LWIJK 1 i srzend egoederen .d. WOORD jagschePost E ZOETE Hzn. VAN DER ES NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VERSCHIJNT ELKEN ZATERDAG 'taderkopjas VENEMA ARATIËN A T 7 'ianolessen MSTERDAM DESTDIJK, BAARN, 1STERDAM, LNOLESSEN Radio-bode TROUW, Feuilleton CsËlElM (GEWETEN met mooi,dik haar I BANKIERS SOES? BEHANDELEN ALLE BANK EN EFFECTENZAKEN SAFE-DEP0SIT MIJNHARDT's GEMEENTERAAD LUXE VERHUUR-INRICHTING Automobiel-Centrale TELEFOON 2061 No. 38 Zeventiende Jaargang Zaterdag 21 September 1929 51 lDRES voor 5RES oninklijke Huis. gbaar Van Weedestraat 7 LLY VEENENDAAL tn Weedestraat 40a. NE DIENSTVERRICHTING, elijksche Autodienst ijk—Soest—Amersfoort. ;en tegen zeer billijk tarief, recte verbinding met >rn, Deventer en Arnhem. Aanbevelend. kN 't NET Zn. NIEUWSTRAAT 24. rdappelen, Groenten, - en Buitenlandsch Fruit rserveerde en ingemaakte GROENTEN IROTHESTR. 41 - Tel. 2140 SOESTOIJK naar en van per Expeditie raat 8 Tel. 2086 's, Ons Boekenhuis, Autnkluls. traat 3 - Tel. 621 N.Z. Voorburgwal 55 Tal. 43641 - 40941 3LONIEWEG 1t rbaar VAN WEEDESTRAAT 7 im prekend postpapier bediende reiken brief de aanhef zoowel als rteekening ontbrak. Toen de enve- ;esloten was, belde zjj om haar r. moet dezen brief voor mg be- Emilie", beval zij, „maar het is eljjk, dat je hem persoonlijk aan Artois overhandigt". jegrjjp het. mevrouw! Ik moet hem et aan de privé-woning van den afgeven". n, op de club. Je weet wel, waar touw zich bevindt en wanneer doc- ;ois daar aangetroffen kan worden, jreekt natuurlijk vanzelf, dat ik maal op je stilzwijgendheid reken", meisje duidde slechts door een aan, hoe overbodig deze laatste huwing voor haar was en keerde n, teneinde de kamer te verlaten, log voor zij den drempel bereikt heen er een verrassende gedach- ndering bjj baar gebiedster te beb- lats gehad. nog een oogenblik, Emilie!" riep plotseling uit. „Geef mg voorloo- 1 brief maar terug. Ik zal je wel jn, wanneer het tjjd is hem te m". :a het meisje zich verwgderd had, le zjj het briefje in heele kleine s en verbrandde ze tot asch. k een dwaasheid zou ik daar weer hebben!" sprak zij zacht in zich Gsof ik er niet zeker van kan zgn, bjj mg zal komen, zoodra de tgd gekomen is. Waarom zou ik hem voren weer een voordeel verschaf- jenover mjjl" ;edurende den geheelen dag wacht- kamenier tevergeefs op het geven opdracht, die zij maar al te gaarne gevoerd, omdat bljjkens haar laat- raringen de vervulling van derge- pdrachten steeds een flinke fooi de. (Wordt vervolgd.) BUREAU VOOR ADMINISTRATIE VAN WEEDESTRAAT 7 - SOESTDIJK ADVERTENTIËN WORDEN INGEWACHT TOT UITERLIJK DONDERDAGS INGEZONDEN STUKKEN TOT DINSDAGAVONDS O UUR AAN HET BUREAU UITGAVE: EERSTE SOESTER ELECTR. DRUKKERIJ v.h. G. v.d.GOVENKAMP, TEL. 2062, SOESTDIJK HET AUTEURSRECHT VAN DIT BLAD WORDT UITDRUKKELIJK VOORBEHOUDEN. OVEREENKOMST!!i ARTIKEL 15 VAN DE AUTEURSWET 1812 (STAATSBLAD NUMMER aOB) ADVERTENTIËN: VAN 1 TOT 5 REGELS 75 CENT. ELKE REGEL MEER 15 CENT GROOTE LETTERS NAAR PLAATSRUIMTE. BIJ ABONNEM. GROOTE KORTING ABONNEMENTSPRIJS 50 CENT PER DRIE MAANDEN FRANCO PER POST REDACTIE-ADRES: Mr. J. H. VAN D00RNE, LANGE BERGSTRAAT 5, TEL. 2048, SOESTDIJK Bekendmakingen. Officieel. Burgemeester en Wethouders van Soest brengen hierbij ter openbare kennis, dat op heden is afgekondigd de door den Kaad dezer gemeente op 24 Juli 1929 vastgestelde en bij Koninklijk Besluit van 20 Augustus 1929, No. 26 goedgekeurde verordening tot aanvulling van de ver ordening op de heffing van eene belas ting op tooneelvertooningen en andere vermakelijkheden, vastgesteld d.d. 19 Ja nuari 1923, 3e afd. No. 15-1-3, goed gekeurd bij Koninklijk Besluit van 23 Mei 1923 No. 67 en dat deze verordening gedurende drie maanden voor een ieder ter secretarie ter inzage ligt. Soest, 17 September 1929. Burgem. en Wetb. voornoemd, De Burgemeester, G. Deketh. De Secretaris, J. Batenburg. Burgemeester en Wethouders van Soest doen te weten, dat door den Raad dier gemeente in zijne vergadering van 24 Juli 1929 is vastgesteld de volgende ver ordening: Verordening tot aanvulling van de verordening op de heffing van eene belasting op tooneel vertooningen en andere verma kelijkheden, vastgesteld d.d. 19 Januari 1923, No. 15-1-3, goed gekeurd bij koninklijk besluit van 23 Mei 1923, No. 67. Artikel 1. Aan de eerste alinea van artikel 5, sub 5 der genoemde verordening wordt toegevoegd de navolgende zinsnede: „Zijn deze vermakelijkheden vereenigd op een afgesloten terrein en wordt voor de toegang tot dit terrein minstens 10 cent berekend per persoon, kan, indien daarbij geen winstbejag beoogd wordt, in stede van de belasting, genoemd in de vorige alinea, worden volstaan met met de betaling van eene belasting van 50 pCt. van de onzuivere opbrengst van de aan den ingang van het terrein gehe ven toegangsgeleden". Artikel 2. Deze verordening treedt in werking op den dag harer goedkeuring. Zijnde deze verordening goedgekeurd bij Koninklijk Besluit van 26 Augustus 1929, No. 26. En is hiervan afkondiging geschied, waar het behoort, den 17 September 1929. Burgem. en Weth. voornoemd, De Burgemeester, G. Deketh. De Secretaris, J. Batenburg. Hinderwet. en Wethouders van Soest makpn bekend, dat het verzoek van F. FI. Euwe te Soest om in-op het perceel aan de Vredehofstraat, kadastraal bekend in sectie H, no. 4999 een banketbakkerij te mogen oprichten door hen is toegestaan. Soest, 10 September 1929. Burgem. en Weth. voornoemd. De Burgemeester. G Deketh. De Secretaris. J TiaFonhnrtr Ons wordt gezegd, ons licht te laten schijnenen als het schijnt, hoeven we dat niemand te ver tellen. Het licht zal wel van zich zelf getuigen. MOODY. Dit is het, wat bovenvermelde kern- snreuk wil zeggen: Laat TTw daden ynnr rich zelf snreken en getuigen van TTw ver trouwen. TTw geloof. TTw trouw. En niet woorden Kijk, velen van ons wetpn zoo deksels goed te vertellen, hoe het moet. We hebben de levenswijsheid maar voor het opscheppen: we weten zoo goed te ROMAN VAN 2 REINHOLD ORTMANN Haar wangen waren smaller, haar oogen doffer geworden en van dien jeug- dgien overmoed, die haar tijdens haar ver blijf of Lindow ondanks alle voorafgegane pijnlijke gebeurtenissen nog over breede slooten had doen springen en op hooge een spoor meer te ontdekken. „Je ziet er werkelijk eenigszins ver zwakt uit, lieve Ingeborg." zeide Artois, nadat verschillende zijner pogingen een opgewekt, tafelgesprek te beginnen, door Ingeborgs eenlettergrepige antwoorden schipbreuk hadden geleden. „Ik geloof, dat het je aan de noodige beweging en ontspanning ontbreekt. Zulk een jonge vrouw moet zich niet altijd tusschen vier muren opsluiten, zooals jjj dat doet". „Waar zou ik dan wel ontspanning moe ten gaan zoeken?" vroeg zij rustig en zonder eenig verwijt in haar stem. „Ik kan toch slecht zonder geleide naar con certen of naar den schouwburg gaan?" „Natuurlijk niet en het is werkelijk fataal, dat mjjn veelvuldige verplichtingen mij zoo zelden tijd overlaten, om je naar dergelijke gelegenheden te vergezellen. Maar je bent toch ook gelukkig niet uit sluitend op mg aangewezen. Je vader en zijn vrouw zouden het stellig een groot genoegen vinden, je wat meer in hun ge- zelschap aan te treffen". „Ik van mijn kant zou het echter alles behalve genoeglijk vinden. Aan de een zaamheid tusschen mgn vier muren geef ik toch altijd de voorkeur boven het ge zelschap van mijn stiefmoeder". „Daar zgn we waarachtig weer op het chapiter aangeland, waarover met jou toch geen verstandig woord te praten valt. Maar ik ben niet van plan je met ver- .wjjtöü laatig to vallen, mat ik vael mijn vertellen, hoe de correcte levenshouding is, we weten zoo goed dat de eenigste uitweg uit al onze moeilijkheden is: eer lijk en oprecht en trouw te zgn, met een onvoorwaardelijk geloof in de macht van het goed, in de absolute overwinning van het goede over het kwaad. Maar onze woorden zullen bitter weinig troost en opbeuring en aanmoediging en aansporing zgn voor onze medemenschen die dit al les noodig hebben, wanneer wjj niet door onze daden en onze houding in het da- gelijksche leven toonen, dat wjj inderdaad opleven naar deze begrippen, ze in prak tijk brengen, kortomdat we trouw zgn aan ons eigen vertrouwen. En dat is juist het eenige, wat absoluut noodig en on ontbeerlijk en van waarde isgetrouw heid. Er zijn maar weinig eigenschappen die in den omgang met menschen zooveel respect afdwingen. In deze steeds ver anderende, schijnbaar zoo onzekere we reld is de getrouwe mensch een bron van groote kracht en troost. Zijn het niet juist de onzekere, wisselende factoren in ons leven, die ons de meeste moeite veroor zaken bij het oplossen van onze proble men? En is het niet altjjd een opluch ting, een standvastige factor te ontdek ken? De standvastige factor, die zoo dik- wjjls verschgnt in den vorm van een standvastig, trouw mensch? Deze geeft ons houvast. We weten waar hem te vin den, we weten wat hg zal doen. We kun nen rustig heengaan en hem elke plicht of verantwoordelijkheid overlaten, verze kerd als we zgn, dat hg getrouw zal we zen En zoo moesten wij ook ons licht laten schijnen, zóó een licht willen zijn voor de menschen om ons heen, zóó ge trouw zijn aan onsvertrouwen, zóó opleven naar onze begrippen van geloof in waarheid en goedheid, dat we een be zieling en een troost zijn voor anderen. En voor ons eigen welzijn is het ook noodza kelijk. Al mag ons vertrouwen aanvanke lijk niet zoo groot zijn, laten we beginnen met in praktgk te brengen wat we be zitten aan geloof en vertrouwen. Cleland B. Macfee zegt zoo kernachtig in dit op zicht in de Christian Advocate (New- York): Ons gevaar is, dat we ons kleine geloof (vertrouwen) geen kans willen ge ven om te groeien. Een mosterdzaadje, dat op een plank weggelegd wordt of in een pakje bewaard blijft, kan niet meer groeien dan een korrel zand dat kan. Ons vertrouwen groeit door gebruik. Dat is een deel van zijn levenskans, van zijn voe dingsbodem, water en zonneschijn. Wan neer we ernaar leven en er trouw aan zgn, zullen we bevinden dat het in kracht toeneemtIn plaats van te zeggen, „O had ik toch meer geloofd!", is het beter te leeren zeggen, „Ik zal getrouw zijn aan het levend vertrouwen dat ik reeds bezit, opdat het moge groeien tot groo- ter kracht". We hebben dus noodig: trouw aan ons eigen vertrouwen. Henry Hodgkin merkt op, dat we niet voldoende vertrouwen in ons eigen gemoed en in onze eigen me thoden om het kwaad te bestrijden heb ben... We moeten gelooven, dat goedheid onafscheidelijk verbonden, ingeschapen is is aan den bouw van het heelal en de mo- reele natuur van den mensch, dat de sterren zelf in hun loop strijden aan de zjjde van rechtvaardigheid en rechtscha penheid, dat er uit het hart der werkelijk heid stroomtliefde „Hoe langer ik leef en hoe meer ik zie Van zielen die worstelen naar de lichtende hoogten Hoe sterker besef ik de waarheid die Mg zegt: de kosmos rust op de schouders der Liefde, Een liefde zoo grenzeloos, diep en wjjd, Dat de menschen haar herdoopten en noemden God". K Tm Het haar groeit veel sneller als gij dat met Puro) behandelt. Als men zoo nu en dan slechts een weinig Purol goed in de hoofdnuid wrijft, dan wordt daardoor de haargroei krachtig bevordert en het haar mooier en dikker. geweten op een bepaald punt ook niet ge heel zuiver. Het heeft mg vandaag in hooge mate bezwaard, dat wjj zoo schro melijk veronachtzaamd hebben. Ik vrees zelfs, dat hg zich in allen ernst gekwetst zal voelen en dat moeten wij toch vermjj- den. Daarom heb ik voor vanmiddag een plan ontworpen, dat naar ik hoop je goed keuring kan wegdragen. Je maakt je zoo spoedig mogelijk gereed, om het in je va derlijk huis stellig reeds lang verwachte bezoek af te legen en ik kom je tegen den avond afhalen zoodra mgn werkzaam heden het mij veroorloven. Is dat niet een prachtig idee?" Hij legde mes en vork neer en keek haar met een verwachtingsvollen glim lach aan, alsof hij zeker was van haar meest bigde toestemming. Ingeborg antwoordde, zonder hem aan te zien, met doffe stem: „Wanneer jg het wilt, zal ik het doen. Maar ik zou je toch willen verzoeken, mij dat bezoek te be sparen". Artois stond op en schoof zijn stoel vlak naast de hare. Terwjjl hg zgn rech ter arm om haar hals legde, greep hg met zgn linker hand een harer lusteloos in haar schoot rustende handen. „Wees verstandig, lieveling!" vleide hij. „Wij kunnen het bij je familieleden toch niet heelemaal verkerven". Ingeborg had eerst een snelle, half on willekeurige beweging gemaakt, alsof zg zich aan zgn liefkoozing wilde onttrek ken; toen had zg zich er echter aan on derworpen, hoewel de onverschillige, ge- voellooze wjjze, waarop zij zgn teederheid duldde, voor een fijngevoelig man stellig nog kwetsender geweest zou zijn dan een openlgk tegenstreven. „Mgn vader weet, dat het niet uit ge brek aan liefde voor hem geschiedt, dat ik mij zoo zelden in zijn huis vertoon. En ik geloof, dat hij mijn bezoeken zelfs niet op prijs stelt". „Dat is uu weer een van die zonder linge gedachten vin je, beate Ingeborg 1 Ingezonden. Buiten verantwoordelijkheid der Redactie. De Soester Kermis. Zoo is dan de Soester-kermis ook weer achter den rug, zou Janmaat zeggen. En wanneer we het „Soester Nieuwsblad" lezen dan schijnt het, of omtrent de Soes ter Kermis verschil van meening bestaat. Nu ligt het niet in onze bedoeling tegen een principieele meening van een ander te ageeren; integendeel, we wenschen de ze ten volle te respecteeren en te eerbie digen maar, en zooals bij zooveei dingen komt een „maar" bij. Indien het een prin cipieele meening is van de redactie van het „Soester Nieuwsblad" om niet aan een kermis deel te nemen, dan kunner we ons volkomen indenken dat zij haai lezers adviseert daar niet heen te gaan, (alhoewel naar de meening heel wat ge dwongen lezers van het „Soester Nieuws blad" zullen moeten getuigen dat het toch eigenlgk een onschuldig vermaak is geweest, waaraan zij hebbendeelge nomen). Maar nog eens, het is ieder z'n goed recht aan een feest deel te nemen of niet. Maar wat niet juist is, is dat de me nigte met onjuiste berichten wordt op- meentebestuur van Driebergen terwijl er hier in uw oog niets deugt, meenen wij u te moeten adviseeren bg V. V. V. in Driebergen een gids aan te vragen van te huur of te koop staande huizen. Want van verhuizen gesproken, het laatste bericht in het „Soester Nieuws blad" is, dat hier in Soest er steeds meer bewoners weggaan dan komen, met als resultaat dat het aantal inwoners met een percentage groeit, zooals haast geen en kele plaats kan aanwijzen. Ra, Ra Nu nog iets over mjjnheer Janmaat uit 't Kraaiennest. We meenen dat deze j mijnheer wei aanspraak mag maken op den titel van „buitengewoon Eere-reser- ve Kankerpit van Soest". We begrijpen niet erg goed dat u ver schillende deelen van het feest heeft mee gemaakt, die niet tot den officieelen dag behoorden en dit te meer daar uw voor gangers zelfs niet in de kerk wenschten te komen, omdat tusschen die officieele herdenking van door het gemeentebestuur en de kermis van het feestcomité een naar hun meening fictief verband zou kunnen gelegd worden. U begint te schrijven over het lawaai waarmede 't gemeentebestuur in samen werking met „Soest Vooruit" U en de Uwen had opgeknapt. U is zeker een tweelingbroer van onzen geachten inzender, Rentevergoeding voor Deposito's o.a. voor een maand 'vast 4"/» s jaars. gezweept. We willen daarom het „Soes- j ter Nieuwsblad" van 6 September eens j doornemen en een paar van die inlich- tingsberichten aanstippen. De geachte inzender van het hoofd-J artikel, heeft feest gevierd in Driebergen waar tienduizenden geweest zijn, terwijl j in Soest allerlei ongure elementen to'ó laat in den nacht langs onze straten lie pen te lallen; die geachte inzender i; zeker per abuia In Driebergen geLIe- ven, want hier in Soest heeft zulks niet I plaats gevonden. Onze geachte inzender zegt verder dat; Soest met die kermislol is opgeknapt door een RECHTSCH college. Het zou j heel wat verstandiger van onze geachte! inzender zgn, om inplaats van een philippi- ca tegen de kermis te houden eerst f eens de meest elementaire beginselen te bestudeeren, hoe een gemeente wordt bestuurd. Misschien zou onze geachte in- zender dan ontdekt hebben dat een col-' lege of rechtsch of linksch niets met ker-j mis te maken heeft, maar dat de kermis verleend wordt door het hoofd van de 5 Politie. Vervolgens vertelt onze geachte inzen der dat door het gemeentebestuur aan de inwoners een vuurwerk is aangeboden. Mis, geachte inzender, u vertelt een pes simistische leugen, dat vuurwerk is en kel en alleen uitgegaan van het feest comité, en voor een enkel dubbeltje hadt u het vuurwerk kunnen zien. U hadt het gerust kunnen doen, daar het feestter rein in tweeën was gesplitst. U hadt naar de andere helft, waar de kermis was, niet behoeven te kijken. Onze geachte inzender vindt bet ter rein voor het vuurwerk ook al niet ge schikt, enkel en alleen omdat de brand weer de gewone voorzorgen neemt, die bij ieder vuurwerk genomen worden, zelfs al was het in de „Soester Duinen" af- daar ook dit een pertinente leugen is. Het gemeentebestuur heeft met de feestvie ring van „Soest Vooruit" niets te maken. Het (gemeentebestuur heeft alleen een officieele herdenkingsdag gearrangeerd en meer niet. We kunnen niet goed begrijpen dat u bij de plechtigheid in de kerk de klap pers van het hoofd van juit en het ge- rellebel van den draaimolen hoorde. De Soester kermis begon pas den. volgenden dag, hoorde u nog wellicht den naklank van een pas genoten feest? We begrijpen niet, dat u het défilé zoo mooi vond, dit was toch immers ook door die kermis makende menschen in elkaar gezet? Uw speech over hooge hoeden en man- tel-costuum is ons te geleerd en te diep zinnig. Janmaat met z'n petje in de Raadzaal, U wenscht dus wel den schijn aan te ne men van 't gemeentebestuur geluk te wen schen, terwgl u, als u had mogen spreken er opgetimmerd zou hehjjen, dat is dus Daar al uw hulde uitgaat naar het ge- Wees er van overtuigd, dat het hem een buitengewoon genoegen zou verschaffen, indien je hem maar eens een opgewekt en gelukkig gezicht wilde toonen. En juist dat is het, waarom ik je vandaag zou wil len verzoeken. Zou dat je nu werkelijk zoo bijzonder moeilijk vallen?" „Een gelukkig gezicht ik?" vroeg zg op een toon, die meer verwonderd dan als een beschuldiging klonk. „Zou je willen, dat ik nu ook nog begon te huiche- len?" Hg verbleekte zichtbaar en in de diep te zjjner oogen vertoonde zich een boos aardige flikkering; maar zgn stem klonk nu nog teederder en liefdevoller, toen hg haar antwoordde: „De uitdrukking, die je daar bezigt, is wel wat overdreven, lieve Ingeborg! Ik weet niet, of je je soms bg je vader wel eens over mij beklaagd hebt „Nooit!" viel zij hem koel in de rede en terwgl bg de willooze nog dichter naar zich toetrok, ging Artois voort: „Zoo, zoo, dat was dan heel edelmoedig van je; maar je bleek martelaarsgezicht is bjj na nog erger dan een uitgesproken aanklacht. Ik heb er bewijzen van ontvan gen, dai je vader van mijn eigenschappen als echtgenoot de meest ongunstige mee ning is toegedaan; ik ben er zelfs van overtuigd, dat hij mg in vollen ernst voor een wreeden tyran en een tweeden blauw baard houdt. Zou het nu langzamerhand geen tijd worden, dat hg deze meening laat varen? Ik verlang immers heelemaal niet, dat je je in overdreven lofuitin gen over deze huiselijke gelukzaligheid zult uitputten; maar als je het nu ten minste over je zoudt kunnen verkrggen, hem vandaag bij wijze van uitzondering eens met een vroolijk gezicht en met lachenden mond te begroeten, als je ten- mniste eens een vriendelijk woord overj mij zoudt willen zeggen, zoodra het ge sprek op mgn onbeduidende persoonlijk- beid mocht komen 1 Ik ben er zeker van, I dat je door dit kleine offer zgn afkeer je-1 ST00MWASSCNERIJ STOOM EN - VERVEN gens mg stellig zoudt kunnen verminde ren." „Ik zal het probeeren", zeide zij toon loos, „maar ik moet je eerlijk beken nen, dat ik verbazend slecht comedie kan „Reeds menige slechte tooneelspeler heeft door goeden wil het ontbrekende talent weten aan te vullen", schertste hg, „en wanneer je maar den eerlijken wil daartoe hebt, is reeds veel gewonnen. Kijk eens, lieveling, er zouden zoo heel veel dingen zgn, waarover je vertrouwelijk met je vader zoudt kunnen praten, nadat je hem in een opgewekte stemming hebt gebracht. Je zoudt hem b.v. duidelijk kun nen maken, dat het je hartelijk begint tegen te staan, met je huishoudgdeld rond te komen, en dat wij veel maatschappe lijke verplichtingen niet kunnen nakomen tot groot nadeel van mijn persoonlijk aan zien, omdat ons de noodige middelen ont breken. Ook dat je toiletten volstrekt aan vulling noodig hebben en meer van derge lijke kleine verzuchtingen". Voor de eerste maal sedert het begin van hun onderhoud keek Ingeborg haar echtgenoot recht in het gezicht en Artois moest voor haar blik onwillekeurig de oogen neerslaan. „Van alles wat je daar gezegd hebt, zal geen woord over mijn lippen komen", verklaarde zij met rustige beslistheid. „Wii je tenslotte ook nog niet van me eischen, dat ik mijn vader om geld ver zoek?" Artois lachte; maar het was merkbaar, dat zijn zelfbeheersching ten einde liep. „Opdat hij je misschien in een edelmoe dige bui een biljet van honderd mark in de hand stopt? De hemel beware me! Geen oogenblik heb ik er ook maar aan gedacht zoo iets ongehoords van je te ver langen. Je moet alleen maar een beetje stemming maken, verder niets! Laat de rest maar gerust aan mg over". Met een plotselingen ruk maakte Inge borg zich uit zgn omarming los en stond zooveel als uitwendig feliciteeren en in wendig verwenschen. Wij kunnen ons voor stellen, dat u een tribune voor uw speech heeft, maar wij zullen er dan onkundig van blijven, daar wjj het blad niet lezen. Het spijt ons dat U de politie er niet met de haren bijsleept; meent u dat zij kwaad worden over uw geschrijf, aan genomen ten minste dat zij het lezen, neen Hoofdpijn-Tabletten 60 ct. Laxeer-Tabletten60 ct. Zenuw-Tabletten75 ct. Staal-Tabletten90 ct Maag-Tabletten75 ct. Bij Apoth. en Drogisten. hoor, daar zgn zij te verstandig voor. En nu krijgen we het voornaamste. Uitwendig feliciteeren, inwendig kankeren en tot slot, toch nog van de goede gaven van het gemeentebestuur genieten. Nu vinden, wij het niet aardig dat u het die dikke buïetjuffrouw kwalijk neemt, dat zij u maar niet een extra glaasje voor zet. Nietwaar? U schrijft zelf „extra" dus wel meer willen hebben dan een ander en dan als dit niet lukt dan maar schelden en kankeren. „Krenterig" is een Ieeljjk woord en daarom gebruiken wij het hier niet; „schijn" en „inhalig" zijn wel een weinig beter. Wij willen eindigen met het slot van „onze geachte inzender"; ons dunkt, het laatste woord is in deze zaak nog niet gesproken. VIOOLTJE. De Raad dezer gemeente kwam op Woensdag 18 September 1.1. des nam. te 2 ure bijeen ter behandeling van de reeds door ons gepubliceerde agenda. Af wezig was de heer Grootewal, terwijl er een vacature was. (zetel wijlen den heer Den Bliek). Na de gebruikelijke opening neemt de burgemeester het woord en zegt met en kele woorden de gebeurtenissen te wil len herdenken welke hebben plaats ge vonden na de vorige raadsvergadering. Deze gebeurtenissen waren van droevi- gen en van verheugenden aard. Aller- HEEREM- EN DAMESKLEERMAKER F. C. KUYPERSTRAAT 10 - TEL. 2169 Ontvangen de nieuwe winter stoffen voor Costuums en Over jassen, Mantels en Mantelcostuums Bontwerk eerst herdenken wij het heengegane raads lid den beer Den Bliek, en van deze plaats af willen wij nogmaals in herinne ring brengen de eigenschappen die hem zoo zeer kenmerkten en eerden, zijn eerlijkheid en plichtsbesef. Hij- staat thans voor den Hoogen Rechterstoel, al waar het ongeschreven boek des levens wordt opengelegd en wij twijfelen er niet aan of zijn deugden zullen in dat boek gelezen worden. De raadsleden hoorden de woorden ter nagedachtenis van den heer Den Bliek gesproken, staande aan. Daarna gaat de burgemeester voort, en zegt dat het leven is als een militaire begrafenis, waar men met een treur- marsch heengaat en waarvan men met een opgewekte marsch terugkeert. Na de droeve dingen komen de blijde, en zoo mogen wjj dan ook met vreugde her denken vier groote en verheugende din gen die hebben plaats gevonden sinds de vorige raadsvergadering, namelijk, de her denking van het 900-jarig bestaan van op. „Genoeg! Thans doorzie ik je bedoe lingen, maar ik zeg je bg dezen onherroe pelijk, dat ik beslist niet gaan zal. De taak, die mg tot werktuig van zulk een onedel plan zou maken, behoort toch ze ker niet tot mgn echtelijke verplichtin gen". -pp jFHF inre* r» - f r«*: Thans fonkelden zgn oogen door plot seling opvlammenden toorn en hg zag haar aan op een wgze, alsof hg haar met zgn blikken wilde dooden. „Neem je in acht"! siste hg. „Ik heb je luimen tot nu toe met bgna bovenmen- schelgk geduld verdragenmaar ik zal me door jou niet als een slaaf laten be- hhandelen, die van jouw genade afhanke lijk is. Ik ben je gebieder, onthoud dat! Je meester! En wee over je, wanneer het mg op zekeren dag belieft, je door de macht, die de wet mij gegeven heeft, tot onderworpen gehoorzaamheid te dwingen.'" Ingeborg was rustig tegenover hem blij ven staan en niets dan koele verachting lag er op haar gelaat zoowel als in haar woorden. „Je zult nu weten, dat je be dreigingen mij geen schrik aanjagen en dat die dreigementen mg duizendmaal min der tegenstaan dan je laffe liefkoozingen. Alles wat je thans nog voor slechts en ellendigs kunt doen, zal slechts heel ge ring zjjn in verhouding tot de misdaad van die afschuwelijke leugen, waardoor je eens mijn jawoord op bedrieglijke wijze hebt weten te verkrijgen". j Met hevig hijgende borst en met ge balde vuisten stond Artois voor haar. Het had er alle schjjn van, alsof hij zich het volgend oogenblik op haar zou storten. Maar onder den ban van haar onbevrees- den blik en haar koninklijk opgerichte ge stalte, kreeg hjj nog te rechter tijd de heerschappij over zijn kokend bloed te rug. Hjj wierp het hoofd in den nek en met luid, hoonend gelach verliet hg, zonder haar te antwoorden, het vertrek. G. G. J. ALBLAS Soest, de opening van het abattoir, de opening van de nieuwe school te Soes- terberg, en het in gebruik nemen der nieuwe noodwoningen. Tevens kan heden worden herdacht het twintigjarig raads lidmaatschap van den heer Endendijk, die het genoegen heeft mogen smaken deze vier zoo belangrijke gebeurtenissen, die onder zijn afdeeling ressorteeren, mede te maken. De burgemeester dankt den heer En dendijk voor al wat hg tot dusver voor de gemeente gedaan heeft, en wenscht hem nog vele jaren van werkzaamheid toe. De heer Endendijk zegt aangenaam te zijn getroffen door de woorden van den voorzitter. Hij heeft de gemeente gekend als dorp van 3500 zielen, terwijl thans het zielenaantal de 13.500 gepasseerd is. Het is hem steeds een groot genot ge weest raadslid te mogen zijn en hoopt dat het hem gegeven zal zijn nog lang voor Soest te kunnen blijven werken. Hierna komt aan de orde punt I. 1. Vaststelling van de notulen der ver gadering d.d. 24 Juli 1299. B. en W. schrijven hieromtrent aan den Raad: Door de Directie der N.V. Centrale Slachtplaats voor de gemeente Soest is verzocht deze N.V. voor den slachthuis- bouw een hypotheek van f4800.te verleenen. Aangezien volgens art. 8 van de door Uwen Raad bij besluit van 20 Maart 1929 vastgestelde overeenkomst aan meergenoemde N.V. door de gemeente een hypotheek zal moeten worden verleend tot een bedrag van 60 pCt. van de waarde •van het aan deze N.V. toebehoorende ter rein gelegen aan den Lange Brinkweg, als mede die van de daarop gestichte gebou wen en van de door bestemming onroe rend geworden zaken, is door ons College een Commissie aangewezen om bedoelde waarde te schatten. Deze Commissie, bestaande uit de hee- ren W. van der Leek en M. Sukkel, beiden architect te Soest, alsmede den heer W. H. van Haselen, directeur van het abat toir te Amersfoort, heeft blijkens bijge voegd rapport bedoelde onroerende goede ren geschat op een waarde van f58.020.62. Ingevolge bovenaangehaald art. 8 kan aan de N.V. Centrale Slachtplaats voor de gemeente Soest derhalve slechts een hy potheek van f 34.812.37 (afgerond tot f335.000.worden verleend. Wjj ver zoeken Uwe Vergadering daartoe wel te besluiten en bijgaand ontwerp-besluit vast te stellen, welk besluit door ons College aan Gedeputeerde Staten ter goedkeuring zal worden ingezonden, zoodra de N.V. Centrale Slachtplaats voor de gemeente Soest verklaard heeft zich daarmede te vereenigen. Gezien het voorstel van Burgemeester en Wethouders, d.d. 13 September 1929; Overwegende, dat aan de N.V. Centrale Slachtplaats voor de gemeente Soest ten behoeve van den bouw en de inrichting van een Centrale slachtplaats een eerste hypotheek van f35.000.moet worden verstrekt Gelet op art. 136 der Gemeentewet en het raadsbesluit van 20 Maart 1929, No. 20-1-60; BESLUIT: 1. Aan de N.V. Centrale Slachtplaats voor de gemeente Soest, ten behoeve van den bouw en inrichting van een Centrale Slachtplaats een som van f35.000.— ter leen te verstrekken, onder de navolgende voorwaarden en bepalingen: HOOFDSTUK XIII. „De professor is niet thuis; maar mis schien kun je hem door mgn bemiddeling meedeel en, wat je hem te zeggen hebt". Met deze woorden, waarin de verborgen spot slechts voor het fjjne oor van den doctor waarneembaar was, trad Edith op den avond van denzelfden dag Artois tege moet, dien men als een nauw verwant fa milielid van den professor zonder meer de salon had binnengelaten. De jonge vrouw was er klaarblijkelijk niet meer op voorbereid geweest, thans nog bezoek te ontvnagen, want zjj had haar japon reeds met een zeer elegante, lichte kinomo ver wisseld, waarvan de lange sleep zachtjes over het tapijt ruischte, terwjjl de wjjde, in een punt eindigende mouwen bg iedere beweging haar prachtige, blanke armen zichtbaar lieten worden. Terwjjl zjj zelf op een van de kleine di vans plaats nam, wees zjj met een onver schillige handbeweging op een in haar na- bjjheid staande fauteuil. Artois aarzelde echter nog nog met zichtbare besluiteloos heid aan haar uitnoodiging gevolg te „Het lag in mgn voornemen je man te spreken", antwoordde hjj. „Wat ik hem te zeggen heb, kan ik slechts persoonljjk en onder vier oogen met hem behandelen". „Ah, dan wil ik natuurljjk niet verder bg je aandringen. Maar is je tjjd zoo kost baar, dat je niet eens een paar vluchtige oogenblikken over hebt, om mjj bezig te houden?" „Het ontbreekt mjj daartoe inderdaad aan tgd en lust, lieze Edith !En je verliest er niets bg; want je zoudt vandaag een weinig amusant gezelschap in mjj hébben". „O, wat dat betreft, ik heb er mjj lang zamerhand aan gewend niet 'te veel- eischend te zgn. Ik ben toch sinds bgna een jaar getrouwd, mjjn vriend I" (Wordt vervolgd.)

Historische kranten - Archief Eemland

De Soester | 1929 | | pagina 1