De Eembode F.A.TULP 52»te JAARGANG NUMMER 26 kreJujk» kwart. Zg. n REDACTIE EK ADMINISTRATIE Langtgrosht RTiLr' HUggM N.V. Dltgevera MIJ. Nssrlandla WAARIN OPCENOMEN HET „WEEKBLAD VOOR BAARN" KATHOLIEK NIEUWS. EN ADVERTENTIEBLAD VOOR HET DEKENAAT AMERSFOORT. ALSMEDE VOOR BAARN EO. ZATERDAG 24 SEPTEMBER I93S BewIJsno. 6 et WOORDEN VAN DEN PAUS OVER DE CHRISTE LIJKE OPVOEDING Wm het noodle, <Ut de B. Veder rondschrijven orer de opvoeding uit vaardigde? Br wordt zoovee! orer de Jeugd geschreven. V*n alle lu komen raadgevingen, ledereen beveelt rijn systeem aan. Vooral de Jaren den oorloc waren daar sterk in. Geen wonder! Er heerechte Immers verwar- rlnc op alle cebleden. ZOO kwam dan de Paus In 1929 te gemoet aan het algemeen verlan gen, dot men ln deze onzekerheid en onrast tot hem richtte; hU gaf ons ln zijn rondschrijven de richtlijnen voor de opvoeding van onze Jeugd. Nu mag hl] ons slechte zijn raadgevingen mededee- len. doch het geschiedt ln nauwe aan sluiting bij deze richtlijnen. Het grootste gedeelte van de Ency cliek antwoordt op rtc vraag Wie moet opvoeden. De voornaamste verantwoor delijkheid rust natuurlijk op de ou maar ook de Kerk en de Staat hebben hierin een woordje mee te spreken. Als staatsburgers moeten wij van onze kinderen ook goede staatsburgers ma ken. Aan rechtvaardige vorderingen van den staat, ln het schoolprogram bUv. zullen wij gaarne tegemoet komen. Anders ls het met het recht van de Kerk ln de opvoeding. Nauwelijks heelt de kleine cosmopollet het levenslicht aanschouwt, of hij komt al met zUn elschen bij ons. Moeder kan vertellen, welke zorgen hij geeft. Maar hij stelt een noe veel grooteren elsch: „mijn ouders zijn kinderen van God, Ik wil het ook zijn!" Wij houden het kind niet al van het H. Doopsel, maar wij nemen het op ln de familie van het Kindschap van God. De opvoeding van het kind voltrekt zich verder binnen de Kerk; onze taak Is niet enkel voor eten en drinken te zorgen, enz., WU zUn veeleer voor het kind Priesters. Vader en moeder ontvangen door het Sacrament van het huwelijk de wilding en de zending priesters te zijn voor hun kinderen. Het kind leert bidden, spreken met God. WU gaan al- tUd verder met hem voort op den weg naar God. Hoe heerlUk waren de uren. totn moeder ons van Jezus vertelde! Hoe gelukkig voelt zich het kind, dat aan de sUde van zUn moeder te Com munie gaatl Maar onze krachten zUn niet toerei kend. Het kind wordt grooter en heeft van Jaar tot Jaar meer noodlg. De Kerk ls daarop voorbereid. ZU stelt ons haar gewijde priesters ter vervanging. Ook leeken ontvanger, vaak de zending ons ln het opvoeden van het kind te hel pen. School en Jeudorganlsatle zUn een kostbare en noodzakelijke hulp voor ons. VerantwoordeiUkheld der oudere. Maar let op: GU vertrouwt uw kind toe aan vreemde opvoeders, de verant woordelijkheid voor het kind echter blUft bU u! God vraagt het kind van u. vader en moeder. Zeer zeker heeft ook de vreemde opvoeder zUn verantwoorde lijkheid voor de ouders, voor de Kerk, d.l. tenslotte voor God. Wie deze ver- antwoordelUkheld niet kan of wil dra gen, blUve verre van onze Jeugd! WU moeten het kind helpen op den weg naar Ood of Uever: wij moeten het ln staat stellen, zelistandlg op dezen weg te gaan. De verantwoordeiUkheld. die wU heden voor het kind dragen, moet eens geheel en al overgaan op den jongeman of op het meisje. De vUftienJarlge Jongen staat anders te genover zUn oudere dan de tleijarlge. Laten wU niet bang zUn hem al bUtUds verantwoordeiUkheld voor het een en r toe t De woordlng, die een jongen ln de rUPtngs- jaren voor zijn geweten draagt, ls vaak oen drukkende last, die ondragelUk zal ÜJn, wanneer vader en moeder hem nooit ook maar een kleine verantwoor deiUkheld hebben toevertrouwd. WU hebben niet veel op met die amb tenaren, wier bekwaamheid daarin be staat. een weg te vinden, hoe zU hun werk op anderen kunnen laden. ZU zeg gen dan: waarom moet lk het doen wanneer anderen het ook kunnen doen. Dan doet het goed met Iemand ln aan raking te komen, wiens parool ls waar om lk het kan? De mensch kan ver antwoordeiUkheld dragen. Zulk een va der zal ook zUn Jongen niet gauw werk afnemen, wanneer hU weet, dat hU het aelf kon. Daarom stelt de Paus als doel van de opvoeding ons niemand minder dan Christus zelf voor oogen, Een echte, volmaakte Christen moeten de Jonge man en het meisje zUn, wanneer zU el kaar de hand reiken tot de echtelUkc trouw. GelUkvormlg worden aan Chris tus, voorwaar een hoog doel. Vele Jaren gaan wU met onze kinderen samen de zen weg: wanneer wU hen echter ver laten, moeten zU dien ook alleen verder kunnen gaan en weer voor andere men ie hen een leider kunnen zUn. Een verheven doell Voor menschelU- ke krachten haast onbereikbaar. Verge ten wU echter niet, dat ten slotte Chris tus zelf de opvoeder ls. WU zUn enkel zUn helpers, zUn medewerkers. BU het werk van de opvoeding kan het oru vaak te moede zUn als aan de Aposte len. bU de wonderbare broodvermenlg- vuldlgtng. Voor hen een menigte van bUna tienduizend menschen en zU twaalf Apostelen, staan daar met een halt brood ln de hand. Daarvan moeten zU aan al die menschen ultdeelen! Maar Christus heeft het stukje brood geze gend en Christus heeft hen gezonden En zU deelt uit In naam van Christus. En met welk een succes! Dragen wU het beetje, dat wU hebben, dat wu zUn, naar Christus! Een stukje brood voor de groote opdracht oiu ten en ons kunnen. Onze liefde schUnt ons dlkwUls buitengewoon groot. Maar ls er vaak niet veel verkeerds bU? verkeerde liefde kan groote re schade aanrichten dan al 't andere. We brengen ons kleine stukje brood, onze liefde naar Christus. Christus zal ons zegenen en zenden. Dan kunnen wU blUmoedlg en vertrouwvol aan het werk wU werken Immers ln naam van Chris tus. Ons kind zal zUn doel bereiken, waartoe Ood het geroepen heeft. Chris tus wacht op ons. Het uur van de H. Mis ls hel uur van de zending De H Mis en de H. Communie, vooral de dage- lUksche, zUn ook onze krachtbron, de krachtbron voor eiken opvoeder, die het met zUn taak emstlg meent. Ook dit zal voorbijgaan DAAR kwam eens een rUke koning uit een ver land naar den wijzen koning Salomon, zoo verhaalt legende, om zich te overtuigen van diens rijkdom en vooral van diens wUshetd. HU zag den heerlUken tempel, dien Sa lomon voor God had gebouwd. hU zag zUn macht en bewonderde zUn groote wUsheid. En toen vroeg hü hem. als souvenir een spreuk, waardoor hU zoowel ln v als in tegenspoed zou gebaat zUn. Salomon liet hem der) volgenden terugkomen, en gaf hem een gouden ring ten geschenke, waarin hU een spreuk had laten graveeren. De vreemde koning nam den ring las. „Ook dit zal voorbUgaan." ..Denk altUd aan deze spreuk" zelde Salomon tot z'n gast. en het zal D gaan." In tUden van fortuin, als het leven U toelacht, als ge ln allee voorspoed hebt. en overmoedig zoudt worden, denk dan aan deze spreuk en ze zal U bewaren voor overmoed, voor verkwisting, wreedheid, voor hoogmoed. Als omgekeerd alles D tegengaat, als de fortuin O den rug toekeert, als U het ongeluk vervolgt als ziekte of zelfs moede en de verachting van die e Uw vleiers waren. Uw deel worden, be denk dan eveneens: „Ook dit tal voor- bUbaan," IEDER van ons kan met deze mooie legende zUn voordeel doen. Want leder kent tUden, dat alles voor wind gaat, HU voelt zich gezond en sterk, hu heeft vrede met leder, hU voelt zich gelukkig en thuis ln den werkkring waarin hU geplaatst ls. Is hU gehuwd, dan ziet hU welUcht met rechtmatig welbehagen op zUn ge zin neer en voelt zich „een kleinen ko ning in z'n grooten plicht" en .Dear op 't schouwke prijkt z'n eenlg kruis" zoo als het Uedje zegt van „Hemelhuis". Maar hoe ras ls dat gezin uiteenge rukt, hoe ras een stoel leeg, waar hel middelpunt was der hulselUke gezellig heid. Omgekeerd, lk heb gestaan aan de doodsbaar van een moeder, die acht kleine kinderen achterliet en een Jam merenden man, die zich hopeloos gesla gen voelde. „Voor mU Is geen gelukkige 1 de wanhopige V BIZONDER VLUG JONGMENSCH De IS-Jarige student uit Amersfoort, lie ileh san de lltrechUche Unlverrl- M( kon laten InsehrUvea. „Ook dit sal voorbUgaan" werd ook hier waar. Voor eenlge weken kwam heel onver wachts dezelfde man bU mU, met een Jongen missionaris bU zich. vol Idealen gereed om naar Afrika te vertrekken; het was zUn zoon. een van die achterge bleven kinderen. Nu een energieke, ster ke, Jonge priester, tot veel goeds be kwaam. In een van zijn gedichten zegt Her man Gorter, na de beschrijving van een troep trekvogels: „Zoo, soc gaat al les voorbU." .Ach, we ondervinden het allen op zUn tUd," zoo moet lk met weemoed Zult u me gelUk moeten geven, lk heb het ook uit eigen ervaring. „(Mc dit zal voorbUgaan" ls een heilzame gedachte op zoo'n oogenblik. Als men wat iemand lief geworden ls verlaten moet. als med' midden ln het spel der dagen opeens zich de kaarten uit de hand getrokken voelt, en ze opnieuw worden dooreenge- schud, en men weet niet wat de volgende ronde ons brengen zal, dan denke men maar aan den ouden Salomon met z'n spreuk, die ons toeroept: „Ge hebt het te voren geweten: Ook dit zal voorbU gaan." En wU welen, dat de Oever der le vensdagen ook de meester van lede: oogenblik ls. WU zUn ln ZUn hand en1 daar valt geen haar van ons hoofd', zonder den wU van den Hemelachen Vader. Bedenk dat ook, gU zieke, die daar hulpeloos terneder ligt en geen ge nezing meer verwacht. „Ook dit zal voorbUgaan." En daarna krUgt ge een onverwelkbare kroon van den Koning der martelaren. Bedenk dat. gU Jonge man en Jong meisje, die zoo hard moet strijden om rein te levtn. „Ook dit zal voorbUgaan." Ook uw worstelen en uw pogingen wor den gezien door God, ook uw strUd duurt niet altUd. Hebt moed. Dat geeft U kracht. Ook dit zal voorbUgaan. Dat geldt ook voor de stormen, waaraan nu de chris tenen ln vele landen blootstaan. Laat haat zUn tanden stomp bUten aan de rots van Petrus, laat de golven van ver volging het scheepje van Petrus heen en weer slingeren, troost U. Eén ding ls zeker: „OOK DIT ZAL VOORBIJOAAN A. K. Kampioenschap. Wt« "t hardste heeft Bremen. Draast den naam ren ..kampioen-. Van de Noordzee-zwcmste? heel het: „Wie zal haar dat na gaan doen?" En de snelste snelle-looper Wordt met lauw'ren ovtfiaan. Evenals de „kleine keeper- Van de kransen fflet tan ataan! DoDe Vluchten over zeeen Noemen we verrukt „brlllant!- Bokswedstrijden. vol verschrtcking ZUn om beurten kampioen. Vragen aoms heel arrogant nog: „Zt)n er andren dte dit doen?" Maar. vergeten tn haar woning. Vlijtig werkend dag aan dag. Leeft de moeder voor haar kindken. Met een bhjde Uefdelac*_ Ongeweten voor de wereld, leeft en lijdt, bemint «IJ rilt. Nederig haar hoofd getogen: Zeg mij. Beer. Uw heüigor, wU HET VULPENHUIS Lange**. te. Kremaneatr. - TeleL ttf SCHAAK. 8CHADA-EN DAMSPELLEN DE HELD VAN MODIN. hoeveel onheil de dwangregeerlng Het gewelddadige de bloedige n bet kleed op de t» wen Zijn droefenla uitte de man van volk en tan bet britlgdom tn aangrijpende woorden, axale wij deae leren tn het ate boek der Maccabeeén r» 7Ut Mathathtaa aoo spoed* gelegenheid krij gen. oen niet alleen te klagen, maar ook handelen. Antlocnus Epiphanm had onder bedrei ging mee de zwaarste straffen geboden, dat alle Weden van Ma aan de beSdeorebr af goden moeeten offeren. Near het actotjnt. werd dW bevel dan op maanddatun ren «Jn geboortedog uitgevoerd. Ook de stad Modin kwam aan de beun De afgezanten van den koning kwamen bij Mathatfaiu en aaiden: „OU rijt een aanzien lijk en boog ambtenaar van dene stad. en ionen en broeden ataan achter u. Treed dan a's eerste naar voren en dbe. wat de ko ning gebiedt, aootüa alle volken deden.. Don re geeobenkrn zollen u en uw zone vollen." (1 Msec X O—IX) een groote volksvergadering vrije, openbare plaats. Er de afgeaanten ren dm koning kwame het bevel van zijne majeateit verkondigden. Helen velen den moed zinken. Velen, die Ood hadden vi AUee acheen glad .an al Wanneer de geranten deren man konden overhalen, dan waa alles gered. Heel be leefd en welwillend went. de lettier van het gezantschap zich tot de petriarchiale gestal- OOP* koning op het altaar ren Modln te offeren. Toen Mathathiaa dit mg werd hl] v vaoidigd en WJn binnenste beefde, T In toorn ontstoken, stortte hij Wc* u mon en sloeg hem neer MJ bet altaar. T<n vena doodde hij dm koninklijken ambte nore, die de menacben tot offeren wilde, dwingen. Kb hsj verwoeotte 1 share. OeHJk. «Uneea legen Zombri. den mon ren Be lom. door aijn hoofd, dot Ood de wet ren Moaeo had geboden, degenen n den Doei te Moffen, die Wc* schuldig maakten aan afgoderij of anderen aanboorden. Daarom doodde MJ den dtger en keerde Wc* toen tegen dm gerant van den konmg en doodde ook hem. Daarna en vreesden de gevolgen van de» daad. De woede van den koning aal geen grenren kennen en vreeeeHjk zal WJn wraak zijn. De steen was aan het rollen. Mathathlaa L Mare bier kt Modln kon :er meer Wijven. HIJ nu op den dour i stand kunnen houden tegen de ..Toen riep Mathathias met hBde s „Wie voor de wet IJvert, en trouw i het verbond, voige mijl" En hij vluchtte Dat wos de groote dag ren Modin. die b begin werd van den opetend von het v< volgde volk Gods tegen heldhafttgen strijd der Maceabeefn. dv alle eeuwen been als een van de gtorterijk- rie perioden van het Oude Verbond Wanneer Mathathias ach niet had vet don was het volk Gods totaal uitgeroeid: geopenbaarde waarheid sou geheet it trouwens ook de bedoe- og AnUochus. n christenvolk geen recht er? Zou een christenvolk; zUn christelijk land verpheht zijn. zich. als weerloost schapen lal en afwachten, ronder een tak te geven? De gerohledenia van Modln apreeka KANTONRECHTER KAAKTEN EN DAMMEN. Het opschrift van dit verhaal zou u. de lezer, tot de gedachte brengen dat het zwartgeloogde driemanschap achter groene tafel den tijd doodde met schapsspelletjes. Niets ls minder waar, voor de verdachten pullden uit van de mas sale opkomst Neen. we zaten nog steeds met het geval van den Eemnesser boer die niet i Strijbos dat eens zoo mooi zei ha. ten poerelen Ut de prut om aan de vt gens van het Waterschap te voldoen. 'i schouw was nog steeds gebleken ■voldoende zijn sloot had schoor, gemaakt. En behalve de vdbrzltter van het ster-schap kwamen nu ook. stuk voor stuk. de heemraden voor het hekje. De verklaringen waren allemaal hetzelfde: was onvoldoende aan gedaan. Maar de verdachte was niet van gisteren: een der heemraden had een sloot lange liggen die totaal dichtgegroeid was De heemraad herinneren. .Dan ken JIJ Je eigen plaats die sl 'aterachap ls zoo groot Dat in hoofd, zich ook Dinges al vUf, zes. zevenmaal gevraagd choon le maken? Dat ls een heel arm manneke en die heeft «m land verkoopen omdat hel geregeld on derliep. Heemraad die kwestie te maken. Toch kt men hier even tot de ontdekking, dat eigenaardige toestanden in de Eemnesser polders schijnen te beenchen. Maar nu de sloot van verdachte. Daar zou een tweede dam ln liggen. En wanneer dit zoo la. Is verdachte niet onderhoudsplichtig. De cerate dam ls een offlcleele dam en ieder een was van het bestaan ervan op de hoog- „WU schouwen van dien dam af," i n gezag 3 Jaar gs- r gesproken was n het O M mr. rechtmatig door hem U aangebracht De i luidde 30 gulden of 10 dagen. I advocate, me), mr. de Boer trok een somber gericht en meende dat de dag vaarding onjuist was. Daarin is sprake van dooien terwijl het maar om twee slooten val. Vanwege de dammen. Aan schouw erd ln deze buurt hel weinig gedaan en et hel slechte voorbeeld van zUn omgeving wr oogen meende verdachte dat hU al vol doende deed. Ook die onrechtmatige dam zat al Jaren zonder dat er aanmerking een stiliwljdende hebben. De verdedigster verzoent uite De fout in de dagvaarding ging niet want de kantonrechter achtte den verdachte wel degelijk i De tweede dam vormde geen argument. is zijn. E it den .Daar laat lk het niet bij ritten!" sri de ..U heeft acht dagen om ln cassatl gaan' Dan moet U naar den Haag..' ..Naar den Haog?" zei de boer en h< er naar uit dat bet vooruitzicht op doen reis hem deed wankelen ln zijn plan ,JN" OT „AAN" DE WINKEL. Nog een nasleep van de vorige Uiting. Daar stond het baasje uit Garderen we HU zou een partij ongeamolten vet niet een daartoe goedgekeurd perceel aanwea hebben gehad. Een vorig maal was er e k bU gi De kantonrechter las voor. Het vet sou door den kok zijn gezien de winkel. Beteekent dat Jn" .1... il of „bU" de winkel? Verdachte ver telde, dat hU het vet had getoond toen hU :"n auto voor zijn zaak stond. En ook de hotelkok kwam verklaren dat hij. bij de winkel gekomen, op verdachte moest wach- „WAARDEERING" Dat stond op een enveloppe, die da redactie van „De Eembode" zoo vrij rree. me vsnsvond ln de brievenbus te depo- neezen. Ik was van meening, dat er een of ander douceurtje ln zou zitten al* vaardeerlng voor mijn schrijfsels onder deze rtlbrlek, maar mUn verwachtingen waren helaas te hoog gespannen. Het 8ehrUf nu eens iete over waardeering, erd me gevraagd, om het in kort* oorden weer te geven. Uit een nadere toeUchtlng bleek, dat de redactie bij harer relaties over de weinige waar deering had gesproken, die men ln onze voer elkanders werk pleegt M zou me al bitter weinig geïnspireerd hebben gevoeld, wanneer lk niet heel toevalUg een oud-Haarlf mmcr bU me op visite had gehad, die zt:h ruim een Jaar geleden hier had gevestigd en zUn ge moed over hetzelfde luihtte. Die weinige waardevrtng schijnt een feit te zUn, waar menJge vreemdeling, die zich ln onze stad komt vestigen, zich lichtelijk over ergert. „Men zit hier vol crltlek," werd ma ronduit verteld. „Men kan niets verrich ten of de goégemeente staat direct met een oordeel klaar dat van geen of weinig waardeering getuigt voor de goede be doelingen van den medeburger. KUk maar eens naar het vereenlglngsieven. Een enkeling of een bestuur zwoegt om een goed programma op te stellen. Het meent er elndelUk ln geslaagd te zUn Iets behoorlijks voor elkaar te hebben gebracht endaar barst de critieb ..Ook de personen die werkelUk Iets hebben gepresteerd of die aan het hoofd staan eener onderneming of organisatie, genieten niet de waardeering waarop zU recht hebben krachtens hun functie En onze nieuwe medeburger besloot ZU» relaas aldus: „Ik heb cog nooit een Amersfoorter eens Iets goeds over een anderen Amersfoorter hooren zeggen." Dat was wel een beetje kras uitgedrukt en ik meende enkele tegenwerpingen ta moeten maken. Ik noemde namen van menschen, die volgens mU ln hoog aan zien ataan, zelfs van een overleden Amersfoorter, dien ik als voorbeeld van pllchtsbetrahctlng en zelfverloochening kende en die ln het gemeentelUk katho- leven een vooraanstaande paeitla Maar mijn gast was niet van gisteren. HU noemde feiten en daartegen valt moeilijk te redetwisten. Den overleden# had hU niet gekend, maar hU had al' zooveel over hem gehoord veel goed* iaar óókveel crittekl Die crltlek en die waardeertng vormen ;n moeliyk probleem! Het kan zUn dat wU, ouderen, alreeda io vergroeid zUn ln den dageUJkschea gang van zaken, dat het ons zelf niet opvalt dat er iets hapert aan onsa levenshouding. Crltlseeren wU te veelt Oevoelen wU te weinig waardeertng voor hen die boven, onder en naast ons staan die krachtens functie en arbeid recht op waardeering hebben? Zeggen wU wol Iets goed van een medeburgert past een oogenblik van zelfonder zoek. Ik heb eens ln een Engeiaoh boek eeri plaatje gezien van een monster van een dame. Het was een raar creatuur dat re hoogst onsympathiek uitzag. Het hod S kinnen, lange oorplggels en rookte clgaretten tusschen lippen, die door eaa overmatig gebruik van de stilt wel «ri geprononceerd waren. En een on derschrift luidde: „Zelfs hierin valt neg procent aan goeds te ontdekken!" En nu was het de kunst, die process! te vinden. Wanneer wU ons wat meer op (boe kunst gingen toeleggen, oouden w|j ons waorachUnlUk ln de goede richting be wegen die mUn gast op het oog bad. Want wanneer een vreemdeling mm naar mij meermalen bleek niet allee* ln zijn meening zich zoo kras uitlaat over gebrek aan waardeertng en teveel aan crltlek, wel, dan *11 dare zelfs wel S procent waarheid ln! dat ls vUf procent te veel.... tend ln oTi wogen, h L rit- „aan" ook Jn" beteekende, durfde hU it bevestigen. .Hoe ls u eigenlijk san dit saakje geko men?" vroeg de ambtensor, maar de veld wachter vertelde dat liever niet omdat ver dachte er bU stond. Maar het antwoord kwam al tn levsnder. UJve totn de laatste getuige verscheen, de dorpesioger die het vet ln hst Va was geweest. Ds hotelkftk had hem rest rid wie bet vet had geleverd. „Heeft u dat vet ook in de winkel gewen?" roeg de kantonrechter. „Nee," zei getuige. t Daarmee was bet pielt beslecht. „Ik kan let andere dan vrijspraak elschen" zei ds mhtenaar en men kon Ben dat hel hem ui 't hart ging. „Vrijspraak dan." zei de kantonrechter. >ze keer ontspring Je dus nog den dans!* En de vrljgesprokene, zich houdend aan deze woorden, maakte een luchtsprong toen den kachelplaat struikelde van ls*

Historische kranten - Archief Eemland

De Eembode | 1938 | | pagina 1