NIEUWE
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
AMERSFOORT, BMRN, BUNSCHOTEN, EEMNES, HAMERSVELD, HOEVELAKEN, HOOGLAND, LEUSDEN, SOEST,
ST0UTEN8URG, VUURSCHE, SCHERPENZEEL EN WOUDENBERG.
Feuilleton.
MARIANNE.
No. 91.
Woensdag 14 November 1883.
Twaalfde Jaargang.
Uitgever: A. M. Slothouwer,
Buitenlandsch Overzicht.
Abonnementsprijs voor Amersfoort per 3 maanden f 1,
Franco door het geheele Rijk1,10.
Afzonderlijke nummers3 Cent.
Dit Blad verschijnt des Woensdags en des Zaterdags.
te Amersfoort.
Advertentiën van 16 regels f 0,40.
Iedere regel meer 0,05.
Voor het Buitenland0,075
Reclames per reg«l 0,20.
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte
Advcrtentiftn kunnen ingezon
den worden tot uiterlijk 's mor
gens 10 uur des Woensdags en
Zaterdags.
Eene viermaal geplaatste ad
vertentie wordt slechts driemaal
ia rekening gebraclit.
Henri Rochefort, de bekende man van
de „Lanterne" en van de „Intransigeant,"
kan soms zeer geestig zijn. Naar aanlei
ding van het fictieve telegram van den
Franschen gezant te Peking, waarin ge
zegd wordt dat de Chineesche Regeering
haar gezant „verloochent", laat hij dezen,
den „markies" Tseng, aan Jules Ferry
een uitdaging sturen. Volgens Chineesch
gebruik moet Ferry zich nu den buik
opensnijden. De zaak wordt in den mi
nisterraad behandeld, Ferry schijnt er
niet veel zin in te hebban. Jij moest het
maar in mijn plaats opknappen, zegt hij
tegen ChallemelLacour't is toch eigen
lijk een buitenlandsche zaak. 'k Dankje
wel, zegt deze: ik heb den laatsten tijd
al zooveel te stellen gehad met mijn
lever, dat het vaderland niets meer van
mij vergen mag: ik vraag verlof voor
herstel van gezondheid. De ministerraad
komt tot de conclusie dat er niets aan
te doen is Ferry moet er aan. Campe-
non, de Minister van Oorlog slijpt zijn
sabel en biedt dien met een gracieuse
buiging zijn collega aan. Ferry steekt
zich den sabel in den buik, en snijdt
snijdt, maar het gaat zoo moeielijk
en maakt zoo 'n raar geluid dat allen
eens gaan kijken. Geen wonder: Ferry
blijkt slechts een stroopop te zijn, een
strooman van de prinsen van Orleans
NOVELLE
van
ALMA WEISZMANN.
Ten spijt van haren bangen twijfel ging de
namiddag toch veel sneller voorbij dan ooit het
geval was geweest en toen nu allen eindelijk
aan tafel waren gezeten en Marianne vol ver
legenheid naar een passend begin voor hare ge
wichtige vraag zocht, haalde de dokter een keu
rige étui uit zijnen zak te voorschijn, zeggende
„Ik heb u iets medegebracht, Marianne, dat
gij, hoop ik, dragen zult als een teeken, dat gij
mij van stonden aan toebehoort, onherroepelijk
toebehoort
Hij had onder het uiten dezer woorden de
hand van het jonge meisje gegrepen en getracht,
alhoewel een weinig onhandig, er een fraaien
diamanten ring aan te steken, doch Marianne
wees hem zacht van haar af, en zeide, terwijl
zij hem half smeekend, half angstig aanzag
„Vóór ik dit geschenk van u aanneem, waar
de dokter, zoude ik gaarne willen weten,
ofofhier kon zij niet verder,
want de woorden stokten haar in de keel. Het
scheen haar zoo dwaas toe, dezen man, van
wiens edel hart zij zoo volkomen overtuigd was,
te vragen, of hij haar ook soms genomen had
enkel en alleen orn een ledige plaats in zijn
huis te vervullen. Zij zweeg dus en liet verlegen
het kopje hangen.
,.0f ik u lief heb viel de heer Sturm in
als had hij op eenmaal hare geheimste gedachte
Het telegram, waarvan we aan het eind
van ons Vorig overzicht gemeend hebben
mededeeling te moeten doen, en volgens
hetwelk Bacninh reeds door de Franschen
was genomen, is gebleken onjuist te zijn
het klonk dan ook wel wat fabelachtig.
In officieële kringen in Frankrijkmaar
men is daar natuurlijk eer te veel dan
te weinig optimistisch, heerscht de
verwachting dat China den oorlog niet
zal durven verklaren, omdat het wel be
grijpt eigenlijk met Tongkin niets te ma
ken te hebben: doet het zulks niettemin,
dan zal Frankrijk al zijn krachten in
spannen om zijn rechten te handhaven.
De beraadslaging in de Kamer van Af
gevaardigden over het crediet voor Tong
kin het bedrag is 9 millioen francs,
kan eerlang te gemoet worden gezien.
Jaarlijks, na den „lordmayorsop
tocht," vereenigen zich de Britsche Mi
nisters en de vertegenwoordigers der
vreemde regeeringen aan den maaltijd
in de Gildenzaal, aangeboden door bet
bestuur der City. Vijf jaar geleden heeft
Beaconsfield bij een dito gelegenheid zijn
dischgenooten gelukgewenscht dat er één
dag in het jaar is waarop kans bestaat
„de stem van het verstand en van de
waarheid" te liooren. Er werd dan ook
met eenig verlangen uitgezien naar het
geen de ■premier thans te vertellen zou
hebben over het groote vraagstuk van
den „Europeesehen" vrede. Een toost
werd uitgebracht op den Franschen ge
zant den heer Waddington, die antwoord
de met de vaak misbruikte formule, dat
zijne zending een van vrede is. De dronk
op het Ministerie werd beantwoord door
Gladstone, die o. a. zeide dat de beste
wenschen van Engeland steeds Frankrijk
\ergezellen, wanneer het den weg van
vrede en gerechtigheid bewandelt. Zelfs
de Franschen erkennen, dat geen hart
geraden, „maar kind, heb ik u dit dan niet reeds
gezegd? Welnu luister dan, ik heb u lief,
lief als mijn eigen leven En nu, geef hier
uwen vinger, opdat ik er den ring aansteek,
onder voorwaarde," voegde hij er lachend bij,
„dat gij nooit iemand anders beminnen zult
dan mij. En nu, geef ook inij het geschenk
dat mij toekomt, den eersten bruidskus
En terwijl Mariannes lippen die van haren
minnaar drukten, vlood alle twijfel, alle argwaan
uit haar minnend harte.
Wat was het een heerlijke tijd, die korte,
vluchtige weken van hunne verloving Tante
Therese was steeds lief en vriendelijk voor haar,
als gevoelde zij eerst nu, welk een kostbaar
kleinood zij in hare nicht zoude verliezen de
dagen vlogen voorhij te midden van het zorgen
voor haar uitzet, terwijl de avonden genoege-
lijk gesleten werden aan de zijde van haren
overgelukkigen bruidegom.
De wilde, onstuimige gedachten, die haar cis
jong meisje bezield hadden, waren bestreden
en hadden plaats gemaakt voor eene kalmte en
waardigheid, die haar weldra zeer goed te stade
zoude komen als de echtgenoot van dokter
Sturm.
De winter spoedde ten einde en de zon be
gon allengs door den dichten nevel heen te drin
gen en vervroolijkte met hare koesterende stra
len mensch en dier. Hier en daar ving de har
de sneeuw aan te smelten en ook de dikke ijs
korst bezweek weldra onder haren weldadigen
invloed.
Het was de morgen vóór den trouwdag. Mari
anne stond in hare kamer voor de ledige kas
ten, wier inhoud zoo pas door tante Therese
naar beneden gebracht was. Alles, waardoor dit
vertrekje haar eenmaal dierbaar was, is er uit
verdwenen en niets dan de kale wanden blin
ken haar van alle kanten aan. Geen wonder dus
warmer klopt voor Frankrijk, dan dat
van Engeland. De jongste moeielijkheden
over Madagascar werden uit den weg
geruimd door een vrijwillige verklaring
van Frankrijk. Verder hoopte de premier
dat De LessepS die ook tot de gasten
behoorde, het met de Engelsche ree-
ders eens zou worden over de Suez-
quaestie. „Ons werk in Egypte," zeide hij,
gaat goed vooruit. Van den verderen voor
uitgang hangt de ontruiming door onze
troepen af. Een deel daarvan, waaronder
die te Cairo, heeft last bekomen heen te
gaan. Alle groote Mogendheden van Eu
ropa hebben op ondubbelzinnige wijze
den wensch te kennen gegeven den vrede
te handhaven. Engeland deelt haar wensch;
zijn hoofddoel is het handhaven van het
Berlijnsch tractaat en de groote Mogend
heden vereenigen zich met Engeland tot
dat doel. Gladstone eindigde met de hoop
uit ie. drukken dat de nieuwe vorsten op
liet Balkan-schiereiland dat voorbeeld zul
len volgen en alleen hun kracht zullen
zoeken in de genegenheid van hun volken.
Schril steekt bij die vredetonen het
bericht af dat de Duitsehe Regeering be
sloten heeft bij den Rijksdag een voor
stel te doen tot aanzienlijke uitbreiding
der artillerie; het is namelijk gebleken
dat in Frankrijk dat wapen 6000 stuk
ken sterker is, zoodat vermeerdering van
elke batterij met 2 kanonnen dringend
noodzakelijk is. Ziet, wij gelooven nog
een weinig aan de oprechtheid van of-
ficiëele betuigingen van vredelievende ge
zindheid: maar waarom dan toch jaar in
jaar uit de welvaart der volken uit te
putten in den noodlottigen wedstrijd naar
het meesterschap op militair gebied,
een wedstrijd verderfelijker in zijn gevol
gen dan de hevigste oorlog?
Te Berlijn is het Lutherfeest met veel
geestdrift gevierd: een telegram aan 't
dat zij voor een oogenblik treurig te moede is
en zich als het ware eene vreemdelinge gevoelt,
in dit anders zoo gezellige vertrekje. Hier op
den stoel liggen bruidskleed, krans en sluier,
waarmede zij zich morgen tooien zal en dan
dan zal zij een ander toebehooren
Dokter Sturm wilde haar met zich naar Weencn
nemen, om haar al de schoonheden dier heer
lijke stad te toonen, en hoewel Mariannes hart
naar het Zuiden hunkerde, toch sprak zij er
met geen enkel woord van, want het meitje,
dat in hare jeugd reeds haren wil aan dien van
een ander had leeren onderwerpen, onderwierp
zich ook thans zonder tegenspraak aan het ver
langen van haren toekomstigen gemaal met een
zeker gevoel van eerbied, hetwelk haar reeds
als kind voor hem bezielde.
Naast haren reiskoffer stond in gindschen
hoek een stoel, waarop achteloos een wollen
doek geworpen was. Een lachje gleed over het
ernstige gelaat van het meisje, toen zij zoo ge
heel onverwachts het kleedingstuk terug zag,
hetwelk haar als kind jarenlang een bron vau
onuitsprekelijk veel verdriet geweest was.
Marianne toch haatte toen den doek, zooals
zij nog nimmer iets gehaat had, want deszelfs
groene en blauwe kleuren waren]afschuwelijk in
hare oogen. Doch hare tante was onverbidde
lijk geweest en wilde er maar niet van hooren
liet verachte kleedingstuk, dat onverslijtbaar
scheen, terzijde te leggen. O wat schaamde
zij zich, telkens als de herfst aaqirak en tante
hem op nieuw uit de kleerkast genaaid had, om
er evenals zoovele jaren van te voren mede
naar school te moeten gaan, waar hare speel
makkertjes haar reeds in de verte uitlachten
en luid riepen „Zie, daar komt Marianne waar
lijk al weer met haren grasgroenen omslagdoek
aan
De wonde uit hare lang vervlogeu kindsheid
Rott. Nieuwsbl. van 10 November luidt
„Geheel Berlijn is onder den indruk van
het Lutherfeest, dat op grootsche wijze
gevierd wordt. De kerken zijn prachtig
versierd bij gelegenheid der godsdienst
plechtigheid voor de gezamenlijke school
jeugd. De leden van den gemeenteraad
gingen in optocht van het Stadhuis naar
de oudste kerk van Berlijn, de St. Ni-
colaïkerk, waar de keizer en de kroon
prins de godsdienstoefening bijwoonden.
In dezen stoet van gemeenteraadsleden
ontbraken alleen de Katholieke eerste bur
gemeester, de heer Von Forckenbeck en
de Israëlitische president Strassmann. On
der de godsdienstoefening in de Maria-
kerk viel een groote ijzeren haak uit het
plafond en doodde een vrouw.
De geheele stad is rijk met vlaggen
versierd uit alle deelen van Duitschland
komen telegrammen aan, melding ma
kende van groote feesten, die overal ge
vierd worden. Te Eisleben heeft heden
de onthulling van het groote Luther-stand-
beeld plaats. Op den beroemden Wart-
burg bij Eisenach, waar Luther in 't ver
borgen verblijf hield, vindt een zeer groote
optocht van studenten plaats.
Ter beantwoording van het bezoek van
den Koning van Spanje, zal de Dnitsche
kroonprins zich eerstdaags naar Madrid
begeven, niet over Fransch grondgebied,
maar via Genua, vanwaar drie oorlogs-
stoombooten den prins en zijn gevolg zul
len overbrengen naar Barcelona.
Maarschalk Serrano is benoemd tot ge
zant van Spanje bij de Fransche regeering.
NADERE BERICHTEN.
Markies Tseng, die zich gewoonlijk in
Engeland bevindt, verklaarde in een ge
sprek met een correspondent van de „Stan
dard" dat de onderhandelingen zijn af
gebroken totdat Frankrijk geantwoord
was echter reeds lang geheeld en rustig en
kalm zoude zij thans, indien zulks noodig ge
weest ware, er de straat mede opgewandeld
hebben, hoewel hij haar twaalf jaar geleden
zulke heete tranen had doen storten. Zij nam
den doek in hare handen en het was, alsof zij
hem had lief gekregen, wijl hij haar op zoo le
vendige wijze hare jeugd voor den geest bracht.
Of de doek ook een voorwerp van afkeer voor
Gretchen zou zijn? vroeg zij zich zelve af, want
voor het kleintje aan den overkant was hij be
stemd benevens nog vele andere afgedankte
zaakjesen terwijl zij hierover nadacht, nam
zij de hand met goed op, ijlde er mede de trap
pen af en bevond zich weldra voor de woning
van hare jeugdige vriendin. Met kloppend harte
en hoogroode wangen, alsof zij op het punt was
eene misdaad te volvoeren, bleef zij een oogen
blik ademloos staan, vreezende dat men haar
hare vriendelijkheid kwalijk zoude nemen want
zij was nog geene geroutineerde weldoenster
en menigmaal was het gebeurd, alszij hare klei
ne aalmoes schonk aan dezen of genen arme,
dat zij zelve veel meer verlegen was dan de be
delaar zelf.
Nadat de deur op haar verzoek was openge
daan, stond zij nog een poosje aarzelend op den
drempel en stamelde toen eenige kwalijk geko
zen verontschuldigingen, zooals „dat zij zoo vrij
was geweest, om vóór haar vertrek nog eens
even te komen, teneinde Gretchen goeden dag
te zeggen," en „dat zij hier een paar kleeding-
stukken had, die wel weggeworpen konden
worden, maar dat Johanna Gretchens moe
der ze misschien nog wel zoude kunnen ge
bruiken," enz.
(Wordt vervolgd.)
