B
LEVENSWIJDING
DE EEMBODB.
WAT MEN MAG DOEN EN MOET
LATEN
VRIJDAG 24 NOVEMBER 1339
Het kleine freuletje
DOOR BLONDE CURY.
Nu het publiek m_
contact komt met de administ
tleve voorbereidingen voor
afvoer van burgerbevolking
tijden van gevaar en nood, heel
.Haasb. mr. W. 3. Mulder, voor
zitter van de commissie, belast met
'e algemeene voorbereiding en xoo
noodlg uitvoering van de evacuatie
der burgerbevolking, gevraagd, hoe
eventueele evacuatie hier te lande
geregeld Is en wie er zooa! onder
rullen komen te vervallen.
Vooreerst het geval, dat h
overgaat tot inundatie
band met de verdediging vi
reeds rentge lnundatlën op k
eevoerd In streken mei
ilklng van die a
Ivaeueerd
Vervolgens bcloopcn de kans van ged'
te worden de bewoners van die
«elke In de vuurlinies van bepaalde
gen liggen, daar het niet verantwoord
ztjn de bevolking te laten verblijven
bledsdeelen waar bi
omstandigheden levensgevaarlijk z
Een derde geval van evacuatie Is
s land ln oorlog zou
pen in paniekstemming op de vlucht
slaan. Of en waar dergelijke ontruimingen
zich zullen voordoen is uiteraard u
:c zeggen, zoodat daarvoor ook nl
Jgcltlk is, de vluchtende bevol
king zoo goed mogelijk ergens tijdelijk wordet
ondergebracht en bl) de eerste de
logcnhclii weer naar haar woonpla
den teruggezondeu. De bevolking.
:t om, zooals ln Engeland
schled, - waar men er lntusschen alweer
op schtlnt terug te komen, klndere
oude- van dagen uit de groote steden
bepaalde mae'.regelen zullen genomen
worden om de bevolking van de wijken, waar
in zich de meeste gevaar aantrekkende objec
ten bevinden, -oo goed mogelijk ln veiligheid
er geldt echter het beginsel,
dat leder moet bUJven, waar hi) zit, zoolang
door het bevoegd gezag geen aanwijzingen ln
anderen zin worden gegeven.
Wat nu de evacuatleplannen zelf beti
deze zUn voor de meest voor de hand llggc
gevallen reeds opgesteld. Zij zullen tot
voering kom-n, Bis de omstandigheden
vorderen. DaarbU ls ln hoofdzaak gedacht
do pebleden, die eventueel geïnundeerd zul
len worden en aan de terreinen, welke binnen
hel artillcrieberelk van bepaalde stellingen
zijn gelegen. Voor die gevallen zUn ookdege-
Mag m
gevaarlijk g
familie of kennissen op veiliger plaats t
trekken, of ls men verplicht de evacuatie
te wachten en zich te vestigen li
aangewezen plaats?
Vertrek op eigen gelegenheid ls toegeli
geworden bl) de kleine evacuaties, welki
de laatste maanden bij wijze van proef zili
Ingesteld. Bl) ontruimingen op groote s
"e regcerlng vanzelfsprekend eers
eigen gelegenheid vermoedelijk wel
niet meer mogelijk zUn. Dit beteekent echter
niet, dat d' bevolking nu reeds maatregelen
diuinoor moet treffen. Integendeel, de regee
ring ontraadt dat met beslistheid. Daargela
ten, dat dit slechts mogelijk zou zUn voor
enkele groepen der bevolking, is bovendien de
kans groot, dat
ONS KORT VERHAAL
de schaduwrijke oude boomen hun sies
ta. De gloeiende lucht legde zich druk
kend en vermoeiend op ir.cmch en dier.
Behoedzaam opende zij nu de op een
kier staande deur van het slaapvertrek,
Een kleine gestalte, zoi
Sinds generaties reeds was het op het
„goed" gewoonte, dat lederen Zaterdag
uit het nabij gelegen dorpje arme lieden
kwamen om eten to halen. En dan sprak
het van zelf dat de zich ln de bi^rt be
vindende landloopers van de gelegen
heid profileerden om zich bl) tic wach
tenden san te sluiten en die dan «ok
een flink maal eten bekwamen De wel
gedane. tonnetjeronde keukenprinses
deed dan niet tin oogje toe- maar alle
bei en deelde met boordevolle lepels uit.
En menigmaal stonden ook kinderen tus-
sehen de arme vrouwen en smeekten om
ccn stuk brood Zoo ging het van oudsher
Jaar door. lederen Zaterdag,
Naast
stond »ltUd. n
Je tot de tafel
uitgedeeld werd. do
den landheer, hot „kleine freuletje". zoo-
als zij algemeen genoemd werd. Met
buitengewone aandacht keek zU naar
hetgeen zich voor haar oogen afspeelde.
Maar de grootste belangstelling had zij
voor de kinderen Kwamen die aan de
dan ging het kleine ding on de
teenen staan en klemde zich met belde
poezelige handjes aan den rand van de
tafel vast om alles maar goed te kunnen
zien. Had het laatste van het kleine
volkje wat het gekregen had ln het
indje, dat elk meebracht, gepakt, dan
observatiepost, kroop onder de tafel
-olgde op ccn kleinen afstand
gun. Met verlangende oneen keek zl) ze
na. Verri-, ;nen ail dan, waar de landwes
een kromming maakte, dan keerde zll
stcentles voor zich
uitschoppende terug Dan belandde zl) ln
den koestal, die altijd 'n bijzondere aan
trekking voor haar had. Daar ging zU
op een bankje zitten, totdat de bel luld-
hct middageten. ZU benUdde die
u. die zonder kousen mochten
rondloopen en zich zeker niet zoo dik
wijls hoefden te wassehon als zü Reeds
klonk haar de langgerekte roep „Carlot-
ta" tegen. Dat betcokendc voor
duidelijk: wasschen. schoonc Ju:
ne boezelaar aandoen. En weer ontsnapte
een zucht vai, jaloezie de bors: van het
freuletje". welke de schoenlooze-
Aan tafel
zU naaït de .Juffrouw", tegenover
ouders. Maar dat v<
vandaag heelemaal niet
woonlük het eten voor ha
afwisseling wa
Het kleine freuletje was
toen zij huls on omgeving
ge opwinding bracht. Na het middageten
gebracht om te slapen. Meestal
eenlge minuten ln slaap, losjes de
id van de Juffrouw vasthoudende.
Zoodra deze de eerste dlope ademhs
gen. welke den slaap aankondigen.
zU de slaapkamer
Maar vandaag werd het kleine freuletje
een hulchelaarstertje Zij sloot
oogen en deed alsof zij vast sliep,
ditmaal stond de juffrouw van
het bedje op en ging op
e kamer uit Voorzichtig opende
haar oogen.
stappen der
:t de k
Daalt
kwam ln de vt
door naar den la
persoontje scheen
en liep als gold het een dreigend gevaar
te ontvluchten.
De bel. die anders alleen maar In ge
val van brand werd geluld, of dis er tets
zeer bijzonders gebeurde, deed zich hoo-
ren Haar metalen oproep klonk over vel
den en welden. Wat was er nan de
l.and???? „Het kleine freuletje ls
verdwenen"' riepen de lieden elkaar toe.
die van overal kwamen toegesneld. „Het
kleine freuletje ls gestolen! weende de
arm- juffrouw aan wier zorg het was
toevertrouwd. „Ze hebben hot kleine
freuletje geroofd", riep de
keukenmeid terwijl zo'wanhopig de
den wrong, en voegde erbij dat zo
verdacht Individu om het huls had
„Dat
Iedere landlooper bij ons
derde de vader en riep P
hond. Hij leidde hem r
huls ls!" don-
s den polltle-
r de klnder-
aan het Jurkje van
ruiken. Dan werd de
door den tuin, naar
len landweg. De moeder van de kleine
vegloopster liet haar rijpaard zadelen
;n reed den landweg af. de kleine voet
sporen volgend, die hoewel reeds groo-
tendeels ullgewlseht. voor de moeder nog
wonderlijk duidelijk te zien waren.
n het dorp dwaalde een bevallige klel-
bedelaarster van deur tot deur en
:ekte met zachte stem: „Een tukje
od. alubllef, een tukje brood". Dik
parelden heldere droppels. Nu en dan
eegde zU met haar vuil vulstlc over
laar gezicht, hetgeen brcede. zwarte
strepen achterliet. En langzamerhand
andere langer. De voetjes brandden cn
oogjes werden moe. Maar 'n beetje
at ze. En ln een hoekje van
achterpoort eener bakkerij In elkaar
gerold, sliep de kleine bedelairstor vast
droomloos, met het mandje gebedeld
(Od naast haar. Maar toch kwam er Ic-
Hit alle vensters keken nieuwsgie
rige oogenDaar komt de dame van
landgoed te paard! Wat ls er ge
beurd?" Zij wenkte de menschen uit hun
a en... „Het kleine freuletje ls
fluisterden zij elkander toe. In I
vaart kwam Prins aangerend. De
tong hing hem uit den bek. Zijn donke
re vacht was met stof en schuim bedekt.
Hij draafde, en de menschen achter hom,
totdat hij bij dc bakkerij bleef staan,
hullende van blijdschap, toen hij aan een
stoffig bundeltje rook, dat daar saamge-'
rold in den poorthoek lag. „Het kleine
freuletje!" riepen de mcnschcn verlicht
uit. toen het bundeltje
DE STATISTIEK VAN
HET HART
Hoe echtparen elkaar
vonden
De trouwlustlgheld In Neder-
ln vele andere Europceche lan
den nog onverminderd voort,
Zelden heeft het huwelijk zoo'n
„hausse" beleefd als na de oor
logsverklaring van Engeland en
Frankrijk aan Dultschland. De
oorzaak van deze huwelijken
„cn masse" moet waarschijnlijk
nlei alleen gezocht worden ln 'n
groeiende liefde tusschen de
twee verloofden deze liefde
kan Immers nog nauwelijks
groeien maar ook ln liefde
voor de portemennale hetgeen
fhen nlrqond kwalijk kan ne
men, vooral niet ln tilden als
Ongetwijfeld zal men zich, wanneer
men weer enkele Jonggehuwden tege
lijk het stadhuis ziet verlaten, wel een»
ntvragen: „Hoe hebben al die paartjes
elkaar eigenlijk gevonden?" Wel. er
lelden vele wegen naar Rome. en ook
vele naar het huwelijk. Een orlglneele
statistiek, die na een enquête onder
duizenden echtparen te Wecnen werd
samengesteld, geeft hierop antwoord,
en verraadt aan al diegenen, die erbij
geïnteresseerd zijn, hoe men het het
beste kan aan sakken.
Verbazingwekkend veel jeugdvriend
schap leidt tot een huwelijk, hoewel dit
weer volstrekt niet Inhoudt, dat alle
Jeugdkameraadjes later met elkaar In
het huwelijk traden. Toch ls het wel
merkwaardig, dat ruim 26 proeent van
de „ondervraagde" getrouwde menschen
verleiden, eikaar in hun prille Jeugd,
op de banken van de lagere school of
van de H.B.S. te hebben loeren kennen;
eer klein gedeelte bad elkaar ontmoet
op de universiteit.
Haast net zoo groot ruim 2-1 pro
cent ls het percentage van die ech
telieden. die door bemiddeling van ge
meenschappelijke vrienden, op fnmllle-
of op een vrlondsehappollik»
ook de moeder, sloot
de kleine, die niemand eerder herkend I
had. vast ln haar armen. .Jou lieve klei
ne bedelaarster", fluisterde zij met zulk
een innigheid, dat Carlotta van geluk de I
oogen sloot. Vergezeld door de kinderen
het dorpje. reden moeder en het
BEROEPSHUWELIJKEN
Een be.-.'vrljke factor voor het slui
ten van een huwelijk ls de „werk
plaats". Dertien procent der onder
vraagde paartjes zijn beroeps-collega's
geweest, en hebben elkaar ln dc fa
briek. op kantoor, ln den winkel of op
een ander gemeenschappelijk werkter
rein leeren kennen ■- Sb
doktoren genoemd worden, die met ten
verpleegster ln het huwelijk zijn ge-
beroep te kunnen uitoefenen. Hieron
der vindt men vaak een prachtig voor
beeld van hetgeen bereikt kan worden
door twee menschen met dezelfde am
bitie en een groote liefde tot elkaar.
Hoe vaak Immers ziet' men, dot zoo'n
echtpaar naar streken trckl. wanr wei
nig of geen blanken wonen, om de
hulpbehoevende lnhcemsche bevolking
te redden vun vele ziekten.
Ook op een ander gebied ziet men ln
de laatste Jaren telkens meer huwelij
ken tot stand komen, nuwclljkcn bo
vendien, die ln tegenstelling met
vroeger Jaren tot Ieders verbazing
lang stand blijken te houden. WIJ doe
len hier op de fllmhuweliiken. Vroeger
dacht men. dat het. aanbevelenswaardig
was een huwelijk V3n een filmster ge-
helm te houden; tegenwoordig wordt
-cteur Juist populairder,
haar huwelijk geluk-
i voldoende
zicht 'ln deze aangelegenheid door partlcu-
aatregclen zouden
n ingaan tegen de
ls. dat zU. als de
nood aan den man komt, door de bevoegde
autoriteiten niet ongedaan zullen worden
8°Dc bevolking zal zooveel mogelijk collectief
verplaatst worden, zoodot het dorps- en voor
zooveel mogelijk ook het stadsverband be
waard blijft. Voor de te evacueeren bevolking
ls dit van het grootste belang. ZIJ zal zich ln
dc z.g. vluchtoorden veel meer op haar ge
mak gevoelen, als zt) haar oude omgeving
om zich heen ziet. Daarom ligt het ln de
bedoeling, dut de bevolking ook zooveel moge
lijk haar eigen predikanten, pastoors, genees-
hccron. onderwijzers enz. bij zich houdt. Tec
aanzien van dc politie, de gemeente-ambtena
ren enz. zal zooveel als dit mogciük ls, dezelf
de gedragslijn worden gevolgd.
Hel ls natuurlijk denkbaar, dat In uitzon-
derlngsr cvallen, waarin dit met Kha«lt. toe
stemming wordt gegeven om zich op den duui
elders te vestigen, bijvoorbeeld een weduwi
bU een elders, niet ln een geëvacueerd gebied,
wo'enden zoon. mai
op tekenen jj^yAKtNG VAN WONINGEN
EN GOEDEREN.
Mae n en zl)t'
tg afsluiten bü het vi
'"Sc "befit -.Ihg omtrent
donBo!fvoer regelen. Vermoedelijk
band met ons klimaat Wn het
Voor dc be-
eigendommen
geeft a
goed mogelijk
net militair gezag. De
i Slaat van Oorlog cn van Beleg
de militaire autoriteiten de be-
wzdlield uervoor ue
uit Ie vaardigen, waarvan de niet naleving
door den wetgever strafbaar ls gesteld.
B evacuatie van eenlgen omvang za
het algemeen alleen handbagage kunnen i
den medegenomen. In deeerstepUals
kens cn lcdlgo beddenzakkee, die in dc a«.
Onze dagen vullen met eeuwigheid
De hongerige trek naar verslrooiing cn verzet, die alle
standen cn rangen in onzen tijd voortjaagt het genot achterna, het
steeds luidruchtiger en opzichtiger zich manifesteerende uit
gangsleven, het is alles een uiting van de levensversomhering, dc
levensmoeheid, die bij verreweg het meerendeel der menschhcid
de levensvreugde heeft vergald. Zelfs levenswalging en levens-
verwensching zijn geen zeldzaamheid in onzen tijd.
Waarom'? Omdat men verleerd heeft de groote, de diepe
beteekenis van het leven te begrijpen. Omdat men verleerd hoeft,
om het leven te beschouwen in het licht van de eeuwigheid, in de
verwachting, het vooruitzicht van den hemel. Omdat men ver
leerd heeft, om dit hemelsche vooruitzicht tot zijn dagelijksch
panorama te maken en zoo het aardsehe leven reeds hier te vul
len mei lokkende hemelbeelden. Omdat men verleerd heeft, hel
aardsehe leven te maken reeds nu lol een verkeer in den hemel.
Ons leven een verkeer in den hemel. Men lacht er om
Daarom, zoo denkt men, moet men met toeë oogen, gevouwen
handen en prevelende lippen door de volle straten gaan. Neen,
hier op aarde reeds zijn verkeer in den hemel hebben, beteekent
niet, dal het zoete mysterie van het heiligdom ons moet omzwe
ven als een wierookgeur. Neen, het is niet noodig, dat we dan als
de hooge heiligenbeelden boven aan een kalhedraal hel woelige
bedrijfsleven roerloos langs ons heen laten gaan. Zijn verkeer in
den hemel hebben, is niet enkel kluizenaarsvoorrecht. De dwar
relende stofwolken van het moderne leven kunnen ons omhullen
en toch kan ons verkeer in den hemel zijn, zoo we ons binnenste
maar stofvrij houden en in het heiligdom onztr zielen de stra
lende geloofsidealen niet laten onderstuiven. Te midden van het
woelige leven moeten wij ons innerlijk zielsleven bezitten en
kweeken als een luin in de stad, waar we een rustbank hebben in
Gods zon, om de hemelliederen van vogels eti bloemen te genie
ten. Ons gewijd zielcgebed moet verboden terrein zijn voor de
afjakkerende levensjacht.
Laat de beweging krioelen om ons heen en bet geraas ons
rte ooren doof toeten, laten we zelf wrochten moeten, dat we
krom worden, dit alles hoeft in ons de innerlijke aandachtigheid
voor wal wij gelooven, niet te storen.
Als we maar niet ons heele wezen inruimen voor de zaken,
maar altijd van binnen nog een stille, vertrouwelijke kamer vrij
houden, waar wij niet den rug naar de slraat. uitzicht hebben op
de wonderheden Gods.
bedje. Het was een zeer warme dag. kleine freuletje. blij dat
Wie maar eenlgszlns kon. trok zich In dei kandei waren, langzaam naar huls te-
koeite van het park of de kamer terug, rug Prins liep voorop cn blafte- Het
De landarbeiders hielden eveneens onder I kleine freuletje heb ik eevondon"
Arbeid en geloof maken lot één ondeelbaar ieven. Geen
credo tot versiering van ons verstand met schoone waarheden,
maar tot een kracht len leven. En daarom moet ons leven en ons
gelooven één zijn: wij moeten onze daden maken tot een geloofs
belijdenis en onze geloofsbelijdenis lot daden. Wij moeten ons
Credo zingen op dc muziek van ons leven. Bij deze samenslem-
ming van geloof en leven, zal ieder - ur.er handelingen zijn de
uitdrukking van onze geloovige geloofsovertuiging.
Iedere levensdaad, iedere arbeid tenslotte godsdienst; n.l.
DIENST VAN GOD. Men moet immers niet denken dat godsdienst
alleen bestanndbaar is op de knielbank, volstrekt niet. Zeker voor
een zeer voornaam deel is godsdienst gc-T^ii aan devotie geen
enkel voorwendsel kan ons van devotie dispenseeren: daarvoor
zijn gebed cn genade te innig verbonden. Maar dat wil niet
zeggen, dat godsdienst en bidden elkaar geheel dekken.
Kortom heel ons leven in al zijn uitingen en vormen moet
„godsdienst" zijn, d.i. DIENST VAN GOD, God is ten slotte de
groote Werkgever van ons allen en deze aarde is het arbeids
terrein. waar wij, naar Gods aanwijzing, ieder onze eigen taak,
hetzij groot of klein, vinden in vreugde of smart, in gemak of
zorg. En daarom moei iedere levenservaring niet eenvoudig zijn
een levenslot, maar levenswijding, gelijk ook iedere arbeids
prestatie niet op dc eerste plaats moet zijn 'n beroep, maar 'n roe
ping: niet een broodwinning mar.r een hemelwinning. En dan
kunnen wij leven tusschen de raderen of lusschen de koopwaren,
tusschen gereedschappen of tusschen de zielen, tusschen de
muren of tusschen de menigte: overal en in iedere positie zijn wij
dienstbaren met God als meesier en eeuwige hemel als loon.
Wij moeien heel ons levensplan richten op den hemel, op
God als onzen Werkgever, op de hemelingen als ons publiek, op
de hemelschatten als ons fortuin. Bij zulk een zielsgcsteltenis
waken de energieën in ons dagelijks moediger en frisschcr op.
Dan worden onze dagen niet eenvormig en eentonig, altijd maar
opnieuw denzelfden levenslast mee torsend, meezeulend.
Neen. dan wordt iedere dag rijker en voller voor ons aan
voldoening en genieting, omdat wij iederen dag hemelwerk ver
richten en ieder onzer dagen vullen met eenige droppels eeuwig
heid. Bij zulk een levensbesef voelen wij ons nooit slachtoffers
can het leven, maar altijd behccrschers en overwinnaars van hel
leven met al zijn kwade dagen, wijl zelfs, ja vooral over de kwade
dagen, de zon van Gods welbehagen cn dc glans der eeuwigheid
ligt-
Bij zulk een levenswijding is er geen plaats voor levens-
versombering. dan tintelt alles van levensvreugde-
Crosby en Dixie Lee: Jeannctte Mac-
Donald en Gene Raymond; Mary Pick-
ford en Buddy Rogers; Joel McCrca cn
Frances Dee; Charles Boyer cn Pat
Patterson; Robert Taylor cn Barbara
Stanwyck: Tyrone Power en Annabel-
la; Clark Gable en Carola Lombard.
Tyrone Power it :t
jaren-
Het huwelijk
Annabella ls
oud, maar daarom niet
klg.
Wilis, c
Dat ook de sport in dit verband een
groote rol speelt, toont het cijfer van
de huwelijken, die uit sportkameraiul-
schap zijn ontstaan. Het laatste bcken-
- sporthuwelUk Is dat tusschen Helen
ii. beroemde Amerlkannsehe ten-
y--cr en den Iersehea polospc-
Aldan Roark. Ruim 10 procent der
ondervraagde echtelieden verklnnrdc-n.
elkaar te hebben leeren kennen bij vo
meer: schappelijke sportoefenlngen. ~o<
als leden van eenzelfde sportclub.
Veelvuldig ls ook een reis de stlcht-
KSf huwelijk. Negen proeent
bedraagt net hiervoor berekende cijfer
ToekomsUge echtparen maakten kennis
met elkaar ln een trelncoupê. In een
hotel of In een pension, en zno kon het
geschieden dat het vacantia-reisje aan
leiding gaf tot een huwelijk.
Acht procent van de ondervraagden
ontmoetten elkaar tijdens een bezoek
aan een concert, een schouwburg, een
«r e,en °Pe"bare toestfH'kheld.
BU zulke gelegenheden ls vooral de
stemming zeer geschikt voor liet aan-
kroopon van teedere banden
BedeeldJeed half leed is, bewijst
echtparen
---- feit, dat 6 Pioue.il oer ec
elkaar hebben leeren kennen,
neesheir"10? waren van cenzelfdcn zt-
HJkhjulst0rom^^^U^ikandmf^^S^"
Machten zoo goed begrepen, beslo
ten den beroemden weg naar hei stad
huis gezamenlijk af te leggen.
De overige vier procei» der onder
vraagde echtparen hebben elkaar ge
vonden door het een of andere onvoor
ziene toeval, of door een merkwaato.ge
gebeurtenis, zooals bijvoorbeeld een ver
keerde telefoonverbinding, een auto
panne. een verloren tasehje, een weg-
geloopen hond, een plotselinge onweers
bui. of soortgeliike toevallige omstan
digheden.
Zonderling genoeg bleken geen huwe
lijken. die bij de enquête betrokken
V?' stand le zl)" «e|tobien door
bemiddeling van een huwelijksbureau,
aai hoewel er ongetwijfeld wêl huwelU-
manier tot stand zUn ge-
ORA NJE BOVEN
