Effecten. Coupons, Prolongatie Safe Deposit. mdj DE EEMBODE KATHOLIEK NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR AMERSFOORT EN OMSTREKEN KANT OOR LANGEGRACHT 28. AMERSFOORT VRIJDAG 27 SEPTEMBER 32E JAARGANG No. 52 |"\it Blad verschijnt Dinsdag- en Vrijdag- middag. Prijs per drie maanden 65 ct.; buiten de stad Amersfoort 70 cl. Afzonder- ijke nrs. 5 ct. per exemplaar. Abonnemenfen kunnen elke weck ingaan, doch opzegging van abonnement moet geschieden vóór den aanvang van een nieuw kwarlaal. „Wat is waarheid?" 't Was Pilatus die bovenstaande vraag stelde aan Jezus, nadat deze gezegd had „Daartoe ben Ik geboren en daar toe in de wereld gekomen, om der waarheid getuigenis te geven. Een iegelijk die uit de waarheid is, hoort mijne stern". Maar inplaats van Jezus' antwoord af te wachten „ging hij an dermaal tot de Joden". Met Pilatus zijn er nog velen, die deze vraag stellen. Maar ook zij willen 't antwoord niet hooren van Jezus, maar gaan liever raar 2ijnc vijanden om dan aan te landen in een rijk van „Anarchie" of rond te zwalken. Onbegrijpelijk wat al antwoorden op deze vraag gegeven zijn. Zoo zijn er b. v. die beweren„al ons kennen is slechts subjectief, slechts relatief, d. w. z. 't geldt alleen voor mij. Absolute waarheid bestaat er niet, althans wij kunnen haar niet kennen, of zeker kunnen we niet weten of wij ze hebben-". Maar kan ik aldus rede neerende, dan ook weten of ik Hol lander dan wel Pruis ben Kan ik weten, ei' Napoleon, Bismark enz. be staan hebben Anderen op de wateren der twijfel zucht rondzwalkend meencn een red plank te grijpen als ze beweren de levensvragen hebben meerdere oplos singen. Waarom toch aldus /.ij zou de waarheid der cene wereldbe schouwing een bewijs moeten zijn voor de valschheid eener andere Waarom kunnen beide niet waar zijn Maar zulke beweringen druischen toch te veel in tegen de eischen van ieder gezond menschenverstand, zeker ten minste als die wereldbeschouwingen zich over een en dezelfde zaak uit spreken. Zegt de eenGod bestaat, en een anderGod bestaal niet, dan kunnen beide deze beweringen onmo gelijk tegelijk waar zijn. Zoo min als tegelijk waar kan zijn Holland bestaat en Holland bestaat niet. Een van de twee 't bestaat óf 't bestaat niet. Maar nu hebben sommigen er weer iets arders op gevonden. Wal spreekt ge (aldus zij) van onveranderlijke waar heid Ook de waarheid is een kind van haar tijd, dus veranderlijk. Wal nu waar is, kan vroeger of later op perbest onwaar geweest zijn of worden." Maar ook deze bewering strijdt tegen alle logica. Let wel: we hebben hit hier niet over wat ooit als waarheid gehouden is, maar over wat wezenlijk waarheid is. Immers heeft God de wereld geschapen, dan Is en blijft dit een waarheid zoowel ru als na duizend jaar, dan is dat een waarheid geweest van af 't eerste bestaan der wereld en zal het ten allen tijde waarheid blijven. Maar klinkt het weer van een andere zijde de waaiheid hangt af van temperament en karakter. En dan beroept men zich op Fichte de waar heid hangt af van 's nrenschen tempe rament en karakter. Dit is een al te kras zweren op 's „meesters" woorden, een al te dwaas buigen. Te duidelijk OE VINGER GODS. Dien zelfden dag stortte Leo in de handen eens priesters eene som van tienduizend franken, om verdeeld te worden onder de weduwen en weezen der Lyoosclie slachtoffers. Tweed igcn later voegde hij zich weder bij zijn regiment, waar een klacht van de volks vertegenwoordigers en eene aanklacht, van Reno hem verbeidden. Alleen aan den machtigen invloed van den generaal Kelleiman had hij het danken, dat hij niet op het schavot met zijn leven voor de aan den moordenaar zijns broeders toegediende stokslagen boette. Met oenen door onmachtige woede overprikkelden ijver zette Reno, genezen van zijne kneuzingen, welke hij aan een val van zijn paard toeschreef, den loop zijner gruweldaden voort. Met wellust 1 zag hij het bloed zijner slachtoffers slioomcn, schiep er behagen in, om zijne vingers in de lillende wonden te steken, en zijn oor op de borst zijner t slachtoffers te leggen, ten einde de klop- pingen van een hart waar te nemen, dat weldra verstijfd zou zijn. Hij ver- - ander de van woonplaats en nam zijn intrek op de eersle verdieping van een huis op de Place des Tcrrcaux, waai hij op zijn gemak zonder uit te gaan, de terechtstellingen van iederen dag kon aanschouwen. In dien tusschentijd nam Leo, onze voor ieder gezond menschenverstand. dat het waar-zijn of het niet-waar-zijn van het b.v. „God heeft de wereld geschapen" of van het „wij zijn op aarde om God te dienen", allerminst afhangt van mijn temperament, van mijn karakter, zoo min als het „Ko ningin Wilhelmina bestuurt Nederland", of het „als Neerlandsche burgers zijn we verplicht de Kederlandsche wet te onderhouden." Doch misschien geeft de ontwikke lingstheorie een oplossing Wat ge makkelijker dan te beweren, dat de vormen van planten en dieren zich in den loop der tijden wijzigdenzoo wijzigen zich ook do denkbeelden. Dat sommige denkbeelden over zaken zich in den loop der tijden gewijzigd hebben, zal wel waar zijn maar dat de waar heid zelf zich tot onwaarheid zou kun nen vervormen of uit onwaarheid de waarheid zich van zelf zou ontwikkelen, is toch ar te kras. Heeft 2 X - 4 zich soms langzamerhand ontwikkeld uit 2 X 2 1 i Wijl 't sommigen te duidelijk was, dat ook bij een ontwikkelingstheorie in dezen geen heil te vinden is, hebben ze iets nieuws bedacht. Men is zijn toevlucht gaan nemen tot wat men noemt: 't Pragmatisme. „Waai" moet bij de Pragmatisten dan zooveel be- teekencn als wat praktisch, wat bruik baar, wat nuttig is. Derhalve die leer die me rijk en gelukkig maakt, dat is de ware. Maarrijk en gelukkig maakt waarin Want daar komt het op aan. Een roover houdt er 't princiep op na steel maar en zooveel je kunt, want dat maakt rijk en volgens mij ook ge lukkig: is dat daarom een waar prin ciep De christen zegtmijn geluk ligt niet op deze wereld, dus heb ik het dóór ork niet te zoeken de ma terialist integendeel zal 't enkel zoeken in dit aardsche. Wat de eerste bruik baar en nuttig oordeelt, zal de ander vaak als zoodanig minachten en om gekeerd. Een andere oplossing. Waarom ons te bekommeren aldus de wijsgeer Lessing om 't bezit der waarheid r 't Streven daarnaar is veel meer waard. Tot verdediging dezer dwaze stelling beroept men er zich dan op, dat 't bezit der waarheid den rnensch maar verder zou doen indommelen en 't niet-meer streven, 't nlet-mecr-dorsten naar de waarheid zou indruischen tegen een mcnschwaardrg bestaan. Weer groole woorden. Verbeeld u iemand, die brandend van verlangen is naar de noodige kennis voor 'n examen, maar het niet-menschwaardig vindt, als hij weet wat voor 't examen vereischt wordt 1 Iemand die geweldigen dorst heeft, maar zielsblij dat hij geen water- kan vinden Dorst hebben naar waarheid, maar toch ze liefst niet vin den is dat geen tegenspraak En ook meent inen nu wezenlijk, dat onze geest zal indommelen, als we zoo gelukkig zijn er een wereldbeschouwing op na te houden Dommelde dan de geesl van Augustinus in, nadat hij de chris telijke levensbeschouwing had aange nomen Of vlamde toen vooral zijn machtige geest niet op 't Gebied van wat gekend kan worden is zoo ont- zaglijk groot, dat Newton al ons kennen bij wat gekend kan worden als een paar schelpjes beschouwde, opgeraapt dappere luitenant, deel aan den krijgs tocht naar Italië. Zijn kolonel beweerde, dat zijn moed dien des leeuws, waar mede zijn naam synoniem was, even aarde. Meer dan eens zocht hij, in het gewoel van den strijd vergetende, dat hij nog eene moeder bezat, wier eenige lieveling hij was, een roemrijke dood in de voorste gelederenmaar de dood trof hem niet, zijn uur was nog niet gekomen. Wanneer hij zich echter, meer meester van zijne droefheid, kon troosten over het verlies zijns broeders, door de itoop hem eenmaal in den hemel te zullen wederzien, dan herleefde de ge dachte aan zijne moeder met vernieuwde kracht in zijn binnenste. Hij beminde zijne moeder met hartstochtelijkheid, en hij kon haar niet in zijne armen, aan zijn hart drukken, niet meer tot haar zeggen moeder, ween niet meer... ik ben bij u, om u te verdedigen, te be schermen en lief te hebben In die oogenblikken van zwaarmoedigheid was de arme Leo diep te beklagen. Eens, dat er een wapenstr.stand ge sloten was, maakte hij daarvan gebruik, om bij zijn kolonel een ntaand verlof aan te vragen deze stond hem dit des te gereeder toe, daar hij bij het laatste gevecht eene wonde bekomen had. Hij reisde terstond naar Lyon af. Hevig klopte zijn hart, toen hij in liet verschiet den witten toren van O. L. Vrouw van Fourvicres, die bescher mende baken van zijne geboortestad. op 't strand, terwijl nog millioenen en millioenen verborgen liggen op den bodem van den onmelelijken oceaan. „Pilatus zeide dan tot Hem „Wat is waarheid maar in plaats van 't ant woord af te wachten van Hem die is de Weg, de Waarheid en 't Leven, begeeft hij zich andermaal tot Jezus' vijanden, En 't gevolg? Voor Jezus kiest hij Birrabas. maar Jezus gaf hij over aan den wil der Joden, nadat Hij gegeeseld was, orrt nu gekruisigd te worden (Luc. Matt.). Een in-treurige figuur die Pilatus. Helaas zóó zijn er meer. T. G. „Jacob van Campen." Naar aanleiding van een bericht on der „Amersfoort", waarin werd mede gedeeld hoe 't schoolhoofd Prins als pracses der Vrijmetselaars-loge „Jacob van Campen" het ontslapen raadslid Van der Wal al§ loge-biorder herdacht, vroeg een onzer lezers ons hoe die loge aan haar naam kwam. Een lastige vraag. We vermoeden dat de loge. met haar bouw-syinbohek (hem emblemata zijn veelal passer, driehoek enz.) den beroemden bouwheer Van Campen, ,,d'Aertsbouwheervolgens onzen groo- ten Vondel, a's patroon heeft gekozen, wijl hij nabij Amersfoott jarenlang woonde als heer van Randebroek, aan den Htiligetibergerweg. Onjuist is het Jacob van Campen als aan de vrijmetselarij verwant te be schouwen. De beroemde bouwmeester van het Arasterdamsche Raadhuis was remon strant en ging, op gevorderden leeftijd gekomen, tot de aloude Roomsche Moederkerk terug. Hij werd bekeerd door een pater Jezuïet die destijds de zielzorg had over de verdrukte Roomsche kudde in onze vaderstad, zooals het volgende zal leeren Tot de ijverigste Priesters, die ir onze Nederlanden aan de handhaving en 't herstel van het aloude geloof ge arbeid hebben, behoord-n drie zones uit cene Amsterdainsche familie, ge naamd Nieuwcriborch, alias Atckemade. Zonder iets van elkanders voornemen te weten, begaven zij zich ten zelfden dage op reis, en ontmoetten eikaar, in de hoogste verwondering, maar te gelijk met de innigste vreugde, in het noviciaat der Vaders van de Sociëteit van Jezus te Mechelcn. De jongste broeder heette Theodorus en was m het Zwolsche en later te Alkmaar werkzaam. De middelste was Henricus, die o.a. te Amsterdam „den Saeyer" heeft gestaan, waar hij in Nov. 1680 overleed en opgevolgd werd door zijn broeder Joannes, die daar tot zijn dood toe verbleef. Maar voor dat die dood een einde aan aardschen arbeid maakte, had hij r nige ziel tot de waarheid gebracht. Geboren 17 Sept. 1617 vond u hem in 1649 predikend en de sa< menten bedienend te Alkmaar 1666 tot 1680 woonde hij in den Bosch, en in de jaren 1651—1665 was hij Pastoor te Amersfoort. Het eerste kerkje der gemeente den H. Franciscus Xaverius (dat op Goeden Vrijdag van bet jaar 1716 door een brand geheel verwoest is) stond aan de westzijde der pastorie, tusschen het oog kreeg O 1 hoe beefde de jongeling van onrust en ongeduld bij het naderen van de woning, waar hij het levenslicht aanschouwd had Akelige voorgevoelens martelden even wel meer en meer zijn geest, naarmate hij het doel zijner reis nader trad. Ik zal te laat komen, sprak hij bij zich zeiven; ik zal mijne moeder niet weder- Het huis zijner moeder was gesloten; de deur verzegeld, •Te laatte laat I O mijn God ik ben te laat gekomen! snikte hij, de hevigste vertwijfeling ter prooi. Zoodra hij eenigermate geregeld kon nadenken, begon hij zich echter ov zijn misschien ongegronde vrees schamen, en snelde naar een zijner de nabuurschap wonende vrienden. «Waar is mijne moeder toch vroeg hij dezen met tranen in de oogenwaai is mijne moeder?» Zijn vriend bewaarde een onheilspel lend zwijgen. «Waar is mijne moeder?» herhaalde Leo; -ik vraag u waar mijne inoedcr is," «Zij is in zekerheid bij de mijne \Vaar dan?» Dód», waar de goddeloozen haar niet meer kunnen bei eiken," Kunt gij mij bij haar brengen Zoo ja, laat ods dan gaan, ik wil haar zien.» Het zij zoo," antwoordde Frederik... -volg mij.» Zij gingen ongeveer twintig het achterhuis van den pastoor en het achtergedeelte der kapel van St. Ag-tlia. 't Was van de straat af niet zichtbaar. De toegang tot de kerk was langs een aan den stadswal, door den tuin den pastoor, welke trap den i aam droeg vau l'apentrap of Monnikvntrap. Op een donkeren avond van Januari het jaar 1656 zag men tusschen de gcloovigen, die van tijd tot tijd den insluipen en de trap beklimmen, heer binnen gaan, met een zwaiten mantel om, en ccn rol in de hand. die tot de gewone vesper- of lof- bezoek- r* scheen te behooren. Op het spoor :r andaen kost bet hem echter geen moeite den weg te vinden, en hij nor.t dan nok de namiddaggodsdier-st- fening in het flauw verlicht, maar volgcp.opt kerkje met stichting bij. Nadat de Priester het altaar verlaten heefi. richtte hij zich tot den peisoon, die het kostersambt waarnam, en deze leidde hem, binnen door, ccnige oogen blikken later bij Pater Joannes van Alckemade binnen, ..Wel, Mijnheer van Campen," zeide deze„hoe later op den avond, hoe schooner volk 1 en gij komt zoo door de kerk „Ja, Pastoor 1" zeide Van Campen, ,ik heb mij eindelijk eens van een plicht willen kwijten, dien ik sinds lang op mij genomen had „Daar was zoo'n haast niet bij," zeide Pater Alckemade, naar de rol „Neen, Pater 1 dat bedoel ik niet," antwoordde Van Campen. „Ik had een Vader-ons te bidden ter gedachtenis r voor jaren met mij bevriende, en ik meende, ik kon dat nergens beter doen dan in uwe kerkMaar nict-le-inin, ik heb uw bouwplan óok •gebracht...." n Jacob van Campen ontrolde de teekemng. die hij. op verzoek van Pr. Alckemade, van eene voorgenomen im nering van kerk en pastorie gemaakt had. Een allengs ernstiger wordend ge sprek hield beide mannen langen tijd „Helaas." zeide de Pater eindelijk, .dikwijls beslissen onze opvoeding en de voorgang onzer vaderen, onze familie-overleveringen, over onze ge- heelc geestesrichting." „Wat die overleveringen betreft," zeide Van Campen, „ik heb ze zoo schoon als icmantVan mij heeft het lot gewild, of laat ik liever zeggen het Godsbestuur, dat ik het Stadhuis Amsterdam zc stichten, maar honderd maal, als ik hst werk ging nazien, heb ik mij gevraagd, of deze kostbare schepping niet ijdel en nietig was, als ik ze vergeleek, bij het werk van een mijner voorvaders In rechte lijn, die de kerk gebouwd heeft, welke naast mijn raadhuis staat. Willi m Eg- gaert, de bouwheer der Nieuwe Kerk, mijn oudvader, en hij voerde den van Heer van Randebroeck zoo als ik." Weinige maanden na dit gesprek, schreef de rustige hand eens Jezuïets het volgend zedig bericht, en zond het zijnen Overheden te Rome toe Bij dezen (nieuw bekeerde: Joannes van Rcnesse, Heer van Wi lp) hebt gij naar verdienste aan te t den beroemden Bouwmeester Amaterdamsche Stadhuis. Te Amers foort knoopte hij kennis aan met onzen Priester Joannes van Alcinade, door wien hij geraadpleegd was over den bouw van een nieuw huis. Dit was de grondslag van zijn geluk, waaraan door eene doodelijke ziekte en door de toe treding tot het katholiek geloof, van hem die vroeger geenerlei sekte had aangekleefd, de kroon werd opgezet. „Bij zijne uitvaart deden vijf wereld- Priesters dienstonze pater hield de lijkrede. Zijne oprechte en vurige be keering tot het geloof was aan zeer velen tot stichting, terwijl hij in den Hemel een nog heerlijker paleis ging terug vinden, dan het Stadhuis te Am sterdam door hem gebouwd." T. G. toen Frederik voor een groot ge bouw stilstaande, drie malen op een laag deurlje klopte, dat onmiddellijk voor hem geopend werd. Aan cc »e vrcese'jjke ontroering ter prooi, greep Leo, die zich nauwelijks kon staande houden, zijn vriend bij den arm en was op het punt hem eene vraag te doen, welke aanhoudend op zijue lippen gezweefd had, doch die hij tot dusverre den moed niet gehad had, oin uit te spreken. Maar ook ditmaal ontzonk hem de moed en sprakeloos stapte hij verder. Zij gingen verscheidene ledige kamers door, klommen een wen teltrap af en eene deur openende, ston den zij op het kerkhof van een nonnen klooster. Leo maakte werktuigelijk een kruis bij het zien van een gebroken kruis, dat naast een der grafheuvels lag. De Jacobijnen vervolgden de dooden lot in hunne graven. Frederik! zult gij mij nu zeggen, waar mijne moeder is fvroeg Leo met een gesmoorde slem. «Dóór, antwordde deze, hem op den met gras begroeiden grasheuvel wijzen de, waarnaast het gebroken kiuis lag. Als van den donder getroffen, viel Leo met htt gelaat plat op den grond, maar bijna terstond weder opspringende, vroeg hij, zonder eenen traan te stoiten Zij hebben haar vermoord, niet waar, Frederik Frederik noemde fluisterend dco naam van Reno. COMMANDITAIRE BANKVEREENIGING H. L. A. DULLAERT Co. AMERSFOORT, SCHERPENZEEL, SOEST, UTRECHT Tel. Interc. 363. Tel. Interc. 2. Tel. Interc. 6. Tel Interc. 460 Binnenlandsche Berichten. landbouw, nijverheid handel heeft beslist, dat aan land bouwers zal worden toegestaan om. evenals zulks ten aanzien van aardap pelen, peulvruchten en andere land bouwproducten het geval is. desge- wenscht eene zekere hoeveelheid tarw -, rogge en boekweit uit eigen oogst te behouden ten behoeve van zich zelf de op het bedrijf wonende vast arbeiders met hunne gezinnen, benevens dat zal worden toegestaan, dat gerst tot gort wordt gepeld, mits dit geschiedt uit de hoeveelheden, die als veevoeder gelaten zijn, zulks onder voorwaarde, dat de betrokkenen afstand doen van hunne broodkaarten en ba: s, recht ge vende op die producten, die de betrok- nen zelf veib.iuwden. De noodige beschikkingen, waarin ook de datum van inwerkingtreding dezer regeling zal worden genoemd, zullen binnenkort in de Staatscourant verschijnen. Verwacht wordt, dat de productie in broodkoren en teveri.ig aan de regeering van de overschotten hierdoor sterk zat worden bevorderd. Opslag van aardappelen. Daar gebleken is, dat het bericht omtrent den opslag van aardappelen, dien de regcering voornemens is aan particulieren toe te staan, aanleiding heeft gegeven tot twijfel, of deze opslag buiten het rantsoen zal vallen, kan worden medegedeeld, dat zulks geens zins de bedoeling is, maar dat, evenals bij den opslag van kolen, de opgeslagen .hoeveelheden in mindering zullen wor den gebracht van het gehecle rantsoen, Oe eenheiilssigaar. Het denkbeeld van de verstrekking in éc.'iheidssïgaren is, naar wij van bevoegde zijde vernemen, bij den te- genwoordigen minister van landbou*. nijverheid en handel, nog in overwc ging, maar het staat volstrekt niet vast of er van die verstrekking nog iets komen zal. Naar men weet. was liet beschikbaar stellen van cé iheids-sigaren gekoppeld aan den uitvoer naar het buitenland. Aangezien deze uitroer thans geheel is stopgezet, kan in elk geval het denkbeeld, gelijk het was ontworpen, voorloopig niet worden verwezenlijkt. Aardappelen, overgenomen door de Regeering. De Minister van Landbouw, Nijver heid en Handel brengt ter kennisdat de gcheele aardappeloogst 1918 door de Regeering wordt overgenomen en dus terstond bij het oogsten eigendom van de Regcering wordt, zoodat ver- bruik en all: vering uitsluitend geoor loofd is voor zoover en overeenkom stig heigeen door den Minister ter zake I zal worden bepaald dat reed* in uit zicht werd gesteld, dat aar. verbouwer* aardappelen voor eigen gebnnk zullen word;n gelaten en dat het normaal rantsoen is vastgesteld op 4 H.L. ,'i 70 K G. Defensie Commissie- Het Bestuur van den Alg. Bond van R. K. Kiesvereenigingcn heeft cene Commissie ingesteld, teneinde, vooral in het licht der ontwapeningsgedachte. het vraagstuk der verdediging van Ne- derland en zijne koloniën zoowel uit een principieel als uit een pracusch oogpunt in vollen omvang te"onder zoeken en de resultaten van dat onder zoek in een aan het Bondsbestuur uit te brengen rapport neder te leggeu cn heelt in die Commissie benoemd Tot lid en VoorzitterMr. Dr. G. Baron van Hugenpoth lot Aerdt, Lid van den Raad van State, te 's-Ha^e. Tot ledenF. J. H. Evers, Hoofd aalmoezenier bij het leger te velde, lid van den Raad van Defensie, te 's-Ha;.- P. J. van Munnckrede, Kapitein van den Generaleo Staf, leeraar aan dc Hoogete Krijgsschool te 's-Hagei)i. J. B. Kors O. P., Hooglecraar ui de 'Thomistische wijsbegeerte aan hrt Si. Thomas-College te Huissen Mr. J. B. Bomans, Lid van de Tweede Kamer Die eerlooze!> riep Leo uit; hij altijd hij - Drie dagen lang lag Leo in ijlende j koortsen hij had bijna geheel het ge bruik zijner rede verloren en ware ongetwijfeld gestorven, hadde de dorst naar wraak, welke ondanks zijne ij hoof digheid hem altijd bijbleef, hem niet als het ware aan het leven geboeid. Frederik week niet van de lijdens sponde zijns vriendshij wilde door zijne vriendschap de leegte aanvullen, welke de bloedmannen van de omwen teling in zijn hart hadden doen ontstaan. Hij stelde zijoe eigene droefheid ter zijdé, om in zijne ziel naar vertroostingen te zoeken, waarmede hij de vertwijfeling van den armen Leo zou kunnen doen bedaren. Waarde vriend,» zeide hij menig maal lot hem, als hij hem na zijne her stelling dikwijls geheele uren achtereen in sombere gepeinzen verdiept zag, - waarom zouden wij ons bekommeren om de dreigende onweerswolken, welke de booze menschen boven de hoofden der rechtvaardigen doen samenpakken. De hand van den almachtigeu God, dieD wij aanbidden, zal weldra zijn hemel openen, om ons met een straal van zijn goddelijk licht te beschijnen. Dan, waarde vriend, dan zal de moedige man, die in dc beproeving sterk ge weest is, even als de trolsclic eik u een geweldigen orkaan de kruin lierdi dan ooit veiheft, het hoofd weder op steken, dan zullen wederom dagen van geluk en vrede voor ons aanbreken Geloof mg, beste Leo, het geheim dc; berusting is in de hoop vervat." De hoop - antwoordde Leo hoop bestaat met meer, daar, wazr üc weikelijkhcid aanwezig is. Getukki.. dagen zegt gij Er bestaat geen gein )or mij op aarde. Door de voor werpen mijner liefde te dooden, hu- ben de boozen alle veerkracht a.n mijne ziel ontnomen... ik ben voortaau dood voor alle genietingen des har:. Neen, Frederik, er kunnen gecne dagen van geluk meer voor mij aanbn Doch ja een enkele misschien d der wrake Leo, de luitenant der huzaren, w:i altijd tc midden van de verleidingen c slechte voorbeelden, waaraar. dc knj op zijne loopbaan meer iemand anders is blootgesteld, aan godsdienstige grondregelen en schriften, welke zijne brave moedli zijne vroege jeugd had i oor oogen gehouden, gcu. bleven. Hij besloot, al voren» loftijd verstreken was. een plicht te vervullen waaraan h verre nog niet gedacht hau zich te veel met het smeden v ik zuchtige ontwerpen bezig gv!.. (Wordt verv

Historische kranten - Archief Eemland

De Eembode | 1918 | | pagina 1