If
.Moot hoor.'' i«l tost*, di* bits* toon._.
hod meegezongen ooi hrt heerlijke, hlanke
geluid uit dc two* kindarmondjes beter t*
..En nou m*|j dc Pieterman mooi im-vsinge-
aci" zei kleine Piet, aan wien bij wijze van
hooge gunst was beloold hel derde liedje
me* t< mogen ringen, mits hij met r'n vin
gertjes van d«n hnoni «fhlcet -.in r'le- tc hard
rou zingen en uit z'n neus bleef, welke drie
bepalingen bij zich voorgenomen had stipt
no tc koinrn.
En ditmaal hoorde |r nu ook 'i|n nu en
dan er eve» tegen aan zingend stemmetje in
hei koor, toen net lieve liedje werd ingezet*
Tante, die eens door dc gordijnen had ge
gluurd. stond ongemerkt op en sv'.ionf lang
zaam die gordijnen open. rondet de isamei,
die slechts verlicht was door het kwonende
licht van de laatatc kaarsjes op het hoompie,
nu opeens beschenen we.rd door 't rozcroo-
de zcbijntel van de lantaren buiten
Intuszchen «as het ztil-aan beginnen tc
anaauwen, een donzen val van roze-besthe
nen witte vlokjes daalde geluidloos neer.
viel al maar door langs dc ruiten eu de kin
derstemmetjes zongen hel oude bekende
liedje, klaar en zuiver:
Dt witte vlokken zweven.
Dooreen op veld en gaard.
Daarbij zij 't sneeuwkleed weven
Een lijkwa voor dccz' aard.
van de al- Mel
dende vlokken.
I eenige geluid.
Grootmoeder bad de handen gevouwen, al
len zagen naar huiten in hei tooverechtig
achoone, roreroode govviru 1
ne kolihritjes voorbij dw.
Het ijle kinderkoortje wa
dat men hoorde.
Opeens gaf 't iongi* w.-i>|.-. d:.t met open-
gespalkte oogen naar itn punt keek, 'n ge
smoord gilletje, wees op de deurvouwde
als biddend de handen en zonk op de knieën.
Allen keken om; de kinderstemmetjes zwe
gen plots. Daar in de donker.-.deuropening
van de gang stond zwijgend 'n kleine witte
gedaante,
nachtjapon
slanke meisjcstiguurtic v in EÏla.'Een dichte
wolk van even krullende donkerblonde ha
ren omlijstte het peinzende- smalle gezichtje,
waaruit twee grootc donkere, bijna zwarte
oogen klaarden. Ze hield de handjes op baar
borstje, staarde, staarde al maar naar het
laatste der kaarsje», hetwelk nog als "n één-
rsam sterretje opblonk in het roze schijnsel
van de kamer.
kwam langzaam nader op heur
blanke, bloote voetjes, liep recht toe recht
aan op hel kaaralichtje aan. al maar starend
als in extaze, dc donkere, bijna zwarte oogeo
groot-open. als '11 engeltje ui! hooge sferen
neergedaald.
„O moesie, kijk '1, moesic dan toch," be
gon kleine Piel.
Maar moeder hield hem '11 hand voor bet
mondie, wan» het ia gevaarlijk tegen slaap
wandelaars tc praten. Dan kunnen ze schrik-
0 dan zijn ze op slag dood, zegt da
Iedereen was doodstil. Toen ging het (i-
guurtje weer terug, draaide zich om. héél
langzaam, en schreed weer op de deur toe.
de groote oogen steeds open En verdween
weer, teer, wit, ijl figuurtje van heel jong
eind-meisje in de donkere gang.
Buiten bleven dc roze vlokken zachtjes
neerdwarrelen, geluidloos, zonder ophouden.
„Vad."
Een Kerstvertelling.
lag nog een stukje v
n dc kachel, maar
ven paar dikke wol-
toppen en Joep, de
wa» net negen jaar,
lecge luciicredous-
Jutfrouw Mandors
len jongenskousen I
oudste van 't gezin,
vermaakte zich mét
w-aar hij een spoortrein' luuaare.
Verder waren ei Liesje, zeven jaar cn
Miepic en Manneke, twee peuters van vier
rn drie jafc. Ze waren zoet, soeelden met
een pop en een oud wiegje. Wat lapjes er.
lintje» maakten dc real van 'I speelgoed uit.
Jaap zuchtte: „Hë, ik heb toch zoo n rijn
tn me maag, dat 1» van d« honger."
„Ik ook, stemden dc anderen in.
roede, iu.
drie dagen weg, naar Hilvers_.„
te Zoeken. Daar woonde Opoe en die had
't zelf ook niet breed, maar vader kon wel
een dag of wat bij haar zijn, als je werk kon
W" rt' *°-VJn É«n»cher harte hoopten,
moeder had niks meer.
^,-Mag ik de straat op?" vroeg Jaap ccns-
„Och jongen, waarom, op straat Jeer :e
"ikt goeds Japio, blijf maar hier."
„Misschien krijg ik wel weer een boter
ham net als laatst," zei Jaap.
Hij had zijn pet al op: „Mag ik, moe?"
Wat morst ze doen? Als hij kans had op
•en hap eten. mocht ze het dan weigeren?
lie dus stond zc 't hem toe.
In Jaap'» brein was een plan opgekomen.
7c hadden allemaal honger en geen geld
••m voedsel te koopen en morgen was 't nog
wel Kerstmis! Hij was nog veel te k'.cin oil
wat té verdienen. Er zat niets anders op,
dan wat te stelen!
Stelen! 't Mocht niet, dat wist hij heel
goed. Maar overal in de bakkerswinkels
isgeo bevrlijke, verschc kerstbrooden en er
waren heel wat mensnhen. die ze kochten
ook. Hij overlegde bij zichzelf, '.ervvijl bij
rioor de goedverlichte straten liep, dat hij
gewoon een winkel kon ingaan, net of ie wat
wou koopen en dan. «la ze druk bezig
waren met de klanten, dan zun bij zi|n slag
•laan en hard wegkopen mei c«n lekker
n plat:
ir.kel tl
z'n hoofd gelegd. Hli kéék op en rag
ouden hev mi 1 een allersi endelijkst j
laat. nel Sinterklaas, maar met zóó oud
„Wal vriendje, vindt gij die platen z.
mooi?" vroeg hij belangstellend.
„Nou eclit lijn," antwoordde Jaap.
„Zal ik er dan één voor jé koopen?"
Jaap dacht een oogenblik na, loco zei I
„Als u zoo rijk bent dat u dat kan betalen,
wil u dan liever een brood koopen.
we hebben allemaal zon'o honger."
„Wal zeg ju," vroeg do heer getroffen cn 1
nu viel 't hem ook op, dat de jongen ér niet
best uitzag, „hrbbcu jullie .lil r 11 - al honger'"
Jaap knikte bevestigend.
„Ga dan maar mee," zei hij zacht. ..clan
gaan we brood koopen, naar vertel me dan
alles van jullie."
Vriendelijk hoog hij zich al en toe naar
Jaap. ter will d,/.- hem verteld,
die werk zocht buiten de stad en
ec dc zusjes. Hij verzweeg hem
van Dlsn was écw«cvt te gaan gapp.,..
werkelijk gestolen lubben,
moeder
„En zou ic 11
„Wef'n
had' ontmoet?"
t ik h
Geboeid bleef hij kijken naar een groote
gekleurde plant, dc Ar.dnnna met 't ki idcko
Jezus. Wat had die ,cn lief gezicht en die
Onze Lieve Heertje om eten gevraagd
cn dat ik dan niet wou stelen, dal belooldc
ik en ioen kwam u."
..Dan ben ik zeker door Goj 'i-Z'-ndI*n,
Jaap. Dan koopen we eerst van alles in en
brengen^ dal naar je moeder cn zusjes en
„Wet dan?" sroeg Jaap nieuwsgierig.
„Dan gaan we een Kerstboom knopen en
morgen vieren jullie feest."
Jaap was den licmvt te rijk,
was. Het galaat sprak voor baar retne ziel
cn eerlijk jonge meiajesbart. Dé gelaats
trekken waren regelmatig cn kalm en haar
gvhccle voorkomen had iets aantrekkelijk»
Na haar kwamen nog een drietal jongens,
waarvan de oudste tweo op de H. B.
waren, en dc jongste nog bp de lage
school zul. Bij de familie, -v. Bergen k,
men allés vinden, wat men 111 ren ideaal ka
tholiek huisgezin aan kun 1 rollen.
Dr harmonie thuK. liet niet» Ie wen-
schvii over, terwijl da innen in de stad
nimmer tevergeefs aanklopten.
Op T kantoor bij mijnheer v. Bergen was
er een onder dc bedienden, een (linke
knaap mui 19 iu.ir. die op bijzondere wij-
ze door v Bergen werd beschermd.
Tonny v Vliet was een jongen van zeer
eenvoudige ouders, die hij echter, helaas,
veel tc vroeg had verloren.
Zijn moeder hed hij nimmer gekend en
z'n vaoer was gestorven toen hij nauwelijks
8 jaar was.
v. Bergen had zich 1 Ir' van den jongen
aangetrokken, liet htm de lagere school af-
lonprn cn had hem daarna hij zich op kan
toor genomen.
Spijl had de heer v. Bergen hier nog
nooit over gehad, want Tonnv bewee» door
zijn grooten ijver en trouwe plichtsvervul
ling, dat hij zijn weldoener innig dankbaar
is. Vele avonden kwam Touny, die als 't
ire alleen op de wereld stond, bij de v.
Bergens thuis, waar bij hartelijk was opgo-
1 den familiekring.
Zon hl) dan heelamaal alleen achterblijven.
Hl), die nooit het genoegen had gehad door
moeder vertroeteld te worden Hij, die nooit
moederliefde had gekend, de eenig»te harte,
lijkhefd bij de v. Bergens had ondervonden,
en zou hij nu haar, zijn ideaal, kwijt raken?
't Wus Kerstmis.
De besrlijko kerkdiensten, die op dezen
dug op ieder zoo'n dicpeo indruk maken,
wsren ten einde, cn bij «troomeu kwamen
de gcloovigen uit de kerk en wcnschlen el
kaar een „Zalig Kerstfeest."
„Zalig Kerstfeest." klonk 't overal
Tonny bewoog zfclt bedroefd tusrehen de
meoigte.
Er was niemand van de v. Bergens in de
Nachtmis geweest Zou L„c» erger zijn? Hij
had zoo san Onzen Lieven Heer gevraagd
haar te sparen, haar vanoaag nog beter te
maken, om blijde en opgewekt net als zoo
vele anderen 't Kerstfeest l* kunnen vieren.
Zou hij even eanloopcr,? 't Was nog zoo
vroeg. Daar zag bij dienstmeisje; haar
zou hij 't vragen!
En Su.schen al 't gejubel van de kerkgan
gers klonk de ontzettende mvdcdeeling in
z'n ooren: „Zij is dood."
Als aan den grond genageld hleel hij
slaan, niet in ataet ook maar één woord
uit te brengen.
't Dienstmeisje vervo'gde haar weg. Zij
moest gaan naar de pa»torie om daar de
droeve tijding mvoe t« de» len.
Tonny etapte langzaam voort. Ach, Loet
De '.nendeli|ke oude heer koebt brood «n
boter, kaas en worst, zelfs koffie, suiker en
Beladen net pakken en zakken kwam
Jaap met zijn weldoener de trap opgestom-
„Bco iii daar Japie," riep moeder, „jongen
waar blijf je toch, moet ik nou altijd in
angst zitlen?"
„Moeder, 'k heb een heer meegebracht en
eten," jubelde Jaap terug.
Moeder kon haar mi»ti nie' zelooven,
toen zc ul dc heerlijkheden zag. Verlegen
kropen de zusjes weg achter moeders rok-
De oude heer wa» echter zoo alleraar
digst, dat ze al heel gauw om hem heen
•tonden.
Onder tranrn bedankte juffrouw Menders
hem, maar hij wild* van geen dank hooren.
hij en legde zegenend zijn hand op m«'s
hoofd, „hij wordt een gocil piensch, nietwaar
Jaap?"
Toen nam hij afscheid.
Den volgenden* dag werd er ecu mooie
kerstboom gebracht met voor ieder een
paar geschenken Voor Jaap was er hij de
mooie plaat. Maria met het Kindeke Jezus.
En toen vader "s middag» Umiskuam cn
vertelde dut hij na Nieuwjaar vast werk
had. toen wa.» 't feest volmaakt.
Later zag Jaap zijn weldoener nog heel
dikwijls leder jaar met Kerstmi zond hij
een prachtigen boom met geschenken en
Jaap op ziin beurt maakte alterlei aardige
handwerken voor hem. een pijpenrek en een
hoekendzndaard en meer van die dingen en
'I bleel een hechte vriendschap tot de oude
heer stierf, dnnr aller-, maar zekrr wel 't
mee-t door Jaap, bctrv-d
JETTY DE VRIFS.
Zalig Kerstfeest.
Lr hecrschlv ir. Iiuisg' -an di van
Bergen» ven uitstékend* geest.
Meneer van Bergen wa» boekhouder op
een gtoot fubliekskuntoor en had daar een
goede positie, welke hi| niet 't minst te
danken had aan zmv nauwgezetheid in
vervullen zijner piiciiten
Z'n vrouw, cell knappe, vriendelijke ver
schijning, h:id met vCcl ,-oigen en hclcid een
goed katholiek huisgezin groot gebracht, dat
vier inngcns en twee meisje» telde.
De oudste dochter wa- en had leed»
He ouderlijke woning verlaten, om een eigen
nestje, liet evenbeeld van
't Was zoo echt leuk voor hem als hij
na gedanen arbeid, zich kon vermaken in
de gezellige huiskamer van de v. Bergen».
En hoe goed kon hij xicli onderhouden
met dc jongste dochter, wier heldere kijker* 1
een bclooverendcn invloed hadden op 't
jonge mannenhart,
Als hij dan na zoo'n gezeiligen avond
zich had opgesloten in z'n kamertje, dun zat
•li] som» wel een uur te peinzen en waren
zijn gedachten altijd maar met „haar" bezig
Ja. .,1 was hij nog jong. hij had I :«-« nel,
innig li- I' Doch hoe zou zij over hem den
ken" I n dan haar vader? Zou mijruicer v.
Bergen er ooit toe overgaan, z'n kantoor
klerk zijn dochter ten huwelijk tc geven?
Zou Lues zeil wel van hem houden om
met hem gelukkig te zijn, en te leven voor
God rn hun huisgezin?
Eu dan werd 't hem dikwijl* z.waar te
mocdr. want hij voelde zich veel te klein
tegenover liet meisje.
Hij was nog niet» in de wereld, cn zou hij
ook wel ooit zoo'n positie krijgen, dat hij
zijn Looit- alles zou kunnen geven, wat
haar hartje begeerde, althans voldoende om
een goed en gelukkig leven le kunnen heb
ben?
't Spoorde hem wel aan <nl z'n werk cn
mijnheer v. Bergen had er dikwijls schilt in,
zon ijverig al» de longen w*as.
Lot*» was ziek geworden. De koude van
de Decemberdagen had haar aangegrepen, en
zij Ing met een hevige verkoudheid le bed.
Tonnv was er verdrietig om. Hij durfde
nu niet bij de v. Bergen» aanloopen, want
't w-a» nu zoo druk. Zoo'n zieke in hui»
geilt altijd drukte Hij liet dc v. Bergen»
niet rust, cn informeerde dagelijks bij mijn
heer, ho- t met juffrouw loes wus.
't Wcimg zeggende nlwoo-d luidd* tel
kens. ,.'t Gaat nog al." Mmr aan 't em»tlge
gezicht van zijn chcl kon de jongen wel zien
dat 't niet zoo goed ging mrt 't meisje, dat
hij nog eens tot vr: uwtje hoopte te hebben.
Avond» ral hi) alleen op z'n kamer en
had. dat God ziin i.ocsic «paren zou. om
haar een» aan hem tc geven! Ook bad hij
om volharding in z'n werk en «nieekv den
almachtigcn God. hc.-n een positie tc geven,
die voldoende zon zijn om voor .zijn" huis-
Houden te kunnen zorgenl
Loc» ging met dei dag achteruit De dok
ter wa* er hij gehaald enLoesjc had
longontsteking i,i erge mate.Er wc» nog
wel geen direvt gevaar, maar ze moest ui
terst voorzichtig behandeld worden.
De familie v. Bergen was diep bedroefd
Er hrer-clite een neerslachtige stemming ir
't anders zoo vroolijke huis. Geen lach werd
gehoord. Men liep voorzichtig in
ooral de zieke niét te
bedroefde Tonnv deed den
z'n gebeden *n be-
isic maar beter zou
Doch I.orsie ward niet beter
Twee dagen voor Kerstmi* vernam Tonnv
met ontsfeltoni* '1 veelzeggende bericht
„Locs moet bediend v/ordeti."-
wa* niet voor hém. niet voor deee wereld.
God had haar reine zi«l tot zich genomen
juist op dit heerlijke feest.
Zonder te weten wat hij wilde, ging Ton
ny in '1 park op een baak z:itcn en peinsde.
Z'n heelt- leven kwam hem voor den geest.
Liefde had hij nimmer ondervonden. Haar
meende hij gevonden te hebben. Voor haar
wilde hij lev*n en werken en thansaan
alles had de Almechlige een einde gemaakt.
God had de reine ziel tot zich genomen
teven» zijn leven gebroken! Waartoe zou lui
nog langer op aarde blijven? Wal had hi>
alleen nog te leven? En luid snikkende bad
hij: „O, goede God, mijn alle», mijn ideaal
hebt gij mij ontnomen, laat mij bij haar zijn.
Neem ook mij tot u. want waartoe zou ik
nog Ungcr alleen op aarde rondgaan?"
Sinds den dood van Loes, wa» hij niet
meer bij de v. Bergen» geweest. Wat zou
hij daar doen? 't Vogeltje wa» toch gevlo
gen 'I Wekte maar pijnlijke Herinneringen
bij 'm op.
Dc fabriek ging mat den d_g slachter en
de directie was gcnosdra.ikt. om een ge
deelte van 't personeel te ontslaan. Ook 't
kantoorpersoneel werd ingekrompen en
Tonny werd evenjl» zoovele anderen, een
slachtoffer van dr overal heerscheodc rua-
Mcl een prachtig getuigschrift mocht t
h*m echter al hec! spoedig gelukken ecu
plaats te krijgen bi| een bankinstelling in de
huotdstad. waar hij een goede betrekking
Dat was echter iui»t z'n ongeluk.
Zijn oogen gingen open voor de wereld
Hij kreeg vrienden, bezocht café's, ver
teerde veel geld en ging langzaam
fcer af, van allee wat hem een» heilig wa»
Van 't leven wilde hij genieten) Waarom
zou hij daar gern recht op hebben? Hij zou
zich sermaken! Hij zou genieten san zijn
heerlijke jeugd.
En t duurde niet lang, of bij Ml* braapar
lljcn. dansgelegenheden e.a. wa» Tonny t»
vinden, om r'n verdriet te verjagen en
ongepaste wijze van 't leven te genieten.
Steeds erdyr zonk de arme jongen.
Nser de kerk ging hij tl lang o(«t meet
Waarto» rou dat dienen? Had God zelf hens
niet alle» ontnomen wat hij had? Hij zou d
wreken cn voor .icr opeuchen wat hi) kon.
I n zoo dunste hij op de woeste baren vso
t leven, liet zich meesleuren in d«n gewél
digen stroom 0111 tenslotte in de branding
san genot cn hartstocht om te kooien-
De Goed* Herdér waakt over Zijn kud
de, en rust met vooraleer 't verloren schaap
weer is teruggekeerd.
De Kersttijd wekte herinneringen hij hem
op. Alles stond weer levendig voor hem.
c heerlijke dagen hij de v. Bergens, toen
nij droomde van lielde eu goluk. en dsn di«
ontzettende gebeurtenis, die al zo ideslcn
deed vervliegen.
't Was nu luist een ia»r geleden.
Hoe had hi| God gesmokt om zi)n h«
veliug voor hem te behouden. Wat e-
trouwen slelde hij in dien lijd ii
en Schepper. En thans? Waar was zi|"
Godsdienst gebleven? Wal een leven had
hij den laalslen lijd gehad! Hij walgde van
Daar kwam hij lang. r»n kerk.
Zou hij er even binnen gaan.
't Wa» atil ui de l-csrk. Hij sloop slilletie»
binnen, knielde neer en. bad. Ja. bij be-
selle liét. da»: vóór zich, daar kon hij troost
vinden. Bij Hein en bij Hem alleen zou Ei)
voldoende kracht krijgen om zich staand»
te houden tuwebeo de gevaren van d*
Zijn Zaligmaker, zijn Vriend, wachtte op
hem sinds lang.
We- had hij zichzelj ontzettend veel t*
kort gedaan. Al dien liid was hij ver van
zijn Vriend geweest, had Hem vergeten,
zelf» béspot en helecdigd.
a zijn Heee
gehandeld hebben? En
toch, waarom had God hem dan zoo alleen
gelaten? Wwaroni mocht hij niet gelukkig
Maar kon hij hier dan zijn geluk niet vin
den?
Hij stond op *n met ern verlicht hart ver
liet bij de kerk. Zijn besluit was genomen.
Daags voor "Kerstmis ging hij t» biechten
en door hel woord van den orieslcr schonk
God hem z'n zonden kwijt
Op 't Kerstfeest schaarde hij zicb ondrr
dc andere gcloov igen en ontving Hem in
rijn hort. Die hem gelukkig zou maken en
leiden zou op z'n verderen levensweg
De dag dai de Verlosser der wereld kwam
was voor hem de dag der verlossing en hti
vierde net al» zoovele anderen, een Zalig
Kerstfeest.
„ROEL".
Groen en bloemen
op Kerstmis.
DE MISTLETOE.
stoken en"h*eft tn o..
derland bestaansrecht en burgerrecht v
kregen. Alleen in Limburg groeit de mare
tak of vogellijm bij ons in 't wild, doch on
der meer zuidelijken hemel verrast, midden
in den wintc», op goeddeel» ontbladerd*
hoornen, een frlsch groen stekje, met onge
steelde witte hesies prijkend, den wandelaar,
die een open oog heeft voor de wonderen
Zoo i« dc mistletoe eigenlijk een woeker
plant. maar doet den stam, waarop zij buist,
slechts weinig schade, omdat haar blaadje»
en stengels zelve voedsel uil de lucht kun
nen opnemen. Ze strekken, in 't koude jaar
getijde, aan sommige vogels weer tot voedsel
en als deze met hun «navel het zaad uit d
he»|e» drukken, hecht een deel ervan, door
zijn kleverige beslanddcelen, z-ich vast aan
den stengel van sommige hoornen, waar 't
ontkiemt en, op zijn beurt, stengels, bloesem»
en vruchtjes krijgt.
Reeds bij dc oudste Germaansche volken
stond de mistletoe of maretak in hooge eere.
schreef men haar w eidadigvn invloed en
wonderbare krachten toe. Deze vereering
strekte zich uil tot den boom fmeestal een
eik), waarop de heilige plant groeide. Dc
druïden, de priesters bij dc Germanen, acht
ten een godsdienstige plechtigheid zonder
maretakken ondenkbaar.
Hoewel onze wa.irdeering hiervan nog al
verschilt geven wii haar toch gaarne toe'
Kerstmis een plaats in dc feestelijk getooid*
■.ji* t
