LWIJK
1
i
srzend
egoederen
.d. WOORD
jagschePost
E ZOETE Hzn.
VAN DER ES
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD
VERSCHIJNT ELKEN ZATERDAG
'taderkopjas
VENEMA
ARATIËN
A T 7
'ianolessen
MSTERDAM
DESTDIJK,
BAARN,
1STERDAM,
LNOLESSEN
Radio-bode
TROUW,
Feuilleton
CsËlElM (GEWETEN
met mooi,dik haar
I BANKIERS
SOES?
BEHANDELEN ALLE BANK
EN EFFECTENZAKEN
SAFE-DEP0SIT
MIJNHARDT's
GEMEENTERAAD
LUXE
VERHUUR-INRICHTING
Automobiel-Centrale
TELEFOON 2061
No. 38
Zeventiende Jaargang
Zaterdag 21 September 1929
51
lDRES voor
5RES
oninklijke Huis.
gbaar Van Weedestraat 7
LLY VEENENDAAL
tn Weedestraat 40a.
NE DIENSTVERRICHTING,
elijksche Autodienst
ijk—Soest—Amersfoort.
;en tegen zeer billijk tarief,
recte verbinding met
>rn, Deventer en Arnhem.
Aanbevelend.
kN 't NET Zn.
NIEUWSTRAAT 24.
rdappelen, Groenten,
- en Buitenlandsch Fruit
rserveerde en ingemaakte
GROENTEN
IROTHESTR. 41 - Tel. 2140
SOESTOIJK
naar en van
per Expeditie
raat 8 Tel. 2086
's, Ons Boekenhuis, Autnkluls.
traat 3 - Tel. 621
N.Z. Voorburgwal 55
Tal. 43641 - 40941
3LONIEWEG 1t
rbaar VAN WEEDESTRAAT 7
im prekend postpapier bediende
reiken brief de aanhef zoowel als
rteekening ontbrak. Toen de enve-
;esloten was, belde zjj om haar
r.
moet dezen brief voor mg be-
Emilie", beval zij, „maar het is
eljjk, dat je hem persoonlijk aan
Artois overhandigt".
jegrjjp het. mevrouw! Ik moet hem
et aan de privé-woning van den
afgeven".
n, op de club. Je weet wel, waar
touw zich bevindt en wanneer doc-
;ois daar aangetroffen kan worden,
jreekt natuurlijk vanzelf, dat ik
maal op je stilzwijgendheid reken",
meisje duidde slechts door een
aan, hoe overbodig deze laatste
huwing voor haar was en keerde
n, teneinde de kamer te verlaten,
log voor zij den drempel bereikt
heen er een verrassende gedach-
ndering bjj baar gebiedster te beb-
lats gehad.
nog een oogenblik, Emilie!" riep
plotseling uit. „Geef mg voorloo-
1 brief maar terug. Ik zal je wel
jn, wanneer het tjjd is hem te
m".
:a het meisje zich verwgderd had,
le zjj het briefje in heele kleine
s en verbrandde ze tot asch.
k een dwaasheid zou ik daar weer
hebben!" sprak zij zacht in zich
Gsof ik er niet zeker van kan zgn,
bjj mg zal komen, zoodra de tgd
gekomen is. Waarom zou ik hem
voren weer een voordeel verschaf-
jenover mjjl"
;edurende den geheelen dag wacht-
kamenier tevergeefs op het geven
opdracht, die zij maar al te gaarne
gevoerd, omdat bljjkens haar laat-
raringen de vervulling van derge-
pdrachten steeds een flinke fooi
de.
(Wordt vervolgd.)
BUREAU VOOR ADMINISTRATIE VAN WEEDESTRAAT 7 - SOESTDIJK
ADVERTENTIËN WORDEN INGEWACHT TOT UITERLIJK DONDERDAGS
INGEZONDEN STUKKEN TOT DINSDAGAVONDS O UUR AAN HET BUREAU
UITGAVE: EERSTE SOESTER ELECTR. DRUKKERIJ v.h. G. v.d.GOVENKAMP, TEL. 2062, SOESTDIJK
HET AUTEURSRECHT VAN DIT BLAD WORDT UITDRUKKELIJK VOORBEHOUDEN. OVEREENKOMST!!i ARTIKEL 15 VAN DE AUTEURSWET 1812 (STAATSBLAD NUMMER aOB)
ADVERTENTIËN: VAN 1 TOT 5 REGELS 75 CENT. ELKE REGEL MEER 15 CENT
GROOTE LETTERS NAAR PLAATSRUIMTE. BIJ ABONNEM. GROOTE KORTING
ABONNEMENTSPRIJS 50 CENT PER DRIE MAANDEN FRANCO PER POST
REDACTIE-ADRES: Mr. J. H. VAN D00RNE, LANGE BERGSTRAAT 5, TEL. 2048, SOESTDIJK
Bekendmakingen.
Officieel.
Burgemeester en Wethouders van Soest
brengen hierbij ter openbare kennis, dat
op heden is afgekondigd de door den
Kaad dezer gemeente op 24 Juli 1929
vastgestelde en bij Koninklijk Besluit van
20 Augustus 1929, No. 26 goedgekeurde
verordening tot aanvulling van de ver
ordening op de heffing van eene belas
ting op tooneelvertooningen en andere
vermakelijkheden, vastgesteld d.d. 19 Ja
nuari 1923, 3e afd. No. 15-1-3, goed
gekeurd bij Koninklijk Besluit van 23
Mei 1923 No. 67 en dat deze verordening
gedurende drie maanden voor een ieder
ter secretarie ter inzage ligt.
Soest, 17 September 1929.
Burgem. en Wetb. voornoemd,
De Burgemeester, G. Deketh.
De Secretaris, J. Batenburg.
Burgemeester en Wethouders van Soest
doen te weten, dat door den Raad dier
gemeente in zijne vergadering van 24
Juli 1929 is vastgesteld de volgende ver
ordening:
Verordening tot aanvulling van
de verordening op de heffing
van eene belasting op tooneel
vertooningen en andere verma
kelijkheden, vastgesteld d.d. 19
Januari 1923, No. 15-1-3, goed
gekeurd bij koninklijk besluit
van 23 Mei 1923, No. 67.
Artikel 1.
Aan de eerste alinea van artikel 5,
sub 5 der genoemde verordening wordt
toegevoegd de navolgende zinsnede:
„Zijn deze vermakelijkheden vereenigd
op een afgesloten terrein en wordt voor
de toegang tot dit terrein minstens 10
cent berekend per persoon, kan, indien
daarbij geen winstbejag beoogd wordt,
in stede van de belasting, genoemd in
de vorige alinea, worden volstaan met
met de betaling van eene belasting van
50 pCt. van de onzuivere opbrengst van
de aan den ingang van het terrein gehe
ven toegangsgeleden".
Artikel 2.
Deze verordening treedt in werking op
den dag harer goedkeuring.
Zijnde deze verordening goedgekeurd
bij Koninklijk Besluit van 26 Augustus
1929, No. 26.
En is hiervan afkondiging geschied,
waar het behoort, den 17 September
1929.
Burgem. en Weth. voornoemd,
De Burgemeester, G. Deketh.
De Secretaris, J. Batenburg.
Hinderwet.
en Wethouders van Soest
makpn bekend, dat het verzoek van F. FI.
Euwe te Soest om in-op het perceel aan
de Vredehofstraat, kadastraal bekend in
sectie H, no. 4999 een banketbakkerij te
mogen oprichten door hen is toegestaan.
Soest, 10 September 1929.
Burgem. en Weth. voornoemd.
De Burgemeester. G Deketh.
De Secretaris. J TiaFonhnrtr
Ons wordt gezegd, ons licht te
laten schijnenen als het schijnt,
hoeven we dat niemand te ver
tellen. Het licht zal wel van zich
zelf getuigen. MOODY.
Dit is het, wat bovenvermelde kern-
snreuk wil zeggen: Laat TTw daden ynnr
rich zelf snreken en getuigen van TTw ver
trouwen. TTw geloof. TTw trouw. En niet
woorden Kijk, velen van ons wetpn zoo
deksels goed te vertellen, hoe het moet.
We hebben de levenswijsheid maar voor
het opscheppen: we weten zoo goed te
ROMAN VAN
2 REINHOLD ORTMANN
Haar wangen waren smaller, haar
oogen doffer geworden en van dien jeug-
dgien overmoed, die haar tijdens haar ver
blijf of Lindow ondanks alle voorafgegane
pijnlijke gebeurtenissen nog over breede
slooten had doen springen en op hooge
een spoor meer te ontdekken.
„Je ziet er werkelijk eenigszins ver
zwakt uit, lieve Ingeborg." zeide Artois,
nadat verschillende zijner pogingen een
opgewekt, tafelgesprek te beginnen, door
Ingeborgs eenlettergrepige antwoorden
schipbreuk hadden geleden. „Ik geloof,
dat het je aan de noodige beweging en
ontspanning ontbreekt. Zulk een jonge
vrouw moet zich niet altijd tusschen vier
muren opsluiten, zooals jjj dat doet".
„Waar zou ik dan wel ontspanning moe
ten gaan zoeken?" vroeg zij rustig en
zonder eenig verwijt in haar stem. „Ik
kan toch slecht zonder geleide naar con
certen of naar den schouwburg gaan?"
„Natuurlijk niet en het is werkelijk
fataal, dat mjjn veelvuldige verplichtingen
mij zoo zelden tijd overlaten, om je naar
dergelijke gelegenheden te vergezellen.
Maar je bent toch ook gelukkig niet uit
sluitend op mg aangewezen. Je vader en
zijn vrouw zouden het stellig een groot
genoegen vinden, je wat meer in hun ge-
zelschap aan te treffen".
„Ik van mijn kant zou het echter alles
behalve genoeglijk vinden. Aan de een
zaamheid tusschen mgn vier muren geef
ik toch altijd de voorkeur boven het ge
zelschap van mijn stiefmoeder".
„Daar zgn we waarachtig weer op het
chapiter aangeland, waarover met jou toch
geen verstandig woord te praten valt.
Maar ik ben niet van plan je met ver-
.wjjtöü laatig to vallen, mat ik vael mijn
vertellen, hoe de correcte levenshouding
is, we weten zoo goed dat de eenigste
uitweg uit al onze moeilijkheden is: eer
lijk en oprecht en trouw te zgn, met een
onvoorwaardelijk geloof in de macht van
het goed, in de absolute overwinning van
het goede over het kwaad. Maar onze
woorden zullen bitter weinig troost en
opbeuring en aanmoediging en aansporing
zgn voor onze medemenschen die dit al
les noodig hebben, wanneer wjj niet door
onze daden en onze houding in het da-
gelijksche leven toonen, dat wjj inderdaad
opleven naar deze begrippen, ze in prak
tijk brengen, kortomdat we trouw zgn
aan ons eigen vertrouwen. En dat is juist
het eenige, wat absoluut noodig en on
ontbeerlijk en van waarde isgetrouw
heid. Er zijn maar weinig eigenschappen
die in den omgang met menschen zooveel
respect afdwingen. In deze steeds ver
anderende, schijnbaar zoo onzekere we
reld is de getrouwe mensch een bron van
groote kracht en troost. Zijn het niet juist
de onzekere, wisselende factoren in ons
leven, die ons de meeste moeite veroor
zaken bij het oplossen van onze proble
men? En is het niet altjjd een opluch
ting, een standvastige factor te ontdek
ken? De standvastige factor, die zoo dik-
wjjls verschgnt in den vorm van een
standvastig, trouw mensch? Deze geeft
ons houvast. We weten waar hem te vin
den, we weten wat hg zal doen. We kun
nen rustig heengaan en hem elke plicht
of verantwoordelijkheid overlaten, verze
kerd als we zgn, dat hg getrouw zal we
zen En zoo moesten wij ook ons licht
laten schijnen, zóó een licht willen zijn
voor de menschen om ons heen, zóó ge
trouw zijn aan onsvertrouwen, zóó
opleven naar onze begrippen van geloof
in waarheid en goedheid, dat we een be
zieling en een troost zijn voor anderen. En
voor ons eigen welzijn is het ook noodza
kelijk. Al mag ons vertrouwen aanvanke
lijk niet zoo groot zijn, laten we beginnen
met in praktgk te brengen wat we be
zitten aan geloof en vertrouwen. Cleland
B. Macfee zegt zoo kernachtig in dit op
zicht in de Christian Advocate (New-
York): Ons gevaar is, dat we ons kleine
geloof (vertrouwen) geen kans willen ge
ven om te groeien. Een mosterdzaadje,
dat op een plank weggelegd wordt of in
een pakje bewaard blijft, kan niet meer
groeien dan een korrel zand dat kan. Ons
vertrouwen groeit door gebruik. Dat is
een deel van zijn levenskans, van zijn voe
dingsbodem, water en zonneschijn. Wan
neer we ernaar leven en er trouw aan
zgn, zullen we bevinden dat het in kracht
toeneemtIn plaats van te zeggen, „O
had ik toch meer geloofd!", is het beter
te leeren zeggen, „Ik zal getrouw zijn
aan het levend vertrouwen dat ik reeds
bezit, opdat het moge groeien tot groo-
ter kracht".
We hebben dus noodig: trouw aan ons
eigen vertrouwen. Henry Hodgkin merkt
op, dat we niet voldoende vertrouwen
in ons eigen gemoed en in onze eigen me
thoden om het kwaad te bestrijden heb
ben... We moeten gelooven, dat goedheid
onafscheidelijk verbonden, ingeschapen is
is aan den bouw van het heelal en de mo-
reele natuur van den mensch, dat de
sterren zelf in hun loop strijden aan de
zjjde van rechtvaardigheid en rechtscha
penheid, dat er uit het hart der werkelijk
heid stroomtliefde
„Hoe langer ik leef en hoe
meer ik zie
Van zielen die worstelen naar
de lichtende hoogten
Hoe sterker besef ik de waarheid die
Mg zegt: de kosmos rust op de
schouders der Liefde,
Een liefde zoo grenzeloos,
diep en wjjd,
Dat de menschen haar herdoopten
en noemden God".
K
Tm Het haar groeit veel sneller als
gij dat met Puro) behandelt. Als
men zoo nu en dan slechts een weinig
Purol goed in de hoofdnuid wrijft, dan
wordt daardoor de haargroei krachtig
bevordert en het haar mooier en dikker.
geweten op een bepaald punt ook niet ge
heel zuiver. Het heeft mg vandaag in
hooge mate bezwaard, dat wjj zoo schro
melijk veronachtzaamd hebben. Ik vrees
zelfs, dat hg zich in allen ernst gekwetst
zal voelen en dat moeten wij toch vermjj-
den. Daarom heb ik voor vanmiddag een
plan ontworpen, dat naar ik hoop je goed
keuring kan wegdragen. Je maakt je zoo
spoedig mogelijk gereed, om het in je va
derlijk huis stellig reeds lang verwachte
bezoek af te legen en ik kom je tegen den
avond afhalen zoodra mgn werkzaam
heden het mij veroorloven. Is dat niet een
prachtig idee?"
Hij legde mes en vork neer en keek
haar met een verwachtingsvollen glim
lach aan, alsof hij zeker was van haar
meest bigde toestemming.
Ingeborg antwoordde, zonder hem aan
te zien, met doffe stem: „Wanneer jg het
wilt, zal ik het doen. Maar ik zou je toch
willen verzoeken, mij dat bezoek te be
sparen".
Artois stond op en schoof zijn stoel
vlak naast de hare. Terwjjl hg zgn rech
ter arm om haar hals legde, greep hg met
zgn linker hand een harer lusteloos in
haar schoot rustende handen.
„Wees verstandig, lieveling!" vleide hij.
„Wij kunnen het bij je familieleden toch
niet heelemaal verkerven".
Ingeborg had eerst een snelle, half on
willekeurige beweging gemaakt, alsof zg
zich aan zgn liefkoozing wilde onttrek
ken; toen had zg zich er echter aan on
derworpen, hoewel de onverschillige, ge-
voellooze wjjze, waarop zij zgn teederheid
duldde, voor een fijngevoelig man stellig
nog kwetsender geweest zou zijn dan een
openlgk tegenstreven.
„Mgn vader weet, dat het niet uit ge
brek aan liefde voor hem geschiedt, dat
ik mij zoo zelden in zijn huis vertoon. En
ik geloof, dat hij mijn bezoeken zelfs niet
op prijs stelt".
„Dat is uu weer een van die zonder
linge gedachten vin je, beate Ingeborg 1
Ingezonden.
Buiten verantwoordelijkheid der Redactie.
De Soester Kermis.
Zoo is dan de Soester-kermis ook weer
achter den rug, zou Janmaat zeggen. En
wanneer we het „Soester Nieuwsblad"
lezen dan schijnt het, of omtrent de Soes
ter Kermis verschil van meening bestaat.
Nu ligt het niet in onze bedoeling tegen
een principieele meening van een ander
te ageeren; integendeel, we wenschen de
ze ten volle te respecteeren en te eerbie
digen maar, en zooals bij zooveei dingen
komt een „maar" bij. Indien het een prin
cipieele meening is van de redactie van
het „Soester Nieuwsblad" om niet aan
een kermis deel te nemen, dan kunner
we ons volkomen indenken dat zij haai
lezers adviseert daar niet heen te gaan,
(alhoewel naar de meening heel wat ge
dwongen lezers van het „Soester Nieuws
blad" zullen moeten getuigen dat het
toch eigenlgk een onschuldig vermaak
is geweest, waaraan zij hebbendeelge
nomen). Maar nog eens, het is ieder z'n
goed recht aan een feest deel te nemen
of niet.
Maar wat niet juist is, is dat de me
nigte met onjuiste berichten wordt op-
meentebestuur van Driebergen terwijl er
hier in uw oog niets deugt, meenen wij
u te moeten adviseeren bg V. V. V. in
Driebergen een gids aan te vragen van
te huur of te koop staande huizen.
Want van verhuizen gesproken, het
laatste bericht in het „Soester Nieuws
blad" is, dat hier in Soest er steeds meer
bewoners weggaan dan komen, met als
resultaat dat het aantal inwoners met een
percentage groeit, zooals haast geen en
kele plaats kan aanwijzen. Ra, Ra
Nu nog iets over mjjnheer Janmaat
uit 't Kraaiennest. We meenen dat deze
j mijnheer wei aanspraak mag maken op
den titel van „buitengewoon Eere-reser-
ve Kankerpit van Soest".
We begrijpen niet erg goed dat u ver
schillende deelen van het feest heeft mee
gemaakt, die niet tot den officieelen dag
behoorden en dit te meer daar uw voor
gangers zelfs niet in de kerk wenschten
te komen, omdat tusschen die officieele
herdenking van door het gemeentebestuur
en de kermis van het feestcomité een
naar hun meening fictief verband zou
kunnen gelegd worden.
U begint te schrijven over het lawaai
waarmede 't gemeentebestuur in samen
werking met „Soest Vooruit" U en de
Uwen had opgeknapt. U is zeker een
tweelingbroer van onzen geachten inzender,
Rentevergoeding voor Deposito's
o.a. voor een maand 'vast 4"/»
s jaars.
gezweept. We willen daarom het „Soes- j
ter Nieuwsblad" van 6 September eens j
doornemen en een paar van die inlich-
tingsberichten aanstippen.
De geachte inzender van het hoofd-J
artikel, heeft feest gevierd in Driebergen
waar tienduizenden geweest zijn, terwijl j
in Soest allerlei ongure elementen to'ó
laat in den nacht langs onze straten lie
pen te lallen; die geachte inzender i;
zeker per abuia In Driebergen geLIe-
ven, want hier in Soest heeft zulks niet I
plaats gevonden.
Onze geachte inzender zegt verder dat;
Soest met die kermislol is opgeknapt
door een RECHTSCH college. Het zou j
heel wat verstandiger van onze geachte!
inzender zgn, om inplaats van een philippi-
ca tegen de kermis te houden eerst f
eens de meest elementaire beginselen
te bestudeeren, hoe een gemeente wordt
bestuurd. Misschien zou onze geachte in-
zender dan ontdekt hebben dat een col-'
lege of rechtsch of linksch niets met ker-j
mis te maken heeft, maar dat de kermis
verleend wordt door het hoofd van de 5
Politie.
Vervolgens vertelt onze geachte inzen
der dat door het gemeentebestuur aan
de inwoners een vuurwerk is aangeboden.
Mis, geachte inzender, u vertelt een pes
simistische leugen, dat vuurwerk is en
kel en alleen uitgegaan van het feest
comité, en voor een enkel dubbeltje hadt
u het vuurwerk kunnen zien. U hadt het
gerust kunnen doen, daar het feestter
rein in tweeën was gesplitst. U hadt naar
de andere helft, waar de kermis was,
niet behoeven te kijken.
Onze geachte inzender vindt bet ter
rein voor het vuurwerk ook al niet ge
schikt, enkel en alleen omdat de brand
weer de gewone voorzorgen neemt, die
bij ieder vuurwerk genomen worden, zelfs
al was het in de „Soester Duinen" af-
daar ook dit een pertinente leugen is. Het
gemeentebestuur heeft met de feestvie
ring van „Soest Vooruit" niets te maken.
Het (gemeentebestuur heeft alleen een
officieele herdenkingsdag gearrangeerd en
meer niet.
We kunnen niet goed begrijpen dat u
bij de plechtigheid in de kerk de klap
pers van het hoofd van juit en het ge-
rellebel van den draaimolen hoorde. De
Soester kermis begon pas den. volgenden
dag, hoorde u nog wellicht den naklank
van een pas genoten feest?
We begrijpen niet, dat u het défilé zoo
mooi vond, dit was toch immers ook door
die kermis makende menschen in elkaar
gezet?
Uw speech over hooge hoeden en man-
tel-costuum is ons te geleerd en te diep
zinnig.
Janmaat met z'n petje in de Raadzaal,
U wenscht dus wel den schijn aan te ne
men van 't gemeentebestuur geluk te wen
schen, terwgl u, als u had mogen spreken
er opgetimmerd zou hehjjen, dat is dus
Daar al uw hulde uitgaat naar het ge-
Wees er van overtuigd, dat het hem een
buitengewoon genoegen zou verschaffen,
indien je hem maar eens een opgewekt en
gelukkig gezicht wilde toonen. En juist
dat is het, waarom ik je vandaag zou wil
len verzoeken. Zou dat je nu werkelijk zoo
bijzonder moeilijk vallen?"
„Een gelukkig gezicht ik?" vroeg
zg op een toon, die meer verwonderd dan
als een beschuldiging klonk. „Zou je
willen, dat ik nu ook nog begon te huiche-
len?"
Hg verbleekte zichtbaar en in de diep
te zjjner oogen vertoonde zich een boos
aardige flikkering; maar zgn stem klonk
nu nog teederder en liefdevoller, toen hg
haar antwoordde: „De uitdrukking, die je
daar bezigt, is wel wat overdreven, lieve
Ingeborg! Ik weet niet, of je je soms bg
je vader wel eens over mij beklaagd
hebt
„Nooit!" viel zij hem koel in de rede
en terwgl bg de willooze nog dichter
naar zich toetrok, ging Artois voort:
„Zoo, zoo, dat was dan heel edelmoedig
van je; maar je bleek martelaarsgezicht
is bjj na nog erger dan een uitgesproken
aanklacht. Ik heb er bewijzen van ontvan
gen, dai je vader van mijn eigenschappen
als echtgenoot de meest ongunstige mee
ning is toegedaan; ik ben er zelfs van
overtuigd, dat hij mg in vollen ernst voor
een wreeden tyran en een tweeden blauw
baard houdt. Zou het nu langzamerhand
geen tijd worden, dat hg deze meening
laat varen? Ik verlang immers heelemaal
niet, dat je je in overdreven lofuitin
gen over deze huiselijke gelukzaligheid
zult uitputten; maar als je het nu ten
minste over je zoudt kunnen verkrggen,
hem vandaag bij wijze van uitzondering
eens met een vroolijk gezicht en met
lachenden mond te begroeten, als je ten-
mniste eens een vriendelijk woord overj
mij zoudt willen zeggen, zoodra het ge
sprek op mgn onbeduidende persoonlijk-
beid mocht komen 1 Ik ben er zeker van, I
dat je door dit kleine offer zgn afkeer je-1
ST00MWASSCNERIJ
STOOM EN - VERVEN
gens mg stellig zoudt kunnen verminde
ren."
„Ik zal het probeeren", zeide zij toon
loos, „maar ik moet je eerlijk beken
nen, dat ik verbazend slecht comedie kan
„Reeds menige slechte tooneelspeler
heeft door goeden wil het ontbrekende
talent weten aan te vullen", schertste hg,
„en wanneer je maar den eerlijken wil
daartoe hebt, is reeds veel gewonnen.
Kijk eens, lieveling, er zouden zoo heel
veel dingen zgn, waarover je vertrouwelijk
met je vader zoudt kunnen praten, nadat
je hem in een opgewekte stemming hebt
gebracht. Je zoudt hem b.v. duidelijk kun
nen maken, dat het je hartelijk begint
tegen te staan, met je huishoudgdeld rond
te komen, en dat wij veel maatschappe
lijke verplichtingen niet kunnen nakomen
tot groot nadeel van mijn persoonlijk aan
zien, omdat ons de noodige middelen ont
breken. Ook dat je toiletten volstrekt aan
vulling noodig hebben en meer van derge
lijke kleine verzuchtingen".
Voor de eerste maal sedert het begin
van hun onderhoud keek Ingeborg haar
echtgenoot recht in het gezicht en Artois
moest voor haar blik onwillekeurig de
oogen neerslaan.
„Van alles wat je daar gezegd hebt,
zal geen woord over mijn lippen komen",
verklaarde zij met rustige beslistheid.
„Wii je tenslotte ook nog niet van me
eischen, dat ik mijn vader om geld ver
zoek?"
Artois lachte; maar het was merkbaar,
dat zijn zelfbeheersching ten einde liep.
„Opdat hij je misschien in een edelmoe
dige bui een biljet van honderd mark in
de hand stopt? De hemel beware me!
Geen oogenblik heb ik er ook maar aan
gedacht zoo iets ongehoords van je te ver
langen. Je moet alleen maar een beetje
stemming maken, verder niets! Laat de
rest maar gerust aan mg over".
Met een plotselingen ruk maakte Inge
borg zich uit zgn omarming los en stond
zooveel als uitwendig feliciteeren en in
wendig verwenschen. Wij kunnen ons voor
stellen, dat u een tribune voor uw speech
heeft, maar wij zullen er dan onkundig
van blijven, daar wjj het blad niet lezen.
Het spijt ons dat U de politie er niet
met de haren bijsleept; meent u dat zij
kwaad worden over uw geschrijf, aan
genomen ten minste dat zij het lezen, neen
Hoofdpijn-Tabletten 60 ct.
Laxeer-Tabletten60 ct.
Zenuw-Tabletten75 ct.
Staal-Tabletten90 ct
Maag-Tabletten75 ct.
Bij Apoth. en Drogisten.
hoor, daar zgn zij te verstandig voor.
En nu krijgen we het voornaamste.
Uitwendig feliciteeren, inwendig kankeren
en tot slot, toch nog van de goede gaven
van het gemeentebestuur genieten. Nu
vinden, wij het niet aardig dat u het die
dikke buïetjuffrouw kwalijk neemt, dat
zij u maar niet een extra glaasje voor
zet. Nietwaar? U schrijft zelf „extra" dus
wel meer willen hebben dan een ander en
dan als dit niet lukt dan maar schelden
en kankeren.
„Krenterig" is een Ieeljjk woord en
daarom gebruiken wij het hier niet;
„schijn" en „inhalig" zijn wel een weinig
beter.
Wij willen eindigen met het slot van
„onze geachte inzender"; ons dunkt, het
laatste woord is in deze zaak nog niet
gesproken.
VIOOLTJE.
De Raad dezer gemeente kwam op
Woensdag 18 September 1.1. des nam.
te 2 ure bijeen ter behandeling van de
reeds door ons gepubliceerde agenda. Af
wezig was de heer Grootewal, terwijl er
een vacature was. (zetel wijlen den heer
Den Bliek).
Na de gebruikelijke opening neemt de
burgemeester het woord en zegt met en
kele woorden de gebeurtenissen te wil
len herdenken welke hebben plaats ge
vonden na de vorige raadsvergadering.
Deze gebeurtenissen waren van droevi-
gen en van verheugenden aard. Aller-
HEEREM- EN DAMESKLEERMAKER
F. C. KUYPERSTRAAT 10 - TEL. 2169
Ontvangen de nieuwe winter
stoffen voor Costuums en Over
jassen, Mantels en Mantelcostuums
Bontwerk
eerst herdenken wij het heengegane raads
lid den beer Den Bliek, en van deze
plaats af willen wij nogmaals in herinne
ring brengen de eigenschappen die hem
zoo zeer kenmerkten en eerden, zijn
eerlijkheid en plichtsbesef. Hij- staat
thans voor den Hoogen Rechterstoel, al
waar het ongeschreven boek des levens
wordt opengelegd en wij twijfelen er niet
aan of zijn deugden zullen in dat boek
gelezen worden.
De raadsleden hoorden de woorden ter
nagedachtenis van den heer Den Bliek
gesproken, staande aan.
Daarna gaat de burgemeester voort,
en zegt dat het leven is als een militaire
begrafenis, waar men met een treur-
marsch heengaat en waarvan men met
een opgewekte marsch terugkeert. Na
de droeve dingen komen de blijde, en
zoo mogen wjj dan ook met vreugde her
denken vier groote en verheugende din
gen die hebben plaats gevonden sinds de
vorige raadsvergadering, namelijk, de her
denking van het 900-jarig bestaan van
op. „Genoeg! Thans doorzie ik je bedoe
lingen, maar ik zeg je bg dezen onherroe
pelijk, dat ik beslist niet gaan zal. De
taak, die mg tot werktuig van zulk een
onedel plan zou maken, behoort toch ze
ker niet tot mgn echtelijke verplichtin
gen".
-pp jFHF inre* r» - f r«*:
Thans fonkelden zgn oogen door plot
seling opvlammenden toorn en hg zag
haar aan op een wgze, alsof hg haar met
zgn blikken wilde dooden.
„Neem je in acht"! siste hg. „Ik heb
je luimen tot nu toe met bgna bovenmen-
schelgk geduld verdragenmaar ik zal
me door jou niet als een slaaf laten be-
hhandelen, die van jouw genade afhanke
lijk is. Ik ben je gebieder, onthoud dat!
Je meester! En wee over je, wanneer
het mg op zekeren dag belieft, je door de
macht, die de wet mij gegeven heeft, tot
onderworpen gehoorzaamheid te dwingen.'"
Ingeborg was rustig tegenover hem blij
ven staan en niets dan koele verachting
lag er op haar gelaat zoowel als in haar
woorden. „Je zult nu weten, dat je be
dreigingen mij geen schrik aanjagen en
dat die dreigementen mg duizendmaal min
der tegenstaan dan je laffe liefkoozingen.
Alles wat je thans nog voor slechts en
ellendigs kunt doen, zal slechts heel ge
ring zjjn in verhouding tot de misdaad
van die afschuwelijke leugen, waardoor
je eens mijn jawoord op bedrieglijke wijze
hebt weten te verkrijgen".
j
Met hevig hijgende borst en met ge
balde vuisten stond Artois voor haar. Het
had er alle schjjn van, alsof hij zich het
volgend oogenblik op haar zou storten.
Maar onder den ban van haar onbevrees-
den blik en haar koninklijk opgerichte ge
stalte, kreeg hjj nog te rechter tijd de
heerschappij over zijn kokend bloed te
rug.
Hjj wierp het hoofd in den nek en met
luid, hoonend gelach verliet hg, zonder
haar te antwoorden, het vertrek.
G. G. J. ALBLAS
Soest, de opening van het abattoir, de
opening van de nieuwe school te Soes-
terberg, en het in gebruik nemen der
nieuwe noodwoningen. Tevens kan heden
worden herdacht het twintigjarig raads
lidmaatschap van den heer Endendijk, die
het genoegen heeft mogen smaken deze
vier zoo belangrijke gebeurtenissen, die
onder zijn afdeeling ressorteeren, mede
te maken.
De burgemeester dankt den heer En
dendijk voor al wat hg tot dusver voor
de gemeente gedaan heeft, en wenscht
hem nog vele jaren van werkzaamheid
toe.
De heer Endendijk zegt aangenaam te
zijn getroffen door de woorden van den
voorzitter. Hij heeft de gemeente gekend
als dorp van 3500 zielen, terwijl thans
het zielenaantal de 13.500 gepasseerd is.
Het is hem steeds een groot genot ge
weest raadslid te mogen zijn en hoopt
dat het hem gegeven zal zijn nog lang voor
Soest te kunnen blijven werken.
Hierna komt aan de orde punt I.
1. Vaststelling van de notulen der ver
gadering d.d. 24 Juli 1299.
B. en W. schrijven hieromtrent aan den
Raad:
Door de Directie der N.V. Centrale
Slachtplaats voor de gemeente Soest is
verzocht deze N.V. voor den slachthuis-
bouw een hypotheek van f4800.te
verleenen. Aangezien volgens art. 8 van
de door Uwen Raad bij besluit van 20
Maart 1929 vastgestelde overeenkomst
aan meergenoemde N.V. door de gemeente
een hypotheek zal moeten worden verleend
tot een bedrag van 60 pCt. van de waarde
•van het aan deze N.V. toebehoorende ter
rein gelegen aan den Lange Brinkweg, als
mede die van de daarop gestichte gebou
wen en van de door bestemming onroe
rend geworden zaken, is door ons College
een Commissie aangewezen om bedoelde
waarde te schatten.
Deze Commissie, bestaande uit de hee-
ren W. van der Leek en M. Sukkel, beiden
architect te Soest, alsmede den heer W.
H. van Haselen, directeur van het abat
toir te Amersfoort, heeft blijkens bijge
voegd rapport bedoelde onroerende goede
ren geschat op een waarde van
f58.020.62.
Ingevolge bovenaangehaald art. 8 kan
aan de N.V. Centrale Slachtplaats voor de
gemeente Soest derhalve slechts een hy
potheek van f 34.812.37 (afgerond tot
f335.000.worden verleend. Wjj ver
zoeken Uwe Vergadering daartoe wel te
besluiten en bijgaand ontwerp-besluit vast
te stellen, welk besluit door ons College
aan Gedeputeerde Staten ter goedkeuring
zal worden ingezonden, zoodra de N.V.
Centrale Slachtplaats voor de gemeente
Soest verklaard heeft zich daarmede te
vereenigen.
Gezien het voorstel van Burgemeester
en Wethouders, d.d. 13 September 1929;
Overwegende, dat aan de N.V. Centrale
Slachtplaats voor de gemeente Soest ten
behoeve van den bouw en de inrichting
van een Centrale slachtplaats een eerste
hypotheek van f35.000.moet worden
verstrekt
Gelet op art. 136 der Gemeentewet en
het raadsbesluit van 20 Maart 1929, No.
20-1-60;
BESLUIT:
1. Aan de N.V. Centrale Slachtplaats
voor de gemeente Soest, ten behoeve van
den bouw en inrichting van een Centrale
Slachtplaats een som van f35.000.— ter
leen te verstrekken, onder de navolgende
voorwaarden en bepalingen:
HOOFDSTUK XIII.
„De professor is niet thuis; maar mis
schien kun je hem door mgn bemiddeling
meedeel en, wat je hem te zeggen hebt".
Met deze woorden, waarin de verborgen
spot slechts voor het fjjne oor van den
doctor waarneembaar was, trad Edith op
den avond van denzelfden dag Artois tege
moet, dien men als een nauw verwant fa
milielid van den professor zonder meer
de salon had binnengelaten. De jonge
vrouw was er klaarblijkelijk niet meer op
voorbereid geweest, thans nog bezoek te
ontvnagen, want zjj had haar japon reeds
met een zeer elegante, lichte kinomo ver
wisseld, waarvan de lange sleep zachtjes
over het tapijt ruischte, terwjjl de wjjde,
in een punt eindigende mouwen bg iedere
beweging haar prachtige, blanke armen
zichtbaar lieten worden.
Terwjjl zjj zelf op een van de kleine di
vans plaats nam, wees zjj met een onver
schillige handbeweging op een in haar na-
bjjheid staande fauteuil. Artois aarzelde
echter nog nog met zichtbare besluiteloos
heid aan haar uitnoodiging gevolg te
„Het lag in mgn voornemen je man te
spreken", antwoordde hjj. „Wat ik hem
te zeggen heb, kan ik slechts persoonljjk
en onder vier oogen met hem behandelen".
„Ah, dan wil ik natuurljjk niet verder
bg je aandringen. Maar is je tjjd zoo kost
baar, dat je niet eens een paar vluchtige
oogenblikken over hebt, om mjj bezig te
houden?"
„Het ontbreekt mjj daartoe inderdaad
aan tgd en lust, lieze Edith !En je verliest
er niets bg; want je zoudt vandaag een
weinig amusant gezelschap in mjj hébben".
„O, wat dat betreft, ik heb er mjj lang
zamerhand aan gewend niet 'te veel-
eischend te zgn. Ik ben toch sinds bgna
een jaar getrouwd, mjjn vriend I"
(Wordt vervolgd.)