van 1 Januari benoemd
tot tijdelijk opzichter-teekenaar bij de
voorbereiding van de afsluiting cn
droogmaking der Zuiderzee. Deze be
noeming wordt beschouwd als de eerste
stap tot uitvoering van liet groote werk.
De Jachtwet.
Het Kamerlid Juten besprak onze
eigenaardige Jachtwctgeving bij de be
handeling der begrooting.
Tot zijn leedwezen had hij geen toe
zegging gekregen ten aanzien van
grootcre vrijheden voor de eigenaars
van gronden om schadelijk gedierte te
dooden, dan wij thans bezitten. Zij mo
gen de konijr. en verjagen met trommels
of cymbalen, doch zij loopen dan ge
vaar een bekeuring le krijgen, zooals
te Mierlo gebeurd is.
Als hij zich beklaagde, werd hem
geantwoord, dat bij het bepalen van
het aantal machtigingen rekening moest
worden gehouden met het aantal hec
taren per gemeente. Die bepaling dient
herzien te worden. Bergen op Zoom bv.
had 9 machtigingen. Een is in het be
zit van een grijsaard, écu van een jong-
menscli die op kostschool is, en twee
handen van menschen, die aan jagen
t veel doen. Thans is er een groo-
ter aantal vergunningen, nl. 14. Onder
deze is er een in handen van den
eigenaar van een landgoed met veel
konijnen en nog 5 andere in handen
zijn familieleden of bedienden. De
eigenaren en de gebruikers van gron
den hebben daar weinig aan. Zij zou
den machtiging moeten hebben, behou
dens slecht gedrag. Men zou de mach
tiging niet moeten weigeren aan stroo-
pers, want deze zouden juist het scha
delijk gedierte wegschieten. Maar de
riteitcn, meest zelf jagers, hebben
hekel aan die machtigingen en de
politieambtenaren, die profijt hebben
van de jacht, doen hun best om die
menschen van jachtdclicten te overtui
gen, Wie ten plattclande bekend is,
dat de politiedienaren er op uit
im jachtdclicten te constateeren.
Dit leidt tot betreurenswaardige voor-
Een hovenier had met zeer groote
kosten zijn tuin afgeschoten met ijzer
gaas, opdat de konijnen zijn groenten
Toen eerst dacht hij aan den
hem zijn kind teruggegeven had. Deze
lag voor dood aan zijn voeten.
De boschwachter van den graaf, die
ook bij dc vervolgers -behoorde, had
zich over hem gebukt.
„Hij heeft een schot in de borst'
zeidc hij.
Men brak eenige sterke takken va
de boomen. enkelen trokken hun jassen
uit en de gewonde werd tiaar opgelegd
cn zoo, zeer voorzichtig, naar het kasteel
gedragen.
De gewonde was Robin.
Wat was er met hem gebeurd
Toen llij in groolcn angst voor ont
dekking. was weggevlucht nam hij den
weg terug, dien hij met zijn makker ge
komen was. Zij hadden bij zich een
eenvoudige sterke slee, met twee stevige
paarden bespannen, die tusschen de
boomen verborgen waren, niet dikke
dekens bedekt.
Hoe hij spoedig de slede bereikt had,
wist hij zelf niet, maar eerst, toen hij
daar was. kreeg hij ecnigermate zijn
bezinning terug. Ach, hoe verafschuwde
hij zijn ellendige daad, hoe verafschuwde
hij zich zclven. Zijn ecnigst verlangen
was nu weg te komen, ver van hier.
Maar hij mocht zijn makker niet zonder
dc slede achterlaten, hij mocht hem de-
kans van ontvluchten niet ontnemen.
Hij wachtte dus. maar het wachten
viel hem vrccsclijk lang. Als Jean hem
dadelijk nagekomen was, kon hij reeds
hier zijn, wat deed hij daar dus nog
langer, zou men hem gevangen geno
men hebben? liet was mogelijk, maar
llij moest toch wachten, Eduard wist,
dat Jean hein niet verraden zou en hij
was blij, dat zijn makker hem niet kende
als de zwager van den kasteelheer. Dat
had hij den inbreker niet meegedeeld.
Eindelijk hoorde hij gerucht en
Jean verscheen met een pak in den
arm. Was het den ellendeling dan toch
gelukt iets van waarde mede te nemen.
„Mooi", riep de inbreker hem toe,
„dat gij mij gewacht hebt, trouwens ik
rekende daarop en gij hebt nu ook recht
op dc helft van den buit.
Terwijl hij zoo sprak, had Robin de
paarden reeds midden op den weg ge-
leid.
„Ik wil van den buil niets", zcide hij
kortaf, „kom, stap in, geef mij dat pak
^Voorzichtig", zei Jean, hem het pak
toereikend.
Maar toen Robin het in handen kreeg,
riep hij uit
„Maar mijn God, wat is het?"
„Het is de jongen."
„Alphons?"
„Hoe hij heet, weet ik niet. is het
geen prachtig idee van me. Maar we
spreken cr straks over. Vooruit, hier
van daan. het wordt hoog tijd".
Robin rilde van afschuw.
„Neen", zeide hij vastbesloten, „niet
hier vandaan. Gij wilt ons toch niet tot
