F. fl. TULP
R. K. Spaarbank - Amersfoort
Reparatie en Ondsrhoud
Bel dan op No. 42
Kantoor en Drukkerij Langegracht 28, AraersFoort
DE EEMBODE verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdag
middag. De abonnementsprijs bedraagt één Ruiden
per drie maanden; buiten Amersfoort f 1.10, franco per
post. Abonnementen kunrfen eiken dafi infiaan.
Uitgave v
a de Katholieke Stichting De Eembode,
gevestigd te Amersfoort
Dc Gembodc
Katholiek Orgaan voor Amersfoort en Omstreken
Dinsdag 11 Juli 1933
ADVERTENT1ÊN 25 cent per regel. Billijke tarieven
voor handel en nijverheid bij geregeld adverteeren
Advertentiïn moeten Dinsdag en Vrijdag vóór 8 uur
in den morgen zijn bezorgd. Telefoon 314
Zeven en Veertigste Jaargang - No. 29
Zooals 'n kleine kaars in 'I donker
haar licht op verren afstand laai zien,
zoo schijnt 'n goede daad in 'n zondige
wereld.
Ilurio de (kroot.
„O, eeuwige eer vuti Reigersberg,
Een vrouw is duizend man Ie erg."
Als Hugo de Groot nu niets anders
bad tot stand gebracht dan op een
gooien dag van het jaa. 1621 zich uit
liet slot Loevestein te laten wegsmok-
kclen, zou er al heel weinig aanleiding
zijn bijzondere aandacht te wijden aan
zijn persoon. Dan zou ook bodewijk
de veertiende hem zeker niet hebben
verwelkomd met de zeldzaam vleiende
uitroepZiedaar, liet achtste wereld
wonder. Dan zouden ook op den dag
van vandaag niet de internationale kop
stukken. die zich met liet volkenrecht
bezig houden, zooveel werk van de
Groot en zijn werk maken. Dan zouden
evenmin zooveel boeken en tijdschrif
ten gevuld zijn over de Groot, zooveel
herdenkingen gevierd, zooveel straten
of pleinen naar hem genoemd, zooveel
busten geplaatst, zooveel colleges aan
hem gewijd.
Hugo de Groot was inderdaad iets
andeis dan de man in de boekenkist.
Kookend van het bloed stond nog
als hel ware liet schavot, waarop den
vnrigen dag van Oldenbarneveld was
onthoofd, met de bedoeling om ook de
andere heeren. tegelijk met den ouden
raadspensionaris gearresteerd, schrik
aan te jagen. .Maar ze weigerden, even
als Oldenbarneveld dat gedaan had,
om vergiffenis te vragen en zelfs de
rechters vervoegden zich o.a. hij lloo-
gerbeets, een der gevangenen Heeren.
om hem er toe te bewegen. Het be
dekte dreigement, dal hel lot van Ol
denbarneveld ook het hunne kon wor
den, miste eveneens ieder effect, men
bleef weigeren. Wellicht was er met
dc familie te praten, maar, dan moest
deze geen Mm ie van Reigersbergen
luiten. Want tien haar van „hooger-
hand" den raad werd gegeven voor
haar echtgenoot pardon te verzoeken,
gaf zij liet fiere antwoord
„Ik zal liet niet doen, en heelt hij
i het verdiend, dan sla men lient hel
i hoofd af."
l Hiertoe kwam het Intussclnii niet,
met de vaste overtuiging dat ook zij
hun doodvonnis gingen halen, kwamen
Hugo do Groot en Hoogerbeets de
rechtzaal binnen, waar ze echter alleen
veroordeeld werden tot levenslang met
verbeurdverklaring der goederen. Le
denberg. ook een der gevangengeno
men Heeren, had juist om deze laatste
clausule niet toepasselijk te maken,
Urwillc zijnet familie, zelfmoord ge
pleegd. hetgeen de rechters niet ver
hinderde ook over een niet meer levend
itieiisch te oordcelen. Zoo vertrokken
in den nacht van 5 Juni onder sterke
militaire dekking de twee veroordeelden
naar dc sinds dien dsg in onze historie
zoo vermaarde vesting Locvestein, bij
Gorktim.
Hugo de Groot was toen 36 jaar
oud en reeds een man van bijzondere
beteekenis, met een Europeesche roep
van geleerdheid. Niet alleen ecu rechts
geleerde zonder weerga, maar tevens
een diepzinnig theoloog, een scherp
zinnig wijsgeer, een fijn humanist
Schrijfmachines
Inktlinten - Carbon
KANTOORBOEKHANDEL
Langestr, 6« t.e. Krommutr. - TEL. 32«
noemde men hem. Hij was van zijn
12e tot zijn 15c jaar student geweest
Ie Leiden, promoveerde op zijn 16c
jaar als „doctor Juris" te Orleans.
Twintig jaar nauwelijks en hij kon
icli „Historieschrijver van Holland"
Kiemen, welke waardigheid, wat een
aanloop bcteekende oni te gaan zete
len als advocaat, fiskaal van het Hof
nn Holland, gevolgd in !6l3doorde
nderschciding van hel pensionaiis-
schap te Rolierdam. Groot bewonde
raar van Oldenbarneveld, groot des
kundige ook in de hangende kerke
lijke twisten, verwierp de Groot het
regorisme der Dordtsche synode, ver
wierp hij de voorbeschikking, verwierp
hij de steeds grooterc verwijdering en
verscheuring in uz geestelijke eenheid
der Weslersche kuituur, en was een
rtuigende Arminiaan. Dit bracht hem
met Oldenbarneveld in de gevangenis,
wiens tragisch einde en heroïsche hou
ding hij van nabij beschouwde. In
Loevestein aangekomen werden Hooger
beets en de Groot van elkaar geschei
den, ieder kreeg een eigen vleugel.
Hun vrouwen mochten bij hen blijven,
terwijl ze van buiten veel gezonden
kregen, vooral boeken. De Groot im
mers was begonnen aan een uitge
breide wctenschappelijken arbeid, waar
voor hij van zijn vrienden de nocdige
literatuur kon leenen. De bevelhebber
van Loevestein, Jacob Prouniiik, con
troleerde aanvankelijk ahes wat in en
uitging, doch zag altijd maar een en
hetzcitdc: dikke en dunne boeken door
elkaar. Hij vond het al gauw goeden
zooals het vaak gebeurde, de eerste
strengheid maakte plaats voor vermin
derde nauwkeurigheid, tot op een ge
geven oogenblik de bockcnzendingcn
ongecontroleerd in en uitgingen. De
Groots vrouw kwam op ue schrandere
gedachten hiervan tot ontvluchting ge
bruik te maken. Op den 22sten April
1621 werd de ontvluchting beproefd,
want Prounink was juist op reis naar
lietisden. Benauwde oogcublikken had
de Groot in zijn enge schuilplaats, rtog
benauwder oogenbhkkcn echter Elsje
van Houweningen, dfede kist zou ver
gezellen naar Gorcum. Hier woonde'
Daatselaar, een handelaar in garen en
band, wiens vrouw een zuster was van
den Lcidschen professor Erpcnius, een
boezemvriend van de Groot. Bij Daat
selaar werd alles gebracht wat voor
de Groot bestemd was en van hem
listig was ter verdere doorzending.
Dn val van Naarden.
in dien
oogen-
Doorzette
Stukioopen
Zonnebrand
pÜKO L
Groote verbazing toen het zenuwach
tige Elsje Juffrouw Daatselaar terzijde
trok en haar de situatie mededeelde.
Er moest kort cu krachtig gehandeld
worden, want met alle middelen zou
men pogen den vluchteling te achter
halen.
Een gelukkige gedachte was het om
de vermomming van een metselaar te
kiezen en zonder de minste argwaan
te wekken trokken twee gcz.eilen naar
het veer, lieten zich overzetten, kwamen
behouden te Waalwijk aan. Hier werd
een wagen gehuurd waarmee den
volgenden dag Antwerpen werd be
reikt. Verrukt sloegen hier zijn vrien
den de handen in elkaar, allen be
ijverden zich om den vluchteling liet
aan niets te laten ontbreken. Van Ant
werpen schreef Hugo dc Grout aan de
beide prinsen, Maurils en Prederik
Hendrik, verklaarde op eerewoord
niemand te hebben omgekocht en gaf
als motief aan de aangeboren zucht
naar vrijheid welke in iederen menscli
leeft. Tegen den avond, kwam Prou-
nink van Hetisden weer op het slot
Loevestein terug. Geen licht bespeu
rende in de kamer van zijn gevangene,
begaf hij er zich direct heen, dat was
immers iets heel bijzonders. Hij con
stateerde alleen de vlucht van den
vogel, begreep onmiddellijk de situatie,
rende naar Gorktim, waar liet huis
nn Daatseiaar te vergeefs werd om
singeld en nagesnuffeld. De koffer
bracht evenmin succes, hij was op het
Delftsclic veerschip, maar zonder de
Groot, die niet meer te bereiken viel
ip zijn weg naar Antwerpen. De po
gingen aangewend om door pressie
op zijn echtgenoot de Groot tot vrij
willige terugkomst te dwingen, faalden
eveneens. -Men kon de moedige vrouw
slechts korten tijd gevangen houden
September reeds was ze bij haar
man in Parijs.
Van hieruit nu werden verschillende
pogingen gedaan om de Groots vonnis
veranderd te krijgen. Doch de verbit
tering der overheid was groot, men
rekende Item zijn ontvluchting zwaar
aan. Ook de verbeurdverklaring zijner
goederen bleef gehandhaafd, en zoo
had Hugo de Groot in Parijs al spoe
dig met fmantieele zorgen te kampen.
Wel schonken edelmoedige vrienden
i jaargeld van 3600 franken,
onderhoud van zijn gezin,
de studie zijner kinderen, kosten zoo-
'I, dat met de grootste soberheid
iest worden geleefd. Aandoenlijk is
om in decoirespondentie tusschen
.ria en Hugo te beluisteren hoe de
zwegen armoede knaagde aan het
huisgezin. Niets liet men onbeproefd
om te kunnen terugkeeren naar Holland,
waar iedere Universiteit het zich een
eer zou rekenen de Groot als professor
te kunnen aanstellen, in 1631 schenen
dc kansen eenigszins gunstig.
Lang had Mevrouw dc Groot alles
voorbereid, besprekingen gehouden
tucl vele autoriteiten, men hoopte alles
van een request aan Prederik Hendrik.
Ds Groot is toen zelf, in het diepst
geheim eerst, naar Holland gekomen,
ioch zonder succes. Zijn ontvluchting
bleef de groote struikelblok, alle ,ver-
zaeken werden afgewezen, de Armi
niaan moest voor de tweede maal op
oe vlucht. Men rprak reeds
vangen-neming.
Nu ging hij naar Duitschland, waar
UoolijdfHkiespijn
bedaart spoedig met een
Mijnhardl's poeder
Per stuk 8 ct. Doos 45 ct. Bij Uw drogisi
oji en zijn vriend Antonio sliep ju
belendend vertrek, om altijd bij zijn
:ken vriend te zijn. Deze was mees
tal onrustig; dikwijls richtte hij zich
op en scheen oj> zijn borst iets te
zoeken zonder liet te vinden. Maar de
koorts die hem terstond weer aangreep,
arde zijne gedachten en zijn lis
pelende woorden, wier beteekenis de
zuster tevergeefs zocht te begrijpen.
Meerdere dagen zweefde hij in doods
gevaar; maar zijn levensgeesten, die
zoolang vermoeienis en inspanning
hadden getrotseerd, schenen nu het
lichaam niet te willen verlaten, welks
krachten dan ook Icn laatste over zijne
verzwakking en uitputting zegevierden.
De crisis was doorstaan - hij was
gered. Lang bleef hij nog zwak en kon
iiij zich van alles, wat rond hem voor-
Iviel nog geen rekenschap geven. Soms
mocht hij liet bed verlaten en dan
plaatste men hem in een zuchten en
gcmakkelijken leunstoel aan hei venster,
dat uitzag op den tuin van het hospi
taal. Dikwijls zag hij met welgevallen
naar de prachtige bloemen, die da;
prijkten, totdat hij eens tot Aitloni
zeide„Dat zijn bloemen uit Europa;
zij zijn schooner dan de cactussen van
Genua; en daar staan witte rozen, zoo-
als zij in Naarden bloeiden. Zij plukte
ze en speelde er mee, het lieve kind,
dat zoo bekoorlijk en schooi:
de bloemen zelf.'
Antonio begreep er niets van; de
zuster scheen verwonderd. Zij verwij
derde zich en keerde na eeltige oogen-
olikken met een witten rozentak terug.
,Hier, mijnheer, hebt u van die ro
zen", zeide zij, „die u zoozeer sctiijne
te bevallen
Hij nam ze en zag daarbij de zustc
dankbaar aan. „Zonderling", lispelde
hij dan; „altijd voorkomt zij mij".
Toen hij den volgenden dag weder
aan het venster zat, zeide hij tot de
..Zoudt u mij het medaillon
terug wiilen geven, dat ik op mijn borst
droeg, toen ik in dit huis gebracht
werd
„O. neem mij niet kwalijk, ik nic
dc, dat het een rcliquickastje was,
daarom heb ik het in de sacristie
•aard; ik zal liet u dadelijk halen."
Weldra kwam de zuster met een etui
terug. Hij nam het aan en trachtte het
"e openen; maar het ging ui-
„Ik kan het niet, mijne vingers zijn
te zwak", zuchtte hij; „help mij als!
liet u belieft, fluster!"
Zij nam hel étui in de hand, opende
het. en nauwelijks had zij een blik
geworpen op hel beeld, of zij riep uit:
„Om 's hemels willen, mijnheer, hoe
komt u aan dit portret?"
„Het is dc beeltenis van mijn vrouw!
Maar gij. hoe kent gij hel?"
„Het is liet beeld mijner moeder! ik
bezit er ook een", en tegelijkertijd
hij eenige iaren verbleef tot hij in 1634
de aanstelling kreeg als Zweedsch
gezant te Parijs.
Tien jaren lang woonde hij nu weer
in de Fransche hoofdstad, maakte
groote reizen, studeerde immer door,
schreef de geleerdste standwerken
over recht, wijsbegeerte, theologie, ge
schiedenis etc, In 1644 behoorde hij
onder de uitverkorenen van liet Euro
peesche intellect, dat de betaamde Ko
ningin Christina van Zweden, om zich
wilde verzamelen. Daar kwamen man
als Vossius, Keinsius. Des Cartes,
veel anderen, op den roep der
geieerde vorstin zich te Stockholm ves
tigen Ook Hugo de Groot ging naar
het koude noorden, op een leeftijd van
61 jaar. Maar niet het klimaat alleen
was hem te zwaar, ook het hofleven
kon de Groot niet verdragen.
Daar was veel nijd, veel achterdocht
tegen al die vreemdelingen in Stock
holm en meer dan iemand leed Hugo
de Groot daaronder. Hij besloot terug
te keeren naar Parijs, waar zijn vrouw
was gebleven. Doch zijn angstig voor
gevoel bleek juist, onder de reis ging
zijn toch al precaire gezondheid zien-
deroogen terug, te Rostock kon hij niet
•erder, hij moest zich laten verplegen
:n stierf eenzaam, verlaten, tusschen
niets dan vreemdelingen.
Hugo de Groot is geen volksfiguur.
Puur een man van hooge geleerdheid
invloed op-de geesten die nu
nog, ondanks het vliegende van ge
dachten en stroomingen in de moderne
rechtsopvattingen, doorwerkt. Hij reeds
formuleerde, wat altijd door de Katho
lieke moralisten en rechtsgeleerden was
-olgehoudener bestaat boven alle
•ergankelijkheid en wijzigingen van
."chtsopvattingen een hooger. een on
vergankelijk recht, dat in liet verleden,
in het heden en iu dc toekomst blijft
gelden, in toestanden van vrede en in
iie toestanden van oorlog. Dat is het
natuurrecht.
Het recht, verheven boven alle ver
anderingen der saamlevlng, het recht
van eeuwigheid af voor den menscli
door God in zijn hart gelegd, moet
zoowel de verhoudingen regelen der
individuen afzonderlijk, als die der
Staten onderling. Hij noemde zijn ver-
maardste geschrilt typisch: „De Jure
belli ac pacis".
De particulier heeft te leven en de
staat heeft te leven naar de volgende
vijf regels.
1Geen vergrijp aan iemands eigendom.
2. Restitutie van onrechtmatig verkre
gen goed,
3. Beloften nakomen.
4. Schade aan anderen gedaan ver
goeden.
5. Misdadigers of overtreders van het
recht straffen.
Idealisme, als men het toepast op
de politiek der volken, maar toch ide
alisme dat moet worden nagejaagd,
omdat het een onloochenbare werke
lijkheid in zich bergt, die o i. moderne
hoogleeraren aan de Universiteiten doet
onder controle Centrale acconntantudlen?! fled. Boerenbond
Goedgekeurd b( Kontnkliik Besluit d.d. 14 Maart 1913, no, 68
De zittingen voor het inleggen en terugbetalen van gelden
worden gehouden in het R. K. Spaarbankgebouw
BREEDESTRAAT bij de LANGEGRACHT
des ZONDAGS van 12 tot 1 uurWOENSDAGAVONDS van 7
tot 8 uur en VRIJDAGS van 10 tot 11 uur.
Dadelijk ingriandt rente 36/io pCt.
Spaarbusjes gratis verkrijgbaar.
Kassier: AmstTdamsche Bank.
besluiten om de kracht van het objec
tieve natuurrecht te verheffen boven
de kracht van de positieve wetten in
bepaalde periode. Men keerl terug
naar Hugo de Groot, die daardoor
bleek te zijn geen leeraar voor zijn tijd,
doch voor de volkeren van alle tijden,
wat wel een onvergankelijke glorie
moet worden genoemd.
t
BERICHTEN
UIT
AMERSFOORT
van alle soorten
Schrijfmachines
KANTOORBOEKHANDEL
Fa. H. ELZET1AAR
LANQESTRflAT 84 TEL. 528
Bij het overgangsexamen Gymna
sium bleek weer hoe lukraak vele
ouders hun kinderen maar naar
studie-gelegenheid zenden, die méér
eischt dan kan gegeven worden.
Bij de bevordering van klasse I naar
klasse II bleven 17 leerlingen zitten.
In totaal werden 11 voorwaardelijk
bevorderd, terwijl 37 leerlingen wer
den afgewezen voor bevordering.
Men schrijft ons:
Op initiatief van het bestuur der
Remonstrantsche gemeente heeft een
onofltcieele samenkomst plaats gehad
van vertegenwoordigers van kerkge
nootschappen hier ter stede. Vertegen
woordigd waren de Geref. kerk. de
Gerei, kerk in hersteld verband, de
R. K. gemeente, dc Oud-Katholiekt
kerk, de Israëlietische gem., de Ver-
eeniging van Vrijz. Hervormden, de
Fv. Luthersche kerk en de Remon
strantsche gemeente. De Hervormde
kerk was door een belangrijke verga
dering in eigen kring verhinderd deze
bespreking bij te wonen.
Dr. Miedema leidde de bespreking
door een uiteenzetting te geven van
het doel dezer samenkomst: elkander
te lichten over hetgeen in eigen
genootschap op het gebied van de
werkloozenzorg reeds is gedaan en
daarnaast te beraden of ook gemeen
schappelijk op dit gebied gearbeid zal
kunnen worden. Dr. Miedema wees
daarbij op het werken van de door de
gemeente ingestelde commissie voort
ontwikkeling en ontspanning van werk-
loozen en sprak daarbij de wensche-
lijkheid uit, dat deze arbeid moreel en
ïancieel door de kerken zal worden
^tsteund. Een uitvoerige gedachten-
wisseling volgde op deze inleiding,
welke veel gegevens opleverde en dus
geheel aan het informatorisch karakter
van deze samenkomst beantwoordde.
Een nader uitgewerkt plan zal thans
aan de kerkgenootschappen worden
voorgelegd.
Hebt U een
Taxi of auto noodig
Amersfoort
Inschrijvingen Handelsregister.
Agentuur en Comm. handel J. v d.
Wall, E. Meysterweg 12, eig. J, v. d.
Wall.
N.V. Rijwielfabrick M, Pon, Becken-
steinschelaan 1. Dir.: G. C. Pon en M,
A. Pon, Comm. M. Pon.
P. v. Straalen Jr.. Schimmelp.str. 50,
eig. P. v. Straalen.
Coop. In- en verkoopver. „Nevor",
Gerard Doustr. I. Voorz. P. v. Geilt,
Penningm. S. P. Engel, SecrD. Hofland.
A. v. Heil, Horlogewinkel, L. Beek
straat 14, eig. A. v. Heil.
Gebr. Jonkman, Bakkerij. J. v. Diest-
siraat 25. Venn. H. en G. Jonkman.
In een gehouden vergadering van
het georganiseerd overleg tusschen
vertegenwoordigers van het gemeente-
personeel en Burg. en Weth, met
raadscommissie is geen overeenstem
ming bereikt. B, en W. met de raads
commissie hielden eenparig vast aan
de voorgestelde 6 pet. verlaging van
inkomsten. De vertegenwoordigers van
de christelijke organisaties gingen ac-
coord met een verhoogde pensioen
aftrek van 5' tot 8'/j pet. doch ver
klaarden zich tegen de voorgestelde
3 pet. salarisverlaging. De vertegen
woordigers van de moderne bonden
van overheidspersoneel verklaarden
zich tegen alle loonsverlaging,
Examen Nijverheidsonuerwijs Acte
n. VIL GeslaagdM. J. A. Malleus,
H. M. Lips, M. W. G. Florijn, C. H.
G. Greitemann, A. M. M. Elieus, M.
A. M. v. Sleeuwcn.
Acte n VIL GeslaagdB. B, A. M.
de Beer, E. D. |ansma. G. Niessink,
M. A. Schlümann.
toonde zij het. vriendschap met van Geldof verbon-
.Hoe heet gij dan?" den, Na den val van Naarden vcr-
Claudia de 1'ricastel." geef mij, zoo ik een smartelijke her-
„Mijn kind, mijn dochter", riep dei inhering in u wakker roep - over-
ridder uit, en drukte haar diepgeroerd! reedde Jakoba broeder en nicht, een
aan het hart. „Ik ben uw vader, Karei toevluchtsoord in Antwerpen te zoeken
de Tricastel. Ach gij leeft, die ik zoo Zij bedachten zich niet lang en ik had
lang. lang gezocht hebEn moeder, j het geluk, hen in dit huis te ontvangen,
waar is zij?" jlk gal hun een paviljoen, dat tot dit
„Ach. vader", antwoordde Claudiahuis behoorde, tot woning. Uwe jonge
zacht, „moeder ziet van uit den hemel I vrouw was zeer lijdend. Ik kende haar
ip ons neer." en verzorgde haar als een lieve zusier.
Een oogenblik spraken beiden geen Eenige maanden later stierf zij in mijne
woord. Toen de Tricastel weer tot armen. Haar grootvader bad haar niet
zich zelf gekomen was en tegelijk aan overleefd. Ook Jakoba gaf weldra hare
zijne ontroeringen van vreugde en smartsterke ziel aan God terug en de kleine
uiting wilde geven, was intusschcn del Claudia had geene andere bloedver-
Overste binnen getreden. Claudia ging'wanten gekend dan dc Zusters, die
haar tegemoet en vertelde haar alles.;haai liefdevol opnamen. Wij hebben
Dan zeide de Overste tot Claudia: J haar allen hartelijk bemind, mijnheer."
„Ga. mijn kind, naar de kapel en dankging de Overste voort, „zij was de
den Hi t. terwijl ik met uw vaderj vreugde van hel gansehe huis. de
spreek." schoonste bloem uit onzen tuin. en als
Zij gehoorzaamde en verwijderde een engel van troost voor onze zieken,
zich. De Overste ging tegenover den Hoe verheugden wij ons dan ook, toen
ridder zitten. Hij toonde haar eenige zij alle aanvragen om een huwelijk van
papieren, die bij inzage bleken zijne ide hand wees. om zich geheel tc geven
identiteit volkomen te bevestigen, Dan aan baren hemelsehen Bruidegom. En
deelde de eerwaardige vrouw den rid- inderdaad, Hij alleen is zulke reine
der hel volgende meeliefde waardig."
Indien het ti niet tc zeer vermoeit.!
mijnheer, zal ik u verhalen, hoe uwe
dochter hier is gekomen. Wat mij per
soonlijk betreft, ik ben in Holland ge
borenmijne familie was in geloof en
De Tricastel bleef eenige oogenblik
kcn iu nadenken verzonken dan ver
mande hij zich en sprak:
„Kunt gij mij het paviljoen, w
mijne Claudia gestorven is. verhuren
verkoopen?"
„Het staat tot uwe beschikking, mijn-
lieer", antwoordde de Overste.
„Welaan dan, daar weusch ik te le
ven en te sterven daar zal ik mijn
kind dikwijls zien", vervolgde hij tot
zich zelf sprekend.
Als hij alleen was. gaf hij zich ge
heel over aan de gevoelens der ont
roering. Het berouwde hem. den barm
hartige:! God vergeten tc hebben, die
hem uit zoovele gevaren had gered en
hem op hel einde van zijn leven den
engel der barmhartigheid zond in de
gestalte van zijn eigen kind.
Tranen van oprecht berouw zijn een
vruchtbare dauw voor edelmoedige
daden. De ridder schonk geheel zijn
vermogen, dal hij door tusschenkomst
zijner vrienden terugbekwam, aan liet
klooster en behield voor zich zelf slechts
hij voor eigen onderhoud noodig
had. Zijn eenige troost en laatste levens
vreugde was, te bidden op het gral
zijner vrouw en te leven in dc nabij
heid van zijn kind.
Rustig en overgegeven aan God.
stierf hij na eenige maanden, meer
malen gesterkt door de II. Sacrar""
ten. in de armen zijner dochter.
