DE EEM BODE
ZATERDAG I OCTOBER 1936
SOEST WIL SOEST BLIJVEN
Wat hoidl de bestrijding der Amers-
ortsche argumenten in?
irecht opgemerkt il»t <1* gemeente
m do hlatorleche kapel van Ueelt niet
veel heeft laten gelefen linten, doeh wat
niet waa kan not k
V.V.V, ook d
leder geval een goede Hjde.
laten wij hopen, dat het geheel
goede tijden heeft.
Doge wlnat la ar ook al, dat op
punten verduldelllklnfen «t)n ge
waardoor te de kweatle niet meer
vertroebelen. Zoo waa er viel gerucf
de Amersfnortache polltlenindrn up den la-
aeltachawef. Da taak eehljnt heel eenvoudig
Da laaeltacheweg ltgt op Hoeeter gebied
vanuit tmerafoort de kortate veVbtn-
vet een ander atukje
begrijpelijk, dat geei
I de omgeving ran
boerderijen la. De taal
eentgatlna opgeblazen. Volle tout.
Ook de kweatle van de Amerefoortache
«da van den relnlglngadlenal la WJ t
batten opgeloat Het bleek, dat daarvoor toe-
«lemming waa gegeven De re twee laatate
dingen mogen dua niet ateken. Natuurlijk la
Het woord „annexatie" fa In Soest
niet van de lucht. Het dringt in de
hulskamers en het vormt het onder
werp vat talrijke gesprekken. Alge
meen maakt men zich bezorgd, dat
aan Amersfoort Iets van het schoone
dorp mrt zifn rijke natuurpracht en
schitterende historie za> moeten wor
den overgedragen,
Goed beschouwd Ie de toestand zeer wel te
verklaren. Soest ls nu eenmaal een groote
gemeente, <lle behalve het dorp telf nog
Soestdljk. Soesterberg en Soestdulnm om
vat. En evenmin als het grootste land zon
der bezwaar ook maar een duim grOnda af
staat. Is het heel begrijpelijk, dat men ln
een der grootste gemeenten zegt: Soest
moet Boest blijven.
Tot telfs ln den gemeenteraad komt die
drang tot zelfbehoud -eer sterk tot uiting.
Was bet niet de heer Thljssen. die aanraad
de alle krachten ln te spannen om de
AmeiïfOorlschc actie te neutraltseeren en
daarom 'n pleidooi hield voor krachtiger en
men, teneinde de hoogere tnstan-
e overtuigen? Het waa mgar goed
it pleidooi een beetje
matigde
I gebied van Amersfoort loopt. Deze punt
I wordt cenerzljds begrensd door de rivier de
I Eem. anderzijds door den Isseltscheweg.
nog al Iels te doen ls. Op
dit stuk grond «laat een oude grafkapel.
Dam en nog enkele boerderijen met zeer
pobtlsche namen, zooals .De vurige wagen",
„de Platluis" en „de Olashut". De opper
vlakte van het te annexeeren gebied be
draagt ruim 120 H.A. maar.. een goede
65 zijn reeds privaatrechtelijk door de ge
meente Amersfoort, aangekocht. En daar
over ls men ln Soest eenlgszlns gebelgd!
De mcnschen zien ln zoo'n geste reeds een
voorbereidende annexatie Zelfs de gemeen
teraad vindt een dergelijk optreden weinig
elegant en ziet hierin geen reden om aan
het gebied van een andere gemeente te
Trou,vens de gemeente
ert tot dezen maatregel te
moeten overgaan in het algemeen belang.
De tijd zal leeren. of dit argument Juist Is.
maar ln leder geval ls de Soester Raai
niet met den grooter> buurman eens c'
weert, dat het deze wettelijke regeling al
leen maar voorstelt, om er de gouden
ren van te plukken.
..Kijk eens hier". Mggen B. en W. ln
advies aan den Raad, „de weinige voo
grenswijziging aangevoerde argumenten zijn
niet steekben kunnen heel gc~*
een andere manier opgelost worden
zou een streekplan kunnen worden ti
voer gelegd, dat voor alle aan de Eem ge
legen gemeenten van kracht zou ztJn^Daar^
wij gaan er niet meer op ln gemakke
lijk op een andere doeltreffende mi
kunnen ondervangen worden"
„Nu ls het mogelijk" zeggen B. en
verder, „dst de gemeente nooit veel
zorgdheld voor de Eern heeft gehad, i
ondertusschen wordt zij grooter en is de
schikking over een goed Industrieterrein
voor de naaste toekomst van bijzonder
lang Waar de burgemeester van Ami
foort heeft beweerd, dat Soest in die I
len geen cent Bijdroeg wil dat nog i
zeggen, dat zulks ook ln de toekomst rdet
kan veranderen. Men zal moeten toege
dat Soest tot nu loc nog heel weinig
de Eem heeft gehad De schepen, die e
varen, behooren althans voor het grootste
deel In Amersfoort thuis. Soest mag toezien,
dat ze langs haar grondgebied trekken.
aal opzicht bl
den Is het d
zij feitelijk r
er weinig heeft. Om de»
gemeente voorgekomen,
;t verplicht ls In de onder
in deze rivier ook mai
dragen Men houdt er vast ai
plan, waarvan men overtuigd ls, dat
het alle moeilijkheden op dit gebied
kunnen ondervangen. „Een streckolan
Inderdaad beter dan niets", zelde de bui
meester van Amersfoort en deze woon
hebben bij de Boosters de verwachting ge
wekt. dat hun plan tenminste een schijn
van slagen heeft.
moeilijkheid la deze: Het
van Soest la op 7 Juli van
koninklijk goedgekeurd, doch U
dreigt Amersfoort dit plan op sommige pun
ten te ontwrichten. „Dit niet alleen"
men ln Soest, „want annexatie Is w
laatste redmiddel En men vind
eigenaardig, dat geen van die andere mid
delen gebruikt rijn doch men zich onmid
dellijk op de annexatie heeft geworpen.
Maar wij zijn nog niet aan het einde
de Soester argumenten. In hel prae-advles,
dat de Gedeputeerde Staten toezonden
waarin de r n van Amersfoort v
zelfsprekend voorkomen slaat dat de Blrkt-
straat eveneens geannexeerd moet worden.
Maar de toet'- ig tot het ontwerp
f «00 aan v
verliezen en daarvoor RH
en dot men dit In \merafoort niet aoo
erg schijnt te vinden. In Boest acht men
berekening veel te laag en men wijst er
'ris op. dst f400 nog altijd de rente van
I bedrag van ruim tien duizend gulden
uitmaakt! Hetgeen niet te versmaden la!
WIJ hebben cms over de se zaak tot butge-
icestor, mr. J. Visser gewend. Hoewel
onze vragen gaarne wilde besntwoo
stelde hij er toch prijs op hlsrtn den burte-
Amersfoort te kennen, ken
standpunt, dal wij slechte kunnen rsapso-
de laatste zich over de
jlten den Raad liever
enelnde later geheel vrij Ie kunnen
tegenover Gedeputeerde Blaten.
Azn de kapel van laaelt wijdde de dichter
PI eter Pijpers In zijn „Ecmlznds.hr Tempe"
dl. I paf. >0 11(01) hst volgende vers;
Aadlljk laseltt Is het waar?
Zien wij nog uw kerkje daar,
Door den ouderdom versleten?
NtauW moogt gl) een kerkje heeten,
Spinnen wee ven op 1 altaar!
Adel! gij bezit op de aarde
Veelal bij den mcnach geen waarde.
Zo de aeloudheid V niet aler'
Well dan vinden we In dees hutten.
geluisterd van Radio Parijs", en de Pater
weee naar het toestel In den hoek Heel
onzeker antwoordde de aangesprokene:
„Ja. Inderdaad. Jal"
„Welnu, meneer, een van uw mede
luisteraars stuurt mij naar u: hij heeft
u benadeeld voor 'n aanzienlijk bedrag
..Best mogtiukl Er zijn zoo weinig
eerlijke menachen ln de wereld."
„Kr sUn er toch nog enksin. en ande
ren, dis hat weer willen worden. Zoo
b.v. da bedoelde luiste raar die ml) op
gedragen heaft. u >0.000 franc ta resti
1mr
Bijna
Patar ai
„Toch well ziet u maar aran. ol
•om compleet la"
HIJ begon ta tallen: „80 biljetten
10001 Onbegrijpelijk!"
HU ward nu plotaellng vrltndelUk.
Maar zUn ontroering bleef ln da koop
manzlUn: „Eerwaarde." aal hU an hU
wees op het toaatel ln den hoek. „dit
toestal heeft mU 5000 franca gekost, en
nu brengt het 50 000 francs op: la dat
geen fameuze geldbelegging?" Daarna.
Uk hooghartig gebaar tegenover dit
ie slUk. reikte hU den Patar «dn
biljetten over. me' de wooi den „Voor
een goed werk. Eerwaarde
Een radio-lezing van
50.000 francs
DE KAPEL V.
I IS8ELT.
Want da Lage Blikt
ldeëele. doch ook door historische banden
met hei overige deel van de gemeente ver
bonden Zooals gezegd, bevindt er zich de
kapel van Isselt. Deze historische grafka
pel. waardoor de gemeente mede meerdere
bekendheid heeft verworven mag voljena
gevoelen van velen niet uit het gemeen-
Twee Hoedendaozen
LOUIS JOSEPH VANCE.
43)
„Ik bedoel dat de doorsnee man er In
den regel niet zoo heel veel aan kan
doen op wie hU verliefd raakt. Daar zor
gen de vrouwen zelf wel voor. KUk eens
naar die Miss Landls van }e tenmins
te voordat dat met haar en Jou over
wasJe neemt me niet kwalUk dat
lk me daarmee bemoei?"
„Ga gerust door," zei Staff.
„Iedereen die maar een half oog had
kon zien dat ze van plan was dien
Akroyd terwUle van zUn geld ln de wacht
te sleepen. Alleen Ju had het. niet ln
't schot Ze zat een kans af te wachten
um Je den bons te kunnen geven bU
voorkeur natuurlUk nadat zU 'n beetje
als koninginnetje getroond had ln Je
„Wel", zei Staff, „die kans heeft ze
bovendien verloren."
„Net goed voor Jullie."
Er was een stilte waarin Staff de mee
ning van lek's laatste woorden trachtte
te vinden.
,Dc meen begrepen te hebben", ver
volgde lek hem van terzUde aanziend -
.Je zult mU mUn vaderlijke gevoelens
wat dat aangaat wel niet kwalUk ne
men—" dat Je een oogje hebt op Nelly,
is dat niet zoo?"
„Hoe heb Je dat zoo geraden?" zei
Staff verrast.
„Heb Ik gelUk of niet?"
„Ja., nee., lk weet het niet.."
„Wel. als Je geen beter antwoord weet
dan dat, neem dan den raad van een
ouden zwerver als lk ben ter harte
vraag haar maar eens hoe zU over Jou
denkt. Dat weet ze al vanaf hel eerste
oogenbllk dat ze Je zag."
..Bedoel Je dat zU lk,." stamelde
Staff opgewonden.
,Ik bedoel dat niemand lets van een
vrouwenhart afweet dan zUzelt". zei lek
„en denk er nu zelf maar verder over
na."
Staff had de idee alsof zU al uren en
urenlang gereden hadden toen Ie auto
vaart begon te verminderen en de
chauffeur over zUn schouder lek een
paar woorden toeriep, waaruit Stafl be
greep dat zU hun bestemming nader
den. Plotseling draalde de wagen een
zUweg In, reed door een viaduct en even
daarna passeerden zU een slapend dorp.
Hun weg voerde hen langs een ult-
looper van de Sound totdat zU tenslotte
een soort van zomerhotel aan het wa
ter ln zicht kregen dat een lange pier
had met aanlegsteigers. waarbU de auto
stilhield. De chauffeur sprong eruit, en
rende naar het huls waarin nog licht
brandde op de onderste verdieping. Ter
wijl de man op de deur klopte waren In
middels 8taft en lek ook uitgestapt Een
man kwam In zUn hemdsmouwen aan
de deur en stond met de pijp In zijn
mond en de handen In zijn zakken rustig
te luisteren wat de chauffeur van hem
verlangde. Toen 8taff en lok inmiddels
Op zekeren morgen kwam Pater
de uit het redactle-burcau der Etudes,
het tijdschrift der Fransche Jesuleten,
toen hU onmiddellijk op het trottoir
werd aangesproken door 'n onbekenden
heer „Neem me niet kwalijk, Eerwaar
de, maar u Is toch Pater Lhande. niet
waar?"
„Ja, meneer, maar op 't oogenbllk heb
lk erg veel haast. Zoudt U niet
terugkomen ln den namiddag?"
„Pater, lk heb slechts 'n paar minuten
noodlg. Maar Ik zou graag de zaak
waarvoor Ik naar u toe kom. onmiddel
lijk afgedaan hebben."
In de spreekkamer werd het geprek
voortgezet.
„Pater, het gaat over 'n restitutie.
Gaandeweg en met kleinere bedragen
heb lk bU meneer X 50.000 francs ont
vreemd. Waarschijnlijk heeft hU nooit
Iets gemerkt. Maar uw preeken. waar
naar Ik eiken Zondag luister, hebben
mU tenslotte de grootte van mUn
drijf doen Inzien. In deze envelop
u 50 biljetten vinden. Zoudt U zoo goed
willen zijn. ze te bezorgen aan het
rechtmatig adres? Mijn naam moet
tuurlljk onbekend blUven. Tot
Pater. Met oprechten dank."
Den volgenden morgen belde Pater
Lhande aan 'n rijke woning
arrondissement ln Parijs De bediende
die opendeed schrok op 't gezicht van
een toog. maar verleende toch toegang
tot 'n weelderig Ingerichte alon. met. In
den hoek. het allernieuwste radiotoestel.
Kort daarop trad de heer des huizes bin
nen. wlen het blijkbaar naar den vleete
ging. HU deed erg koel en stijf, allicht
bang „bebedeld" te worden.
„Meneer? met wlen heb lk de eer
.Jk ben pater Lhande. Misschien hebt
U ooit 's Zondags naar de uitzendingen
De kolonel-„Muselman'
bevolen", «el lk.hem; „U hebt nog veel
te doen voor morgen," en Ik was weg.
Den volgenden dag. om 8 uur 'e mor
gens, 15 September, begon de slachting
De 2#en en Ï7en voen.e hU nog bevel
over de resten van 10 regimenten, die
men ln den «trlld geworpen bed en die
ln de Dutteclie Unies waren doorgedron
gen. Te midden van dit heleehe vuur
was *Un Inwendlgr vrede bewonderens
waardig Den 28en. om 5 uur In den
morgen, toen hij. met den revolver ln
de vuist de stoottroepen aanvuurde,
werd hl) door een granaat neergeveld,
vóór de linies
tagne 'n beverig briefje
een oude moealer genoeg moed bijeen ge
raapt om O te schrijven. Ik geloof dat
Ik niets beters kan doen dan het laatst*
bericht van Henri over te schrUven
Ik weet. dat Ik U plezier zal d(
Ik U Zeg, dat met OL Heer alles
de ls. De aalmoezenier Is bU ml] geko
men. Ik verwachtte hem. MUn vroeg'
godsdienstigheid ls plotseling opgews
Het was gauw klaar. Ik heb gebiecht
gecommuniceerd: met volle overtuiging.
roetd geweeat En om allea
met meer kranigheid aal Ik
P. Doncoeur 8J v
..Weer sle lk ln mUn geest terug dien
avond van den Men Bepl 1815. toen Ik
overleg pleegde met Pater Ménard. of
-t wagen zou den kolonel te gaan
spreken In zUn loopgraaf. Den volgen
den dag sou de aanval plaats hebben,
beter gezegd: de moordpartij Want ln
3 dagen UJds waren de 4 kolonels van
de divisie gesneuveld en met hen 4000
manschappen. Tijden» het trommelvuur
der artillerie waren Pater Menard en
Ik van loopgraaf tot loopgraaf gegaan
en we hadden honderden van onse ka
meraden de biecht afgenomen
HEBT U EEN TAXI OF
AUTO NOODIG
AMERSFOORT
ALEX LUIOJE*
GLAS IN LOOD
Wel honderd maal heb lk dit briefje
herlezen .Jk verwachtte hem" dan
mtj verwacht heb-
Ik hun niet tsgemoet getreden! ZU xtjn
gestorven - of leven: maar nu voo» al-
Uld en onherroepelijk teleurgesteld!
tonder mU' Ja. maar sooder en bulten
Oodll" i.Bt. BareT)
DE ROZENKRANS
i Het w
het front van ona regiment. We slon
den vóór den post van den kolonel. Wat
gedaan? De kolonel had in k
gediend daarom beweerde hU
Muzelman te zijn. Honderden
bad hij ons gewegd „Met mij behoef
Je het niet te probeeren. „Ik ben een
Muselman." Maar toch was hl) ona erg
genegen, en wij hem niet minder BU
den ingang van de loopgraaf keken Pa
ter Ménard korporaal-slekenoppos-
ser van het te bataljon en sinds In Thi
bet gestorven en Ik elkaar met droef
heid aan. Al onze kameraden hadden
we teruggeschonken aan O.L. Heer. De
verst afgedwaalden hadden zich gewon
nen gegeven I De onwaarsehUnlUkst»
„Eerste" Communies hadden we gevierd
bl) de muziek van bommen en granaten!
Niet een had geweigerd I En nu onse ko
lonel? Maar waarom zich blootstellen
aan 'n zekere weigering? Dua,voorbij
gaan? Maar mochten we wel voorbij
gaan?
Ten slotte zei lk tegen mUn compag
non Wacht hier. en bid tot de
len." Toen daalde lk 'n dertigtal
af naar beneden: ol Ik zou wel gewild
hebben, dat het er 500 treden waren.
Maar lk stond al vóór de deur en klopte.
„Binnen." De kolonel stond op en kwam
naar me toe. terwijl de aanwezige offi
cier verdween. „Goeden avond, kolonel,
zei lk cn keek hem recht ln «Un zwarte
oogen. Ik heb zoo Juist het heele regi
ment biecht gehoord."
ZUn oogleden trilden en spottend ant
woordde hU„Ik begrijp, wat D bedoelt,
Pater."
„Juist zoo. kolonel, lk kom nu voor
U'..
..Nee. antwoordde hU. nee. Ik ben te
oud en Muselman."
„Te oud?! ik heb wel ouderen dan U
biecht gehoord
Weer trilden zijn oogleden,
als In een handgemeen van
man. zei Ik: Is toch nog geen 40 Jaar
geleden, wel? En wat de zonden self aan
gaat. dat zal gauw klaar zUn: Ik tal
ze wel opsommen
En toen. ln Mn adem. legde lk zijn
biecht af. „Heel dat rommeltje gooien
we nu weg. aan de voelen van O. L
Heer Ik zag dat hU stond te knauwen
op zUn snor. „Nu gA Ik U de absolutie ge
ven."
Met 'n plof viel hU ln m'n armen
„WUt u nu de H. Communie ontvan
gen?"
„Hier?" vroeg hU met groote verba-
„Ja, Ik heb Ons-Heer bij mU"
„Moet lk knielen?" vroeg hU-
„Ja, kolonel," hU deed het als 'li
kind. BU wijze van dankzegging om
helsden w|j elkaar hU schreide. „Oode-
Rsksn maar. dat ge zalft ln tram tl
trein van door Oodhatera bestuurde
landen, alt Rusland en Duitsehland. wel
vaat an zeker dsn man of hst vrouwk#
den Jongen en hst mstaj# zult vinden,
die stil en verborgen hun rozenkrans
bidden.
En ala dl* enkelingen, vereenlgd ln Óen
geest msl de honderdduizenden In de
katholieke kerken en mat de biddend»
gezinnen In de huiskamer, - ala dl* al
len samen de geslachten niet zijn. dis
Maria mosten zalig spreken, dan vraag
Ik wie sUn dat dan w*l?
De rozenkrans heeft ook nog een tref
fende gelijkenis met het heilige gebed
der Kerk. de H Liturgie. BU het bidden
der psalmen van het brevier behoeft da
priester niet steeds volledig den sin van
elk psalmvers te volgen. Dat war* to
veel voor menschelUke krachten Doer
een antifoon, dl* HBVHH
aangeeft, om te beschouwen gedurende
het bidden van den psalm. Welnu,
hetzelfde vinden we bU den roaentran».
BU elk tientje vervult het geheim d*
rol van de antifoon We behoeven nle«
op elk weesgegroet onsen geest te eon-
rentreeren. maar volgen al biddend de
gedachte, die we aan het mysterie ont-
leenen kunnen.
Reeds de naam van dit middeleeuw -
sche en seer verspreid gebed ls opval
lend schoon en poótlach. De Kruisvaar
ders hadden In het Oosten de Moham
medanen weUlcht hun gebedanoeren
zien gebruiken. En een of ander vroom
rielenkenner had toen begrepen, hoe
praktisch en nuttig het kon sUn. ook
voor christenen, een boek van gebeden
sender letters te hebben. Want wie kon
er tóón legen!
En toen maakte men ln de legers der
propaganda voor het ge-
waaraan men chrlstolUke ge
beden en gedachten hechtte.
Toen was de tUd rijp voor Oods be
doelingen Heilige mannen ln het wit
te kleed van Sint Domtnlcua brachten
systeem In het gebedanoer. Den Ave's
telkens afgewisseld door een „Onze Va
der" en bU elke tien weesgegroeten de
overweging van een geheim onzer Ver
lossing
Zoo werd de ziel terwUl de lippen
zich reinigden door de heilige woorden
van Gabriel en Elisabeth gesulverd
en geheiligd met de herdenking van de
liefde van Oods Zoon voor de menachen.
Allerlei schoone cn edele gedachten
bezielen den rozenkransbldder die ten
minste weet. wat hU doet.
Want de rozenkrans Is vooreerst de
letterlUke vervulling van Marla'i pro
fetie „Zalig sullen MU spreken alle ge
slachten." 'I 8lmpele woord van het stil
le. kleine mets|e. dat Elisabeth bezocht
leeft nog immer In volle waarachtigheid.
Want de sallgspreklng van den hemel-
schen Prins Oabriël Ave Maria
rutscht nu nog. na 2000 Jaar. van mll-
Uoenen lippen.
schikt en gebonden tot een krans
ls 't aan Maria «00 dierbare gebed
bU haar verschUnlngan ln onze mr
rie tilden draaft Maria dan ook si
rechterarm Het Is heerlUk. dat wl) de
ie onztoffelUke krans aan Maria kun
nen geven, dwars door 1 tUdelUka e»
«toffelUke heen onse nwenkrana kun
nen neerleggen voor haar troon.
Laten we alleen zorgen, dat ona* r»
sen er een beetje PIUHCH uiteten.
Ken afgerammelde reeks .Are'a Bon
der sorg en met laatdunkende alordlg-
la meer een beleediging dan een holde.
Onze rozenkrans Is ren geestelijke
uitvinding, om de praktijk van het ge
bed mogelUk te maken voor ALLE per
sonen en op ALU plaatsen „O* moet
altUd bidden en nooit ophouden." Zoo
vlnde de rozenkrans steeds rijn weg.
midden In 't leven. Men wordt zoo aan
genaam verraai door relagenooton In
trein of tram. die te midden van veel
geraas, verborgen, maar Innig vroom.
Even goed ala het treurig en «tooiend
ls. dst tegenwoordig zooveel katholieken
ln het rclsseiicen voor en na het eten
het bidden nalaten.
Och. segt O maar niets, deftige en
beschaafd* burgen, die somers kunt op
reis «aan r*gt maar niets want we
krnnen al uw uitvluchten en tlerelao-
tUnlJrs. waarmee uw laagheid be
mantelt
Zljt ge ChrUten'' Hoopt ge op aan
eeuwig loon? Op Maria'» bescherming?
- Zeg dan thuis en op reis, ln de Octo-
bcrocfcnlng en ln uw hotel: .Are Maria
Wees gegroet. Martel"
O. la
naderbU kwamen, wendde Spelvln zich
t hen en wenkte hen snel.
..HIJ zegt dat hU een goede boot heeft
aar hU verzet geen voet voor minder
dan twintig dollar."
„Je krUgt er vUf en twintig wanneer
binnen rijf minuten de steiger kunt
verlaten." zei lek den man. De man
schrok ervan. „Jemlné"! Dan stak hU
voorzichtigheidshalve een groote hand
uit.
Oehoorzaam overhandigde Staff het
bedrag. De man telde het na. stak het
zUn zak, haalde zUn Jas van een spU-
tr en van achter de deur en trok 8pel-
bU den mouw.
„Kom mee. Spelvln." iel hl) anel. „help
mU de boot bulten brengen. Als de hee-
nu naar de steiger gaan zUn we er
binnen drie minuten of Ik heet geen
Bascom.''
Gevolgd door den chauffeur verdween
hU ln het bootenhuls en even daarna
gleed een ranke schuit ln het water.
Tegen den tijd dat Staff en lek bl) den
steiger waren, waren de mannen met
de boot er eveneens en begon de motor
te ronken. 8nel stapten Staff en lek aan
boord en de boot schoot weg. „Ga JU bU
den motor zitten." zei Bascom tot 8pel-
vln „hU loopt zoo gesmeerd als een
naaimachine, maar Je moet hem In de
gaten houden. Of wacht, steek JU eerst
maar even de lichten aan."
„Nee." iel lek. „We wenzchen geen
lichten."
„Het la voorschrift.'' zei Bascom hard
nekkig „Wc moeten lichten voeren."
„VUf dollar als Je ze uitlaat." bood lek.
,,'t Is tegen de wet." gromde Bascom.
„Maar Ik donk niet dat er nog Iemand
zoo laat op het water zal zijn, Leg M ln
mijn hand."
En Staff betaalde weer.
De boot stoof in Zuldwaartsche rich
ting. Ick kwam bU Bascom zitten en
praatte eenlgen tUd met den man om
daarna weer bU Staff terug te komen.
„De boot doet twintig mU' per uur
volgens Bascom." tel hU. „over een kwar
tier kunnen we er zUn."
Staff knikte en vroeg zich af hoe hU
de zaken op het eiland aan aou treffen,
terwUl het hem zpeet als haren op zUn
hoofd, dat hij Ismay de kans gegeven
had te ontkomen. De kust van het vas
teland verdween ln de verte achter hen.
ZU waren thans ln volle zee. En plotse
ling «ras het Staff alsof zU ondanks het
geronk van den motor In hel geheel niet
vooruit kwamen, alsof zij stil lagen op
een groot, onafzienbaar zilveren water
vlak.
Ick raakte rijn arm aan.
..Daarginds I" zei hU wijzend.
En zo"«vaar doemde heel ln de verte
het Verlaten Eiland voor hen op.
„Kun ]c ook iets zien van een andere
boot?" vroeg lek.
„Zie JU maar eens Jouw oogen zUn
Jonger dan de mUne."
Staff ging overeind ln de boot staan
en tuurde over het water.
„Nee." sel hU. ..ik kan geen boot ont
dekken."
„Don hebben we het hun dus afge
snoept!" zet Ick verheugd, Maar dat
hadden ze niet en het duurde niet lang
of zU bemerkten hun vergissing, Het
Verlaten Eiland lag als een donker ril-
Bascom gaf Spelvln order om de motor
af te setten. TerwUl het geronk ver
stomde, schoot de boot landwaarts op
den aanlegsteiger af. Bascom sprong er
het eerst uit met een IUn ln de hand.
Staff en Ick volgden hem op de hielen
Een schaduw maakte rich los uit het
duister van de steiger en een mannen
figuur kwam *rankrl«nd nader n groet
te hen overdreven.
„Heeren." zei hu met dikke tong. .ik
Ik h-heet u wel- welkom op ona ri
etland."
Waarna de man zich verwilderde en
zich terugtrok tn een motorboot. dl« ln
de schaduw gemeerd lag.
„Dat Is Ep Clover" iel Bascom: hU en
tUn vrouw zUn hier de huisbewaarders.
HU I* zoo dronken als een kanon!"
„Neet Artle schUnt niet srg gelukkig
te rijn ln rijn keus van personeel"
merkte Ick op ..Kom mee, Staff Wil
JU die dronken vrind daar ln de gaten
houden. Spelvln en er voor zorgen dat
we geen last van hem kiUgrn?"
De mannen Hepen den steiger af.
.HU heeft hel nog niet van ons g*
wonnen" wl 'ck over rijn «chouder tot
Staff ..Houd JU J* nu op den achter
grond als een brave Jongen. Nu krijg
lk de Uns van mUn leven."
Het hotel doemde voor hem op. fantas
tisch beschenen door de man. Dit ton
met een laloeal* zesloten venster, rie len
stralen van lamplicht naar bulten an
toekenden rich scherp af op den don
keren achtergrond.
HOOFDSTUK XVH
de vloer met starre oogen van schrik
naar hem op te Hen hU stond In de
deuropening, rich meester voelend nn
de situatie en met het triomfantelijk
gevoel het melaje betrapt te hebben.
Dan duvrd* hU de deur wijd opao.
deed een step ln de kamer en stek sljn
pistool «r*g.
Zoo," begon hy op .«nUdenden toon.
Maar luist op dat oogenbllk kreeg 1
meisje haar tegenwoordigheid van gees*
weer terug Met een kreet «pront se
overeind. HU «tak zUn hand uit alsof hU
naar «rilde grijpen, maar sa trok rich
anel achteruit. Hear rokken raakten d'
lamp op den vloer d
