Oamestasschen
ij
De Spionnage
in den grooten Oorlog.
S. DE ZOETE
Stroomatrassen
L. Vervat
I 1
P. PANII
Drogisterij ,,'T ORANJE KRUIS"
De Iepenziekte.
Velours Hoeden
GELEN f 2.- per mud
T MEUBELHUIS"
J. DE JONG - Drogist - KONINGINNELAAN 6
b* V :<G
Het adres voor:
Z n
K 10
f* N. V. EERSTE SOESTER
tg ELECTR. DRUKKERIJ gj
De Spionnage-Centrale Brussel.
Advertentiën
Engelsche Les
R. KLOP DE ZOETE
REM- RÈM
alweer minder de prima
Zuid Hollandsche Blauwe
f 2.25 p. mud.
P. Roos - Lange Brinkweg
Nieuwe voorraad
alleen met prima linnen
DAMES!
Dames Kapsalon
J. A. WIERSMA
W. V. D. VELDEN
EMMALAAN 13
Landhuizen en andere bouwwerken
Handel in Binnen- en
Buitenlandsch Fruit
Burgem Grothestraat 4). Tel. 2140
I Wij verkoopen: I
II De Lach
j(S Het Amusante Weekblad 2)f
Stuiversblad jfr
J«S Ideaal 2)1
De Haagsche Post
Wij zijn agent van:
N.V. Eerste Soester
Electr. Drukkerij
HORLOGERIE, GOUD,
ZILVER - OPTIEK
In ons magazijn is als regel alles voorhanden,
wat in een 1ste klas zaak in deze branches,
verwacht kan worden.
De tijd voor levertraan breekt weer aan
Medicinale Stoomlevertraan
Jecovitol, Emulsie, Draisma etc.
daar de veiligheid in gevaar was gebra.ht
door den motorrijder, al is deze in zoo'n be-
treurenswaardigen toestand gekomen.
Uitspraak over 8 dagen.
UITSPRAKEN KANTONGERECHT.
Venten te Soest zonder vergunning: D. B.
Rotterdam f 2 of 1 dag.
Wielrijden zonder licht. M>. E., Soest f 5
of 2 dagerr.
Wielrijden onder invloed van alcohol: M.
G., Soest f 15 of 5 dagen.
Geen voldoende verlichting aan auto: A.
F., Soest f 5 of 2 dagen.
Door den Iepen-spintkever overgebracht.
De schors van iepen, die in een verge
vorderd stadium van iepenziekt.e veikeeren,
laat gemakkelijk los. Boomen, die afgestor
ven zijn, vindt men gewoonlijk reeds na
eenigen tijd geheel en al van hun schors ont
daan. Bij nadere beschouwing ziet men, dat
de stammen en de stukken losgelaten schors
een vreterij van insecten vertoonen, die zich
voordoet als talrijke kronkelende boorgan-
gen, welke een waar labyrinth vormen. Bij
iepen, die nog niet zoo sterk zijn aange
tast, vormen deze boorgangen zeer regelma
tige vraatfiguren. Men kan dan steeds een
hoofdboorgang of moedergang onderschei
den, die ongeveer in de lengterichting van
den stam of van de dikkere takken is gele
gen en die een lengte van enkele centimeters
bereikt. Van deze hoofdgang stralen aan
weerszijden aanvankelijk smallere kronke
lende boorgangen uit, die allengs iets wij
der worden, totdat zij, na een lengte van
pl.m. 10 c.M. te hebben bereikt, plotseling
ophouden.
Die vraatfiguren worden teweeggebracht
door de z.g. iepenspintkevers, kleine glim
mend zwart-bruine torretjes van een ge
drongen lichaamsbouw, die. borende in den
bast der zieke iepen, zich ontwikkelen,. De
moederkever boort zich van buiten naar
binnen, doet dan de reeds genoemde lood
rechte moedergang ontstaan, zet daarna
haar eitjes af. uit deze eitjes ontwikkelen
zich spoedig de larven korte, pootlooze,
witte wormpjes en deze larven boren de
zijdelingsche gang!, totdat zij volwassen zijn
de, zich aan het uiteinde der zijdelingsche
larvengangen verpoppen. Hier komen de
jonge kevers uit, die zich op deze plaatsen
door een boorgat van binnen naar buiten
werken en kruipende en vliegende den stam
verlaten.
Er komen voornamelijk twee soorten van
iepenspintkevers in ons land voor, de z.gv
groote en de kleine iepenspintkevers, we
tenschappelijk geheetenScolytus scolytus en
Scolytus multistriatus. Deze kevertjes ko
men in een onnoemelijk groot aant&l te
voorschijn uit zieke iepenboomen en ook
uit dezulke, die reeds geveld zijn en ergens
worden opgeslagen, want nog geruimen tijd
eigenlijk, totdat de schors in groote stuk
ken! er af valt, kunnen de kevers zich in
zulke stammen ontwikkelen.
De jonge iepenspintkevers, die de stam
men verlaten hebben, vljegen bij mooi weer
overdag in grooten getale rond en hebben
de gewoonte zich naar de kronen der iepen
boomen te begeven, onverschillig of deze
gezond of reeds aangetast zijn. Daarna gaan
zij vreten aan de jonge takken. Met een
Du-tschen vakterm noemt men deze vrete
rij „Nachfrass".
Door middel van deze „Nachfrass" voedt
de jonge kever zich met het sappige en
voedselrijke weefsel der plant, waardoor de
eieren van den vrouwelijken kever tot rijp
heid komen. Eerst als deze „Nachfrass"
ruim een week geduurd heeft, vliegen de
kevers weg en beginnen dan elders weer de
stammen of dikkere takken aan te boren,
ten einde zich op de reeds beschreven wijze
voort te planten.
Het is gebleken, dat deze kevertjes bij het
overbrengen van de iepenziekte een rol van
groote beteekenis spelen. In de zeer zieke
iepen met afstervende schors ontwikkelt de
zwam der iepenziektc vruchtlichaampjes in
de schors. Deze vruchtlichaampjes ontstaan
gewoonlijk in de uiteinden der larvengan
gen, waar de verpopping plaats heeft.
Wanneer de jonge kever nu uit de pop te
voorschijn komt, raakt hij besmet met de
sporen van de zwam De aldus besmette jon
ge kever vliegt uit, begint zijn „Nachfrass"
en brengt daarbij de sporen van de schim
mel op de verwondingen aan de takken
over. Op deze wijze kan hij de takkenstel-
sels van eventueel nog gezonde iepen.infec-
teeren. Dit doen zoowel de groote als de
kleine iepenspintkevers). Verschillende on
derzoekers, ook in het buitenland, hebben
deze wijze van ziekte-overbrenging thans
met zekerheid vastgesteld.
Wij hebben hier dus te doen met het zeer
merkwaardig geval, dat een ernstige schim
melziekte van een boom geregeld door een
bepaald insect wordt overgebracht.
WIJ ZIJN GOEDKOO- S
«g PER DAN OOIT II g»
Dt Steeds de nieuwste modellen <0
t>! v. Weedestraat 7
X.
Raadpleegt men de schrijvers,, die geput
hebben uit het archief van de Spionnage
Centrale te Brussel, dan behoort tot de
meest vermetele spionnen, die België in den
oorlogstijd gekend heeft, Gabrielle Petit, een
jong meisje van, toen zij haren arbeid aan
ving, nauwelijks 22 jaren/, die uit vader
landslievende gevoelens tot de geheime or
ganisatie toetrad en daarvan een der voor
naamste, zoo niet de allervoornaamste me
dewerkster is geworden. De Duitsche con-
tra-spionnage kwam, zij het ook eerst twee
jaren nadat zij haren arbeid had verricht,
op haar spoor, en op 1 April 1917 viel zij
aan de kogels van het executie-peleton ten
offer. Enkele maanden na den wapenstilst.,
op 29 Mei '19, werd haar stoffelijk overschot
van de executieplaats weggehaald en met
groot eerbetoon in de kerk van Schaerbeck
nabij Brussel bijgezet!. Het geschiedde met
belangstelling uit militaire en burgerlijke
kringen, en achter de lijkkoets schreden
vertegenwoordigers van de Belgische en
Engelsche vorstelijke familiën. De Belgische
Minister-President Delacroix we!ès in de
grafrede, die hïj hield, deze Gabrielle Petit
als een nationale heldin aan, en Koningin
Elisabeth hechtte eigenhandig het ridder-
teeken der Leopoldsorde op het zwarte doek
van de lijkkist- En nu moge het zijn, dat wij,
zoovele jaren reeds van den grooten oorlog
verwijderd, ons afvragen welk nut het had
om na den oorlog op deze wijze hetgeen
trouwens aan beide zijden gelijkelijk ge
schiedde den vroegeren vijand te hinde
ren, aan den anderen kant mag niet uit het
oog worden verloren, dat inderdaad een, fi
guurtje als dat van Gabrielle Petit voor het
vaderland meer heeft gedaan dan menig
vooraanstaand en onverschrokken krijgs
man. Twee jaren lang heeft zij haar gevaar
lijk en moeilijk handwerk uitgeoefend; zij
is onder den doodelijken draad gekropen
om België te verlaten en het weer binnen te
komen; zij was dan een couranten verkoo
pend meisje in de Brusselsche café's, dan
een jong Pruisisch luitenant. Tengevolge
van eerx langdurig verblijf in Duitschland
sprak zij het Duitsch als een DuitsJie, en
dit vooral heeft het haar mogelijk gemaakt
om zoo langen tijd aan de nasporingen van
den Duitschen geheimen dienst te ontko
men.
Nog slechts korten tijd oefende zij haar
handwerk uit, en hield verblijf in een voor
officieren gereserveerd hotel te Rijsscl, of
midden in den! nacht werd, gelijk somtijds
geschiedde, controle gehouden. Tot haar ge
luk vernam zij het, terwijl de controle nog
enkele kamers van haar verwijderd was.
Opstaan en den militairen mantel om haar
heenslaan, was het werk van een oogenblik,
want in haar nachtgewaad had men haar
natuurlijk onmiddellijk herkend. Maar toch,
dc vermomming was weinig afdoende, en
vol spanning wachtte zij den loop der ge
beurtenissen af. De schreden op den gang
naderden haar kamerdeur, maar gingen de
ze. met een korte, nauwelijks gehoorde op
merking, voorbij; tengevolge van een mis
verstand was deze kamer als ledig in de
hotellijst opgenomen en controle werd er
dus niet uitgeoefend! En een anderen keer
geschiedde het, dat zij, in uniform in den
trein gezeten tusschen Gent en Brussel, de
aandacht van een ietwat bejaard Haupt-
mann op zich gevestigd voelde. Zij raakte
met den Hauptmann in gesprek, maar be
merkte, dat ondanks de antwoorden, die zij
gaf, het wantrouwen bleef bestaan. Zij voel
de zich in Brussel gevolgd, en ging daarom
in een der café's binnen, waarin zij regel
matig couranten verkocht. Schijnbaar nam
zij aan een tafeltje plaats, stond echter on
middellijk daarna weer op, hing de mili
taire jas aan den kapstok en verwijderde
zich door een zij-ingang, slechts aan weini
gen bekend. Zij begaf zkh met spoed naar
haar kwartier, verkleedde zich1, nam den
voorzorg alle militaire kleeren te verbran
den, en was niet veel meer dan een uur la
ter opnieuw in hetzelfde café, maar thans
als courantenverkoopster. Een harer eerste
klanten was dezelfde Hauptmann, die haar
onverschillig aanzag, en dus blijkbaar niet
de minste gelijkenis bespeurde. De mantel
hing niet meer ter plaatse, maar den gang
doorgaande, hoorde zij informeeren of de
officier, die dezen mantel had laten han
gen, reeds teruggekomen was. Het was een
afdoend bewijs1, dat zij in haar uniform wan
trouwen had opgewekt, en geruimen tij<
heeft zij er over laten verloopen voordat zij
weer van deze verkleeding gebruik maakte.
De taak, die al spoedig op Gabrielle Pe
tit, nadat zij tot de geheime organisatie was
toegetreden, rustte, was haar dienstplichti
gen verloofde buiten België te brengen. Ivf et
hen beiden gingen een aantal andere dienst
plichtigen en vluchtelingen mee, terwijf de
leiding berustte bij een goed gekleeden heer,
die de typische zwarte snor van den Fran-
schen officier droeg. Het was den eersten
keer, dat Gabriel een tocht over de grens
medemaakte; de electrische draad was er
nog niet, maar de bewaking maakte zulke
grensovergangen reeds toen zeer gevaar
lijk. De leider gaf aanwijzingen; leidde hen
tot het uiterste punt, dat hij mo^ht Dereiken;
zeidc dan precies wat zij te doen nadden en
welke gevaren hen konden bedreigen. Ze
kerheid van veilige overkomst kon hij hen
niet geven, maar, zij het ook met moeite, zij
bereikten het voor hen veilige Hollandschc
grondgebied, waarop het aantal inwoners
niet gering was, dat met de Belgische huur
lieden sympathiseerde. Eenmaal in Holland
aangekomen, waren zij veilig, tenzij hunne
papieren zouden blijken niet in orde te zijn,
maar daarvoor was afdoende gezorgd. Niet
altijd konden zij weten, dat vanuit schijn
baar onschuldige kleine huisjes in die kleine
Zeeuwsch-Vlaanderensche plaatsjes agenten
van den Duitschen contra-spionnagedienst
op hen loerden. Dat zouden zij gemerkt heb
ben. wanneer zij weer voet in België hadden
gezet.,
Gabrielle Petit en haar verloofde gingen
van Vlissingen met de ..Prinses Juliana, een
der booten waarop eenmaal de Zeelandlijn
terecht zoo trots was, naar Engeland. Zij
kwamen daar in gesprek met een heer met
een kleinen zwaren ringbaard, en dezen leg
den zij, toen hij zich als medewerker van de
Intelligence Service had kenbaar gemaakt
hun plannen voor. De verloofde wildé in het
Engelsche leger treden, Gabrielle Petit wil
de aan de Tntelligence Scrvkc diensten be
wijzen. De jongeling ging naar het recruten-
gebouw, hem door dezen heer aangewezen;
sprak met Gabrielle af dat hij haar den vol
genden dag aan het strand te Folkestonc
zou weerzien. Maar hoe zij wachtte, hij
kwam niet. Wel echter kwam een heer, die
duidelijk officier in hurgerkleeding was.
Met hem nam Gabrielle plaats in een auto,
en door smalle straten en steegjes ging het
naar het plaatselijk bureau van de Intelli
gence Service. Daar heeft Gabrielle Petit
haar eerste belofte afgelegd; daar ontving
zij haar eerste orders; daar begon voor haar
'n geheel nieuw leven. Slechts zelden neemt
de Intelligence Service knappe jonge meis
jes in zijn dienst, want terecht staat de
dienst op het standpunt, dat meer dan eens
blijkt, dat deze een zwakke zijde hebben'
Maar met Gabrielle Petit werd, ook al ter
wille van de noodzakelijkheid om regelma
tig inlichtingen uit België te krijgen, een
uitzondering gemaakt. Zij zag haar verloof
de in uniform terug; slechts weinig tijd was
er om afscheid te nemen/. Reeds den volgen
den ochtend weer ging Gabrielle met het
stoomschip „Oranje Nassau" naar Vlissin
gen terug en vandaar over de grenzen terug
naar België.
Zij had reeds dezen eersten keer niet on
belangrijke papieren bij zich. Daaronder
waren berichten! voor Edith Cavell, met wie
zei toen voor het eerst in aanraking kwam.
Maar er waren er ook van particulieren
aard. Zij begaf zich naar Charleroi en zocht
in hut nabijgelegen dorp Binche een vrien
din op, welke zij hoopte eveneens in dienst
van de organisatie te kunnen brengen. Maar
zij had ook vernomen, dat in de omgeving
nog enkele honderden geallieerde soldaten
war' n, die België wenschten te verlaten. Zij
vond de vriendin, en deze heeft als bood
schapster tal van diensten bewezen, want
Gabr.elle had juist gezien, zij kon opletten.
Maar zij had ook de opdracht om een Bel
gischen spion, die eigen landslieden aan de
Duitschers verried, te doen dooden. De
broer van de vriendin wist twee Fransche
soldaten, in e enhut in het woud verborgen
en met deze sorak Gabrielle. Zij gaf hen al
le noodige aanwijzingen, en zoodoende kon
den zjj den Belgischen spion, Ledoi gehee-
ten, niet missen. Inderdaad kwamen zij hem
in het woud!, dat zij doorzochten, tegen; hij
werd overrompeld, en aan een verhoor on
derworpen, waarin hij moest bekennen, welk
werk hij gedaan had. Het allerergste voor
hem was wel, dat men in zijn zakken 400
Mark, een revolver en een lijst met 28 Bel
gische namen vond. Al zijn jammeren was
vergeefsch; de oorlog maakt hard en ruw,
en Ledoi moest medehelpen tot het graven
van den kuil, waarin enkele minuten later
zijn lijk werd geborgen.
Telkenmale, dat Gabrielle Petit naar En
geland moest gaan teneinde berichten, maar
voc ral documenten en teekeningen over te
brengen, liep zij hel grootst denkbare ge
vaar. De Duitsche contra-spionnagedienst
zat niet stil, en zelfs zond deze een keer
etn Duitsch onderofficier met een vrouw
v*n lichte zeden, die zich aangeboden had
behulpzaam te zijn, op haar spoor. Toen zij
aan de grens de estaminel binnentrad,, waar
van de waard tot de geheime organisatie be
hoorde, waarschuwde deze haar direct voor
het tweetal, dat zuh voor man en vrouw
uitgaf. Zoolang deze aanwezig waren, ver
toonde Gabrielle zich niet, maar nauwelijks
waren zij weg, of zoowei zij als degenen,
die zij over de grenzen moest helpen, kwa
men te voorschijn. En weer nam de gevaar
lijke, moeilijke tocht door de duisternis een
aanvang; weer werd gehóórd, dat de Duit
sche veiligheidsmaatregelen waren ver
scherpt; dat de electrische draad op zichzelf
niet voldeed, maar streng werd bewaakt.
Vooral dat gedeelte, waarin men het licht
der overal opgestelde schijnwerpers te vree
zen had,, was gevaarlijk. De vluchtelingen
kenden het wachtwoord, maar dat alleen
was niet voldoende) want zij zouden onge
twijfeld worden aangemaand om te blijven
staan. Nauw dan ook waren zij aangeroepen
en hadden zij het wachtwoord gegeven of
het dolle loopen om lijf en leven begon voor
de zooveelste maal en weer slaagde Gabrigl-
le Petit er in om veilig aan de andere zijde
van de grens te komen, waar zij vrienden
in groot aantal vond. Zij kwam in Vlissin
gen toen de Duitsche onderofficier en zijn
voorgewende e^htgenoote er reeds waren,
maar het viel haar niet moeilijk dezen uit
den weg te blijven. Wel waarschuwde zij
voor alle zekerheid Engelsche spionnen, die
zich te Vlissingen ophielden, en die dan ook,
gehoor gevende aan de uitnoodigingen van
de zoogenaamde echtgenoote van den Duit
schen onderofficier, met haar uitgingen,
maar wel verre van haar eenig geheim te
verraden, haar ontroofden van het weinigje,
dat zij wist. Wel zelden is een opdracht,
door den Duitschen contra-spionnagedienst
gegeven, zoo slecht geslaagd als deze, en
de bedoelde onderofficier is niet meer in
dezen dienst gesteld.
Na korten tijd ging Gabrielle Petit weer
terug, en als altijd bracht zij berichten mede
voor hen, die in België waren achtergeble
ven. Een dezer berichten betrof een oud
vrouwtje in een der kleine achterstraten van
Antwerpen. Gabrielle ging er heen, verkleed
als koopvrouw. Huis aan huis bood zij haar
waren aan; ook bij het moedertje dat zij
zocht en dat haar reeds de deur voor den
neus wilde dichtklappen toem zij gelegen
heid had haar een paar geheimzinnige woor
den toe te fluisteren. Een brief van haar
zoon, in België dienend, werd haar over
handigd en in dien brief stond dat zij zich
in allerijl naar den zolder moest begeven en
den inhoud van een bepaald aangewezen
kleinen koffer direct moest verbranden. Ga
brielle hielp haar bij dit werk, en nauwelijks
was het afgeloopen of er werd geklopt en
de Duitsche politie stond voor de d^ur. Zij
kwam huiszoeking houden, maar vond uiter
aard niets. Eerst later viel het den politica-
beambte in, dat de koopvrouw, die juist in de
kamer aanwezig was, toen zij binnentraden,
verdwenen was. Hun chef gevoelde de be
teekenis van dit verzuim. Weer zette men er
alles op om Gabrielle Petit te vinden, maar
nog vier maal stak zij naar Engeland over
en kwam terug; eens ging zij zelfs naar
Champagne en bracht vandaar berichten
over naar het bezette gebied in België. Tee
keningen van nieuw geschut, plattegronden
van vliegterreinen en wat al niet meer, het
kwam door haar bemiddeling veilig bij de
Intelligence Service aan.
Maar ook deze kruik ging zoolang te wa
ter totdat zij zonk. De belooning, op haar
ontdekking gezet, werd steeds grooter, want
haar vangst werd voor de Duitschers steeds
gewichtiger. En in oorlog gelijk in vrede
zijn er altijd lie lerv die bereid zijn tot laag
hartige diensten, mits zij goed worden be
taald. Zoo kwam men Gabrielle Petit op het
spoor, en pakte men haar aan toen zij zich
in het begin van 1917 bij haar tante te Brus
sel bevond, die slechts ten deele van hare
gevaarlijke handelingen op de hoogte was.
Er werd gebeld, en de heer, die binnentrad,
noemde Gabrielle Mejuffrouw Legrand ge
lijk zij zich meer dan eens had doen inschrij
ven. Zij mocht dezen naam ontkennen zoo
veel zij wilde, de man deed alsof hij in het
.vertrouwen was en noemde het wachtwoord.
Hij bracht teekeningen en documenten me
de, die zij bij haar eerstvolgende reis naar
Engeland zou overbrengen. En al viel het
Gabrielle op. dat dc man met Duitsch ac
cent sprak, zij kon de mogelijkheid niet
voorbijzien, dat dit alles ernst en de papie
ren waardevol waren. Met deze in haar zak
verliet zij het huis van haar tante, maar
nauwelijks was zij op straat of drie politie
agenten in burger hielden haar aan. De
Hauptmann, die het eerst wantrouwen je
gens haar had gevoeld, was bij hen. Hij zag
hoe zij haastig iets naar binnen slikte; een
bonbon gelijk zij het noemde, maar inder
daad aluminium capsule, waarin in het ge
bruikelijk miniatuurschrift een lang bericht
stond geschreven; capsule, welke de Duit-
schers langs natuurlijken weg weer in hun
bezit kregen. Lang en nauwkeurig.was het
verhoor, dat men Gabrielle afnam, want het
ging er niet alleen om dat haar schuld zou
N^prden vastgesteld, het ging veel meer om
de wetenschap, die zij bij zich droeg. Men
bood haar behoud van leven aan, indien zij
iets van die wetenschap wilde inededeelen
namen noemde van degene, die tot de ge
heime organisatie behoorden of deze ten
naaste bij aanwees. Maar Gabrielle wankel
de niet; zij zeide niet meer dan noodig was
te zeggen, en zij verried niets en niemand
Hoogere officieren kwamen met haar spre
ken. zelfs de veldgeestelijke, die tot haar
gezonden werd om haar in 't laatste oogen
blik bij te staan, poogde het te harer wille,
maar zij bleef zwijgen. Merkwaardig, dat de
Duitsche schrijver, die put uit het archief
van de Spionnage-Centrale te Brussel, zich
er over verwonderd, dat zij bij den Duit
schen geestelijke niet wilde biechten en een
Belgischen vroeg, dien zij niet kreeg.
In den vroegen ochtend, een druilerigen
ochtend gelijk April er zoovele kent, voer
de men haar naar de schietbanen buiten
J Brussel. Daar werd het doodvonnis, over
haar uitgesproken, aan haai voltrokken
i Terwijl zij het „leve het vaderland" op de
lippen bracht, vielen de schoten en stortte
zij ter neer. Spionnenwerk had zij gedaan,
zeker, dat wellicht moeilijk op andere wijze
kan worden bestraft, maar werk, dat zij
deed met vaderlandslievende gevoelens en
met een onverschrokkenheid, die onwille
keurig bewondering afdwingt.
GEVRAAGD donr j d lielst clubje
Brieven onder lelter J aan het Bnr
van dit blad.
LEERABES FNGELBCn 1VT. O.
PRAN8CH L. O.
PARKLAAN 5 - SOEST
tegenover het Slachthuis.
DIJKWEG 1—3 BAARN
Telefoon 368
1 persoons, per stel f4.10
2 persoons, per stel f 5.20
HEDEN GEOPEND een aparte
AANBEVELEND
DAMES- EN HEEREJfKAPPER
TORENSTRAAT 8 - TEL.SO80
Timmerman Aannemer
BELAST ZICH MET HET
ONTWERPEN, BOUWEN EN
ONDERHOUDEN van
Heeren Mode-Artikelen
Ontvangen de nieuwste
Burg Grothestraat 78a - Soestdijk
Telefoon 2212
V-vy <1- f V.- V'-f'ó:' V.' f VSJ
Ift"" --jjj
1(5 31
1(6 31
jjjj Het Handelsblad
Jfe De Gooi- en Eemlander 2)1
't Maandagochtendblad
De Telegraaf
J(2 De Radiobode 2)f
De Gracieuse
J(c Het Nieuwe Modeblad 2)f
jfc u, 2)1
rif W eldon pij
i(5 ¥17»2)1
Het Handelsblad
1® De Gooi- en Eemlander Dl
1(5 Dl
1(5 3!
1(5 Aanbevelend, 31
1(6 31
J (6 31
ICc 2)f
J(S v. Weedestr. 7, Soestdijk 2)J
j| Telefoon 2062
1(6 3!
BAARN, Laanstr. 99, Tel. 495
