Buitenlandscli Overzicht.
Rozenstein is nog niet van eigenaar
veranderd. Tal van pakjes boeken zijn
nl. nog in 't bezit der verkoopers en in
een der onverkocht gebleven pakketten
is de bon met het zegevierende nummer
gevonden.
"Voor het groote landgoed Muskau, in
Silezië, wordt door de erfgenamen van
wijlen Z. K. H. Prins Frederik der Ne
derlanden een som van 10 millioen mark'
gevraagd.
Door het bestuur der Utrechtsche Zen-
dingsvereeniging is besloten om aan de
behoefte van hulp-predikers in Nederl.-
Indië tegemoet te komen, door jongelin
gen welke als zoodanig wenschen gevormd
te worden, geldelijk te steunen.
De heer Klaas Kater Cz. te Monniken
dam is, van wege het Rijk, den bouw op
gedragen van een ijzervasten en snelzei-
lenden botter, voor de ambtenaren, belast
met het toezicht op de visscherijen op
de Schelde en de Zeeuwsche stroomen.
De verzending van aardbeziën uit de
gemeenten Beverwijk, Wijk aan Duin,
Heemskerk en Castricum, heeft een onge
kende hoogte bereikt. Men berekent, dat
alleen aan aardbeziën, behalve naar het
buitenland, Haarlem en de Zaanstreken,
wekelijks voor meer dan f 40.000 naar
Amsterdam wordt gezonden.
Het stoomschip Prins Alexander heeft
de reis van Marseille naar Amsterdam in
81/2 etmaal volbracht.
De ,/Clevische Volksfreund" verneemt
uit vertrouwbare bron, dat het aan de
bedevaartgangers uit Nederland weder vrij
staat om in processie door het district
Cleve te trekken, wat, sinds 1875 ver
boden was.
Men schrijft uit Schagen:
Te Schagen wordt veel geld besteed aan
het openbaar lager onderwijs. Het school
gebouw is sierlijk en doelmatig: maar het
personeel? De betrekking van lsten on
derwijzer is sedert meer dan een half jaar
onvervuld gebleven. Reeds verscheidene
maanden ontbreken twee onderwijzers, waar
voor geen oproeping schijnt te worden ge
daan. Sedert 1 Mei is aan het hoofd der
school eervol ontslag verleend, doch de
benoemde opvolger is nog niet in functie
getreden. Is het te verwonderen, dat de
burgers zulk een slakkengang, waarvan
hunne kinderen de nadeelen ondervinden,
diep betreuren?
Heden vertrok de Nederlandsche pool
expeditie naar Dicksonshaven.
//Indien ik maar een jong, krachtig
mensch wist te bekomen," antwoordde de
jonge geneesheer. //Ik zou eene transfusie
willen voorstellen de noodige werk
tuigen heb ik toevallig in mijnen hand
koffer. Maar de naaste buurt is, zooals
ik hoor, anderhalf uur van hier, en de
baanwachter kan om zijnen dienst niet
weg."
Transfusie dat woord moest Kato
van haren vader gehoord hebben ja,
ja, zij bezon zich op de beteekenis er van
in de aderen van den aan uitputting weg
stervende moest bloed gespoten worden.
Verlicht trad zij nader. //Goddank,
dat ik bijtijds gekomen ben zeide zij
tot zich zelve en hardop voegde zij er
bij //Ik bid u, neem mijn bloed."
Verrast zagen de drie mannen elkander
aan, maar zij, al het andere vergetende,
boog zich over haren geliefde.
//Frederik, lieve Frederikfluisterde
zij hij scheen haar niet te hoorenzijne
oogen bleven gesloten, de handen lagen
bewegingloos op de dekens, zijn adem
was nauwelijks te onderkennen.
Kato richtte zich op; de kostbare tijd
mocht niet met klagen verspild worden.
De consul trad op haar toe; zijn boo
ze blik ruste vast op haar zij doorstond
hem. Zijn voornemen was het meisje af
te wijzenmaar was het uit bezorgdheid
voor Frederik, dat hij als verlamd was,
of vreesde hij de nieuwe familieveete voor
vreemden te toonen, of trof hem Kato's
aanblik, die heden op haars vaders zuster
meer dan ooit geleek hij kon niet, en
liet toe, dat Kato zijne hand greep.
//Lieve oom, sta de poging toe,/ be-
Het Britsch Lagerhuis heeft weer eens
een van die kolossale zittingen gehouden,
die somtijds gebezigd worden als het mid
del om quaestiën, waarvan men de be
slissing tot in het oneindige zou willen
verdagen. Het gold de artikelsgewijze be
handeling der Iersche dwangwet, waarvan
de grootste helft met horten en stooten
was aangenomen, en die maar niet scheen
te kunnen opschieten. Daarom stelde Glad
stone Donderdag op de leukste manier
van de wereld voor, Vrijdagavond //een
paar uren langer bijeen te blijven, om met
die wet wat verder te komen. De man
nen der //landleague" waren er tegen,
doch de meerderheid was vóór het Re-
geeringsvoorstel. Vóór de vergadering wer
den besprekingen gehouden: een aantal
conservatieven boden zich aan om de li
beralen behulpzaam te zijnde heeren
zouden elkander bij groepen afwisselen,
en ook het presidium zou op bepaalde
uren in andere handen overgaan. Doch
ook de Ieren waren strijdvaardig, en toen
Vrijdag ten twee uren de vergadering be-
gon, had elk hunner zich voorgenomen
zoo lang en zoo vervelend te spreken als
hem slechis mogelijk was.
Nu, het is er dan ook een debat naar
geweest. 32 volle uren, tot Zaterdagavond
tien uur, is voortgezet en de Ieren, nu
en dan tot de orde geroepen, doch altijd
maar om beurten doorkletsende, bleven
bijna onophoudelijk aan het woord. Maar
noch de Regeering, noch de meerderheid
gaf het op. Zaterdagvoormiddag halftien
was nog geen enkel artikel aangenomen,
doch nu werd aan de abstructie een
eind gemaakt. De Voorzitter las de namen
voor van 16 leren, die hij van opzettelijk
rekken der beraadslagingen beschuldigde:
en de motie, om hen voor den verderen
duur der vergadering te schorsen, werd
met 127 tegen 26 stemmen aangenomen.
Onder krachtig protest verwijderden zij
zich, en het schijnt dat zij niet geheel en
al ongelijk hadden, dewijl er leden ge
schorst waren die nog niet eens het woord
hadden gevoerd. Na het vertrek der Ieren
ging alles veel beter: een paar pogingen
om de zitting te verdagen, stuitte af op
Gladstone's ijzeren wil, en van lieverlede
keerde de kalmte terug. Toch was het
bijna Zondag toen het 80ste of laatste
artikel, bepalende den duur van de wer
king der wet, met 69 van de 75 nog
aanwezige stemmen aangenomen. Gladstone
is voornemens de verdere behandeling ook
in het Hoogeihuis. zooveel mogelijk te
doen bespoedigen en terstond daarna tot
de uitvoering over te gaanhetgeen niet
onnoodig is, daar de berichten van geweld
dadigheden in Ierland nog volstrekt niet
ophouden.
Te midden van dit alles legt Engeland
op oorlogsgebied een bedrijvigheid aan
gon zijde jonge geneesheer viel haar in
de rede.
z/Het is de eenige kans van redding,"
zeide hij dringend.
De consul wendde zich tot den medi
cinaal raad.
z/Uwe meening, lieve docter," vroeg hij
met eene stikkende stem.
De medicinaalraad schudde het hoofd.
z/Ik heb weinig hoop," zeide hij, //maar
we kunnen het beproeven trouwens
alle hulpmiddelen ontbreken hiervaten
om het bloed op te vangen, warm water,-
lijnwaad voor het verband."
Alles werd bijeengebracht. De baan
wachter, die op dit oogeDblik binnenkwam
alsof hij geroepen was, stelde ter beschik
king, wat hij aan borden en kommen be
zat, haalde water en maakte vuur in zij
nen kleinen kachel, terwijl Kato eenige
zakdoeken van den jongen geneesheer tot
windsels verknipte en hij zelf zijne in
strumenten uitpakte en gereed maakte.
Na korten tijd was alles gereed.
z/Ik merk nogmaals op dat ik weinig
hoop heb," zeide de medicinaalraad. Maar
Kato herhaalde in gedachten de woorden
van Frederik //in leven en in dood zijn
wij in Gods hand," en reikte vol ver
trouwen den arm tot het openen van den
ader.
Op nieuw hoorde men dreunend, rate
lend, hijgend op de baan den goederen
trein naderen. De baanwachter stond met.
het vaantje in de hand op zijn post en
zag met verbazing dat de trein, die anders
voorbijsnelde, stilhield om eenen ouden
mageren man en eene in het zwart ge-
den dag, als maakte het zich in allen
ernst gereed om bij de beëindiging van
den Egvptischen rommel de hoofdrol te
vervullen: de telegrammen over bewape
ning van schepen met grof geschut, zen
ding van troepen en inscheping van
groote hoeveelheden amunitie volgen el
kander geregeld op. Toch is het nog lang
zoo ver niet: de conferentie kan tot geen
bepaald besluit komen en het is zeer de
vraag of, zoo zij een beslissing neemt,
daaraan uitvoering zal gegeven worden.
De Porte, aan wie verzocht is geworden
of zij troepen naar Egypte wil zenden tot
herstel van een geregelden toestand, des
gewild onder aanvoering van Fransche en
Engelsche opper-officieren, blijft volhou
den dat er niet de minste wanorde meer
is: in de conferentie daarentegen is de
meening heerschende, dat reeds de aan
wezigheid van Arabi-pacha in de
regeering abnormaal genoeg is om tus-
schenkomst te wettigen. Blijft de Porte
weigeren, -wat zeer waarschijnlijk is,
dan wordt er over gedacht om vanwege
de Mogendheden te interveniëeren, en de
uitvoering op te dragen aan Engeland,
Frankrijk, Italië en Griekenland. De
laatste wordt genoemd, omdat er onder
de achtergeblevene Europeanen in Egypte
zeer veel Grieken zijn. Erkend moet wor
den dat dezen zich bij het oproer te
Alexandrië kranig hebben gehouden: zij
sloten zich aaneen, en verweerden zich
zoo kloek tegen de aanranders, dat zij
met bebloede koppen en achterlating van
dooden moesten afdeinzen: eerst toen zeg
gen de berichten, is de politie tusschen-
beiden gekomen.
Frankrijk legt tot dusver weinig lust
aan den dag, om met. Engeland samen te
werken, en daar is reden voor: bij vroe
gere onderhandelingen met Gambetta hield
het een slag om den arm en is niet te
vertrouwen. Frankrijk schijnt dus eenige
neiging te hebben, het voldongen feit een
voudig te erkennen, en de nationale partij
met Arabi aan het hoofd als de aangewe
zen machthebbende te beschouwen. Deze
van zijn kant blijft hetzelfde standpunt
innemen: hij en niemand anders is meester
in Egypte. Tewfik-pacha, de Khedive, is
ziek: men mompelt van vergiftiging door
middel van een kop koffie. Van Derwich-
pacha met zijn veel besproken zending
hoort men weinig meer. Arabi bereidt
alles op tegenweer voor, en dagelijks ko
men benden recruten de garnizoenen van
Alexandrië, Cairo, Port-Said, Rosette, Da-
miette en andere plaatsen versterken. Wie
geen werk heeft wordt als soldaat geprest.
De handel staat geheel stil, welvarende
mensghen zijn in korten tijd verarmd en
economisch is het land in weinige weken
schrikkelijk achteruit gegaan.
Het ontwerp tot hervorming der rech
terlijke macht is in de Fransche Kamer
blijven stekenzij besloot met ruim veer-
kleede vrouw uit. te laten. Zij kwamen
naar het huisje toede baanwachter ging
hen te gemoet.
z/Ligt er niet een gewonde bij u
vroeg de man.
//Is er niet eene jonge dame gekomen
viel hem de vrouw in de rede.
z/Ja wel, ja wel, de heeren zijn allen
daar," antwoordde de baanwachter. Wil
maar naar binnen gaan, zoo er nog plaats
isde jongeheer is gelukkig weer in het
leven teruggeroepen en de juffrouw
Christine hoorde niet verderzij snelde
naar de open deur. Nog altijd was de
kleine ruimte door zonneschijn helder ver
licht. Op den achtergrond lag Frederik
met een bleek, stil gelaat, de oogen op
Kato gevestigd, die naast hem op eene
bank zat, den eenigen zitplaats van het
armoedige vertrek. Maar wat was haar
overkomen f Half machteloos in elkander
gezonken, leunde zij tegen den schouder
van haren oom, die haar zorgvuldig steun
de, terwijl een onbekende haren arm met
bloed bevlekte windsels verbond.
Hare moeder snelde naar haar toe.
z/Katoom Godswil, zij sterft 1" riep
zij, en wilde hare dochter omvatten, maar
haar broeder hield haar terug.
z/Wees gerust, Christine," zeide hij,
hare hand vattend, en nooit zoolang
zij zich herinneren kon had zij zijne
stem zoo zacht en vriendelijk hooren
klinken. //Wees gerustuw kind heeft
Frederik geredhij zou anders door
mijne schuld gestorven zijn 1" Zijne stem
weigerde, maar na een kort zwijgen voeg
de hij er, het hoofd opheffende, bij //Het
verleden is geboet, ik hoop dat zij voor
tig stemmen meerderheid niet tot artikels
gewijze behandeling over te gaan. De voor
naamste grief tegen de voordacht is dat
zij, door van tijdelijke opheffing der on
afzetbaarheid te spreken, een voorloopigen
toestand in het leven zou roepenen de
Kamer verlangt een definitieve regeling.
De groote Fransche ingenieur De Lesseps
is Zaterdag te Dover geweest om de wer
ken voor den kanaal-tunnel te inspectee-
ren. De van Eugelsche zijde geopperde
bezwaren, vrees voor een gewapenden in
val noemde hij hersenschimmig. Over
Egypte liet hij zich nogal hoopvol uit:
hij was van meening, dat het Suez-kanaal
hetwelk niet door Egypte maar slechts
langs zijn grens is gegraven, geen gevaar
zou loopen.
Voor bet overige is het nieuws schaars:
voor de dagbladschrijvers is de komkom
mertijd, de période der zeeslangen, kin
deren met drie hoofden en uitvindingen
van spiksplinternieuwe beweegkracht weer
aangebroken. Het was dus goed gezien
van de Amerikaansche rechters, om Gui-
teau op het eind van Juni te laten op
hangen men had dan gelegenheid zijn
laatste oogenblikken met de noodige uit
voerigheid te bespreken. Zijn houding was
ploertig tot het einde toe- Vrijdag nam
hij een bad en praatte over zijn godde
lijke zending, at met smaak, kleedde zich
netjes, borstelde zijn haar, liet zijn laarzen
poetsen, en op het schavot vertelde
hij dat hij dien morgen een versje had
gemaakt dat hij wilde zingen. Men liet
hem, met den strop om den hals, zijn
gang gaan, doch toen hij aan het tweede
couplet van het kinderachtig mopje was
gekomen, werd de veer weggedrukt die
het valluik tegenhield. De terechtstelling
geschiedde op de binnenplaats van de ge
vangenis te Washington: 150 //genoodig-
den" benevens een detachement soldaten
woonden haar bij. Het onderzoek van zijn
hersenen heeft bewezen, dat er voor het
vermoeden van krankzinnigheid geen de
minste grond heeft bestaan.
GEMENGD NIEUWS.
Een Fransch blad verhaalt, dat er in
het Engelsch graafschap Essex een oud
gebruik bestaat, dat, wanneer jonggetrouw
den gedurende het eerste jaar van hun
huwelijk geen enkele maal gekibbeld heb-
ben en geen oogenblik over hun vereeni-
ging berouw hebben gevoeld zij aanspraak
konden maken op een vet varken en een
tonnetje bier, dat hen dan door den Ge
meenteraad moest worden aangeboden.
Sinds de 16e eeuw is dat nu slechts
driemaal voorgekomen, nl. eens in 1510,
eens in 1777 en eens in den loop der
vorige maand.
Is dat niet nogal wel?
elkander zullen leven en gelukkig zijn."
De hoop van den ouden heer is ver
vuld. Frederik, sinds jaren chef van de
firma Frederik Anton Richter, is weder
frisch en krachtig als voor den oorlog en
gelukkig in het bezit der geliefde vrouw
en van zijne drie schoone begaafde kinde
ren, die door grootmoeder Christine en
den ouden Hellborn om het hardst worden
bedorven.
De consul heeft, nadat hij uit de zaken
gegaan is, lang het voornemen gehad om
naar Hamburg te verhuizen. Hij kon zich
in het oude gevelhuis niet recht schikken
en tusschen hem en Christine zijn, trots
alle goede voornemens, de schaduwen van
het verleden blijven bestaan. Maar Kato
heeft hem betooverd, hoewel hij dat niet
gewonnen geeft en meer vormelijk als
hartelijk met haar omgaatdat het hem
hard zou vallen Frederik te moeten mis
sen, erkent hij evenwel zelf, en sinds er
bij het blonde zusterenpaar Bertha en
Christine een kleine Anton gekomen is,
is het Hamburger plan zoo goed als op
gegeven.
z/Wie weet," zeide de oude heer nu en
dan tegen Hellborn, /,wie weet, hoe spoe
dig ik uit het drukke huis in het aller-
stilste zal overgaan. Daarom zal ik het
dan dat korte poosje nog maar uithou
den.
In de werkelijkheid hoopt hij, dat dit
korte poosje niet zoo heel kort mag
zijn.
(Slot).
