Effecten. Coupons, Prolongatie
Safe Deposit.
mdj
DE EEMBODE
KATHOLIEK NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR AMERSFOORT EN OMSTREKEN
KANT OOR LANGEGRACHT 28. AMERSFOORT
VRIJDAG 27 SEPTEMBER 32E JAARGANG No. 52
|"\it Blad verschijnt Dinsdag- en Vrijdag-
middag. Prijs per drie maanden 65 ct.;
buiten de stad Amersfoort 70 cl. Afzonder-
ijke nrs. 5 ct. per exemplaar. Abonnemenfen
kunnen elke weck ingaan, doch opzegging
van abonnement moet geschieden vóór den
aanvang van een nieuw kwarlaal.
„Wat is waarheid?"
't Was Pilatus die bovenstaande vraag
stelde aan Jezus, nadat deze gezegd
had „Daartoe ben Ik geboren en daar
toe in de wereld gekomen, om der
waarheid getuigenis te geven. Een
iegelijk die uit de waarheid is, hoort
mijne stern". Maar inplaats van Jezus'
antwoord af te wachten „ging hij an
dermaal tot de Joden".
Met Pilatus zijn er nog velen, die
deze vraag stellen. Maar ook zij willen
't antwoord niet hooren van Jezus,
maar gaan liever raar 2ijnc vijanden
om dan aan te landen in een rijk van
„Anarchie" of rond te zwalken.
Onbegrijpelijk wat al antwoorden op
deze vraag gegeven zijn.
Zoo zijn er b. v. die beweren„al
ons kennen is slechts subjectief, slechts
relatief, d. w. z. 't geldt alleen voor mij.
Absolute waarheid bestaat er niet,
althans wij kunnen haar niet kennen,
of zeker kunnen we niet weten of wij
ze hebben-". Maar kan ik aldus rede
neerende, dan ook weten of ik Hol
lander dan wel Pruis ben Kan ik
weten, ei' Napoleon, Bismark enz. be
staan hebben
Anderen op de wateren der twijfel
zucht rondzwalkend meencn een red
plank te grijpen als ze beweren de
levensvragen hebben meerdere oplos
singen. Waarom toch aldus /.ij
zou de waarheid der cene wereldbe
schouwing een bewijs moeten zijn voor
de valschheid eener andere Waarom
kunnen beide niet waar zijn Maar
zulke beweringen druischen toch te
veel in tegen de eischen van ieder
gezond menschenverstand, zeker ten
minste als die wereldbeschouwingen
zich over een en dezelfde zaak uit
spreken. Zegt de eenGod bestaat,
en een anderGod bestaal niet, dan
kunnen beide deze beweringen onmo
gelijk tegelijk waar zijn. Zoo min als
tegelijk waar kan zijn Holland bestaat
en Holland bestaat niet. Een van de
twee 't bestaat óf 't bestaat niet.
Maar nu hebben sommigen er weer
iets arders op gevonden. Wal spreekt
ge (aldus zij) van onveranderlijke waar
heid Ook de waarheid is een kind
van haar tijd, dus veranderlijk. Wal
nu waar is, kan vroeger of later op
perbest onwaar geweest zijn of worden."
Maar ook deze bewering strijdt tegen
alle logica. Let wel: we hebben hit
hier niet over wat ooit als waarheid
gehouden is, maar over wat wezenlijk
waarheid is. Immers heeft God de
wereld geschapen, dan Is en blijft dit
een waarheid zoowel ru als na duizend
jaar, dan is dat een waarheid geweest
van af 't eerste bestaan der wereld en
zal het ten allen tijde waarheid blijven.
Maar klinkt het weer van een
andere zijde de waaiheid hangt af
van temperament en karakter. En dan
beroept men zich op Fichte de waar
heid hangt af van 's nrenschen tempe
rament en karakter. Dit is een al te
kras zweren op 's „meesters" woorden,
een al te dwaas buigen. Te duidelijk
OE VINGER GODS.
Dien zelfden dag stortte Leo in de
handen eens priesters eene som
van tienduizend franken, om verdeeld
te worden onder de weduwen en weezen
der Lyoosclie slachtoffers. Tweed igcn
later voegde hij zich weder bij zijn
regiment, waar een klacht van de volks
vertegenwoordigers en eene aanklacht,
van Reno hem verbeidden. Alleen aan
den machtigen invloed van den generaal
Kelleiman had hij het danken, dat hij
niet op het schavot met zijn leven voor
de aan den moordenaar zijns broeders
toegediende stokslagen boette.
Met oenen door onmachtige woede
overprikkelden ijver zette Reno, genezen
van zijne kneuzingen, welke hij aan een
val van zijn paard toeschreef, den loop
zijner gruweldaden voort. Met wellust
1 zag hij het bloed zijner slachtoffers
slioomcn, schiep er behagen in, om
zijne vingers in de lillende wonden te
steken, en zijn oor op de borst zijner
t slachtoffers te leggen, ten einde de klop-
pingen van een hart waar te nemen,
dat weldra verstijfd zou zijn. Hij ver-
- ander de van woonplaats en nam zijn
intrek op de eersle verdieping van een
huis op de Place des Tcrrcaux, waai
hij op zijn gemak zonder uit te gaan,
de terechtstellingen van iederen dag kon
aanschouwen.
In dien tusschentijd nam Leo, onze
voor ieder gezond menschenverstand.
dat het waar-zijn of het niet-waar-zijn
van het b.v. „God heeft de wereld
geschapen" of van het „wij zijn op
aarde om God te dienen", allerminst
afhangt van mijn temperament, van
mijn karakter, zoo min als het „Ko
ningin Wilhelmina bestuurt Nederland",
of het „als Neerlandsche burgers zijn
we verplicht de Kederlandsche wet te
onderhouden."
Doch misschien geeft de ontwikke
lingstheorie een oplossing Wat ge
makkelijker dan te beweren, dat de
vormen van planten en dieren zich in
den loop der tijden wijzigdenzoo
wijzigen zich ook do denkbeelden. Dat
sommige denkbeelden over zaken zich
in den loop der tijden gewijzigd hebben,
zal wel waar zijn maar dat de waar
heid zelf zich tot onwaarheid zou kun
nen vervormen of uit onwaarheid de
waarheid zich van zelf zou ontwikkelen,
is toch ar te kras. Heeft 2 X - 4
zich soms langzamerhand ontwikkeld
uit 2 X 2 1 i
Wijl 't sommigen te duidelijk was,
dat ook bij een ontwikkelingstheorie
in dezen geen heil te vinden is, hebben
ze iets nieuws bedacht. Men is zijn
toevlucht gaan nemen tot wat men
noemt: 't Pragmatisme. „Waai" moet
bij de Pragmatisten dan zooveel be-
teekencn als wat praktisch, wat bruik
baar, wat nuttig is. Derhalve die leer
die me rijk en gelukkig maakt, dat is
de ware.
Maarrijk en gelukkig maakt
waarin Want daar komt het op aan.
Een roover houdt er 't princiep op na
steel maar en zooveel je kunt, want
dat maakt rijk en volgens mij ook ge
lukkig: is dat daarom een waar prin
ciep De christen zegtmijn geluk
ligt niet op deze wereld, dus heb ik
het dóór ork niet te zoeken de ma
terialist integendeel zal 't enkel zoeken
in dit aardsche. Wat de eerste bruik
baar en nuttig oordeelt, zal de ander
vaak als zoodanig minachten en om
gekeerd.
Een andere oplossing. Waarom ons
te bekommeren aldus de wijsgeer
Lessing om 't bezit der waarheid r
't Streven daarnaar is veel meer waard.
Tot verdediging dezer dwaze stelling
beroept men er zich dan op, dat 't bezit
der waarheid den rnensch maar verder
zou doen indommelen en 't niet-meer
streven, 't nlet-mecr-dorsten naar de
waarheid zou indruischen tegen een
mcnschwaardrg bestaan.
Weer groole woorden. Verbeeld u
iemand, die brandend van verlangen
is naar de noodige kennis voor 'n
examen, maar het niet-menschwaardig
vindt, als hij weet wat voor 't examen
vereischt wordt 1 Iemand die geweldigen
dorst heeft, maar zielsblij dat hij geen
water- kan vinden Dorst hebben naar
waarheid, maar toch ze liefst niet vin
den is dat geen tegenspraak En ook
meent inen nu wezenlijk, dat onze geest
zal indommelen, als we zoo gelukkig
zijn er een wereldbeschouwing op na
te houden Dommelde dan de geesl
van Augustinus in, nadat hij de chris
telijke levensbeschouwing had aange
nomen Of vlamde toen vooral zijn
machtige geest niet op 't Gebied van
wat gekend kan worden is zoo ont-
zaglijk groot, dat Newton al ons kennen
bij wat gekend kan worden als een
paar schelpjes beschouwde, opgeraapt
dappere luitenant, deel aan den krijgs
tocht naar Italië. Zijn kolonel beweerde,
dat zijn moed dien des leeuws, waar
mede zijn naam synoniem was, even
aarde. Meer dan eens zocht hij, in het
gewoel van den strijd vergetende, dat
hij nog eene moeder bezat, wier eenige
lieveling hij was, een roemrijke dood in
de voorste gelederenmaar de dood
trof hem niet, zijn uur was nog niet
gekomen. Wanneer hij zich echter, meer
meester van zijne droefheid, kon troosten
over het verlies zijns broeders, door de
itoop hem eenmaal in den hemel te
zullen wederzien, dan herleefde de ge
dachte aan zijne moeder met vernieuwde
kracht in zijn binnenste. Hij beminde
zijne moeder met hartstochtelijkheid, en
hij kon haar niet in zijne armen, aan
zijn hart drukken, niet meer tot haar
zeggen moeder, ween niet meer... ik
ben bij u, om u te verdedigen, te be
schermen en lief te hebben In die
oogenblikken van zwaarmoedigheid was
de arme Leo diep te beklagen.
Eens, dat er een wapenstr.stand ge
sloten was, maakte hij daarvan gebruik,
om bij zijn kolonel een ntaand verlof
aan te vragen deze stond hem dit des
te gereeder toe, daar hij bij het laatste
gevecht eene wonde bekomen had. Hij
reisde terstond naar Lyon af.
Hevig klopte zijn hart, toen hij in
liet verschiet den witten toren van O. L.
Vrouw van Fourvicres, die bescher
mende baken van zijne geboortestad.
op 't strand, terwijl nog millioenen en
millioenen verborgen liggen op den
bodem van den onmelelijken oceaan.
„Pilatus zeide dan tot Hem „Wat
is waarheid maar in plaats van 't ant
woord af te wachten van Hem die is
de Weg, de Waarheid en 't Leven,
begeeft hij zich andermaal tot Jezus'
vijanden, En 't gevolg? Voor Jezus
kiest hij Birrabas. maar Jezus gaf hij
over aan den wil der Joden, nadat Hij
gegeeseld was, orrt nu gekruisigd te
worden (Luc. Matt.).
Een in-treurige figuur die Pilatus.
Helaas zóó zijn er meer. T. G.
„Jacob van Campen."
Naar aanleiding van een bericht on
der „Amersfoort", waarin werd mede
gedeeld hoe 't schoolhoofd Prins als
pracses der Vrijmetselaars-loge „Jacob
van Campen" het ontslapen raadslid
Van der Wal al§ loge-biorder herdacht,
vroeg een onzer lezers ons hoe die
loge aan haar naam kwam.
Een lastige vraag.
We vermoeden dat de loge. met
haar bouw-syinbohek (hem emblemata
zijn veelal passer, driehoek enz.) den
beroemden bouwheer Van Campen,
,,d'Aertsbouwheervolgens onzen groo-
ten Vondel, a's patroon heeft gekozen,
wijl hij nabij Amersfoott jarenlang
woonde als heer van Randebroek, aan
den Htiligetibergerweg.
Onjuist is het Jacob van Campen
als aan de vrijmetselarij verwant te be
schouwen.
De beroemde bouwmeester van het
Arasterdamsche Raadhuis was remon
strant en ging, op gevorderden leeftijd
gekomen, tot de aloude Roomsche
Moederkerk terug.
Hij werd bekeerd door een pater
Jezuïet die destijds de zielzorg had over
de verdrukte Roomsche kudde in onze
vaderstad, zooals het volgende zal leeren
Tot de ijverigste Priesters, die ir
onze Nederlanden aan de handhaving
en 't herstel van het aloude geloof ge
arbeid hebben, behoord-n drie zones
uit cene Amsterdainsche familie, ge
naamd Nieuwcriborch, alias Atckemade.
Zonder iets van elkanders voornemen
te weten, begaven zij zich ten zelfden
dage op reis, en ontmoetten eikaar,
in de hoogste verwondering, maar te
gelijk met de innigste vreugde, in het
noviciaat der Vaders van de Sociëteit
van Jezus te Mechelcn.
De jongste broeder heette Theodorus
en was m het Zwolsche en later te
Alkmaar werkzaam. De middelste was
Henricus, die o.a. te Amsterdam
„den Saeyer" heeft gestaan, waar hij
in Nov. 1680 overleed en opgevolgd
werd door zijn broeder Joannes, die
daar tot zijn dood toe verbleef. Maar
voor dat die dood een einde aan
aardschen arbeid maakte, had hij r
nige ziel tot de waarheid gebracht.
Geboren 17 Sept. 1617 vond u
hem in 1649 predikend en de sa<
menten bedienend te Alkmaar
1666 tot 1680 woonde hij in den Bosch,
en in de jaren 1651—1665 was hij
Pastoor te Amersfoort.
Het eerste kerkje der gemeente
den H. Franciscus Xaverius (dat op
Goeden Vrijdag van bet jaar 1716 door
een brand geheel verwoest is) stond
aan de westzijde der pastorie, tusschen
het oog kreeg O 1 hoe beefde de
jongeling van onrust en ongeduld bij
het naderen van de woning, waar hij
het levenslicht aanschouwd had
Akelige voorgevoelens martelden even
wel meer en meer zijn geest, naarmate
hij het doel zijner reis nader trad. Ik
zal te laat komen, sprak hij bij zich
zeiven; ik zal mijne moeder niet weder-
Het huis zijner moeder was gesloten;
de deur verzegeld,
•Te laatte laat I O mijn God ik
ben te laat gekomen! snikte hij,
de hevigste vertwijfeling ter prooi.
Zoodra hij eenigermate geregeld kon
nadenken, begon hij zich echter ov
zijn misschien ongegronde vrees
schamen, en snelde naar een zijner
de nabuurschap wonende vrienden.
«Waar is mijne moeder toch vroeg
hij dezen met tranen in de oogenwaai
is mijne moeder?»
Zijn vriend bewaarde een onheilspel
lend zwijgen.
«Waar is mijne moeder?» herhaalde
Leo; -ik vraag u waar mijne inoedcr is,"
«Zij is in zekerheid bij de mijne
\Vaar dan?»
Dód», waar de goddeloozen haar
niet meer kunnen bei eiken,"
Kunt gij mij bij haar brengen Zoo
ja, laat ods dan gaan, ik wil haar zien.»
Het zij zoo," antwoordde Frederik...
-volg mij.»
Zij gingen ongeveer twintig
het achterhuis van den pastoor en het
achtergedeelte der kapel van St. Ag-tlia.
't Was van de straat af niet zichtbaar.
De toegang tot de kerk was langs een
aan den stadswal, door den tuin
den pastoor, welke trap den i aam
droeg vau l'apentrap of Monnikvntrap.
Op een donkeren avond van Januari
het jaar 1656 zag men tusschen de
gcloovigen, die van tijd tot tijd den
insluipen en de trap beklimmen,
heer binnen gaan, met een zwaiten
mantel om, en ccn rol in de hand. die
tot de gewone vesper- of lof-
bezoek- r* scheen te behooren. Op het
spoor :r andaen kost bet hem echter
geen moeite den weg te vinden, en hij
nor.t dan nok de namiddaggodsdier-st-
fening in het flauw verlicht, maar
volgcp.opt kerkje met stichting bij.
Nadat de Priester het altaar verlaten
heefi. richtte hij zich tot den peisoon,
die het kostersambt waarnam, en deze
leidde hem, binnen door, ccnige oogen
blikken later bij Pater Joannes van
Alckemade binnen,
..Wel, Mijnheer van Campen,"
zeide deze„hoe later op den avond,
hoe schooner volk 1 en gij komt zoo
door de kerk
„Ja, Pastoor 1" zeide Van Campen,
,ik heb mij eindelijk eens van een
plicht willen kwijten, dien ik sinds lang
op mij genomen had
„Daar was zoo'n haast niet bij,"
zeide Pater Alckemade, naar de rol
„Neen, Pater 1 dat bedoel ik niet,"
antwoordde Van Campen. „Ik had een
Vader-ons te bidden ter gedachtenis
r voor jaren met mij bevriende,
en ik meende, ik kon dat nergens
beter doen dan in uwe kerkMaar
nict-le-inin, ik heb uw bouwplan óok
•gebracht...."
n Jacob van Campen ontrolde de
teekemng. die hij. op verzoek van Pr.
Alckemade, van eene voorgenomen
im nering van kerk en pastorie
gemaakt had.
Een allengs ernstiger wordend ge
sprek hield beide mannen langen tijd
„Helaas." zeide de Pater eindelijk,
.dikwijls beslissen onze opvoeding en
de voorgang onzer vaderen, onze
familie-overleveringen, over onze ge-
heelc geestesrichting."
„Wat die overleveringen betreft,"
zeide Van Campen, „ik heb ze zoo
schoon als icmantVan mij heeft
het lot gewild, of laat ik liever zeggen
het Godsbestuur, dat ik het Stadhuis
Amsterdam zc stichten, maar
honderd maal, als ik hst werk ging
nazien, heb ik mij gevraagd, of deze
kostbare schepping niet ijdel en nietig
was, als ik ze vergeleek, bij het werk
van een mijner voorvaders In rechte
lijn, die de kerk gebouwd heeft, welke
naast mijn raadhuis staat. Willi m Eg-
gaert, de bouwheer der Nieuwe Kerk,
mijn oudvader, en hij voerde den
van Heer van Randebroeck zoo
als ik."
Weinige maanden na dit gesprek,
schreef de rustige hand eens Jezuïets
het volgend zedig bericht, en zond het
zijnen Overheden te Rome toe
Bij dezen (nieuw bekeerde: Joannes
van Rcnesse, Heer van Wi lp) hebt
gij naar verdienste aan te t
den beroemden Bouwmeester
Amaterdamsche Stadhuis. Te Amers
foort knoopte hij kennis aan met onzen
Priester Joannes van Alcinade, door
wien hij geraadpleegd was over den
bouw van een nieuw huis. Dit was de
grondslag van zijn geluk, waaraan door
eene doodelijke ziekte en door de toe
treding tot het katholiek geloof, van
hem die vroeger geenerlei sekte had
aangekleefd, de kroon werd opgezet.
„Bij zijne uitvaart deden vijf wereld-
Priesters dienstonze pater hield de
lijkrede. Zijne oprechte en vurige be
keering tot het geloof was aan zeer
velen tot stichting, terwijl hij in den
Hemel een nog heerlijker paleis ging
terug vinden, dan het Stadhuis te Am
sterdam door hem gebouwd." T. G.
toen Frederik voor een groot ge
bouw stilstaande, drie malen op een
laag deurlje klopte, dat onmiddellijk
voor hem geopend werd.
Aan cc »e vrcese'jjke ontroering ter
prooi, greep Leo, die zich nauwelijks
kon staande houden, zijn vriend bij den
arm en was op het punt hem eene
vraag te doen, welke aanhoudend op
zijue lippen gezweefd had, doch die hij
tot dusverre den moed niet gehad had,
oin uit te spreken. Maar ook ditmaal
ontzonk hem de moed en sprakeloos
stapte hij verder. Zij gingen verscheidene
ledige kamers door, klommen een wen
teltrap af en eene deur openende, ston
den zij op het kerkhof van een nonnen
klooster. Leo maakte werktuigelijk een
kruis bij het zien van een gebroken
kruis, dat naast een der grafheuvels lag.
De Jacobijnen vervolgden de dooden
lot in hunne graven.
Frederik! zult gij mij nu zeggen,
waar mijne moeder is fvroeg Leo met
een gesmoorde slem.
«Dóór, antwordde deze, hem op den
met gras begroeiden grasheuvel wijzen
de, waarnaast het gebroken kiuis lag.
Als van den donder getroffen, viel
Leo met htt gelaat plat op den grond,
maar bijna terstond weder opspringende,
vroeg hij, zonder eenen traan te stoiten
Zij hebben haar vermoord, niet waar,
Frederik
Frederik noemde fluisterend dco naam
van Reno.
COMMANDITAIRE BANKVEREENIGING
H. L. A. DULLAERT Co.
AMERSFOORT, SCHERPENZEEL, SOEST, UTRECHT
Tel. Interc. 363. Tel. Interc. 2. Tel. Interc. 6. Tel Interc. 460
Binnenlandsche Berichten.
landbouw, nijverheid
handel heeft beslist, dat aan land
bouwers zal worden toegestaan om.
evenals zulks ten aanzien van aardap
pelen, peulvruchten en andere land
bouwproducten het geval is. desge-
wenscht eene zekere hoeveelheid tarw -,
rogge en boekweit uit eigen oogst te
behouden ten behoeve van zich zelf
de op het bedrijf wonende vast
arbeiders met hunne gezinnen, benevens
dat zal worden toegestaan, dat gerst
tot gort wordt gepeld, mits dit geschiedt
uit de hoeveelheden, die als veevoeder
gelaten zijn, zulks onder voorwaarde,
dat de betrokkenen afstand doen van
hunne broodkaarten en ba: s, recht ge
vende op die producten, die de betrok-
nen zelf veib.iuwden.
De noodige beschikkingen, waarin
ook de datum van inwerkingtreding
dezer regeling zal worden genoemd,
zullen binnenkort in de Staatscourant
verschijnen.
Verwacht wordt, dat de productie
in broodkoren en teveri.ig aan de
regeering van de overschotten hierdoor
sterk zat worden bevorderd.
Opslag van aardappelen.
Daar gebleken is, dat het bericht
omtrent den opslag van aardappelen,
dien de regcering voornemens is aan
particulieren toe te staan, aanleiding
heeft gegeven tot twijfel, of deze opslag
buiten het rantsoen zal vallen, kan
worden medegedeeld, dat zulks geens
zins de bedoeling is, maar dat, evenals
bij den opslag van kolen, de opgeslagen
.hoeveelheden in mindering zullen wor
den gebracht van het gehecle rantsoen,
Oe eenheiilssigaar.
Het denkbeeld van de verstrekking
in éc.'iheidssïgaren is, naar wij van
bevoegde zijde vernemen, bij den te-
genwoordigen minister van landbou*.
nijverheid en handel, nog in overwc
ging, maar het staat volstrekt niet vast
of er van die verstrekking nog iets
komen zal. Naar men weet. was liet
beschikbaar stellen van cé iheids-sigaren
gekoppeld aan den uitvoer naar het
buitenland. Aangezien deze uitroer
thans geheel is stopgezet, kan in elk
geval het denkbeeld, gelijk het was
ontworpen, voorloopig niet worden
verwezenlijkt.
Aardappelen, overgenomen door de
Regeering.
De Minister van Landbouw, Nijver
heid en Handel brengt ter kennisdat
de gcheele aardappeloogst 1918 door
de Regeering wordt overgenomen en
dus terstond bij het oogsten eigendom
van de Regcering wordt, zoodat ver-
bruik en all: vering uitsluitend geoor
loofd is voor zoover en overeenkom
stig heigeen door den Minister ter zake I
zal worden bepaald dat reed* in uit
zicht werd gesteld, dat aar. verbouwer*
aardappelen voor eigen gebnnk zullen
word;n gelaten en dat het normaal
rantsoen is vastgesteld op 4 H.L. ,'i
70 K G.
Defensie Commissie-
Het Bestuur van den Alg. Bond van
R. K. Kiesvereenigingcn heeft cene
Commissie ingesteld, teneinde, vooral
in het licht der ontwapeningsgedachte.
het vraagstuk der verdediging van Ne-
derland en zijne koloniën zoowel uit
een principieel als uit een pracusch
oogpunt in vollen omvang te"onder
zoeken en de resultaten van dat onder
zoek in een aan het Bondsbestuur uit
te brengen rapport neder te leggeu cn
heelt in die Commissie benoemd
Tot lid en VoorzitterMr. Dr. G.
Baron van Hugenpoth lot Aerdt, Lid
van den Raad van State, te 's-Ha^e.
Tot ledenF. J. H. Evers, Hoofd
aalmoezenier bij het leger te velde, lid
van den Raad van Defensie, te 's-Ha;.-
P. J. van Munnckrede, Kapitein van
den Generaleo Staf, leeraar aan dc
Hoogete Krijgsschool te 's-Hagei)i.
J. B. Kors O. P., Hooglecraar ui de
'Thomistische wijsbegeerte aan hrt Si.
Thomas-College te Huissen Mr. J. B.
Bomans, Lid van de Tweede Kamer
Die eerlooze!> riep Leo uit; hij
altijd hij -
Drie dagen lang lag Leo in ijlende j
koortsen hij had bijna geheel het ge
bruik zijner rede verloren en ware
ongetwijfeld gestorven, hadde de dorst
naar wraak, welke ondanks zijne ij hoof
digheid hem altijd bijbleef, hem niet
als het ware aan het leven geboeid.
Frederik week niet van de lijdens
sponde zijns vriendshij wilde door
zijne vriendschap de leegte aanvullen,
welke de bloedmannen van de omwen
teling in zijn hart hadden doen ontstaan.
Hij stelde zijoe eigene droefheid ter
zijdé, om in zijne ziel naar vertroostingen
te zoeken, waarmede hij de vertwijfeling
van den armen Leo zou kunnen doen
bedaren.
Waarde vriend,» zeide hij menig
maal lot hem, als hij hem na zijne her
stelling dikwijls geheele uren achtereen
in sombere gepeinzen verdiept zag,
- waarom zouden wij ons bekommeren
om de dreigende onweerswolken, welke
de booze menschen boven de hoofden
der rechtvaardigen doen samenpakken.
De hand van den almachtigeu God, dieD
wij aanbidden, zal weldra zijn hemel
openen, om ons met een straal van
zijn goddelijk licht te beschijnen. Dan,
waarde vriend, dan zal de moedige
man, die in dc beproeving sterk ge
weest is, even als de trolsclic eik u
een geweldigen orkaan de kruin lierdi
dan ooit veiheft, het hoofd weder op
steken, dan zullen wederom dagen van
geluk en vrede voor ons aanbreken
Geloof mg, beste Leo, het geheim dc;
berusting is in de hoop vervat."
De hoop - antwoordde Leo
hoop bestaat met meer, daar, wazr üc
weikelijkhcid aanwezig is. Getukki..
dagen zegt gij Er bestaat geen gein
)or mij op aarde. Door de voor
werpen mijner liefde te dooden, hu-
ben de boozen alle veerkracht a.n
mijne ziel ontnomen... ik ben voortaau
dood voor alle genietingen des har:.
Neen, Frederik, er kunnen gecne dagen
van geluk meer voor mij aanbn
Doch ja een enkele misschien d
der wrake
Leo, de luitenant der huzaren, w:i
altijd tc midden van de verleidingen c
slechte voorbeelden, waaraar. dc knj
op zijne loopbaan meer
iemand anders is blootgesteld, aan
godsdienstige grondregelen en
schriften, welke zijne brave moedli
zijne vroege jeugd had i
oor oogen gehouden, gcu.
bleven. Hij besloot, al voren»
loftijd verstreken was. een
plicht te vervullen waaraan h
verre nog niet gedacht hau
zich te veel met het smeden v ik
zuchtige ontwerpen bezig gv!..
(Wordt verv