Een Kerstvertelling.
Van den Berg S Co.
Koester Courant
voor Soest en Omgeving
Nieuws- en Advertentieblad.
Ferschijnt eiken Zaterdag.
Maccaronischalen, Peiréeschalen,
Lage Marmite's en Melkkannen
La Porte Co.
Uitgever G. v. d. BQVENKAMP Soestdijk
INCASSO'S
No. 52
Adres voor Administratie en Redactie
Van Weedestraat 7, Soest
Advertentiën worden ingewacht tot Vrijdags
voormiddags 9 uur bij den Uitgever
Ingezonden stukken tot Dinsdagavond 9 uur
Tiende Jaargang
Oplaag 17SO
Zaterdag 23 Pee. 1322
DE SOESTER
ADVERTENTIËN
Van 1—5 regels 75 ct. Elke regel meer 15 ct.
Qroote letters naar plaatsruimte.
Bij abonnement groote korting.
Abonnementsprijs 50 cent per kwartaal.
F. C. Kuyperstraat 3 en 5 - Soestdijk
Wij ontvingen prachtige vuurvaste
Rutme sorteering Engelsche Koffiekannen, Ontbijt-, Thee- en Tafelserviezen
I oegang vrij zonder verplichting tot koppen. Aanbevelend S. A. OLIJVE.
Binnenland.
OVERZICHT.
Het Internationale Vredescongres in
den Haag gehouden en uitgeschreven
door het Internationaal Vakverbond
heeft een [rustig en waardig verloop
gehad, behalve wanneer de Bolsjewis
ten afgevaardigden aan het woord wa
ren. Onder de resoluties, die aange
nomen zijn is wel de voornaamste om
bij het uitbreken van een oorlog alge
meen te staken. De geest van het
congres komt het helderst voor den
dag in de sluitingsrede van Thomas,
den voorzitter.
Hij zegt allen dank, die aan het sla
gen van dit congres hebben deelge
nomen. Wil dit congres niet nutteloos
geweest zijn, dan moet iedereen naar
huis terugkeeren als vredes-missiona-
ris. Volgt niet den raad op, vervolgt
spr. U gegeven door iemand, die u
aanspoorde de soldaten en matrozen
aan te zetten, een commissie van ac
tie te stichten. Wij hebben niet het
recht deze menschen aan te zetten tot
daden, die hen in moeilijkheden kun
nen brengen. Laten wij ons liever in
spannen, opdat de legers en vloten
overbodig worden.
Dank brengt spr. aan den burgelij
ken en religieuze vereenigingen, die
al begrijpen zij niet in alle opzichten
de mentaliteit van de arbeider, toch
zoo krachtig steunen in den strijd [om
den vrede.
Spr. eindigt met het uitspreken van
de hoop, dat het nimmer noodig zal
zijn, de algemeene staking te procla-
meeren. Als dat zou moeten geschie
den, zou ons werk vergeefsch zijn ge
weest, want de bedoeling van dit con
gres is geweest, een zoodanige in
vloed op de openbare meening uit te
oefenen, dat de regeeringen het nim
mer meer zullen wagen, een oorlog te
ontketenen.
Spr. wenschte allen afgèvaardigden
een aangenaam Kerstfeest en hoopte
dat het weldra moge zijn „Vrede op
aarde, in alle menschen een welbeha
gen."
Het congres verheft zich en zingt
de Internationale.
Den 19 Dec. werd de burgemeester
van Rotterdam, mr. Zimmerman, door
den Bondspresident van lOostenrijk,
Halnisch plechtig ontvangen.
Mr. Zimmerman hield bij deze ge
legenheid een rede, waarin hij zeide,
dat hij zijn taak als ,een zeer moeilij
ke en verantwoordelijke, maar tevens
als een zeer mooie beschouwt. Hij
achtte zich gelukkig als vertegenwoor-
van den Volkenbond zijn medewer
king te kunnen verleenen aan een ac
tie, die het geheel voor een van zijn
leden op zich heeft genomen.
Voorts betoogde mr. Zimmerman,
dat hij en de Oostenrijksche regeering
hetzelfde doel voor oogen hebben, na
melijk om na oneindig zwaar lijden,
het land weder op de been te helpen
en zijn financiewezen te herstellen, ten
einde aan de staatshouding een vas
ten vorm te verschaffen.
In zijn antwoord drukte de bonds
president zijn vreugde er over uit, dat
de keus van de leiders van den Vol
kenbond op mr. Zimmerman is ge
vallen. De saneering van Oostenrijk is
een bestuursvraagstuk en daarom juist
achtte de bondspresident het zoo ge
lukkig, dat een in de bestuurstaak zoo
buitengewoon bedreven man tot com
missaris-generaal werd benoemd. Ten
slotte verklaarde Hainisch, dat de Oos
tenrijksche regeering niets onbeproefd
zal laten, orde te scheppen.
Op 20 T)ec. zal de z.g. buitenge
wone kabinetsraad voor de eerste maal
bijeenkomen.
DE „IKIOF"
Een verhaal voor jong en oud door
BERNARD CANTER.
Nederland was in die dagen nog het
„steinreiche Holland". En hij, Heinrich
Winterfeldt, was er zoo haastig mee
geweest om naar dat rijke land te ko
men, dat hij zijn vak niet geheel uit
geleerd had. Kleermaker was hij en
coupeur maar als coupeur geen le
kracht. Zoo kreeg hij dan na lang in
het rijke land getobd te hebben, ein
delijk een plaatsje als tweede coupeur
in een drukke confectie- en maatzaak.
Tegen het winterseizoen en ook in het
winterseizoen was het groote koop
manshuis geheel voor de „affaire" in
beslag genomen. Het 17eeeuwsch sa
lon, met het geschilderde plafond, dat
meer waard was dan 't geheele huis,
en het goudleder behangsel, waar in
't stille seizoen de groote Erard vleu
gel stond en de hooge renaissance
kast en de bonheur du jour met het
antieke zilver pralerig achter de met
facet-randen geslepen ruiten' stond nu
vol met hard geel gelakte lange klee
derstandaards en een groote schraag-
tafel en twee toonbanken. De kinde
ren mochten daar nooit komen, de af
faire drong hen weg, naar boven, naar
de donkere achterkamers met de lage
zolderingen en dikke gele balken.
Op de groote zolders was de kleer
makerswerkplaats ingericht, en daar
zaten kruisbeens op de tafels wel 25
grootwerkers, vestenmakers, broeken
makers en pompiers. Er heerschte een
benauwende lucht van de brandende
of smeulende houtskool in de persij
zers en ook daar mochten de kinderen
niet komen, want dan hielden ze de
werklieden van den arbeid af. En ook
kinderen leeren daar niet veel goeds.
Zelfs de slaapkamer van de kinde
ren was voor de affaire gedeeltelijk in
beslag genomen. Daar werkte Heinrich
Winterfeldt, de tweede coupeur, en
voor de twee groote ramen stond zijn
knip-tafel, en den heelen dag knierste
de schaar door het dikke duffel voor
de winterjassen en geen ander gezel-
schap had Heinrich dan de drie kop-
looze busten van papier-maché op ge
draaide drievoeten.
Hij was de eenige Duitscher in de
zaak en werd nooit anders dan de
„Mof" genoemd. Een slank, mager man
De minister herhaalde zijn inede-
deeling uit de Memorie van Toelich
ting, dat met deze consolidatie het
tijdperk der groote staatsleeningen zou
kunnen afgesloten worden.
Fa. J. EBBENHORST en Zn.
RAADHUISSTRAAT 31
Zondags gesloten
Door de Tweede Kamer werd na
een korte beraadslaging zonder hoofde
lijke stemming goedgekeurd het door
minister de Geer verdedigde ontwerp
tot het aangaan van een geldleening,
groot f 350 millioen, aan te gaan voor
den termijn van vijftig jaar ên onder
nader door den minister vast te stel
len voorwaarden.
De minister maakt bezwaar mede-
deeling omtrent rentevoet, uitgifte-koers
e.d. te doen. Het ligt niet in het voor
nemen in Januari a.s. reeds de heele
leening aan de marki te brengen.
was hij, met een kaal, knokerig ziek-
bleek gelaat met eerlijke, blauwe kin-
deroogen.
Hij wist wel, dat het andere perso
neel hem niet goed lijden kon hij
was immers de vreemdeling, de in
dringer, die de arbeiders uit het land,
het brood voor de neus wegnam
dat wist hij heel goed. Zeker, hij zou
ook wel naar de Heimat teruggaan,
„de Mof", maar nu dulde hij nog alles
want hij wilde niet op een schoen en
een slof terug, maar met een flinke
spaarduit. Hij had weggewild en nu
zou hij ook toonen, dat hij een kerel
was en wist wat doorzetten beteekende.
Maar verlaten en eenzaam voelde hij
zich wel en hij had na een paar ver-
geefsche pogingen, er van afgezien
met de Hollandsche vakgenooten om
te gaan. Die zijn mij te „unjebildet",
zei hij.
De kinderen echter waren zijn vrien
den geworden en vooral Rebekka en
Mozes hadden met de instinctieve ga
ve van kinderen, die weten wie goed
voor hen is, spoedig dikke vriendschap
met Heinrich gesloten. En 's avonds
als zij naar bed gingen, dan was het
toch zoo gezellig bij Heinrich. Boven
de kniptafel hing een petroleumlamp
met een groote, blikken reflector en
zoo stonden de tafel en de handen van
Heinrich in een gouden wasem, maar
zijn gelaat, boven den laag hangenden
reflector, was met schaduw beslagen.
Als de kinderen naar bed waren ge
bracht en de juf was naar beneden,
dan kwamen Rebekka in haar ponne
tje en Mozes in zijn paars hansopje
stilletjes uit bed en Heinrich luisterde
aan de deur of niemand de trap op
kwam, die hem zou kunnen betrappen.
De ouden eiken trappen, hoe stevig
ook in het weldoortimmerde pand,
kraakten en waarschuwden hem zoo,
als hij oplette, voldoende.
En dan haalde Heinrich uit een
knoopendoos lekkernijenstukjes
goedkoope, zanderige chocolade of een
zakje koekkruimels of hij liet het
„werk" van zijn horloge zien, zijn
zilveren savonet, dat hij van zijn groot
vader geërfd had, en waarop een groef
was van een bajonetpunt, die er op
was afgestuit, toen grootvader uitge
trokken was om voor 't „Vaderland"
te vechten.
En dan vertelde Heinrich. In dat
trouwe kinderhart van den bleeken,
Duitsche snijder lag heel het innige
warme gemoed van den Michel be
sloten. Sprookjes kende hij en verha-
Buitenland.
OVERZICHT.
Wat de conferentie te Parijs tus
schen Bonar Law, Poincaré, Musso-
line en Theunis den 2den Jan. a.s.
zal uitwerken, is nog niet te voorzien.
Bonar Law hield in het Lagerhuis
eene ten opzichte van Frankrijk zeer
sympathieke rede.
„Frankrijk," zoo zei hij, dat in den
oorlog het meeste geleden had, moest
geholpen worden en had rechmatige
aanspraak op schadevergoeding. Enge
land zou bereid zijn een gedeelte der
van Frankrijk te vorderen schuld te
annuleeren, wanneer ook andere lan
den bereid waren, de onderlinge oor
logsschulden op logale wijze te regelen
Engeland kon echter de schade, die
Duitschland had aangericht niet betalen.
Poincaré hield in de Kamer eene
rede, waarin hij de goede verstand
houding met de overige Geallieerden
uiteenzette, doch tevens zijne meening
uitsprak, dat Frankrijk middelen moest
aanwenden, om van Duitschland be
taling of volkomen zekere garanties te
verkrijgen.
De Italiaansche regeering is van
oordeel volgens Mussoline dat
het In hooge mate onrechtvaardig zou
zijn, Italië, Frankrijk en België en an
dere landen op te offeren om Duitsch
land le kunnen herstellen. Daarom
moet naar onze meening de kwestie
der intergeallieerde schulden tegelijker
tijd met de kwestie van de schade
vergoeding worden besproken.
Het standpunt van de Italiaansche
regeering in deze kwestie is als volgt
1. Men moet trachten, iedere ge
deeKelijke of tijdelijke oplossing van
de kwestie te vermijden.
2. Het is voor de Italiaansche re
geering absoluut onmogelijk om af
stand te doen van het aandeel der
schadevergoeding, waarop Italië recht
heeft, tenzij tegelijk een vermindering
volgt vari de schulden, die de gealli
eerde landen aan Engeland hebben,
om daardoor de landen, die recht
hebben op de schadevergoeding, in
staat te stellen, af te zien van een ge
lijk deel van hun vordering op Duitsch
land.
Woning-Bureau
F. BREURE en J. H. THOLE
MAKELAARS
Veenhuizerweg 9 - Soestdijk
Kostelooze inschrijving van Villa's,
Landhuizen, Bouwterreinen enz.
De traditioneele Britsche politiek van
het evenwicht en van gematigdheid
in Europeesche aangelegenheden, de
openbare meening in Engeland en de
Balfour-nota worden door de regee
ring en het volk van Italië beschouwd
als een stap in de gewenschte richting
len van gevechten, en de geschiedenis
van Tijl Uilenspiegel, maar dan ook
de roemruchte daden van Frederik de
Groote „der alte Fritz".
Stil zaten de kinderen bij hem op
de tafel en luisterden naar dat hun al
lief geworden Hollandsch koeterwaals,
en als 't later werd gingen zij naar
hun bedjes, en hij, tusschen het sner
pen van de schaar door, vertelde dan
voort, tot de kinderen insliepen en
dan nog sprak hij voort. Maar soms
ook hield hij op en vertelde niet ver
der „nein nou moet oe schjlapen,
was soll oe papa zékken als die Ar-
beit nischt fertig jewerven ist
Vaak opeens, op 't spannentste oo-
genblik van een sprookje, dan kraak
ten beneden de trappen, en de kinde
ren snelden in bed en hielden zich
slapend en Heinrich knipte, knipte tot
het gevaar voorbij was.
Door hem leerden de twee kinde
ren Duitschland kennen, zijn Heimat.
Dat was voor hen een sprookjesland
geworden met dichte bosschen vol ka
bouters, kasteelen waar prinsessen
woonden, die trouwen gingen met var
kenshoeders, feeën in blauwe gewa
den, die bij bronnen zaten, tooverkol-
len en verborgen donkere huisjes, diep
in 't woud. En daartusschen door ging
de zonnige figuur van de oude Fritz,
die altijd vol grappen zat en die ze
wel het liefst van allen hadden, om
dat Heinrich, als hij over de „olie
Fritz" aan 't vertellen raakte, zelf zoo
harte lijk meelachte.
„De Prinzessin Elisabeth van Preus-
zen had zich mal stof uit Frankrijk
voor een kleed komen lassen. Nun was
die einfoer jedoch streng verboten en
een kommies aan de jrens, jieng hier
en legde beschjlag drauf. Da liet die
prinzessin den kommies roepen en
zegjen, zij wil zelf de straf bezahlen.
Als de man komt, nimmt sie hem de
stof af en als hij bezahlung fragt, jibt
ze hem een oorvijgen links en rechts
dat es so schjalte und laat hem door
die lakaien de deur aus werfen. Da
ging de kommis naar de olie Fritz und
sagt: Majestat, da hef iek main pficht
jetan en bekomme oorvijje toe en ver
telt wat jebeurd is.
Da lacht de olie Fritz en zegt: De
schjade van de belasting draag ik
de prinses behoudt haar kleed en de
oorvijje derjenige, die ze bekommen
heeft."
De olie Fritz liet te Berlijn hoisen
bouwen om de stad te versjeeneeren
en de arbeiter werk te jeven. En dan
BANKIERS
BIJKANTOOR SOEST
Van weedestraat 5
Tel. 54
Effecten
Coupons
Vreemd Geld
Deposito's
Credieten
Safe deposit
REKENINQ-COURANT
met rentevergoeding
Om die reden is de hoop op een
goede oplossing gerechtvaardigd.
3. De regeling van de Duitsche
betalingen kan het best geschieden
door middel van het verleenen van
een moratorium, alsmede door be
vordering van het tot stand komen
eener internationale leening aan Duitsch
land. Over de middelen en de waar
borgen voor deze leening dient op
een volgende conferentie te worden
beslist.
De reis van Clemenceau naar Ame
rika en zijne aldaar gehouden rede
voeringen schijnen niet zonder uit
werking te zijn gebleven. Zijne be
wering, dat Amerika door deel te
nemen aan den oorlog en zich terug
te trekken na den oorlog en Europa
aa.i zijn lot over te laten, slechts half
werk heeft verricht, heeft indruk ge
maakt. President Harding heeft de
Amerikaansche gezant te Londen doen
overkomen, om met hem, Hughes en
an dere persoonlijkheden te confereeren
Volgens een telegram uit Parijs, is
informeel aan Poincaré medegedeeld,
dat de Vereenigde Staten bereid zijn,
ee i plan voor de regeling van het
vraagstuk der schadeloosstelling in
d^rweging te nemen.
Ook vormt de kwestie van de deel
neming van Amerika aan de Euro
peesche aangelegenheden het onder
werp van bespreking in de Ameri
kaansche pers. Het besluit van Har
ding om een middel te vinden ten
einde het probleem der schadeloos
stelling te regelen, wordt algemeen
goedgekeurd. De republikeinsche bla
den zien daarin de logische ontwik
keling der republikeinsche politiek,
terwijl de democratische bladen er op
wijzen, dat de nieuwe phase de poli
tiek van Wilson rechtvaardigt.
zei de olie Fritz wie in de hoiser wo
nen moesten en zoo kreeg op de Zjen-
darmenmarkt een schjneider een hois
met beelden versieret en de slager er-
naost der kriegt een hois zonder beel
den. Daar jiong er naar de olie Fritz
en zegt: Majestat, den schjneider heeft
'se beelden jejeben maar iek habe kee-
ne beelden bekommen en de alleenige
oorzaak davon is, dass die Baujelder
onderjeslagen sind.
De olie Fritz liet dadelijk een on
derzoeking instellen en toen kwam
hervor, dat de slager die unwahrteit
hat jesagt, wat anbetrifft die Baujel
der, en de olie Fritz zegt: Beelnen
kan de slager niet kriejen maar 99
schjaafskoppe en als hij dan uit het
raus ziet, dan kann hij de hoenderd-
ste sind En richtig, er sind jetzt
nog 99 schjaafskoppe aan det hois te
zien
Tegen December werd Heinrich bij
zonder stil. Hij was niet meer tot het
verhalen van sprookjes te bewegen en
ook van den ouden Fritz vertelde hij
niet meer. Van Sinterklaas wilde hij
niets weten al vleide de kleine
donkeroogige Rebekka hem ook met
haar liefste naampjes de „zoete, lieve
Heinrich" was niet te bewegen wat
van Sinterklaas te vertellen. „Det is
jer jeen feest, schjande is het, om de
kinderen met de zwarte Piet angst te
maken, want er is jeen zwarte Piet
en als een paard over de daken heen
loopt, valt het naar beneje
De kinderen namen het op goed ge
loof aan als Heinrich het toch zei.
En zij waren nog te onbedorven om
ook eens een kritisch onderzoek naar
de mogelijkheden der handelingen van
de sprookjesfiguren uit Heinrich's ver
halen te doen.
Toen, opeens op een avond zei hij
„Weihnachten, dat is een feest."
De kinderen waren al haastig uit
bed gekomen, maar hij gebood ze weer
in bed te gaan. ,,'t Is te kalt vana
vond om op te staan ik kom bij
jelui."
En op den rand van 't bed zittend,
begon hij de twee kleuters te vertel
len van het Duitsche Kerstfeest.
„De baum, de Tannenbaum, dat is
de hoofdzaak. Die worden uit de waJ-
der jeholt en die staan zoo op de stra
ten, dat de menschj denkt hij staat in
dem wald. En dan kocht main vater
de baum en die werd opjesteld op de
tafel in de joete stoebe, dat is wat
hier jenaut wird die mosie kammer.
En dan werd de baum opgepoetst mit
De eerst een week geleden gekozen
staatspresident Narutowicz is het
slachtoffer geworden van een moord
aanslag. Bij de opening van de
schilderijen-tentoonstelling Zacheta in
het Paleis der Beeldende Kunsten,
werden drie schoten op hem gelost,
die hem doodelijk verwondden, zoodat
hij eenige minuten later stierf. De dader
is een omstreeks 50-jarige kunstschil
der, Eligioes Niewiadomski genaamd,
die als ambtenaar in het ministerie van
Eeredienst is werkzaam geweest.
Burgelijke Stand.
Geboren: Anthonia, d. v. G. Meer-
veld en K. v. Zijst Petrus Richardus
z.v. G. van Logtestijn en C. A. Hilhorst
Hans, z.v. E. H. B. Kraal en G. M.
Wegerif Johanna Maria, d. v. G.
Hilhorst en M. H. Wijnands Johanna,
d. v. T. v. Dijk en W. de Zoete
Adriana, d. v. M. A. Kerkhof en A.
Burgwal Grietje d. v. P. Kramer en
M. P. v. Kleef Jacob, z. v. G. Jansen
en E. v. d. Veen.
Getrouwd: Ch. F. R. Schirmer
en G. de Groot H. A. Burmeister
en F. de Groot.
Overleden: Anna Magdelena Eli-
beth Schmit, oud 83 jaren.
Publicatie.
HONDENBELASTING.
Burgemeester en Wethouders der
Gemeente Soest, herinneren belang
hebbenden er aan
le. Dat in de maand Januari 1923
ten kantore van den Gemeente-Ontvan
ger, alwaar de noodige biljetten koste
loos verkrijgbaar zijn, aangifte en be
taling moet geschieden van verschul
digde belasting op de honden voor
het jaar 1923.
2e. Dat na Januari tegen alle na-
latigen, zoowel wegens onjuiste aan
gifte als wegens geheel verzuim der
aangifte proces-verbaal zal worden op
gemaakt, wegens ontduiking der be
lasting.
Soest, 19 Dec. 1922
Burgem. en Weth. voornoemd.
De Burgemeester, De Secretaris,
DE BEAUFORT. J. BATENBURG.
BURGERLIJKE STAND.
De Ambtenaar van den Burgerlijken
Stand brengt ter openbare kennis, dat
hij op Maandag 25 December a. s.
(le Kerstdag) des middags van 12--1
uur zitting zal houden voor aangiften
en werkzaamheden betreffende den
Burgelijken Stand, waarmede niet tot
de eerstvolgende werkdag kan worden
gewacht.
Soest, 19 Dec. 1922.
De Ambtenaar voornoemd,
GROOT.
appel en noten en zilveren en gouden
ballen en chocolade en suikerfiguren
en er onder, op het witte tafellaken
daar worden de presenten jelegt, voor
alle kinder wat, en voor elkeen een
boente Teller dat is een bord met no
ten, appelen, peperkoek en marsepain
van de kleinste tot de jrootste kriegt
zijn boente Teller. Maar de kiender
mogen niets zien bis de Heilige Abend
op de 24e. Da zijn de ouders en de
tantes en ooms in de joete stoebe,
maar die kiender staan buiten de deur
tot er jebellt wordt en dan zien ze
mit eenemale da steht de baum, en
voller, voller kerze dran die zijn an-
jestochen en schtralen."
Heinrich was opgestaan en al ver
tellende naar zijn coupeurs-tafel ge
gaan, een klein, klein kerstboompje
van gemaakt groen met een paar sui
kerlikeur-ringetjes er aan en vijf dunne
gekleurde kaarsjes had hij daar ver
borgen. En scherp luisterend of ook
de trappen waarschuwend kraakten,
kwam hij terug met het brandende
miniatuurkerstboompje bij de twee
kinderen.
Die, met hun kinderfantasie, zagen
niet de kleinheid van 't boompje en
niet de geringheid van de karige lek
kernij. Het branddehet brandde
werkelijk met de vijf kleine kaarsjes,
en Heinrich zelf, die schuin op de bed
rand zittend, 't boompje op zijn knie
gesteld had, zat ook naar de lichtjes
te kijken en ook zijn mooie blauwe
oogen glinsterden, jnaar het kwam
door den weerschijn van de kaars
vlammetjes in betraande oogen.
„Ja in de Heimatda schtehn
noen alle jrosse baume en de vater
en de moeter en die kinder schtehn
da noen vor en singen
Stille Nacht, Heilige Nacht,
Alles schlaft, einsam wacht.
Nur das stille hochheilige Paar,
Holder Knabe im lockigem Haar.
Christ der Retter ist da,
Christ der Retter ist da;
Zacht zingend, angstig om gehoord
te worden, door anderen dan de twee
kinderen, zat hij daar, de „Mof" met
het brandende kerstboompje op zijne
knieën.
De twee kinderen zagen hem nu
weenen en zijn hand, die 't boompje
vasthield, trilde.
Sinterklaas wat is Sinterklaas.
Weihnachten, Kerstmies dat is een
Festnu als jelui nu meezingt, be-
kamt jullie waswas feines, iek
Julianaplein.
BEKENDMAKINO.
Burgemeester en Wethouders van
Soest brengen ter openbare kennis,
dat er een schrijven is ingekomen van
de inspectie der directe belastingen, in
voerrechten en accijnsen te Utrecht,
4e Afdeeling, waarin hun wordt mede
gedeeld, dat met ingang van I Janu
ari 1923 deze Gemeente zal worden
ingedeeld onder de inspectie Baarn,
gevestigd te Baarn, Hoofdstraat 3
Soest, 21 December 1922.
Burgem. en Weth. voornoemd,
De Burgemeester, De Secretaris,
DE BEAUFORT. J. BATENBURO
Plaatselijk Nieuws.
Onze plaatsgenoot de Heer L. Wes-
sel, Hoenderpark „Aukje", behaalde
op de Tentoonstelling te Utrecht voor
zijn inzending hoenders, twee prijzen.
Zondagavond omstreeks 5 uur brak
alhier door onbekende oorzaak brand
uit in het perceel aan de Molenstraat
staande naast den molen. Het vuur
greep zoo snel om zich heen, dat aan
blusschen niet te denken viel en het
tamelijk groote perceel in korten tijd
tegen den grond lag. De uitgerukte
brandspuit kon niet anders doen dan
met een paar stralen op de water1 ei-
ding het belendende perceel beveiligen,
dat wonder boven wonder behouden
is gebleven, niet alleen omdat het er
als 't ware tegen aan stond, maar ook
omdat zich daarbij een opslagplaats
van brandstoffen bevindt. Meer gevaar
liep het op eenige meters afstand ge
legen en alleen staande woonhuis met
rieten dak, doordat de vonkenregen
het dak in gevaar bracht. Gelukkig is
de brand tot bovengenoemd perceel
beperkt gebleven. Ware de wind an
dersom geweest, dan had de molen
ontegenzeggelijk een prooi van het
vuur geworden. Dit stuk van oud Soest
mocht echter nog blijven bestaan.
Naar wij vernemen, dekt verzekering
de schade.
KORFBAL CLUBNIEUWS
„HELPT ELKANDER".
Voor Zaterdag 16 Dec. stond op het
programma de wedstrijd Amersfoort 11
H. E.-combinatie. Velen werden aan
gevraagd, velen waren verhinderd.
Afgesproken was, vertrekken om kwart
over één vanaf de molen te Soest. Om
kwart over één, stond voor de molen
sing vormaar zachte, damit kee-
ner es hoort."
En de twee kinderen, half verheugd
en half angstig, door het vreemde, too-
verachtige van dat brandende kerst
boompje in de groote. holle, halfdui
stere slaapkamer begonnen met trillen
de stemmetjes mee te zingen.
Stille Nacht, Heilige Nacht,
Alles schlaft, einsam wacht
De trappen kraakten, kraakten
maar ditmaal hoorde Heinrich, hoe an
ders ook scherp op dat verdacht ge
luid nietsHij was opgestaan, vol
weemoed en bezieling, en links het
brandende boompje in de handen met
de rechterhand de maat slaand zong
bij nu, luid-uit, in koor met de twee
kinderen, die nu méér durfden doen,
met hun heldere, hooge stemmetjes:
Nur das stille hochheilige Paar,
Helder Knabe im lockigem Haar,
Christ der Retter is dè
Christ der Retter is da
De kinderen opeens gillend, verbor
gen subiet de donkere hoofdjes onder
de dekens. In de deuropening stond
de patroon en zijn vrouw en waren
stille deelgenooten van dit zonderlin
ge Kerstfeest.
Heinrich beefde, verwachtte minstens
ontslag op staanden voet. Maar de
ouders die gehoord hadden hoe die 2
rakkers meegezongen hadden, en nog
wel in 't Duitsch, waren in 't geheel
niet boos.
Voor den vorm, maar zonder boos
heid in den toon, zei de patroon: „Zoo,
Heinrich, is dat haastwerk afmaken!"
Doch de moeder voegde er dadelijk
verzachtend aan toe: „Hij leert ze geen
kwaad, neen Winterfeldt, je hoeft niet
zoo op je beenen te beven, laat zij 't
nog eens zingen, maar Duitsch."
En nu, hij gerustgesteld en geluk
kig, hield zijn brandend boompje om
hoog, en de twee kinderen waren al
weer van onder de dekens te voor
schijn gedoken en jolig, gelukkig, zon
gen ze mee met hun grooten vriend:
Stille Nacht, Heilige Nacht,
Alles schlaft, einsam wacht