Spionnage
in den grooten Oorlog.
PLATTEGROND VAN SOEST
0
D
NI
Schaal 1 op 15.000
N.V. Eerste Soester Electr. Drukkerij
is thans verkrijgbaar
De vloek van zijn Leven
1
j§
jfi
I
je
je
i
li
it
1
ft
at
at
ar
at
ar
at
at
at
at
at;
ar
at
an
at!
ar
at
ar
at
at
at
ar
- I
ar
Wij verkoopeo:
Wij zijn agent van
N.V. Eerste Soester
Electr. Drukkerij
Voor de Vrouw
Uitvoering in 9 kleuren
Prijs f 0.90
Prijs f 0.90
Hoe men de Duitsche geheime diplomatieke code stal en welk
gebruik ervan werd gemaakt.
Onnoodig te zeggen, dat zelfs in vollen
vredestijd de diplomatieke telegrammen
nooit van gezant tot minister en omgekeerd
nooit gaan in gewoon schrift. Brief- en te
legramgeheim zijn in normalen tijd gewaar
borgd, maar welk regeerder zou er zich op
durven verlate», dat dit beginsel tot in alle
onderdeelen werd nagekomen? Wat in vre
destijd geldt, geldt nog sterker in oorlogs
tijd, en geen geheim is door alle oorlog
voerende landen zorgvuldiger bewaard dan
dat van de code, waarin men telegrafeerde
of schreef. Bijkans alle landen hadden meer
dan een code, voor het verschillend gebruik,
dat ervan te maken vief, en onderdeelen van
bepaalde diensten hadden weer afzonderlijke
codes, en bepaalde agenten hadden vermoe
delijk weer het eigen cijferschrift. Maar
aangezien het alphabet slechts 26 letters telt
en er slechts 10 cijfers zijn, is het voor de
experts in de materie van het geheimschrift
niet zoo moeilijk een stelsel op het spoor
te komen, indien dit niet van verfijnde lis
tigheid is. Vandaar, dat men een code maar
niet elk oogenblik kan veranderen, en dat
het ontdekken van zulk een code, vooral
wanneer het onbekend blijft, tot de beden-
kelijkste gevolgen kan leiden.
Zijn de verhalen), die daarvan zijn uitge.
lekt, juist, dan heeft de Duitsche diplomatie
dit in den oorlog op gevoelige wijze onder
vonden. Aan een jong Belgisch ingenieur is
het gelukt om het grootste deel van deze
Duitsche diplomatieke code op het spoor
te komen. Lord Balfour heeft op 7 Novem
ber 1925 toen hij sprak voor de Universiteit
van Edinburgh, even den sluier opgelicht
over het geheim, dat betreffende de Duit
sche diplomatieke code nog altijd aanwezig
was. De Wilhelmstrasse bewaakt deze co
de met begrijpelijke zorg. De radiomast.
welke de berichten in codeschrift uitzond,
was streng bewaakt; slechts dat personeel,
dat dringend noodig was en dat volkomen
was te vertrouwen> werd er toegelaten, en
zelfs belangrijke ambtenaren aan Buiten
landsche Zaken lieten niet na schijnbaar on
dergeschikt werk te verrichten teneinde dit
geheim te helpen bewaren. Maar het gebeur
de op 27 November 1914, dat er iets aan di
technische toestellen te Brussel haperde, en
een jong ingenieur, van wien een groote
roep uitging, vond zich in den laten avond
van November 1914 verplicht om aan het
herstellen zijn medewerking te verleenen
De vader van den ingenieur was bloedver
want, uiteraard heel ver, van den Oo*ten-
rijkschen keizer, en mede deze omstandig
heid leidde er de Duitschers toe om den
ingnieur blijvend aan hun dienst te verbin
den toen zij bij hun onderzoek in zijn ka
mers, na zijn gedwongen vertrek, een radio-
telegrafisch toestel ontdekten), dat voor dien
tijd van bijzondere beteekenis was. Maar de
ingenieur, tot dusverre slechts in zijn werk
verdiept, verkreeg te zelfder tijd! dat hem
het vertrouwen der'Duitschers gewerd, ver
binding met de patriotten van Libre Bel-
gique, die op zijn geboorte in Engeland
een beroep deden. Zoo trad hij, zonder dat
men daarvan iets kon vermoeden, in dien»st
van de Intelligence Service!, en hij deed
daarin wonderen. Een oogenblik dacht hij
er over zich van het boek zelf, overigens
bewaard in een looden omhulsel, meester te
maken', maar hij begreep al gauw, dat men
dan, met hoeveel moeite ook, een> nieuwe
code zou samenstellen en dat hij hoogstens
in het ontcijferen van enkele telegrammen
zou s'agen. Hij bleef daarom dag in dag
uit werkzaam; hij noteerde wat hij noteeren
kon en onthield wat hij onthouden kon.
Heeft de inspanning hem wellicht naar
het uiterlijk verradent? De Duitschers be
gonnen hem te wantrouwen, maar missen
konden zij hem niet. Een keer werd hij
in een café nabij de Beurs aangehouden;
een anderen keer werd hem gezegd, dat hij
op straffe des doods zonder verlof de pro
vincie Brabant niet mocht verlaten. Maar di
ingenieur bleef werkzaam, en toen zijn taak
teneinde was gekomen, slaagde hij er, dank
PPITTTT.T^T O IV
Naar het Engelsch.
zij valsche papieren, en dank zij de hulp van
Belgen in, om over de grenzen te komen.
Weliswaar waren deze door den beruchten
electrischen draad afgesloten, maar wij
zullen het ook later zien onoverwinbaar
waren de bezwaren van dien aard toch niet!
Zoo kwam de ingenieur veilig in Holland,
waar hij met den bekenden majoor Oppen-
heiin in verbinding trad. Het staat vast, dat
de verdiensten van den Belg, die hem hielp
ontvluchten, zijn erkend; het staat zelfs vast,
dat hij het bureau van de Intelligence Servi
ce heeft betreden. Wat er daarna van hem
is geworden, niemand weet het. Alle naspo
ringen bleven tevergeefs. Het is alweer
Boucard. die ons'weet te vertellen, dat de
Intelligence Service dezen bekwamen mede
werker wellicht het liefst voor goed wilde
r^i? ,verloren Saan. Maar de onwaarschijn
lijkheid van dit argument springt in het oog.
Veeleer kan aangenomen worden, dat hij
bij een ongeluk om het leven is gekomen,
°.f. dat hij is gevallen in een der vallen van
zijn vijanden, die het hem niet hebben ver
geven. dat hij, tegen het verbod in, België
had verlaten. Wel wisten zij niet hoeveel hij
wist, maar de wetenschap, die hij medenam,
kon hen elders te veel toeschijnen»
En die wetenschap was meer dan vol
doende. Men beweert, dat tengevolge van
de kennis dezer geheime teekens, de En-
gelsche admiraliteit in staat is geweest tij
dens den Jutlandslag aan de Duitschers een
verkeerd telegram langs den radioweg te
zenden. Maar vast staat, dat de ontknooping
van het Duitsch-Mexikaansch drama, die
den laatsten druppel van den| Amerikaan-
s hen emmer deed overloopen, door het be
zit van de geheime code is teweeggebracht.
Toen in den laten avond van 23 Februari
1917 de Amerikaansche gezant te Londen
een dringend telefoon van den Engelschen
Minister van Buitenlandsche Zaken ontving
om bij hem te komen, kreeg hij de mede-
deeling, dat een telegram onderschept was
van den Duitschen Staatssecretaris aan den
Duitschen gezant te Washington, den nog
levenden Graaf Bernstorff, waarin aan de
den werd opgedragen om met Mexico in
verbinding te treden teneinde Mexico aan
Duitschland's zijde te brengen en dit be
paalde deelen van het Amerikaansch grond
gebied: Texas N'ieuw-Mexico en Arizona
toe te zeggen. Op Japansche hulp was te
vens gespeculeerd, maar zulks zonder dat
eenige schaduw van dit bewijs viel waar te
nemen. Eigenaardig is het wek dat van
Duitsche zijde dit telegram in verschillende
exemplaren en langs verschillende wegen
werd gezonden. Het ging, gelijk wij reeds
gezien hebben, aan Bernstorff rechtstreeks,
maar 't ging ook aan den gezant in Mexico,
en het ging eveneens in de koffers van den
Zweedschen dipomatieken dienst. Deze toch,
gelijk de bedoelde Amerikaansche ambassa
deur de heer Page heeft toegegeven, heeft
'n rol gespeeld, die niet in alle opzichten van
neutraliteit getuigde. Zelfs heeft men zich
van Amerikaansche diensten bediend om
deze geheime instructie te doen overkomen.,
misbruik makende van de overigens goede
trouw, door de Amerikaansche regeering
jegens de Duitsche zendingen getoond.
De uitwerking van het Mexikaansch com
plot, waarin Mexico moest trachten Japan
aan zijne zijde te krijgen, heeft zich niet
laten wachten. President Wilson mocht twij
felen;, toen hem de materieele zekerheid van
authenticiteit van den tekst werd voorge
legd, twijfelde ook hij niet meer. Toch is
het noodig geweest, dat de ambassadeur
Page in overleg trad met de Intelligence
Service om, door middel van andere voor
beelden van ontcijferde telegrammen elke
gedachte aan een vergissing buiten te slui
ten). Het heeft uiteraard niet ontbroken aan
p gingen om de Amerikaansche openbare
meening op een dwaalspoor te leiden, maar
het antwoord, dat President Wilson op de
vragen van Senator Lodge kon geven, was
ten eenenmale afdoende.
Merkwaardig is het, dat uit de verdere
telegrammen blijkt, dat het Duitsche depar
tement van buitenlandsche zaken niet heeft
kunnen veronderstellen, dat men zijn ge-
geheime code op het spoor was gekomen.
Want het kon ook moeilijk anders de
correspondentie met den gezant in Mexico
werd in de gelijke code voortgezet en hem
werd in die code gelast te verbranden wat
te verbranden viel. De Duitsche ambassa
deur te Washington kon niets meer ver
branden, want naar aanleiding van het ge
beurde viel aan Bernstorff het lot ten deel,
dat aan zijn Oostenrijksche collega Dumba
reeds ten deel was gevallen toen diens me
deweten van aanslagen van Amerikaansche
munitiefabrieken onomstootelijk was ge
bleken. Nog eenigen tijd zijn zoodoende de
onderhandelingen voortgezet, en zelfs in
Mei 1917 bleek men aan de Wilhelmstrasse
in de meening te verkeeren, dat verraad in
Mexico was gepleegd. Eckhardt, die zich
alle moeite had getroost en daarvoor weinig
1(5
J(Ü
je
at
at
je ar
1® v. Weedestt. 7, Soestdyk jjf
j| Telefoon 2062 |j
2)
In het eerst was Thurston dan ook zeer
ingenomen met deze verzekering en bleef
vol dankbaarheid nog eenigen tijd gebruik
maken van de hem zoo gul geboden gast
vrijheid; maar toen kreeg zijn rusteloosheid
weer de overhand, dat oude verlangen
naar verandering en' sensatie, dat de vloek
van zijn leven was geweest; en de rust
en vrede in Glencairn, die hem in den be
ginne juist zoozeer bekoord had, werd hem
nu onverdraaglijk.
Hij was een nomade van nature, haatte het
geregeld leven, steeds op eenzelfde plaats.
En zoo kwam het dan ook, dat hij, ondank*
de voorspelling van velen, die dit hadden
gezegd met het oog op zijn groot intellect,
het in het geheel niet zoo ,;ver had ge
bracht", maar nog steeds even onbekend en
onbeduidend was gebleven tegenover de
buitenwereld, als toen hij begon op zichzel-
ven te staan.
U moet dan ook niet denken, dat ik het
moe ben, hier te zijn; of dat ik uw vrien
delijkheid niet op prijs stel; maar die ver
vloekte rusteloosheid is weer over mij ge
komen en ik kan ze niet weerstaan, sprak
hij op een ochtend, dat hij zich wel gedreven
voelde, om afscheid te nemen van zijn gast
heer. Ik denk, dat ik Zigeunerbloed in de
aderen heb: ik kan nooit lang op eenzelfde
plaats blijven, hoe goed ik het er dan ook
heb.
Maar waar drijft die rusteloosheid je
dan heen, beste jongen?
Ik weet niet; misschien naar mijn
ondergang, klonk het peinzend*?.
-s- Nup kijk eens: het spijt mij zeer, je
gezelschap te verliezen; maar, als je gaan
moét, dan mag ik je niet weerhouden. Al
leen zou ik, eer je gaat', zoo graag nog eens
de waarheid van je willen weten.
Waaromtrent? vroeg Thurston, of
schoon hij zeer goed de bedoeling van Mr.
Jesson begreep.
Houd je maar niet zoo van den domme!
Ik meen: de waarheid betreffende mijn ge
stel: Je hebt natuurlijk ook wel gedurende
die weken, dat je mij behandelde, gemerkt,
dat ik een kwaal heb, die ééns een noodlot
tig stadium intreedt, niet waar? Mijn vader
is al aan die ziekte overleden. Zeg nu eens
heel eerlijk: hoe lang geef je mij nog? Een
half jaar, een jaar
Dit valt onmogelijk te bepalen, ant
woordde Thurston. Als u zich strikt aan
het diëet houdt, en u juist niet angstig
maakt, dan kunt u nog wel een twee drie
jaar leven.
Nu, laten we zeggen twee jaar. Dit is
langer, dan ik gedacht had: ik ben nu vijf-
en-zestig, dus, als ik nu nog de zeven-en-
zestig haal, dan heb ik zoo wat den gemid
delden leeftijd bereikt, die ons gegund is.
Maar het kan toch wel eens gauwer zijn, is
't niet?
Met beslistheid valt er waarlijk niets
te zeggen. Zooals het nu is, treedt de ziekte
nog maar juist aan het licht; maar het kan
plotseling verergeren.
Mr. Jesson zweeg een oogenblik; toen
zei hij:
Mijn dank, dat je het mij gezegd hebt,
beste jongen! In ieder geval zal ik dadelijk
beginnen, orde op mijn zaken te stellen
Wat geld verdienen betreft, ben ik geluk
kig geweest!, Thurston. Toert ik mij hier
vestigde, nu een-entwintig jaar geleden, be
zat ik maar een paar honderd pond en nu
wel een half millioen. ïk heb deze plaats
gekocht voor een appel en een ei, van een
man, die er geen bestaan in vond; en je
ziet, wat een bloeiend bedrijf het nu is. Ik
heb ook grof gespeculeerd in goud en ko
Het Handelsblad
De Gooi- n Eemlander
't Maandagochtendblad
De Telegraaf
De Lach
Het Amusante Weekblad
Stuiversblad
Ideaal
De Haagsche Post
De Radiobode
De Gracieuse
Het Nieuwe Modeblad
Weldon
Record
Het Handelsblad
De Gooi-
Aanbevelend,
Eemlander
dank had geoogst, diende zich zelfs tegen
over Staatssecretaris Zimmermann geheel
schoon te wasschen, waarin hij aan de hand
van onweerlegbare bewijzen) slaagde.
Verhalen als deze zijn niet geheel te con-
trolceren. Zij kunnen waar zijn, zij kunnen
overdreven, zij kunnen zelfs volmaakt on
juist zijn. Maar zelden is een met zoo groo.
te zorg geheim gehouden en met reden
diplomatiek complot zoo onomwonden
aan den kaak gesteld kunnen worden, en
zelden is een gelegde mijn zoo in de ver
keerde richting gesprongen als deze. Dat
maakt het wel bijna zeker, dat de Intelli
gence Service een niet slechte troefkaart
in deze zaak heeft uitgespeeld!
IETS NIEUWS MET BANANEN.
Onze Amerikaansche zusteren zijn spe-
ialisten op het gebied van het ontwerpen
van verrukkelijke dessertschoteltjes, waar
bij vruchten, gemalen of fijngehakt noot en
in vele gevallen gewone room of slagroom
een belangrijke rol spelen. Ook op het ge
bied van de behandeling van bananen kun
nen wij nog wel wat van haar leeren. Al
was het bijvoorbeeld ter afwisseling slechts
de tropische bereidingswijze, welke hierin
bestaat!, dat men bananen net als peren
stooft met water, suiker, kaneel en kruidna
gelen. Een heel lekker bananenschoteltje is
EEN GOED ZAKENMAN.
9
9
9
4 weet, dat net uitgevoerd Drukwerk
cachet aan zijn zaak geeft. Komt
*0 daarvoor bij ons, wij geven U gaarne
advies en.gij zult tevreden zijn!
9 9
9 le Soester Electr. Drukkerij 9
9 9
999999999999999999999
echter het volgende: Men neemt op 6 ba
nanen een half kopje vol fijngehakte wal
noot. De walnoten moeten vrij grof gehakt
zijn. Vervolgens doet men er een half thee
lepeltje bruine suiker en een klein beetje
nootmuskaat bij. In dit mengsel rolt men
de gepelde bananen. Vervolgens bebotert
men een bakblik, legt er de bananen in,
voegr ei een theelepel boter bij en bakt,
totdat de vruchten lekker bruin zien. Men
dient de aldus gebakken bananen op met
een half kopje vol room, dat men om de
bananen heen giet op het schaaltje.
BAKPOEDER.
Hoewel vele huisvrouwen zeer tevreden
zijn over het gebruik van zelfrijzend bak
meel. zijn er toch anderen, die zich liever
van de ouderwetsche gist voor het eenvou
dig gebak bedienen of wel bakpoeder toe
passen. In de eerste plaats moet men be
denken, dat men het gebak zoo luchtig mo
gelijk krijgt, wanneer men vooraf het meel
zeeft. Als men er dan nog goed voor zorgt,
dat men het eigengemaakte bakpoeder er
goed doorheen mengt, dan zijn teleurstel
lingen vrijwel uitgesloten. Bakpoeder is heel
eenvoudig te vervaardigen van twee deelen
wijnsteen op 1 deel dubbel koolzure soda
en 2 deelen fijn rijstemeel. Dit mengsel be
waart men in een stevig afgesloten flesch-
je. Er mag vooral geen tocht bij kunnen
komen, omdat anders reeds gasontwikke-
ling plaats heeft, vóór men het bakpoeder
gebruikt!, waardoor het dus bij gebruik wer
keloos zou worden. Men maakt het gebruik
van bakpoeder geheel overbodig, wanneer
men meer eieren bij het bakken gebruikt. De
werking van het bakpoeder berust op de
ontwikkeling van koolzuur bij de aanmen
ging van het meel, waardoor het deeg rijst
IETS OVER WATERKARAFFEN.
Het schoonmaken van waterkaraffen en
flesschen, bloemvazen enz. levert soms nog
wel eens onverwachte moeilijkheden op.
Gewoonlijk verdwijnen vuile aanslagen en
dergelijke wel door in de flesschen of ka
raffen een beetje water te doen en daarbij
wat eierschalen, theebladen, zand, en azijn,
waarna men ze flink schudt. Ook gebruikt
meji wel bij het water Brusselsch zand of
koffiedik. Als hiermede de karaffen be
handeld zijn en vuile randen en aanslagen
verdwenen zijn, spoelt men ze met water
na. Is de karaf door hard water erg aan
geslagen, dan kan het noodig zijn, ze met
sterke azijn (of ook wel verdund zoutzuur)
te schudden en tenslotte met zeer ruim wa
ter herhaaldelijk na te spoelen. Aanslagen
van wijn, port enz. lost men op met alcohol
(brandewijn, enz.). Nabehandelen met wa
ter en zand. ertz., zooals boven aangegeven
Heeft er in flesschen iets vets gezeten (olie
of iets degelijks- dan kan men ze schoon
spoelen met heet water1, soda, zeep en een
van de eerder genoemde schuurmiddeltjes.
RECEPT.
FRICADEL VAN VISCH:
Hiervoor neemt men 1 schelvisch, kabel
jauw of snoek van ongeveer 1 K.G., 3 flin
ke sneden brood zonder korst- een scheut
je warme melk. 2 eieren, wat peper, zout,
nootmuskaat; 2 theelepels maggi's aroma,
wat paneermeel, voor het braden 4 afgestre
ken eetlepels boter en wat citroensap. Het
vischvleesch neemt men rauw van de graat
en maalt of hakt het fijn. De eieren, het in
de melk goed fijngewreven en daarna uitge
drukte brood, het zout, de kruiden en de
maggi s aroma werkt men er door; dan
vormt men het mengsel tot een bal en wen
telt dien door het paneermeel en braadt hem
dan op de gewone wijze met de heete boter
bruin (ongveer 3/4 uur); nu en dan liet ge
hakt met de boter bedruipend, waaraan
eenige druppels citroensap worden toege
voegd. Het gehakt garneert men op den
schotel met gehalveerde uitgetande schijf
jes citroen.
BOONEN IN HET ZOUT; Men haalt de
boonen af, er» breekt ze. Dan giet men er
kokend water op, en kookt ze 5 minuten op
Dan laat men ze uitlekken en geheel koud
worden. In een kom of teil vermengt men
telkens wat boonen met wat zout, zoodat
alle boonen met zout in aanraking zijn ge
weest. Dan doet men ze in het schoone vat
Liefst maakt men voor elk vat een passenr
den zak, waarin de groenten gaan. Dit is
zindelijker en gemakkelijker met schoonma
ken. De z.g. kim komt boven den doek,
dus is gemakkelijk te verwijderen. Daarop
legt men een schoon plankje en een schoo-
nen steen en over de potten legt men een
schoonen doek om instuiven te voorkomen
HUISVROUW.
permijnen. en steeds met succes
Maar in de liefde, neen, daar ben ik niets
gelukkig in geweest? Als ik morgen aan
den dag kom te vallen, dan zouden alleen
mijn opzichter en zijn vrouw mij missen.
U is zeker nooit getrouwd geweest?
Neen, de eenige vrouw, voor wie ik
voelde, kwam juist op den dag, die voor
ons huwelijk was bepaald, tot de ontdek
king, dat zij toch meer hield van mijn jon
geren broerO, ik neem het haar
niet kwalijk! Hij was veel knapper, dan ik
en had zoo den slag, om zich, vooral bij de
vrouwen, bemind te maken, terwijl ik altijd
stil en teruggetrokken was. En toch ge
loof ik vast, dat ik haar gelukkig zou heb
ben gemaakt.
Heeft uw broer haar getrouwd?
Zeker. Zij zijn getrouwd en ik ging
hierheen; en, bij gebrek aan een beter doel,
wijdde ik mijn leven aan geld maken. En
je weet het: ongelukkig in de liefde1, geluk-
kiv in ieder ander ding. Maar een' leven zon
der liefde is niet veel waard, Thurston! Dit
weet ik bij ervaring, want wat heb ik nu
aan al het geld, dat ik ophoopte, ik moet
het toch aan een vreemde nalaten. Maar
niet geheel aan ee» vreemde: voor haar
kind voel ik toch altijd nog wat meer, dan
'zoo voor ieder ander!
Thurston liet een uitroep van verbazing
hooren.
Hoe nu?Laat u uw fortuin na
aan het kind van de vrouw, die u zoo schan
delijk behandeld heeft? U is dan wel edel
nioedig en meer vergevensgezind, dan de
meeste inenschen!
Er is niemand anders, wien ik het zou
willen geven, nu Hilda zelve overleden is.
O, is zij overleden?
Ja, al voor jaren! Iemand» ik weet
niet wie, maar misschien wel mijn broer,
heeft mij haar doodsbericht gezonden. Wa
zij nog in leven geweest, dan zou ik héér
alles hebben nagelaten*; maar nu zal haar
dochter, haar eenig kind, het hebben. Behal
1—t—inniriiiiM—iMn—i
1 K. M. in werkelijkheid is bijna 7 c. M. op de kaart
Naar de nieuwste officieele gegevens vervaardigd
Van Weedestraat 7 - SOESTDIJK - Telefoon 2062
ve dus dit huis en de plantage,, die ik
mijn opzichter en diens vrouw toewijs, uit
erkentelijkheid voor hun lange en, trouwe
diensten, vervalt alles aan Hilda's doch
ter, Audry.
- Leeft uw broer nog?
- Ik weet niet. Jaren lang heb ik niets
van hem gehoord. Volgens het laatste be
richt woonde hij met zijn dochter in Bran-
cepeth. een plaatsje in Yorkshire. Als je
terugkeert naar Engeland, Thurston, en
ik heb zoo'n voorgevoel; dat dit niet lang
meer duren zal, ga haar dan opzoeken en
schrijf mij eens, hoe Hilda's dochter is. Je
oet haar eens zeggen, dat ze mij een por
tret stuurt en dat zijzelve mij ook eens
schrijft.
- Dat zal ik met genoegen doen, als ik
terugga. Op het oogenblik zie ik dat nog
iet gauw gebeuren, ofschoon ik meer dan
genoeg heb van dit verschrikkelijk land!
Waarom blijf je dan hier?
-Omdat mijn beurs het niet anders toe
laat. Hoe heet dat plaatsje ook weer?
Brancepeth. En het jonge meisje heet
Audry.
Thurston haalde zijn zakboek te voor
schijn en teekende beide namen op.
Het is mogelijk! dat zij vóór u komt te
overlijden. Aan wien vervalt het geld dan?
Mr. Jesson lachte.
Aan den naasten bloedverwant; ik denk
haar vader, als hij dan tenminste nog in
leven is. Zoo niet, dan heb ik nog meer fa
milieleden. die mogen' het dan onder elkaar
uitvechten, want mij kan het dan toch niet
verder schelen: Maar nu genoeg over mij-
zelven! Heb je waarlijk besloten Glen
cairn morgen tc verlaten?
Ja. ik moet weg.
Ga je terug naar San José?
Voor enkele dagen wel. Waarschijnlijk
ga ik door naar San Francisco, in den loop
van veertien dagen. Het spijt mij, weg te
gaan van hier voor u en voor heel de om
geving! Hij keek eens weemoedig rond
in den tuin, die in het halfduister van de
schemering nog ééns zoo schoon en fan
tastisch leek. Maar meedoogenloos drijft
mijn geest van onrust mij voort.
Nog eens: het spijt mij, maar je moet
doen, zooals je wilt.
Daarin vergist u zich toch: niet zooals
ik wil, anders zou ik hier blijven! Ik handel
niet uit vrijen wil.
Onzin, man! In 's Hemelsnaam, haal
je dit toch niet in het hoofd! Dan zal je
nooit iets goeds kunnen doen in de wereld!
Thurston lachte:
Ik heb nooit iets goeds gedaan en zal
ook nooit iets goeds doen! Maar nu vindt
ik het ook weer genoeg van mijn zaken»
Voelt u wat voor een spelletje piquet? Zoo
jai, dan zal ik om de kaarten bellen. U heeft
het mij gisteren afgewonnen, maar vandaag
zal ik wraak nemen!
Thurston verliet Glencairn dien volgen
den ochtend. De groom ging mee, om het
paard terug te brengen, dat hij bereed, en
Mr. Jesson deed hem uitgeleide tot aan het
ravijn. Daar hield hij de teugels in en reikte
zijn gast de hand:
Om nu over het ravijn te trekken, daar
waag ik mij maar niet aan), zei hij. Vaarwel,
mijn jongen, het ga je goed! Je hebt niets
gerekend voor je medische hulp, maar ik
hoop, dat dit en hij reikte hem een ge
sloten enveloppe over, voldoende zal we
zen en dat je het wilt aanvaarden als een
klein bewijs van dankbaarheid voor de ge
zelligheid, die je een eenzamen man boodt,
en het geduld, waarmee je in mijn ziekte
mijn grillen hebt verdragen. En toen hij
zag, dat Thurston het hoofd schudde, voeg
de hij er nog bij: Je zoudt mij ten zeerste
grieven, als je het weigerde: ieder arbei
der is zijn loon waard, zooals je toch weet!
Met een glimlach nam Thurston de enve
loppe aan.
Wordt vervolgd.
