DE EEMBODE
CHRISTENEENHEID
Het Christendom maakt er aanspraak
op de grootc bevorderaar te
liefde cn eendracht onder de i
1 het terecht, dat
ook, '.-.'ant /.ou er wel Iets zijn, waarop
Christus zijn volgelingen meer heoft
gewezen dan dat zij elkaar zouden lief
hebben en dat ze één zouden zijn. Met
hoeveel aandrang bad HIJ niet op den
avond vóór zUn lijden, dat ZUn leerlin
gen één zouden zUn, dat ze 'n volmaak
te eenheid zouden bezitten. Eén moes
ten zo zUn ln de leer. Wilde men een
ware volgeling van Christus zUn. dan
was het niet voldoende dat men slechts
een deel van zijn leer aanvaardde, dan
moest men alles aannemen wat HIJ
ons geleerd heeft. Ook de eeredlenst
moest voor allen ln wezen een en de
zelfde zUn. En om die eenheid van leer
en eeredlenst des te beter te verzekeren,
moest er voor alle Christenen ook 'n
eenheid van bestuur zijn. Met dit doel
stelde Christus Petrus aan als hoofd
van ZUn Kerk. Onder leiding van Pe-
'rus en zljn^ opvolgers moest het Gods-
stand gehouden. Zoo moesten allen, die
van Christus' leer cn prediking hadden
tehoord. een volmaakte eenheid bezlt-
Maar wat merkwaardig Is het dan,
tlin het Christendom zoo ontzaglijk vor-
■old Is Van de ruim 700.000.000 Chris-
nen heeft de grootste helft zich van
eene ware Kerk afgescheiden. En die
meer dan 350.000.000 afgescheidenen
hebbon zich zelf ook weer ln honderden
en nogmaals honderden kerken en rek
ten verdeeld, Hoe de onderlinge ver
houding ts. laat zich gemakkelUk bo-
srUpcn. Op de heftigste wtjr.e bestrU-
'len ze meestal elkaar.
Hoe Is dat toch mogelijk geweest, zal
men zeggen Het Christendom zelf. zijn
h-cr. Is rr allerminst de oorzaak van
Maar het ongeluk ls, dat de Christenen
•<>o zelden ten volle beleven.
Christelijke leer wordt voorgehouden
Hoogmoed, kortzichtigheid, vooroordee-
len. gebrek aan liefde zUn
oorzaken, waardoor zoovele Christenen
e Kerk zUn vervreemd,
r de afgescheidenen zich ook
onderling meer verdeelden Ook politiek
n verschil van cultuur zijn
clieldden of li
niet om machtig wapen
al maar voortwoekerend ongeloof. Ja.
als er meer eenheid onder de Christenen
was geweest, als ze hun geloof
consequent hadden beleefd, dan
het nooit zoover gekomen. Maar Juist
de versplintering van het Christendom
heeft de godsdienstige onverschilligheid
ln de hand gewerkt: men wist niet meer
wat ervan te denken. Wat had er ook
met veol meer succes gewerkt kunnen
worden aan de geloofsverbreldlng on
der do heidenen. Nu ziet men vaak. dat
do missionarissen het meeste werk heb
ben aan het bestrUden van hun tegen
standers. die zich ook apostelen van
het Christendom noemen. Wat hadden
niet vele rampen als wereldoorlog en
burgerkrijg voorkomen kunnen worden,
als de Christenen één waren geweest en
de Christelijke deugden beter hadden
Maar hebben ze In
nooit moeite gedaan,
weer met elkaar te vcreenlgen? Want al
voelen wU tegenwoordig sterker dan
vroeger de gevolgen der verdeeldheid, 't
Is toch altUd Christus' ultdrukke-
UJkc wil geweest, dat z'n volgelingen
één zouden zUn? En als dlc eenheid ver
broken was. dan had men toch altUd de
plicht om haar te herstellen? Zeker le
zers, maar er Is ook ln het verleden
meermalen getracht, om de verloren een
heid terug te krUgen Doch als ge wist
hoe moellUk het ls. om mcnschen met
verschillende godsdienstige opvattingen
tot elkaar te brengen, dan zoudt ge
ook begTtJpen. waarom het hereenlglngs-
streven tot op heden nog niet meer buc-
ccs heeft gehad.
PACIFICU8
Bereid lot verantwoording.
Als christenen belijden we. dat
het doopsel kinderen Gods geworden
Christus. mede-
•rfgenamen van Zijn rtjk.
We belijden, dat we gelooren in het
De criminaliteit der
katholieken
Een oude heidensche geleerde heeft
eens gezegd„Homo sum et nihil hu-
man! a me allenum puto", d.w.z. „Ik ben
memsch on lk meen, dat niet» mensche-
lUks mU vreemd ls,"
Allo menschen zUn mcnschen, en kin
deren van den ouden Adam.
En hoe onaangenaam het moge klin
ken, toch ls het een feit dat we allen,
ook wU gedoopten en gevormden, ook
wU katholieken, niet alleen geneigd zijn
tot do zonde, maar ook zondaars zijn.
Als 's morgens de priester do H. Mis
gaat lezen, dan gaat hU. als hU aan het
altaar gekomen ls, eerst beginnen met
een openbare schuldbelUdenls en het
volk antwoordt op zUn beurt door den
misdienaar ook met een zelfde „Confi
teor". Ik belUd voor God dat Ik ge
zondigd -*- - -
dering
beer WATERI/X) (K.D.P.) die van oordeel
was. dat door de voorgestelde wijziging van
de soboolgeldverordenlng voor hel gymna
sium en de Handelsdagschool de minsl
draagkrachttgen de dupe worden. HIJ kon
door mijne schuld, door mU-
schuld, door mUne allergrootste
uld: Ja er staat zelfs nog een woord-
Je tusschen: „Peccavl nlmls. dat lk zeer
gezondigd heb."
Dus la het een feit, door de a Kerk
eiken dag volmondig toegegeven, dat
Katholiek zUn en volmaakt zUn nog niet
laten
inieunen, dat wU katholieken misda
diger zouden zUn dan de nlet-kathoUe-
nlet lang geleden bracht ln een
grootc katholieke bladen
keer Iemand deze vraag ter «r
ZATERDAG 30 JULI 1938
PT PIP AMlRSFOORTSCHtN RAAD
JEUGDHERBERG EN LEEFTIJDSGRENS
Mehrcngs verliest het pleit.
Duizend gulden voor
feestelijkheden.
Ié DUud
81. Bonlfadui" niet
Op deze vraag kon wethouder NÖÖftDE-
WIER geen afdoend antwoord geven Hei
mogelijk, dat .81 Ocnlfaclus" hooger h«
begroot dan „Ooed WonenEen felt Is. d
de raming
De heer NOORDMAN iRK.) (af no(
enkel voorbeeld, waaruit bleek, dat hel
moeden ran den vorlgen spr. op waarheid
ring, d
punt en dat dit
Dit debat
houder NOORDEWIER
waarbij hij
nmlsslevergadcrlngen ls behandeld.
DaarbU was sprake van een voorstel-Noord-
Mehrcngs te doen bijdragen
1. BIJ een
r plan sou f 1140 aan grond per woning
moeten worden Dat ls dan altijd
leeftijdgrens zal e
Amersfoort kom
ht de wet bende
LUICX nog, dat di
uitvoering van h
in beperkende bepaling moet «I
de redenen, door anderen reeds uiteen ge
el.
Wethouder SPffi HERMANN
gement, dat bu h
UJdsgrens de Jeugdhert n
men 8pr. is vó'
toegang voor ouderen
rerzekerde de heer V.D. LINDEN
geen sprake ls van onverdraag-
I bij de katholieken ZIJ hebben
tegen Jeugdherbergen
de bevoegdheid deze bijdrage
log uitte de wethouder
onderstelling, dat -
bedrijf
in het belang
slotte we« spr. er nog op. dat uit de st<
ting van een waarborgsom door Mehrcngs
druk hadden dat M. belde per-
goedgekeurd.
HET A S REOEERINOSJUBHEDM
Vervolgens kwam nof
dvies van B. en W. betreffend e
gelegenheid van het as. Regeerlngsjublleum
eenlng van den heer V. TELr
LENGEN is een subsidie van l 1000 te laag.
bedrag dal door het" 1
gevraagd.
Wethouder 8TADIO antwoordde, d
thans voorgestelde bedrag de bijdrage ls.
welke in redelijkheid v - - -
Twee Hoedendoozen
door
LOUIS JOSEPH VANCE.
Indien zij echter een bezoek van haar
ontvoerder vreesde, wachtte haar een
aangename teleurstelling. Geen geluld
dat daarop wees drong tot haar door.
wel echter vernam zij een dof gebons,
dat ze niet kon verklaren.
d bUeen
e trap af. De trap
:oort van hall aan
een lange gang liep,
,Ue boven was, doch
m de benedengang
in venster een deur.
geluld dat
Tenslotte raapte ze
en daalde de eerst
welks andei^ einde
Juist zooals de sltui
In de achterzUde v
was lnploats van e
Vanachter de deur kwam
Eleanor bevreemd had; maar nu kon ze
het beter hooren dan daarstraks: ze
hoorde het gezang van een oudere vrouw
en herkende het wijsje aJs een oude nc-
germclodle. Dan hield het doffe gebons
eensklaps op, hot lied was uit en ze
hoorde het geschuifel van voetstappen
cn het geklank van Ijzer tegen Uzer;
woor voetengeschuifel en een vervolg
van het doffe gebons
Plotseling moest ze glimlachen om een
geluld dat haar zoo verwonderd en be
angst had en dat toch zoo doodonschul
dig was: net was het bekende gebons
van een strUkUzer over het linnen. Een
dood simpel geluld maar dat toch org
vreemd In de ooren geklonken had van
«cn meisje dal onder zulke zonderlinge
omstandigheden ln dat voor haar totaal
onbekende huls beland was.
Zonder meer duwde ze de deur aan
het einde der gong open.
Ze zag ln oen vertrek dat eens voor
woonkamer moest gediend hebben, het
was er tenminste ruim genoeg voor. en
thans gobrulkt werd als keuken en eet
kamer tegelijk. Een groote tafel in het
midden der kamer was bedekt met een
rood tafellaken, terwUl er vier borden
op stonden. Op zU daarvan stond een
strijktafel, terwijl bU het haardvuur
een paar Uzers stonden te heeten temid
den van potten cn pannen en een ke
tel met water.
Er was een heerlUke braadlucht ln het
vertrek cn het meisje dat ln zestien uur
niet gegeten had snoof de geur met wel
behagen In. De inrichting van de keuken
was zeer eenvoudig, zooals die van alle
keukens op het platteland. De vrouw zag
op van haar werk toon Eleanor binnen
trad. staakte haar neuriën en zette met
een bons hot strijkijzer op een metalen
stoofje.
..Qoelon avond' groette ze opgewekt,
de armen ln de heupen zettend
Eleanor staarde de vrouw een oogen-
bllk aan en bedacht dat zU het waar-
schllnlilk geweest was die haar hier met
den arm om haar heen binnen geloodst
had
„Ik ducht al dat lk je boven hoorde
loofyen. Hoe is 't met Je? Heb Je geen
honger? Ik heb wat voor je klaar hoor"
„Op 't oogenblik zou lk het liefste een
glas water hebben", zei Eleanor
..schoon water", voegde ze er veelbctee-
kenenrt aan loe.
Maar de vrouw scheen de dubbele be
doeling van de woorden niet op te mer
ken Ik aal het even voor Je halen", zei
se goedgehumeurd en ging naar de keu
kenkast en vandaar naar de pomp boren
de gootsteen.
TerwUl »U hel frlssche water ln het
Klas pompte kwam het meisje wat na
derbij en nam de vrouw eens goed o
Haar tweeden indruk v
moedelUk. zwaar mensch, dat ongetwij
feld erg sterk moet zUn gezien haar
krachtlgen bouw. Ze had een grof ge
zicht waarop een tevreden uitdrukking
lag
„Asjeblieft" zei de vrouw zich omkee
rend en Eleanor een tot den rand toe ge
vuld glas water aanbiedend dat aange
slagen wa3 van de kou.
„Dank U wel", zei Eleanor en dronk
het glas gretig leeg.
„Wie ls u?" vroeg ia, het glas terugge-
..Mrs. Clover", al de vrouw glim
lachend.
Waar ben lk?'
„Wel" - de vrouw ging naar het vuur
en was druk do.-nde met de koffiepot
en een braadpan terwUl ze sprak
„men noemde dit eens het Huls van het
Verlaten Eiland. Dat alles ls nog precies
zoo, alleen la dit hun geen hotel meer.
zooals vroeger. Het ls Jaren geleden dat
hier zomergasten kwamen, het hotel
liep niet, zei men; dat zal de reden wel
n eiland dan?" vroeg Eleanor.
.Op het Verlaten Eiland. natuurlUk.'
-Goed. maar ln welke streek Ugt dat?'
..In Long Island Sound, ongeveer een
halve mijl ran de kust van Connecticut.
Pennymlnt Centre Is het dlchtstbUzUn-
de dorpje
„Dat zegt me niets." merkte het meis
je op.
rar zUn we hier van New York?"
iou lk Je niet precies kunnen aeg-
ben er nooit geweest Maar Je
dat hoorde lk hem eens aan
Eph vertellen dat hU het met een
ln anderhalt uur kon halen. Dat
zeggen, vanuit Pennymlnt Centre
natuurUJk."
Eleenor drukte een hand tegen haar
.Aland", herhaalde ze een
de kust New York anderhalf
r hier
Goed, gezellig klein eilandje is dat
vervolgde Mrs. Clover: „het zal Je
hier op den duur wel bevallen zoodra Je
je omgeving een beetje beter kent Het
ls de Juiste plaats voor een meisje met
Jouw narigheid."
„MUn narigheid? Wat weet u daar
van?1'
„Je pa heeft mU er natuurlUk een en
ader van verteld. Overspannen zei
U Je had rust noodlg versterkend
voedsel en zeelucht
„Oh houd opl" smeekte Eleanor
„Ik dacht het al dat al dat gepraat
t zUn
vricndelUken
gehouden ls zoomt Je vader hel i
een appel en een el kon koopen
„Maar waar ls het Huls var. het Veria
voegde as er voldaan aan toe de Inhoud
de braadpan op haar bord schui
vend. ..nu ga Je maar eens gauw wat
len. Trek maar een stoel bU en doe Je
goed."
Eleanor zag zich een heerlijke maal-
tUd voorgezet waaraan niets ontbrak-
„Zorg dat Je het warm opeet, lieve,
wees maar niet bang: goed eten heeft
nog niemand geschaad."
Eerst wilde Eleanor zich tegen eten
als een protest tegen de haar
behandeling, maar de hon-
sterker dan de wil om dit dwaze
uit te voeren; en bovendien
Iets ondernemen mocht om
haar vrijheid terug te krijgen zou ze ln
eerste plaats moeten zorgen zoowel
geesteUJk als llchameUJk ln goede con-
Itie te verkeeren.
Vandaar dat ze toch maar plaats nam
a de disch alle eer aandeed omdat ze
zich toch werkelUk hongerig voelde en
Iedere hap haar beter smaakte ondanks
het feit dat se zich nog niet over het
gebeurde kon heenzetten.
hulsbewaarster hier?" Infor
meerde ze zoodra haar honger een beetje
gestild was.
„Ja, dat zou Je it kunnen noemen,
Eph en mU: we wo..en hier nu al vijf Jaar
i zorgen voor het eiland vanaf het
>rste oogenblik dat Je vader het kocht"
„Is Eph uw man?"
Precies Bphram Clover.''
„En doet hu niets anders dan op het
als en het eiland passen?"
„Benaar me. ook dat doet hU niet: lk
en de zaakwaarneemstcr. Eph voert
Iets anders uit dan wat rond te schar- I
reien met de motorboot. MJ gaat naar
de stad om te koopen wat we noodlg
hebben. hU vlscht een beetje, verzorgt
den tuin. ziet naar de
„Ik heb zoo'n Idee dat hU het dan
toch wel druk moet hebben."
„Druk? HU? Eph? Kun Je denken! hU
ls de drukste man dte Je ooit gezien
hebt hU scharrelt rond cn terwUl Je
denkt dat hU heel wat doet voert hU
„En komt er nooit iemand hier?..1'
„Behalve de baas niemand."
„Komt hU vaak..?"
..Soms zie Je hem ln weken niet en
dan komt hU weer een tUdlang om d«
haverklap. Hu komt en gaat zooals het
hem goeddunkt. Je kunt wat dat aan
gaat. geen staat op hem maken. Zoo 1*
hU hier en zoo ls hU weer wie weet voor
hoe lang ot hoe kort weg Goeie ziel.
Mr. Searle! Wat doet me schrikken 1"
e man was ongemerkt en onhoorbaar
le deuropening verschenen. Eleanor
plotseling op van haar bord bU Mrs.
Clover's verschrikten uitroep. ZUn sloo-
me satirische glimlach speelde om zUn
lippen en zUn kleine oogen glommen ge
leerd. terwUl ïU naar Eleanor en
Mrs, Clover zagen.
„Ik wilde." zei hU tot de hulsbewaar-
;r. „dat je naar de steiger ging om
>h te zeggen dat hU de boot tegen ze-
n uur gereed moet houden
