a f 0,45 per Liter.
S o e s I ik r C o n r ii n t
voor Soest ui Omgeving
i\ie»ws- m Advertentieblad.
■üag.
en
Groote sorteering SOUVENIRS
LA PORTE Co.
Voorkomt het dreigend gevaar
Wij leveren steeds 't
tegen de LAAGSTE prijzen»
FEUILLETON
Uilgever G. v. d. BOVENKAMP Soestdijk
BIJKANTOOR SOEST
ALLE BANK- EN EFFECTENZAKEN
U. DE JONG, Kerkpad Z.Z. SS
Plaatselijk Nieuws.
A. BENNING'S VERKOOPHUIS
No. 34
Adres voor Administratie en Redactie
Van Wcedestraat 7, Soest
Advertenttön worden ingewacht tot Vrijdags
voormiddags 9 uur bij den Uitgever.
Ingezonden stukken tot Dinsdagavond 9 uur
Tiende «laargang
DE
Oplaag 1750
Zaterdag 19 Aug. 1922
ADVERTHNT1ËN
V^n 1—5 regels 75 cl. Mke regel meer 15 ct.
Groote letters naar plaatsruimte.
Bij abonnement groole korting.
Abonnementsprijs 50 cent per kwartaal.
F, C. Kuyperstraa» 3 en s - Soestdijk
Groote keuze in Galanteriën, Speelgoederen, Luxe- en Huishoudel
Artikelen, Matten, Karpetten, kleine Meubelen, Kinderwagens,
Rieten Stoelen enz. enz.
Aanbevelend S. A. OLIJVE.
DE SOESTER,
die reeds haar tiende jaargang heeft,
wordt thans gelezen in
MEER DAN 17S0 GEZINNEN
en kan dus gerust zeggen
te zijn.
Voor Adverteerders is dit van het
grootste belang, omdat alleen van de
advertenties in „DE SOESTER" ge
zegd kan worden, dat zij in bijna alle
koopkrachtige gezinnen gelezen wordt.
Maar ook voor alle inwoners is 't
van belang, dat zij geregeld een Plaat
selijk Blad ontvangen, waarvan zij
weten, dat daarin alles wat van eenig
belang is zoowel Nieuws als Ad
vertenties geplaatst wordt.
Ten gerieve van beide groepen zul
len wij vanaf heden elke week nog
extra ruim
200 NUMMERS VERZENDEN,
aan nog niet geabonneerden, zoodat
van nu af de wekelijksche oplage
Wie echter prijs stelt op geregelde
toezending, raden wij aan zich als
abonné op te geven. Het abonnement
kost slechts 50 Cent per 3 maan
den franco per post.
Wie zich thans opgeeft ontvangt tot
1 Oetober „DE SOESTER" gratis.
DE UITGEVER
Buitenland.
OVERZICHT.
Toen eenige maanden geleden de
voornaamste bankiers te Parijs bijeen
waren ter bespreking van een interna
tionale leening aan Duitschland, gaf het
humoristische blad „Punch" een spot
prent, waarop Duitschland afgebeeld
was, liggende op zijn knieën op den
bodem van een riviertje, met hoofd'en
handen boven water, roepende ..Help.
helpIk verdrink, werp mij de red
dingsboei toe". Die reddingsboei, waarop
het woord leening" stond, hing in de
nabijheid onder een afdakje. Engeland
en Frankrijk kijken op hun gemak over
de leuning van een brug naar den zoo
genaamde drenkeling en antwoorden
..Ga eerst op je beenen staan".
Teekende die spotprent de waarheid
Wil of kan Duitschland niet betalen?
Dat is de groote vraag, die nu alweer.
HERINNERINGEN AAN ONS
- VORSTENHUIS -
Door J. KNOPPERS W. Kzn.
3
Een historie van minne.
Bi] den waterval, in het park, stond
een treuresch en rondom zijn stam
was een bank aangebracht. Op deze
bank gezeten had men het uitzicht op
den Utrechtschen weg. Onder dien
boom zat een prinses Anna Paulowna
urenlang de komst van haren jeugdigen
gemaal te beiden. De prins was ge
woon in één rit van Brussel naar Soest
dijk te rijden, daarbij zijn paard over
a'le tolboomen te laten springen en
°P denzelfden wijze naar Brussel terug
{e keeren.
Daar op die bank verbeidde hem zijn
gemalin en als hij voorbijkwam salu-
eerde hij, gelijk eertijds de ridder de
jonkvrouw salueerde, wier kleuren
hij droeg.
Dan snelde de prinses naar het paleis
kon nog juist de voorstoep. om daar
haren gemaal te verwelkomen.
En een paar uur later zat zij weder
die bank, hem weemoedig en lief
devol het afscheid toewuifende.
Den vorigen zomer heb ik, van den
straatweg af, naar deze bank gezocht,
°par ik heb ze niet kunnen ontdekken.
Epn later geslacht, niet kennende deze
istorie van minne, heeft ze weggenomen,
hi hetzelfde park is een slanke berk,
en een dikke eik, „mesuré par Ie géné-
Mouravieff, vainqueur de Kars'
an deze boomen hangen bordjes, die
de herinnering dezer merkwaardige
voor de zooveelste maal, deze week
in Londen onopgelost is gebleven.
Poincaré bleef onverzettelijk, wilde
geen moratorium toestaan, dan tegen
voorwaarden, die door de overige En
tente vertegenwoordigers als onmogelijk
werden beschouwd.
De Italiaansche minister Schanzer en
vooral ook de Belgische premier Theu-
nis hebben alle krachten ingespannen
om tot een vergelijk te komen. Tever
geefs. Poincaré bleef weigeren.
Nog op het laatste oogenblik is
Lloyd George met een nieuw stel
Engelsche voorwaarden voor den dag
gekomen, daarop mag nog wel even
gewezen worden. Lloyd George her
haalde, dat Engeland bereid was, le
de vorm van verdaeing, voorgesteld
door Schanzer te aanvaarden, 2e het
vraagstuk van het moratorium aan de
commissie van herstel over te laten, 3e
overeen te komen, dat de waarborgen,
welke de waarborgcommissie reeds heeft
geëischt en de Duitsche regeering aan
genomen, onmiddellijk zullen worden
toegepast, en 4e geen aanspraken te
maken op den interest of de hoofdsom
van haar vorderingen op de geallieer
den tot de bijeenkomst aan het einde
des jaars, welke Schanzer had voorge
steld. De overige gedelegeerden stem
den hiermee in, maar Poincaré bleef
waigeren.
Vanzelf komen de kwesties nu voor
de Commissie van Herstel, in de eerste
plaats het moratorium. In de commis
sie kan *t gaan België en Frankrijk
eenerzijds tegen Engeland en Italië
Woning-Bureau
F. BREURE en J. H. THOLE
MAKELAARS
Veenhüizeiweg S - Soestdijk
Kostelooze inschrijving van Villa's,
Landhuizen, Bouwterreinen enz.
anderzijds mits België tot Frankrijk's
standpunt wordt overgehaald. Dan heeft
de Fransche gedelegeerde, Dubois, als
voorzitter, de beslissende stem, en dus...
Van zulke dingen hangt de toekomst
van Europa at.
Moch België zich willen verzetten,
dan heeft de Fransche regeering reeds
bij voorbaat een beroep op den Vol
kenbond, door Lloyd George aanvaard,
afgewezen.
Vóór zijn vertrek uit Londen heeft
Poincaré wel verklaard, dat dit ver
schil van meening geen afbreuk zou
doen aan de onderlinge vriendschap
der Entante, maar versterken doet het
die toch in geen geval.
Zonder de uitslag van deze confe-
rantie af te wachten heeft Frankrijk als
strafmaatregel reeds 500 Duitsche ge
zinnen, ongeveer 1500 personen uit den
Elzas naar Duitschland uitgewezen.
Volgens Duitsche berichten mochten
zij niet meer dan 30 K,G. bagage en
10.000 Mark mede nemen. Op hunne
overige bezittingen werd beslag gelegd.
Volgens de Fransche bladen was
feiten voor het nageslacht bewaren.
Maar aan dien treuresch hangt
géén bordje.
Ik hoop, dat de hooge vrouwe, de
Koningin-Moeder van heden, uit pieteit
voor hare doorluchte voorzate, om
deze boom weer een bank zal doen
aanbrengen, en ook aan hem een bordje
zal doen plaatsen
Het sanatorium.
Gelijk ik reeds gezegd heb, stond
het jagershuis op den grachtswal. En
daar het uitgegraven zand slechts aan
ééne zijde van de gracht was neerge
legd, was die wal vrij hoog. Om den
weg uit den hertenkamp naar het Over-
bosch niet het Toverbosch, gelijk
de Amsterdammers 't verstonden
niet hellend te doen zijn, was het noodig
geweest den wal door te graven, en
daar nu ook dit weggegraven zand op
den grachtswal was gebracht, stond
ons huis op een bergje en hadden we
ook een bergje tegenover ons, aan de
overzijde van de laan.
Heel aardig was dit, later, voor mij
om van deze heuveltjes af te hollen
en te rollen, maar practisch was het
niet. Bij hevige regens spoelde het zand
weg, zoodat het straatje rondom het
huis weggleed en de fondamenten ge
heel bloot kwamen. Eens had zelfs een
wild konijn, onder het fondament door,
aan mijn tam konijn in het achterhuis
een bezoek bracht. De gevolgen van
dit bezoek waren erg wild, zoodat mijn
vader het besluit nam, dat we ze maar
zouden opeten.
Een afdoend middel tegen wildheid.
Maar ook voor de berken was het
niet voordeelig. Er was er een. die
allengs beenen had gekregen, het zand
was tusschen zijn wortels weggegleden,
en daardoor eene ruimte ontstaan, die
deze uitzetting alleen gericht, tegen
lastige buitenlanders.
Ierland heeft een groot verlies gele
den door den dood van Arthur Grif-
fith, hoofd en medeoprichter van den
lerschen Vrijstaat. Juist op het tijdstip
dat de Valera met zijne rebellen bijna
geheel verslagen zijn, zij houden nog
maar in een klein deel van Zuid-West
Ierland stand, is hij op 50-jasigen leef
tijd gestorven.
Ook melden de Engelsche bladen het
overlijden van Lord Northcliffe, een
felle tegenstander van Lloyd George
Daar hij eigenaar was van de „Times"
en verscheidene andere groote Engel
sche bladen (de zoogenaamde North-
cliffepers) had hij groote politieke in
vloed.
Niettegenstaande de protesten van
alle socialisten uit de geheele wereld
heeft de Sovjetregeering 14 sociaal
revolutionairen ter dood veroordeeld.
Het proces tegen de Russische So-
ciaal-revolutionnairen besprekende, zegt
de „Times" „Door het vellen van dit
vonnis hebben de bolsjewiki zich in
het openbaar verklaard tot onbuigzame
despoten en gezworen vijanden van alle
vrijheid, zoowel der arbeiders als dei-
boeren. Het proces eindigt met den
dood van het socialisme in Rusland.
Na het bolsjewistische experiment is
Rusland het eenige land ter wereld,
waar het socialisme in de toekomst
geen mogelijkheid heeft. De bolsjewiki
staan nu openlijk en duidelijk daar als
militaire dwingelanden, de wereld ver
volgende met communistische hersen
schimmen, waarvan de verwezenlijking
binnen afzienbaren sijd niet te ver
wachten is.
Binnenland.
OVERZICHT.
Mr. R, J. H. Patijn bespreekt in de
N. R. Ct. het aanstaande regeerings-
program. Hij zegt daarin o.a.
Het zittend kabinet zal in hoofdzaak
ongewijzigd, aan het bewind blijven,
indien het er in slaagt een program
samen te stellen, waarvoor de steun is
te verkrijgen der drie rechtsche fracties.
Tot voor weinige dagen was men het
nog niet geheel eens geworden. Met
name de invloedrijke leider der anti-
revolutionnairen, de heer Colijn, stelt
eischen ten aanzien van bezuiniging tot
zoodanig bedrag, dat zeer ingrijpende
wijzigingen in administratie en wetge
ving noodig zou worden. Hij wil daar
bij niet met algemeene toezeggingen en
formules genoegen nemen, doch vooraf
een vast accoord tot stand gebracht
zien ten opzichte van maatregelen, die
in een niet te ver verwijderde toekomst
het evenwicht van het budget waar
borgen,
Deze geruchten steken een hart onder
den riem aan hen, die de laatste jaren
met stijgende bezorgdheid de algeheele
ontreddering van onze publieke finan
ciën gadesloegen en met pijnlijke ver
bazing constateerden, dat noch onze
leidende staatslieden, noch het groote
publiek er zich veel van schenen aan
te trekken, dat ons land in financieel
en economisch opzicht in snel tempo
achieruitgaat. In enkele jaren tijds zijn
wij aan den rand van den afgrond ge
bracht het staatsbankroet, met 'zijn
vernietigende werking voor de alge
meene volkswelvaart, gaat ons tegen.
Wordt thans inderdaad een energieke
poging aangewend om alsnog die ramp
te voorkomen, dan is dit wel het heu
gelijkste feit, dat zich in lang heeft
In afwachting van de dingen, die
komen zullen, kan men zich voorloopig
slechts verheugen in het feit, dat bij
de formatie van het kabinet da finan-
cieele quaestie, blijkbaar al het andere
beheerscht. Alléén langs dien weg kun
nen wij misschien nog uit het moeras
geraken. Mogen regeering en volks
vertegenwoordiging de wijsheid deel
achtig worden, die noodig is om ons
vaderland voor verdere inzinking te
behoeden.
H. M. de Koningin is voornemens
van -1 tot 20 September e.k. een reis
te maken naar Denemarken en Skan-
dinavië, ten einde officieele bezoeken
af te leggen bij de Hoven te Kopen
hagen, Stockholm en Christiania.
In verband met de verschillende be
richten in de pers omtrent een te Am
sterdam gehouden „opruiming" van
ongewenschte Chineezen te Amsterdam
wordt van bevoegde zijde door het
Haagsch correspondentie-bureau ver
nomen, dat van een bijzondere „op
ruiming" of „razzia" geen sprake is
dat zich te Amsterdam nog steeds een
aantal Chineezen bevond, niet voorzien
van de vereischte papieren en zonder
ALLEEN
FPiïiLCO'Sg
C jfy
CfcVEH KALMTE BIJ EXAMENVREE/, 0VER/PAH-
•TM /UPE100/HEID.0NRU/T EH GEJAAGDHEID
F£ft KüftER Gö CEHT BU ELKE DROGI/Ta
Verkrijgbaar bij Theod.
Kraal en D. F. Voigt.
Wagner,
BEKANDELEN
voldoende middelen van bestaan, en
alzoo niet te beschouwen waren als
toegelaten vreemdelingen, weshalve,
toen hun gedragingen een tegemoet
komende houding te hunnen opzichte
niet meer toelieten, tot de uitleiding
van -'poenen, wier verblijf hier te lande
niet meer toelaathaar was te achten,
werd besloten, en dat deze uitleiding
thans kan plaats hebben door een der
scheepvaartmaatschappijen geboden ge
legenheid, die Chineezen te zamen naar
hun vaderland terug te brengen.
Ingezonden
(Buiten verantwoordelijkheid der Redactie)
Geachte heer Redacteur.
Naar aanleiding van hetgeen C. onder
de rubriek Gemeenteraad in Uw blad
van 12 Augustus schrijft acht ik het
wel de moeite waard de ervaringen
mede te deelen welke ik opdeed bij
het verzamelen der handteekenen tegen
verderen scholenbouw.
van H0ENDERCH0LERA en VLEKZIEKTE onder
de Varkens, door het regelmatig ontsmetten
der Hoender- en Veestallen met
Solide SPROEIAPPARATEN voor desinfectie in diverse prijzen voorradig
ik jarenlang den boschbezoekers heb
aangewezen als „het sanatorium".
,Ja", herhaalde ik dan, als ik hunne
verbazing geheel had genoten, „dit is
een sanatorium geweest voor een jeug
digen lijder aan Engelsche ziekte".
En dan, nam de belangstelling nog toe
Toen ik tien maanden oud was, kon
ik al loopen, maar juist doordat ik het
te vroeg had geleerd, kon ik 't een
jaar later bijna niet meer. Ik had o-beenen
en wandelde op de buitenzijden mijner
voeten. Bekoorlijk maakte mij dit nu
juist niet.
Ook de Koningin was van dit ge
voelen. Ze had mij al vaak met be
zorgdheid gadegeslagen, zoodat „vrouw
tje" al lang begrepen had, dat er om
trent mij een hoog bevel zou afkomen.
Want een raadgeving van Anna
Paulowna gold als een bevel, zelfs
waar ze gegeven werd aan haar gemaal.
Als „vrouwtje" dan ook Hare Maje
steit in de verte zag aankomen, werd
ik gauw binnengehaald.
Doch niemand ontkomt aan zijn
noodlot, zeggen de fatalisten.
De Koningin had eene gewoonte
aangenomen, die de sterkte van moe
ders zenuwen aan een nieuwe proef
onderwierp. Ze nam wel den sleutel
mee van het andere hek, maar niet
van het hek aan onzen kant van den
hertenkamp, dat nog wel een twintig
tal schreden van ons verwijderd was,
en, bij dit hek gekomen, riep ze moe
der om het te ontsluiten.
„Vrouwtje Vrouwtje
Maar als „vrouwtje" aan haar werk
was, of luchthartig of aandoenlijk de
schoone liederen zong
k Heb in de band van het trouwen
geen behagen,
Schoon dit meest aan de jonkheid vleit.
Of te wel
Ach. zielsvriendin, kondt gij de klach-
stem hooren
Wist gij de smart, die mijn boezem
steeds ontrust
beide toen en nog later zeer in trek,
dan gebeurde het wel eens, dat de
Koningin haar geroep meermalen her
halen moest, alvorens dit met een schrik
en een schrok tot moeders bewustzijn
doordrong.
En dan was Hare Majesteit boos.
en moeder ontstemd, omdat zij aan
niets anders denken mocht, dan aan
de mogelijkheid, dat Anna Paulowna
achter het hek zou staan.
Gelukkig hooide men destijds nog
niet van neuralgie, neurose, neurasthenie
en al dat andere geneur, dat thans
gevoelige menschen tot ingebeelde
ziekte omneurt. Maar toch vond moe
der het niet onprettig als de Koningin
eens voor eenige weken naar Rusland
was gegaan.
„Vrouwtje! Vrouwje!"
Ditmaal hoorde moeder het terstond.
Ze ontsloot het hek en ging, naar be-
hooren, deemoedig en als een geknakt
riet ter zijde staan.
Maar ik was moeder achterna ge
strompeld en stond nu in alle onbe-
koorlijkheid voor de Koningin.
„Vrouwtje, dat daar kan heel goed
genezen. In droog zand gaat het heel
gauw over en dat is hier genoeg. Kijk.
daar' daar! Trek zijn kousen uit en
doe hem daar in
Hare Majesteit stak haar parasol
onder den boom.
„Begrijptunietvrouwtje? Hier! Hier!"
Moeder, niet geneigd en genegen
haar eenig kind levend te begraven,
aarzelde.
„Begrijpt u nu niet, vrouwtje?"
De vrees om de hooge brood vrouwtje
nog verder te ontstemmen, bracht moeder
De ontstemming over den overdreven
schoolbouw is algemeen in het land,
onafhankelijk van partij, richting of
stand. Veelal zijn de klassen sterk onder-
bevolkt en wordt aldus, ook in Soest
een ongerechtvaardigde belastingdruk
op de bevolking gelegd. De onhoud
bare toestand is meer het gevolg van
het drijven der partijen, die zooveel
mogelijk van de door de wet geboden
gelegenheid wilden profiteeren, dan van
het gemeentebestuur, dat de schoolwet
heeft toe te passen.
De ongunstige ontwikkeling der ver
houdingen met haar financieele conse
quenties heeft er reeds toe geleid dat
veel families uit deze gemeente weg
trekken of voornemens zijn weg te
trekken onder te-koop-bieding van haar
woningen. Het aantal dergenen, die
van vestiging worden afgehouden na
informatie omtrent de gemeentebelas
tingen is ongetwijfeld niet gering en
dreigt, gaat het geldelijk beleid der
gemeente op den ouden voet voort,
steeds grooter te worden. In dit ver
band wijs ik op de nieuwe leening.
welke Soest wederom moet sluiten, en
waarvan het natuurlijk gevolg ander
maal verzwaring op den belastingdruk
wezen zal. met alle daaraan verbonden
nadeelen.
Ik heb gemeend handteekeningenop
het request te moeten verzamelen om
dat, volgens mijn overtuiging, ieder
burger verplicht is naar zijn vermogen
mede te werken aan bezuiniging op de
publieke uitgaven. Hierdoor wordt het
in dezen tijd meest dringende algemeene
belang gediend, waarvoor persoonlijke
en partijbelangen moeten wijken.
Zóó alleen kunnen de budgets weer
in evenwicht komen en wordt het
groote gevaar, dat de koopkracht van
den gulden bedreigt, bezworen.
Alle partijen, zoowel rechts als links,
schrijven thans bezuiniging in haar
program. Duidelijker kan niet worden
toegegeven, dat de eisch van besnoeing
der openbare uitgaven gesteld wordt
los van een bepaalde partijpolitiek en
dat het daarbij gaat om een questie
van economisch zelfbehoud niet van
individuën, maar van de gemeenschap
van land en gemeente.
Het komt mij onjuist voor, het be
ëindigen van een verkwistende politiek
te vergelijken met het wegwerpen van
het kind tegelijk met het badwater,
gelijk de heer C. meent. Neen, er is
veeleer aanleiding, wanneer ik dezelfde
beeldspraak mag gebruiken, te gewagen
van een teveel aan badwater, waarin
het kind wel eens zou kunnen ver
drinken. En het kind is de natie-in-
wording. Beter ten halve gekeerd dan
ten heele gedwaald, aldus 'n wijs spreek
woord. Ik vraag in gemoede. of, wie
op een dwaalweg terugkeerd, gezegd
kan worden met het badwater het kind
op te offeren! Beeldspraak is vrij ge
vaarlijk, maar hier is zij bovendien
verkeerd toegegast,
De zegelwet van 1917 eischt voor
verzoekschriften als het hier dedoelde,
GEEN zegel. De gevallen waarvoor
zegel verschuldigd is, worden uitdruk
kelijk genoemd. Het onderhavige geval
behoort buiten eenige twijfel daartoe
NIET. De opmerking van C. nopens
het „ongezegelde rekest" is van wet
telijk standpunt, er geheel naast.
Met hoogachting en dank voor de
plaatsing Uw. dw.
HEYNINGS.
Soestdijk, 18 Augustus 1922.
Burgeliike Stand.
Geboren: Carolina Johanne, d.
v. J. J. Kemperman en J. C. Klaui.
Gijsbert Hendrik, z. v. W. Hilhorst en
J. H. Kok Frederica Louisa, d. v.
P. v. d. Schoor en L. C. Bruins
Gijsberta, d. v. J. Akkerman en B. v.
Egdom Cornelia Rigarda, d. v. W.
G. v. Roomen en M. v. Logtestijn
Fijtje, d. v. H. Hornsveld en G. Brandse
Tina Margaretha. d. v. T. Groene-
steijn en W. Plooij -Anna Richarda,
d. v. G. Onwezen en A. Westerveld
Gerhardus Jacobus. z. v. J. L. Men-
sink en B. Broek.
Ondertrouwd: Johannes An-
tonius Staal en Wilhelmina Posthuma
Leonard Seroo en Elisa Maria
Testroode -Johannes Hermanus Veen
en Rika Jacoba Hartman Hendri-
kus Gerardus Wijnands en Flora Ver
meulen.
Gehuwd; Hendrik van den Brink
en Pietertje Schaap Theodorus de
Zoete en Hendrika Groenesteijn.
Overleden: Willem Beek. 65
jr„ echtgen.- v. J. J. A. Wagener
Wilhelmina Jacoba. v. Woudenberg,
42 jr„ echtgen. van T. J. H. Werk
hoven.
Post- en Telegraafkantoor te Soest.
De buslichting der bijbussen op werk
dagen van 7.45/8.15 des morgens, wordt
met ingang van 21 Augustus a.s. op
geheven de overeenkomstige lichting
van den brievenbus aan het kantoor
blijft bestaan.
Naar wij vernemen is een geacht in
gezetene van ons dorp, die een vacan-
tiereis door Duitschland maakte, daar
achtergehouden, of zooals de Duitschers
zeggen „Eingespertt". Zijne echtge-
noote moest de terugreis naar het
Vaderland alleen aanvaarden.
De reden der aanhouding is ons nog
niet bekend.
F. C. Kuijperstraal 4. - Tel. 56.
ANSICHTEN VAN SOEST EN SOESTDIJK
Meest gesorteerde adres voor Zomer-Artikelen.
tot gehoorzaamheid, en ondanks alle
tegenweer van mijn zijde, werd ik nu
onder de wortels van den berkgeschoven.
„Dag vrouwtje! lederen dag een
paar uurtjes is wel voldoende. Ik zal
komen zien!"
Nu werd het nog angstiger opletten
of de Koningin soms in aantocht was.
Zoodra mijn moeder haar ontwaarde,
werd ik aangegrepen, mijn kousen
vlogen links en rechts en ik zelf werd
in het sanatorium geduwd, waarin nu
lekkers en speelgoed was, zoodat ik er
wel een poosje in wou.
Maar als de Koningin weg was.
was i k ook gauw weg.
Mijn beentjes werden toch wel recht
en Hare Majesteit had een bewijs te
meer, dat droog zand probatum is te
gen Engelsche ziekte.
Door den befaamden Pinksterstorm
is de boom omgewaaid, dies kan hij
niet tot opschrift dragen.
„Onder den stam van dezen berk
bestond eertijds een koninklijk sana
torium".
De verklikker.
Toen ik ouder werd, mocht ik wel
eens hand in hand met de Koningin
een eindje mee opwandelen. Ik vraagde
en vertelde haar dan van allerlei.
Grootemanspraatjes van een te een
zaam kind, dat maar al te goed toe
luisterde, als zijne ouders zekere perso
nen en hunne handelingen bespraken.
De Koningin liet over mijn vertel
sels schertsenderwijs iets aan het diner,
doorschemeren, en den volgenden dag
reeds kwam een kamerheer mijne ouders
verwittigen, welk een gevaarlijk jong-
mensch ik was.
I let gevolg is geweest, dat ik ook
thuis een voorwerp van wantrouwen
werd en in mijn bijzijn werd vermeden
aan verontwaardiging over bedoelde
personen lucht te geven.
„Die drommelsche jongen vertelt
alles over aan de Koningin!" zei
mijn vader.
Anna Paulowna.
Langzamerhand kwam ik in een
levenstijdperk, waarvan men herinne
ringen behoudt, herinneringen, die op
nieuw verhelderen in een later levens
tijdperk, waarin het grijze en moede
hoofd naar de stille stede nijgt.
Ik wil beproeven de Koningin te
beschrijven, gelijk ik haar zie en aan
haar denk.
Wat altijd zeer mijn aandacht trok,
was het ritselen. ruischen was het
niet, van haar sterk gesteven klee
deren; vooral, toen de crinoline haar
pompeusen intocht had gedaan en Hare
Majesteit zonder deze kooi breed
wenschte te zijn, trok dit ritselen zeer
mijne opmerkzaamheid. De Koningin
had groote voorliefde voor kleeren, die
gewasschen konden worden en droeg
die telkens één dag. Ook was ze gaarne
in 't wit gekleedwitte japon en man-
tille, veel witte kant over hoed en
schouders.
Dit alles stond haar bijzonder goed,
het paste volkomen bij de sereniteit
van haar wezen en bij de blankheid
van haar gelaat. Zij was als een vor
stin uit een sprookjesboekwie haar
zag, dacht de kroon en den scepter
er bij.
(Wordt vervolgd.)