NIEUWE NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR Amersfoort, Baan, BisclioiGn, Eenes, Hamersvelfl, Hoevelaken, Hooiland, Lensden, Soest Stonteinrg, ïnnrscle, Sctiernenzeel en I onflenberg. Woensdag 1 Februari 1882. ZONDER MASKER. No. 9. Elfde Jaargang. Uitgever: A.M.Slothouwer. te Amersfoort. Advertentiën kunnen inge zonden worden tot uiterlijk 's morgens S'A, uur des Woens dags en Zaterdags. Eene viermaal geplaatste ad vertentie wordt slechts drie maal in rekening gebracht. VOLKSONDERWIJS. M. H. Er ligt weder een jaar van werk zaamheden achter ons, waarvan wij u, naar het voorschrift van ons Reglement, verslag wenschen te geven. FEUILLETON. COURANT ARERSFO Abonnementsprijs voor Amersfoort per 3 maanden 1, Franco door het geheele Rijk1,10. Afzonderlijke nummers 3 Cent. Dit Blad verschijnt des Woensdags- en des Zaterdags. Advertentiën van 16 regelsJ 0,40. Iedere regel meer 0,05. Voor het Buitenland0,076 Reclames per regel0,20. Groote letters worden berekend Haar plaatsruimte. A f d e e 1 i n g „AMERSFOORT/' Verslag 1881—1882. Blijkens het vorige verslag bedroeg het aantal leden onzer „afdeeling" 198. Dit aantal heeft in het afgeloopen jaar eene belangrijke vermindering ondergaan, zoodat het op dit oogenblik pl.m. 180 bedraagt. De samenstelling van het Bestuur bleef onveranderd. In plaats van het bestuurs lid den Heer Drijfhout van Hooff, die volgeDS den rooster moest aftredenwerd de Heer De Bruyn Kops tot lid van het bestuur gekozen. De afdeeling hield twee vergaderingen, waarop in hoofdzaak de volgende onder werpen ter sprake gebracht werden: 1. Vergadering van 31 Januari 1881. Behandeling der gewone punten volgens art. 10 van het huishoudelijk Reglement en daarna bespreking der vraag: „op welke wijze zal onze afdeeling in den loop van dit jaar trouw schoolbezoek beloonen?" Naar aanleiding van de hierover gevoer de discussie werd besloten de gedachten- wisseling over deze gewichtige vraag op De eerste ontmoetinq. XLI. „Schandelijk! Gij dames schijnt fraaie zaken uit te halen wanneer de heer des huizes afwezig is. Zeker heht ge dezen of genen liedjeszanger naar binnen ge troond, en hem het beste vloerkleed laten bemorsen met slijk schoenen, en uwe ooren vermoeien met zijn wangeluiden. Prachtig gezelschap voor de Gratiën!" Vanessa en Adèle lachten luid; „mis, mis," klonk het van beider lippen. Catharina glimlachte slechts; een vreemde beteekenisvolle glimlach. De gedachte kwam bij haar op, of haar echtgenoot nog schertsen zou, wanneer zij hem de waarheid zeide, en voor geen geld ter wereld wilde zij in het bijzijn der an deren den naam noemen, die mogelijk in zijne ziel zoo sombere herinneringen zon wekken. Toch wist zij, dat dit oogenblik niet verre kon zijn, want daar het haar eene onmogelijkheid was, eenige zaak voor haar man geheim te houden, was deze zoozeer ge woon hare gedachten in hare oogen te lezen, dat zij er zeker vaD was, dat hij het in het eerstvolgend oogenblik, waarop zij zich alléén bevonden te baat zon nemen, om haar te vragen wat haar deerde. Wat zon zij antwoorden? Deerde haar werkelijk iets Ja, de angst, dat de ontdekking van dat geheim haren man diep zou schokken, had reeds rimpels op haar effen voorhoofd gebracht, en de rozen van hare wan gen doen verbleeken, en zij vreesde maar al te zeer, dat het diepe schuldgevoel, dat hare hand had getracht te verlichten en te wijzigen, opnieuw in de mannen borst zou ontgloeien, om in hun gelukkig tehuis weder om de donkere wolken van het verleden terng te bren gen. Na den dag; waarop zij het geheim van Rudolph's de eerstvolgende vergadering voort te zet ten, 2. Vergadering van 4 April 1880. Bespreking der voorstellen, die onze afdee ling op de algemeene vergadering wensch- te behandeld te zien. Voortzetting der discussie over de wijze van beloonen van trouw schoolbezoek. Mededeeling van het Bestuur, dat de Nutsafdeeling alhier aan onze afdeeling een subsidie van f 25 heeft aangevraagd, om de uitgaven te kunnen bestrijden, die vereischt worden om een hulponderwijzer en een hulponderwijzeres in de gelegenheid te stellen in Amsterdam de noodige ken nis te verkrijgen voor bet geven van on derwijs aan de door haar op te richten „huisvlijtschool." Zonder discussie werd de gevraagde sub sidie verleend. 3. Vergadering van 19 Mei 1881. Be handeling van den beschrijvingsbrief en be noeming van afgevaardigden voor de alge meene vergadering. Evenals in de vorige jaren werden de af- deelingsvergaderingen slecht bezocht. Het bestuur hield zeven vergaderingen, waarop verschillende meer of minder be langrijke onderwerpen behandeld werden. Een dér voornaamste onderwerpen was de wijze van beloonen van trouw schoolbezoek. Met belangstelling werd dit punt in ver schillende vergaderingen besproken, te meer, daar het beloonen van trouw school bezoek in vorige jaren zulke verblijdende uitkomsten had opgeleverd; verblijdend, omdat elk jaar het aantal kinderen dat in de termen van beloonen viel, aanzien lijk vermeerderde. Het bestuur betreurde het dus te recht dat door den ongunstigen toestand der leven leerde kennen, waren de echtgenooten slechts inni ger verbonden geworden. Geen enkele maal herinnerde zij hem aaD zijne dwaling, geeu enkele maal toonde zij hem, dat zij daaraan nog gedacht, noch roerde de ge beurtenissen aan van dien dag, toen hij vernederd en zich vernederend aan hare borst het gewicht ontlaadde, dat bezwaarde zijn vurig hart, toen zij hem vrijsprak en vergaf; en deelgenoote werd van alles, wat hij het zijne noemde. Sedert was hij immer onder alle omstandighe den tot haar om raad en bijstand, niet het minst ook om troost en bemoediging gevlucht, en het liefhebbend vrouwengemoed had hem zijn strijd verlicht, hem ge holpen om zonder achter zich te zien, de hand te leg gen aan den ploeg, teneinde goed te maken, wat nog hersteld kon worden, en te leven vol hoop, dat de toe komst eens zou bewijzen hoe de dwaling zijner jonge lingsjaren door nauwgezetheid en kloekmoedigheid, door berouw en boete, zoo niet gedelgd dan toch verzoend was geworden. Uit deze mijmerijen, waardoor zij aan het vroolijk gesnap barer zusters s)echt6 ten halve het oor had ge leend, werd Catharina wakker geroepen door kleine voet jes op het terras, die een oogenblik later de tuindeur binnentrippelden. In een oogenblik was het kind naar zijne moeder geloopen, en had zich zijn plaatsje op haar schoot veroverd. „Mama, lieve mama," vleide het, en het krullekopje streek langs de wangen der moeder, en was wel instaat hare aandacht geheel alleen aan zich te boeien. „Lieve mama, zie eens, deze bloemen heeft een vreemdeling mij gegeven. Hij kwam door het park, toen ik van school kwam, en hield mij staande. Hij zag mij aan mama, juist zooals u nu doet," lief kozend streelde hij zijne moeder „en vroeg mij hoe ik heette. Toen gaf hij mij de bloemen, en zeide dat ik ze zou brengen aan ja, ik weet nu niet of hij u, tante Fanny, of tante Adèle bedoelde, want gij zit allen bij het venster!" en het kind zag verlegen rond. „Hoe zeide hij dan, mijn jongen," vroeg de moe der. „Hij zeide: „breng deze bloemen aan de dame, die nu kas onze afdeeling niet op denzelfden weg met het beloonen van trouw schoolbezoek kon voortgaan. De oorzaak van den min der gunstigen toestand onzer kas is, dat het ledental voortdurend afneemt en bo vendien vele leden de extra-bijdragen, die een voornaam bestanddeel onzer kas uit maken, niet meer verstrekken. In een der bestuurs-vergaderingen werd bij de discussie over dit punt de aandacht gevestigd op de artikelen 80, 81 en 82 der wet op het Lager Onderwijs en meer bizonder op de slotbepaling van art. 82, die zegt: „Door het uitreiken van open bare belooningen en eereblijken kan „het getrouw schoolbezoek van we- „ge het gemeentebestuur worden aan gemoedigd." Dit gaf aanleiding tot het uitspreken der wenschelijkheid, dat het gemeentebestuur en onze „afdeeling" zich aaneensloten, om door samenwerking op eene flinke en doel treffende wijze met Het beloonen van trouw schoolbezoek te kunnen voortgaan. Naar aanleiding hiervan en in verband met. het besprokene op een der afdeelings- vergaderingen, besloot het bestuur zich schriftelijk lot het College van Burg. en Weth. te wenden met het verzoek hunne medewerking te verleenen en door onder linge bespreking tot een of ander plan van uitvoering te geraken. Het Bestuur vleide zich met een gun stig antwoord op 'dit verzoek, op grond van zijn overtuiging, dat het dagelijksch bestuur gaarne elke poging ondersteunt, die gericht is op „Volksontwikkeling" en daarmede samengaande „Volkswelvaart." In die overtuiging is het bestuur niet versterkt, daar het dagelijksch bestuur het bij het venster staat. Daar hebt gij het heele verhaal, mama; maar o, wat was die man vriendelijk. Ik dacht eerst toen ik hem in de verte zag, dat papa naar mij toe kwam. Hebt u dien vreemden heer ook gezien, moeder lief?" „3k geloof het wel, kindje. Doch vertel me eens, hoe gij het heden op de school hebt gemaakt; was de mees ter tevreden?" CalhrriDa trachtte hierdoor weder eene wending aan het gesprek te geven, en schijnbaar bemerkte zij niet, welk een hoogroode kleur Adèlc's wangen verfde, toen het kind met zijne gewone vasthoudendheid -antwoord de: „De meester was tevreden, mama, doch wie be- hooren nu deze bloemen?" Geef ze mij maar, antwoordde zijn vader; ik zal ze in die vaas zetten, en die er kennis aan heeft mag, zouder het ons te bekennen, er den ganschen dag naar turen,is het zoo goed, Adèle? Het jonge meisje bloosde nog sterker, en aan de scherts haars zwagers bespeurde zij, dat die b los haar verraden had. Ehenen nam de bloemen, en trad naar de tafel. Juist had hij de vaas gevuld, en wilde naar het venster teruggaan, toen zijn oog aangetrokken werd door een naamkaartje. Hij neemt het in handen: „Ha: nu ontslui ert zich uw aller geheim, roept hij uit. Catharina ziet op, een sombere ernstige glans overtrekt haar gelaat; zij weet dat hij thans den blik heeft neer te slaan, om het geheim te kennen; zij kan hem niet waarschuwen. Schertsend staat hij daar: Weigert gij mij nu nog den naam van den bezoeker te noemen, vraagt hij, het kaar tje omhoog geheven en het kaartje lezend luidt het: Heriuner u de aan deze gedane belofte, Walther Hart man. Een vreemde introductie, voegde Rudolph er bij. Laat zien, wie is die Walther Hartman? Ik herinnermij niemand van dien naam. Kom, Cateau, helder mij dit geheim dadelijk op. Hij ziet weder naar het kaartje, dat hij spelend in de hand heeft om en om gedraaid, en leest zacht Anton EijkeD, Leidscheweg te 's Gravcnhage. Een vreeselijke ontroering teekent zich op zijn gelaat geen vroolijke scherts klinkt meer van zijne lippen. schriftelijk verzoek, ingediend 31 Juli 1881, onbeantwoord heeft gelaten. Het zal ook u, M. H, verwonderen, dat ons dagelijksch bestuur niet de minste belangstelling heeft betoond in eene aan gelegenheid, waarmede volkswelvaart en volksgeluk iu zoo'n nauw verband staan. Intusschen verliep de tijd en wel de geschiktste tijd, om op de meest aangena me wijze de kinderen voor hun trouw schoolbezoek een belooning te geven. In een der laatste bestuursvergaderingen werd de aandacht gevestigd op de „huisvlijt school," die door onze Nutsafdeeling zal worden opgericht, een inrichting, die op verschillende plaatsen reeds uitstekende resultaten heeft opgeleverd. Er werd vooral gewezen op de hoofdstrekking van genoemde inrichting, om nl. op het waar nemingsvermogen der jeugd te werken, daardoor de algemeene ontwikkeling van het kind te bevorderen, en het een zekere han digheid te verschaffen, welke het op lateren leeftijd uitstekend te pas komt. Dit een en ander lokte eene breedvoerige discussie uit, waarna het bestuur de overtuiging had, dat aan de huisvlijtschool eene voorname plaats onder de maatschappelijke instellingen moet toegekend worden. En zoo meende het Be stuur, dat onze „afdeeling" geheel in overeen stemming met het doel, dat zij beoogt, in een zeer goede richting zou werken, wanneer zij voor het totstandbrengen van genoemde inrichting hare medewerking verleende. Het bestuur besloot dit punt op de eerstvolgende algemeene vergadering ter sprake te bren gen. Op de laatste bestuursvergadering kwam dit punt nog weer ter sprake, naar aanlei ding eener missieve van het Bestuur der Afd. Amersfoort van de M. tot N. van 't Al- Catharina ziet hein verbleeken, wankelen,de kamerver- laten zij zet haar kind van de knieën, en volgt hem. „Wat overkomt Rudolph/' vroeg Vanessa argeloos. „Niets, niets," antwoordt dc verschrikte vrouw, en de deur sluit zich achter haar. Rudolph heeft zijn kamer opgezocht, daar vindt zij hem, het hoofd iu de handen geleund. Zacht nadert ze hem, en legt liefdevol den arm om zijn hals. Zij vraagt niet/zij weet wat hem deert, en eerst na eene wijle ont snapt haar het: Arme, arme man! „Hoe kwam hij hier, Cateau?Dit was de eerste vraag, die over zijne lippen kwam, en het stilzwijgen verbrak, en nu verhaalde zij hem alles, hoe zij eens aan het sterf bed van haren leermeester dezen jonkman haar hulp had toegezegd; hoe zij eerst heden zijn Daain had ver nomen, en wat aanleiding was geweest tot zijn bezoek. De jonge man heeft een allergunstigsten indruk op mij gemaakt, ging zij voort, zijn spel en zang zijn verrukke lijk. Denkt gij dat hij dezelfde is, die dat hij de zoon is van de weduwe Eijken? vroeg Van Rhenen somber. Ik weet het niet. Er zijn soms vele licdeD, die een zelfden naam diagen. Doch er was iets in hem, dat mij bekend voorkwam, en dat roij dadelijb de mogelijkheid deed gissen. Hij heeft uw lengte, uw houding, uw stem; zijne oogen zijn gebiedend als dc uwe, doch trotscher nog is zijn oogopslag. Zijn haar is donker als het uwe, doch hij draagt het lang zooals de artisten zulks plegen te doen, zijn handen zelfs, hoewel iets bruiner getint, gdijken naar deze, en liefkozend kuste zij de gevatte hand. en behield die in de hare. Hoe dit echter zij, mijn Rudolph zoo schijnt het mij, dal gij misschien spoedig tegenover eene akelige werkelijkheid zult staan; wekun- neD ons toch het kind niet meer als kind denken; Da ne gentien jaren kan het zich tot man, tot kunstenaar ont wikkeld hebben. Gij heht recht, Catean, doch wat dan? (Wordt vervolgd.)

Historische kranten - Archief Eemland

Nieuwe Amersfoortsche Courant | 1882 | | pagina 1