NIEUWE
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
BAAI, BUNSCHOTEN, EEMNES, HAMERSVELD, HOEVELAKEN, HOOGLAND,
VUURSCHE, SCHERPENZEEL EN WOUDENBERG,
LEUSDEN, SOEST,
UIT MIJN DAGBOEK.
F euilleton.
No. 11
Woensdag 7 Februari 1883.
Twaalfde Jaargang.
j1 Abonnementsprijs voor Amersfoort per 3 maanden f 1,
Uitgever: A. M. Slothouwer,
Buitenlandsch Overzicht.
>rt.
A-
tn-
ïet
irs
te
en
H-
AMERSFOORTSCHE COURANT
«Franco door het geheele Rijk-1,10.
Afzonderlijke nummers3 Cent.
Dit Blad verschijnt des Woensdag» en des Zaterdags.
te Amersfoort.
Advertentiën van 16 regelsf 0.40.
Iedere regel meer 0,05.
Voor het Buitenland0,075
Reclames per regel0,20.
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte
'Advertentiën kunnen ingezon»
den worden tot uiterlijk 's mor-
gens ÏO uur des Woensdags en
Zaterdags.
Eene viermaal geplaatste ad
vertentie wordt slechts driemaal
in rekening gebracht.
]M Van des namiddags drie uur tot en
kele minuten vóo'r middernacht duurde
de vergadering van de Fransche Kamer
van Afgevaardigden van 1.1. Donderdag,
waarin het voorstelFabre, of de zoo
genaamde «pretendenten-wet,» in behan
deling kwam. Aan de uitvoerige be
richten over die zitting ontleenen we het
volgende
De nieuwe Minister van Oorlog, ge
neraal Thibaudin, woonde haar bij. De
tijdelijke premier, Fallières, was nog
door ongesteldheid verhinderd: in zijn
plaats las de ondersecretaris bij Binnen-
landsche zaken, de heer Deville, een ver
klaring voor, inhoudende dat de uitzon
deringsmaatregelen tegen de pretenden
ten niets revolutionairs hebben. De re-
reering wil zoowel de verbanning zon
der vorm van proces als eiken geweld-
dadigen maatregel vermijden. Het be
zit van rangen bij het leger laat zij on
aangetast. De beginselen waarbij bur
gerlijke onbevoegdheden geregeld wor
den, zijn geen nieuwigheid. Het geldt
hier eenvoudig, de veiligheid van den
Staat tegen elke aanranding te waar
borgen.
De radicaal Madier de Montjau gaf de
voorkeur aan het voorstel—Floquet, (on-
in.
Na de lezing gehoord te hebben, zeide zij
slechts: «Nog vier jaren» en verliet de kamer.
Omstreeks dezen tijd begon de jonge Dibden
haar lastig te vallen met zijne attenties. Dit be-
wees haar wat zij reeds vermoed had dat
het waardige echtpaar besloten had, hare hand
en hare fortuin voor Stephen te bewaren. Zij
gevoelde zich nochthans niet ongelukkig maar
moest somtijds veel verdragen wat onaangenaam
en vervelend was, tot dat de zaak door Stephen
Dibden tot een crisis werd gebracht, door haar
ten huwelijk te vragen, terwijl hij haar tevens
de hoop te kennen gaf dat zijn vader zijn toe
stemming zou geven. Zij zag hem eenige oogen-
hlikken aan alvorens te antwoorden en zeide
toen: «U trouwen.' Uw vader zijn toestemming
geven? Zijt gij dwaas, mijnheer Dibden? Gij
vergeet wie gij zijt» en verliet bedaard de kamer.
Toen dit voorviel, was zij nog niet in werke
lijkheid verloofd maar de omstandigheden be
spoedigden waarschijnlijk de zaak. De eerste
maal dat zij George Hamilton na dit voorval
ontmoette, maakte zij hem deelgenoot van haar
'verdriet en barstte in tranen uit. Wel, John,
als een mooi jong meisje, dat ge gaarne lijden
moogt, maar van wier gezindheid ge nog niet
jflCheel zeker waart, eensklaps in tranen uitbarst
en u tot uw vertrouwde maakt en zich om zoo
te spreken, onder uwe bescherming plaatst,
wat zoudt gij in dat geval doen? 'k Wed tien
tegen een, dat ge hetzelfde zoudt doen wat
George Hamilton deed haar uw hart en uw
t hand aanbieden en eveneens dat gij even als
hij, zoudt worden aangenomen. Welnu, dien
avond ging George Hamilton gelukkig als een
verwijlde uitzetting van de prinsen,) des
gelijks zijn ietwat meer gematigde geest
verwant Pelletan. Een voorstel tot ver
daging werd verworpen. De royalist
prins Léon gaf zijn verwondering te ken
nen, dat de Regeering in het Fransche
leger een generaal heeft kunnen vinden
die in de tegenwoordige omstandigheden
Minister van Oorlog wilde worden. De
Voorzitter der Kamer, de heer Brisson,
zag in deze woorden een beleediging van
den nieuwen Minister, hij raadpleegde
de Kamer, die daarop met de eenparige
stemmen van de geheele linkerzijde de
censuur tegen prins Léon uitsprak. Deze
verklaarde het zich tot een eer te reke
nen, dat hij de reeks der verdrevenen
opende.
Het amendement van Madier, om tot
het voorstelFloquet terug te keeren,
werd bestreden door den Minister van
Justitie Devès. Het regeeringsontwerp,
op welks aanneming hij aandrong, als
een eenvoudige maatregel van voorzich
tigheid en tot verdediging der replublie-
keinsche instellingen, bevat blijvende be
palingen tegen de misdaad van hoogver
raad. Generaal Thibaudin zou die be
palingen handhaven en in zijn plicht niet
te kort schieten. De regeering voorziet
in de algemeene veiligheid, maar acht
het niet noodzakelijk al de prinsen met
hun vrouwen en kinderen op staanden
voet te verbannen. Madiers's amende
ment werd verworpen met 352 tegen
172 stemmen.
De Minister van Oorlog verklaarde nog
dat het ontwerp der commissie (thans
voorstel der Regeering) geenerlei in
breuk maakt op de rechten der prinsen
als officierenzij zullen hun rang behou
den, maar alleen van den werkelijken
koning naar zijn kamers als de verloofde van
Clara Brierly.
Maar ik heb u nog niet gezegd wie George
Hamilton was. Hij was eerste klerk bij Dibden
en een uitstekende klerk was hij. Vroeger was
hij als kweekeling geplaatst geweest op een
ander kantoor, maar juist toen zijne leerjaren
eindigden, stierf zijn vader en hij had geen
middelen genoeg om daar te blijven want hem
bleef niets over als wat hij zelf verdienen kon.
Londen is, zooals gij weet, de plaats niet om
als fatsoenlijk man te leven zonder middel van
bestaan. Dat begreep Hamilton ook en daarom
nam hij gaarne de eerste gelegenheid die zich
aanbood waar, om als klerk geplaatst te worden:
dat was bij de firma Dibden, Knollys en Dibden,
met het sober salaris van negentien pond 's jaars.
De heeren bemerkten nogthans spoedig dat zij
in Hamilton meer dan een gewoon klerk hadden
gevonden en opdat zij hem niet zouden missen,
verhoogden zij telkens zijn salaris, dat op dien
tijd tot honderd en twintig pond was opgeklom
men. George Hamilton was in alle opzichten een
gentleman de zoon van een gepensionneerd
officier die hem niets naliet als een goede af
komst, een eervollen naam en zijn zegen. Ten
tijde van zijn engagement was hij omtrent 25
jaren oud en een knap jong mensch. Het was
een duizendluk dat hij Clara Brierly ontmoette,
want de Dibdens zorgden natuurlijk zooveel zij
konden, dat zulk een mededinger hun Stephen
uit den weg bleef. Zijne kennismaking met het
lieve meisje was dan ook geheel toevallig en
vond op de volgende wijze plaats.
Op een dag dat de oude Dibden ongesteld en
Stephen uit de stad was, werd op het kantoor
een brief bezorgd die onmiddelijk beantwoording
vorderde. Hamilton oordeelde het noodzakelijk
zijn patroon er over te spreken en begaf zich
daarom naar diens woning. Juist toen hij aan de
deurbel wilde trekken, werd de deur geopend
door Clara Brierly, die gereed was om uit ts
dienst ontheven worden. Men brengt
hen onder de categorie van pretenden
ten op non-activiteit. De Minister ver
bindt zich nadrukkelijk tot toepassing
der wetten. Hij voor zich heeft nooit
geloofd, dat de prinsen eenigen invloed
op het leger uitoefenden. Het leger is
boven kuiperijen verheven, innig toege
wijd aan de Republiek, welke het krach
tig zal verdedigenhet zal één en on
verdeeld blijven en vol geloof aan de
groote lotsbestemming van het vader
land.
Nadat deze bombastische frazen dooi
de linkerzijde daverend waren toege
juicht, volgde er nog een kruisvuur van
voorstellen, amendementen, interrupties,
enz. Het eind der geschiedenis was,
dat het ontwerp werd aangenomen met
373 tegen 163 stemmen, waarna de Ka
mer tot den volgenden Donderdag (8 Fe
bruari) uiteenging.
De beruchte «wet» luidt aldus Art. 1
De leden van de vorstenhuizen, die over
Frankrijk hebben geregeerd, zijn niet ver
kiesbaar voor een betrekking en niet
benoembaar voor een civiel of militair
ambt. Art. 2. De President der Repu
bliek kan bij decreet, den Ministerraad
gehoord, elk lid van de bedoelde vor
stenhuizen, welks tegenwoordigheid in
Frankrijk gevaarlijk zou kunnen zijn voor
de veiligheid van den Staat, gelasten het
grondgebied van de Republiek onverwijld
te verlaten. Art. 3. Als zoodanig lid,
na Frankrijk te hebben moeten verlaten,
er zonder verlof der Regeering terug
keert, zal hij vervolgd worden voor de
correctioneele rechtbank en veroordeeld
tot een gevangenisstraf van één tot vijf
jaren.
De groote vraag is nu: "Wat zal de
gaan. Hamilton deed eene schrede terug om
haar te laten passeeren, want hij meende dat
zij een bezoekster was, die het huis verliet en
hij verwonderde zich dat de Dibdens kennissen
hadden met zulk een voornaam en elegant uiter
lijk. Hij was dus niet weinig verrast, toen een
zachtevriendelijke stem hem vroeg of men hem
reeds had gehoord en hem daarna verzocht
binnen te komen zij zou een bediende tot
hem zenden om zijn verlangen te vernemen,
«Een bekoorlijk meisje!" dacht hij hij zich
zelf, terwijl zij in het huis terugkeerde en plot
seling viel hem het denkbeeld in: «zij is de
pupil.»
Ware George een gewoon jongmensch geweest,
zij zou hem misschien voorbijgegaan zijn zonder
op hem te letten. Maar dit was volstrekt het
geval niet en ons dametje behoefde er niet lang
over na te denken oin te weten dat zij nog nooit
iemand ontmoet had, die zulk een aangenamen
indruk op haar maakte. Ja, Clara Brierly was
verliefd verliefd op het eerste gezicht. Ik
geloof niet dat zij het zelf zoo besefte maar zij
kon niet anders als gedurig aan hem denken
hij was zoo geheel het tegenovergestelde van
Stephen Dibden.
Wat George betrof hij was het weldra met
zichzelven eens; die kortstondige eerste ontmoe
ting was voldoende. Voor hij op het kantoor
terugkeerde had hij zich een kasteel gebouwd
hij had zich tot gunsteling van zijn patroon op
gewerkt, was deelgenoot in de zaken geworden
en had de hand verkregen van de beminnelijke
pupil.
»Nu, John, ik zal niet in het breede spreken
over eene romantische liefdegeschiedenis gij
weet, wat liefde vermag. Zij ontmoetten elk
ander van tijd tot tijd, leerden elkander's ge
schiedenis kennen en eindigden met elkander
eeuwige trouw te zweeren."
Senaat doen, waar het ontwerp Zater
dag is aangeboden? Zal hij het, gelijk
velen verwachten, eenvoudig verwerpen
op grond dat het geen reden van be
staan heeft, of zal de zeer groote meer
derheid, waarmede het in de Kamer werd
goedgekeurd, tot omzichtigheid doen be
sluiten? De prinsen van Orléans zijn
voornemens gezamenlijk bij den Senaat
te protesteeren tegen de beslissing der
Kamer, en mocht niettemin het voorstel
worden aangenomen, dan denkt de her
tog van Aumale onmiddellijk het land
te verlaten en de overige leden der fa
milie uit te noodigen hetzelfde te doen,
want, moet hij gezegd hebben, ik be
dank er voor om telkens als aan mijn
woning de bel gaat, te moeten denken
»Wacht, daar komt een gendarme mij
vertellen dat ik mij uit de voeten moet
maken.
De rest van de wereld levert op dit
oogenblik weinig belangrijk nieuws op.
De Egyptische quaestie verkeert in een
stadium van ruster wordt beweerd dat
Engeland voornemens is een einde te
maken aan de betaling der jaarlijksche
Egyptische schatting aan de Portedoor
het bedrag te kapitaliseeren en opeens
aan den Sultan uit te keeren. Het En-
gelsch Parlement opent den 15en zijn
zittingenGladstonedie te Cannes ge
heel hersteld iswordt eenige dagen
vroeger te Londen terugverwacht. Het
Fenian-proces te Dublin erlangt een ver
bazende uitgebreidheidhet schijnt thans
zeker dat eenige der thans terechtstaan-
den betrokken zijn geweest in den moord
van Cavendish en Burke.
Uit Berlijn wordt gemeld, dat het
antwoord van den Paus op den laatsten
brief des Keizers is aangekomen. Het
TWEEDE HOOFDSTUK.
»Nu moet ik weer eenigen tijd overslaan.
Juffrouw Brierly was nu vijfentwintig en George
Hamilton negenentwintig. Zij hadden hun ge
heim trouw bewaardnog slechts eenige maan
den en zij mochten liet aan de wereld bekend
maken. De tijd hunner liefde was, wat henzel-
ven betrof, vrij kalm voorbijgegaan; zij zagen
elkander slechts zelden maar de gedachten aan
haar toekomstig geluk gaf Clara kracht.» Nog
slechts een korte tijd," zeide zij gewoonlijk,
«dan ben ik van mijn tiran bevrijd.»
Helaas I hoe waar is het dat niemand weet
wat de dag van morgen brengen zal. Voor die
korte tijd verstreken was, had Dibden hun ge
heim ontdekt. Hij bulderde en raasde te meer
omdat hij wist dat zijne macht spoedig ten
einde zou zijn. Hij beproefde het met ovvereding,
met verwijtenmet bedreiging maar niets
hielp. George was standvastig en de woede van
zijn patroon kende geen grenzen.
Op dit tijdstip gebeurde iets dat aan de zaken
een geheel ander aanzien gaf. Op een morgen
juist na een onderhoud met Diben en terwijl
George nog geheel onder den indruk was van
hetgeen tusschen hen was voorgevallen, kwam
een vreemdeling op het kantoor en verzocht
dat men hem een banknoot van tien pond zou
wisselen. Hij was een deftig, bejaard heer, en
daar George de eenige was die zich op dat
oogenblik op het kantoor bevond, stond deze
hem te woord. In de kas van het kantoor waren
twee banknoten van vijf pond en twee of drie
halve sovereigns: maar de vreemdeling verlangde
de helft in goud te hebben en dewijl er niet
genoeg in de kantoorkas voorhanden was open
de George zijn lessenaar en nam er vijf sovereigns
uit, die hij daar had gelegd om zijne huishuur
te betalen.
ivordt vervolgd
