Een Kerstvertelling. Van den Berg S Co. Koester Courant voor Soest en Omgeving Nieuws- en Advertentieblad. Ferschijnt eiken Zaterdag. Maccaronischalen, Peiréeschalen, Lage Marmite's en Melkkannen La Porte Co. Uitgever G. v. d. BQVENKAMP Soestdijk INCASSO'S No. 52 Adres voor Administratie en Redactie Van Weedestraat 7, Soest Advertentiën worden ingewacht tot Vrijdags voormiddags 9 uur bij den Uitgever Ingezonden stukken tot Dinsdagavond 9 uur Tiende Jaargang Oplaag 17SO Zaterdag 23 Pee. 1322 DE SOESTER ADVERTENTIËN Van 1—5 regels 75 ct. Elke regel meer 15 ct. Qroote letters naar plaatsruimte. Bij abonnement groote korting. Abonnementsprijs 50 cent per kwartaal. F. C. Kuyperstraat 3 en 5 - Soestdijk Wij ontvingen prachtige vuurvaste Rutme sorteering Engelsche Koffiekannen, Ontbijt-, Thee- en Tafelserviezen I oegang vrij zonder verplichting tot koppen. Aanbevelend S. A. OLIJVE. Binnenland. OVERZICHT. Het Internationale Vredescongres in den Haag gehouden en uitgeschreven door het Internationaal Vakverbond heeft een [rustig en waardig verloop gehad, behalve wanneer de Bolsjewis ten afgevaardigden aan het woord wa ren. Onder de resoluties, die aange nomen zijn is wel de voornaamste om bij het uitbreken van een oorlog alge meen te staken. De geest van het congres komt het helderst voor den dag in de sluitingsrede van Thomas, den voorzitter. Hij zegt allen dank, die aan het sla gen van dit congres hebben deelge nomen. Wil dit congres niet nutteloos geweest zijn, dan moet iedereen naar huis terugkeeren als vredes-missiona- ris. Volgt niet den raad op, vervolgt spr. U gegeven door iemand, die u aanspoorde de soldaten en matrozen aan te zetten, een commissie van ac tie te stichten. Wij hebben niet het recht deze menschen aan te zetten tot daden, die hen in moeilijkheden kun nen brengen. Laten wij ons liever in spannen, opdat de legers en vloten overbodig worden. Dank brengt spr. aan den burgelij ken en religieuze vereenigingen, die al begrijpen zij niet in alle opzichten de mentaliteit van de arbeider, toch zoo krachtig steunen in den strijd [om den vrede. Spr. eindigt met het uitspreken van de hoop, dat het nimmer noodig zal zijn, de algemeene staking te procla- meeren. Als dat zou moeten geschie den, zou ons werk vergeefsch zijn ge weest, want de bedoeling van dit con gres is geweest, een zoodanige in vloed op de openbare meening uit te oefenen, dat de regeeringen het nim mer meer zullen wagen, een oorlog te ontketenen. Spr. wenschte allen afgèvaardigden een aangenaam Kerstfeest en hoopte dat het weldra moge zijn „Vrede op aarde, in alle menschen een welbeha gen." Het congres verheft zich en zingt de Internationale. Den 19 Dec. werd de burgemeester van Rotterdam, mr. Zimmerman, door den Bondspresident van lOostenrijk, Halnisch plechtig ontvangen. Mr. Zimmerman hield bij deze ge legenheid een rede, waarin hij zeide, dat hij zijn taak als ,een zeer moeilij ke en verantwoordelijke, maar tevens als een zeer mooie beschouwt. Hij achtte zich gelukkig als vertegenwoor- van den Volkenbond zijn medewer king te kunnen verleenen aan een ac tie, die het geheel voor een van zijn leden op zich heeft genomen. Voorts betoogde mr. Zimmerman, dat hij en de Oostenrijksche regeering hetzelfde doel voor oogen hebben, na melijk om na oneindig zwaar lijden, het land weder op de been te helpen en zijn financiewezen te herstellen, ten einde aan de staatshouding een vas ten vorm te verschaffen. In zijn antwoord drukte de bonds president zijn vreugde er over uit, dat de keus van de leiders van den Vol kenbond op mr. Zimmerman is ge vallen. De saneering van Oostenrijk is een bestuursvraagstuk en daarom juist achtte de bondspresident het zoo ge lukkig, dat een in de bestuurstaak zoo buitengewoon bedreven man tot com missaris-generaal werd benoemd. Ten slotte verklaarde Hainisch, dat de Oos tenrijksche regeering niets onbeproefd zal laten, orde te scheppen. Op 20 T)ec. zal de z.g. buitenge wone kabinetsraad voor de eerste maal bijeenkomen. DE „IKIOF" Een verhaal voor jong en oud door BERNARD CANTER. Nederland was in die dagen nog het „steinreiche Holland". En hij, Heinrich Winterfeldt, was er zoo haastig mee geweest om naar dat rijke land te ko men, dat hij zijn vak niet geheel uit geleerd had. Kleermaker was hij en coupeur maar als coupeur geen le kracht. Zoo kreeg hij dan na lang in het rijke land getobd te hebben, ein delijk een plaatsje als tweede coupeur in een drukke confectie- en maatzaak. Tegen het winterseizoen en ook in het winterseizoen was het groote koop manshuis geheel voor de „affaire" in beslag genomen. Het 17eeeuwsch sa lon, met het geschilderde plafond, dat meer waard was dan 't geheele huis, en het goudleder behangsel, waar in 't stille seizoen de groote Erard vleu gel stond en de hooge renaissance kast en de bonheur du jour met het antieke zilver pralerig achter de met facet-randen geslepen ruiten' stond nu vol met hard geel gelakte lange klee derstandaards en een groote schraag- tafel en twee toonbanken. De kinde ren mochten daar nooit komen, de af faire drong hen weg, naar boven, naar de donkere achterkamers met de lage zolderingen en dikke gele balken. Op de groote zolders was de kleer makerswerkplaats ingericht, en daar zaten kruisbeens op de tafels wel 25 grootwerkers, vestenmakers, broeken makers en pompiers. Er heerschte een benauwende lucht van de brandende of smeulende houtskool in de persij zers en ook daar mochten de kinderen niet komen, want dan hielden ze de werklieden van den arbeid af. En ook kinderen leeren daar niet veel goeds. Zelfs de slaapkamer van de kinde ren was voor de affaire gedeeltelijk in beslag genomen. Daar werkte Heinrich Winterfeldt, de tweede coupeur, en voor de twee groote ramen stond zijn knip-tafel, en den heelen dag knierste de schaar door het dikke duffel voor de winterjassen en geen ander gezel- schap had Heinrich dan de drie kop- looze busten van papier-maché op ge draaide drievoeten. Hij was de eenige Duitscher in de zaak en werd nooit anders dan de „Mof" genoemd. Een slank, mager man De minister herhaalde zijn inede- deeling uit de Memorie van Toelich ting, dat met deze consolidatie het tijdperk der groote staatsleeningen zou kunnen afgesloten worden. Fa. J. EBBENHORST en Zn. RAADHUISSTRAAT 31 Zondags gesloten Door de Tweede Kamer werd na een korte beraadslaging zonder hoofde lijke stemming goedgekeurd het door minister de Geer verdedigde ontwerp tot het aangaan van een geldleening, groot f 350 millioen, aan te gaan voor den termijn van vijftig jaar ên onder nader door den minister vast te stel len voorwaarden. De minister maakt bezwaar mede- deeling omtrent rentevoet, uitgifte-koers e.d. te doen. Het ligt niet in het voor nemen in Januari a.s. reeds de heele leening aan de marki te brengen. was hij, met een kaal, knokerig ziek- bleek gelaat met eerlijke, blauwe kin- deroogen. Hij wist wel, dat het andere perso neel hem niet goed lijden kon hij was immers de vreemdeling, de in dringer, die de arbeiders uit het land, het brood voor de neus wegnam dat wist hij heel goed. Zeker, hij zou ook wel naar de Heimat teruggaan, „de Mof", maar nu dulde hij nog alles want hij wilde niet op een schoen en een slof terug, maar met een flinke spaarduit. Hij had weggewild en nu zou hij ook toonen, dat hij een kerel was en wist wat doorzetten beteekende. Maar verlaten en eenzaam voelde hij zich wel en hij had na een paar ver- geefsche pogingen, er van afgezien met de Hollandsche vakgenooten om te gaan. Die zijn mij te „unjebildet", zei hij. De kinderen echter waren zijn vrien den geworden en vooral Rebekka en Mozes hadden met de instinctieve ga ve van kinderen, die weten wie goed voor hen is, spoedig dikke vriendschap met Heinrich gesloten. En 's avonds als zij naar bed gingen, dan was het toch zoo gezellig bij Heinrich. Boven de kniptafel hing een petroleumlamp met een groote, blikken reflector en zoo stonden de tafel en de handen van Heinrich in een gouden wasem, maar zijn gelaat, boven den laag hangenden reflector, was met schaduw beslagen. Als de kinderen naar bed waren ge bracht en de juf was naar beneden, dan kwamen Rebekka in haar ponne tje en Mozes in zijn paars hansopje stilletjes uit bed en Heinrich luisterde aan de deur of niemand de trap op kwam, die hem zou kunnen betrappen. De ouden eiken trappen, hoe stevig ook in het weldoortimmerde pand, kraakten en waarschuwden hem zoo, als hij oplette, voldoende. En dan haalde Heinrich uit een knoopendoos lekkernijenstukjes goedkoope, zanderige chocolade of een zakje koekkruimels of hij liet het „werk" van zijn horloge zien, zijn zilveren savonet, dat hij van zijn groot vader geërfd had, en waarop een groef was van een bajonetpunt, die er op was afgestuit, toen grootvader uitge trokken was om voor 't „Vaderland" te vechten. En dan vertelde Heinrich. In dat trouwe kinderhart van den bleeken, Duitsche snijder lag heel het innige warme gemoed van den Michel be sloten. Sprookjes kende hij en verha- Buitenland. OVERZICHT. Wat de conferentie te Parijs tus schen Bonar Law, Poincaré, Musso- line en Theunis den 2den Jan. a.s. zal uitwerken, is nog niet te voorzien. Bonar Law hield in het Lagerhuis eene ten opzichte van Frankrijk zeer sympathieke rede. „Frankrijk," zoo zei hij, dat in den oorlog het meeste geleden had, moest geholpen worden en had rechmatige aanspraak op schadevergoeding. Enge land zou bereid zijn een gedeelte der van Frankrijk te vorderen schuld te annuleeren, wanneer ook andere lan den bereid waren, de onderlinge oor logsschulden op logale wijze te regelen Engeland kon echter de schade, die Duitschland had aangericht niet betalen. Poincaré hield in de Kamer eene rede, waarin hij de goede verstand houding met de overige Geallieerden uiteenzette, doch tevens zijne meening uitsprak, dat Frankrijk middelen moest aanwenden, om van Duitschland be taling of volkomen zekere garanties te verkrijgen. De Italiaansche regeering is van oordeel volgens Mussoline dat het In hooge mate onrechtvaardig zou zijn, Italië, Frankrijk en België en an dere landen op te offeren om Duitsch land le kunnen herstellen. Daarom moet naar onze meening de kwestie der intergeallieerde schulden tegelijker tijd met de kwestie van de schade vergoeding worden besproken. Het standpunt van de Italiaansche regeering in deze kwestie is als volgt 1. Men moet trachten, iedere ge deeKelijke of tijdelijke oplossing van de kwestie te vermijden. 2. Het is voor de Italiaansche re geering absoluut onmogelijk om af stand te doen van het aandeel der schadevergoeding, waarop Italië recht heeft, tenzij tegelijk een vermindering volgt vari de schulden, die de gealli eerde landen aan Engeland hebben, om daardoor de landen, die recht hebben op de schadevergoeding, in staat te stellen, af te zien van een ge lijk deel van hun vordering op Duitsch land. Woning-Bureau F. BREURE en J. H. THOLE MAKELAARS Veenhuizerweg 9 - Soestdijk Kostelooze inschrijving van Villa's, Landhuizen, Bouwterreinen enz. De traditioneele Britsche politiek van het evenwicht en van gematigdheid in Europeesche aangelegenheden, de openbare meening in Engeland en de Balfour-nota worden door de regee ring en het volk van Italië beschouwd als een stap in de gewenschte richting len van gevechten, en de geschiedenis van Tijl Uilenspiegel, maar dan ook de roemruchte daden van Frederik de Groote „der alte Fritz". Stil zaten de kinderen bij hem op de tafel en luisterden naar dat hun al lief geworden Hollandsch koeterwaals, en als 't later werd gingen zij naar hun bedjes, en hij, tusschen het sner pen van de schaar door, vertelde dan voort, tot de kinderen insliepen en dan nog sprak hij voort. Maar soms ook hield hij op en vertelde niet ver der „nein nou moet oe schjlapen, was soll oe papa zékken als die Ar- beit nischt fertig jewerven ist Vaak opeens, op 't spannentste oo- genblik van een sprookje, dan kraak ten beneden de trappen, en de kinde ren snelden in bed en hielden zich slapend en Heinrich knipte, knipte tot het gevaar voorbij was. Door hem leerden de twee kinde ren Duitschland kennen, zijn Heimat. Dat was voor hen een sprookjesland geworden met dichte bosschen vol ka bouters, kasteelen waar prinsessen woonden, die trouwen gingen met var kenshoeders, feeën in blauwe gewa den, die bij bronnen zaten, tooverkol- len en verborgen donkere huisjes, diep in 't woud. En daartusschen door ging de zonnige figuur van de oude Fritz, die altijd vol grappen zat en die ze wel het liefst van allen hadden, om dat Heinrich, als hij over de „olie Fritz" aan 't vertellen raakte, zelf zoo harte lijk meelachte. „De Prinzessin Elisabeth van Preus- zen had zich mal stof uit Frankrijk voor een kleed komen lassen. Nun was die einfoer jedoch streng verboten en een kommies aan de jrens, jieng hier en legde beschjlag drauf. Da liet die prinzessin den kommies roepen en zegjen, zij wil zelf de straf bezahlen. Als de man komt, nimmt sie hem de stof af en als hij bezahlung fragt, jibt ze hem een oorvijgen links en rechts dat es so schjalte und laat hem door die lakaien de deur aus werfen. Da ging de kommis naar de olie Fritz und sagt: Majestat, da hef iek main pficht jetan en bekomme oorvijje toe en ver telt wat jebeurd is. Da lacht de olie Fritz en zegt: De schjade van de belasting draag ik de prinses behoudt haar kleed en de oorvijje derjenige, die ze bekommen heeft." De olie Fritz liet te Berlijn hoisen bouwen om de stad te versjeeneeren en de arbeiter werk te jeven. En dan BANKIERS BIJKANTOOR SOEST Van weedestraat 5 Tel. 54 Effecten Coupons Vreemd Geld Deposito's Credieten Safe deposit REKENINQ-COURANT met rentevergoeding Om die reden is de hoop op een goede oplossing gerechtvaardigd. 3. De regeling van de Duitsche betalingen kan het best geschieden door middel van het verleenen van een moratorium, alsmede door be vordering van het tot stand komen eener internationale leening aan Duitsch land. Over de middelen en de waar borgen voor deze leening dient op een volgende conferentie te worden beslist. De reis van Clemenceau naar Ame rika en zijne aldaar gehouden rede voeringen schijnen niet zonder uit werking te zijn gebleven. Zijne be wering, dat Amerika door deel te nemen aan den oorlog en zich terug te trekken na den oorlog en Europa aa.i zijn lot over te laten, slechts half werk heeft verricht, heeft indruk ge maakt. President Harding heeft de Amerikaansche gezant te Londen doen overkomen, om met hem, Hughes en an dere persoonlijkheden te confereeren Volgens een telegram uit Parijs, is informeel aan Poincaré medegedeeld, dat de Vereenigde Staten bereid zijn, ee i plan voor de regeling van het vraagstuk der schadeloosstelling in d^rweging te nemen. Ook vormt de kwestie van de deel neming van Amerika aan de Euro peesche aangelegenheden het onder werp van bespreking in de Ameri kaansche pers. Het besluit van Har ding om een middel te vinden ten einde het probleem der schadeloos stelling te regelen, wordt algemeen goedgekeurd. De republikeinsche bla den zien daarin de logische ontwik keling der republikeinsche politiek, terwijl de democratische bladen er op wijzen, dat de nieuwe phase de poli tiek van Wilson rechtvaardigt. zei de olie Fritz wie in de hoiser wo nen moesten en zoo kreeg op de Zjen- darmenmarkt een schjneider een hois met beelden versieret en de slager er- naost der kriegt een hois zonder beel den. Daar jiong er naar de olie Fritz en zegt: Majestat, den schjneider heeft 'se beelden jejeben maar iek habe kee- ne beelden bekommen en de alleenige oorzaak davon is, dass die Baujelder onderjeslagen sind. De olie Fritz liet dadelijk een on derzoeking instellen en toen kwam hervor, dat de slager die unwahrteit hat jesagt, wat anbetrifft die Baujel der, en de olie Fritz zegt: Beelnen kan de slager niet kriejen maar 99 schjaafskoppe en als hij dan uit het raus ziet, dan kann hij de hoenderd- ste sind En richtig, er sind jetzt nog 99 schjaafskoppe aan det hois te zien Tegen December werd Heinrich bij zonder stil. Hij was niet meer tot het verhalen van sprookjes te bewegen en ook van den ouden Fritz vertelde hij niet meer. Van Sinterklaas wilde hij niets weten al vleide de kleine donkeroogige Rebekka hem ook met haar liefste naampjes de „zoete, lieve Heinrich" was niet te bewegen wat van Sinterklaas te vertellen. „Det is jer jeen feest, schjande is het, om de kinderen met de zwarte Piet angst te maken, want er is jeen zwarte Piet en als een paard over de daken heen loopt, valt het naar beneje De kinderen namen het op goed ge loof aan als Heinrich het toch zei. En zij waren nog te onbedorven om ook eens een kritisch onderzoek naar de mogelijkheden der handelingen van de sprookjesfiguren uit Heinrich's ver halen te doen. Toen, opeens op een avond zei hij „Weihnachten, dat is een feest." De kinderen waren al haastig uit bed gekomen, maar hij gebood ze weer in bed te gaan. ,,'t Is te kalt vana vond om op te staan ik kom bij jelui." En op den rand van 't bed zittend, begon hij de twee kleuters te vertel len van het Duitsche Kerstfeest. „De baum, de Tannenbaum, dat is de hoofdzaak. Die worden uit de waJ- der jeholt en die staan zoo op de stra ten, dat de menschj denkt hij staat in dem wald. En dan kocht main vater de baum en die werd opjesteld op de tafel in de joete stoebe, dat is wat hier jenaut wird die mosie kammer. En dan werd de baum opgepoetst mit De eerst een week geleden gekozen staatspresident Narutowicz is het slachtoffer geworden van een moord aanslag. Bij de opening van de schilderijen-tentoonstelling Zacheta in het Paleis der Beeldende Kunsten, werden drie schoten op hem gelost, die hem doodelijk verwondden, zoodat hij eenige minuten later stierf. De dader is een omstreeks 50-jarige kunstschil der, Eligioes Niewiadomski genaamd, die als ambtenaar in het ministerie van Eeredienst is werkzaam geweest. Burgelijke Stand. Geboren: Anthonia, d. v. G. Meer- veld en K. v. Zijst Petrus Richardus z.v. G. van Logtestijn en C. A. Hilhorst Hans, z.v. E. H. B. Kraal en G. M. Wegerif Johanna Maria, d. v. G. Hilhorst en M. H. Wijnands Johanna, d. v. T. v. Dijk en W. de Zoete Adriana, d. v. M. A. Kerkhof en A. Burgwal Grietje d. v. P. Kramer en M. P. v. Kleef Jacob, z. v. G. Jansen en E. v. d. Veen. Getrouwd: Ch. F. R. Schirmer en G. de Groot H. A. Burmeister en F. de Groot. Overleden: Anna Magdelena Eli- beth Schmit, oud 83 jaren. Publicatie. HONDENBELASTING. Burgemeester en Wethouders der Gemeente Soest, herinneren belang hebbenden er aan le. Dat in de maand Januari 1923 ten kantore van den Gemeente-Ontvan ger, alwaar de noodige biljetten koste loos verkrijgbaar zijn, aangifte en be taling moet geschieden van verschul digde belasting op de honden voor het jaar 1923. 2e. Dat na Januari tegen alle na- latigen, zoowel wegens onjuiste aan gifte als wegens geheel verzuim der aangifte proces-verbaal zal worden op gemaakt, wegens ontduiking der be lasting. Soest, 19 Dec. 1922 Burgem. en Weth. voornoemd. De Burgemeester, De Secretaris, DE BEAUFORT. J. BATENBURG. BURGERLIJKE STAND. De Ambtenaar van den Burgerlijken Stand brengt ter openbare kennis, dat hij op Maandag 25 December a. s. (le Kerstdag) des middags van 12--1 uur zitting zal houden voor aangiften en werkzaamheden betreffende den Burgelijken Stand, waarmede niet tot de eerstvolgende werkdag kan worden gewacht. Soest, 19 Dec. 1922. De Ambtenaar voornoemd, GROOT. appel en noten en zilveren en gouden ballen en chocolade en suikerfiguren en er onder, op het witte tafellaken daar worden de presenten jelegt, voor alle kinder wat, en voor elkeen een boente Teller dat is een bord met no ten, appelen, peperkoek en marsepain van de kleinste tot de jrootste kriegt zijn boente Teller. Maar de kiender mogen niets zien bis de Heilige Abend op de 24e. Da zijn de ouders en de tantes en ooms in de joete stoebe, maar die kiender staan buiten de deur tot er jebellt wordt en dan zien ze mit eenemale da steht de baum, en voller, voller kerze dran die zijn an- jestochen en schtralen." Heinrich was opgestaan en al ver tellende naar zijn coupeurs-tafel ge gaan, een klein, klein kerstboompje van gemaakt groen met een paar sui kerlikeur-ringetjes er aan en vijf dunne gekleurde kaarsjes had hij daar ver borgen. En scherp luisterend of ook de trappen waarschuwend kraakten, kwam hij terug met het brandende miniatuurkerstboompje bij de twee kinderen. Die, met hun kinderfantasie, zagen niet de kleinheid van 't boompje en niet de geringheid van de karige lek kernij. Het branddehet brandde werkelijk met de vijf kleine kaarsjes, en Heinrich zelf, die schuin op de bed rand zittend, 't boompje op zijn knie gesteld had, zat ook naar de lichtjes te kijken en ook zijn mooie blauwe oogen glinsterden, jnaar het kwam door den weerschijn van de kaars vlammetjes in betraande oogen. „Ja in de Heimatda schtehn noen alle jrosse baume en de vater en de moeter en die kinder schtehn da noen vor en singen Stille Nacht, Heilige Nacht, Alles schlaft, einsam wacht. Nur das stille hochheilige Paar, Holder Knabe im lockigem Haar. Christ der Retter ist da, Christ der Retter ist da; Zacht zingend, angstig om gehoord te worden, door anderen dan de twee kinderen, zat hij daar, de „Mof" met het brandende kerstboompje op zijne knieën. De twee kinderen zagen hem nu weenen en zijn hand, die 't boompje vasthield, trilde. Sinterklaas wat is Sinterklaas. Weihnachten, Kerstmies dat is een Festnu als jelui nu meezingt, be- kamt jullie waswas feines, iek Julianaplein. BEKENDMAKINO. Burgemeester en Wethouders van Soest brengen ter openbare kennis, dat er een schrijven is ingekomen van de inspectie der directe belastingen, in voerrechten en accijnsen te Utrecht, 4e Afdeeling, waarin hun wordt mede gedeeld, dat met ingang van I Janu ari 1923 deze Gemeente zal worden ingedeeld onder de inspectie Baarn, gevestigd te Baarn, Hoofdstraat 3 Soest, 21 December 1922. Burgem. en Weth. voornoemd, De Burgemeester, De Secretaris, DE BEAUFORT. J. BATENBURO Plaatselijk Nieuws. Onze plaatsgenoot de Heer L. Wes- sel, Hoenderpark „Aukje", behaalde op de Tentoonstelling te Utrecht voor zijn inzending hoenders, twee prijzen. Zondagavond omstreeks 5 uur brak alhier door onbekende oorzaak brand uit in het perceel aan de Molenstraat staande naast den molen. Het vuur greep zoo snel om zich heen, dat aan blusschen niet te denken viel en het tamelijk groote perceel in korten tijd tegen den grond lag. De uitgerukte brandspuit kon niet anders doen dan met een paar stralen op de water1 ei- ding het belendende perceel beveiligen, dat wonder boven wonder behouden is gebleven, niet alleen omdat het er als 't ware tegen aan stond, maar ook omdat zich daarbij een opslagplaats van brandstoffen bevindt. Meer gevaar liep het op eenige meters afstand ge legen en alleen staande woonhuis met rieten dak, doordat de vonkenregen het dak in gevaar bracht. Gelukkig is de brand tot bovengenoemd perceel beperkt gebleven. Ware de wind an dersom geweest, dan had de molen ontegenzeggelijk een prooi van het vuur geworden. Dit stuk van oud Soest mocht echter nog blijven bestaan. Naar wij vernemen, dekt verzekering de schade. KORFBAL CLUBNIEUWS „HELPT ELKANDER". Voor Zaterdag 16 Dec. stond op het programma de wedstrijd Amersfoort 11 H. E.-combinatie. Velen werden aan gevraagd, velen waren verhinderd. Afgesproken was, vertrekken om kwart over één vanaf de molen te Soest. Om kwart over één, stond voor de molen sing vormaar zachte, damit kee- ner es hoort." En de twee kinderen, half verheugd en half angstig, door het vreemde, too- verachtige van dat brandende kerst boompje in de groote. holle, halfdui stere slaapkamer begonnen met trillen de stemmetjes mee te zingen. Stille Nacht, Heilige Nacht, Alles schlaft, einsam wacht De trappen kraakten, kraakten maar ditmaal hoorde Heinrich, hoe an ders ook scherp op dat verdacht ge luid nietsHij was opgestaan, vol weemoed en bezieling, en links het brandende boompje in de handen met de rechterhand de maat slaand zong bij nu, luid-uit, in koor met de twee kinderen, die nu méér durfden doen, met hun heldere, hooge stemmetjes: Nur das stille hochheilige Paar, Helder Knabe im lockigem Haar, Christ der Retter is dè Christ der Retter is da De kinderen opeens gillend, verbor gen subiet de donkere hoofdjes onder de dekens. In de deuropening stond de patroon en zijn vrouw en waren stille deelgenooten van dit zonderlin ge Kerstfeest. Heinrich beefde, verwachtte minstens ontslag op staanden voet. Maar de ouders die gehoord hadden hoe die 2 rakkers meegezongen hadden, en nog wel in 't Duitsch, waren in 't geheel niet boos. Voor den vorm, maar zonder boos heid in den toon, zei de patroon: „Zoo, Heinrich, is dat haastwerk afmaken!" Doch de moeder voegde er dadelijk verzachtend aan toe: „Hij leert ze geen kwaad, neen Winterfeldt, je hoeft niet zoo op je beenen te beven, laat zij 't nog eens zingen, maar Duitsch." En nu, hij gerustgesteld en geluk kig, hield zijn brandend boompje om hoog, en de twee kinderen waren al weer van onder de dekens te voor schijn gedoken en jolig, gelukkig, zon gen ze mee met hun grooten vriend: Stille Nacht, Heilige Nacht, Alles schlaft, einsam wacht

Historische kranten - Archief Eemland

De Soester | 1922 | | pagina 1