N.V. Middenstands-Credietbank Credieten - Incasso's - Deposito's Bel dan op No 42 Amsterdamsche Bank CREDIETEN DE EEMBODE R. K. Nieuwsblad voor Amersfoort en Omstreken ABONNBMBNTBN kunnen elke week In Rian, doch opzegging van abonnement moei geschieden voor den aanvang van een nieuw kwartaal. PHa per drie maanden 11,00. Bulten de gemeente Amersfoort f 1.10. AtsonderUke nummers 10 ct. Dinsdag 12 Mei 1925 No. Negen en Dertigste Jaargang 12 KANTOOR: LANOEORACHT 28, AMERSFOORT, TELEFOON 314 DE EEMBODE VERSCHIJNT D1NSDAQ- EN VRIJDAOMJDDAO a»V8RTBNTIÊN 25 cent per regel. Blllgke tarieven voor handel en n|verhdd b< geregeld adverteeren. - Advertentien moeten Dinsdag en Vrfdag vóór a uur worden bezorgd. Een bepaalde plaats ksn niet worden gegarandeerd. Geen kool is zoo gloeiend, of ze dooft uit, zoodra ze met water begoten wordt, en geen mensch zoo deugdzaam, of hij kan bedorven worden, als hij zich bij slechte menschen aansiuit, Dc samenwerking. De drie christelijke partijen der rech terzijde kunnen samenwerken op dezen éénen grondslag, die eeuwen lang de beproefde grondslag is geweest van elke menschelijke samenlevingdat er een God bestaat, Wiens wetten en geboden moeten nageleefd worden in onze maat schappij, wil die maatschappij, niet aan heidensche barbaarscbheid ten [prooi vallen. Hierop komen de drie recbtsche par tijen te zamen in deze idee zoeken zij elkaar, omdat ieder Christen instinct matig voelt, dat onder dit opzicht ge vaar dreigt van den vrijzinnigen over kant in zijn geheel. Opzettelijk onjuist is dan ook de be wering van de liberale heeren, wanneer ze zeggen: »de vrijzinnigen binden geen strijd aan tegen godsdienstzin in het algemeen of tegen den christelijken godsdienst U Bestrijden de vrijzinnigen de gods dienstige dogma op zich zelve niet 't is mogelijk, dat zij den tijd hiertoe voor Nederland oog niet vol en rijp achten, maar negeeren doen zij dien godsdienstzin en dien christelijken gods dienst in 's lands bestuur wel. Broeder Eucas vin het St. Franclscus-Hule te Amersfoort. De R. K. Militairen-Vereeniging te Amersfoort werd 28 Mei 1890 offic'iiel geopend door pastoor Jansen uit Hil versum, die Deken was van Amersfoort. Doch reeds voordien werd er in de stad Amersfoort voor de R. K. soldateo van het garnizoen wat gedaan. Broeder Lucas van het St. Franciscus-huis (W. Distelhorst uit Raalte), nam de jongens uitzijn geboortestreek, die na diensttijd niet wisten waarheen, met toestemming van zijn overste, mede naar het St. Franciscushuis, waar hij hun de avonden gezellig maakte in een kamer van het huis, en met hen bad voor ze weer kazernewaarts trokken. Dit was het eigenlijk begin van 't werk voor de R. K. militairen vBn 't garnizoen Amersfoort. Later kocht het kerkbestuur der pa rochie St. Franc. Xaverius hst gebouw van 't voormalige St. Agatha klooster aan 't Zand, waarin, na restauratie de R. K. Militairen-Vereeniging werd ge vestigd. Broeder Lucas verscheen er dagelijks en niet lang duurde 't> of bij kon zich met toestemming van zijn Overste, geheel wijden aan de R. K Militairen-vereeniging. Sinds zijn 35 jaren verloopen en groot zijn Broeder Lucas' verdiensten. Hij had immer zorg voor z'n jongens, die zooveel zorg beboefdeD, ver va ouderhuis in een garnizoensstad. Hij gaf hun raad, waakte over hun gedrag, bewaarde hun geld en zorgde voor goede lectuur. Duizenden kennen hem, en bij her halingsoefeningen, wanneer velen in 't oude garnizoen komen, kent hij hen te rug teeken van de ware belangstelling. Bijna "7000 soldaten staan sinds 1890 genoteerd als lid der R. K. Militairen- Vereeniging. Voor allen was hij een zorgzaam vader, een trouwe medehelper van den Directeur. Zooals gezegd is Broeder Lucas be hoort tot de broeders van het St. Fran ciscus-huis. De Amersfoortsche Broeders van het St. Franciscus-huis bewijzen hun goede diensten aan dc parochie, zooals straks □ader zal worden gezegd. Als hulp der parochiegeestelijkheid vervullen zij de zelfde taak als leekebroeders in een kloostergemeente van paters. Zij zijo echter niet een onderafdeeliog, of hoe iet ook noemen moge van een kloostergemeente. Neen, zij vormen zelf eigen kloostergemeente met eigen ste, eigen kapel, waar zij gezamen lijk hun getijden bidden, hun oefeningen houden en wat verder tot het klooster leven behoort, terwijl de pastoor der parochie door geregelde oefeningen en toespraken leidiDg geeft. De Broeders worden door de parochie geestelijken hartelijk gewaardeerd om het vele goede, dat zij verrichtenzij "n de vriendeo van de pastorie. Wat de Broeders doen Alle goede werkende een is weezen-vader en zorgt voor het jongens-weeshuiseen ander is werkzaam als hulpkoster der parochiekerkeen ander is schilder Broeder Lucas 1een ander timmer- in de weeshuizen en de overige parochtegebou"endan zijn er bezig de bakkerijanderen als kweekers tuinders, verzorgend ook de lande- rijeo en den veestapel van de R. K Weeshuizen. De patronaten, de R. K Weeshuizen en de R. K. Militairen- vereeniging vragen hun toewijding. Voor alle parochie-aangelegenheden is staan de goede Broeders met hun diensten gereed, en voor jonge menschen, die buiten de wereld God willen dienen door gebed en liefdewerken, dus steun willen zijn voor de zielzorg der geestelijken, is bet St, Franciscus-huis Amersfoort als aangewezen. Dc Pyramid* van Jlustcrlitz door T. PLUIM. Ieder Amersfoorter kent natuurlijk wel de Pyramide van Austerlitz, dat eigenaardig monument, dat feitelijk onze overweldigers hebben opgericht en na hun vertrek toch nog steeds in wordt gehouden, zeker een unicur is land. Hoe het komt, weet ik niet, maa volk ziet met zeker ontzag naar die Pyramide op. Als jongen werd mij op afstand de heuvel, met een soort vereering aangewezen, en hoezeer de Franscbe overhecrsching ons als loodzwaar juk op de schouders gelegen had met geen enkel blijk van haat of hoon werd mij dat Fransch gedenk-1 teeken getoond. Laat mij er U iels nader van migen meedeelen. Toen op 18 Mei 1803 Engeland aan het revolutionaire Frankrijk den oorlog verklaarde, vatte Napoleon (destijds nog le Consul) bet plan op, eeo landing in Engeland te doen. Van de zes groote legercorpsen, die hij daarvoor noodig oordeelde verza melde zich het tweede onder Generaal Marmon, in het ruime legerkamp van Zeist. Daar er evenwel geen drinkwater liet hij een put graven, waarvan scheikundig onderzoek het water goed werd bevonden. 'Onmiddellijk gaf ik order cóg een 30-tal putten van 13 k 15 M. diepte te graven, bij elke leger- afdeeling, éét. Dit werk was reeds in 14 dagen gereed.* (Een dezer putten bestaat nog in bet dorpje Austerlitz). Zoo werd in Juni en Juli 1804 het kamp betrokken door niet minder dan ruim 20.000 man. Marmont liet zijn soldaten ter dege oefenen, en zij kregen, naar hij schrijft »een graad van geoefend heid. zooals ik die te voren nimmer bij de Fransche troepen had kunnen ver krijgen. Natuurlijk trok dit groote kamp vele bezoekers er kwamen 's Zondags zelfs menschen uit Amsterdam, Den Haag, Gelderland en Friesland somtijds bij de groote manoeuvres zag men wel 4000 toeschouwers, velen met fraaie quipages. Geen wonder dat er weldra cantinehouders kwamen opdagen, vooral uit Amersfoort, gedachtig aan het vader- landsche spreekwoord «waar volk is, is nering.* Ook de soldaten profiteer den van die cantines, zoodat zij tegeD lage prijzen alles konden koopen. Om de gezelligheid te verhoogen, liet Marmont zelfs een houten schouw burg bouwen met 1500 plaatsen. Er werden door een Franschen troep twee maal per week tooneelvoorstellingen gegeven. Zelfs een paardenspel ver scheen ten tooneele met een btroemd Langzamerhand, toen de regendagen naderden, werden de tenten door houten gebouwtjes vervangen en leek het ge heel wei een groot dorp, waarvan de met helderwit zand bestrooid Görs 6 Kallmann Piano's voldoen zelfs de meest strenge critici. - Steeds voorradig Vertegenwoordiger S. DUYKER, Diploma Toonkunst HAVIK 29 Door deze goede leiding steeg Mar mont zoozeer in de achting der Regee- ig, dat de Magistraat van Amsterdam den generaal met zijn vrouw tot ee bezoek aan de hoofdstad uitnoodigdi Marmont voldeed er aan en groote feestea van 7 dagen lang vergezelden di' bezoek. Natuurlijk volgde een contra-visite der Amsterdamsche regeering aan het kamp van Zeist, waarbij een buitengewoon1 militair feest werd gegeven. Zoo verliep de zomer van 1804, en alle manschappen vonden Bet kamp leven aangenaam. Maar de troepen voor Amersfoort en Omstreken AMERSFOORT. Lange Gracht no. 4 - Telefoon ne. 304 Depositorente van 3'/2 - 5% PIANO- EN ORGELHANDEL Magazijn boven haddeD «nu den hoogsten graad van ge oefendheid bereikt en ik (d, i. Marmont) wenschte ze nu op een andere wijze bezig te houden.* «Ik kwam op het denkbeeld een blij vend monument op te richten als een herinnering aan ons verblijf aldaar en dat tevens de overwinningen zou ver eeuwigen. die den Franschen bevel hebber (Napoleon) zoo beroemd hebben gemaakt.* Marmont besloot na laDge overwe- Dgen een pyramide van aarde op te werpen, met zoden bedekt, waarvan de zijvlakken een hoek van 45° maakten. «In een vlak land als Holland is, moest eeo pyramide van zulk een reusachtigen omvang een werkelijke berg schijnen. Marmont wenschte, rekeninghoudend et de beschikbare werktuigen, de lengte van elk zijvlak aan den voet op 48 M. (150 voet) vast te stellen, en de hoogte 75 voet (24 M.) De vier kante steenen zuil, die den top zou be kronen, zou 40 voet hoog worden. Met groote feestelijkheden werd op 9 Sept. 1804 de plek door de officieren uitgebakend. Toen begon den volgenden dag het werk, bij afwisseling telkens door drie bataljoDs tegelijk, zoodat iedere soldaat een beurt kreeg. «Zelfs de bezoekers werden uitgenoodigd te helpen, opdat zij er zich op zouden Hebt U een Taxi of auto noodig Amersfoort. kunnen beroemen aan den bouw te hebben meegewerkt, x In bet midden van den heuvel was een greuniug gelaten om er een oor konde op perkament in te sluiten. Dit geschiedde na 6 dagen, toen de pyra mide 40 voet hoog was. Vooraf las generaal Vignole, chef van!den genera- len staf, voor de opgestelde troepen die oorkonde voor. Zij vermeldden o.a. de vanen en geboortedatum van alle soldaten, en een korte beschrijving van alle veldslagen, waaraan ieder der aan wezige corpsen had deelgenomen. Deze oorkonde legde men in een looden bus, benevens een kruis van het Legioen van Eer en een gouden Napoleon. Hierna werd de bus verze geld en liet men haar in de open ge laten put neerdalen, waarna de opening dicht gemaakt werd. Het werk duurde 27 dagen, waarna er rondom de zuil (staande op de py- te Amersfoo I Kapitaal f55.000.000 HANDEL Kortegracht 16 Reserve f42.500.000 INDUSTRIE DRAMA OP ZEE. Na een poosje het aangrijpend too- necl te hebben aangestaard, sprak de kapitein „'t Is goed, dat gij het lijk niet aan boord hebt gebracht, stuurman. Onge twijfeld was de overledene de vrouw van de kapitein en een waardiger doods kist kon ze niet hebben dan het schip, waarover haar man het gezag voerde, waarop zij met hem gelukkig was en waar hij zijn dood vond. Ik kan me volstrekt niet verklaren, hoe ze met het kind alleen op het wrak achtergebleven is. Er moet verondersteld, dat een stort zee haar man heeft weggerukt, want vrijwillig kan hij haar onmogelijk heb ben verlaten. Uit 't geen ge mij hebt meegedeeld, valt op te maken, dat de manschappen, voor zoover nog aan wezig, getracht hebben zich in de boot van het zinkende schip te redden. Maar waarom zouden zij zoo wreed zijn ge weest, de vrouw en het kind achter te laten, zoo de eerste niet bereids dood ware geweest en de knaap in een open boot bij zoo vreeselijk noodweer toch spoedig had moeten sterven, wijl zi het ook geen voedsel konden geven? Gij hebt dc vrouw in doorweekte klee- ren gevonden. Wellicht is de onge lukkige ooggetuige geweest van den dood van haar man, is toen, met haar kind wanhopig de hut binnengevlucht cn daar van kommer en verdriet be zweken. ,Hoe wonderbaar toch zijn de wegen der Voorzienigheid! Al die krachtige mannen, die de equipage van het on gelukkige schip uitmaakten, moesten omkomen, want in zulk een zee kon een boot het onmogelijk uithouden, zoo ze al niet dadelijk bij het neerlaten kantelde, en alleen dit hulpelooze kind werd gered. Nu, wat ik doen kan, om hem zijn ouders te vervangen, dat zal ik doen", verzekerde hij. Een smartelijke zucht ontsnapte aan zijn borst, en hij daalde af naar zijn kajuit waar hij zich naast het bed neer zette en den slapenden kleine lang liefdevol beschouwde, 't Was een mooie jongen, wellicht ongeveer een jaar oud. Voeding en warmte hadden zijn bleeke wangen weer rood gekleurd en nu lag hij daar als een cherubijntje. De kapi tein kon zijn oogen niet van hem afwenden. Hij was sinds vele jaren jaren gehuwd, maar zijn huiselijk geluk geluk was een zware slag toegebracht, had moeten afstaan. Na dat oogenblik was alle levensvreugde van hem ge weken en was hij ernstig en stil ge worden. Thans scheen de Hemel hem een plaatsvervanger te hebben geschon ken, en ook dezen zou hij aanhangen met geheel zijn hart. De stuurman verscheen om zijn overheid een rapport te brengenKijk eens, stuurman," zei de kapitein, „hoe zacht de engel sluimert; maar wij moeten hem een naam geven. Hij zal Hans heetenwant hij gelijkt op mijn gestorven ventje alsof hij een broertje van hem was. O, wat houd ik al veel van dat kleine wezentjeWe moeten er nu ook aan denken, voor kleertjes te zorgenwant hij heeft niet meer dan het eene pakje, waarin hij gevonden werd. Stuur me den zeil maker! Ik zal mijn zachtste flanellen uitzoeken, om er ponnetjes voor klei nen Hans van te maken. Weldra was de zeilmaker aan den arbeid, en door zijn handigheid verrichtte hij wonderen als gelegenheidskleermakcr. In de eerstvolgende dagen waren bij de be handeling van het knaapje nog wel eenige moeilijkheden te overwinnen, doch eindelijk kwam men ook die te boven, en het kind werd niet alleen de oogappel voor den kapitein, wieti het een zeer groote genegenheid toonde, maar ook de lieveling van de gansche bemanning, op welke zijn aan wezigheid een bijzonder gunstigen invloed oefende. Men hoorde niets meer van ruzie en kleine vechtpartijtjes, zooals zoo dik wijls op lange tochten voorkomen; alles ging rustig en vreedzaam zijn gang. leder was blij om het bezit van „ons Hansje," zooals de kleine alge meen door de matrozen werd genoemd, en als hij bij schoon, warm passaat- weer, onder het zonnescherm op saam- gevouwen vlaggedoek op het dek zat en in kinderlijke pret kraaide en met de beentjes spartelde, dan richtten de oogen de matrozen zich vriendelijk op hem, en ieder stond gereed om toe te springen, ten einde Hansje voor letsel te behoeden, als hij pogen mocht van zijn zitplaats weg te schuiven. Na de reis van zes weken naderde het schip Rio de Janeiro, het naaste reisdoel, dat de kapitein binnen acht dagen hoopte tc bereiken. Hans had snelle vorderingen gemaakt, sprak al eenige woorden, en als hij op den arm van den kapitein met zijn handjes in diens baard greep en „papa" zei, dan vloog een zalig lachje over de trekken van den ernstigen man, en drukte hij het kind teeder aan zijn hart. Hoe dikwijls stelde hij zich het oogen blik voor, dat hij, thuis gekomen, het knaapje in de armen van zijn dierbare vrouw zou leggen en daarmee haar leed over haar eigen verloren lieveling m verzachten Maar rie mensch wikt, en God be schikt. Op zekeren middag, toen de knaap heel vroolijk zijn middagslaapje was begonnen en de kapitein eveneens een dutje deed, kwam eensklaps de hofmeester bleek en ontsteld op het dek stormen met de haastig uitgestooten woorden: „Stuurman, kleine Hans is naar zijn moeder gegaan." Wat zegt ge?" vroeg deze, hevig schrikkend. „Ons Hansje is zooeven gestorven," luidde het smartelijk antwoord. De stuurman snelde de trap af; hij vond den kapitein- bij het lijkje. „Hij is van ons heengegaan", sprak deze met door smart schier verstikte stem. „het was Gods H. Wil. wij konden niet meer voor hem doen dan we gedaan hebben. Plotselinge stuipen hebben hem van ons weggenomen." Bleek en stom stond de stuurman en ook de matrozen trof de doodstijding als een donderslag. Allen hadden hem zoo liefgehad. Den volgenden morgen werd Hansje het wijde graf neergelaten, waarin zijn ouders bereids rustten. De zeilmaker had een kleine hangmat vervaardigd, maar voordat die werd toegenaaid. kwamen alle matrozen naar het achter dek, om afscheid te nemen van hun lieveling, en ieder drukte een kus op het marmerbleeke voorhoofd. Alsdan werd het lijkje naar de valreep ge bracht. Met bevende lippen las de kapi tein een gebed. De zeilen werden ingebrast en langzaam werd de hangmat neergelaten in zee. Allen blikten in dof zwijgen tiaar de mat, terwijl ze dieper en dieper zakte en eindelijk op het kristallijnen water vlak een oogenblik als een sneeuwvlok danste, alvorens voorgoed te verd wij nen. „Volgebrast!" beval de commandant. Met strak gezicht begaven de man schappen zich naar hun post, maar de kapitein ging naar zijn kajuit en daér biggelden dikke tranen over zijn ge bruinde wangen. EINDE.

Historische kranten - Archief Eemland

De Eembode | 1925 | | pagina 1