sra
Sri
DE SPADE VAN HET GELUK
SRraK.«rwaa snt
SPORT
IS
s'S;
DE EEMBODE
DONDERDAG 31 OCTOBER 1940
UIT DE OMGEVING
Baarn
K. WEKKLIEDE.WEREEN.
«Ut£& Th T*'a- Mkn wordcn
lelijke bijeenkomst plants in 't 8t NicolaHs-
}S*' w"rhJJ he' bekende gezelschap uil
ló^r *d houdan apreker zal can korte
V spaart zeep en goed
Ais van Veen 't doet
STOOMWtSSCHIRIJ
Fa.W.c. v.d VIEN
■aam
u lalaloon »M
BURGERLIJKE STAND
Oeborcn; Emma. dochter van C. Kaasje
E' en J. A. Capltcin: Laurens, soon van I
rgmun cn G. Smit; Petrus Adrtaan G1U
Ondei
C. van Marke..
Getrouwd: L. Prinsen en H. Oys; J. Horna-
eld en O. M. Dlrckx, B. O. Breunessc
CoIIeete. In overleg met Burg en Weth.
aal het comltd tot aanbieding van een ge-
schenk ruin Edam een collecte laten houden
door de gemeente, waarbij de groepsleldt
der evacuatie do behulpzame hand biedt
Schooltijden. in overleg met den rijks
inspecteur sullen In de le week na Allerhei
ligen de schooltijden eiken dag tUn van
half «n tot half vijf voor de scholen op den
Ham en Langonoord en van een tot vllf
Soetterberg
Speldjes verkoop. De Zondag alhier ge-
ouden spelttjosverkoop heeft ruim 1 25—
ONS VERHAAL
e haarspelden o;
Sprookje voor dezen tt
Er was een» oen man. Hij leefde lam:
gelee. En hU leefde In eon ver land. Er.
die man was arm. Als het nog pikkedon
ker was, stond hU op cn eerst ln het
holst van den nacht ging hl) slapen.
En wat deed die man van 's morgens
vroeg tot ln het holst van den nacht?
's Zomers hielp hij de boeren op hel
land.
In don herfst hakte hij hout.
In den winter stak hij turf.
En de man was arm en verdiende niet
jr dan zL
Van het werken werd hij zoo krom. als
een spUker. en toch was hij zoo gelukkig,
als een vlsch. Vergeet niet. dat dit sprook
je een sprookje ls en dat het gebeurde ln
een land. hier ver vandaan en in een tUd.
dien we ons niet meer herinneren.
En toon hl) zoo twintig Jnar gewerkt
had en zoo mager en krom was. ala een
spin. kwam er een man voorbij met een
pauweveer op zijn hoed. met een broek
van fluweel en een jasje met knoopen
van diamant. Geeuwend kwam hl) daar
aangewandeld en hij hieW nog niet eens
zijn hand voor zijn mond.
Hij geeuwde nog. toen hU stil stond ?U
den man, die zoo werkte en die op eon
n mensch geleek.
En
I de a
d hu e'
Geeuwend stonden ze tegen over elkaar,
de kromme arme en dc kaarsrechte rijke.
„Je moet het me niet kwalijk nemen",
zei dc man met de pauweveer, „maar Ik
eeeuw zoo omdat ik me zoo verveel. Ik
heb een groot huls cn een grooten tuin.
In dien tuin is een grooto vijver met
zwarte zwanen cn ook loopen er witte
pauwen rond. Ik kan 's middags en des
wil, behalve In de gloeiende asch'gepofte
aardaopelen. want daar ben ik te rijk
voor, Ik heb een rijtuig met vier paarden
en een rijtuig zonder paard. Ik zwem ln
den _klap. En daarom verveel lk n
wel, n-
„Ik ben gelukkig zei hU, „maar als Ik
luister naar wat U vertelt, dan geloof lk
toch nog veel gelukkiger te kunnen wor
den Ja lk begin te gelooven, dat lk ei
genlijk nooit echt geluskig ben geweest.
Ik heb mlln heele leven niets ander» ge
daan. dan gesjouwd en gezwoegd. Nog
nooit heb lk op een kar gezeten, maar
wel er achter geloopen om te duwen, of
er voor om te trekken. Neen. gelukkig
bc" lk eigenlijk nog nooit geweest".
De rijke man met de pauweveer slikte
zUn geeuw in. „Prachtig", zei hij. „Ik
verveel me en JU wilt gelukkig worden.
Laten we dus omruilen".
Verbaasd, met open mond en wijd open
oogen keek de arme den ander aan.
Een kwartier later reed hli in een wa
gen met vier paarden en met een broek
van fluweel en een jas met diamanten
weg van de plaat? waar hij Jaar ln en
Jaar uit geploeterd en gezwoegd had. HU
zwaaide met zUn hoedie met een pauwe
veer erop naar een man ln lompen, die de
eerste blaren op zijn witte handen spitte.
Dc arme. die nu rtjk was. leefde een
maand ln zün huis, als een palels.
s Nachts sliep hU ln een donzen bed en
als hij wakker werd, bracht een lakei Item
de opgaande zon op een goud presen-
w Je c-HiJ pp-pens 41. wat hU
eten wilde. En al, wat hij eten wilde, at
hU 's middags: s avonds at hU pas goed.
want dan was er muziek ttj van hon
derd violen, twintig knieviolen en dertig
harpen, die klaagden, als kinderen, in
vm„w^chHi^rdwaaIf1' or luieren, als
vrouwen, die een nieuwen hoed mogen
koopen in de stad.
En het moet gezegd, dat dc arme. die
nu rijk was. meer dronk dan wel goed
222rv!2n Da,n hU de violisten
met hun viool op het hoofd en de cellis
ten sloot hU op In hun cellokisten. On
der de harpspeelsters zaaide hU twist en
tweedracht, zoodat deze kunstzinnige
vrouwen elkaar al eauw ln de haren ra-
vloer kletterden, als een hagelbui
Na ten maand moest dc arme, d
was. het zich eertUk bekennen:
HU verveelde zich dood...
Onder het «ten van kreeft en kl:
vlsch «n fazant, van asperges en hc__..
deriet vrachten kreeg hU 'n vreeselUken
trek naar aardappelen, ln
poft. Dan begon hU te ge
telen geeuwden en de muziek zweeg,
want ook die moest geeuwen.
De man had alles en daarom ln
seerde hem niks meer. behalve dat
dat hU dan toch niet had: gepofte
appels met vet. een spa om ln den Lrond
te steken en een kruiwagen om er -
hoe de
«hik ui oen rijver.
Maar na weer een maand verveelde hU
zich »Mr en niet zoo zuinig
Er was Immers niemand, die zei, of
hU deed, goed was. HU vroeg het
eens aan den eersten lakei „Zeg. Tl
door. hoe vind Je. dat lk dat perk
Purperen tulpen opgeknapt heb?" Zon
der dat zUn gezicht
de plooi trok. wendde
tot den tweeden lakei "mêtdë"
„Phlllppus. het behaagt onzer.
te willen weten, hoe hU de perken
purperen tulpen hoogstelgenhandlg heeft
bezorgd c" toebereid?" Zonder lach of
Slim ach klapte dan Phlllppus ln zUn ge
helmus heette en
ag wcr_
ander anti
,..v vlertle te vragen. Totdat dan
elndelUk na verloop van een uur de
KhSfn^ KS?,die„bU»^ta1<?lietle' dat de
yygffl1 petste En dat jongetje zei.
met zUn schoensmeer-zwarte handje zun
neusje afvegend: „Gunst, wat een sj*k-
takel voor dat eene bossle tul'epies. Ze
In de stad. kocht e
massa spUkertJes en een handkar vol
schilderijtjes en hing. weer thulsgeko-
plaatjes uit den toSmoorlo&^H het
leven van den roemrijken Napoleon en
uit het leven der bUen.
Na drie maanden was hU daar mee
klaar. HU had een b'auwen rechter en 'n
platten linkerduim en een gat ln zijn
hoofd, want hU was driemaal van de
trapleer getuimeld.
Toch was hU veertien dagen tevree
over wat hU gedaan had. De rest van zUn
leven wilde hU doo'brengen met het
rechthangen. het verhangen en afstoffen
van zUn schilderijtjes. Helaas! de spU-
kers hielden niet. En op een nacht, toen
het hevig stormde en de wind de muren
van het huis rammeide, ploften alle
schilderijtjes, als rUpe appels, op 't ta-
Püt.
die n
s vele
maanden ri'k was. huilde, a's een kind.
Thcodoor. Phlllppus en Wl'helmus die
hoogst zelden hun gezicht vertrokken.
het was hun vak om hun gezicht niet
te vertrekken. grijnsden, nis op com
mando. De orrae man. die rijk was. zag
het niet, HU liet den wagen voorkomen
met de vier paarden, ratte zijn hoedje
met de pauweveer op en vertrok geeu
wende.
En toen hU kwam aan een plek in het
veld waar een man zich krom stond te
snitten. de bla-en on Mjn witte han
den waren nu ceel ~lt, nam hU zUn
hoedie af en geeuwde.
„Ki'k." rel de man die geeuwde, „daar
heb J'em al."
„Ja." zef de man die ge»"wdé. daar
ben lk maar weer eens." En hil wierp
zUn hoed'e op den grond en ook zUn
larie met de diamanten knoooen en
hil greep naar de spade om weer te be
rinnen. wxvI? hil hegonnen was. De ai-
der evenwel liet dc snad» niet los. Ze
moesten e- om vechten. En omdat ze
beiden sterk ween. du»"de de vecht-
partil hpel 'anv. Ze dunrde Jaren en Ja
ren. Ze duurt tot den da<» ren vsndoo*.
En menfvhen. die de vechtenden zien.
denken, dat het vaat om het muwev»er-
hoedle en het taste met knooo-m van
diamant Ja. ze'fs de vechtersbazen we
ten "iet meer. dat het om dc spade
om de spade van het geluk.
VOETBAL
H.V.C. lijdt eerste neder
laag
H.V.C. heeft het legen Hilversum ln hel
Hllvcrsunuclic sportpark niet kunnen bolwer
ken en met 3—1 verloren. Ds
N* 6 minuien «oorde
zich ln bul le na [wlpoel Ue bevond. Dc scneios-
rechier ontging dit en hU kende hel cloalpunl
toe. In dc H.V.C.-voorhoedc wilde niet» luk
ken cu voor doel weiden dc (malste kansen
gemist Eek kreeg ren goede kans om gelUk
te irnken. doch hU schoot hard legen den
doelman. In een periode van Hllversum-over-
wicht leidde Van Boven een aanval. hU gaf
tudlg over naai den vrljstoanden v. Schalck.
die met een schitterend schot den H.V.C.-
doclman. Brit», onhoudbaar het nvkUken gaf.
Met dezen 2-0 voorsprong «peelde Hilversum
wat rustiger. In de H.V.C.-ploeg kwam wat
en er werd «enigen lyd op de
he helft gespeeld^Dc Groot kreeg
a den 'bal afhandig gemaakt. Kort
«2ÏKVV
Na de hervatting was H.V.C. gedun
leven In den wed
en het was de Groot, die ln de laststc
it de eer voor H.V.C. wist te redden met
een goed gericht schot. Hilversum won ver
diend met 3—1.
Sop]*'» eerste overwinning
fraaie run van v. d. Kooy werd m
punt beloond (2—2). Sopla kreeg i
smaak te --<■<— •- -
n 'gebruik'
Spinnende strijd tusschen Amsvorde
en A. P. W. C.
Hoewel AP W.C. reeds met de rust een
3—0 voorsprong had verkregen heeft het
maar weinig gescheeld of Amsvorde had den
gelijkmaker nog gescoord, dank zU het door-
stond spel van de voorhoede na de rust.
Belde portUen vatten het ln den aanvang
tlm op cn er kwam meer leven ln den strijd,
men AP.W.C. na een kwartier het eerste
doelpunt had gescoord. De achterhoede van
orde was niet al te safe, zoodat Mossing
en misverstand kon profiteeren cn den
stand op 2—0 voor AJ.W.C bracht. Dit was
voor Amsvorde het sein beter aan ie pakken,
voor de rust wist A.P.W.C. eerst nog een
vallen werden op dc AJP.W.C.-veste onder-
scherp schol irn uch(eislan> verkleinde. Er
werd toen hard gewerkt om den gelijkmaker,
doch door hardnekkig verdedigen wist A P
- •- behouden cn met 3—2
S. E. C. wint van Quick
Na den aftrap ontwikkelde zich een bi
«woon vlot epel. waarbU het goede
leeren van Quick opviel. SEC. had e
iet eerst succes, toen ReUeree uit icn s
magc den bal In het Qulck-doel Joeg, DU
doelpunt werkte niet alleen voor 8E.C. inspi
reerend. doch ook Quick Uep op vlotte wuat
stapel. 8.EC.
landen en ap..
--- -- H. Post op
75»-.
jxriss
Cesar doelpuntte met een
kopbal Enkele minuten voor rust scoorde
?r na een fraaie run hel derde
8X0. Rust 3-1.
e helft deed Quick de eerste
i SEC. nam spoedig <le leiding
ia 8 minuien had Jansen sue-
Ie stand 4-1 voor SE.O. werd.
JB t
den stand op 4-2 bracht.
Doaar wint vin Amf. Boy
In een
Douar me
natlg gespecldcn reditrUd heeft
3—1 over AmerafocirtselureBoys
Na 36 minuten wist Amersf. Boys de lel-
dUig i: nemen. Van Dijkhuizen leidde een
aanval van den rechtervleugel, uit een goe-
te*d
ilpunlen. kort daarop was liet
rend ln den aanval geweest. Hoewel de voor-
siieelde. werd het spel te kort sehoudén. Een
kwartier na de rust scoorde H. Mulder uit
wijl *»everf
voor Donar den gelijkmaker, ter
minuten voor het einde Schaap,
é.Móma »,v
wist te beh
van goed doortellen, Donar de
rgde 13—1), die zij tot het cbide
ouden.
Biirn speelt geljjk met Zwiluwen
Vooruit
Baarn heeft zich tegen het bezoekende
Zwaluwen Vooruit kranig geweerd: de
Utrechtenaren zUn daarentegen Ietwat te
gengevallen, er was althans meer van hen
Zw vooruit, dat gewoon la in een
o te snelen, deed dit ook nu. maar
ub gaf ten deze geen krimp, zoo
dat de partijen vrijwel gelijk legen elkuar
Alleen schiepen de gasten zich
kansen, doch hun scholen wer-
- »r den uitstekend verdedigende
Baarn-keepcr geweerd
Emdelijk on de dertigste minuut onge
veer. lukte het Zwaluwen Vooruit de leiding
te nemen, uit een vrijen schop, die doelman
Llng toch le machtig bleek. Het genoegen
aan Zw. V.-zUde was echter slechts
hoekschop de sland gelijk gemankt.
nbllkkcn aan be
Afdeellng I.
le klasse: Sparta—D.W.S.; 't Gooi—D.
H.C.; D.F.C.—ADO Hermes-D,V,8.—K.P.C.
•ogels—FeUenoord
lasae B: Volcndam—EJD.O.; Water
graafsmeer—H.P.C.: Hercules—R.C.H H.V.
C—Dc Spartaan IA,); Velox—Dc Spartaan;
e Kennemers—HB.C.
3e klasse D: Rapldltas—Laren: DE.C.—
3e klasse E: Donar—Portitudo; Amcrs-
foortschc Boys—Sopla: Zeist—EUnkwUk; H.
Z.N.C.; B.V.C.—Baarn; Zwul, Vooruit
V.VJJ.
e klasse J; 's-Graveland—S.E.C.: Kam
ig—EA.C.: Actlf—AP.W.C.; Olympla (H.i
lulck.
c klasse K. Hacstum—D.W.S.V.: Hcr-
tha—Utrecht; Utrechtsche Boys—J.S.V.; p.
-Holland: Brcdcrodes—De Zebra's.
Successen van Amersfoortichc
Pedialridders
Zondag nemen „De Pednalnddcr*" alhier
deel aan een wegwedstrijd te Apeldoorn over
een ufsiand van 86 K M.
Er hadden voor dezen wedstrijd vier ver-
ecnigiiigen ingeschreven, n.l. „Dc Adelaar'1
le Apeldoorn, welke den wedstrijd had geor
ganiseerd. dc Deventer Ren- en Touristeu-
club en „De Germaan"
cn .X)» Pedaalrlddcrs".
Gereden werd In pel
De tijd -*"•
„De P
n elk team gold voor
Hlualridders" startte
Lm. blijft het team var
bijeen fn de laatste
krach; Ingezet en de r
komenden ren
de klassiticaiie.
la derde. Ruim
„De PedaaliiC-
Ouwerkerk krijgt defect
- finish
Brons nog bUeen en sij rijden
„De Germaan", welke als ce
start. De Deventer Ren- en
was reeds door „De Pcdanlrli
„De Pcdaslrld-
L), G.'i mouti" 111 1 u
Voor „Dc Pcdaalrldders".
Juist haar H-Jarlg bestaan
Iranlc prestatie^
Amersf. Dam vereen, ia een hoofd-
Ned. Dn mbo rul Het p.
der zwaar, daar ln dete afdeellng 13 n
strijden gespeeld worden tegen teer steraa
tegenstanders
Daar AU.V. dit keer een aterk tiental
heeft, kan het een goede plaats op de rang
lijst Innemen mits ei volledig worde uitge
nomen. In verband met de verduistering»-
bepalingen en de ongeregelde treinverbin
dingen zullen de wedstrijden Zaterdagsmid.
dags gespeeld worden. AD.V. speelt op
November haar eersten
O. n te Zeist.
i wedstrijd tegen O.
AANBESTED1NCEN
Architect^ P. H. van Lonkbutjzcn te Amers-
lagerc Landbouwschool me; woonhui» voor
het hoold. te Nijkcrk. Hoogste Inschrijver:
J. Koclewljn Rzn.. te Spakenburg voor
f 46.000; laagste Inschrijver E Kroon l»
Nljkerk voor f 23.100.
BURCERL. STANDEN
STOUTENBURG. Geboren; HctvdrikuS
NIJKERK. Geboren: Gerot, z. van
de Jong en P, Rikkers: Barend, a van
Muls cn T. Dreveligocd; Ocrrttjc. d. v
1 Heuvel e
wd: A v. art
Meervcld e
W. BouwmL..
Overleden: Martinus Wllinrd. S3
en T. v. Root.
v. d, Kamp;
KoolJ
HOOGLAND. Geboren; Elisabeth Jo-
tannu Heudrtkn. d. van J. G. Renkvrs eu
i. D. Schoondcrwoerd; Wilhelmus Gerardus.
van H, W, v. Veldhuizen en H. L Brou-
n'il 11L"KOIC!L",<"1|US' V"n T°'00üm
Ondertrouwd: J. B. Baas en J. A Triu.
HOEVELAKEN. Geboren: Petrus, z.
DE EERSTE SIR PERCY
AMERSFOORTSCHE ROMAN DOOR BARONESS O^ZY.
„Ik bpzuii beneden zoo somber te wor
den." zei hU en leunde voorover, zoo-
dat zUn lippen bUna den kaper aan
raakten. die haar ooren verborg. „Veel
tijd voor liefdesbetuigingen heb lk op
het oogcnbUl: niet. Er Is echter één
ding. waar mUn hart naar uitgaat, en
dat niet veel lild kost. Ik snak naar een
kus van Je: oen ls mU echter elgenlUk
te weinig, geef me er dus drie en op
nUtn mond. lieveling
In een oogenbllk waren zUn armen
om haar heen. maar even gauw wist zU
hem to ontwUken. ZU sprong op cn Uep
als een haas naar het andere eind van
den zolder, waar zU achter een dwars
balk ging slaan, met haar armen er
omheen tot steun. Haar bleek, strak ge
laat was nauwelijks te onderschelden
Het flauwe licht, dat door twee klei
ne raampjes lil den muur naar binnen
scheen, rolkto niet tot ln den hoek. waar
Gllda beschutting gezocht had.
Met dien duisteren achtergrond,
leek zU het meest op een geestverschU-
nlng zonder vorm of lichaam; alleen
haar gezicht en handen waren te zien.
Toen zij hem ontsnapte, had Stouten-
burg ah naar gewoonte een vloek ge
uit. Daarop was hU overeind gekomen
cn had geprobeerd de situatie te red
den door te lachen.
Haar gezichtje, daar ln het halfdon
ker, gaf hem echter een onaangenaam,
angstwekkend gevoel. HU valgde haar
niet. maar bleef midden op den zolder
slaan, terwijl de lach op zUn lippen bc-
btlerf.
Moet lk Jo er nog eens aan herinne
ren. Jou kleine feeks", zei hU met een
groot vertoon van gezag, „dat Jan nog
u zelfs nog
HIJ Itcek 'haar recht aan. terwijl iU
sprak en ril beantwoordde ztlu 0UR,
oiiar vaf Item B n antwoord Het was,
kletteren van den regen op het dak en
tegen dc kleine raampjes.
Enkele seconden stond Stoutenburg
daar als een roofdier, dat op het punt
Is een sprong te doen. en Gllda. stil en
onbeweeglUk, deed aan een vogel den
ken, die op zlin hoede ls.
Plotseling, terwijl hU nog naar haar
keek. onderging de uitdrukking van zUn
gezicht een verandering. Eerst stierf de
arrogantie, de gedwongen spotzucht ge
heel weg. Al zUn trekken verstUlden,
hU zag steeds grauwer, totdat zUn heele
gezicht kleurloos en zijn mond. alsof hU
roepen wilde, maar geen geluld kwam
over zUn lippen.
De Ingezonken oogen werden grooter.
steeds grooter, terwUl zU niet langer
ternis achter haar tuurden, en het hee
le uiteriUk van den man deed denken
aan een levend beeld van afschuw en
nameloozcn angst.
Toon weerklonk opeens door de stilte
en boven het gekletter van den regen
een geluld, dat al de echo's wakker riep.
die tusschen de oude hanebalken slul-
Hct geluld was zoo vreemd, dat, toen
het zUn oor bereikte, Stoutenburg zUn
evenwicht verloor en als een dronken
man op zUn voeten stond te zwaaien;
zoo vreemd, dat Gllda. wier zenuwen
haar voor het eerst ln den steek lieten
gedurende de vreeselUke spanning die zU
had doorgemaakt, haar gezichtje achter
haar armen verborg. terwUl zU een
lulden snik gaf.
Toch was het geluld op zichzelf noch
angstwekkend, noch tragisch. Het was
een lang. vroohjk lachen.
..Wel. ik geloof heuMSh. dat uw Edel
heid geen oogenbllk gedacht hoeft mU
hier te zullen ontmoeten." zei daarop
een opgewekte stem.
Enkele seconden hield een MJgeloovi-
ge angst den ellendeling de keel als
dichtgeschroefd. Een paar seconden?
Misschien voor hem; Gllda leken ze een
Toen fluisterde hU met neesche slem-
„Ben Je een spook of een demon?"
..Alle twee. Jou duivel!" gaf de spot-
het geluid zouden afkomen."
Stoutenburg deed al zUn best. om den
bUgcloovlgen angst van zich af te
schudden, die hem tot een zwakkeling
maakte.
Met bevende hand slaagde hU er eln
delUk ln zUn degen uit de scheedo te
halen, en was woedend op zichzelf, dat
hU geen pistool bU zich had.
„Waar Je vandaan gekomen bent,
weet lk niet." ging hU met heesche stem
voort; „maar al ben Je een geest of een
Het leek. alsof hU sprak zonder het
te willen; en alsof het alleen angst was.
die de woorden op zUn bloedlooze lippen
bracht. Opeens uitte hU een schrillcn
„Help! Help! Is daar Iemand?" riep
hU.
echter dik en zijn stem, die nog hair
verstikt klonk door zijn angst voor de
gecstverschUnlng, weigerde hem bUna
haar dienst. 3U droeg niet ver genoeg.
De kleine raampjes waren te hoog: de
soldaten bevonden zich aan de achter-
zUde van den molen, en waren dus bul
ten gehoor; terwUl beneden alleen maar
een oude vrouw was.
„Die ellendeling!" riep hU, half bU
zichzelf. „Een spook is het of een blinde;
In leder geval
Met rijn degen In de hand rende hU
naar zUn vUand toe. Een bUnde! Ba!
Wat had hu te vreeran? De kerel had
weliswaar Gllda achter zich geduwd en
stond daar met een van die korte. En-
gelsche dolken in zUn hand. die den
laatsten tUd de mooie Toledodegons dc
loef hadden afgestoken: maar hij was
bUnd.
Stoutenburg had geen tijd. om er
over na te denken, hoe MJ uit Amers
foort ontsnapt was en met wiens hulp
WJ dat had kunnen klaarspelen HU
was echter blind. Iedere phase van hei
onderhoud dat lilj den vorlgcn avond
met hom gehad had, de wczenlooze
oogen. de onvuste bewegingen, alles
stond zun Edelheid nog duidelijk voor
den geest en wees er op: de man was
blind en hulpeloos.
Stoutenburg was op het punt. jiii
nem als een tUgcr te bespringen Hu
had precies oerekend, waar en hoe 'lil
steken zou, HU wachtte alleen maar
totdat die oogen. die vreeselUke oogen
hem niet meer zouden attnkUken ZU
bleven echter voortdurend op hem <c
vestlgd ZIJ volgden lederen voetstap,
dien hl) deed 7.Ij lachten hem uil zij
bespotten hein en dreigden hem legelll-1
kertijd Die bUnde oogen konden
Op welk moment hU daarvan
tulgd werd, zou Stoutenburg zelf niet
hebben kunnen zeggen. Plotseling wist
hU het echter, cn meteen verloor hU al
le kracht en zelfbeheerschlng. Het kou
de zweet brak hem aan alle kanten uit.
ZUn hoofd duizelde. zUn knieën knik
ten. en de degen viel hem uit de hand.
Toen slaakte nlj een heeschen krees en
keerde zich om. om te vluchten. ZUn
voet was al op dc bovenste trede van
de trap, die naar beneden voerde. Een
gerekt, spotachtig gelach achter hem
scheen hem vleugelen te geven. Vrijheid,
la en nog meer wachtte hem beneden.
Er was daar alleen maar een oude
vrouw en zUn soldaten zaten
den molen. Dwaas, die hU gewee:
om zich zoo angstig te voelen!
HIJ vloog de weinige treden af i
bijna languit, omdat zUn zenuwen hein
ln den^steek heten, en het al schemerig
Eerst zag hU niets, toen hU beneden
kwam, niets dan de welkome deur daai
voor hem. die rechtstreeks tot bevrU-
dlng leidde van deze verlammende ob
sessie.
Met 6én sprong was hU al op de helft
van het stuk dat tusschen de trap en
do deur was. toen hU plotseling bleef
staan en hem een verwenschlng op de
Voor de deur zaten twee mannen op
hun hurken, druk bezig met dobbelen.
Een van de twee was lang en mager,
de ander kort en dik.
ZU keken alleen maar even om. toen
rijn Edelheid met onvastcn tred de trap
afkwam.
„VUf en vier." zei de magere vage
bond. „hoeveel ls dat?"
„Acht, jou pummel!" antwoordde de
andere. „Nou Ik."
ZU speelden rustig door, zonder ook
maar ln hot minst op zijn Edelheid te
letten, die als aan de plek genageld
stond en over al zUn leden beefde Hot
HU voelde zloli als 'een dier. dat ziet.
dat een klem zich om hem heen sluit
De situatie was dan ook wel zoo. dat
iemand er zUn verstand bu zou kunnen
verhezen. Een kort oogenbllk leek net
Stoutenburg werkelUk. alsof bU gek
werd HU keek van de deur naar de trap
en van de trap naar de deur.
langs welken weg hU zou knnn
snappen. Als liU om liulp riep.
hem vermoordden? Zou hU in vliegen
de vaart de deur zien te bereiken en die
openrukken? Of Het was ondenk
baar. dat hU, Stoutenburg. daar zoo
stond, overgeleverd aan de genade van
drie schurken, geheel machteloos, ter
wUl vijftig passen v„n hem af aan de
andere zUde van den muur zich zUn
lijfwacht, bestaande uit vijftig gewupen-
de ir—w—J
Plotseling v
den rijn
echter alle vrees van
..-cn hielden op met tril
len. ZUn gezicht verhelderde, zUn geest
leefde weer op. Zelfs verscheen er Iets,
dal op een glimlach geleek, om zUn be
vende lippen.
ZUn gehoorzenuwen, scherper dan
ooit door het dreigend gevaar, waarin
hU zich bevond, hadden een geluld ver
nomen, dat van buitenaf tot. hem door
drong. Hei was nog
luid, maar het kwa
In het halfduister, met zUn geprikkelde
zenuwen, zUn hoofd nog eenlgszins ver
ward, kon hU nog niet goed onderschel
den. wat het voor een geluld was en
evenmin uit welke richting het kwam.
Wat het ook was. al was het niet alles,
wat hU hoopte, het geluld zou zUn sol
daten toch zeker op hun qui vive doen
zUn; cn als hU het nu maar een paar
minuten met die schurken kon zien le
schipperen, dan zou stellig de kapitein
van zUn garde wel naar binnen komen
rennen om te rapporteeren. wat er ge
beurde. De Stadhouder in het gezicht,
heb signaal gegeven Nlcolaes Beresteyn
komt zoo spoedig mogelUk te hulp.
Daarom was de Heer van Stouten
burg. niettegenstaande zijn eigen drei
gend gevaar niet lunger bevreesd: nu
bvond zlcb alleen ln gespannen ver
wachting De twee vagebonden schenen
daarentegen niets gehoord te hebben.
In ledet geval gingen zU door met hun
spel cn de hooge stem van den dikken
man wisselde af met de zware bas van
zUn kameraad:
„Drie en twee Is vUU"
„Neen, vier. lou smeerlap!"
„Zes!"
„Blank! Wel. drommels. Veel geluk
beb Ik niet vandaag!"
Het geluld kwam nu steeds nader Er
was geen vergissing meer mogelUk De
soldaten renden De wapens kletterden
Men hnnrde ook de oaarten kappen en
op hun «eb;; kauwen. Overal ln net
rond was rumoer, zoodat die twee kerels
mUdelUk voor haar zou staan als een
spion en bedrieger. Dat was tenminste
een felt. De man had zUn meester ver
ruilen. om zUn ellendig leven te redden
en de Burgemeester had ln een vlaag
vluchling oogluikend toegelaten De
Stadhouder kwam er echter aan. D.;t
feit bleef. Binenn enkele minuten, se
conden misschien, zouden zUn mannen
de overwining behalen.
Sioutenburg wachtte als een dier. dut
zich het volgende oogenbllk tegel) zijn
aanvaller» zal keeren.
Toen klonk er op eens een geweer
schot door de lucht, direct gevolgd door
een tweede cn een derde: en opeens was
het een geweld van belang: wapenge
kletter. krijgsgeschreeuw. Men ging
elkaar te lijf. en steeds kletterde de re
gen.
De twee vagebonden staken hun dob-
belsteenen ln den zak en kwamen over
eind. Daarop gingen ze met hun rug
naar de deur staan, hun oogen ge
vestigd op zUn Edelheid.
„Op zU. juille sufferds!" riep Stouten
burg met lulde stem; want hu meende
in hun oogen te lezen, dat zU het op zUn
leven gemunt hadden, en hU had al zUn
kracht noodlg om zichzelf te verzeke
ren. dat alles in orde was. dat, hoewel
zUn kapitein niet bU hem gekomen was
om de een of andere geldige reden, zijn
soldaten toch handgemeen waren met
de voorhoede van den Stadhouder, en
Nlcolaes reeds half weg tegen de helling
op was.
HU. Stoutenburg. was echter ongewa
pend en kon niet langs die twee moor
denaars neenkomen die de deur be
waakten. HU bedacht toen dut zUn de
gen op den vloer van den zolder lag.
HU keerde zich dus gauw om. om nein.
het koste wat het wilde, terug te halen
man. die hem al zoo dlkwUls vastgezet
zen vijand nun Met Mn «prog wis hU
de deur uit. die onmlddehUk weer door
een van de vagebonden achter hem
dicht werd gedaan
Het was alles In een enkel oogenbllk
gebeurd
Stoutenburg. gevangen, hulpeloos,
meer verward dan verschrikt, hoopte
nog steeds op ren gelukkige uitkomst
van rijn wanhopige positie.
'Wordf vervolgd)
