moeilükheden bij particu
lieren bouw
DE EEMBODE
ZATERDAG 30 APRIL 1938
B. EN W. NAAST S.D.A.P. TEGEN
OVER DEN RAAD
AMERSFOORTSCHE HAAD BS
„zakken en verkoopen"?
BIJEEN
Strategische terugtocht van
wethouder Noordewier
Er zijn schalkjes, die (de meerderheid
van) het college van B. en W. het ver-
i en ga tuk noemen van de socialistische
raadsfrac'les, en lk en leder een, die
terecht ot ten onrechte ln den
waan verkeeren eenlgen kijk te hebben
op het rellen en zeilen van het schip
onzer gemeente, zeggen dan: „kom,
kom, dat Is wel een beetje sterk uit
gedrukt."
En dan zijn er politiek vergrijsden,
-lie diepe voren trekken boven hun
"f.Hjnrauwen on zeggen: „de grondpo-
Utlek ln Amersfoort Is zuiver een stukje
socialisatie". En dan plegen we den po
litiek vergrijsden eer. klap op z'n rug te
geven en te zeggen: „Kop op. ouwe Jon-
gen. zoó erg Is 't niet." Hebben we niet
ln het laatstverschenen nummer var J-
Kath. Encyclopaedic gelezen dat
socialisten realistisch genoeg zijn
onmogelijke van socialisatie
Ja, dat dachten we en zoo zouden we
spreken..., wanneer er niet de laatste
raadsvergadering was geweest.
Want daar hebben we het mogen be
leven, dat het college van B. en W. en
de socialistische raadsfractie arm ln
arm tegen den overigen Raad optrok
ken. Toen echter bleek, dat het een
onbegonnen aanval was, zorgde wethou
der Noordewier voor een tactische te
rugtocht, waarbij hij zich ln den rug
dekte met de commissie van bijstand.
En dat vond de Raad zóó allemen-
schelljk vriendelijk van den wethouder,
dat hU er zich volkomen bij neerlegde.
Wat was de kern van de zaak?
Hel was nu eenmaal vastgesteld, dat
een bouwondernemer, wilde hU bouwen.
«Jn plan moest „afronden", zoodat cr
geen doodloopende straten ontstonden.
Verder moest hU de bU zijn complex be-
hoorende wegenaanleg voor zijn reke
ning nemen. Daar zit voorzeker rede
lijkheid in.
Maar nu ligt e- een aanvrage van den
heer Mehrengs uit Hilversum. Deze wil
een klein complexje neerzetten met nog
een paar hulzen langs een weg die
slechts aan één zijde kan worden be
bouwd. En hU krijgt zóóveel wegen- en
plantsoenaanleg tot zijn last, dat alle
fracties (behalve de B.DA.P.) het er
over eens zUn, dat dit teveel I» gevergd.
Het was dus logisch, dat dc heer Meh
rengs bezwaren had tegen de voorwaar
den. Ieder ander ln zijn plaats zou dat
hebben. Maar zoowel B. en W. als de
socialisten blijven star op het standpunt,
dat de exploitant het volle pond -
de woorden ..soepele toepassing'
.redelijkheid" vernomen? Ditmaal wilde
hij van soepelheid noch redelijkheid
Wethouder Huslage pardon, meneer J
Huslage tout court verviel al ln dc-
zelfde terminologie als zijn lilt
beeld In het college van B.
achtte zich geroepen In een verdediging i
van het voorstel van B. en W„ „de hec-
ren wel eens attent te willen maken" op i
een en ander. Net tooals een heusche i
wethouder. Maar blijkbaar achtte wet-
houder Noordewter de repliek van zijl.
fractiegenoot onvoldoende en gebruikte
hij nog andere argumenten.
Hoe het zij. de Raad wilde cr niet aan.
En de wethouder heeft het college van
B. en W. en zijn eigen fractie een neder-
laag bespaard, door aanhouding van het 1
voorstel, tot de commissie van bijstand
er haar oordeel over heelt gegeven.
En de Raad hapte unaniem. O. 1. had
dit voorstel verworpen dienen te wor- j
den. want het aanvalsplan zal nu niet
tot een rechtstrceksche mano
den. maar tot een zijdelings bewerken
var. de fracties ln de commlr
WU zouden nu wel eens precies en
zonder omwegen willen weten,, wat men
voor heeft met deze halsstarrigheid. Hel
ls toch met de klompen aan te voelen,
dat wanneer de heer Mehrengs dc lasten
dusdanig zwaar acht, dat hij van bouwen
afziet en zijn terrein te koop stelt, nie
mand daarop zal Ingaan en het terrein
onbebouwd blijfttenzij de gemeente
als bouwster en huiseigenaresse belieft
op te treden. En de grond, als zijnde
onvoordeellg gelegen, goedkoop kan
I overnemen. WIJ zien geen ander argu
ment voor een streven dat langzamer-
1 hand het bouwen voor een particulier
ln Amersfoort onmogelijk maakt.
Thans het zakelijk verslag,
s. BIJ elschen
ïmoge""
wel l
ir Iemand t\
i» (R.K.) was het er C
(K.D.P.) vereenigt
De heer Nooi
niet mee eens. de eJwhen
len, doch hij wensebte door
het advies van B en W ook niet den Indruk
te vestigen, dat men den exploitant geheel
van aanlegkoeten wilde ontslaan.
De heer Bennlnga (A.R.! veronderatel-
exploitant wellicht dit stukje
boste stukjes uitpikt, al vor
omsloten geheel, Bpr wees op het artikel
van de verordening waarbij de medewerking
van gemeentewege kan worden geweigerd,
wanneer de kosten van de gemeente naar
hel oordcel van den rood te hoog zi|n in ver
houding lot de onkosten van don oxplol-
Do hoor v. Lonkhuyzen (AR.) steun
de het betoog van den heer Ruytenberg.
Bpr. begreep niet hoc B. en W. er toe kwa
men dezen bouw onmogelijk te maken. Het
Is hier ran logische aansluiting op
De hoer Bakker (V.B.) sloot zich aan
bij hen. die meenen dat te zware lasten op
den exploitant worden gelegd. Hij maakte
van do gelegenheid gebruik er op te wijzen,
dat aan den lurldls'-iien rartegonwoordiger
mr. dc Boer niet UjiJ
Ook de heer O ra
Na de opening van dc raadszitting door
J. C Graaf van Rand-
•"i de Ingekomen stuk-
De heer Graaft (A'S.) vroeg, waarom
deze zaak niet ln de commissie van bijstand
ls behandeld en of de elgenareese van den
„onvoordeellgen grond" eigenlijk wel bereid
ls, dezen ^rond aan den exploitant te^ver-
achtte dit
ls de heer Noordman wenschte,
rom adviseerde hl) de
te bekijken en haar ln
n bijstand te brengen. Aldus
BIJ de bezwaarschriften en ontheffingen
traat- en rloolbelastlng dienst 1938, 1937 en
938. deelde de heer Ruitenberg (V.D.)
Het .dm i» KW. „HORSEtfEIDE"
1018.
Oudste
BINNEN- EN BUIT ENLANO
Passagiers verzekerd - Tel. 1093-1830
neer te laten als de beenen i
willen.
Met een meerderheid van 8 tegen 8
stemmen heeft de Raad verklaard, dat
het plaatsen van banken een nóódzaak
en niet slechts een wenschelljkheld ls.
Het was merkwaardig te zien dat het
bijna zuiver een stemming rechts tegen
links werd. Alleen meneer Witte was de
witte raaf die zich aansloot bij de zlt-
lusttge linkerzijde.
WIJ kunnen met den besten wil van
de wereld ln het plaatsen van enkele
zitbanken geen „noodzaak" zien. En I
achten het woord „noodzaak" door de I
raadsmeerderheld wel wat lichtvaardig 11
toegepast. De heeren behoeven nu ln
de naaste toekomst niet al te gauw meer
komen aandragen met de „noodzake-1
lijkheld" van een of ander voorstel, want rv
de graadmeter van de noodzakelijkheid ALfcA LUIbJCb
staat bedenkelijk op het nulpunt. GLAS IN LOOD
TAXIDIENST
„BOVO"
i buitenbeentje. Een
n heeren pen-
toschouwen als
plaats waar oud
sloenen en kapitalen zitten te verteren,
terwijl de levenszon ter kimme neigt Ja,
dón kunnen wij ons de „noodzakelijk
heid" van banken voorstellen.
Maar dit beeld zal zeker de linkerzijde
niet voor den geest hebben gestaan!
Thans het zakelijk verslag.
Onder leiding van den burgemeester, Jhr.
mr. C. C. J. van Reenen vergaderde dc-
Raamsche raad Alleen de heer Haarman
(C.H.) was afwezig.
der voorsteller van B. en W. hield
verkverachafflng
I WOESTIJC..RWEG 31.
Werkplaats: ACHTEB DE HEIL. Geert 3
HEBT U EEN TAXI OF
AUTO NOODIG
De heer Boer (VJD.) vroeg, hoe het met
•onze" ziekenauto gaat.. En vervolgens of
voorziening kon
(tellen,
den voorzitter, c
tijde door c
deelde mede. dat de ne-
nog onderwerp van overweging is
toorlooplge verbetering van de Von-
beschouwlngen aanleiding
geven ln deze dagen van ver-
dulstcrlngsoefeningen.
e berocpsverdulsteraars zou-
als verduls-
ïn, dat zij banken
dlreoteuren. als k
klers achter het loket e
Neen, de banken die we hier bedoe-
len, zijn de voorwerpen, waar eerzame
en gezapige wandelaars zich op plegen
ISd... -
dellaan li
»vrden gewijzigd, werd het voor- Dc heer
stel aha. aangenomen, ac <nui ic
1 over het Pulcis Socsldljk een schande. Zou-
1 den zij, dtc voor dete laan t
Geen Prinses Bcotrixlann. I
worden gemaakt?
;woordde. dal de gemeen-
u heeft en dat het
vraag ls, of de Koningslaan open
sluiting
Twee Hoedendoozen
door
LOUIS JOSEPH VANCE.
Terwijl ze deze woorden sprak ging
ze op de hoedendoos toe, die
bel gedeukt teger den muur iag. Ter
wijl zo er zich overheen boog. sta!
Staff afwezig een nieuwe sigaret op.
„Waarom heb Je hem opengemaakt?'
hoorde bij de vrouw vragen.
Verbaasd draalde hil zich om. „Ik?
Ik heb dat ding niet aangeraakt van
af het oogenbllk dat lk hem tegen den
muur trapte.
.Het lint Is los.hij ls opengemaakt'!'
Alison's stem trilde. Ze nam de doos op
en droeg hem naar de tafel.
„Zie Je wel," zei ze. hem op do tafel
neerzettend
„De laatste maal dat Ik naar dat ding
keek, zat het lint er nog goed en wel
omheen," vertelde hU haar.
En toen dacht hU Ineens weer aan
den man die hem bij het binnenkomen
UHngs gepasseerd was., de man die
zich ongevraagd toegang tot zUn ka
mers verschaft had.. Alison stond ner
veus aan het deksel te plukken zonder
het te openen.
„Waarom kijk Je niet eens." zei ze op
gebroken toon,
Niettegenstaande dal num ze het
deksel eraf.
Gedurende korten tijd staarden zU
belden als met stomheid geslagen ln
de doos De hoed die zij belden zoo
koed kenden, was er niet meer. Inplaats
daarvan zagen zij een ruïne van vee-
ren. linten en stroo. de armzalige over
blijfselen van het eens zoo glorieuze
hoofddeksel.
Staff duwde de hand ln zijn zak en
haalde het paarse strikje te voorschijn.
Het paste precies bij het paarse flu-
weelen lint.
.Daar." mompelde hij. „kwam dat
ding dus vandaan."
Alison lette niet op het strikje.
Plotseling begon ze furieus te delven
ln de ruïne en wierp de wrakstukken
een voor een op den grond. ZIJ door
zocht de groote hoeveelheid zijlepapier
waarin dc hoed was verpakt geweest,
tevergeefs. Dan staarde ze hem aan met
wanhoop ln de oogen.
„Wat heeft dit te beteekenen?" vroeg
alsof ze er hem verantwoordelijk
„Ik vermoed," zei hij langzaam „dat
cr ook dezen keer buitengewoon ge
lukkig af gekomen bent."
„Hoe kom je daarbij?" vroeg ze hU-
..Dat zal Ik Je vertellen." zei hij. „Toen
lk vannacht thuiskwam rende er een
mijn huisdeur uit, ik vermoed om
te voorkomen dat lk hem 2ou herkennen.
lk meende hem meer gezien te neb-
Toen lk daarna boven kwam. vond
Ik mijn deur open slaan, terwijl mUn
i. die lk mij stellig herinner ge
opend te hebben voordat lk wegging,
gesloten waren, terwijl lk bovend'en de-
paarsc strik op den grond vond lig
gen. Ik zat er Juist over te denken wat
dat ding hier te maken kon hebben,
toen JU met de taxi voorkwam. Het
spreekt thans vanzelf dat de kerel wie
het ook geweest ls. wist dat het snoer in
Je hoed moest zitten, en van mijn afwe
zigheid gebruik maakte om het eruit te
stelen. In plaats daarvan vindt hU ech
ter deze hoed. en daar bij niet beter
wist, trok hU hem aan stukken om te
vinden wat bij zocht."
.Maar waar waar ls mijn hoed
dan?"
.Dat zal lk Je vertellen."
Staff nam hel lint op met de label
welké om de doos gezeten hadden. Haar
de label onder de oogen houdend las
hij overluid: „Miss Eleunor Searle."
„Zoek Miss Searle en Je zult je hoed
vinden. Het toeval wilde dat zU precies
zoo'n hoedendoos bij zich had als lk Ik
herinner mij Je dat aan boord verteld te
hebben Ze was ln den winkel dien mid
dag toen JU je hoed kocht en ze hoorde
dat JU hem naar udjn adres liet zenden,
hoewel ze beslist geweigerd heeft mU )e
naam te zeggen. BU het verlaten van de
boot Wam zoowel haar bagage als dc
mUiie ln hetzelfde vak te staan vak
S. MUn bagage was het eerst onder
zocht, doch lk moest nog even terug
het schip om ondervraagd te wor-
en gefouilleerd Toen lk terugkwam
haar bagageonderzoek afgeloopen
ad ze de pier verlaten. Vanzelfspre-
moet zU dus haar hoedendoos voor
de mUne aangezien te hebben, daar dit
natuurlUk haar hoed ls. Zooals lk Je zei.
zie Miss Earlo te vinSen en Je hebt Je
r. Vind bovendien de persoon aan
wie Je dat zwendelschema van Je toe
vertrouwd hebt en dan zul je den man
hebben die de vrUheid nam op mUn ka
ters te komen ln mUn afwezigheid om
i die doos daar naar het snoer te zoe-
,Maar.maar lk vertelde het nle-
land", stamelde ze.
Doch de blik ln baar oogen maakte
et hem moellUk haar te gelooven.
„Zelfs niet aan Max vanmorgen, voor
dat hU die belooning uitloofde?" vroeg
hU streng.
„Ja.aan hem natuurlUk wel."
„En Max kan het aan Iemand anders
verteld hebben: sommige menschen
kunnen nu eenmaal hun mond niet hou
den. MogelUk heeft ook Jane gekletst."
„Oh nee," protesteerde ze. maar zon
der overtuiging ln haar stem. „geen van
belden kan zoo dom geweest zUn.."
„Dat zou lk maar eens onderzoeken,
als lk Jou was."
„Dat doe lk ook. Maar die Miss
Searle waar verblijft ze?"
..Dut zou lk Je niet kunnen zeggen. In
in of ander hotel. Morgenochtend zul
je haar gemakkelUk genoeg op kunnen
sporen.
„Wil JU 't voor me probeeren?"
„Goed."
.Dan zit er dus niets anders voor me
op dan maar nsar huls te gaan', zei de
vrouw gedwee.
Ze stapte op de deur toe. „Welterus
ten" zei ze.
.Dat is niet noodlg, Ik kan mijn weg
ilf wel vinden."
.Maar ik alleen weet hoe de voordeur
gesloten moet worden."
Onder aan de trap gekomen zei ze
'clfelend: .Ik neem aan eh dat
het hiermee tusschen ons ls afgeloopen."
Staff opende de deur voor haar. „In
dien we met -lat „het" tenminste het
zelfde bedoelen," antwoordde hU.
„Dat doen we."
„Dan heb Je goed geraden," zei hU
it een wrange glimlach.
Ze bleef nog een oogenbllk op den
drempel staan. .Maar ondanks dat." zei
snel. „wil lk dat stuk van
„MUn stuk?" vroeg hU den nadruk leg
gend op het bezlttelük voornaamwoord
„Ja, natuurlUk." zei ze kortaf.
„Wel, daar lk onder contract sta van
Max zie lk geen mogelijkheid om Je dat
te ontnemen. Bovendien ben JU de eenl-
ge vrouw die de hoofdrol kan spelen,
zooals hU gespeeld moet worden."
„Erg vrlendelUk van Je" ze stak hem
de hand toe. „Welterusten."
„Welterusten", zei hU koeltjes.
TerwUl hU haar uitliet keek Staff
naar de wachtende taxi en was verbaasd
dat ze niet alleen gekomen was. BU het
portier stond een man in avondkleedlng
haar op te wachten: Max was het niet.
hU was grooter en slanker, had een be
tere figuur. TerwUl hU zich naar Alison
toekeerde om haar ln de taxi te hel
pen viel het licht van de straatlan
taarns op zUn gezicht; Staff kende
.Akroyd" zei hU tusschen de tanden
HU sloot de deur. grendelde hem aan
?n binnenkant, en was nog steeds niet
van zUn verbazing bekomen. Vreemd
anders, dat hU er niet het minste hart-
van voelde dat hU gebroken had
met Alison, dat hU niet de minste ja-
loerschhcld voelde nu hU haar zag ver-
ekken met Iemand anders.
„Ezel" schold hU zichzelf, „dat had Je
lang aan kunnen zien komen als Je
iet zoo blind als een mol geweest wasl"
BU het binnenkomen van zUn studle-
irtrek uitte hU een kreet van verbazing.
,De drommel zal me halen 1"
„Waarom leidt Je dan geen beter le
ven?" Informeerde Mr. Ick.
stond ln de deuropening van zUn
slaapkamer, er uitziend als een karlka-
van zichzelf. TerwUl hU sprak wan
kelde hU doodelUk vermoeid op de stoel
»e waar Alison zoo Juist ln gezeten had,
;n liet er zich ln vallen.
HU droeg geen hoed. ZUn klecdlng
vas ln een allererbarme<Ukste toestand.
,-ochtlg, vormeloos en gekrompen zoodat
zUn armen en beenen belacheUJk lang
mager uit de mouwen en pUpen sta-
1. Op zUn vogelkop lagen een paar
:te gele plukjes haar gepiekt. En zUn
groote ronde klnderoogen knipperden
tegen het licht ln de kamer. Om zijn
lippen speelde zUn eeuwigen, half
schaapachtlgen, half spottenden glim
lach.
(Wordt vervolgd).
