NIEUWE
NIEUWS-
EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
EEMNES, HAMERSVELD, HOEVELAKEN, HOOGLAND, LEÜSDEN, SOEST,
VUURSCHE, SCHERPENZEEL EN WOUDENBERG,
Feuilleton.
VROEG GEKNAKT.
No. 7.
Woensdag 24 Januari 1883.
Twaalfde Jaargang.
Uitgever: A. M. Slothouwer,
Buitenlandscli Overzicht.
Abonnementsprijs voor Amersfoort per 3 maanden f 1,
Franco door het geheele Rijk1,10.
Afzonderlijke nummers3 Cent.
Dit Blad verschijnt des Woensdags en des Zaterdags.
te Amersfoort.
Advertentiën van 16 regelsf 0,40.
Iedere regel meer 0,05.
Voor het Buitenland0,075
Reclames per regel0,20.
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte
Advertentiën kunnen ingezon
den worden tot uiterlijk 's mor
gens ÏO uur des Woensdags en
Zaterdags.
Eene viermaal geplaatste ad
vertentie wordt sleelits driemaal
ia rekening gcbraelit.
De geheele wereld is het er thans over
eensdat Jéróme Bonaparte een dwazen
zet heeft gedaantrouwensvan de Bona-
partes heeft men meer zoo iets gezien
zonder dat daardoor de kans op succes
hepaald was verdwenen. Of liep niet
eenmaal Louis Napoleon, de man wiens
machtwoord later over vrede of oorlog-
in Europa beschiktemet een gedresseer-
den arend langs het strand te Boulogne
terwijl een stuk spek, in den hoed des
pretendents weggestopt, den vogel den
weg moest wijzen?
Maar Louis was toen nog jong, en
kon nog veel van de toekomst wachten:
Jéróme is een zestiger. Louis was, toen
hij de grappen uithaalde die hem via
den kerker te Ham naar den keizerstroon
voerden, een nagenoeg onbekende,
Jérome is maar al te goed bekend. Elk
herinnert zich zijn buikpijn bij den aan
vang van den Krim-oorlog, zijn afwezig
heid in den strijd tegen de Duitschers
zijn huichelachtig coquetteeren met de
arbeidende klasseen men vindt hern
niet slechts verachtelijkmaar boven alles
belachelijk. En daarom ook wordt in het
buitenland gezegd dat men hemdoor
hem te arresteeren en een rechtsgeding
waardig te keuren, te veel eer aandoet:
de Franschen hadden hem veel gemak
kelijker onder hun spot kunnen begraven.
Nu wordt zijn dolle manifest nog een
soort van historisch document.
Een oorspronkelijke novelle.)
V.
slot.
Toen moest zij antwoorden.
«Ik ben met Eduard geëngageerd, Willem
wist je het niet'? Had ik maar eerder geweten
Willem, datdat je zooveel van mij hield,
dan zou ik je wel gewaarschuwd hebben.
Zij had tranen in hare oogen.
«Willem, Willem, wees niet zoo bedroefd!
Hij steunde met de hand op de tafel en ant
woordde niet. Zijn gelaat was bleek, doodsbleek.
«Kom, wees sterk!» snikte zij, «je gaat een
leven vol afwisseling te gemoet je zult mij
spoedig kunnen vergeten, en dan wordt je ook
weer gelukkig, niet waar, Willem'?» Zij glim
lachte door hare tranen heen. «Je zult het im-
aners beproeven
Zij stond daar voor hem als een engel der
liefde, die vrede terugbrengt in eene plaats van
woeling en strijd.
Lieve Clara!
Een oogenblik was het of de rust zou weder-
keeren in het gemoed van den jongeling. maar
toen, toen gevoelde hij ook eerst recht, wat het
'zeggen wilde, dat zij voor hem verloren was!
En nadat hij haar, die hij beminde, had ver
laten, toen hij buiten stond iu den donkeren
avond, en de koude najaarswind door de boomen
Toch is hij niet geheel zonder methode
te werk gegaan. Hij wist, dat ook de
partij van den graaf Van Chambord iets
in den zin hadde legitimistische bijeen
komsten en banketten van den laatsten
na-zomei zijn een soort van voorbereiding
geweest. Het kwam hem dus wenschelijk
voor, den «Roy» vóór te zijn.
Nu wordt door de meeste bladen wel
erkenddat er inderdaad een soort van
koningsgezind complot bestond', doch in
één adern voegen zij er bijdat de Re
geering van alles onderricht en met voor
zorgsmaatregelen gereed was. Hoe dit
wezen mogehet zal nu wel bij het
voornemen blijven.
Niet veel minder belachelijk maken
zich de radicalen in de Kamer met het
voorstel om maar eventjes al de leden
van fatniliën die over Frankrijk hebben
geregeerd over de grenzen te zetten.
Want, wat hebben de prinsen van Orle
ans, die in Frankrijk hun militaire be
trekkingen waarnemenhun plichten als
burgers trouw vervullenhun goederen
beheeren wat hebben zij te maken
met een dolheid van Jérome Bonaparte?
De Regeering zal dan ook trachten, de
zaak weer in orde te brengen door het
voorstel van Floquet te doen op zijde
schuiven voor een van haar zelvestrek
kende om de bevoegdheid te erlangen
eiken pretendent wiens handelingen de
rust dreigen te verstorenvan het grond
gebied van de Republiek te verwijderen.
Er zijn dus waarschijnlijk eenige warme
discussiën in aantocht: bovendien willen
de Ronapartisten het gouvernement eens
interpelleeren over het recht van aanplak
king, dat bij de wet niet goed geregeld
schijnt te zijn en waarmede men bij deze
gelegenheid een beetje wonderlijk heeft
omgesprongen.
Inmiddels zit de held van het klucht
spel nog altijd gevangenmet zijn advoca
ten confereert hij over zijn verdediging.
gierde, toen drukte hij de hand op het kloppende
hart en riep:
«O mijn God! ik heb gestreden en geleefd voor
haar, alleen voor haar! Zij was mijne hope, mijn
lust, mijn alles!
Is dan mijn gansche streven voor niets geweest'?
O mijn God, wat zal mij het verdere leven zijn'?»
IV.
Er was bruiloft in het kleine stadjede vlag
gen wapperden van de daken, en het huis van
Van Ransberg was met bloemen versierd.
Eduard Cone, die reeds eenigen tijd gepromo
veerd was, zou met Clara Van Ransberg in het
huwelijk treden.
Het was een lief gezicht, de jonge, levendige
bruid aan den arm van haar meer bedaarden
bruidegom, wien toch ook de vreugd uit de oogen
straalde
Ja, zij was gelukkig, recht gelukkig, de schoone
Clara en had zij vóór eenige weken nog wel
eens eene enkele maal de wenkbrauweng efronsd,
als Willem haar voor den geest kwamnu
had de nabijheid van Eduard alle onaangename
gedachten verdrongen.
Door eene der straten van het stadje liep een
jonkman in gedachten verzonken op en neer. De
zwarte hoed was diep in de oogen gedrukt en
stak sterk af tegen 't blceke gelaat. «Ik moet
toch nog afscheid van haar nemen,» mompelde hij.
Verscheidene rijtnigen met sierlijk uitgedosch-
te dames en heeren reden langs hem heen
het waren de bruiloftsgasten.
Stil en droevig zag de jonkman hem na, maar
ploseling balde hij de vuisten en klemde hij de
tanden op elkaar. «Het moet! het moet!» Huis-
Nader wordt uit Parijs bericht, dat
het boven vermelde ontwerp door den
Minister Falliëres Zaterdag in de Kamer
is gebracht, daarenboven door den Minis
ter Devés een voordracht tot wijziging
der drukperswet met het doel om aan
vallen tegen den republikeinschen regee-
ringsvorm te beteugelen. De gevraagde
urgentie werd met 407 tegen 94 stemmen
verleend. Door den heer Ballue is een
ontwerp ingediend waarbij al de leden
der familie Orleans uit de kaders van
het leger verwijderd zouden worden
omdat hun aanstelling berust op vroeger
koninklijke verordeningen. Men zegt dat
de Ministers van Oorlog en van Marine
verklaard hebben te zullen aftreden, indien
het voorstel Ballue wordt aangenomen,
waarop evenwel weinig kans bestaat.
De afschaffing der dubbele fïnancieële
controle in Egypte geschiedde onlangs bij
eenvoudig decreet van den Khedive.
Maandag reikte de Franselie diplomatieke
agent te Cairo de Egyptische regeering
een protest van het Fransche gouverne
ment tegen dien maatregel over. Het
stuk is in gematigde bewoordingen op
gesteld. Bredif, de Fransche Controleur,
is teruggeroepen en wordt met de eerste
pakketboot in Frankrijk teruggewacht.
Vrijdag heeft het gerechtshof te Lyon
uitspraak gedaan in de zaal der anarchisten.
Krapotkin kreeg vijfjaren gevangenisstraf,
2000 francs boete, tien jaren politietoe
zicht en vijf jaren ontzegging van bur
gerschapsrechten. Zes der beschuldigden
zijn vrijgesproken48 anderen tot ver
schillende gevangenisstraffenvan zes
maanden tot vier jaar veroordeeld. Bij
de voorlezing van het vonnis ontstond
groot tumult in de zaal, zoodat zij ont
ruimd moest worden. Ook prinses Kra-
potking was tegenwoordigdiep ontroerd
verliet zij het gebouw op den arm van
terde hij, en sloeg ook den weg near Van Rans
berg in.
Ten huize der bruid hcerschte uitbundige
vreugde. Vele vrienden en vriendinnen van het
jonge paar waren, behalve de bloedverwanten,
nog gekomen om het groote feest mede te vie
ren, en verdrongen zich nu in de kamers en in
den tuin der vriendelijke woning.
Op een der meer afgelegen paden, wandelde
Clara aan den arm van haar' Eduard. Zij waren
den stortvloed van gelukwenschingen even ont
vlucht; zij voelden zich zaliger en tevredener
in de eenzaamheid.
«En heb je van dien Bonna nooit meer ge
hoord?» vroeg Cone.
«Neen!» hare stem trilde even, «hij is er niet
meer geweest na dien avond, toen hij ik heb
je dat dadelijk geschreven.
«En liet hij in 't geheel niets meer van zich
weten?»
«Neen.»
«Het best wat hij doen konzei Cone onver
schillig. Clara zweeg even. «Ik heb toch mede
lijden met hem hij was zoo diep ongelukkig!»
zei ze toen.
«Dat is dwaas, liefje,» lachte hij. Ik zou er
wat onder durven verwedden, dat hij je al lang
vergeten heeft voor een of ander mooi vriendin
netje Uit de oogen, uit het hart.»
«Dat dacht ik riiet, toen ik je in twee maan
den geen enkelen keer gezien had, Eduard!»
«Maar dat was ook niet 't zelfde! Kom laten
wij over iets anders spreken, wij moeten vroo-
lijk zijn op onzen trouwdag, Claartje!»
«Iletisnietpleizierig, dat gewoel en die drukte.»
sprak zij, het gesprek op een ander onderwerp
Louis Michel. Er wordt cassatie van het
vonnis aangeteekend.
Uit Berlijn komt bericht dat de broe
der des KeizersPrins Karlen groot-
v; der van onze Prinses Hendrikopruim
81-jarigen leeftijd is overleden.
In een redevoering, door den Engelschen
Minister Lord Partington te Blackborn
gehouden verklaarde deze dat de Regee
ring besloten heeft Egypte te verlaten
zoodra aldaar een sterk nationaal bestuur
zou gevettigd zijn. De houding van En
geland tegenover Egypte vindt bij voort
during de hartelijke toestemming der
mogendheden. Frankrijk vat het gewicht
der Controle te ernstig op en heeft valsche
denkbeelden over het doeldat Engeland
zich voorstelt. Spreker geloofde dat deze
verkeerde opvatting zou verdwijnen. De
Engelsche iinancieële raadsman van den
Khedive zal niet slechts de Engelsche
belangen dienenmaar ook de Egyptische
regeering en bevolking beschermen en
aan de andere mogendheden nuttig zijn.
Te Dublin wordt het proces gevoerd
van de 22 gearresteerden, beschuldigd
van poging tot moord op regeeringsbe-
ambten. Een der vroegere leden van de
club zekere Farrelltreedt als verrader
van zijn kameraden op en deelt bijzon
derheden medewaaruit de medeplich
tigheid der meeste aangeklaagden blijkt
in de onlangs gepleegde moorden en in
den mislukten aanslag op den heerForster.
Zaterdag derailleerde in de Vereenigde
Staten op de Southern-Pacific-lijn een
express-trein nabij Los Angelos. Hij
stortte in een diepte en geraakte in brand.
Vijftien personen verloren hetleven hunne
lijken waren geheel onkenbaar. Het ge
tal zwaar gekwetsten bedroeg elf.
brengende, «vooral wanneer men voelt, dat men
alléén zooveel gelukkiger kan zijn.»
«Dat is zoo maar wij kunnen ons ook niet
te lang laten zoeken weel. je wat wilje
een oogenblikje hier blijven? dan zal ik even
een paar vrienden aanspreken dan rnist men
ons zoo niet.... nu, aanstonds ben ik terug!»
Hij knikte haar nog eens vriendelijk toe, en
verwijderde zich haastig.
Toen Clara alleen was, zette zij zich neder
op eene tuinbank en liet haren gedachten den
vrijen loop.Zij had hare oogen half geslo
ten en droomde van den toekomst, en van het
verleden.
Er was veel gebeurd in den laatsten tijden
was zij ook recht gelukkig met Eduard, dien zij
al jaren had bemind, zij voelde dat het haar
toch zóó veel zou kosten, van hare ouders en
de oudelijke woning te moeten scheiden.
De stap van iemand, die snel naderde, deed
haar opzien.
«Willem!» riep zij, verrast en half verschrikt,
toen deze op haar toetrad.
«Ik zocht je, Clara.»
«En waarom hier'? Ik wilde liever alleen
zijn. Ga naar binnen Willem, Mama zal blij
zijn, dat ze je weer eens ziet.
«Claraik ben niet daarom gekomen
«Wanneer je mij spreken wiltga dan naar
binnen ik zal aanstonds volgen.
«Clara! je wilt mij niet begrijpen.Alléén,
alléén moet ik je spreken ik kom nu af
scheid nemen voor altijd misschien O,
hoor mij
Zij stond op.
«Ik mag niet Willem,» sprak zij besloten en
uiterlijk kalmllc heb het beloofd, ik heb het
aan Eduard, aan mijn gade beloofd!»
