a f 0,45 per Liter. S o e s I ik r C o n r ii n t voor Soest ui Omgeving i\ie»ws- m Advertentieblad. ■üag. en Groote sorteering SOUVENIRS LA PORTE Co. Voorkomt het dreigend gevaar Wij leveren steeds 't tegen de LAAGSTE prijzen» FEUILLETON Uilgever G. v. d. BOVENKAMP Soestdijk BIJKANTOOR SOEST ALLE BANK- EN EFFECTENZAKEN U. DE JONG, Kerkpad Z.Z. SS Plaatselijk Nieuws. A. BENNING'S VERKOOPHUIS No. 34 Adres voor Administratie en Redactie Van Wcedestraat 7, Soest Advertenttön worden ingewacht tot Vrijdags voormiddags 9 uur bij den Uitgever. Ingezonden stukken tot Dinsdagavond 9 uur Tiende «laargang DE Oplaag 1750 Zaterdag 19 Aug. 1922 ADVERTHNT1ËN V^n 1—5 regels 75 cl. Mke regel meer 15 ct. Groote letters naar plaatsruimte. Bij abonnement groole korting. Abonnementsprijs 50 cent per kwartaal. F, C. Kuyperstraa» 3 en s - Soestdijk Groote keuze in Galanteriën, Speelgoederen, Luxe- en Huishoudel Artikelen, Matten, Karpetten, kleine Meubelen, Kinderwagens, Rieten Stoelen enz. enz. Aanbevelend S. A. OLIJVE. DE SOESTER, die reeds haar tiende jaargang heeft, wordt thans gelezen in MEER DAN 17S0 GEZINNEN en kan dus gerust zeggen te zijn. Voor Adverteerders is dit van het grootste belang, omdat alleen van de advertenties in „DE SOESTER" ge zegd kan worden, dat zij in bijna alle koopkrachtige gezinnen gelezen wordt. Maar ook voor alle inwoners is 't van belang, dat zij geregeld een Plaat selijk Blad ontvangen, waarvan zij weten, dat daarin alles wat van eenig belang is zoowel Nieuws als Ad vertenties geplaatst wordt. Ten gerieve van beide groepen zul len wij vanaf heden elke week nog extra ruim 200 NUMMERS VERZENDEN, aan nog niet geabonneerden, zoodat van nu af de wekelijksche oplage Wie echter prijs stelt op geregelde toezending, raden wij aan zich als abonné op te geven. Het abonnement kost slechts 50 Cent per 3 maan den franco per post. Wie zich thans opgeeft ontvangt tot 1 Oetober „DE SOESTER" gratis. DE UITGEVER Buitenland. OVERZICHT. Toen eenige maanden geleden de voornaamste bankiers te Parijs bijeen waren ter bespreking van een interna tionale leening aan Duitschland, gaf het humoristische blad „Punch" een spot prent, waarop Duitschland afgebeeld was, liggende op zijn knieën op den bodem van een riviertje, met hoofd'en handen boven water, roepende ..Help. helpIk verdrink, werp mij de red dingsboei toe". Die reddingsboei, waarop het woord leening" stond, hing in de nabijheid onder een afdakje. Engeland en Frankrijk kijken op hun gemak over de leuning van een brug naar den zoo genaamde drenkeling en antwoorden ..Ga eerst op je beenen staan". Teekende die spotprent de waarheid Wil of kan Duitschland niet betalen? Dat is de groote vraag, die nu alweer. HERINNERINGEN AAN ONS - VORSTENHUIS - Door J. KNOPPERS W. Kzn. 3 Een historie van minne. Bi] den waterval, in het park, stond een treuresch en rondom zijn stam was een bank aangebracht. Op deze bank gezeten had men het uitzicht op den Utrechtschen weg. Onder dien boom zat een prinses Anna Paulowna urenlang de komst van haren jeugdigen gemaal te beiden. De prins was ge woon in één rit van Brussel naar Soest dijk te rijden, daarbij zijn paard over a'le tolboomen te laten springen en °P denzelfden wijze naar Brussel terug {e keeren. Daar op die bank verbeidde hem zijn gemalin en als hij voorbijkwam salu- eerde hij, gelijk eertijds de ridder de jonkvrouw salueerde, wier kleuren hij droeg. Dan snelde de prinses naar het paleis kon nog juist de voorstoep. om daar haren gemaal te verwelkomen. En een paar uur later zat zij weder die bank, hem weemoedig en lief devol het afscheid toewuifende. Den vorigen zomer heb ik, van den straatweg af, naar deze bank gezocht, °par ik heb ze niet kunnen ontdekken. Epn later geslacht, niet kennende deze istorie van minne, heeft ze weggenomen, hi hetzelfde park is een slanke berk, en een dikke eik, „mesuré par Ie géné- Mouravieff, vainqueur de Kars' an deze boomen hangen bordjes, die de herinnering dezer merkwaardige voor de zooveelste maal, deze week in Londen onopgelost is gebleven. Poincaré bleef onverzettelijk, wilde geen moratorium toestaan, dan tegen voorwaarden, die door de overige En tente vertegenwoordigers als onmogelijk werden beschouwd. De Italiaansche minister Schanzer en vooral ook de Belgische premier Theu- nis hebben alle krachten ingespannen om tot een vergelijk te komen. Tever geefs. Poincaré bleef weigeren. Nog op het laatste oogenblik is Lloyd George met een nieuw stel Engelsche voorwaarden voor den dag gekomen, daarop mag nog wel even gewezen worden. Lloyd George her haalde, dat Engeland bereid was, le de vorm van verdaeing, voorgesteld door Schanzer te aanvaarden, 2e het vraagstuk van het moratorium aan de commissie van herstel over te laten, 3e overeen te komen, dat de waarborgen, welke de waarborgcommissie reeds heeft geëischt en de Duitsche regeering aan genomen, onmiddellijk zullen worden toegepast, en 4e geen aanspraken te maken op den interest of de hoofdsom van haar vorderingen op de geallieer den tot de bijeenkomst aan het einde des jaars, welke Schanzer had voorge steld. De overige gedelegeerden stem den hiermee in, maar Poincaré bleef waigeren. Vanzelf komen de kwesties nu voor de Commissie van Herstel, in de eerste plaats het moratorium. In de commis sie kan *t gaan België en Frankrijk eenerzijds tegen Engeland en Italië Woning-Bureau F. BREURE en J. H. THOLE MAKELAARS Veenhüizeiweg S - Soestdijk Kostelooze inschrijving van Villa's, Landhuizen, Bouwterreinen enz. anderzijds mits België tot Frankrijk's standpunt wordt overgehaald. Dan heeft de Fransche gedelegeerde, Dubois, als voorzitter, de beslissende stem, en dus... Van zulke dingen hangt de toekomst van Europa at. Moch België zich willen verzetten, dan heeft de Fransche regeering reeds bij voorbaat een beroep op den Vol kenbond, door Lloyd George aanvaard, afgewezen. Vóór zijn vertrek uit Londen heeft Poincaré wel verklaard, dat dit ver schil van meening geen afbreuk zou doen aan de onderlinge vriendschap der Entante, maar versterken doet het die toch in geen geval. Zonder de uitslag van deze confe- rantie af te wachten heeft Frankrijk als strafmaatregel reeds 500 Duitsche ge zinnen, ongeveer 1500 personen uit den Elzas naar Duitschland uitgewezen. Volgens Duitsche berichten mochten zij niet meer dan 30 K,G. bagage en 10.000 Mark mede nemen. Op hunne overige bezittingen werd beslag gelegd. Volgens de Fransche bladen was feiten voor het nageslacht bewaren. Maar aan dien treuresch hangt géén bordje. Ik hoop, dat de hooge vrouwe, de Koningin-Moeder van heden, uit pieteit voor hare doorluchte voorzate, om deze boom weer een bank zal doen aanbrengen, en ook aan hem een bordje zal doen plaatsen Het sanatorium. Gelijk ik reeds gezegd heb, stond het jagershuis op den grachtswal. En daar het uitgegraven zand slechts aan ééne zijde van de gracht was neerge legd, was die wal vrij hoog. Om den weg uit den hertenkamp naar het Over- bosch niet het Toverbosch, gelijk de Amsterdammers 't verstonden niet hellend te doen zijn, was het noodig geweest den wal door te graven, en daar nu ook dit weggegraven zand op den grachtswal was gebracht, stond ons huis op een bergje en hadden we ook een bergje tegenover ons, aan de overzijde van de laan. Heel aardig was dit, later, voor mij om van deze heuveltjes af te hollen en te rollen, maar practisch was het niet. Bij hevige regens spoelde het zand weg, zoodat het straatje rondom het huis weggleed en de fondamenten ge heel bloot kwamen. Eens had zelfs een wild konijn, onder het fondament door, aan mijn tam konijn in het achterhuis een bezoek bracht. De gevolgen van dit bezoek waren erg wild, zoodat mijn vader het besluit nam, dat we ze maar zouden opeten. Een afdoend middel tegen wildheid. Maar ook voor de berken was het niet voordeelig. Er was er een. die allengs beenen had gekregen, het zand was tusschen zijn wortels weggegleden, en daardoor eene ruimte ontstaan, die deze uitzetting alleen gericht, tegen lastige buitenlanders. Ierland heeft een groot verlies gele den door den dood van Arthur Grif- fith, hoofd en medeoprichter van den lerschen Vrijstaat. Juist op het tijdstip dat de Valera met zijne rebellen bijna geheel verslagen zijn, zij houden nog maar in een klein deel van Zuid-West Ierland stand, is hij op 50-jasigen leef tijd gestorven. Ook melden de Engelsche bladen het overlijden van Lord Northcliffe, een felle tegenstander van Lloyd George Daar hij eigenaar was van de „Times" en verscheidene andere groote Engel sche bladen (de zoogenaamde North- cliffepers) had hij groote politieke in vloed. Niettegenstaande de protesten van alle socialisten uit de geheele wereld heeft de Sovjetregeering 14 sociaal revolutionairen ter dood veroordeeld. Het proces tegen de Russische So- ciaal-revolutionnairen besprekende, zegt de „Times" „Door het vellen van dit vonnis hebben de bolsjewiki zich in het openbaar verklaard tot onbuigzame despoten en gezworen vijanden van alle vrijheid, zoowel der arbeiders als dei- boeren. Het proces eindigt met den dood van het socialisme in Rusland. Na het bolsjewistische experiment is Rusland het eenige land ter wereld, waar het socialisme in de toekomst geen mogelijkheid heeft. De bolsjewiki staan nu openlijk en duidelijk daar als militaire dwingelanden, de wereld ver volgende met communistische hersen schimmen, waarvan de verwezenlijking binnen afzienbaren sijd niet te ver wachten is. Binnenland. OVERZICHT. Mr. R, J. H. Patijn bespreekt in de N. R. Ct. het aanstaande regeerings- program. Hij zegt daarin o.a. Het zittend kabinet zal in hoofdzaak ongewijzigd, aan het bewind blijven, indien het er in slaagt een program samen te stellen, waarvoor de steun is te verkrijgen der drie rechtsche fracties. Tot voor weinige dagen was men het nog niet geheel eens geworden. Met name de invloedrijke leider der anti- revolutionnairen, de heer Colijn, stelt eischen ten aanzien van bezuiniging tot zoodanig bedrag, dat zeer ingrijpende wijzigingen in administratie en wetge ving noodig zou worden. Hij wil daar bij niet met algemeene toezeggingen en formules genoegen nemen, doch vooraf een vast accoord tot stand gebracht zien ten opzichte van maatregelen, die in een niet te ver verwijderde toekomst het evenwicht van het budget waar borgen, Deze geruchten steken een hart onder den riem aan hen, die de laatste jaren met stijgende bezorgdheid de algeheele ontreddering van onze publieke finan ciën gadesloegen en met pijnlijke ver bazing constateerden, dat noch onze leidende staatslieden, noch het groote publiek er zich veel van schenen aan te trekken, dat ons land in financieel en economisch opzicht in snel tempo achieruitgaat. In enkele jaren tijds zijn wij aan den rand van den afgrond ge bracht het staatsbankroet, met 'zijn vernietigende werking voor de alge meene volkswelvaart, gaat ons tegen. Wordt thans inderdaad een energieke poging aangewend om alsnog die ramp te voorkomen, dan is dit wel het heu gelijkste feit, dat zich in lang heeft In afwachting van de dingen, die komen zullen, kan men zich voorloopig slechts verheugen in het feit, dat bij de formatie van het kabinet da finan- cieele quaestie, blijkbaar al het andere beheerscht. Alléén langs dien weg kun nen wij misschien nog uit het moeras geraken. Mogen regeering en volks vertegenwoordiging de wijsheid deel achtig worden, die noodig is om ons vaderland voor verdere inzinking te behoeden. H. M. de Koningin is voornemens van -1 tot 20 September e.k. een reis te maken naar Denemarken en Skan- dinavië, ten einde officieele bezoeken af te leggen bij de Hoven te Kopen hagen, Stockholm en Christiania. In verband met de verschillende be richten in de pers omtrent een te Am sterdam gehouden „opruiming" van ongewenschte Chineezen te Amsterdam wordt van bevoegde zijde door het Haagsch correspondentie-bureau ver nomen, dat van een bijzondere „op ruiming" of „razzia" geen sprake is dat zich te Amsterdam nog steeds een aantal Chineezen bevond, niet voorzien van de vereischte papieren en zonder ALLEEN FPiïiLCO'Sg C jfy CfcVEH KALMTE BIJ EXAMENVREE/, 0VER/PAH- •TM /UPE100/HEID.0NRU/T EH GEJAAGDHEID F£ft KüftER Gö CEHT BU ELKE DROGI/Ta Verkrijgbaar bij Theod. Kraal en D. F. Voigt. Wagner, BEKANDELEN voldoende middelen van bestaan, en alzoo niet te beschouwen waren als toegelaten vreemdelingen, weshalve, toen hun gedragingen een tegemoet komende houding te hunnen opzichte niet meer toelieten, tot de uitleiding van -'poenen, wier verblijf hier te lande niet meer toelaathaar was te achten, werd besloten, en dat deze uitleiding thans kan plaats hebben door een der scheepvaartmaatschappijen geboden ge legenheid, die Chineezen te zamen naar hun vaderland terug te brengen. Ingezonden (Buiten verantwoordelijkheid der Redactie) Geachte heer Redacteur. Naar aanleiding van hetgeen C. onder de rubriek Gemeenteraad in Uw blad van 12 Augustus schrijft acht ik het wel de moeite waard de ervaringen mede te deelen welke ik opdeed bij het verzamelen der handteekenen tegen verderen scholenbouw. van H0ENDERCH0LERA en VLEKZIEKTE onder de Varkens, door het regelmatig ontsmetten der Hoender- en Veestallen met Solide SPROEIAPPARATEN voor desinfectie in diverse prijzen voorradig ik jarenlang den boschbezoekers heb aangewezen als „het sanatorium". ,Ja", herhaalde ik dan, als ik hunne verbazing geheel had genoten, „dit is een sanatorium geweest voor een jeug digen lijder aan Engelsche ziekte". En dan, nam de belangstelling nog toe Toen ik tien maanden oud was, kon ik al loopen, maar juist doordat ik het te vroeg had geleerd, kon ik 't een jaar later bijna niet meer. Ik had o-beenen en wandelde op de buitenzijden mijner voeten. Bekoorlijk maakte mij dit nu juist niet. Ook de Koningin was van dit ge voelen. Ze had mij al vaak met be zorgdheid gadegeslagen, zoodat „vrouw tje" al lang begrepen had, dat er om trent mij een hoog bevel zou afkomen. Want een raadgeving van Anna Paulowna gold als een bevel, zelfs waar ze gegeven werd aan haar gemaal. Als „vrouwtje" dan ook Hare Maje steit in de verte zag aankomen, werd ik gauw binnengehaald. Doch niemand ontkomt aan zijn noodlot, zeggen de fatalisten. De Koningin had eene gewoonte aangenomen, die de sterkte van moe ders zenuwen aan een nieuwe proef onderwierp. Ze nam wel den sleutel mee van het andere hek, maar niet van het hek aan onzen kant van den hertenkamp, dat nog wel een twintig tal schreden van ons verwijderd was, en, bij dit hek gekomen, riep ze moe der om het te ontsluiten. „Vrouwtje Vrouwtje Maar als „vrouwtje" aan haar werk was, of luchthartig of aandoenlijk de schoone liederen zong k Heb in de band van het trouwen geen behagen, Schoon dit meest aan de jonkheid vleit. Of te wel Ach. zielsvriendin, kondt gij de klach- stem hooren Wist gij de smart, die mijn boezem steeds ontrust beide toen en nog later zeer in trek, dan gebeurde het wel eens, dat de Koningin haar geroep meermalen her halen moest, alvorens dit met een schrik en een schrok tot moeders bewustzijn doordrong. En dan was Hare Majesteit boos. en moeder ontstemd, omdat zij aan niets anders denken mocht, dan aan de mogelijkheid, dat Anna Paulowna achter het hek zou staan. Gelukkig hooide men destijds nog niet van neuralgie, neurose, neurasthenie en al dat andere geneur, dat thans gevoelige menschen tot ingebeelde ziekte omneurt. Maar toch vond moe der het niet onprettig als de Koningin eens voor eenige weken naar Rusland was gegaan. „Vrouwtje! Vrouwje!" Ditmaal hoorde moeder het terstond. Ze ontsloot het hek en ging, naar be- hooren, deemoedig en als een geknakt riet ter zijde staan. Maar ik was moeder achterna ge strompeld en stond nu in alle onbe- koorlijkheid voor de Koningin. „Vrouwtje, dat daar kan heel goed genezen. In droog zand gaat het heel gauw over en dat is hier genoeg. Kijk. daar' daar! Trek zijn kousen uit en doe hem daar in Hare Majesteit stak haar parasol onder den boom. „Begrijptunietvrouwtje? Hier! Hier!" Moeder, niet geneigd en genegen haar eenig kind levend te begraven, aarzelde. „Begrijpt u nu niet, vrouwtje?" De vrees om de hooge brood vrouwtje nog verder te ontstemmen, bracht moeder De ontstemming over den overdreven schoolbouw is algemeen in het land, onafhankelijk van partij, richting of stand. Veelal zijn de klassen sterk onder- bevolkt en wordt aldus, ook in Soest een ongerechtvaardigde belastingdruk op de bevolking gelegd. De onhoud bare toestand is meer het gevolg van het drijven der partijen, die zooveel mogelijk van de door de wet geboden gelegenheid wilden profiteeren, dan van het gemeentebestuur, dat de schoolwet heeft toe te passen. De ongunstige ontwikkeling der ver houdingen met haar financieele conse quenties heeft er reeds toe geleid dat veel families uit deze gemeente weg trekken of voornemens zijn weg te trekken onder te-koop-bieding van haar woningen. Het aantal dergenen, die van vestiging worden afgehouden na informatie omtrent de gemeentebelas tingen is ongetwijfeld niet gering en dreigt, gaat het geldelijk beleid der gemeente op den ouden voet voort, steeds grooter te worden. In dit ver band wijs ik op de nieuwe leening. welke Soest wederom moet sluiten, en waarvan het natuurlijk gevolg ander maal verzwaring op den belastingdruk wezen zal. met alle daaraan verbonden nadeelen. Ik heb gemeend handteekeningenop het request te moeten verzamelen om dat, volgens mijn overtuiging, ieder burger verplicht is naar zijn vermogen mede te werken aan bezuiniging op de publieke uitgaven. Hierdoor wordt het in dezen tijd meest dringende algemeene belang gediend, waarvoor persoonlijke en partijbelangen moeten wijken. Zóó alleen kunnen de budgets weer in evenwicht komen en wordt het groote gevaar, dat de koopkracht van den gulden bedreigt, bezworen. Alle partijen, zoowel rechts als links, schrijven thans bezuiniging in haar program. Duidelijker kan niet worden toegegeven, dat de eisch van besnoeing der openbare uitgaven gesteld wordt los van een bepaalde partijpolitiek en dat het daarbij gaat om een questie van economisch zelfbehoud niet van individuën, maar van de gemeenschap van land en gemeente. Het komt mij onjuist voor, het be ëindigen van een verkwistende politiek te vergelijken met het wegwerpen van het kind tegelijk met het badwater, gelijk de heer C. meent. Neen, er is veeleer aanleiding, wanneer ik dezelfde beeldspraak mag gebruiken, te gewagen van een teveel aan badwater, waarin het kind wel eens zou kunnen ver drinken. En het kind is de natie-in- wording. Beter ten halve gekeerd dan ten heele gedwaald, aldus 'n wijs spreek woord. Ik vraag in gemoede. of, wie op een dwaalweg terugkeerd, gezegd kan worden met het badwater het kind op te offeren! Beeldspraak is vrij ge vaarlijk, maar hier is zij bovendien verkeerd toegegast, De zegelwet van 1917 eischt voor verzoekschriften als het hier dedoelde, GEEN zegel. De gevallen waarvoor zegel verschuldigd is, worden uitdruk kelijk genoemd. Het onderhavige geval behoort buiten eenige twijfel daartoe NIET. De opmerking van C. nopens het „ongezegelde rekest" is van wet telijk standpunt, er geheel naast. Met hoogachting en dank voor de plaatsing Uw. dw. HEYNINGS. Soestdijk, 18 Augustus 1922. Burgeliike Stand. Geboren: Carolina Johanne, d. v. J. J. Kemperman en J. C. Klaui. Gijsbert Hendrik, z. v. W. Hilhorst en J. H. Kok Frederica Louisa, d. v. P. v. d. Schoor en L. C. Bruins Gijsberta, d. v. J. Akkerman en B. v. Egdom Cornelia Rigarda, d. v. W. G. v. Roomen en M. v. Logtestijn Fijtje, d. v. H. Hornsveld en G. Brandse Tina Margaretha. d. v. T. Groene- steijn en W. Plooij -Anna Richarda, d. v. G. Onwezen en A. Westerveld Gerhardus Jacobus. z. v. J. L. Men- sink en B. Broek. Ondertrouwd: Johannes An- tonius Staal en Wilhelmina Posthuma Leonard Seroo en Elisa Maria Testroode -Johannes Hermanus Veen en Rika Jacoba Hartman Hendri- kus Gerardus Wijnands en Flora Ver meulen. Gehuwd; Hendrik van den Brink en Pietertje Schaap Theodorus de Zoete en Hendrika Groenesteijn. Overleden: Willem Beek. 65 jr„ echtgen.- v. J. J. A. Wagener Wilhelmina Jacoba. v. Woudenberg, 42 jr„ echtgen. van T. J. H. Werk hoven. Post- en Telegraafkantoor te Soest. De buslichting der bijbussen op werk dagen van 7.45/8.15 des morgens, wordt met ingang van 21 Augustus a.s. op geheven de overeenkomstige lichting van den brievenbus aan het kantoor blijft bestaan. Naar wij vernemen is een geacht in gezetene van ons dorp, die een vacan- tiereis door Duitschland maakte, daar achtergehouden, of zooals de Duitschers zeggen „Eingespertt". Zijne echtge- noote moest de terugreis naar het Vaderland alleen aanvaarden. De reden der aanhouding is ons nog niet bekend. F. C. Kuijperstraal 4. - Tel. 56. ANSICHTEN VAN SOEST EN SOESTDIJK Meest gesorteerde adres voor Zomer-Artikelen. tot gehoorzaamheid, en ondanks alle tegenweer van mijn zijde, werd ik nu onder de wortels van den berkgeschoven. „Dag vrouwtje! lederen dag een paar uurtjes is wel voldoende. Ik zal komen zien!" Nu werd het nog angstiger opletten of de Koningin soms in aantocht was. Zoodra mijn moeder haar ontwaarde, werd ik aangegrepen, mijn kousen vlogen links en rechts en ik zelf werd in het sanatorium geduwd, waarin nu lekkers en speelgoed was, zoodat ik er wel een poosje in wou. Maar als de Koningin weg was. was i k ook gauw weg. Mijn beentjes werden toch wel recht en Hare Majesteit had een bewijs te meer, dat droog zand probatum is te gen Engelsche ziekte. Door den befaamden Pinksterstorm is de boom omgewaaid, dies kan hij niet tot opschrift dragen. „Onder den stam van dezen berk bestond eertijds een koninklijk sana torium". De verklikker. Toen ik ouder werd, mocht ik wel eens hand in hand met de Koningin een eindje mee opwandelen. Ik vraagde en vertelde haar dan van allerlei. Grootemanspraatjes van een te een zaam kind, dat maar al te goed toe luisterde, als zijne ouders zekere perso nen en hunne handelingen bespraken. De Koningin liet over mijn vertel sels schertsenderwijs iets aan het diner, doorschemeren, en den volgenden dag reeds kwam een kamerheer mijne ouders verwittigen, welk een gevaarlijk jong- mensch ik was. I let gevolg is geweest, dat ik ook thuis een voorwerp van wantrouwen werd en in mijn bijzijn werd vermeden aan verontwaardiging over bedoelde personen lucht te geven. „Die drommelsche jongen vertelt alles over aan de Koningin!" zei mijn vader. Anna Paulowna. Langzamerhand kwam ik in een levenstijdperk, waarvan men herinne ringen behoudt, herinneringen, die op nieuw verhelderen in een later levens tijdperk, waarin het grijze en moede hoofd naar de stille stede nijgt. Ik wil beproeven de Koningin te beschrijven, gelijk ik haar zie en aan haar denk. Wat altijd zeer mijn aandacht trok, was het ritselen. ruischen was het niet, van haar sterk gesteven klee deren; vooral, toen de crinoline haar pompeusen intocht had gedaan en Hare Majesteit zonder deze kooi breed wenschte te zijn, trok dit ritselen zeer mijne opmerkzaamheid. De Koningin had groote voorliefde voor kleeren, die gewasschen konden worden en droeg die telkens één dag. Ook was ze gaarne in 't wit gekleedwitte japon en man- tille, veel witte kant over hoed en schouders. Dit alles stond haar bijzonder goed, het paste volkomen bij de sereniteit van haar wezen en bij de blankheid van haar gelaat. Zij was als een vor stin uit een sprookjesboekwie haar zag, dacht de kroon en den scepter er bij. (Wordt vervolgd.)

Historische kranten - Archief Eemland

De Soester | 1922 | | pagina 1