Herman Goering
De gevangene
Het best wordt Herman Goering ge
typeerd als: „etwas Kolassales". Hl] beelt
ambten, kolossale titels, kolossale uni
formen, een kolossale eetlust eneen
kolossale Invloed ln de „beweging".
Door dit eigenaardig complex Is bij
he't pronkstuk
Dr.
zegd, dat hij Is „de oprechte soldaat
de kinderziel". Deze uitlating werd
door een schrtjTer gecommentarieerd op
de volgende wij.--: Wann-er Goebbels
hem too noemt, mag men rustig aan
nemen. dat hij daarmee bedoelde, dat
Goering verstandelijk i let an serieux te
nemen Is en zoo wild is als een jongen bi
zijn vlegeljaren. Zijn
en zijn optreden
tc dikvri'c de opvatting dat
t de kinderdel, de klnder-
hersens bedoeld heeft) Zijn onbesuisd
optreden beeft soms Iets natuurlijks, hU
heeft daaraan te danken, dat hl] na
Hitler de meest populair* figuur ln
Goering werd geboren op 12 Januari
1893 te Rosenheim ln Beleren. Hij Is van
goede familie, sfln vader was gouver
neur-generaal van Dultsch-Zuld-West-
Afrlka.
n twintig jarigen leeftijd nam
hij tl
t bij t
oorlogsdlenststast was buitenge
woon goed. HU kreeg het IJzeren Kruis
en de Orde Pour Ie Mérite, de hoogste
onderscheiding, die bU krijgen kon.
Toen de, wapenstilstand geteekend
werd, wilde hl) zijn vliegtuigen niet af
leveren aan zijn eigen superieuren; hij
moest er toe gedwongen worden. In het
socialistische Dultschland van de na-
Daar leerde hij een vrouw kennen, die
een t normen Invloed op hem heeft uit
geoefend. Het was barones Karin roek,
waarmee hU trouwde. De eerste kennis
making was buitengewoon romantisch,
bij een noodlanding die hij moest maken
op haar landgoed te Eochelstad ln
Noord-Zweden.
Als student ln de geschiedenis keerde
hl) Hitler spreken en nam dadelijk dienst
onder zijn vaandel. Hitler belastte hem
met "*e organisatie van strijdbare storm
troepen. Bij de beruchte Münchener
Putsch stond hU naast Hitler. HU werd
•rU ernstig gewond, maar zag toch nog
kans om uit te wijken naar Tirol en van
daar naar Italië.
Berst ln 1927 zag hU kans om weer
terug te keeren naar Dultschland. HU
behoorde daar onmiddellijk tot de eerste
groep Nazi's die zitting ln den Rijksdag
namen. In Augustus 1932 had hij zich
daar zoo geroerd, dat hij tot president
van den RUksdag gekozen werd.
Na de eigenlijke Nazi-revolutie werd
hij minister-president van Pruisen, mi
nister vai Luchtvaart, Opper-Hout-
vester en Jacht-meester van het Dultache
RUk, daarna co-ordlnstor van alle depar
tementen, die met grondstoffen en bul-
tenlandscben handel te maken hebben
en ln September 1936 dictator van het
vler-jarenplan.
Daardoor is hU na Hitler de man met
de meest uitgebreide volmachten. In
1932, vlak voor zijn verkiezing tot pre-
i RUksdag, stierf zUn
rto rock ln Zweden,
a haar bleef hem ln
ter sterk WJ. HU liet
haar stoffelijk overschot naar Dultsch
land overbrengen. De dag van haar be
grafenis werd een dag van algemeens
nationale rouw; het volgend )i
soort van altaar liet aanbrengen waarop
het portret van barones Karin Fock tus-
schen steeds brandende kaarsen stond
en waarvoor Goering dagelUks geknield
bad, totdathU Emmy Sonnemann
ontmoette, een actrice, die zUn genegen
heid wist te winnen. HU trouwde met
baar in April 1935. een jaar na het over
brengen van zijn eerste vrouw.
De huweUjksplechtlgheld was kolos
saal! Het geheel had veel weg van een
echt ouderwetseh Romelnsch feest. Het
was een -ucnpeuze plechtigheid; heel
Berlijn, waai bet huwelijk gesloten werd,
Beroemd ls Goering om de vkriatle en
de pracht van zijn uniformen, maar
zooels altijd, de volksmond heeft die
prachtllevendbeid overdreven, alhoewel
ze nog de moeite waard ls. Door deze
karakteristiek werd Goering 't midden
punt van ontelbare geestigheden. Het
van luchtvaart werd een tljd-
dlngmagaxijn van Goering.
Gewoonlijk draagt Goering bij een
van zUn mooie Jassen een zwaard met
een gevest als van een Kruisridder. Ach
ter zijn werktafel ln zijn hoofdverblijf
tegen een zwart flu-
Goerings IJdelheid ls enorm. In 1933,
op 6 Maart, de dag na da verkiezingen,
ale Hitler bevestigden ln zUn regeerlngs-
leldlng gaf Goering opdracht zUn por
tret te schilderen met «en boek ln zUn
hand, waarop duldeUJk leesbaar stond:
Leven van Napoleon.
In tegenstelling met Goebbels stelt
Goering er heel»maal geen prijs op een
soort eopie van Hitler te zUn. HU voelt
er weinig voor om vegetariër te rijn, hij
geniet zooveel als hU wil; terwijl Hitier
voor bet volk komt met de uitgesproken
platvloerschheld.
Wanneer het volk moppert over de
beperking van voedsel, klopt Goering
ietwat eiownacbtlg op zijn enorm corpus
en roept het volk toe: Neem een voor
beeld aan mij; van mijn 270 pond heb
lk 78 geofferd ln dienst van mUn land.
En t volk lacht en Juicht en.Goering
heeft het gewonnen.
Die Invloed van zUn natuurlijke on
gedwongenheid kent Goering zeer goed
Goebbels v
ls de eerste om ln
volk naast Hitler niet „lei
hij ziet to dat hU naast
oor bet volk niet „denken"
hij is er diep van overtuigd
dat hU wel voor het volk ..lachen" kan.
Vandaar dat er veel waarheid schuilt
ln de bewering dat de meeste grappen
en grollen over Goering voor een groot
deel door hem zolf gelanceerd en onder
bet publiek gebracht zijn. HU voelt en
hU verstaat, dat het volk niet altUd en
eeuwig met de hoogdravendheid van Hit-
Ier en het onophoudeUjk gezanik en ge
zeur van Goebbels tevreden kan zijn:
het volk moet ln goeden luim gehouden
worden en daarom werpt hU zich op tot
de leuke type.
De man die soms vreeswekkend ls door
zUn onbeperkte macht, die altijd staat
onder dreiging van rijn bekende wreed
heid ten opzichte van tegenstanders en
die daarom ook ln Europa gevreesd
wordt omdat hij het wreede Jachtwapen
van Dultschland ln handen heeft, hij
weet dat zijn groote verdienste voor
Dulteehland niet
zUn luchtmacht maar veel meer ln zUn
komieke, populaire campagnes om het
moreel van t volk te houden op een peil
waarop 't lachend heenstapt over maat
regelen en verordening, waartegen
van nature gekant ls.
Nog belangrUker is het feit dat Goe
ring altijd dlenet doet als bemiddelaar
bU eventueele oneenlgheden in partU- I
groepen; en naar men :egt, heeft hl'
als zoodanig reeds menig succes geboek
In eigen kring noemt men hem daarom
ook dikwUls: de Hoofdbemiddelaar.
Niet alleen ln Dultschland ls Goering I
een belangrijke persoonlUkheld. ook
daar bulten. De komende oorlog, die op
den duur niet kan ultblUven, zal een j
luchtoorlog zUn en het ls een kwaad 1
voorteeken en een ernstige bedreiging 1
dat een onbesuisd mensch als Goering
met zijn enorme stuwkracht en onbarm-
hartigheid de oppervcrantwoordeUjkheld
draagt voor de Dultsche bewapening ln
de lucht. HU moet zeiI eens gezegd heb- I
ben dat zUn onwrikbaar geloof dit ls:
dat hU bU een aanvallende luchtoorlog
bU machte zal zijn om zUn vijanden een
plotsellngen en vernietigenden slag toe
te brengen; die komende luchtoorlog zou
volgens hem een kwestie van dagen,
:nlsschlen zelfs van uren kunnen zUn.
Men kan er om lachen. Men kan het
kinderlijk naïef vinden van den soldaat
met de kinderziel, men kan het kolos
sale bluf noemen, maar een feit ls, dat
de dreiging die ligt ln Goerings woorden
niet van allen grond ontbloot ls: hU
heeft een machtig wapen in de lurh'
opgebouwd.
Vrijdagavond ln tan stille Fransche bi
Sen groote driemaster vertoont zieh ln de verte-
Door den wind begunstigd stevent hll naar de kleine hotten.
De aankomst van een groote boot ts hier altijd een gebeurtenis, maar op dU
tijdstip van het laar. dat de Parijzen aars talrijk zijn en de zeübooten zeer zeld
zaam. is de gebeurtenis nog belangrijker-
^Wat^is^het voor een driemaster? Men Bngelscheeen Dultschet. een
Men tuurt onderzoekend naar den horizonmen ondervraagt de autoritei
tenmen richt de kijkers
En langzamerhand is ieder overtuigd: het ls een Russisch vaartuig, dat uit
het Noorden komt met een lading dennenhout.
De vaart ia te langzaam om met het getij van Vrijdag binnen te loopen; maar
zeker zal het In de haven liggen in den nacht van Zaterdag op Zondag, De
nieuwsgierigheid is voldaan; teder gaat naar huis en de kade ts stil en verlaten.
ZondagmorgenMen prachtige dag
De hemel is helder blauw en de zee helder groen. Tnsschen die twee zweeft een
lichte mist. waarin de meeuwen spelen, ln de haven duiken de veelkleurige sche
penrompen op en aan de masten beven de wimpelsOnder die wimpels is er een.
die bijzonder de aandacht trekt; het is die van de Sovjets. Jel rood met hamer en
sikkel, dl is het Zondag, het consigne luid: juut boord blijven.- Geen enkele
zeeman heeft de boot verlaten.
Mijnheer Pastoor kent geen consigne. Het is de eerste Zondag van de maand en
hij wil het feest vieren van Maria's Geboorte. Sn naar oud gebruik zal er pro
cessie zUn door de stad en langs denhoven.
Tegen elf uur na de hoogmis vormt zich de processie: het kruisde school
kinderende vereenigingende groep uit de verschillende koloniën met
hun schilderachtige mutsende bruidjes, die als engeltjes het beeld van de
Sterre der Zee omzwevende mannende geestelijken. De zon vangt al die
groepen in haar stralen op en het is één gloed, één schittering. De gezangen van
de mannen wisselen af met de vrouwen- en kinderstemmen. Er zijn nee! Parijze-
naars in den stoet en ze zijn devoot en ze bidden vurig- Langzamerhand nadert
de processie de haven.
Ik kijk eens rond-
Al de booten langs de kade zijn verlaten; alle scheepslui zUn aan iDal.
Alleen de Rus heeft de volle bemanning aan boord- Eentgen hangen over de
verschansing en kijken onverschillig; anderen grijnslachen, de pet scheef op het
hoofd en de handen in hun zakken.
Maar ziedaar bemerk ik er een. tamelijk oud. met grif zenden baard en
blauwe oogen. H Is ernstig, oplettend. Ingetogen. HU zondert zich van zUn mak
kers af en leunt tegen een zeil, dat slordig over het dek sleept. H volgt al de
groepen met gerekten hals en turende oogen.
Wat gaat er om ln dien mooien, Azlatischen kop?
Welke verre herinneringen komen or in zn geest, nu hU ge getuige Is van een
openbare belijdenis van een geloof, dat ft(j misschien bewaard heeft, tn weerwil
van alle onderdru'Mng en vervolging?
Ziet hU misschien het ouderlijk huls weer met zün vergulde tkonen op de hou
ten muren?
Knielt hij misschien weer neer voor een Madonnabeeld om het kinderlijk ge
bed op te zeggen, dat hi) van zijn moeder geleerd heeft?
En de klokken, die hoog In de lucht hun blijde klanken uitjubelen, luiden te
misschien ais de klokken uil zijn eigen land. waar de mooie kerken slaan, door de
voorouders met eerbied gebouwd en thans verwoest of ontwijd?
Ja. wat gaat er om achter dat gespannen voorhoofd en die starende, blauwe
oogen?
Ik weet het niet.
Maar wel zag tk. dat op het oogenbllk. dat de Madonna verscheen te midden
van bloemen en bruidjes, die zeeman dieper In het zeil zonk om zich aan de oogen
ran zUn kameraden te onttrekken, zUn pet afnam en het krutsteeken maak-
il Arm slachtoffer van godsdiensthaters en
lk ben verder gegaan en heb niets meer gezien Maar gedurende de heele pro
cessie bleef het beeld van den zeeman voor mUn croon zweven, den arm
gene, die om even uiting te geven aan zUn religieuze gevoelens zich
moest alsof hu de grootste misdaad bedreef.
zielenmoordenaars I
Wat een verantwoordslUkheid rust op de .tirannen, die God walen ontrukken
aan de arme weerloozen, die zich niet kunnen verdedigen en Hem maer dan ande
ren zoo noodlg hebbers.
Arme gevangene-
PARIJS. October 19U-
Pit RU VtRMlTt.
Uit't leven van een Duitschen
vluchteling.
Theorie en practijk van t communisme
aan den lijve ondervonden
OPSTANDIGHEID.
Het vierde oorlogsjaar begint.
Onze troepen zijn al drie jaar in strijd
met een enorme overmacht. Vader wordt
overgeplaatst naar Rusland. Moeder ls
overgelukkig, ln Rusland ls hU veilig
meent ze; daar ls nu vrede. Maar aan
het Weatfront wordt des te heltlgei ge
streden. Alle beschikbare krachten wor
den mobiel gemaakt; het volk geeft het
laatste wat het heeft.
Jongens van zeventien jaar worden
opgeroepen en gelijk gesteld met vol
wassen mannen. Onder het volk wordt
er gemord. Overal is er opstandigheid.
Een hongcrperlode heeft dit volk, dat
zoo long met heldenmoed streed, eronder
gewerkt. Geheime krachten wroeten ln
stilte in alle lagen en van alle kanten.
Amerika grUpt ln met de allernieuwste
technische strUdmlddelen; het is alleen
om een ontmoedigd volk te gronde te
richten. Onze frontsoldaten zetten door
met den moed der wanhoop. Maar ln
den rug der strUders kruipen geheime
krachten; het front hebben ze niet ge
zien, naar van binnen uit, van uit ons
eigen midden geven ze den doodsteek ln
het Dultsche hart.
DE KEIZER VLUCHT.
Het volk staat overdonderd. Groote
aanplakbiljetten maken het bekend:
De Keizer ls gevlucht. HU doet afstand
van het recht op den troon. Een voor-
looplge regeering ls samengesteld. Kan
selier is Prins Max van Baden.
Beteekent het een eervol einde van
den strijd; of zal Dultschland nu schan
delijk Ineenstorten. In de straten wordt
er geroepen en geschreeuwd: „vrijheid.
gelUkheld, broederschap".
REVOLUTIE.
De revolutie breekt uit. Muitende
matrozen maken zich meester van Kiel.
In Berlijn ls er opstand ln de breede
lagen van t volk. De wapenstilstand
wordt onderteekend. t Front ls gebroken.
Roode vanen wapperen, soldatenraden
worden Ingesteld: de troepen worden
teruggeroepen. In keurige marschorde
gen voor de ontwapening der troepen.
Alles roept om verbroedering, een ver
broedering van heel het volk. Van mond
tot mond gaat de leuze: Leve de revo
lutie. Belangrijke punten worden bezet,
ln de straten worden versperringen van
prikkeldraad opgeworpen. Machine-ge
weren vernietigen Iedere poging om het
oude gevallen regime weer op te bouwen.
De kranten staan vol van de punten van
Wilson, van commentaren op de vredes
voorwaarden, vooral van hoogdravende
artikelen over de verbroedering van de
volkeren. De regeering richt een pro
clamatie aan het volk, die hierop neer
komt: „Een ramp ls over ons gekomen,
maar tochondanks alles: over uw
nederlaag hoeft ge U niet te schamen,
ln werkelUkhetd hebt ge n-erwonnenl"
NIEUWE TIJDEN.
De vredesonderhandelingen worden
verder gevoerd; de vredesvoorwaarden
van Versailles wordt onderteekend.
Door den langen duur van den oorlog
ls er 'n tekort aan alle mogelijke dingen.
Het gevolg ls dat hot zakenleven een
ongekende vlucht g-'t nemen. Werk ls
er ln overvloed. De zaak vr mUn "ader
blo-"; als nooit te v-ren..
Deze opgang, die merkbaar ls op alle
mogelijke takken van bedrijf, wordt
dankbaar toegcsr'-rev- aan ie ener;
en het aanpakken van de nieuwe regee
ring. Geen meijSoh -tv en an, dat deze
opgang een schUnbloel zou kunnen z:jn.
Het geld wordt boe langer hoe meer
waardeloos. De koer- - gaan met een
kreeftengang: aldoor ma-r t eruit.
V'- -rschuwende stemmen worden niet
gehoord. Overal heerscht de overtuiging
dat de wereld Dultschland helpen wil
om weer zUn normale leven te kunnen
De Industrie kan niet voldoende ar
beidskrachten vinden. Buitenlanders
worden met dichte drommen opgenomen
ln ons bedrijfsleven. We kunnen ons ge
luk na de ontzettende Jaren niet meer
op. Levensmiddelen worden aangevoerd,
zelfs uit. Amerika; nog loopt alles niet
vlot, maar het volk kan tenminste weer
menschwaardlg leven.
Er wordt gebazeld over een wereld-
solidariteit; slagwoorden tegen den oor
log doen overal de ronde. De democratie
wordt bejubeld ais de garantie van men-
scbelljkheld en menschelijke broederlijk
heid. De democratische partijen ver
schijnen als paddenstoelen.
In vergaderingen en pamfletten, ln
kranten en tijdschriften wordt een hef
tige campagne gevoerd tegen de kapi
talisten, die rUk werden van de oorlogs
industrie, die hun welstand dankten aan
de armoede van 't volk, meer weelde be
taalden met het gestolde bloed van
de jongens uit het volk. De kapitalist ls
de uitbuiter van bet volk; liU ls de ver-
antwoordelUke man voor den massamoord
op meer dan twee mlllloen, die gevallen
zijn. Statistieken worden opgesteld om
de schuldigheid der kapitalisten tast
baar te maken ln groote cijfers met vette
nullen. De pathetische slotphrase uit het
manifest van Marx verschUnt op zullen
en muren: Proletariërs van alle landen,
vereenigt U! Ziet eens naar Rusland!
Daar is de eerste Republiek van Pro
letariërs ln het leven ger epen. De Rus
sische arbeider ls baas ln eigen land.
Weg me* den eigendom: alles aan allen.
Arbeiders: verbreekt uw ketenen; dood
aan den kapitalist. Vecht U vrU: het
proletariaat ls ontwaakt en wil zich zelf
besturen!
hunne zou geworden rijnEen voor
•en werden de lichten ontstoken. Ook
een raam van „hun" woning werd ver
licht. Dat was het aam van dc keuken,
dat herinnerde hU zich nog goed. HU
wist zelf nog, hoe ae de spulletjes had
den neergezet, dlo 1»U stuk voor stuk van
rijn eerlUk verdiende geld had aange-
schall. Wie zou er nu wonen? HU kon
de verleiding niet weerstaan, om even
naar binnen tc kUken. Hij trad op hei
venster toe en luisterde. Daar binnen
werd gesproken. HU hoorde de stem van
een meisje, en toen van een man. Voor
zichtig hee.xch hij rich op aan de Ijzeren
tralies en keek naar binnen.
Toen was hel, of eensklaps alles rood
werd voor rijn oogen. Aan de tafel hun
tafel zat Llzc, naast haar een meisje
van een jaar of drie; en tegenover haar
wie was dat anders, dan Peter, de
man. die hem achter zijn rug beroofd
had van het dierbaarste, dal hij bezat?
Genadige hemel, zelfs de woning, die hij
en Llae Indertijd hadden uitgezocht, had
den ze betrokken en de knusse meubel
tjes Ingepalmd. Was dat niet méér. dan
een mensch kon verdragen?
In machtelocoe woede rukte hij aan
de Uzeren staven, zoodat het kleine
melaje daar binnen opkeek en begon te
gillen.
In een oogwenk was hel tooneel ver
anderd. Man- en vrouw waren opge
sprongen en renden naar de deur. In
v .'rtwijfeling schooi John den hoek om
Veel krauwen zeert
Veel spreken deert, v
Een snoepachtige mond
ls een put zonder grond.
Een kwade makker
Maakt een rakker.
Vet smet
Van het pek
Blijft een vlek.
Met schelmen gevangen
Mei schelmen gehangen.
Kwê klop
Bedeft go€ zeden.
Scherpe distels steken zeer,
Kwade tongen nog veel meer.
Die ledig gaat
Leert alle kwaad.
Met mannen van stavast
Is Holland niet in last.
Eerst groeien
Dan bloeien
Wat rasch ontstaat
Rasch vergaat.
Die hooge tracht
Valt ln de gracht.
Of nren duren Eeuwigheden
Dal ligt *eiu aan 't besteden.
Een lekkere keel
kost veel!
Wie belooft en niet wil doen
Is gelijk een mager hoen,
Dal wel kakel! op den slok
Maar geen ei legt in het hok.
Na de daad
Helpt geen raad.
<M8BGiaiiB9snaé
en de straat op. Kreten klonken achter
hem:
Een dief! Daar gaat-ie! HU wou
Inbreken op nummer zooveel! Kijk eens,
wat hU loopt! Houdt hem!
John rende als een bezetene, vastbe
sloten zicli niet te laten pakken. Dat zou
'n afschuwelUk begin wezen, den eersten
dag dat hU weer vrij was Langs straten
en pleinen, over nekken en muren, voort
ging het, met den moed der wanhoop.
Steeds verder klonken de kreten achter
hem. tot ze ten laatste geheel wegstler-
Ik een dief? dacht John, onderwijl
hU rich liet neervallen op een stuk veld.
tusscben bakken met kalk en stapels
steenen, In de nabijheid van een In aan
bouw zijnd huls. ik een dief?
Ja, zoo durfden ec hem noemen, alle
maal ook de man. die thans at en
dronk aan zijn tafel, en hem zUn aan
staande ontstolen hadWie was de
dief?
Achterover lag hU naar den sterren
hemel omhoog le UJken Hoe laat was
hel? Tien uur. elf uur misschien. Te laat
om nog naar zijn moeder te gaan. Om
dien tjjd gaan alle deuren dicht, ook «He
van de gevangenis. Z(Jr. makkers lagen
nu allemaal te slapen en droomden mis
schien van de vrijheid!
Zoo vonden de metselaars hem des
volgenden morgen, met doorgeloop»
voeten. Ijlend van rten doorges Ulo en
angst, an van den honger.
WIE WAS DE^
ONS VERHAAL H DIEF:
De IJzeren poort werd achter hem
dichtgeslagen en hU stond ln het volle
zonlicht. HU was vrij na vier lange
jaren. HU had niet eens durven hopen,
dat het verzoek om gratie zou worden
ingewilligd. Toch had zUn moeder het
altUd gezegd, bU gelegenheid van de
korte en schaarsclie bezoeken, die het
reglement toestond:
Moed houden, jongen. Het uur der
gerechtigheid komt!
Dan keok hU naar zUn moedor, door
de tralies heen, en lederen keer leek ze
hem ouder en meer gebogen.
En Llse, moeder? Had hU op
zekeren dag gevraagd. Waarom komt
Llze me niet opzoeken?
Toen had rijn moeder een kleur ge
kregen. Line ls ziek. Jongen, zei ae.
Maar het was duldeUJk, dat hst een
leugen was. Llze kwam niet, omdat bU,
John, dien ander, die zich zUn vriend
noemde, had neergeslagen. Daarvoor
hadden se hem zeven jaren gegeven.
Maar rijn vriend was er „bovanop" ge
komen. en hst was
Atsbsm al dia
zorgd: zou Peter weer naar Llze zijn
toegegaan en zUn plaats hebben Inge
nomen?
Iedereen had hem afgeraden met dat
Pas op, John, hndden ze allemaal
gezegd. Dat meisje ls niet geschikt
voor Je. TerwUl ze met Jou gaat, houdt
ze het ook met Peter.
Zoo was het. gekomen, dat WJ eens.
ln drift, op Peter was aangevallen en
de klap was harder aangekomen dan hU
bedoeld bad. Thans bad hl), na vier
Jaar, gratie gekregen. ZUn moeder had
d. laatste maal hem er op voorbereid.
En zachtjes had ze erbU gevoegd:
Beloof me, jongen, als Jo ln vrij
heid wordt gesteld, dat Je aanstonds bU
mU komt.
Met een treurig lachje had hU geant
woord. Er moest et* gebeurd zijn tn dien
tUd, Iels dat WJ blUkbaar niet hoefde
te weten.
Nu was hU vrij. Maar een onweer
staanbare drang zette beu aan, om niet
links af te slaan, naar het huls van zUn
moeder, doch rechts-zf naar s* straal,
waar zU reeds hun toekomstig nestje
hadden uitgezocht - hl) «n Llze. Ja.
daar stond hel op den hoek van die
lnrU-po«t. „Hun" vensters «»gen juist
op dien doorloop uit. De poort stond
open. Het was avond geworden. Wat
kwam het duister hem nu gelegen I
Even wilde hu dat vreemde verlangen
woning opnemen, die de
