DE WERELD VAN HET
BOEK
OUDERLEED
Staat niet
Verbaasd
Ze trekken vergelijkingen met an
deren, die het zoo nauw niet nemen.
Waarom moet hen dat no treffen
Daar Is wel niemand, die met ze
kerheid u opheldering kan geven.
God alleen weet het.
Maar dat itaat raat: die beproeving
naai mate ge deel
ilets
'heugt
hebt aan het lijden van Christin, op
dat ge ook blijde moogt juichen als
zijn glorie verschijnt.
Zalig rijt ge, zoo ge om Christus"
naam smaad ondergaat; want dan
rast op U de Geest der Glorie, de
Geest van God".
Wet ge doen moet
Uw ziel veilig stellen Mj Am getrea-
door het goede te
j Verdubbel uw Ijver om braaf te blij
ven, om standvastig In den Geest van
God te blijver:, om uw kinderen aog
dichter te brengen bij Hem. die lief
de Is.
Simon had
bezwaar.
En dat was goed Le begrijpen. Ze tasd-
ien heel den nacht op vUchvangtt ge
roest. En het resultaat was erg bedroe -
Tend. Niets hadden ze gevangen. De
stemming was dus niet to Heter goed!
Ze hadden de netten gespoeld aan
wal gesleept
tot
rnlgte
Onverschilligen
kwaadaar digen.
Die deugen geen van belden in het
rijk Gods.
God wil geen onverschilligen en
ook geen kwaadaardlgtn.
Heb Evangelie spreekt over belden.
Als de koning zijn dienaars uitzendt
voo» de genoodigden tot de bruiloft te
roepen, zijn erdie niet komtn wll-
Ze zijn niet kwaad, maar onverschil
lig voor die bruiloft. Ze staan er geen
acht op, en gaan huns weegs. Eu die
eigen weg is de weg naar htm hoevo,
de weg naar hun zaken.
Dat trekt hen meer dan de hratioft bij
den koning.
Ze voelen het wel, dat het niet aan
gaat reen gehoor te geven aas de aan
genomen ultnoodlging.
Maar ze maken er zich van af door
het voorwendsel, dat ze dringende bezig
heden hebben.
Feitelijk gaan ze daar heelemaal ln
op, en de tast voor de bruiloft Is ge-
Dat zijn de onverschilligen, waarvan
In den Doop ontvingen ze de uitnoo-
diging tot het hemelscb gastmaal.
Christelijk opgevoed hebben ze die
uitnoodiglng erkend en aanvaard, en
hun leren er op gericht.
Maar mettertijd lieten ze zich vangen
ln hun zaken, In hun studie. Dan pakt
hen de onverschilligheid. Ze geven niet
meer om het rijk Gods, en trachten het
verwijt van bun geweten te.... over
werken.
Mogen ze tot inkeer komen I Want
Jesus moet zich houden aan Zijn
woord: Wiet niet met Mif is...., Is te
gen *BJ
e.. overigen., grepen de dienaars
den koning vast, mishandelden en
sprak.
Ongetwijfeld had hun dat goed ge
sar toen Jesus na zijn toespraak tot
>n zei: Steek nu verder van wal. en.,
werp uw netten uit voor de vangst; toen:
werd het Petrus toch te machtig.
daarom al zou hl) ten slotte wel
doen wat de Meester vroeg moest htf j
toch de opmerking plaatsen: Bee! den
nacht hebben we gevlsehten niets
«t lal ■»«**.,- I
Maar des te beter verstaan we ook.
oe hij. Petrus, e
sprakeloos de.
hebben opgetrokken. En hoe Petrus,
ze hadden d« ultnoodlging aanvaard.
Maar hoogmoed, hebaaeht eerzucht
of wellust kreeg nen te pakken. Daar-
verging de lust voor den hemel-
schen maaltijd.
bleef het niet bij!
erden kwaadsardig en giftig te
gen de kerk, tegen de priesters en de
kloosterlingen. De haat kreeg hen le
pakken, de haat, die verblindt.
Mogen ook dezen tot Inkeer komen!
Want hun haat -s niet redelijk en ge-
In t diepste vi
zsljuoi
non uitroepen: Heer, t
o getogen in Woerden is
n °u<jewai»T en Schoonhoven zUn het land
rirteur afspe
lt bij begrijpt
.■Staat niet vetbaoad over
btf V u
alsof U leta vreemds overkv
ge deel hebt aan het jgdem van CSiris-
tus opdat ge ook blijde moogt
juichen als Zijn glorie verschijnt
(1 Petr. 4. 13, 13).
Wat sljn er velen, the zich aan deze
heerlijke vermaning van Petrus niet
houden 1
Ze zijn braaf, ze doen niemand
kwaad en zijn dood-eerlijk. Ze gaan
naar de kerk. voeden htm kinderen I
braaf op. Ze hooren weaenlijk tot de I
voorbeeldige Cbrkdenen. Be bum huls
Ze w
en. dat ontzetting en vrees
Toen sprak Jezus tot Star
iet! Van nu af walt ge
Toen brachten re de booU
verlieten alles, e
Wat moeten d
i mij-
de leer met de personen. In de diepte
van het geweten blijft het verwijt.
En God, die oordeelt, kent de diepste
diepten.
n opgevat voor den Meex-
n leven sullen ze vergeten
Zelf niets gevangen heel den nacht
niet. En toen op klaarlichten dag. bij
dén worp van de netten, de nel ten vol
tot barstens toe!
Jezus, de hen wilde roepen tot bet
apostelambt, had hen wel getroffen op
de gevoeligste plek, midden ln hun vis-
schershart.
Ga uw eigen leven eens nauwkeurig na.
Dan zult ge ontdekken, dat Gods genade I u:r«'
u ook getroffen heeft op den gevoelige sprtr*
Godsdienst-herleving
Spanje.
onlangs uit Madrid- „1
de gaarkeukens ,-an
e hartstochtelijk gloeien."
Pabnacwdag ovHce m Madrid X ke
jrazav gewijd voor bet openbaar gi
OVER OPVOEDING Wiel U
Huwelijkskeuze en Opvoeding.
JXe Wahl 1st kurz
Die Reu he 1st lang
Drum prttfe-t wer slch
ewig blnde
8c lullen".
Wanneer twee menschen een gezli
gaan stichten, gebeurt het zelden, da
beiden doelbewust en klaar hun toe
komstlge taak zien, n.l. de opvoeding
der kinderen, het hoofddoel van
christelijk huwelijk.
beetje van elkaar houdt, de Jongen
hèeft 'n goede positie, 't meisje ls
heelt 'n aardig snuitje, ende bi
lijksboot kiest zee.
Is het dan wonder, dat zoo m
huwelijksbootje al heel spoedig stri
op de klippen van elkaar niet begrijpen,
een wederkeerig egoïsme.
Men mag toch als eerste elsch aan
menschen, die gaan huwen, stellen, dat
ze elkaar begrijpen, dat ze psychisch
bij elkaar passen, elkaar aanvullen, dat
het huwelijk waarin man en vrouw één
zijn volgens de katholieke opvatting, ook
Waarom doen de meeste vrouwen zich
ln haar tijd van verkeering zoo lief en
poesjesachtlg voor, en blijkt 't later,
dat dit zachte spinnende poesje
venijnig krabbende kat kar. r
Waarom putten In dgn tijd var
keering de mannen zich uit.
4d a
r hun
rouwt Je
hun huwelijk heel dikwijls tot de niets
ontziende bruten, de egoïsten, dl; nooit
oogen hebben voor hun .«o vaak ver
zwakte, vermoeide kind-vrouwtje.
Waarom?.... Omdat er geen zlelege-
zneenschap ls gebouwd op echte eerlijk
heid, men leeft langs, lnplaats van mei
elkaar. Men was blind voor eikaars ge
breken. Vroeger en later komt men niet
heen over zijn desillusie, dat het ge
waande afgodsbeeld bleek te zijn een
fceej gewoon menschcnkind, met nor
male routen en gebreken.
Als de menschen vódr het huwelijk
meer hun verstand gebruikten, en
het huwelijk meer hun hart lieten sj
-ken, wat zou er veel voorkomen won
aan hawelljkaieed en kinderverdriet.
ko
men niet tot ontplooiing, door
verstand dat er leeft bij do ot
beste wat men aan een kind
geven /oor het leven
steun, welke een zonnige Jeugd
blijkt 'n onmogelijkheid bij 'n hl
waarin dc verstandhouding
man en vrouw niet goed is.
Primair voor een Juiste opvoeding der
kinderen. Is dus een gelukkig, even
wichtig huwelijk.
Een gelukkig huwelijk, voor velen Is I d<
dit ln den modernen tijd een vaag be- ul
grip geworden, men gelooft er niet meer dt
denkt T zich als een ver verwijderd
Meaal. En toch bestaan ze, en zal de
opmerkzame mensch ze sleeda weer te-
iz men zal dan bijna al-
i. dat die huwelijken gelukkig
ar man en vrouw elkaar aan
vullen, en er psychisch ondanks alle
een zekere gelijkheid ln
opvatting en streven ls. Het ls zelfs zoo
sterk, dat In *n gelukkig huwelijk de
;n de vrouw op den duur op elkaar
lijken en ze na jaren dezelfde
trekken ln hun gelaat vertoon en. Heel
troelen ze naar elkaar
i dan ook soms uiterlijk
duidelijk te eonstatceren,
Wat wil dit alles seggen? Alleen dit:
het huwelijk Ie geen lot uit de loterij,
et mag niet zijn, zoo maar Bonder
•eer, een „GeschwArm Ins Blase hl Dein"
Neen, men mort wel degelijk vóór bet
huwelijk, de rekening van winst en Ter
es opmaken. Men moet wel degelijk
>k zijn verstand gebruiken, en dit ver
and sluit absoluut niet de echte liefde
t, maar ln. Want echte liefde la trouw
sterk en steunt wel degelijk op bet
verstand.
Echte liefde gaat door alles heen, o ver
in! de grootste moeilijkheden, sij alleen
houdt stand voor het gebeele leven.
Maar echte liefde sluit uit alle klein
zielig gekonkel en gedraal. De echte lief
de ls achttien karaats, zij alleen weet
t< geven, weet te offeren.
De man en de vrouw, die elkander
werkelijk liefhebben, zullen 1 moeilijk
heden en verdriet elkanders steun en
troost rijn. Ben huwelijk op dit funda
ment gebouwd houdt stand door alles
heen en ondanks alles. OU. «He huwen
wilt, bedenk dit wel, uw huwelijk wordt
anders dan U het zich Indenkt, mocllij-
maar daarom ook dieper, mooier
gelang gij zelf de mogelijkheden er
weten uit te halen. Maar weet ook
dit, dat uw huwelijk mislukken moet en
zal, als gij niet bouwt op 'n hecht fun
dament van echte liefde. Vondel be
long In z»n Gyabrecht van Aemstel aoo
plechtig het huwelijksideaal
..Waar werd oprechter trouw
Dan tusschen man en vrouw
Ter wacreld ooit gevonden."
Meer dan ooit heelt onze tijd behoefte
in degelijke mannen, aan echte vrou-
en. aan goede trouwe huwelijken.
Aan mannen en vrouwen met spirit
•- diepe levensopvatting, die door hun
gezonde opvatting van hun taak mee
werken aan den opbouw der maatschap
pij. die weer worden moet en worden
tand en sterk. Gezond en sterk,
dc kern, het gezin, het merg der
maatschappij, weer worden
n waarachtige goedheid e
:ld, die stralen zal in de oogei
kinderen, die geboren gaan worde
t de echte Roomsche Vaders en M-x
rs. GKRRA.
dat Pater Dcsenzanl aan de Universi
teit van Verona ln Italië zijn „dokters"
examen heeft gemaakt om ingevolge een
opdracht van den vorlgen Paus ln Por-
tugecsch-Indlë Missie-ziekenhuizen te
stichten en In te richten;
dat gedurende de laatste 35 Jaar meer
dan 325 Angltkaonscho Geestelijken uit
Engeland tot de Katholieke Kerk zijn
overgegaan;
dat ln China op 80-jarlgen leeftijd
Pater de Gclocs nog actief deelneemt
aan het Missiewerk en dat bp veertig
Jaar geleden een der meest bekende
Jockeys was ln de Fransche wereld der
paardensport;
dat 13 Boedhisttsche meisjes te Hong-
klalow (China) KalhoHek werden, een
oprichtten en daar als zusters
wereldtitel uit Olympische Spelen zUn
heelc vermogen onder de armen v
p bij de Trapplaten Intrad.
WIST U DAT...?
(~8t. Bavo").
Hel Kruistceken.
t Eerste dat mij Moeder vragen
Voor 't Noor de rotation stopte een bh
wc taxi. 't Portier ging langzaam open
een heer met grijs baar stapte uit. l
volgd door een joogen man ln de uni
form der Pranjche Infanterie en ee
de dame. z'n moeder. Uitgestapt, d
rij de hand ran d"r zoon, achter dei
a'n vader, die ln kn portemonnale
OMS VERHAAL]* zeggen, dat bet geen a
I van dien commandant hsm
n verlof af te n
.ia ten w
lt geld ac
r het
of verloofden, die hun ut
gelelde deden.
„Als Ik er aan denk", begon de vader
van den jongen ankteal. „dat je een dag
langer had kunnen Wijven
,-Oeh. je begrijpt", zuchtte de moeder.
,had
I niets van', prut-
t al direct gezegd,
toen hij thuds kwam. Z"n bataljon werd
verplaatst en alt hij den negenden dag
hij "t gaan aoeken. en
Hij had trouwens den
ls toch eeuwig jammer", hernam
maar zoo gaat 't nu eenma
mchtte Laurent.
„t Sjjreekt van zelf, dat je je wo
moet houden,
„Bovendien kan hU dan direct z'n
talon vinden", troostte de moeder.
„Enfin, dan moeten we er maar ln
geeft toch n!
Ze hepen gearmd, dicht tegen elkaar.
Ze namen de rue Bastlat. Nu en dan lie
ten ze een paar woorden tegen elkander
los. en gingen dan weer op ln hun ge
dachten. Zoo wandelden ze een klein
balf uur. Van tUd tot tijd moeeten ze aan
een kruispunt stil staan, wegens *t drukke
verkeer. De vader keek naar den kant
van de winkels, de moeder naar den te-
genovergestelden kant
Op dat oogenbllfc hield een auto. die
hen achterop was gekomen, vlak bU hen
ln. om een vrachtauto te laten paaseeren
en Juist nog kon de moeder ln de auto
een meisje zien. dat lachte, en Laurent
die de hand van 't meisje vasthield en
haar in het gericht keek.
overviel haar. Een
oogenhhk scheen alles om haar heen ln
rond te draalen.
„Wat ls er?" vroeg de vader.
Zij greep z'n arm. De auto was weg.
eel ln de verte snelde hU voort. ZU had
het begrepen, maar al te goed: de ne
gende dag.
„Och niets", sel se.
-Arme JSmlJie". aei de vader: Je toet Je
goed houden, hoor".
»i hij aprak haar zacht en vriende
lijk loc. Ze moest maar bil)ven hopen,
renals hU. De oorlog zou zoo lang niet
ieer duren. Hun zoon hield zoo veel van
Zwijgend liepen se een poos verder.
„Wat zou hij op 't oognblik doen?"
vroeg de vader eensklaps.
,-HU zit ln een coupé", glimlachte dc
..HU denkt aan ons".
e stationsklok
Als we onzen plicht doen.
1 hebben een opdr.n
daar weinig ot
r God geen onverschillig
De geboden vinden uitdrukking m
taiurwet, in dc stellige goddelijke wel
4 meer ln helde met God verbonden.
Maar iik
liefde tot
e kwelling
as geheten
Overwegen we dikwijls hoe Zijn gena
oga altijd ter bmchlkking staat... om on
zwakheid te schragen, om ons te troosten
die ons gezonden heelt.
De wijzers
gingen haar veel
..'k Heb me ln elk geval goed geamu
seerd ln die 8 dagen verlof", zei Lau
rent. „Zoo1!! tUd gaat gauw om. maar
over een maand of drie vier. zien we el-
.Juist", knikte de vader. ..laten we het
ons allen dus maar niet zoo aantrekken".
Laurent en z'n vader spraken toen even
over den oorlog. Waar zou z'n bataljon
over een week zUn? HU zou 't hun laten
weten, daar konden ze op rekenen.
..Misschien ls dit wel je laatste verlof".
De moeder huiverde. Haar echtgenoot
echter dacht aan 't einde van den oor-
log en Laurent ook.
•Ja, dan kom lk misschien wel voor
goed met verlof", lachte hij.
Op dit oogtnblik wees de stationsklok
het oogenbltk van schelden.
Als je een goede plaats wilt hebben.
raten; lieve he-
Twec omhelzingen, kort. afgebroken, en
Lament was in t gedrang verdwenen.
Roerloos en zwijgend Meren de ouders
naset elkander staan. Toen gingen se
naar bulten, omstuwd door tal van onbe
kenden,
..Zullen we naar huls gaan loopen?",
vroeg de vader.
••Zooals Je wilt".
„Be denk er nog maar steeds aan. dat
Laurent nog een dag langer hadden
ZONDER GOD
GAAT HET NIET
straf, die 'n volk kan tref-
dat God 't om lijn misdaden aan
zich zelf overlaat. Toen de Franschs
Conventie in 1793 't decreet uitgevaar
digd had. dat er geen God meer was;
toen de uitoefening van den chrtstelU-
ker. godsdienst op straffe des doods ver
boden werd. steeg 't aantal misdaden
zOó hoog. dat heel Frankrijk dreigde in
een te storten. Heel 't land was "n roo-
vershol geworden, één broeinest van zon
de en bederf. Robespierre, hoofd van t
Schrikbewind, was zód ontsteld bil t zien
van de moreele ruïne van den staat,
dat hij 't noodzakelijk vond, de wet te
herroepen, die God vervallen van de
troon had verklaard, en Hem weer ln
ZUn rechten te herstellen. Daarom vaar
digde hij een nieuw decreet uit. 't welk
verkondigde, dat er wel een God was.
Toen FrankrUk zich op deze manier zoo
blameerde, schreef de Duitsche dichter
Pfeffel de volgende bijtend spottende re
gels:
kunnen bobben", art de vader
.Denk daar nu nh'
had kunnen blijven
hij 't wel ge-
.Lieve Heer, GU moogt
Zoo wil 't hoold der Franken.
Stuur hem toch een g» Uw
[engeltjes. 1
Om hem voor die gunst
zUn,
Robespierre kwam tot bezinning!
Wij kennen menschen ln onie wereld
die schijnbaar niet zoo diep denken all
hU deed-
