N.V. Middenstands-Bank
H. ELZENAAR
Bel dan op No. 42
Amersfoort.
DE EEMBODE
Katholiek Nieuws- en Advertentieblad
voor Amersfoort en Omstreken
Dinsdag 13 Nov. 1928 No. 65
Twee en Veertigste Jaargang
Abonnementen kunnen elke week Ingaan, doch opzegging van abonne
ment moet geschieden voor den aanvang van een nieuw kwartaal. Prijs per
3 maanden 11.00. Bulten Amersfoort f 1.10. Afzonderlijke nummers 10 cL
KANTOOR: LANOEORACHT 28, AMERSFOORT, TELEFOON 314
DE EEMBODE VERSCHIJNT DINSDAG- EN VRIJDAQM1DDAO
Anderen kunnen u een kans geven
Gij alleen kunt haar nemen.
Weelde.
Van godsdienatig-ethisch standpunt
werd de weelde altijd bestreden en
veroordeeld.
Reeds de geschriften der oudste kerk
vaders staan vol van scherpe verwijteo
er tegen. St. Ambrosius vroeg reeds
aan de rijke verkwisters van zijn tijd
«Denkt ge soms, dat de ruime gale
rijen van porpbier iets kunnen bijdragen
tot uwe waarachtige grootheid, omdat
zr. vele gasten kunnen bevatten, terwijl
de stem van den arme daarin onver
hoord weergalmt De muren uwer
woningen bebaogt ge met glanzende
st< tfen en de menachen kleedt ge uit.
Ken mentch vraagt om broed, terwijl
Uw paard op een gouden bit bijt. O,
gij ongelukkige, die zoovelen uit den
nood kondet helpen, maar het nalaat I
De diamant, dien ge aan Uw vinger
draagt, zou a'leen reeds voldoende zijn
om hed een familie het leven te redden.
Aldus St. Ambrosius en heel den
langen loop der Christelijke eeuwen
door heeft de Kerk die .woorden her
haald, welke op hun beurt slechts een
welsprekende parafraze zijn van het
gewetenschokkend wee, dat Christus
zelf over de rijken uitsprak.
Wee den rijken, niet omdat ze meer
hebben dan anderen, maar omdat de
verantwoording voor dat meerdere zoo
uiterst zwaar is.
In den Christelijken gedachteogang
is de meosch geen eigengerechtigd be
zitter van de aardsche goederen.
Hij is er de beheerder van.
Recht, strikt recht heeft bij krachtens
de natuurwet van God al'één gekregen
op wat tot zijn levensonderhoud nood
zakelijk isvan wat daar boven gaat,
is het bezit meer een dienst dan een
recht. Hij mag die goederen bezitten
in persoonlijk eigendom, omdat en voor
zoover daardoor de welvaart en de rust
der geheele samenleving het best gc
waarborgd zijn, maar dan is het duide
lijk dat tegen het algemeen belang in
van een rtcht niet meer kan gesproken
worden. Het is een betrekkelijk recht,
dat vervalt wanneer de betrekkelijkheid
ervan wordt uit het oog verloren.
Het weelde-leven is met bovenstaande
gedachte lijarecht in strijd. Wij laten
nog daar, dat de weelde zedelijke en
daarom te vermijden gevaren schept
voor het individu, dat er zich aan schul
dig maakt. De weelde veruitwendigt den
menscb ze hangt hem aan den uiter-
lijken schijn der dingen en doet hem
zijn beteekenis en grootheid me er zoeken
in uitwendigen glans dan in innerlijke
zielei chcor heid. De weelde maakt bard
vochtig, gevoelloos voor zedelijke waar
den, ze is de dood van de Christelijke
liefde. Maar boven alles gaat ze io
tegen boveostaaade opvatting over het
bezitsrecht, omdat ze de goederen ge-
bru'ken doet in egrï-itisch zelfbehagen,
ze misbruikt tot doeleinden, waarvoor
ze niet werden gegeveo, en ze niet be
heert in dienst van de menscbheid.
De weelde is flus ethisch veroordeeld.
De ethiek stelt den algemeenen regel,
den major, op; de economie levert den
minor, en het 'edeneer-vermogen trekt
er de conclusie uit. Zoo werken ethiek
en economie samen, en al loopen belde
wetenschappen, ieder op hun eigen ge
bied, slechts parallel, ten slotte komen
ze uit in hetzelfde doelde welvaart
des menachen.
Allereerst nu heeft de weelde, econo.
misch ontleed, niets te maken met de
grootere of kleinere som gelds, welke
de een of andere behoeftebevrediging
kost.
Men meent dat dikwijls, en de man
;n de straat voegt er zijn oordeel naar.
Zeeuwsche oesters rijkelijk besproeien
champagne, groote hulzen met
marmeren hallen, verre reizen
maken in dure kleeren en in een pracht-
auto noemt men weelde, omdat het veel
kost. Toch hebben die twee dingen
ets met eikaar te maken.
Veel geld uitgeven om een of ander
verlangen te bevredigen iB eenvoudig
n verplaatsing van geld.
Het geld, dat rond is om te rollen,
gaat van den een naar den ander over,
Maatschappelijk is dat geen verlieshet
kdn, bij de beerschende economische
verhoudingen, zelfs een weldaad wezen.
Hij laat anderen óók wat verdienen,
zegt dan ook de volksmond.
Het wezen der weelde ligt dieper.
Weelde is tikt behoeftebevrediging,
waardoor de bevrediging van een meer
elementaire, meer oorspronkelijke behoefte
onvoldaan blijft.
De behoeftebevrediging hier niet in-
dividued genomen, maar maatschap
pelijk.
We bedoelen dit: Wanneer in eeD
samenleving gelegenheid en vrijheid
bestaat om minder noodzakelijke be
hoeften te bevredigen, terwijl andere
led:n dierzelfde samenleving hun meer
noodeskelijke behoeften onvoldaan zien,
dan is dat een samenleving, waar weelde
beerscht.
En die weelde-mogelijkbeid is dan
ethisch te veroordeelen.
Er bestaat een opklimmende reeks
in raenschelijke behoeften. Het is zeker
uiterst moeilik, zoo niet onmogelijk,
deze behoeften onderling in haar juiste
rhouding te rangschikken, maar dat
is ook niet noodig. Zonder casuïstiek
voelt men toch wel, dat er weelde be-
Loop maar eens door de wlnkel-
onzer groote steden en bekijkt
daar de uitgestalde waren. Een wande-
buiten ziet daar dingen, waar
van bij nog nooit gedroomd heeft en
bij zelfs niet raden kan, waar-
moeten dienen. En zelfs een
geboren stedeling gaat dikwijls een
kei binnen en vraagt heel beleefd
i de juffrouw, wal je met dit of met
dat eigenlijk doen kan. Al die dure
prullen in eindelooze grootte en r
'ijn een aanklacht tegen onze moderne
maatschappij.
En dAt die dingen er zijn, is op zich
zelf nog de weelde niet, Men kan zich
n samenleving denken, waar ze recht
in bestaan hebben.
Maar door diezelfde straten en langs
diezelfde wickelramen loopen mentcheo
met de teeoen door hun schoenen
langs die galanterie-wiukelr gaan vrou
die zelfs het meest noodige huis
raad ontberenlangs de luncb-roomi
banketbikkeijen gaan kinderen met
l;ege magen langs de ateliers van
tailleurs gaan aibeidcrs, die maar half
gekleed zijn.
Aan de eene zijde overvloed, aan de
andere zijde gebrek in eenzelfde
samenleving 1
Dat is de barbaarsche tegenstelling,
die weelde heet en die in geen enkele
mecschwaardige maatschappij, welke
dien naam verdient, geduld mag worden.
Want heel die weelde-industrie heeft'
arbeidskrachten noodig.
Honderdduizenden, millloenen han
den zijn dagelijks bezig om de fabrieken,
de magazijnen en winkels met diet,
laatschappelijken ballast te vullen.
Even zoovele hoofden zijn er dage
lijks mee vervuld.
Het is een wereld op zich, die in
weelde baadt en een andere wereld,
voor lijdt en zwoegt I
zegt nu niet het vulgairehet
geld is rond en moet rollen en duizen
den gezinnen bestaan dan toch maar
ior de weelde-industrie.
Juist, ze bestaan er van, maar ze
konden in plaats daarvan hun talent,
hun tijd en arbeidskracht geven aan de
bevrediging van meer noodzakelijke
behoefteo, van de allereerste behotften,
s ze maar niet in beslag werden ge-
imen door de weelde-industrie.
Het productievermogen der wereld
is begrensd hangt af van de beschik
bare arbeidskrachten en arbeidsmidde
en elke kracht, die ge heenwendt
de weelde-iodustrie, onttrekt ge
de voortbrenging van noodzakelijke
goederen.
Een menBch alléén zou nooit zoo te
werk gaan.
Wie zou van z'n graan jenever sto
ken, zonder er allereerst brood van ge
bakken te hebben i Wie zal zich een
rok laten maken, als hij geen ichoeneo
m zijn voeten heeft Wie zou in een
ito gaan rijden, als bij 's nachts ter-
luwernood een dak heeft boven zijn
>ofd i
De gemeenschap evenwel permitteert
zich die dwaasheden.
Zij snijdt jassen naar den laatBten
snit, terwijl ze ondergoed te kort heeft.
Er Ib wel eenig verschil.
De enkeliDg zou zulke dwaasheden
niet lang vol houden, maar de gemeen
schap kan dat, omdat ze het doet ten
koste van sommigen barer leden.
Want hier is het een ander, die jene
ver drinkt of wijn of champagne en
een ander, die honger lijdteen ander,
die zonder kousen loopt en een ander,
die auto rijdteen ander, die van zijn
huis een museum maakt en een ander
die geen bed heeft om op te alapeo.
Maar hebben we dan zoozeer alle
gemeenschapsgevoel verloren, dat we,
omdat het toevallig een ander is en
niet wij zelf, die er de dupe van zijn,
het schreiende, het onzinnige, het met
alle ware beschaving spottende van
zulk een toestand niet meer voelen
Is de een dan lid der gemeenschap
n in en door haar in allerlei weelde-
beboeften te kunnen voorzien en de
ander om het goed te moeten vinden,
dat zelfs zijn meest eenvoudige behoef
n onbevredigd blijven
Maar waarom leven we dan toch in
■O productie-gemeenschap bijeen
Omdat we elkander noodig hebben,
ndat we op elkaar zij-x aangewezeD,
omdat we, met co voor elkander pro-
duceerende, des te beter en des te ge
makkelijker en des te goedkooper in
Voor ieder van ons is de gemeen
schap niet doel, maar middelmiddel
tot eigen hoogere persoonlijke welvaart.
En als een gemeenschap zóó is ge-
dfganiseerd, dat sommigen de produc
tieve krachten dier gemeenschap naar
zich toe kunnen halen ter bevrediging
van geheel overtollige, althans relatief
minder noodzakelijke behoeften, terwijl
voor anderen daardoor de mogelijkheid
vetmlndert, ja weggenomen wordt hun
allereerst-noodzakeljjke behoeften te vol
doen, dan heeft voor deze laatsten de
gemeenschap geen waarde, geen be
teekenis meerdan is ze een vloek en
geen zegen. Dan pr< fiteeren eenigen
van de gemeenscbsp, terwijl anderen
er de dupe van worden.
Uit het bovenstaande is duidelijk,
dat bet weelde-vraagstuk een vraagstuk
van gemeenschap is en niet allereerst
een persoonlijke kwestie.
Tegen personen gaat het niet, maar
tegen een samenleving, die de weelde
in boven aangeduiden zin in haar midden
duldt.
In de individuen is de weelde zoo
moeilijk te bestrijden. Ze gaat dan heel
en al op io het relatieve.
De Kerk mag zich de onschatbare
verdienste toerekenen, dat ze de zedelijke
begrippen omtrent de rijkdommen der
aarde beeft zuiver gehouden.
Maar persoonlijke onthouding van die
zich Btoren aan de leer der Kerk kan
hier niet volledig helpen.
De weelde is een gemeenschaps-
vraagstuk en alleen de gemeenschap
kan het oplossen.
We moeten fiaaal breken met het
ellendige liberale systeem van het zoo-
laamde vnje spel der economische
AdvertentlEn 25 cL per regel. Billijke Urieven voor handel en njverheid
bij geregeld adverteeren. AdvertentlEn moeten Dinsdag en Vrijdag vóór
8 uur worden bezorgd. Een bepaalde plaats kan niet worden gegarandeerd
De weelde-industrie moet gedrukt
rordeo ten bate van het algemeen
belang.
Eerst wanneer de productieve krach-
n, welke nu aan de voortbrenging
van weelde-artikelen verloren gaan, zijn
vrijgemaakt en kunnen aangewend wor
den voor de voortbrenging van nood
zakelijke levensbenoodlgdheden, eerst
dan kan er welvaart komen. En eerst
als die algemeene welvaart er is, als
geen lid der gemeenschap buiten eigen
schuld van de redelijk-noodzakelijke
levensbenoodigdheden behoeft verstoken
te blijven, eerst dan kunnen we gaan
denken aan de dingen, die daar boven
liggen. T. G.
genaamde
krachten.
Ze werpen zich op de winst en niet
op de behoefte.
Allereerst dient geproduceerd te wor
den niet datgene, waaraan bet meert
door et kelen te verdienen is of waar
naar een vraag bestaat, die eerst kunst
matig door reclame of anderszins werd
opgewekt, maar datgene, waaraan
natuui lijke, redelijk menschelijke behoefte
bestaat.
Naast zaak van persoonlijke activiteit,
en moet de productie meer dan ze
t nu toe is, wordenzaak van de
gemeenschap.
En eerst wanneer de voortbrengende
krachten in ruime mate hebben gezorgd
de mogelijke bevrediging van di
noodzakelijke levensbehoeften, eerst dar
mogen ze zich de weelde van de weelde
veroorloven.
Binnen het raam van een goed be-
drijfsrsdensysteem kunnen we dat klaar
krijgen daar houden we den persoon
lijken werklust intact en kunnen de
productie in haar geheel in goede
banen leiden.
Maar vóór we zóóver zijn, dat dit
rysteem volledig is uitgebouwd en het
meer dan een systeemeen levende
idee, is geworden, kan en moei
tegenwoordige staat hervormend
omvormend optreden.
Hij kan dat doen door de weelde-
industrie aan te tasten.
voor Amersfoort en Omstreken
AMERSFOORT.
Lange dracht no. 4 - Telefoon no. 304
Deskundige voorlichting bij den aan- en verkoop van Effecten
Verhuring van Lips safe-loketten
Verzilveren van coupons Ilandelscredieten Inca9seeringen
Spaar-deposito's rente 4 pet.
Kantoorboekhandel
Kantoormeubelen
Schrijfmachines
Langestraat 84 Telef- 528
Speciaal adres voor Uw Kantoor-
School-, Schrijf- en Teekenbenoo-
digdheden. - Advertentie-Bureau
Bouwkunst.
zullen tegenwoordig waarschijnlijk
naar weinig menschen te vinden
lot wie bet nog niet is doorge
drongen, dat er met de Nederlandsche
luwkunst toch wel iets bijzonders aan
gebeuren is. Sedert pl.m. 1900 is bet
krachtig begonnen, boewei de idetEo,
welke dezer nieuwe bïuMMu 't leven
zouden roepen, reeds in de 19e eeuw
geboren werden. In de 19de eeuw beeft
men aanvankelijk gemeend zich in de
klassieke bouwvormen bet edelst en
hevenst Ie kunnen uitdrukken. Een
andere strooming verlangde aansluiting
bij den Nationalen Renaissancestijl, voor
ons land de stijl van het begin der
17de eeuw. Naast al deze stroomingen
bracht een op de spits gevoerd indivi
dualisme nog andere opvattingen te
voorschijn. Zoo zagen sommige bouwers
er bijv. meer heil in de Italiaansche of
de Fransche Renaissance tot voorbeeld
te kiezen, of in zelf wat >aparts« te
bedenken. De geweldige groei vao in
dustrie en verkeer bracht de steden id
dien tijd reeds tot een snellen groei.
In de behoefte aan vele nieuwe wonin-
rerd vaak door bitter weinig voor
schoonheid voelende bouwspeculaDten
voorzien. Groote stadswijken, trooste
loos dor en ellendig, waren er bet gc-
Hebt U een
Taxi of auto noodig
'olg van. Uit den nood der geheel ver-
.worden stijlopvattingen groeide echter
een verzuiverd bouwkunstig begrip op.
Bij ons was het Dr. P. J. H. Cuypers,
die in zijn bouwwerken zich aansloot
bij de leerstellingen van Viollet-le Due.
Z$a Centraal station en Rijksmuseum
te Amsterdam, vertoonen een harmo
nische, overzichtelijke compositie. Toch
zijn de gebruikte vormer, hoe logisch
ook de constructies verantwoord zjn en
hoezeer deze vormen zich aangepast
hebben aan moderne behoetteD, nog
ontleend aan historische stijlen.
Dr. H. P. Berlage was de eerste die
in zijn beurs-bouw (1897—1903), het
rationecle beginsel io volkomen zuiver
heid wist te verwerkelijken. In een streng
logische wijze van bouweo, de doel
matigheid beoogend en in een zuivere,
klare, overzichtelijke wijze van constru-
eeren, wist hij, met gebruik van voor
het doel voor de hand liggende mo
derne bouwmaterialen en constructies,
een bouwwerk te scheppen, dat op vol
komen logische wijze, als geheel en in
alle bouwdeelen, beantwoordde aan de
eiscben welke er door het moderne
|M|ÉI|w leven op zakelijke wij re aan gesteld
f BI* konden worden. Ook het feit dat een
'i ii 11 bouwwerk in de eerste plaats een har-
taDletten mochch complet behoort te zijn, ont-
J.Jïw"!™ treedt hier duidelijk aan het licht.
De invloed van Berlage is zeer groot
Uit droeve dagen.
„Neen, neem Albert die u kent; ik
zal Elisa dragen."
Op liet punt heen te gaan, begaf de
gravin zich nogmaals naar de naburige
kamer en omhelsde met innigheid|hare
gaslvrouw, die, door hare aandoening
overmand, slechts deze woorden ver
mocht uit te brengen: „Vaarwel tot
weerziens, Adelheid
Eenige minuten later volgden de
vluchtelingenceneeenzame slraat welke
naar een der stadspoorten voerde, die
zij zonder verhindering uitgingen.
„Nu is het gevaar voorbij!" sprak
Louhau met een zucht van verlichting.
Eensklaps riep de gravin uit:
„O hemelhoe heb ik zoo iets kun
nen vergeten!"
„Hebt gij iets vergeten, mevrouw?'
„ja, een voorwerp waaraan ik de
grootste waarde hecht, een kleinreli<iuie-
kaslje, dat aan het hoofdeinde van mijn
bed hangt. Ik heb het van mijn moeder
die mij aanbevolen heeft er mij nimmer
van te scheiden. Ik zou wel vijf Louis
d'or geven om het terug te hebben."
„Ik ga het halen. Hier is juist ee
plek, waar gij in alle veiligheid op mij
kunt wachten."
En na haar in een klein bouwvallig
schuurtje gebracht te hebben, keerde
hij ijlings op zijne schreden terug.
Tot zijn groote verbazing vond hij
de deur van het hotel van mevrouw
de Béroly wagenwijd openstaan. Nau
welijks was hij binnengetreden, of hij
werd gewaar, dal het door verschei
dene mannen overweldigd was en
hoorde hij een stem, waarin hij die
van Perthuis herkende, roepen:
„Grijpt hem! Het is haar medeplich
tige. Hij is het. die haar heeft doen
ontkomen."
Aan de levendigste ongerustheid ter
prooi wachtte de gravin een groot ge
deelte van den nacht op Paschal Lou
hau. Tegen iwee uur in den ochtend
eindelijk, begaf zij zich op goed geluk
af, onzeker, angstig op weg, vervuld
met bange voorgevoelens, welke de
Gevloekte Viersprong gelijk onzen lezers
bekend is, helaas! moet ziet
zenlijkcn.
Alvorens verder ie gaan, zullen wij
eerst kennis maken met den echtge
noot der ongelukkige vrouw, wier
nachtelijke vlucht en- ongelukkig uit-
uiteinde wij verhaald hebben, met den
vader der kinderen die in vreemde
handen gevallen waren, zonder dat
iemand iets van hunne familie wist en
waaromtrent zij zelve geene inlichtin
gen konden geven.
In 1780 diende er bij het regiment
koninklijke dragonders een jonge lui
tenant, die terstond de opmerkzaamheid
irok van Lafayette toen deze, uit Amerika
terugkeerende, het commando over
dat regiment kreeg.
Het jongmensch heette de graaf
Marcel de Tarvanes en behoorde lot
oude familie, wier naam sedert
'en verbonden was aan de roem
rijkste tijdstippen uit de Fransche ge
schiedenis.
Marcel de Tavanes was toen eerst
achttien jaren oud, doch had door zijn
lengteen sterk ontwikkelde ledematen
geheel het voorkomen van een man.
Zijn uitgebreide kennis, zijn karakter
waarin energie en zachtheid zich paar
den, zijne vrije en beschaafde manieren
hadden hem daarenboven de achting
en de genegenheid zijner oversten en
van al zijn makkers doen winnen en
niemand verwonderde het dan ook dat
hij twee jaren later reeds den rang van
vaandrig bekleedde.
De zoowel polilieke als militaire rol
die Lafayette in Amerika gespeeld had,
zette aan zijn persoon een prestige bij,
dai vooral op jonge gemoederen indruk
moest maken. Marcel gevoe'de zich dan
ook zeer gevleid zijne opmerkzaamheid
tot zich getrokken te hebben, en de
dankbaarheid werd bij hem een soort
van vergoding.
Vooral hoorde hij zijn chef gaarne
spreken over de Nieuwe Wereld, en
in gedachte verplaatste hij zich in die
gewesten die voor hem alle wonderen
en heldendadan in zich vereenigden.
Men kan dus begrijpen hoe verheugd
hij was toen hij vernam dat Lafayette
van hel kabinet van Versailles bevel
bad gekregen met een hulpcorps van
vier duizend man naar Amerika te
trekken om den Amerikanen
rijheidsoorlog bij te staan.
Terstond vroeg hij aan om mede te
rnoüen trekken, 't welk hem werd toe
gestaan.
Hij onderscheidde zich vooral bij de
verdediging van Virginië en toen de
oorlog geéindigd was, en hij op het
punt stond naar Frankrijk terug te
keeren, bekleedde hij in weerwil van
zijn jeugdigen leeftijd een hoogen graad
en ontving van het Congres een eere
degen, alsmede een brief geiftht aan
LodewijkXVI waarin datzelfde congres
een schitterende hulde bracht aan zijn
dapperheid en aan de diensten welke
hij de Vereenigde Staten bewezen had.
Van die betuigingen werd notitie ge
nomen en de jonge Marcel de Tavanes
werd op vierentwintigjarigen leeftijd
benoemd tot kolonel der lichte cavalerie.
Doch hij had niet ongestraft met den
vriend van Washington omgegaan, hij
had den bodem der vrijheid niet be
treden zonder er den invloed van te
ondervinden. Spoedig dan ook zeide
men van Item dat hij de nieuwe ideeën
was toegedaan en langzamerhand wer
den de beschermers, die hij aan het
hof had, koeler ten zijnen opzichte.
De beginselen echter welke hem van
rn eenen kant terrein deden verliezen,
deden hem van den anderen kant inau-
voor zich winnen, welke de koning1
noodig begon te krijgen oin de hevige
beweging wier teekenen men reeds
begon waar te nemen te temperen.
Onder die mannen behoorde de graaf
de Montmorin die, ofschoon een voor
stander van hel koningschap zelve
verlangde dat eenige misbruiken wer
den afgeschaft en zich op die wijze
eene zekere populariteit had verworven.
De heer de Montmorin was reeds
vroegtijdig weduwnaar geworden, een
eenig kind uit dien echt overhoudende,
een meisje, Adelheid geheeien, dat
slechts eenige maanden oud was toen
zij hare moeder verloor. Hare voedster,
een boerin uit Bretanje, beloonde zich
zoo goed en verknocht, dat de graaf
besloot haar geheel in zijn dienst te
nemen en haar verlof gaf haar zoon,
Valentinus geheeten, bij zich te houden,
zoodat de beide kinderen met elkander
opgevoed werden.
Adelheid verscheen voor de eerste
maal in de wereld op een bal van het
hof waar hare ongemeene schoonheid,
hare bevallige manieren, haar geestig
onderhoud veel sensatie maakte in dien
kring van jonge edellieden en voor
name dames, weinig gewoon aan zoo
veel goede eigenschappen vereenigd
met zooveel eenvoudigheid.
Zij werd dan ook weldra door een
drom aanbidders omgeven, maar men
vernam al spoedig, dat zij met den
graaf Marcel de Tavanes verloofd was.
En, inderdaad, toen zij voor de
tweede maal in de wereld verscheen,
steunde zij op zijn arm, zij was zijn
vrouw geworden.
Op hetzelfde tijdstip dat de heer de
Montmorin zich ven zijn dochter be
roofd zag, verloor hij ook zijn aange
nomen zoonValenlinus ging in een
klooster
Wordt vervolgd.