NIEUWE
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD YOOR
AMERSFOORT, 6AARN, BUNSCHOTEN, EEK, HAMERSVELD, HOEVELAKEN, HOOGLAND, LEUSDEN, SOEST,
VOOHSCHE, SCHERPENZEEL EN WOUDENRERG.
Feuilleton.
ALICES GEHEIM.
No. 47.
Woensdag 13 Juni 1883.
Twaalfde Jaargang.
Uitgever: A. M. Slothouwer,
Buitenlandscli Overzicht.
W. PASSAUER.
AMEBSFOORTSGHE GODRANT.
Abonnementsprijs voor Amersfoort per 3 maanden f 1,
Franco door het geheele Rijk1,10.
Afzonderlijke nummers3 Cent.
Dit Blad verschijnt des IFocnsdasrs en des Zaterdags.
te Amersfoort.
Advertentiën van C regelsf 0,40.
Iedere regel meer 0,05.
Voor het Buitenland0,07s
Reclames per regel0,20.
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte
Adrerteiitiëii kunnen ingezon
den worden tot uiterlijk -s mor
gen» ÏO uur de» Woensdag» en
Zaterdag».
Eene viermaal geplaatste ad
vertentie tvordt slecht» driemaal
in rekening gebracht.
«Indien de Paus uit een Ierschen va
der en moeder ware geboren, zou hij
hoogstwaarschijnlijk een der hoofden van
de land-liga zijn geworden,» zei onlangs
niet onaardig een redenaar op een bij
eenkomst van Iersehe revolutie-mannen.
Uit deze woorden blijkt, dat men vol
strekt nog niet verzoend is met het op
treden der Curie tegenover de woelingen
op het «Groene Eiland,» en ook op tast
bare wijze wordt men zulks te Rome
gewaar, dewijl de oogst van Pieters
penningen uit Ierland er zeer schraal
door geworden is. Daarentegen vloeien
de bijdragen voor het Parnell-fonds mil
der dan ooit te voren. In het Engelsch
„Parlement is door de regeering steeds
ontkend dat de Pauselijke inmenging in
overleg met haar is geschieddat was
wel de diplomatieke waarheid, maar niet
de geheele. Een zaakgelastigde bij den
H. Stoel heeft Engeland niet, maar de
heer Erlington, die eenigen tijd geleden
als particulier naar Rome ging, heeft
den heer Gladstone zijn diensten aange
boden voor het geval er iets in het be
lang van orde en vrede kon gedaan wor
den. De regeering gaf hem toen inlich
tingen omtrent den kerkelijken toestand
in Ierlanden het is op grond van deze
gegevens dat hij den Pauselijken Staats
secretaris de uitvaardiging der veelbe-
NOVELLE
van
9)
Zonder to weten wat zij doet, vliegt zij den
tuin in, de eene laan in, de andere uit, tot zij
eindelijk aan een palmboschje komt, achter
welks dicht gebladerte zij zich verbergt. Doch
wie beschrijft haren schriktoen zij voestappen
hoort naderen en de donkere gestalte den weg
ziet afkomen, dien ook zij gegaan is. Het bloed
stolt haar in de aderen, haar hart schijnt stil
tc staan. Zij kan niet meer. Goddank! daar be
merkt zij, dat hij, die haar bijna den dood
schrik op het lijf gejaagd heeft, Howitt niet is,
voor wien zij een inwendigen afkeer koes
tert, doch een onbekende, wiens eenig doel
schijnt te zijn, hier in den tuin een nachtver
blijf te zoeken, althans hij treedt het prieel,
hetwelk zich niet ver van Annabels schuilhoek
bevindt, binnen, legt zich op eene bank neder
en mompelt eenige onverstaanbare woorden.
De tooneelspeelster, die zich niet verwijde
ren durft, spant al hare krachten in, om en
kele zinnen op te vangen en vindt hare moeite
ook weldra beloond.
«Lage schurk!» hoort zij hem zeggen. «Is
dat een ontvangst eene bediening voor
een oud vriend, een beschermer zooals
hij zegt dat hij is? 't Mocht wat!
Al mijn leden doen me zeer! Twee volle
dagen ben ik onder weg geweest op
sproken circulaire aan de Iersehe gees
telijkheid heeft aangeraden. Hij ontvangt
gqén bezoldiging. Het schriftelijk over
zicht van dë uitkomst zijner bezoeken en
conferentiëngelijk zij door hem zijn
medegedeeld, wordt in het archief van
Buitenlandsche Zaken nedergelegd.
In het Lagerhuis is de qpaestie van
de dotatie aan lord Alcester (Admiraal
Seymour) weder aan de orde geweest.
Het bekende Parlementslid Wilfred Law-
son stelde voor het ontwerp niet aan te
nemenomdat het bombardement van
Alexandrië juist zoo'n belangrijk helden
feit niet was geweest. Volgens dien heer
is het de Kliedive geweest, die zelf de
ongeregeldheden daar ter stede heeft
aangestookt, om Arabi-pacha bij de.Por
te in een slecht blaadje te brengen. Tegen
deze bewering kwam de heer Gladstone
met nadruk open zeide dat de houding
van den Khedive, omtrent welke de Re
geering alle bewijzen in handen heeft,
volkomen correct is geweest.
De twee hoofdaanleggers van gezegde
onlusten, die het meest hebben gedaan
om tot plundering en brandstichting te
Alexandrië aan te hitsennamelijk Su
leiman en Daoud-beyzijn door den krijgs
raad ter dood veroordeeld. Zoo langzaam
als hunne veroordeeling is gegaan, zoo
snel volgde de executie: reeds den vol
genden morgen werd de straf voltrokken.
Achttien Egyptische officierenvan me
deplichtigheid beschuldigd, zijn tot dwang
arbeid verwezen.
Over de Suez-kanaalzaak is men het
nog lang niet eens. De verklaringen van
De Lesseps, dat de Kanaalmaatschappij
zelve voornemens iseen tweeden water
weg te maken ter verbinding van Mid-
deliandsehe en Roode Zee, werd in een
verleden week te Londen gehouden ver
gadering van reeders zeer weinig bevre
digend genoemd. Door middel van moties
werd vastgestelddat de aandeelhouders
de zaak met kracht willen doorzetten.
De Tongkin-quaestie vormt thans in
Frankrijk schering en inslag van alle
politieke beschou\rtngen. Slechts één zaak
was in staat haar een oogenblik uit de
algemeene belangstelling te verdrijven
namelijk het gewichtig feit dat de «Grand
Prix» (de prijs van honderdduizend francs
jaarlijks door Parijs voor de wedren
te Longchamps beschikbaar gesteld),
is behaald door een Fransch paarddat
zijn Engelsehen mededinger, kort gele
den overwinnaar te Epsomeen halve
lengte vooruit kwam. Daarna kon men
zich weer naar hartelust aan Tongkin
■yvijden. Er wordt door sommige couran-
tpn op gewezen dat, afgescheiden van
de kans op een oorlog met Chinade
annexatie van Tongkin ontzaggelijk veel
zou kosten en geen evenredige voordee-
len afwerpenen zij wijten het aan
de onhandigheid van den Minister Chal-
lemel Lacour, die den vroegeren zaakge
lastigde terugriepvóór hij nog met on
derhandelingen klaar was, dat de dingen
zoo ver zijn geloopen. De nieuwe afge
zant, Tricou, is voor eenige dagen te
Shangaï aangekomen om zich te verstaan
met den Chi neeschen generaal Liang Shang,
die een uitgebreide volmacht heeft. Noch
te Singapore, noch in Engeland acht men
het gevaar voor oorlog met China groot
omdat beide partijen de onberekenbare
nadeelen van zulk een strijd wel zullen
inzien. De berichten omtrent de Fransche
posten in Tongkin luiden bevredigend:
minder opwekkend klinkt het, dat een
Katholiek zendeling door de inboorlingen
werd onthoofd.
De Fransche Kamer is gereed geko
men met het ontwerp op de reorgani
satie der rechterlijke macht, onder an-
zijn verzoek korn ik hier naar deze stin
kende petroleumbronnen en in plaats van
een bed deze houten bank tot loon.
De duivel hale hem!»
De man had deze woorden liggend en met
gesloten oogen gesproken, doch ging rechtop
zitten toen hij na een poosje iemand hoorde
naderen. Opziende ontdekte hij den heer Ho
witt, die zachtjes kwam aangeslopen en de
laatste woorden der weinig vleiende alleen
spraak gehoord had.
«Zwijg, Broughton,» zeide deze, zijn zware
hand op den arm van zijnen bezoeker leggend
en angstig rondkijkend, «bedenk, dat de hoo
rnen soms ooren hebben.' Zooals ik je
daar straks reeds zeide, zal het geheel alleen
van je zeiven afhangen, om dezen nacht bij,
rnij op het heerlijkste donzen bed of daar ginds
op de straatsteenen je roes uit te slapen.»
«Welnu, zeg wat je me te vertellen hebt
en vergeet niet, dat jij het bent, die me hier
heen gelokt hebt. 't Zal wel weer iets over
die oude geschiedenis zijn, iets van dien
bewusten negenden Februari!» riep Brough
ton met een woesten lach.
«Ik draai je, voor den duivel, den nek nog
om, kerel, als je nog één woord hiervan rept,»
zeide Howitt en greep Broughton rnet geweld
tusschen zijne beide sterke vuisten.
«Vervloekt! Laat los en spreek!» riep de
ander uit, bijna ineen krimpend van pijn. «Je
bent een wild dier gelijk in je woede. Spreek,
zeg ik je, en snel ook, want ik ben vreeselijk
koud!»
«Luister dan,» begon Howitt na eene poos,
ihij is hier!»
«Wie?» vroeg de ander.
«Domkop, wel wie anders dan Kearny. Hij
heeft Alice in New-York leeren kennen en is
haar nageloopen. God! dat ik haar ook juistl
daar school moest leggenEn zij zij bemint
hem en hij haar! Maar Broughton dit
rnag, dit kan niet zijn! Versta je me, Brough
ton? Het mag niet, zeg ik je, al moest ik ook
Reeds heb ik ééne mijn doen springen,
maar ik weet niet, of dat een afdoend middel
is ik weet het waarachtig niet. Zijn aan
blik,» ging hij na eene. poos voort, «doodt mij,
want hij gelijkt op hem. Waarom, o waarom
toch is hij zulk een treffend evenbeeld van
zijnen vader?»
Howitt hield het hoofd tusschen de handen
geklemd en staarde voor zich op den grond.
Eensklaps liet Broughton zijne kleine, listige
oogen op zijnen «beschermer» rusten en dezen
strak aanziende, zeide bij: «En wat nu verder,
Howitt! Het schijnt, alsof je ingedommeld bent.
Hoeveel biedt ge er mij voor?»
Howitt sprong op.
«Hoeveel ik bied?» stamelde hij «Brough
ton, hoe durf je wie zegt je dat
ik
«Ha, ha! oude schelm!» lachte de ander.
«Houdt je maar zoo vroom niet, ik weet im
mers toch welwat je bedoeling is. Komzeg
het maar; hoeveel, vraag ik je, biedt je me,
wanneer ik dien jongen Kearny uit den weg
ruim? Want dat is toch immers je verlangen,
mijnheer Howitt, koning van Bithole?»
«Ik zal je zegnen,» lluisterde Howitt hem
zacht in het oor, «hij gaat naar het Westen
als lid der Commissie tot opmeting van lan
derijen aan de Ohio. Dat is eene gevaarlijke
ondernemingBroughtondaar in de wilder
nissen, te midden van vijandige inboorlingen
en wil le dieren. Menigeen komt er niet van
terug, Broughton. Hoe gemakkelijk kan er
hem dus ook iets overkomen, niet waar?»
Broughton zat met beide handen op de knieën
geleund, doch sprak geen woord.
deren is daarbij bepaald dat de onafzet
baarheid der rechters tijdelijk wordt op
geheven om de regeering gelegenheid
te geven de antirepublikeinschgezinde
leden der rechtbanken aan den dijk te
zetten. Terecht wordt opgemerkt dat zoo
dergelijke wet onder het keizerrijk ware
gemaakt, de republikeinen ongetwijfeld
moord en brand zouden hebben ge
schreeuwd. want zij maakt de rechters
geheel afhankelijk van de gezindheid der
Regeering. Er bestaat veel kans dat de
Senaat de wet zal verwerpen of door
amendementen belangrijk wijzigen, of
schoon de Kamer de Senatoren lekker
heeft trachten te maken door de bepa
ling dat Kamer en Senaat elk een zeker
aantal leden der gerechtshoven zullen
benoemen.
De Duitsche Rijksdag werkt zich in
het zweet aan de begrooting voor 4 en
85: Bismarck wil en zal haar in derde
lezing afgehandeld hebben. Als de heeren
wegloopen, zoodat de Rijksdag onvoltal
lig wordt heeft bij met ontbinding ge
dreigd. En men gehoorzaamt op com
mando. Toen Richter voorsteldede pos
ten voor de legervoeding tot in het na
jaar uit te stellenomdat de uitkomsten
van den oogst natuurlijk grooten invloed
hebben op de prijzen, werd dit verstan
dig denkbeeld met groote meerderheid
van de hand gewezen.
De Pruisische Landdag zal nog heel
wat te doen hebben aan het nieuwe
kerkelijk wetsontwerpbetreffende de
zielenzorg, omdat de partijen het er
lang niet over eens zijn: volgens het
centrum geeft de voordracht veel te wei-
uig, en naar de meening van de linker
zijde te veel. Men verwacht bij de be
raadslagingen een culturkampfdebal op
kleine schaal.
Uit Rusland verneemt men dat de re-
«En Broughton, nog iets,» ging de spreker
voort, «de laatste duizend dollars, die je ver
diend hebt door de hulp mij onlaugs bewezen,
kan ik je op 't oogenblik niet geven, ik heb
ze gebruikt, de zaken gaan slecht, de bron
nen geven niet veel meer en ik zie, dat jij
toch ook geld noodig hebt. Daarom denk aan
liet contract, dat wij namelijk bij den dood
van George Kearny zijn fortuin in handen krij
gen.»
«Zeg dan voor den duivel hoeveel je er voor
over hebt,» voer de ander hem boos te ge-
moet.
«Vijfhonderd dollars als je heengaat, om het
waagstuk te volvoeren en nog vijfhonderd als
je terugkomt.»
«Dat is te weinig, koning Howitt,» lachte
de andere, waarachtig veel te weinig! Ver
dubbel de som, of anders doe ik het niet!»
«Dat kan ik .iet, Broughton, geloof medat
kan ik niet, doch ik zal het op zevenhonderd
stellen. Maar dan moet je overmorgen vroeg
van hier gaan, daar ook de commissie dien
dag vertrekt.»
«Dat beloof ik, Howitt. En aan het wel
slagen der onderneming twijfel ik niet. We
hebben al eens meer zaken met elkaar ge
dreven, niet waar, die ook kostelijk zijn uitge
vallen, denk maar weer aan den liegenden
Februari! Toen was het de oude, en nu
de jonge zoo krijgen ze ieder een beurt!»
«Om Godswil zwijg toch, Broughton. Je
moest het liever, der gansclie wereld luid ver
konden, wat je doen gaat! Korn, ga maar
liever mee naar huis, en zonder nog een
woord meer met elkander te wisselen, gin
gen zij haastig den tuin door en het hotel
binnen.
(Wordt vervolgd
